a Parlementaire en niet
parlementaire kabinetten.
ie r'dt Ktio:
Voornaamste Nieuws
m,
UIT DEN NACHT VAN 10 OP 11 NOV. 1918
HET KATHOLIEKE BUREAU VOOR
BEROEPSKEUZE.
Dinsdag 22 Nov. 1927
51ste Jaargang No. 16711
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIEMAAL VIER EN TWINTIG UREN NA HET ONGEVAL.
Dit nummer bestaat uit 10 bladzijden - Eerste Blad
H. d. J.
00M LYK-èor
J. J. WEBER ZOON
Haarlem.
Koningstraat 10
Telegraphisch Weerbericht.
Henriëtte Roland Holst.
DENEMARKEN GETEISTERD
DOOR SNEEUWSTORMEN
Scheepvaart en spoorweg,
verkeer belemmerd.
Schepen in de Deensche
wateren vergaan.
De gladheid der wegen.
Bureaux: NASSAULAAN 49.
De abonnementsprijs bedraagt voor
Haarlem en '.gentschappen!
Per week 0.25
Per kwartaal 3.25
Franco per post per kwartaal bij
vooruitbetaling 3.58
Telefoon No 13866 (3 lij'nenJ
Postrekening Nr 5970
NIEUWE HAARLEIWSGHE
Advertenfïên 33 ets. per regel,
regel meer 15 ct., bij vooruitbetaling
Vraag, en aanbod-adverten'.ies 1-4
regels 60 ct. per plaatsing; elke
Advertentiën tusschen den tekst
als ingezonden mededeeling 60 ct
per regeL
Bij con'ract belangrijke korting.
All: abcnné'j op dit blad zijn, ipgevolde de verzekeringsvrorv.'.-ard:n f eftgfj Leven: lanpe geheel; ongeschi! theid tot werken door f 7Cf| bij een ongeval tr.et f OKfl m bij verlies van een hrnd, f |<^C 0 bij verlies van een f EJO bij 'n breuk van f O tij verlies v. een
tegen ongevallen verzekerd vcor een eer \olgende uitkscr.'rgen 1 cUuU." verlies van beide armen, beide bsenen of beide ocgen; 1 uU." docdsliji.en aflccpAuJU. een vost of een oog; I&u.' duim of wijsvinger; i ub'* been of arm; 4.U.* andere vinger.
Niet alleen op den bestaansduur van het
iuidige intermezzo-kabinet en de kansen
voor de vorming van een nieuwe christe-
lijke regeering in 1929 hebben de Alge-
meene beschouwingen bij de behandeling
der Staatsbegrooting in de 2de Kamer in
de laatste weken eenig licht geworpen, dc
belangwekkende vraag over het verschil
tusschen een parlemen'air en een niet-
parlementair kabinet en alles, wat daaraan
vast zit, is opnieuw tersprakc gekomen en
eiccht, cm het belang daarvan voor onze
hedenc'aagsche parlementaire geschiedenis,
een nadere beschouwing.
Men zal zich herinneren, dat mr. van
Schaik het vorig jaar hetzelfde punt in de
2t Kamer heeft besproken en hoe hierop
een scherpe critiek van den Nijmeegschen
prol. v. d. Grinten in de Nieuwe Eeuw
volgde. Mr. van Schaik is daardoor echter
niet bekeerd; integendeel, hij heeft op 15
November j.k bij de replieken van het
begreotingsdebat zijn gedachten zeer uit
voerig uitgewerkt en een belangrijk debat
in de Kamer uitgelokt. Het lijkt ons ge-
wenscht, daarop nader in te gaan.
De héér van Schaik wijst de stelling al,
dat een Kabinet, hetwelk het Land goed en
vruchtbaar zou kunnen regeeren, slechts
zou kunnen voortkomen uil ccn parlemen
tair samengaan van de Katholieken met de
linksche democraten; dat dus alleen een
zoogenaamd „democratische" regecrings-
meerderheid met een daarop passende en
steunende regeering, alleen een duurzame en
vruchtdragende regeering kan geven.
Op dit punt is het overgroote deel der
Katholieke Staatspartij het gelukkig met
hem eens en dat juist mr. van Schaik, de
aanvoerder van de anti-Vlootwet beweging,
zoo iets verklaart, moet wel een teleurs e,
ling zijn voor die linksche partijen, welke
vooral op dezen Katholieken afgevaardigde
hun hoop voor een Roomsch-rose-cood blok
in de toekomst hadden gesteld.
