De orde van de Ster
in het Oosten.
C. BROUWERS,
15 AUGUSTUS.
W. J. SLENDERS,
C. BROUWERS, PASTOOR TÈ BOVEN-KARSPEL.
C. G. VAN BAAREN,
Rector W. P. Witteman.
Rector P. W. de Wolf.
RECHTZAKEN.
Is een windbuks een
verboden wapen
KERK EN SCHOOL.
Hulp voor onze Mexicaansche
broeders.
iVan onze dankbaarheid, voor alles wat dc
Jubilaris gedaan heeft voor onze Parochie.
Moge God hem zegenen voor alles, wat hij
in die kwarteeuw tot stand-heeft gebracht.
Mede-parochianen, bidden wij vooral deze
dagen veel voor onzen Pas'.oor. Mogen allen
zonder uitzondering de H. Communie ont
vangen tot zijne intentie en dan voor hem
vragen kracht en sterkte in zijn verheven,
maar vaak zoo moeilijk ambt.
Een Parochiaan.
F
Het Feestprogramma luidt:
Zondag 14 Augus'us 6 uur namiddag: In
tocht vanaf Hiliegom en plechtige ontvangst
op 't Kerkterrein. Daarna Plechtig Lof,
Maandag 15 Augustus: 10 uur v.m. Plech
tige H. Mis met Feestcantate. Na de H. Mis
receptie. 2 uur n.m. Aanbieding van het
Hufdeblijk dèr Parochie door Eere- en
Feest-Comité in de St. Josephschool. De
Dageïijksche Besturen der R.K. Vereenigjn-
gen .worden verzocht hierbij aanwezig te
zijn, 7 uur n.m. Sluitingslof met lofzang Te
Deum.
Woensdag 17 Augustus: Onder de H. Mis
van 8 uur algemeene H. Communie der
schoolkinderen. Daarna huldiging van den
Jubilaris in de St.-Joseph-school.
Bovenstaande'.uren zijn aangegeven vol
gens den zonnetijd (o.t.l De Parqchianen
worden verzocht Zondag n.m. en Maandag
te vlaggen.
PASTOOR TE BOVENKARSPEL.
De ZeerEerw, Heer C, Brouwers, werd 21
Februari 1876 "te Olburgen geboren en 15
Augustus 1902 door. Mgr. Bottemanne z. g.
priester gewijd.
5 September van hetzelfde jaar werd de
jubilaris benoemd tot kapelaan te Hoofd
dorp en 3 Mei 1904 werd Z.Eerw als vice
president van de' St. Josephgezellervereeni-
ging overgeplaatst naar Amsterdam,waarna
op .19 April 1909 zijn benoeming voigde tot
kapelaan te t)en Haag H. Agnes
In 1908 werd Pastoor Brouwers een moei
lijke, dóch eervolle tdak opgedragen, 18' No
vember van dat jaar droeg Mgr Callier hem
op, te Haarlem een nieuwe parochie, toege
wijd aan St. Liduina, te stichten Pastoor
Brouwers slaagde naar wensch en bouwde
plet .alleen een kerk, maar ook eer model-
school. .JDpt zglks ten.koste van veel moeite
en opoffering ging, valt te begrijpen.
19 Juli 1925 volgde zijn benoeming tot
Pastoor te Bóvenkarspel, waar hij wederom
zijn energieke krachten ten beste gaf om
veel tót stand te brengen in ccn korien tijd
God schenke den hooggeachten jhbilaris
nog vele jaren in goede gezondheid om met
[vrucht' te arbeiden tot heil van dr hem toe
vertrouwde zielen.
O. L. Vrouw Hemelvaart is dit jaar
rijk aan Priesterjubilea. Zooals bekend,
is de klas priesters, die in den loop
van 1927 haar zilveren priesterfeest
viert, de talrijkste, die ooit te War
mond voorkwam. Niet minder dan 28
jongemannen werden 25 jaar geleden
priester gewijd en thans zijn nog allen,
niet alleen in leven, maar ook in de
priesterlijke bediening. Vandaar dat
het in een groot gedeelte van ons Bis
dom morgen féést is.
Wij meenden goed te doen eenige
aantéekeningen over de jubilarissen
uit den omtrek in een apart nummer
te verzamelen.
