DE WAERELD ROND.
Vrijdag 11 November 1927
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT.
^x-Wcï
..tT:
JOSEPH CONRAD OVER TOONEEL.
De groole romancier Joseph Conrad
heeft maar eens in zijn leven een tooneei-
stuk gemaakt: „The secret agent", naar
den roman van denzelfden titel.
In de Revue hebdomadaire vertelt
iemand van het gesprek,- dat hij- gehad
heeft met Conrad op den dag der premiè
re.
„O, ik maak me er niet druk over", zei
Conrad, „en ik voel heelemaal geen lust
in de zaal te zijn. De schouwburg jaagi
me schrik aan en heeft dat altijd gedaan.
Ik ga nooit naar een stuk' kijken, ik heb
zelfs het mooie stuk van mijn vriend Gals
worthy niet gezien: Loyalties, en loch lees
ik het graag. Mijn vrouw houdt van too-
neel; zij is juist vertrokken naar de pre
mière van „The Secret Agentwaar zij
in haar eentje de heele familie zal ver
tegenwoordigen. Op het laats e oogenblik
heb ik geprobeerd kaarten voor mijn jon
gens te krijgen, maar ik kreeg bescheid,
dat er in de zaal geen plaats meer over
was. Ik ging zoover om aan te bieden ze
te betalen, maar de bureaulist lachte me
uit. In elk geval (hij gaf een knipoogje)
kunt gij getuigen, hoe kalm ik was op den
avond van de première
„Ik heb er heelemaal geen pleizier in,
toonee'stukken te schrijven. Het is een
©efening in handigheid. Het schrijven van
„The Secret Agent is voor mij een ware
beproeving geweest: ik beende het boek
uit om vleesch te hebben. Ik heb toen
■voor het eerst begrepen, wat voor een
afgrijselijke geschiedenis ik Had geschre
ven. In den roman was de intrige omslui
erd, tot zekere hoogte, door al de samen
stellende elementen van het werk. In
het stuk kon ik slechts het skelet van het
onderwerp behouden".
Het stuk werd door de pers allesbehal
ve goed ontvangen, en Conrad heeft nooit
'n tweede tooneel-experiment ondernomen
DE VERDWENEN LUIFELS.
In Heemschut publiceert een schrijver
een Utrechts document van 1745, dat een
der oorzaken verklaart van het verdwijnen
der luifels
Borgemeesteren en Vroedschap der stad
Utrecht van tijd tot tijd hoe langer hoe
meer bevindende, da! de luyffels voor de
huysen binnen deze stad, en vryheyd van
dien strekken tot groote incommoditey'
en belemmeringe van de straten en passa-
gie, mi'sgaders discieraad. en nadeel van
de huysen, waar voor die gesteld zijn.
Hebben derhalven goedgevonden en
verstaai), dat van nu af aan geen Luyffels
voor eenige Huysen of Gebouwen binnen
deze Stad en Vrijheid van dien, (uytge-
zondert alleenlijk dewelke op de Vismerkt
de Neude in het rondt, het Vreeburg, en
de Gansemarkt van het Wet af, staan)
sullen mogen worden gerepareert, vernieuw'
ofte gemaakt, maar sullen alle deselve die
nu in wesen zijn binnen den tijid van scs
aaren na de Publicatie deses. moeten zijn
gcamoveert ende weggenomen, sondcr
dat daar ooyt weder anderen in de plaats
su'Ien mogen worden gemaakt.
Interdiceren en verbieden voorts alle
ende een ygelijk soo Eygenaar®, Huurluy-
den als Werklieden, eene der voorsz. Luyf
fels te repareren, of die, 't zij in 't geheel,
of voor een gedeelte te verwen, of teeren,
vee! min eenige Niauwe te maken, alles
op poene van vyf en twin'ig guldens soo
*5 u ^'e ëeenci die 'gewerkt sal hebben,
als by den Eygenaar der Huysinge yder in
t geheel te verbeuren, ende zullen de Ba
zen voor de Knegts moeten betalen, soo
als ook yder Eygenaar. wiens Luyffel na
verloop van de voorsz. ses iaaren bevon
den sal worden niet geheel gcamoveert
en weggebroken te zijn, verbeurd sal heb
ben een boete van vyftig gulden®, te appli-
ceren voorsz. boete, een darde voor den
Heere Hoofd-Officier, een darde voor de
Aalmoeseniers-Camer, en een darde voor
den Aanbrenger.
En op dat niemand hier van ignorantie
preienderen, sal dese worden gedrukt,
gepubliceerd en geaffigeerd na behoren."