Maar bii deze enkele afwijzing heeft mr
van Schaik het niet gekten. Hij voegde er
eau toe:
Ik zou daartegenover met nog meer na
druk dan ik vroeger reeds deed, de stelling
willen poneeren, dat met alleen het verschil
tusschen een parlementaire en een niet par-
ement,n,ire Regeering totaal vreemd js aan
or.ze Grondwet, maar dat het parlementaire
stelsel even normaal en even regelmatig on
der het laatstgenoemde als onder het eerst
genoemde regime kan werken en dat een
vruchtdragend bestuur en een wetgeving, die
beantwoordt aan de eischen van be
en de behoeften des volks, onder beide
Regeeringsvormen evenveel kans kan heb
ben. Veel hangt af van de personen der Mi
nisters en het programma, dat zij voor
staan.
Deze gedachtengang bracht mee, dat de
beer van Schaik de opvatt.ng van het ka
binet-de Geer, hetwelk zich als een inter-
mezzo-regeering aandiende en slechts onder
werpen beloofde te behandelen, welke in de
neutrale zóne li£f£ent afwees.
Wil dit Ministerie, zeide spreker, in den
gezonden zin van bet woord een Staats
rechtelijk goed Kabinet zijn, dan legge hot
zijn eigenaardige reserves af, beschouwe zich
politiek niet als van den tweeden rang en
onlhoude zich van geen enkel onderdeel
van Regeeringsbemoeienis, waarmede het
meent het Landsbelang te kunnen dienen.
Salus publica dient het richtsnoer te zrn
van elk Gouvernement, ongeacht de geschil
len tusschen politieke partijen.
In dezen opzet moest de beer v. Schaik
het dus goedkeuren, dat de thans aan het
bewind zijndc regeering de moties-Surmg en
Bulten over de ambtenaarssalarissen en het
zevende leerjaar naast zich neerlegde en
rustig doorging, alsof er niets was gebeurd.
Dit verzwakt de positie van de Volksver
tegenwoordiging niet, zegt bij. Wanneer in
de Kamer een meerderheid een minister o
de heele regeering tot aftreden wil nopen,
dan hoeft zii slechts een motie van wantrou
wen aan te nemen.
Is deze int.oductie van Fransche parle
mentaire methoden in ons staalkundig le
ven al wat vreemd, nog zonderlinger was
het verdere betoog van dezen Katholieken
algevaardigde, waar hij beweerde, dat een
Kamerlid, woordvoerder eener oppositie,
geen rekening heelt te houden met de ge
volgen van zijn daad, wanneer hij een re
geering tot val brengt.
Om het belang der zaak laten wij het
verdere deel van het betoog van den heer
van Schaik bier letterlijk volgen:
's Lands belaag kunnen achten, dan maakt
men een carricatuur van het vertegenwoor
digend stelsel door te vergen, dat de meer
derheid de Regeering moet overnemen. Men
stelt dan eischen aan een Volksvertegen
woordiging, waaraan zij onmogelijk kan vol
doen.
Overigens betwist ik, dat een Kamerlid,
door het aanvaarden van het lidmaatschap,
een verdere verantwoordelijkheid op zich
neemt, dan die verband houdt met het al
gemeen beleid of met voorstellen van het
zittend Kabinet. Wij zijn gekozen als Volks
vertegenwoordigers om ce wenschen van
het volk te berde te brengen, om te con-
tioleeren, te critiseeren. druk uit te oefenen,
cn op deze wijze, evenals door rechtstreek-
sche medewerking aan de wetgeving, te
trachten, rechtvaardige volkswenschen tot
realiseering te brengen. Indirect zal het van
ons afhangen, welke Ministers en niet welke
programs tot regeeren zullen geroepen wor
den. Maar het ligt niet in den aard onzer
functie, om eenige verantwoordelijkheid te
dragen voor Rcgeeringsvorming. De fout in
de tegenovergestelde redeneering is, dat
men de taak van de Regeering en de
Volksvertegenwoordiging ten onrechte ver
mengt. Strikte scheiding dier twee mach
ten, elk met een eigen taak, is gewenscht.
Dit beteekent niet, dat een Kamerfractie,
of groep of lid roekeloos of lichtvaardig
Kabinetten of Ministers zou mogen ten val
brengen. Zij zullen zich angstvallig 'reken
schap hebben te geven van het antwoord
op de vraag, ol de Kroon geacht mag wor
den er in te kunnen slagen, een beter gou
vernement te creëeren. Maar dit is meer een
quaestie van beleid als Kamerlid dan van
politieke verantwoordelijkheid. Na den vai
van een Ministerie is het de Kroon, en de
Kioon alleen, die, voorgelicht door vooraan
staanden in en buiten de politiek, tot dc
vorming va,n een nieuwe Regeering het hare
zal hebben te doen. Daarbij zal de Kroon,
wil zij constitutioneel hanc elen, moeten
streven naar een Kabinet, hetwelk op het
bestaande moment gerekend moet worden
op een bepaald en gerechtvaardigd program
met de Kamer te kunnen samenwerken.
Hier woeden hooge eischen gesteld aan den
Vorst, ook aan den aangewezen formateur.