Vermelding verdient nog, dat tot
deze klas priesters ook behoorde de
eerwaarde heer Lans, die in Maart
d.a.v. priester werd gewijd en de laat
ste der door Mgr. Bottemanne z.g. ge
wijde priesters. De eerW. heer Lans
was in de orde der Trappistes getre-
den en werd abt van het klooster te
AclieL Eenige jaren geleden is hij
overleden.
PASTOOR TE SPANBROEK.
Geborn in 1877 te Haarlem, werd de
Z.Eerw. heer W. J. Slenders na volbrachte
studie te Hageveld en Warmond in 1902
door wijlen Mgr. Bottemanne priester ge
wijd.
Reeds als jong kapelaan kenmerkte de
thans jubileerende priester zich als een
ijverig werker in Gods wijngaard en wisi
hij zich in de parochies van Voorschoten,
Spierdijk en Gouda, mede door zijn harte-
lijken omgang met de menschen, vele vrien
den te verweryen.
In bijzondere mate was kapelaan Slen
ders in> de gelegenheid zijn talenten te ont
plooien in de mooie Kennemer parochie
van St. Agatha te Beverwijk, waar Z.Eerw.
ruim 7 jaar Gods Heilige zaak heeft ge
diend en daarbij een buitengewone werk
zaamheid aan den dag heeft gelegd.
Kapelaan Slenders was daar o.a. geest,
adviseur van het Kruisverbond en Maria-
'vereeniging, welke véreenigingen Z.Eerw. tot
grooten bloei heeft gebracht in aantal leden
en werken.
In het bijzonder is ook het streven van
kapelaan Slenders daar gericht op de gods
dienstige ontwikkeling van de schoolvrije
jeugd. Daartoe had kapelaan Slenders zich
een voorname taak gesteld. Hij richtte op
een Jongens- en Meisjespatronaat en de
groote toevloed tot die beide instellingen
bewees de uitstekende inzichten bij zijn
arbeid, maar ook de sympathie voor Hem
zelf.
Onmiddellijk na zijn vertrek, doch moge
lijk geworden door den voor-arbeid van ka
pelaan Slenders, werd te Beverwijk een af-
deeling van de St. Josephgezellenvereeni- J
ging opgericht, welke vereeniging thans 70
leden telt.
Wie teekent hier de waarde van zijn
héérlijken arbeid, welke mede tot gevolg
had, dat, voortvloeiende uit zijn organisaties,
diverse andere godsdienstige jeugdvereeni-
l'aar op zijn nieuwe standplaats en ook hier
is 't duidelijk, wat hij is voor zijn zaak en
voor zijn parochianen.
Ook hier getuigt alles, dat men in pas
toor Slenders ziet, wat hij is: een priester
bij uitnemendheid.
W. J. SLENDERS,
PASTOOR TE SPANBROEK,
gingen werden opgericht, als een Maria-
congregatie voor Jongens en Meisjes enz.
Kapelaan Slenders leidde vervolgens on
der heel veel belangstelling een apologeti-
schen cursus en was tijdens de mobilisatie
aangewezen tot hulpaalmoezenier bij de
troepen om Beverwijk. Op die betrekking
is pastoor Slenders altijd trots geweest,
als er tenminste bij een zoo eenvoudig
priester van zekeren trots kan worden
gesproken. Met blijde herinnering wijst pas
toor Slenders daarop, als men in zijn
spreekkamer komt en met een hoogst vol
daan gezicht ziet men hem te midden van de
gemobiliseerde manschappen gelotografeerd.
Vooral de laatste jaren van zijn verblijf
te Beverwijk heeft pastoor Slenders een
zeer drukken en moeilijken wekkring ge
had. Dat was vooral ook tijdens de ziekte
van den HoogEerw, Deken A. Waare, toen
hij als kapelaan het parochiaal werk weg
nam en dit zooals men ons dat uit zijn
naaste omgeving daar vertelde - op su
blieme wijze verzorgde.
Bij al zijn werken stond de liefde voor
Gods heilige zaak op den voorgrond, ter-,
wijl hij door zijn eenvoud, ijver en vriende
lijkheid de vriend van een ieder was ge
worden.
Dat bewees vooral de geweldige belang
stelling bij zijn 12/4-jarig priesterfeest,
zoomede de toen aangeboden geschenken
van kerkbestuur en parochianen.
