DE WAERELD ROND.
8 ilËMlil
if-'m v *5$
I M k J
-
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT.
Derde Blad
Vrijdag 28 October 1927
g*i?
Op de suikerfabriek te Hallweg, die het vorig jaar niet heeit gewerkt, is de campagne sinds eenige weken in vollen gang. In de haven liggen voortdurend een groot aantal schepen met bieten, wachtend op lossing. Wij geven hierboven een overzicht van het
uitgestrekte bedri|i.
Gasten uit Azië. Een foto van den prins en prinses (met de bloemen) Ri Gin van Korea
bij hun aankomst op het station H. S. M. te den Haag.
De ruïne van de onbewoonbaar verklaarde woning te Hillegom, die dezer
dagen instortte. Een muur viel geheel in puin.
Een kiek die toont, hoe noodzakelijk de afbraak was van deze ophaalbrug aan de®
Kanaalweg te Delft: één auto kan er juist passeeren. Een moderne brug zal er voor i®
de plaats komen.
DE MAN DER GEHEIMEN,
In Londen dook hij weer op, en ik zag
hem waarheen ik ook ging: in de club
fauteuils van het Hyde Park Hotel, in
Downing Street, in Wembley, waar hij met
Herriot rondwandelde. Hij is geen politi
cus, maar hij is aanwezig op alle conferen
ties. Hij is geen redenaar, die allerbelang
rijkste politieke spreuken orakelt, maar hij
wordt vertroeteld als een cerste-minister
men is tot zijn dienst, hij reist in salon
wagens en woont in de beste appartemen
ten der luxe-hotels, hij wordt uitgenoodigd
voor vorstelijke maaltijden, hij is zwijgzaam
en is toch ter tale, hij speelt geen rol en
is onontbeerlijk. Hij is alles en niets. Hij
is Camerlynck de tolk, aldus de beschrijving
.door Sandor Maraï, die wij vonden in de
i.Frankforter Zeitung",
Deze stille, gedrongen, nclgekleede man
met een hangsnor en bebrilde bogen, is de
levende geheime la van de Europeesche
politiek. Hij leeft weelderig en deftig, naar
het hem behaagt. Alles krijgt hij gratis: wo
ning, auto's, zijn maaltijden in de groote
restaurants zijn cliënten zijn: de groote
staatslieden vair' Europa. Men weet eigen
lijk niet recht waarvooi hij gehonoreerd
wordt; omdat hij vele talen spreekt, of oni-
idat hij in all® 'alen zwijgt. Hij zag en hoorde
iVrijwel alles, van Versailles tot Londen,
wat minister-presidenten, opperbevelheb
bers en diplomaten achter gesloten deuren
in hun salons gesproken hebben en gedaan.
Hij was de tolk van Wilson, ruj was de
bemiddelaar tussfhen Lloyd Georg'e en Bart-
hou te Genua, hij is de eenige particulier
die de zittingen van den Oppersten naad
mocht bijwonen, en de eenige, die tijdens
den oorlog de beraadslagingen iusschen
Pershing, Foch en French vertolkte. Van
dezen Belgischen heer, die een leerstoel aan
jla Universiteit van Brussel verliet, om deze
unieke opwindende wonderlijke bezigheid te
aanvaarden wordt slechts, één ding ge-
ëischt: geslotenheid Camerlynck zwijgt be
ter dan het graf In Genua is het spreek
woordelijk geworden: hij zwijgt als Camer
lynck.
Hij zal wel goede redenen hebben om
te zwijgen. Camerlynck is de man, dien de
journalisten voortdurend vervolgen, en wien
het niet toegestaan is, een journalist ook
maar de hand te drukken Het zou hern
misschien meer kosten dan alleen zijn po
sitie, als hij slechts éénmaal een woord
zou wisselen met verslaggevers.
Niet alleen zijn eed verplicht hem tot zwij
gen, maar alle politieke geheimen van
Europa. Deze man heeft alles mee aange
hoord, de besprekingen van groote staats
lieden en kleine intriges; hij was de bemid
delaar van kleine en groote tragedies Ius
schen volkeren; en hem doorstroomden
een helsch muzikinstrument! alle tonen
van laagheid en ruwheid, wijsheid en sluw
heid, goeden wil en hebzucht, welke het
orkest van de -groote Europeesche politiek
r.:aar kan produceeren. Wie eenmaal een
conferentie heeft bijgewoond, waar staatslie*
den tusschen ontbijt en lunch het lot van
werelddeelcn beslissen, wie ooit generaal
Dawes zag als hij zijn secretaris wenkt:
„Geef me de Roerkwestie eens aan!" wie
zag hoe avonturiers van middelmatige intel
ligente en begaafdheid er naar streven
hun privé-aangelegenheden te maken, hem
zal het een raadsel blijven, wat dc zwijg
zame Camerlynck wel denkt, als hij alleen is.