Bij loyale gezindheid en medewerking van
hen, op wie een beroep wordt gedaan en
die in staat zijn 's Lands belang tc dienen,
zal de Kroon echter in den regel daarin
wel slagen, al zuen zich, zooals in 1926
is gebleken, daarbii in zeer bijzondere om
standigheden ernstige moeilijkheden kunnen
voordoen. Er zal echter gevaar bestaan, dat
een behoorliike Kabinetsformatie niet ge
lukt, indien pogingen, om tot een goede
Regeering te geraken, wotrden belemmerd
dcoir doctrinaire stellingen, volgens welke
eigenlijk alleen een parlementair Kabinet
recht van bestaan zou hebben
Blijft deze vorm van tegenwerking, die
van de rechterzijde nooit is ondervonden,
uit, dan valt niet in te zien, waarom, al
het meer ideale, n.l. een parlementair Mi
nisterie, niet mogelijk is, er do.n geen
mannen in het volk gevonden zouden kun
nen worden, bii voorkeur onder de leiding
van een in de politiek bedreven oud-be-
indsman. die bereid en in staat zouden
zijn het Landsbestuur te vooren en urgente
punten van Staatswerkzaarcheid tot uit
voering te brengen. Dat er onder het be
wind van esn niet parlementair Ministerie
een lacune in onze parlementaire machine
zou bestaan, lijkt mij een niet gegronde
bewering van den heer de Geer. De Ka
mer blijft ten volle in staat tot de werk
zaairhedhn. die haar door de Grondwet
(Van onzen Parijschen correspondent)
De Kamer kan en mag een Kabinet tot
aftreden dwingen, ook al is er geen vaste
parlementaire meerderheid. Ik kan mij dan
ook niet vereenigen met de zienswijze van
hen, die zeggen, dat een. zelfs toevallige
Kamermeerderheid, een Regeering ten val
brengend, in staat en bereid moet zijn de
Regeerind over te nemen.
Dit is een stelling, ontleend aan de En-
gelsche practük en ten onrechte overgeplanl
op onzen bodem. In het twee-partijenstelsel
in Engeland, sprak het vanzelf, dal. als dc
liberale partij de conservatieve Regeer,ng
ten val bracht, zii zelf aan het bewind kwam
en omgekeerd. Dit lag in den aar er in-
gen. Wanneer men echter te maken heef.
met een in vele partijen versplitste Volks
vertegenwoordiging. waarin diverse groepen
op zeer uiteenloopende gronden he ^oor
bestaan v5n een Ministerie in strijd mee
zijn opgelegd, zij blijft door middel van de
Ministrieele verantwoordelijkheid en door
h-ar goed- en afkeurmgsrecht haar regu-
leerevd karakter behouden Ten slotte is
en blüft zü het, die indirect richting geelt
ran de wijze, waaroo geregeerd zal wor
den Het is een volslagen misverstand, dat
het'Parlement daardoor zou worden gede
gradeerd tot een adviseerend college. W,e
in ons Land. met zijn algemeen mannen- en
vrouwenkiesrecht en evenredige vertegen
woordig* dus met een s erk doorgevoer-
r!„mnrr--tie. tevens decreteert
ae politieke ieemocr. R
dat een zeker aanta pa I automatisch
als het ware mecnaniscn
hooren te ia, moeten samenwerken, stelt
eischen aan de democratie, waaraan z„ on-
ciscn n aan ue Tracht men de
mogelijk kan beantwoor democratie Mus
consequentie der col.tmke m,n yrotg
op den spits te ^"ven, denlocratie ten
ot laat ervaren, dat die krachi
slotte in overscha'ting van e
aan zich zelf zal sterven. Dc kc^Mar
chant is door en door con meesters
zweert bii de woorden van zin
Thorbecke en Buys. Hij met, da d in
regeling en Staatsbestuur voortdurend .n
groei en ontwikkeling verkeeren
axioma's, die 50 var terug inisscm-
baar waren, vandaag niet meer houdDaar
kernen zijn. ,j;
Men kenne san de Volksvertegenwoordi
ging geen attributen toe. die haar nje
rechtswege toekomen, n.l. de verp
tot meerdierhe'dsvorming en de taa
mederegeeren. Men late haar de
baar eigen is, n.l. op te treden als v°
orgaan, met welks wenschen en verlang-
ook al worden die niet altijd gedekt oo
een scherp aanwijsbare en homogene mee
derheid, de Kroon verplicht is bij de vor
rr.ing van een Ministerie rekening te hou
'en. Als men haar aldus de plaats laat, d!e
haar toekomt, dan zal het parlementaire
stelsel absoluut gaaf kunnen funcfioneeren
Bli'ff men daarentegen met een verkeer e
methode doorgaan en bouwt men voort o*-
non-possumus-theorieën. die het der Rroor
zeer moeilijk maken in voorkomende geval
len, bii het ontbreken van een homogene
Kamermeerderheid, goede extra-parlemen-
'aire Kabinetten te formeeren. dan dwingt
men een deel derVolksvertegenwoordiging om
minder gewenschte Kabinetten, uit vrees dat
een meer bevredigend regime niet kan wor
den bereikt, noodeloos te ontzien. Dit zou
lot fatale gevolgen kunnen leiden.