Dat bewees" ook de indruk welken de
benoeming van den beminden kapelaan tot
pastoor te Ilpendam in Jan, 1920 maakte,
stellig welkom, maar anderzijds speet het,
hem ongetwijfeld dat mooie arbeidsveld te,"
jmoeten verlaten, temeer daar in Ilpendam
een kleine parochie zijn priesterlijke
ijver ongetwijfeld niet zoo te bevredigen
zotr zijn.
Maar al was er in Ilpendam minder mo
gelijkheid tot werken aan bet openbare
leven van de zijnen, de liefde voor Gods
heilige zaak verflauwde daar niet.
En telkens opnieuw deed pastoor Slen
ders pogingen om tot ontplooiing zijner
krachten te komen door de oprichting van
nieuwe of opleving van bestaande Gods
dienstige of andere Roomsche vereenigin-
gen. Wij denken hier aan de afdeeling van
den Eucharistische® Bond, de afdeeling van
de Derde Orde en zoovele kostelijke zaken
meer. Ook in het openbaar leven was zijn
belangstelling groot; zoo kwam er in het
Roomsche tooneel, ,dat in Ilpendam 'n spe
ciale taak vervult, een opleving, dank zij
zijn goedg zorgen.
Daaraaaist" kende hij echter de groote fi-
nancieele zorgen van zijn gemeente, welke
hem evenwel niet beletten, dat zijn kerkge
bouw door schilderingen verfraaid werd,
en een nieuw orgel daarin geplaatst werd.
Pastoor Slenders was ook hier de man,
evenals elders, die niet omdat hij hen
naar de oogen keek, integendeel ook in
hooge achting stond bij het niet-katholieke
deel der bevolking om zijn groote huma
niteit.
Hoe prooi ook thans de promotie was
dcor overplaatsingnaar de mooie parochie
in West-Friesland, Spanbroek, zeer zwaar
viel het den pastoor van zijn Ilpendam-
merS' te scheiden.
Thans is Pastoor Slenders weer bijna sen
PASTOOR TE ENKHUIZEN,
15 Augustus hoopt de Z.Eerw. heer C.
G. A. van Baaren, pastoor van de parochie
van den H. Franciscus Xaverius, te Enk
huizen, zijn 25-jarig Priesterfeest te her
denken.
De Eerw. jubilaris werd geboren 25 Jan.
1878. De studiën werden volbracht op de
Seminaria Hageveld en Warmond en in
1902 werd hij tot priester gewijd. In 1902
werd de jonge priester benoemd tot kape
laan te Westwoud, in 1905 tot kapelaan te
Den Burg op Texel-, in 1907 tot kapelaan
te Rotterdam in de pas opgerichte parochie
van de H. Barbara in de Crooswijksche
buurt. Van 1912 tot 1918 was de jubilaris
kapelaan te Volendam. ZijnEerw. maakte
daar de overstrooming mee in 1916. Dit
bestek laat niet toe te beschrijven welk een
onvermoeibare ijver door den jubilaris werJ
aan den dag gelegd, niet alleen voor hel
geestelijk heil, doch ook voor de materieele
belangen der Volendammers. Bij de Volen-
dammers is dc herinnering aan dep fprschen
kapelaan Van Baaren nog in hooge eere.
In 1918 volgde de benoeming tot pastoor
te Tholen. Hier was Z.Eerw. met vrucht
werkzaam tot 1924, waarna de benoeming
volgde tot pastoor te Enkhuizen,
In deze parochie zijn dor dezen pastoor
reeds groote werken tot stand gebracht.
Noemen wij hiervan het bouwen van het
nieuwe St. Nicolaasgesticht als tehuis voor
ouden van dagen, hewelk tot zegen strek',
niet alleen voor Enkhuizen, doch voor den
wijden omtrek. Pas was dit voltooid of Z.
Eerw. werd voor de taak gesteld door net
afkeuren der bestaande R.-K. Meisjesschool
een nieuwe school te bouwen. Met dezelfde
voortvarendheid, die ZijnEerw. kenmerkte
bracht hij ook dit werk tot stand en zal
I C. G. VAN BAAREN,
PASTOOR TE ENKHUIZEN.
dari ook binnenkort deze nieuwe school in
gebruik worden genomen.
Béide gebouwen zijn een sieraad géwor
dén voor de omgeving.