„Aldus sneuvelden in Utrecht de luifels!
roept de schrijver in Heemschut uit. Op
gelijke wijze zullen zij verdwenen zijn in
andere Nederlandsche steden. Dit aardig
object, de Hollnadsche luifel, is dus niet
zijn natuurlijken dood gestorven, doch het
slachtoffer geworden van een massa-op
ruiming bij Tsarendecreet".
DE ANECDOT1SCHE VRIJMOEDIGHEID
Een goed staaltje van de bekende vrij
moedigheid, die het reeds in honderden
anecdoten van 'gestrengheid en verstarde
etique te heeft gewonnen, is de volgende:
Koningin Victor'a van Engeland had
naar lord Ribblesdale, die jarenlang aan
het hof was, in zijn gedenkschriften ver
haalt, de gewoonte om snel te e en en
aan tafel zeer weinig te zeggen. Zij was
daarom altijd eerder klaar dan de ande
ren. En als zij klaar was, namen de la-
keien alle borden weg en de hovelingen
zwegen en leden.
Niet aldus lord Harlington, toen er
eens een heel lekkere vleeschspijs was.
De koningin had snel wat erwten gege
ten, was dus weer gauw klaar en de be-
d'enden trokken lord Harlington zijn lek
keer hap-e onder zijn neus weg. „Hei, hei,"
zeide zijn lordschap, „breng dat nog eens
even terug."
Even scheen hei heele Britsche impe
rii"11 van kaap Duncansby tot Christchurch
stil te staan, verhaalt Ribblesdale. De ho-
veHn£en hielden hun adem in. En toen ge
beurde het, dat er voor het eerst in langen
tijd een lachje, niet een beleefd maar een
echt lachje, op het gelaat van koningin
Victoria verscheen. Lord Hartington had
het gewonnen.
EEN POPULAIR JUBILEUM.
Op 19 December a.s. zal te Parijs het
150-jarig bestaan der bank van leening
worden herdacht.
Elder® bostond deze ins'elling reeds
veel eerder. Het denkbeeld om banken van
leenmg op te richten, die kleine geldbe
dragen voorschoten tegen lage interest
en op zekerheid van roerende goederen,
kwam m de 15e eeuw op bij 'n Italiaan-
schen ordegeestelijke, die deze methode
beple'Re als een plnlantropisch middel om
arme menschen uit de handen van woe
keraars te houden. Men noemde de inrich
ting i" het Italiaansch „monte di piëta"',
waarvan het Fransche Mmont de pitié" een
letterlijke vertaling ls. de ,atere jarcn
breidde het arbeidsveld van deze nut ige
instelling zich enorm uit en zij ontving
den aanjfenj."leil, klinkenden, officieelen
naam „Crédit Municipal", ofschoon de
bijnaam die het publiek eraan geef! („Ma
tante even weinig weidsch is als het
daaraan verwanten „Oome Jan"
..VERSCHULDIGD",
Toen koning Lodewijk I van Beieren
eens efn k eine Frankische stad bezocht,
was bij verrast over de prachtige illumi
natie, te zijner eere.
Hij betuigde den burgemeester zijn be
wondering en deze antwoordde met vele
buigin!fen: 'tO Majestei'. de stad heeft
niet meer gedaan dan zij verschuldigd was
De koning, <jje wist van de beperkte
geldmiddelen der stad, merkte lachend
aan: „En zij js zeker nog verschuldigd,
wfit zii heeft gedaan.''
En bij zijn vertrek stelde hij den burge
meester een som gelds ter hand, waar
door de illuminatiekosten bijna geheel
werden gedekt.
TWEE ZIELEN, EEN WENSCH.
Vroege bezoeker: „Is "w man al op?"
Huisvrouw (aan de deur) „Ik denk het
wel".
Bezoeker: „Ik zou graag een paar woor
den met hem willen spreken.
Huisvrouw: „Ik ook, maar hij ;s nog
niet thuis.
LICHAAMSOEFENING.
Dokter, telkens als ik het lichaam
voorover buig, de armen horizontaal uit
strek en er dan een halven cirkel mee be-'
schrijf, voel ik een s ekende pijn in mijn
linkerschouder.
Maar mijn waarde heer, waarom
maakt u dan zulke biiitengewone bewe
gingen?
Neem me met kwalijk, dokter, maar
weet ti dan een andere manier voor me
om mijn ja^ aan te 'rekken?
„NOU, DAAR GAAT-IE".
En onderwijzeres van een volksschool te
Nijmegen, die de geschiedenis van Joseph
en zijn broers nad verteld, kreeg van een
harer discipelen het volgende merkwaardige
ops'el-
„Er was eens een heele oude man hij
heete Jakop, Jakop had twaalf zoons de
kleinste was bijjemin en op een naar de
kleinste was Jozef. Jozef was 16 jaar de
andere^ jongens ware maar ploerten maar
de ouoste was maar een beetje braai, op
een zeekere keer waren de jongens een
hele week weggebleefe en Jakop was heel
on-ge-rust. Jozef riep Jakop. Ja va-der.