Den elfden November, den dag der „Ar
mistice", kwam ik een Marseillaanschen
kennis tegen. Hij was eenig dagen voor
zaken in Parijs en wilde van de gelegenhed
gebruik maken iets van de 11 November-
optochten te zien, enz. Hij was een van
die ech'er Marseiilanen, die zich meer
Franschman achten, dan de andere inwo
ners der Republiek en wel om de eenvou
dige reden, dat alle Marseiilanen Franschen,
maar alle Franschen geen Marseiilanen zijn.
Hij had den oorlog medegemaakt, van den
eersten tot den laatsten dag, doch hoe
wel we elkander al jaren kennen had
den we het, merkwaardig genoeg, over den
oorlog nog nooit gehad. Ofschoon, merk
waardig? is het eigenlijk niet zeer natuur-
lijk, dat men over iets zoo onmenscheliiks
als oorlog liever niet spreekt. De een, die
hem meegemaakt heelt, niet, om de her
innering aan de vreeselijke ta.ereeien, die
dank zijnen tijd steeds minder duide
lijk beginnen 'e worden, niet meer te ver
levendigen, de ander, die hem slechts uit
kranten en andere verhalen kent, met,
uit de gewone wellevendheid, die ons deze
gevoelens doet begrijpen en eerbiedigen.
Maar den elfden November, den dag dat
de wapenstilstand gevierd wovd', denkt men
anders over dergelijke dingen.
Armistice of Capitulation, .zooals soronu-
gen willen dat het einde van den oorlog
genoemd wordt1 Wapenstilstand of over
gave?" vroeg ik hem. Hij dacht heel lang
na, -toen zei hij: „Capitulation? Het is na
tuurlijk juist, want het is absoluut waar dat
de vijand dien llden November, nu al négen
jaar geleden, zich overgaf op leven en dood.
We hebben hem overwonnen, hem gedwon
gen onze ccndi'ies te accepteeren: het
woord „overgave" is dus volkomen op zijn
plaats, maar.... Wapenstilstand is
toch zoo oneindig veel juister! Ik herinner
me dien nacht nog zoo goed, dien nacht, die
het einde van den corlog bracht en ik zal
trach'en je te vertellen, Wat ik dien nacht
gevoeld heb; ik zal je trachten duidelijk te
maken, hoe het een mensch, al is hij kern
gezond en krachtig, wonderlijk te moede
kan zijn, te bemerken, dat hij nog leeft en
leven blijft. Het leek me toen zulk 'n bui
tengewone schat, dat leven cn de tijd, dat
ik er nog van genieten kon, zoo eindeloos
lang.... Nu denk ik er natuurlijk weer
anders over. Nu geef ik me er wel weer
rekenschap van dat het heele leven maar
enkele jaren duurt en dat een jaar zoo erg
gauw voorbij is, maar toen.-.. En zooals
ik toen dacht, zoo dachten toen al die hon
derdduizenden soldaten.... niet slechts de
Franschen en Engglschen en Amerikanen
maar ook de Duitschcrs.En daarom is
„Armis'ice" zoo goed gevonden".
Geruimen tijd zweeg hij, toen begon hij,
en op de dichterlijke manier van spreken,
c'ie den Franschen uit het Zuiden eigen is,
vertelde hij me ongeveer het volgende:
„Het was de nacht tusschen 10 en II No
vember. Ik had, met nog drie man, de wacht
in het bosch in de nabijheid van Sedan,
Wij wisten dat de vijand den wapenstilstand
had aangevraagd, dat hem onze voorwaar
den waren medegedeeld. En we wachtten
nu in spanning op hetgeen hij zou antwoor
den. En zooals wij wach'ten ik bedoel
m n drie kameraden en ik, zoo wachtten,
het geheele onmetelijke front langs, de dui
zenden en duizenden soldaten.
Toen plotseling, midden in den nacht,
een licht geruisch, als het ware, gedragen
door den wind, ons bosch bereik'e. Eerst
wisten we er ons geen rekenschap van t®
geven wat het eigenlijk was. Het kwam van
zoo verre, da' het nauwelijks hoorbaar was.
Maar eindelijk toch, werd het ons duido-
lijk, het was de „Marseillaise", die een mu
ziek, ergens ver weg, speelde. Het was de
„Marseillaise" waarnaar wij vieren luister
den, zoo ontroerd, dat we niet konden
spreken!