Meerdere verfraaiingen wist de jubilaris
aan te brengen in het vriendelijke kerk
gebouw. Een groot bevorderaar bleek de
jubileerende herder te zijn voor het R.-K.
vereenigingsleven. Dit vindt dan ook in
hem een krachtigen steun en slechts bij
hooge uitzondering, als andere parochiale
belangen dit vorderen, verschijnt de ge-
achfé jubilaris niet op de vergaderingen
der vereeniginggen.
Geen wonder, dat ter herdenking van
dit rijke priesterjubileum zich een comité
gevormd heeft, bestaande uit afgevaardigden
van alle vereenigingen. Stellig zal het den
jubileerenden Pastoor, die ook om zijn
schitterende predicaties een goeden naam
heeft, niet aan belangstelling ontbreken.
Wij geven hieronder het portret van eten
eveneens jubileerenden rector W. P. Witte
man, geboren 15 Juli 1878 te Velsen, pries
ter gewijd 15 Aug. 1902.
Zijn eerste Standplaats als kapelaan was
Overveen. Daarna kwam hij te Wassenaar.
Om .gezondheidsredenen werd hij benoemd
tot Rector van de Willibrordusstichting,
aan de Oude Molstraat.
Hoeveel hij hier deed voor het onderwijs,
blijkt uit de buide, hem onlangs gebracht
door de leerlingen der kweek-, vorm- en
M.U.L.O.-scholen der St. Willibrordus
stichting.
Ook de Zeer Eeerw. Heer P. W. de Wolf,
lector van het ziekenhuis ,,St. Joannes de
Deo", te Haarlem, viert a.s. Maandag zijn
Zilveren Priesterfeest. Ol van vieren is
eigenlijk geen sprake De jubilaris heeft zich
aan alle huldebetoon onttrokken, door de
stad 'te verlaten. Reeds maanden geleden
wist bü het ons te vertellen: van een viering
van zijn Zilveren Priesterjubileum zou niefs
komen; hij wilde er nie's van weten. Dal
teekent den grooten eenvoud van dezen
priester; slechts in stilte wenscht hij te
arbeiden,' zonder op den voorgrond te
treden, zich zelf steeds uitschakelend en
wegcijferend.
Eenige weken geleden reeds heeft hij zijn
feest in intiemen kring in het ziekenhuis
gevierd. Maar werkelijk zeer intiem is het
féést gehouden, want niemand van buiten
het ziekenhuis heeft het feest meegemaakt.
Dat was de wil van den fubilaris.
Maar deze ijverige, eenvoudige, minzame
priester behoorde toch, zijns ondanks, ver
meld te worden op de pagina, waarop wij
in dit nummer zoovele waardige priesters,
die thans jubileeren, opnemen. Zijn vele
verdiensten- geven hem daar ten volle recht,
op.
Sinds 1917 is rector De Wolf rector van
,,St. Johannes de Deo" als opvolger van den
toenmaligen rector Bosman, die tot deken
van Amsterdam benoemd was. Het was be
kend, dat de nieuwe rector geen sterke
natuur was, dat hij een slechts wankele
gezondheid bezat. Maar desondanks gaf hij
zich geheel en volgaarne aan zijn taak. Een
van zijn; voornaamste plichten was (en is)
natuurlijk de geestelijke verzorging der zie
ken, maar met opgewektheid heeft hij haar
steeds vervuld. En op zulk een wiize, dat Ijij
zich bi} alle zieken ten zeerste bemind heeft
weten te maken. Door zijn bijzondere op
gewektheid, zijn aangenamen omgang, weet
RECTOR W. P, WITTEMAN.
RECTOR P. W. DE WOLF.
hij allen voor zich in te nemen en zijn koms'
op de ziekenzalen is een heerlijke afwisse
ling voor de patiënten,
In zijn tegenwoordigheid vergeten de zie
ken hun pijnen, gaat de tijd voor hen snel
Ier voorbij, leven zij geheel op. De volle
ernst van het leven. in een ziekenhuis
vooral zoozeer aan te voelen, heeft den
Dezer dager) heeft de marechaussee te Coc-
vorden tegen een jongen aldaar, die met een
windbuks over straat liep, proces-verbaal
opgemaakt, met het doel een principieele
uitspraak te krijgen of een windbuks al of
niet een verboden wapen is.