Of hij eigenlijk nog wel denkt? Kan hij
zich nog opwinden? Of spelen zijn korte
dikke vingers, als altijd met zijn horloge
ketting, terwijl hij zelf, beleefd glimlachend,
gedachteloos verder door het leven gaat?
Camerlynck, die den doodsschreeuw van
tien millioen hongerende Russen via Nansen
aap den ^Volkenbond overbracht, correct.
droog en woordgetrouw, deze Camerlynck
heeft ook het weigerend antwoord van den
Volkenbond, dat het doodvonnis van deze
Russen beteekendc, vertolkt, correct droog
en woordgetrouw.
Heden dineert hij met Herriot en Mac
Donald, hij wandelt met hen en praat met
hen. Gisteren was hij nog de vertrouwde
van Poincaré. Wie weet wiens vertrouwde
hij morgen zijn zal. Staatslieden staan en
vallen om hem heen. De eenige die blijft
is: Camerlynck.
Zijn gangen worden door detectives na
gegaan. Hij kan onmogelijk met iemand
telefoneeren, zonder dat zijn gesprek wordt
gecontroleerd. In primitiever tijd zou wei-
licht het zijden snoer Camerlynck's lot zijn
geweest; thans houdt men hem in een
gouden kooi. Amerikaansche uitgevers heb
ben dezen man groote sommen aangebo
den, als hij znij mémoires schrijft, te pu-
blicceren over 20 jaar. Maar met Camer
lynck valt niet te pralen; voor hem staan
schatkisten op; waarvoor heeft hij geld
noodig?
Hij leeft en draagt in zijn hersenen, in
vakjes geordend. Armenië, Duitschland.
Oostenrijk, de Russen maar misschien
denkt, hij er niet bij en zijn slaap is rustig
en zijn eetlust uitstekend Er zijn aange
legenheden, wier omvang de grenzen van
t meuschelijk verstand te buiten gaat:
een doode beweent men nog, duizend! doo-
den beklaagt men slechts nog en een
millioen dooden; dal zijn alleen nog maar
twee leege woorden, die het verstand on
verschillig en mechanisch aanvaart, Camer
lynck kan nauwelijks meer iets anders zijn
dan een gocdgekleede machine. Als deze
mensch nog denken kon en voelen, dan
zou hij zeker niet meer zijn wat hij is:
cfe tolk Camerlynck.
DE DRIFTIGE DESDEMONA.
Voor eenigen tijd voerde een clubje
dilettanten te Boedapest de Othello van
Shakespeare op. De dame, die voor Des-
demona speelde, werd bij de vertooning
kwaad op Othello, omdat deze haar
costuum vuil maakte met zijn zwart-ge-
maakte armen en handen. Zij beweert dat
dit op zijp beurt Othello weer ontstemde,
zoodat deze in de groote scène aan het
eind, waar zij geworgd wordt, haar onnoo-
dig ruw behandelde. In plaats van den
geest te geven, gaf zij daarom Othello een
draai om zijn ooren. Othello viel en had
nog de tegenwoordigheid van geest om te
roepen, dat men hel gordijn moest laten
zakken.
De aanwezigen, die aanvankelijk hadden
gedacht dat dit handgemeen bij het stuk
hoorde, begonnen nu op te merken, dat
er iets niet in den haak was, want de
man, cfie het gordijn moest laten zakken,
was niet op zijn post. Desdemona wierp
zich in tranen op haar doodsbed en Othello
êlng aan den haal, toen de heusche man
van Desdemona, een bankier op het too-
neel verscheen om haar te troosten.
Eindelijk zakte jiet gordijn, maar daar
achter werd het nieuwe drama nog voort
gezet. De bankier, die van zijn vrouw had
vernomen, wat er gebeurd was eischte,
dat Othello zijn excuses zou maken, maar
deze gaf hem een stomp.
De bankier heeft toen een actie tot
schadeloosstelling tegen hem ingesteld
maar de rechter is er ten slotlfe in ge
slaagd de partijen te verzoenen.
VOOR COMPONISTEN.
Rossini geeft de volgende practischc
wenken voor jonge componisten:
Wacht tot des avonds de eerste voor
stelling moet plaats hebben, raadt hij aan
een jongen musicus; niets bezielt zoo zeer
als de nood in het bijzijn van een direc
teur, die zich in vertwijfeling de haren uit
het hoofd trekt In Italië waren in mijn
tijd directeuren reeds op dertigjarigen leef
tijd kaal. Ik schreef de ouverture voor
Othello in een klein kamertje, waar de
drittigste directeur, dien ik ooit gekend
heb, mij hield opgesloten met de verze
kering, dat ik de plaats niet levend ver
laten zou voor ik de laatste noot geschre
ven had. Ik schreef eens een ouverture
op den dag van dc eerste voorstelling in
het Tcatro de la Scala waar de directeur
mij onder opzicht van een machinist had
gelaten, die mijn ouverture stuk voor
stuk aan de copiisten bracht: leverde ik
geen muziek, dan zou hij mij uit het
raam moeten gooien,
APPRECIATIE VAN MUZIEK.