Öh, wat was ze mooi, dien nacht, zooals
ze plotseling in de stilte van het donkere
bosch tot ons kwam. Zoo veraf, zoo broos,
en toch, voor ons „Poiius de la guerre van
een onvergelijkelijke macht, als een be
lofte van het leven.
Want een Marseillaise in het woud, aan
het front, in dezen nacht, wat zou dat an
ders kunnen beduiden dan het groote, het
eenige nieuws, het nieuws dat ons onze ten-
deed verlaten, eerst den één, toen nog één
c tenslotte alle vier en dat één van ons
dwong te gaan in de richting van de mu
ziek.. Hij liep, recht op zijn doel af, als
een verdwaalde, die, juist als hij den moed
heeft opgegeven, op een plots ontdekt licht
afgaat. Hij voelt de takken nie', die zijn
gelaat striemen tot bloedens toe, hij kent den
weg niet, maar als een slaapwandelaar gaa'.
hij "verder, steeds vertier. Nader komt de
'muziek, ze wordt duidelijker en tenslotte..
Het heele regiment vierde feest.... bij
kaarslicht.,... De radiopost had de opdracht
van hét Duitsche hoofdkwartier aan zijn ge
volmachtigden, om onze voorwaarden te
uccepleeren, opgevangen.
En toen hij terugkwam, onze man, had hij
twee flesschen wijn bij zich, die hem door
onze kameraden voor ons waren meegege
ven, Hij liep alsof alle vijanden der mensch-
heid hem op de hielen zaten. Hij strui
kelde over boomstammen, stond op en
strompelde weer verder; hij wondde zich
aan takken en doorns, doch merk'e het
niet. Én als waanzinnig van vreugde,
schreeuwde hij ons reeds van verre toe:
„Het is geteekend!"
We waren met z n vieren, we hebben
elkander aangekeken, elkander de hand ge
drukt en toen, het klonk op dat cogenblik
zoo belachelijk eenvoudig en toch drukte
het alles uit wat cr in ons omging, toen
zuch'te er één: „Dan is het afgeloopen."
Het was afgeloopen! En wij leefden! Ge
heel de oorlog trok voor onzen geest voor
bij, in onze gedachten maakten we weer
de'■bajonetgevechten van man tegen man
mede, in onze gedachten kropen we weer
voorwaarts, dekking zoekend achter een
steen, een boomstronk; we zagen weer onze
vrienden om ons heen vallen, weggemaaid
door de kogels der vijanden, we.... maar
tenslotte zagen we niets meer, dachten we
niets meer dan dat géne groo'e, alles over-
heerschende: „Het was voorbij cn we leef
den! Zou er wel één van ons op dat moment
gedacht hebben aan den oorlog, die gewon
nen was? Ik gelóóf het niet. Maar dat dien
ónverge'.elijken nacht, de oorlog, die voorbij
was, het heele denken van de honderddui
zenden poilus in beslag nam, daar ben ik
zeker van.
En zoomin als wij gedacht hebben aan
een gewonnen oorlog, zoomin zullen de
Duitschers aan een verloren oorlog gedacht
hebben. En dat dien nacht de vreugde in
de harten der Duitsche soldaten minder
groot zou geweest zijn dan in die der Fran
sche soldaten.... zij, die dat beweren,
hebben den oorlog stellig niet meegemaakt.
En laten we ons daarom maar houden aan
het toenderlijd zoo gelukkig gevonden
woord „wapens'ilstend".
Ik had u aanvankelijk een beschrijving
willen geven van de optochten, kransleggin-
fén enz. enz. die hier ter gelegenheid van
den negenden verjaardag der „Armistice
plaats gevonden hebben. Met dit doel was
ik dan ook met mijn Marseillaanschen
vriend medegegaan. Zijn verhaal leek mij
echter in'eressanter dan dit jaarlijksch ge
beuren, dus....
Op dit niet alledaagsch standpunt van
een vooraanstaand Katholiek politicus ko
men wij een volgenden keer terug.
„Wij slaan voor een groot en gewich-
'g werk, maar wij beginnen met moed
vertrouwen, omdat we weten, dat God=:
zegen rust op den arbeid, welke beoogt hek
maatschappelijk welzijn, maar vooral heli
zielenheil onzer jeugd,
Dr. Jee. v. Ginnekeu-
Geen kerkgenootschap heeft wel ooit het,
kind met zooveel zorg omringd als onze
Kerk, de stich ing van Dengene, die zeide-
„Laat de kinderen tot Mij komen" en he°
za 'g Prees.
Hathoüeke Kerk haalt het kind al l0'
zich, direct na zijn geboorte, bij het doop?
voor hel kind in zijn schoov
p ichtigen leeftijd, door het zooveel moge,
iijk t.alhoikk onderwijs te doen geven
aat hel met los nadien, op veel gevaar f
-er ee tijd, in veel gevaarlijker verhou
dingen. b
Uit het Kalho'ieke Patronaatswezen T'
pa ronaat-bescherming steeds gesteund
aoor godsdienstig onderwijs, is de algé"
nieene zorg VOOr arbeidsbemiddeling 1?'
gisch voortgevloeid en in den laatsten tijd
ook meer en meer de zorg voor de voor-
Iichting bij de keuze van een beroep.