In de wet op het dragen van wapenen
staat naast velerlei schiet- en andere wapenen
de windbuks niet als verboden wapen ge
noemd, wel staat er op het einde der op
somming„en dergelijke voorwerpen.
De rechter zal dus nu te beslissen krijgen of
deze woorden zoo geïnterpreteerd moeten
worden dat een windbuks ook tot de ver
boden wapens zal gaan behooren.
Als het antwoord hierop bevestigend luidt,
dan zullen de schiettenten voor goed van de
kermisterreinen moeten verdwijnen.
Binnenkort eed groote campagne.
Binnenkort zal in ons land een groote cam
pagne beginnen om den Mexi-
caanschen broeders, die om wille
van hun Katholiek geloof vervol
ging, lijden en marteldood tr.et
Zooveel heldhaftigheid verduren,
krachtdadig te hulp te komen.
De Maasbode ontving bezoek
van den secretaris van mgr. José
Maria Gonzales Valencia, aarts
bisschop van Durango in Mexico,
D. G. Ramirez, die de verheugende
tijding bracht, dat mgr. Valencia
Zelf binnenkort, waarschijnlijk ia
November, naar Nederland zal ko
men om persoonlijk, door lezingen
en toespraken, de Katholieken over 1
den toestand in Mexico in te
lichten en aller liefdadigheid in te
roepen om hun, die ginds den
strijd- ..voor het -geloof voeren,
financieele hulp te verleenen.
Er zal een internationale Campagne
ondernomen worden om een
som de secretaris van den
bisschop sprak vol geestdrift over
driehonderd millioen dollar bijeen te
brengen, waardoor de Katholieken van
Mexico is staat zullen gesteld worden den
strijd vol te houden. Waar de Mexicaansche
regeering poogt hun geloofsmoed te breken
Joor hen tot de bitterste armoede te brengen,
nóeten wij hen steunen, opdat zij niet be
swijken door gebrek aan financieelen steun.
jubilaris nief versomberd, integendeel weet
hij, door zijn tseeds prettig humeur de
patiënten geheel op te vroolijken.
Naast deze verzorging der zieken, geeft
rec!or De Wolf zich cok gansch aan de
verdere geestelijke bedienning van de be
woners van het huis en met groote nauwge
zetheid vervult hij deze bediening nu reeds
tien jaren op dezelfde wijze, welke hein
zoovele vrienden heeft bezorgd.
Doch naast deze drukke hevigheden,
welke toch reeds den geheelen persoon van
den priester vorderen, weet hii nog ruim
schoots lijd te vinden voor het verrichten
van ander werk. Zoo ijvert hij zeer voor de
uitbreiding der missie? en hij is o.m. secre
taris van het St. Petrus Liefdewerk voor het
Bisdom Haarlem. Deze functie brengt vele
beslommeringen met zich. maar de jubilaris
getroost zich gaarne de vele moeiten, welke
dit werk met zich brengt en met geestdrift
vervult hij deze taak. Aan dit werk is hij
met hart en ziel verknocht en laat niet na,
dit te bevorderen, waar het in ziin vermo
gen ligt.
Een ander werk, waaraan rector De Wolf
zich geheel geeft, is het bibliotheekwezen
in „St. Joannes de Deo". Hii verzorgt de
bibliotheek van het ziekenhuis geheel,
geeft de boeken uit aan de inwonenden,
om, houdt toezicht op alles, wat met de
bibliotheek in verband staat. En dat deze
keurig in orde is, behoeft eigenlijk niet
eens gezegd te worden.
Nog is de jubilaris directeur van den
Eucharistischen Bond en president van de
afd. Haarlem der St. Gregoriusvereeniging.
Ondanks zijn drukken werkkring heeft zijn
gezondhe dstoestand hier ter stede gelukkig
niet verder geleden. Wij zouden haast dur
ven schrijven, dat hij ie s krachtiger Ste*
worden is. Zoodoende heeft hii ook vol blij
heid en opgewektheid zijn taak kunnen ver
vullen en volgaarne wenschen wii hem toe,
dat God hem nog lange jaren de kracht en
diezelfde levensblijheid moge schenken, op
dat hij zich ook in de toekomst geheel kan
blijven geven aan het werk voor de zieken
en de overige bewoners v=" ket viekenhuis
,,St. Joannes de Deo
In het Apologetisch tijdschrift „Het
Schilt!" geeft prof. Verhaar van Warmond
onder bdvèristaanden titel een exposé, waar
aan wij het volgende ontleenen
„-V C
De ooi-sprong.