Kaarten onder het concert.
De musicus Louis Spohr kre"g, na vele
mislukte pogingen om in zijn onderhoud te
voorzien, een plaats aan het hof van den
hertog van Brunswijk. Zijn vreugde over
de eervolle betrekking veranderde echter
in afkeer, toen hij zijn eerste concert in
het hertogelijk paleis gaf.
Onder de muziekuitvoering werd kaart
gespeeld en, om niet gestoord te worden
had de hertogin bevel gegeven zéér zacht
te spelen en bovendien liet ze een dik
tapijt onder het orkest leggen. Zoo over
stemden de uitroepen: „Ik pas! ik vraag!"
de muziek.
Alleen in tegenwoordigheid van den her
tog mocht niet gekaart worden. De toen
14-jarige Spohr beviel zóó goed, dat hij
benoemd werd tot kamermusicus. Nu
moest hij ook spelen op de kaarlavondjes.
Op een avond voerde hij een nieutf werk
van zich zelf uit en door zijn bezieling
werd 't orkest meegesleept. Midden in een
passage raakte een lakei zijn arm aan en
deze zei: Hare Doorluchtigheid beveelt
u, er niet zoo moorddadig op los te strij
ken. Spohr werd woedend en hel ging
er nog geduchter op los! Toen kwam de
hofmaarschalk hem zijn ontslag meedeelen.
Later, in zijn. vtijd van beroemdheid, zou
hij met zijn! vrouw voor den koning van
Wurtembeg spelen maar er mocht géén
kaart gelegd worden. Onder de eerste
nummers ,-;ing alles den gewonen gang, tot
Spohr optrad. Het Hof ging luisteren. Op
bevel van den 'Koning moesten alle num
mers achter elkaar volgen, want anders
moest hij telkens met kaartspelen ophou
den. En midden onder een aria, door
Spohr's vrouw geszongen, stond de koning
op het verveelde hem! De muzikanten
wisten er alles van; ze hielden den ko
ning altijd in 't oog en, zoodra hij op
stond, pakten ze hun instrumenten 't
concert was afgeloopen,
EEN GOED VERSTAANDER.
O.-W. in de club een duren ring too-
nend: Kijk eens dezen ring aan mijn pink!
Wat zog je daarvan?,"
Mijnheer Nuchter: „Verkoop hem en
een nagelborstel voor het geld." i
DE BIJGELOOVIGE ZOLA.
ch'9
schrijftafel lagen. Alvorens naar bed
REVOLUTIE-BOUW.
Zij: „Ons nieuwe huis is klaar öa0'
laten wc gauw behangen, hè?" gC®
Hij: .Natuurlijk. Dat maakt de murco
beetje steviger."
OP HET NAAIKRANSJE. ,eC5
„Onder de gemengde bericht s'aa 'jog"*
ik, dat een kind een kwartje heef
slikt." j,cef
„De jeugd hecht tegenwoordig ff/ePi
lemaal geen waarde meer aan
je wat wij in onze jonge jare
Centen o£ hallje3, meer .Met!"
Zola, de even beroemde als beruc
Franschc schrijver, was ondanks zijn ff*
ten geest en scherp verstand zeer bijge',.y,
vig. Voor ommige cijfers en nummers 13
had hij een ziekeüjken angst.
In de straat telde hij de gaspitt®®;,^;.
huisnummers, de nummers der huurnl^jj
gen, waarvan hii alle cijfers optelde. g
het zoo opgetelde nummer va.n een rl' r
een bepaald getal opleverde, zou hij v.(j
geen geld ter wereld dat rijtuig éeU0'^
hebben, In zijn eigen huis telde hij de „p I
den der trap en de dingen, die op ((J
gaan raakte hii een zeker aantal meu^fo0<
aan en sloot dezelfde schuifladen.
sommige cijfers voelde hij een huiver®
vrees. Langen tijd leken de veelvo"
van drie hem gunstig toe; later stevSji
tneer vertrouwen in de veelvouden t
zeven, 's Nachts gebeurde het vaaki
hij zeven keer achter elkaar de ""gat
opende en sloot óm zich te overtuige®' jge
hij niet ging sterven. Hii had een beps®c!,(
manier van gaan op geplaveide slflfeit
raakte de gaspitten aan en stapte me*
rechtervoet over toevallik ontmoet®
dernissen heen. Geruimen tijh zette hu
den linkervoet den eersten stap bui|c cs
deur, als hij uitging om zoodoende sü~a0i
te hebben in de werkzaamheden wa'1
hij op weg was.
HERFST-WEER.
HERFST-VREUGD.
HERFST-OOGST.