In dit opzicht evenmin a's in ander®
opzichten volgt onze Kerk geen andere,
maar gaat ze voor, breekt ze baan. verricf
ze pionmcrswerk.
Zoo heeh de ka'holieke Kerk ook d®
oudste brieven inzake de BeroepskeMe
Om van dit haar werk in het bu tenM,
hier maar met le spreken, Ls a leen in om
land reeds in een twintigtal s cd»n cén
katholiek Bureau voor Beroepsadviës opg«"
richt.
Zooa's in aeze kolommen reeds meer
malen en ook Vrijdag 4 dezer no* in een
bondig stuk van mr. dr. Bijvoet werd »e
degedeeld, ook te dezer stede.
Prac isch openbaarde het zicj, nje, nijiar
buiten, in 't bewustzijn, beter geen dan Ji-
ettantenwerk te leveren. Stil geze en heb
ben de leden intusschen niet.
Dat inrichtingen ais deze zich in den
aatsten tijd ontw'kkclden'. vindt zijn ver
klaring in het feit, dat nieuwe tijeken ko
men met nieuwe nooden en dat voor
nieuwe ziekten nieuwe geneesmiddelen
worden gezocht-
In den loop der jaren toch is het als een
nood over de menscbheid gekomen, dat het
zoo last g is, voor den aankomenden
mensch en diens ouders, om iets passends
en goeds te vinden en als een ziekte het
verschijnsel, dat er in dc circa 2500 be
roepen, d e de moderne lijd kenï, vcor
groore massa's geen plaats meer te vin-
dun is en de keuze tót dc beroepen een
,vwel eude last werdt, die de vreugde erir.
dooddrukt,
Vroeger, in de vorige eeuw, ging dat ge
makkelijker. Het leven was niet zoo ver
wikkeld en verward. Ut beroepsliefde
bloeide beroepskennis en vreugde op.
Men dacht er niet aan vijgen te zu.len
lezen van den doornenstruik. __noch door
hen te zullen vinden aan den vijgeboom.
In den modernen machinentijd wor
aankomende knaap of me sje te vee to
verlengstuk van de machine verlaagd e
vrcu-de en liefde in zijn beroep te vinden.
Voor deze nieuwe nood en deze nieuwe
fe'ek e moet het nieuwe instituut het Be-
roepsadTes, de leniging en het remedie
Z1'n* J-» iemands be-
het evenzeer, dat ouders en kind zich bi,
de waardebepa mg dezer iac oren, nood.g
om i„ het leven te slagen, ten zeerste kun
nen verg'ssen.
Het doel nu van het Beroepsadv.es is
juist deze vergissingen te voorkomen en de
vraag te' beantwoorden, geheel ob ec iet,
geheel onbevooroordeeld: „hoe kan ik in
de toekomst het beste slagen?
Dit toch is de vraag, die zich opdring,
tegen het eind'gen der schoo'cursussen. bij
he* kiezen van eenwerkkrn* of loopbaan.
Vele ouders en oudere leerlingen komen
meer en meer tot de overtuiging, dat het
opnemen van een groot kwantum der leer
stof da' het geregeld doorloopen der scho
en,' dat het afleggen van meerendeels
theoretische examens toch maar heel, heel
■veindig zeg1, omtrent aanleg een capaci
teiten der jeugdigen binnenkomers in de
drukke zaal des levens.
De school is iet» anders dan het leven en
van krvht /blijft voor menigeen de
clccht van De Genestet: „Niet in de boe
ken, neen, heb ik gevend en. En in de scho-
•en, ach, weinig ge eerd."
Ik onderschat geen kennis. Ook geen
schoolsche. ik onderschat geen schoo.. He.
zal blijken. Maar ik weet: de school meet
nu eenmaal met een anderen maaistaf dan
het leven meet.
Wie nu bij het stellen der straks vermel
de vraag zicii een gang getroost lot het Ad
viesbureau, hij zal een afdoend antwoord
krijgen. Wel geen godspraak, maar wel
een gedocumenteerd, wel een met klem
mende redenen ges aafd antwoord.
Hierin ligt het groote onderscheid met
hel beroepsadvies, dat te goeder trouw
vroeger aan twijie.ende oi weifelende
ouders gegeven werd door een welmeenen-
den oom, door een onderwijzer, door den
jeeste.i.ke, ol welke au oritelt ook.
Het oude advies was coo.gaans goed be
doeld, het n euwe is wetenscheppe ijk ge-
lundeerd. Het oude berustte op enkele ge
gevens, het nieuwe op een heel comp.ex,
als op een be onnen ondergrond.