Bijna tweeduizend jaren geleden is -de Zoon
Van God, het Woord of de Logos des Vaders,
tnensch .geworden en op aarde gekomen, om
der gansche wereld te zijn: een Leeraar der
goddelijke waarheid -en een 'Verlosser der
diep-gevallen menschheid. En sindsdien werd
de, hemel ontsloten en werd het kindschap
Gods weer geheèl hersteld: „zooyelen Hem
ontvingen, hun gaf Hij vermogen, kinderen
Gods te worden" (Joh, 1:12). Evenwel is de
Christus niet" van ons henengegaan dan na
geprofeteerd te hebben gelijk de nieuw
testamentische oorkonden ons leeren dat
Ïïij eenmaal, aan; het einde, der wereld zal
\vederkeeren als Rechter aller volkeren
•«Echter, zoó verklaarde de goddelijke Mees
ter nadrukkelijk) van dien dag en dat uur
Vveet; niemand) af,, zelfs de engelen in den
hemel nier, behalve alleen de Vader" (Matth.
24:36).
Tóch hebben velen getracht- dien dag van
Christus' tweedé komst'(,;adventus") te bepa
len. Vanaf de lgen van Christus tot op den
dag van heden toe heeft men, vooral in dagen
Van geestelijke depress<e, er zich aan gewaagd.
Om te voorspellen: met alleen dat 's Heeren
Wederkomst nabij is, maar zelfs op welken
dag die zou plaats vinden. Reeds in den vo
egen jaargang is op deze adventistische ver
wachtingen gewezen, die telkens en telkens
op bittere ontgoocheling zijn uitgeloopen en
daardoor het woord van Christus bevestigd
hebben, dat niemand dag en uur kan bepa-
ten.
Juist in onze dagen nu er een verwoede
kamp gestreden wordt tusschen een atheïs
tisch materialisme en een herlevend spiritua
lisme, nu rampen en verwarring vele zielen
doen snakken naar troost en lichtende waar
heid nu vooral zien we het droeve drama
der heengegane eeuwen herhalen, dat weder
om grodte groepen achter enkele dwaze
profeten aanloopen, die zander eenig bewijs
of gezag de nabije toekomst van een nieuwen
Messias of den terugkeer van den Christus
aankondigen. Wij mogen er ons over ver
bazen, dat dit dwaze spel telkens opnieuw
kan gespeeld worden; we mogen het onbe
grijpelijk vinden, dat er nog altijd gevonden
worden, die na vele teleurstellingen zich
opnieuw onder de suggestie van dergelijke
pseudo-profeten laten misleiden; wij mogen
vragen naar de psychologische verklaring
yan een dergelijke massa-verdwazing
maar negeeren mogen we deze belang
stelling niet: daarvoor is de beweging te
groot en te ingrijpend. En wij zouden heel
verkeerd handelen, om een dergelijke be
weging spottend en schouderophalend voor
bij te gaan, temeer daar óók in deze beweging,
naast veel ongerijmds, toch ook veel goeds
verborgen ligt, gelijk wij aan het einde zullen
aangeven. Zeker is het in onze dagen weder
om een belangrijke religieuse beweging
geworden, waarbij vele ernstige menschen,
die snakken naar rust en verlossing, hun heil
meenen te kunnen verwachten van een
komenden Verlosser.
Theosofisch ingrijpen.