Kom eens hier mm jonge ga eens kijken
of J3' ie de jongens niet ziet want ik ben
zoo bang dat re door wilde Dieren ver-
schuurt z;;n maar weez versigtig hier heb
je mijn stok daar k"n je de wolf wel bal.'
dood mee slaan. Nou dag lieve jongen,
dag Jozef, dag vader, god mag je spaare,
daaag. Toen Jozef in in-gipte gekomen wu
ware de broers er niet maar er kwam een
man voorbij, mijn-heer heb u niet hier 10
her-ders voorbij zien gaan. Ja zei de man.
Ja dat is drie dagen geleede maar ze zijn
met hun schaapen naar dood-tang (Dothan)
goed dank je wel mijn-heer dank je weL
Toen Jozef in dood-tang kwam zag hij het
heel wit op de Hei dat zijn de schaapen
en de herders zulen daar ook wel bij zijn.
de groete van vader zei Jozef toen de jon
gens hem te ge-lijk aan grepen en als ze
.Jozef van verte aan zien komen dan roepen
we em dood maake zei de eerste neen daar
ze al aa aa daar komt de droomer aan laate
is niets aan laate we em daar in die put
douwe en dan gaan we ete nou daar gaat
ie hoor."
Ge.
NET ALS PA
Tom's mama was verlangend om te
liooren of haar spru't zich netjes gedra
gen had op de partij bij de ouders van zijn
vriendje. Tom zei dat hij het er best bad
afgebracht.
Toen mevrouw me voor de tweede maal
taart presenteerde, heb ik gezegd: Neen,
mevrouw, dank u, vertelde hij:
Heel goed, sprak mama tevreden. En
heeft ze toen nog eens gevraagd?
Jawel, zei Tom. en toen heb ik weer
bedankt. En toen is ze later voor den der
den keer gekomen.
En wat heb je toen gezegd? vroeg mama.
Net wa pa altijd zegt: Ruk nu asje
blieft maar uit met dien s'chotel, heb ik
toen gezegd. -
TOCH SCHAKING.
Hij: „Dus ik kom je om Middernacht
schaken."
Zij: „Ja."
Hij: „En ben je er zeker van, dat je tijdig
je koffer gepakt kunt krijgen?"
Zij: „O ja, papa en mama hebben be.
loofd me te helpen." - «MmM
Gravin Caroli, de echtgenoote van den voormaügea
Horgaarschen minister-president, is thans verkoopster
in een antiquiteitenwinkel te Parijs. Op onze loto ziet
men haar met den verkoop bezig.
Links: Aan de grenzen van Groot-Haarlem. Gezicht op
de Houtvaart vanai de brug te Overveen.
De negende St. Hubertus Jacht werd te Amersfoort gehouden. Een aardige ioto
van de jagers op de Leusdener Heide.
Trouwe vrienden in dienst van de Stadsreiniging}
het paard voor de vuilniskar en zijn jonge geleider.
Links boven: Aan de grenzen van Groot-Haarlem.
Een kijkje op de „Boerensluis" te Spaarndam.
Rechts boven: Aan de grenzen van Groot-Haarlem.
Een prachtig kiekje van water-rijk Holland, de
Mooie Nel te Spaarndam, waarschijnlijk zoo ge
noemd naar een vrouw, die er vroeger woonde en
den bijnaam van „Mooie Nel" had.
Rechts: De Minister van Onderwijs m M. A. M.
Waszink, zal wegens ongesteldheid eenige maan
den zijn ambtsbezigheden niet vervuilen.
Wij pnbliceeren alsnog een groepsfoto van de genoodigden, die de opening van het Theresiagesticht te Hillegom
bijwoonden.
Een moderne sproei-veeg-anto, waarmede de Stadsreiniging de Ilaarlemsche straten Nog een kiekje in de ontsmettingsafdeeling der Haarlemsche Stadsreiniging, die
schoon houdt. thans 50 jaar bestaat.
Evenals vorig jaar zullen van 15 December tot 15 Januari a.s., weldadigheidspostzegels
ten behoeve van het kind verkrijgbaar worden gesteld aan de postkantoren. Hierboven
de afbeelding der zegels, van 2, 5, 7 A en 15 cents, die verkocht zullen worden resp.
voor 4, 8, 11 en 18 cents. Ook nu weer zijn op de zegels de wapens voorgesteld van 4
provinciën, n.L van Drente, Groningen, Limburg en OverijseL De ontwerpen zijn van
Ant. Molkenboer.