Dat d t thans mogelijk is, is te danken aan
de gioote ontwikke.ing, d e de psycho o-
gie, de kennis der ziel in de laatste l en-
ta.len jaren verkregen heelt. Eerst alge
meen, is ze langzaam ind.vidueel geworden
en deze individuee.e psychologie weet de
z ei ,e analyseeren en uit de verkregen ge
gevens door combinaties gegronde conclu
sies te trekken.
Zoo heelt men ook kennis weten te krij
gen van de meeste vakken. Men zegt wel
eens: de psycho ogle der vakken ls bekend
geworden. ISu men dus van het individu
weet te zeggen: zóó ben je en ook van het
vak: zóó is het, nu moet men nog maar
weten ol cr in dat vak een bestaan te vin
den is, om te zeggen: de zaak is al ol niet
in orde.
Zóó oordeelen, zou echter zeer opper
vlakkig oordeelen zijn en geen psycholoog
zal zóó opperv.akkig zijn. in werkelijkheid
valt het heel anders uit. Psychische ge
schiktheid is nog geen phys eke of licha
melijke. Dus ook deze moet oaicrzocht
worden. En noch psychische noch physische
geschiktheid zijn altijd in overeenstem
ming met de neiging of den wil van het in-
d.vidu, om dit ol dat ie worden.
Ik meen gemerkt te hebben, dat in de j
schatting van den psycholoog deze laatste 1
meestal primeeren bij het beroepsadvies.
Een sterke neiging, een sterke w.l zijn
dan ook moeili/k te overschatten.
Nog vele voorwaarden van zedelijken
aard en vele van buiten inwerkende oor
zaken dienen bij de beroepskeuze in het
oo* te worden gehouden.
Het zal uil dit alles den geïnteresseer
den lezer wel duidelijk zijn, dat één of en
kele personen geen modern of wetenschap
pelijk beroeps-advies kunnen klaar spelen.
Dat dit bepaald werk is van een Bureau ol
Commissie, d.i. van verschelende personen.
De psycholoog is natuurlijk de voornaam
ste. Men noemt hem met recht „de sp 1",
omda'. om hem zich alles draait. Hij is de
eenige, die dc persoonlijkheid van den
jeugd gen candidaat zal kunnen vaststellen
Er is misschien iets verkeerds in dat
woord, persoonlijkheid, maar ik bedoel
daarmee: dat m i. ondefinieerbare van die
inn ge verspelting aller psychische en phy
sische eigenschappen van een ook jeugdig
menseh.
Behalve den psycholoog is een medicus
zooals reeds uit deze uiteenze ting kon
b ijken geen overbodige weelde in een
goed ingericht bureau. Ook al om de hy
giënische gevaren van een beroep te kun-
nen aangeven.
Verder moet zoo'n bureau kennis heb
ben van maatschappelijke en plaatselijke
verhoudingen van den loonstandaard der
vakken, van het leerlingenwezen, van
promo ie-kansen, van onderwijsinstellingen
en mi-ssch'en nog van meer.
Er moeten dus ook onderwijskundigen
en personen, ervaren op sociaal en econo
misch gebied, in zulk bureau zitting heb
ben.
Al deze personen geven hunne adviezen
en (ot) verzamelen de inlicht'ngen van
schoo', van ouders, en soms nog andere, om
met de kennis van den psycholoog in ver
band gebracht, te komen tot een eind
advies, da', den aankomenden mensch poogt
te b-engen in die p'aats, waarin hij met
meer kans op levensgeluk wat goeds zal
kunnen verrichten.
Om dit doel te bereiken, is zeer zeker
een samenwerking van meerdere personen
of, duidelijker, hun al'er kenn's omtrent
congruence van geestescapaciteiten, van
phys'eke gesteltenis en beroepseischen
geen te groote uitgave.
H. DE RIJK
Op Woensdag 23 Nov. a.s. zal onze
psychologische adviseur Dr. L. A. 1. Ber
ber, komen spreken over het nut en de
noodzakelijkheid van het Beroepsadvies.
O.m. noodigden wij de verschillende hoofden
en het Personeel der R.K. Bi;iz,cnde~e scho-
len, benevens hare besturen en die van de
R.K. Jeugdorganisaties en der R.K. Stands-
en Vakorganisaties uit tot het bijwonen
van deze belangrijke besp-eking. Deze laat
ste zal gehouden worden in het gebouw
der St. Jozefgezellen, Jansstraat 59, te 8.15
uur n.m.
Mochten er eventueel nog geïnteresseer
den ziin, die mogelijk geen persoonliike
invitatie ontvingen en die niettemin belang
stellen in ons werk. dan noodigen wij hen
alsnog bü dez» ter bijwoning van Dr. Ber-
ger's verhandeling uit.
DE SECRETARIS.
Een Nadcrlandschc tankboot bij de En-
gclsche kust vergaan.