Is het te verwonderen, dat de theosophi-
sche Leiders vooral sinds zij bij het zin
ken van hun invloed hun tactiek hebbe-
gewijzigd en aanraking zochten bij de grootn
religieuse stroomingen der huidige mensche
heid óók aan deze belangrijke beweging
hun aandacht hebben geschonken Het is
ongetwijfeld goed van hen gezien, dat hier
vooral groote winsten zouden te behalen
zijn: want juist in deze beweging van ad-
ventistNche verwachtingen worden velen
gevonden, die zoeken naar rust en naar op
lossing der kwellende levensproblemen, en
die daardoor uitermate goed gedisponeerd
Zijn om iedere verlossingsprofetie als een op
lossing te aanvaarden. In dit licht kunnen we
het ontstaan en het succes van een beweging,
als de Orde van de Ster in het Oosten, voor
een groot deel begrijpen en verklaren. Het ts
een der vele adventistische Sekten onzer
dagen, die echter heel speciaal geleid en geïn
spireerd wordt door de theosophische be
ginselen. En aldus zijn duizenden voor de
theosophische beweging gewonnen, die an
ders wellicht hun eigen weg waren gegaan
of bij andere adventistische richtingen zich
zouden hebben aangesloten. Wel wordt van
theosophische zijde voortdurend beweerd,
dat de T. V. en de Orde van de Ster twee
afzonderlijke afdeehngen zijn en dat een
Ster-lid nog geen theosoof behoeft te zijn;
maar dit is meer een tactische manoeuvre,
om de velen, die nog aarzelend staan ten
opzichte der theosophische geheim-innig
heden, niet afkeerig te maken van de aan
lokkelijke Ster-Orde. Het nauw verband
tusschen de Theosophische Beweging en de
Orde van de Ster blijkt oveiduidelijk èn
uit de geschiedenis der Orde èn uit haai
leidende beginselen. Daarover willen wij nu
nog een korte beschouwing geven.
De Theosofie en de Orde van de Ster.
Reeds in L908 kwamen er geruchten uit
Adyar, dat de Christus spoedig zou reïn-
carneeren, d.w.z. opnieuw zou wónen in
een of ander menschelijk lichaam. In 1910
namen deze geruchten een meei vasten vorn
aan, toen Annie Besant, de presidente der
Theosophische Vereeniging, de officieele
boodschap deed aan haar volgelingen, dat
een spoedige komst van den Wereld-Leeraar
was te verwachten.
- Om de komst van dezen Wereld-Leeraar,
die als een Ster in het Oosten zou rijzen,
voor te bereiden en om deze fantastische
boodschap van A. B. te verspreiden over de
geheele wereld, werd op 11 Januari 1911 een
aparte vereeniging opgericht, welke den
naam droeg van „Orde van de Ster in het
Oosten." Deze vereeniging zou over de
heele wereld verspreid moeten worden, opdat
de Leeraar overal bij zijn komst een groep
getrouwen zou ontmoeten, die hem wel
willend ontvangen en naar zijn verheven
leeringen luisteren zouden.
In deze oprichtingsvergadering hooren wij
A. Besant zelf de plechtige verklaring afleg
gen: „Wij, die iets weten van het verborgen
leven, wij, die door ons persoonlij k-weten ge
tuigen zijn van Zijn leven op aarde, wij ver
wachten Zijne komst. Reeds weerklinkt in
de Himalayas het geluid van Zijn stappen,
die Zijn naderkomen aankondigen. Hij is
daar, wachtend op Zijn vertrek. Hij is daar
met liefde op deze wereld starend, die Hem
destijds heeft weggejaagd, en die Hem mis
schien nog zal verjagen." („Sterlicht," 1919
no. 5.).
Toch was de eerste aanduiding nog heel
vaag.. Wanneer en in wien zou die Wereld-
Leeraar reïncarneeren? Al spoedig werd door
de officieele leiders het vermoeden uitge
sproken, dat hiervoor bestemd zou wezen
een jonge Hinduknaap, Krishnamurti ge-
heeten, in theosophische kringen ook wel
Alcyone genoemd. Men beweerde tot deze
meening te zijn gekomen, door de volgende
fantastische gebeurtenis, welke ons in het
officieele orgaan „The Theosophist" (Febr.
1912) wordt medegedeeld. In een bijeen
komst te Benares, waarin door Annie Besant
de Orde van de Ster officieel zou worden ge
constitueerd èn waar ook Alcyone tegen
woordig was, veranderde plotseling de at-
mosfeei, en machtige trillingen gingen dooi
Je zaal; over de slanke knapengestalte van
Krishnamurti spreidde zich een onverwachte
majesteit, waardoor alle aanwezigen diep be
wogen werden en aan zijn voeten neerkniel
den, om door hem, die kalm en glimlachend
zijn handen uitstrekte over de menigté, te
worden gezegend.
Wie is Krishnamurti
Een enkel woord over dezen Krishnamurti.
