DE WAERELD ROND.
OLE
WTWM&XMW
:kaitseab!n6uo -<fi
jde Blad NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT. Woensdag 16 Nov. 1927
s» 11 fcw s^m 8 §ki iv
TARV5TA
In het Veiligheidsmuseum te Amsterdam werd een Inter
nationale tentoonstelling geopend van veil'gheids platen-
Een der talrijke sprekende platen uit Estland, welke
iedere toelichting overbodig maakt.
AAN DE GRENZEN VAN GROOT-HAARLEM. Gezicht op het Noorder Buiten Spaarne, met zijn bedrijvigheid van scheepvaart en industrie.
VIER GENERATIES. Een foto van de familie Buis te
Hillegom.
Keuren-voor-den-koop op de koeienmarkt, die onlangs
j weer te Hoorn werd gehouden.
DICTEE AAN HET HOF.
In een opstel „Taalproefjes op Fransch
taalgebied vertelt V. in een feu'lle'.on
[Van de N. R. Ct de vo'gende historie:
In den tijd van Napoleon III, hield de
Fransche hof zich, op bepaalden tijden van
het jaar, óf te Compiègne óf te Fonta'ne-
bleau op. Er waren daar steeds een aan
zienlijk aantal genoodigden, die op allerlei
ontspanning werden onthaald. Het hof
fing naar Fontainebleau in JuniJuli. Als
iet 's avonds regende kwamen de gasten
samen in de ruime zalen der eerste ver
dieping van het kasteel, waar Napoleon I
in 1814 zijn troonafstand teekende.
Op een avond, dat de genoodigden zich
Haar bevonden, stelde Mérimée, die op
zeer intiemen voet met het rransche hol
Verkeerde, het gezelschap vo°?; ^un een
een dictaat te mogen geven. Het dictaat
bevatte ook en vooral moeilijkheden in
verband met het verleden deelwoord
waarvan de overeenstemming met het be-
heerschend woord velen heel wat hoofd
breken kost. Men weet daarvan op de
Ifederlandsche scholen mee te spreken,
i. Do meeste» waren er niet yoor te vin
den, het dictaat mee te maken, daar
zich niet, door te veel fouten, aan bespot
ting wilden blootstellen.
Mérimée begon te dicteeren. Aan de
proef namen deel de keizer, de keizerin,
de gezant van Oostenrijk bij het Fransche
hof: prins Metternich, prinses Metternich,
zijn gemalin, aan wie wij deze mededee-
ling verschuldigd zijn twee leden der
Fransche Academie: Alexandre Dumas,
zoon, en Octave Feuillet, en anderen.
Toen het dictaat geëindigd was, naiu
Mérimée het werk van de mededingers op
en begon onmiddellijk met de correction.
Het corrigeeren duurde een tijdje, zoodat
de onrust der leerlingen hoe langer hoe
langer hoe meer steeg. Toen het afgeloo-
pen was, stond Mérimée op en procla
meerde onder_ algemeene verslagenheid
den uitslag: Prins Metternich was nummer
één met 3 fouten; Zijne Majesteit de Kei
zer had 36 fouten gemaakt; Hare Majes
teit de Keizerin, 62; prinses Metternich,
42; Alexandre Dumas, 24; Octave Deuillet
19 enz. Er werd geweldig gelachen. Alexan
dre Dumas was opgestaan had z-ch to'
prins Metternich gewv-d ~!et He yraag:
Te Muiden werd een proef genomen met een nieuw soort Michelin-
band, welke zelfs bij gesprongen binnenband niet van de ve|g afloopt.
Onder het rijden, met een vaart van 70 K.M., liet men den binnenband
springen, om de beweringen te staven. Het moment, waarop de band
ploit.
Hoe snel de verbonwing vordert van het eigen gebouw van Bloembollencultuur aan de Leidsche Vaart te Haarlem.
Zijne Excellentie zich aaO
eden 'h" voorstellen om aan kaa
eden de spelling te leeren".
DE GENOEGENS VAN HET
KEIZERSCHAP.
J'ICat"3 d* Matste keizer aller RuS*
de BoUiewiolf moorclenaarshanden va
Ll C gevallen, heeft zijn V
i leven doorgebracht in angst voor
aanslagen op zi,n )even Qn fde hu
nooit eieren gebruiken
1!a!! if^leken' dat een ei geoakk»-
bjk vergiftigd kan worden met èen dunne"
metaaldraad, welke men cr door Taat éaan
en die geen zichtbaar spoor «rhterM-
De eieren, welke de Tsaar u~b wer
den hem op allerlei geheimzinnige Wen
toegezonden, b.v. soms in hoedendoozf
en dan onder persoonlijk toezicht van de
keizerin uitgepakt en gekookt of tot omele'
gebakken in een kleine keuken naast
's keizers werkvertrek. De keizerin' inaak"
te dikwijls eigenhandig een gerecht klaar.
De keizer at nooit dikke soepel of s*»*
sen. Met de «uiker, welke hij gebruikte,
werden ook bijzondere voorzorgen geno
men: de groenten werden heel op tafel ge
bracht en voor zijn oogen met een zilveren
mes gesneden en hij gebruikte steeds grof
zout met dikke korrels, waaronder niet
gemakkelijk gemengd kon worden.