De commissie van onderzoek raar de
oorzeken van het spoorwegongeluk bij
Rijswijk, heelt gis-leren een acnvang ge
maakt met het openbaar verhoor.
Nadere bijzonderheden, omtrent de nood
lottige botsing tusschen autobus en snel
trein te Nijmegen.
De gesignaleerde onregelmatigheden bij
de garnizoenswerknlaats te 's-Hertogen-
boseh; een verklaring omtrent de ge
signaleerde feiten.
De mïslnltfe vlucht van Mac Intosch ea
Hinkler; hun strijd tegen de elementen.
Geen enkel bezoeker zal meer bij Thcre-
sia Neumann te Konncrsreuth worden toe
laten.
De uitvoer van vee, zuivel- en landbouw
producten in October.
Mevrouw Henr'ëttc Roland Holst ls uit
de Communistische Partij getreden. Zij
heelt een groep gesticht mcl een sterk
christclijk-reiigleuze tendenz.
Het vrijiiandclscaagres te '-Gravenhsge.
Het Belgische kabinet-Jaspar afgetreden
Arrestaties van communisten tc Constsn»
tinopel en omgeving.
Mijnwerkersonluslen in Colorado. Drie
mijnwerkers door de politie doodgeschoten.
De staat van beleg afgekondigd.
t
Barometerstand 9 uur v.m. 7.63 vooruit.
OPTICIENS FABRIKANTEN
Licht op. De lantaarns moeten morgei
worden opgestoken om 4.25.
Hoogste barometerstand 788.0 m M. to
Riga; laagste barometerstand 750.3 m.M. te
Toulon.
Verwachting: In het Noorden matige tot
krachtigen, in het Zuiden zwakke tot ma
tigen Noord-Oostelijke tot Zuid-Oosteli kzn
wind. Meest gedeeltelijk bewolkt, we nig or
geen neerslag, zwakke tot matige vorst m
het Noorden, in het Zuiden temperatuur om
het vriespunt.
STORMWAARSCHUWINGSDIENST.
Geseind hedenmorgen van de Bddt te
9.40 uur aan de posten van Hoek van Hol
land tot Nieuwersluls: Attcnt.esein neer.
Uit de Comm. Partij getreden.
Hen-
Naar ,.Het Volk" meldt, is mevr.
riëtte Roland Holst uit de Communist scne
Partij getreden. Zij he"ft nu een groep ge*
sticht met een sterk christelijk-religieuze
tendenz.
KOPENHAGEN, 22 November. Over ge-
Heel Denemarken woedt s nds gisteren een
hev'ge sneeuwstorm, die no* voo~tdurend
toeneemt. De evondtrein van Bryrup naar
Horsens bleef in de sneeuw s eken en kon
-'echts met veel moeite uitgegraven wor
den. De scheepvaart in de Deensche wa
teren wordt ten zeerste belemmerd.
Het me'ereo'o*isch instituut te Kopen
hagen meldt: Windkracht neemt af, doch
van de kusten worden orkanen gemeld,
Gistermorgen is de uit Stettin komende
weem-ster Gl'mt vergaan. De bemanning
kon zich in een b^ot reddan. Aan de kus!
van Noord-Sleeswijk heeftde storm ern-
sti*e overstroomingen veroorzaakt.
In de haven van Sonderburg steeg bet
water l.s5 me'er boven normaal. Verschei
dene straten zijn overstroomd
Uit Esb;er* aan de Westkust van Jufjand
wordt gemeld, dat de hev'ge Oos e ijke
storm het water uit de haven gedreven
heeft.
Het water is zóó ver gedaald, dat ver
schillende schepen aan den grond ra? en<
Gemeld wordt dat het noo-sche s-s. 'gga
Van den nood ecu deugd maken.
Men schrijft ons uit Haarlemmermeer:
De wegen in den Haarlemmermeerpolder
waren Maandag, vanwege het vriezend-
regenachtige weder, zóó glad, dat verschei
dene kleine ongevallen zich hebben voor
gedaan. Vooral in dezen polder moet in
deze omstandigheden altijd groote voor
zichtigheid worden betracht, omdat de we
gen hier over 't algemeen tonrond zijn ge
maakt. Hierdoor maakten vele wielrijders
leelijke tuimelingen. Van een paar gevallen
hoo-den we, dat zelfs geneeskundige hulp
moest worden ingeroepen.
Het was aardig te zien, hoe sommige
wielrijders voorzorgsmaatregelen tegen bet«in het Noord-Kattegat met '^n ren-
vallen hadden genomen. Zoo zag men ver- den is vergaan. In Worsens s o- c, t en ge.
schillende personen rijden, die de banden volge van den storm, he ge0 _n'' er
van hun rijwiel met touw en krantenpapier teriien in. Eén persoon werd gedood I>
omwonden hadden., storm duurt voort