Veel bizonderheden omtrent dezen jongen
Hindu, die nu ongeveer 30 jaren oud moet
zijn,'zijn ons niet bekend. Wel worden ons
heel veel fantastische mededeehngen gedaan
omtrent zijn vroegere levens: want volgens
Annie Besant heef< deze Hindu-knaap al
30 maal op aarde geleefd in verschillende
andere lichamen. Zoo vertelt zij o.a. in het
boek „Man: Whence, Hod? and Whiter"
(hetwelk zij in 1913 tezamen met Leadbeatcr
schreef), dat zij zelve vele duizenden jaren
geleden op aarde 'geleefd heeft als Heracles,
en dat zij toen gehuwd was met Lead-
beater, die onder den naam van Sirius was
geïncarneerd, en dat uit dit huwelijk o.m.
twee kinderen geboren waren, n.l. Alcyone
(de tegenwoordige Hindu Jinarajadasa).
Krishnamurti is de zoon van Narayar.ati-
yer, een Brahmaan uit Madras. Met zijn
broeder Nityananda werd hij, op verzoek van
Annie Besant, door zijn vader afgedstjan,
om te worden opgevoed dooi Leadbeater.
Dit is een indroeve geschiedenis geworden.
Er gingen namelijk spoedig geruchten, dat de
opvoeder Leadbeater zich wederom (zi?:
Het Schild, bladz. 14) ook aan deze beide
knapen op niet nader aan te duiden wijze
vergrepen had. Dr. Nasi viel in de „Hindu
openlijk de immoraliteit van Leadbeater.aan.
De vader eischte zijn beide jongens op, om
dat hij zelf, naar hij verklaarde, getuige was
geweest van Leadbeaters immoreelen om
gang met Krishnamurti. Ann.ie Besant be
loofde aan dit verzoekte zullen voldoen,
maar tegen haar belofte in vertrok zij in
1912 met de teide knapen uit Adyar naa;
Europa. Ook 'Leadbeater had intusschen
Indië verlaten. En in Genua zond A. B.
die zelf doorieisde naar Engeland, de beide
Hindu-knapen naar Sicilië, waar Lead-
bater intusschen gearriveerd was, om de
„opvoeding" voort te zetten. Te Taormina
op Sicilië ontving volgens A. B., Krish
namurti van Leadbeater de derde goddelijke
Inwijding („Theosophist," Aug. 1912) als
voorbereiding op het komende Messiasschap.
Intusschen was A. B. aan het einde van
1912 in Adyar teruggekeerd, alwaar de vader
zijn beide jongens langs gerechtelijken wég
opeischte, wegens woordbreuk van Anme
Besdnt én wegens immoreelen omgang van
Leadbeater met de beide knapen. Mr.
Justice Bakwell verklaarde op 15 April 1913
in zijn gerechtelijke uitspraak, waarbij de
eisch aan den vadet werd toegewezen, letter
lijk het volgende: „De heer Leadbeater
heeft toegegeven, dat hij vroeger meeningen
heeft gehouden en ook nu nog houdt, die
ik niet anders kan schetsen dan volstrekt
immoreel en zoodanig dat ze hem onge
schikt maken om jongens op te voeden en.
hem een hoogst gevaarlijk gezel („associatie")
doen zijn voor knapèn" Wij kunnen hier
aan nog toevoegen, dat 't gerechtshof te
Madras, waarbij Annie Besant in hooger be
roep ging, hetzelfde vonnis uitsprak. Bij
een later beroep in Engeland, op den Privy
Council, werd het vonnis gecasseerd wegens
een technisch-juridische fout.
Intusschen weigerden de knapen naar
Adyar terug te keeren. En Annie Besant
en Leadbeater zetten hun propagandawerk
voor den toekomstigen Messias krachtig
voort. Toch ging dit niet zonder verzet in
theosophische kringen. Veler) verlieten dc
T. V., omdat zij niet in eén reïncarnatie van
den Christus, op gezag van A. B. afgekon
digd, kenden gelooyen. Vooral in Duitsch-
land had, gelijk wij reeds vroegei meedeel
den, eert groote afscheiding plaats, onder
leiding van Rudolf Steinef. die in 1913 een
geheel nieuwe en zelfstandige vereeniging
oprichte onder den naam van „Anfhroposo-
phis-he Gesellschaft."