EEN GRATIS MAAL VAN PAUL
VERLA1NE.
In een Fransch tijdschrift vinden wij
verhaald hoe de dich.er Paul Verlaine, in
een van zijn vele armoede-perioden op
een voetreis was in Zuid-Frankrijk.
De kunstenaar was platzak en had een
geweldigen honger. Honger is een scherp
zwaard en vastbesloten te eten. hoe dan
ook, trad Verlaine een herberg binnen. De
waardin, zelf niet van te groote eerlijk
heid, bekeek den armoedig uitzienden rei
ziger achterdochtig en vroeg niet zeer
vriendelijk wat hij wilde.
Geheimzinnig trad Verlaine op haar toe
en vroeg: Zoudt u mij kunnen zeggen,
.wat een diamant waard is zoo groot als een
hazelnoot De herbergierster, wie de
hebzucht nu uit de oogen keek men kon
immers niet weten, misschien bezat deze
man zulk een diamant, hoe hij er aan kwam
deed minder ter zake begon den dich
ter uit te noodigen te gaan zitten en
vroeg hem nu zeer vriendelijk of hij iets
wilde eten. Verlaine, ofschoon flauw van
longer, weigerde. De vrouw, die alles ir,
het werk stelde om den vreemdeling gun
stig voor zich te stemmen, bleef echter
aanhouden en eindelijk gaf de dichter toe
Het spreekt vanzelf, dat hij, eenmaa'
aan het eten, haast niet van ophouden
wist en at en dronk voor twee. Eindelijk
scheen hij verzadigd en de vrouw, die haar
nieuwsgierigheid niet meer kon bedwingen
vroeg hem, haar nu eindelijk den diamant
te laten zien, waarvan hij gesproken had.
Stom-verbaasd keek Verlaine de vrouw
aan en zei onnoozel.
Maar dacht u, dat ik zulk een diamant
bezat? Ik wilde, dat het waar was. Maar
vanmorgen was ik te Lyon en daar zag ik
in de uitstalkast van een juwelier een dia
mant liggen, een diamant die zoo groot was
als een hazelnoot. Ik brak me het hoofd
met de waarde te schatten en aan ieder
een vraag ik hoeveel die steen wel waard
zou zijn. Niemand kon me echter an'woor-
den en u schijnt het ook niet te weten. In-
tusschen het eten heeft me heerlijk ge
smaakt. Wel bedankt en goeden dag.
spreekt de vrouwelijke meerderheid van
het gemeentebes uur; het welzijn van de
leerlingen wordt van groot belang geacht.
De school ziet er vroolijk uit. De presi
dente van den Raad Frau Aase Helgesen
vervult ongeveer de functies van een bur
gemeester, maar de pred kant houdt de
registers van den burgerlijken stand bij
en de huwelijken worden gesloten door een
bijzonder gemeente-ambtenaar.
De gemeenteraadsleden vari Utsira zijn
Z"°LVuuStand niel aan Po'iüek te doen en
zij hebben toch nog genoeg werk. zoo ver
telt Marthe Patter in een artikel in „Mi-
'leenden.Waaraan W*' eeni£e gegevens ont-
HET VROUWEN—EILAND.
Dat is het eiland Utsira, in het Zuid
Westen van de kust van Noorwegen, dat
door vrouwen wordt geregeerd. In den
gemeenteraad van Utsira. de „Herredsly-
re", zijn van de 12 leden 11 vrouwen.
Het eiland heeft 400 inwoners en bestaal
uit twee gedeelten, Sarvaag en Nordvaag
Zuidelijke golf en Noordelijke golf) Utsi
ra is feitelijk een visscherseiland; behalve
de visschersbevolking wonen er alleen de
geneesheer, de onderwijzer en de predi
kant, de vuurtorenwach er en de marco
nist. Het leven is er eenvoudig, het klimaat
gezond en de finantiën aten niets te
Iwenschen zoodat gedacht wordt aan den
aanleg van een weg en het invoeren van
stroomend water ia de school. Ww t, hier
DE WRANGE WIJN.
Tijdens een militaire marsch in 1813,
vroeg Napoleon, die 'n brandenden dorst
had, iets le drinken. De fouriers waren ver
en men kreeg met heel veel moeite een
lefoenWde keizer den half gevulden beker,
dien men hem aanbood nau welijks aan z n
ippen had gebracht, gaf hij hem terug, ter
wijl een 1 chle grijns op zijn gelaat kwam.
„Uwe Majes'eit vmdt dezen wijn zeker
eeri beetje wrang?" vroeg men hem, „hij is
blijkbaar pas van het laatste jaar."
„Van het laatste jaar?" antwoordde Na
poleon, „zeg liever van het volgende jaarf-
DE AFBOUW VAN DE KATHEDRAAL. De eerste paal voor den torenbouw
van de Kathedrale Kerk St. Bavo is dezer dagen geheid. Thans is men met
het grondwerk begonnen.
- Hierboven nog een kiekje van het Sinte-Maarteleest te Krommenie.
AAN DE GRENZEN VAN GROOT-HAARLEM. Een landelijk hoekje aan den
Vergierderweg.
