1
Gemengd Nieuws.
m
i^hee) het^r
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT.
Vierde Blad Zaterdag 10 Dec. 1927
UIT JAPAN'S GRIJS VERLEDEN.
KOOPHSMS''»'""»»» BAKNEEl
|j
44
FLORES-FILM
ELCK WAT WILS
Een concordaat met Rome
Het gezantschap met het Vaticaan op komst
De velden wit voor den oogst
INGEZONDEN.
De talrijke inbraken in de
Limburgsche mijnstreek.
De overval in hotel Coomans
te Rotterdam.
Vergeten.
Bedwelmd door kolendamp.
Uit een ketel met kokende
melk gedronken.
Onder het ijs.
Alle ongerustheid
weggekomen.
Leve desport!
Hevige brand te Smilde.
C
TREKJES No. 527.
De Bisschopswijding van Mgr. Hayassika
!s een aanleiding geworden om bijzondere
aandacht te schenken aan de positie der
katholieke kerk in het land van de Rij
zende Zon.
Het Evangelie in Japan werd voor het
eerst gepredikt door den H. Franciscus
Xaverius, die in 1549 >als eerste missionaris
het land betrad. Kort na zijn aankomst
schreef hij naar Rome: „Er is geen enkel
land ter wereld, waar men met meer
legger is van de Katholieke Kerk in Ja
pan."
Gedurende de twee jaren van zijn ver
blijf in Japan, bekeerden zich meer dan
2000 heidenen. Wij mogen gerust zeggen,
dat de H. Franciscus Xaverius de grond
legger is van de Katholieke Kerk in Ja
pan.
Katholieke priesters ongehuwd? Het ant
woord luidde natuurlijk bevestigend.
Daarop deelden de Japanneezen aan den
missionaris Abbé Petit Jean, mede, hoe zij
en eenige duizenden medebroeders katho
liek waren gebleven. Zij waren afstamme
lingen van Christenen uit de 17e eeuw
en trouw gebleven aan het katholiek ge
loof, zonder ooit priesters te hebben ge
kend. De geloofsverkondigers uit de 17e
eeuw hadden er in het bijzonder op ge
wezen de drie thans gestelde vragen voor
oogen te houden, om in latere tijden het
antwoord hierop uit den mond der nieuwe
geloofsverkondigers te vernemen. Dit was
voortgekomen uit de .vrees, dat het pro
testantisme eens vasten voet zou krijgen in
Japan. De Japanneezen, die waarlijk op
bovennatuurlijke wijze het katholicisme
'■•V. -
ilMÜ .-■-„..ft
A 'A
JOSEF OKUBO. MGR. HAYASAKA.
de eerste Japanner die in Duitschland de eerste Japanner
priester werd gewijd door den Bisschop die op 3(J October j.l. de H. Bisschops
van Fulda. wijding ontving uit de handen van den
H. Vader.
In Jamagutschi (waar kort geleden een
standbeeld van den H. Franciscus Xaverius
werd opgericht), de hoofdstad der Provin
cie van 't Zuidelijk gedeelte van 't groote
eiland, heeft de prediking van 't woord Gods
een vruchtbaren bodem gevonden. De
groote Daimo werd een vurig verdediger
en beschermer der Christenen, die gewel
dige tegenwerking ondervonden van de
zijde der talrijke Boedistische priesters,
die zijn grooten invloed hadden. Hij ont
ving den H. Franciscus en zijn beide me
dehelpers in een van de talrijke kloosters
die er destijds waren (in Jamagut chi zou
den er destijds alleen reeds 100 geweest
zijn) en gaf zijn toestemming ervoor dat
de missionarissen daar hun verblijf ves
tigden.
Het volk ging er in grooten getale heen
om naar de prediking der vreemdelingen
te luisteren. Daar hadden de missionaris
sen al hun theologische §a gljijqsolische
kennis en geleerdheid nóodig om de v«?S
vragen, die hun geleerde tegenstanders hen
stelden, te kunnen beantwooren en om
hunne moeilijkheden te kunnen oplossen.
Franciscus Xaverius verbleef slechts
korten tijd in Japan, maar hij heeft er hard
gewerkt. Hij schreef naar Europa: „Ik
wilde dat de genoegens en voldoening die
wij mogen ondervinden (dank zij de barm
hartige goedheid Gods) ook geschonken
werd aan andere jongelieden, die nu aan
de een of andere Universiteit zich voor
een ander levensdoel voorbereiden. Ik
weet zeker, dat zij al hun talenten in
dienst van de bekeering der heidenen
zouden stellen. Vijf en twintig jaar later
waren er reeds 300.000 Christenen.
Dan kwam er een tijd van langdurige
vervolging; gedurende 250 jaar kwam er
geen enkele priester in het land. De jonge
kerk van Jamagutschi trotseerde den
storm der tijden en bleef bestaan in moe
dig volgehouden strijd.
Het Katholicisme leefde in het geheim
voort, zonder priesters, zonder toediening
der sacramenten. Het doopsel alleen dien
den zij aan hunne nakomelingen toe.
Maar toen sedert een halve eeuw geleden,
de keizers zelf het bewind in handen na
men en het land een grondwet kreeg en
een parlementaire regeeringsvorm, toen
kregen ook weer de missionarissen toegang
tot het Eilanden-rijk. Een belangrijke da
tum in het missiewezen van Japan is 17
Maart 1865. Op dien dag richtte zich een
Japansche delegatie tot een vertegenwoor
diger der vreemde missiën te Nagasaki en
stelde hem een drietal vragen: Is het hoofd
der Kerk te Rome? Bezit gij een bijzon
dere vereering tot de H. Maagd? Zijn de
hebben bewaard, hadden die opdracht niet
vergeten. Met het H. Doopsel, dat zij el
kander toedienden, werden ook deze vra
gen overgeleverd.
De gronwet van veertig jaar geleden be
vatte een bepaling, waarbij aan alle Ja
panneezen vrijheid van godsdienst werd
toegekend, in zooverre de openbare orde
en zedelijkheid daardoor niet zouden wor
den verstoord.
Hierdoor kwam een einde aan de ge
loofsvervolging en deden de missionarissen
weer hun intrede.
Z. H. de Paus heeft om die vrijheid, aan
het Katholicisme geschonken, te erkennen,
thans de katholieke hiërarchie in Japan
ingesteld door het Aartsbisdom Tokio te
stichten met drie suffragaanbisdommen,
waaronder Nagasaki een zeer voorname
plaats inneemt. De Missionarissen zijn er
tot nu toe niet in geslaagd een groot
aantal heidenen te bekeeren. Alleen in de
groofè sfêaen èn in intellectueele kringen
zijn resultaten van beteekenis te boeken.
Met grooten moed echter gaat men de
toekomst tegemoet. De hooge onderschei
ding aan Mgr. Hayasaka door Z. H. den
Paus verleend, heeft bij de Japansche be
volking diepen indruk gemaakf en den
eerbied en bewondering voor het hoofd
der katholieke kerk sterk doen toenemen.
Het is een algemeen bekend feit, dat
Japan het grootste bevolkingsoverschot
heeft, zoodat de meeste Japanneezen in
het buitenland hun bestaan moeten gaan
zoeken. En daar nu de katholieke kerk
over de geheele wereld verspreid is,
spreekt het vanzelf, dat Japan toenadering
zoekt bij het Vaticaan om de belangen
van hare onderdanen in het buitenland
door de katholieke kerk te doen bescher
men en behartigen. Noord Amerika heeft
zijn grenzen gesloten voor de Japanneezen,
daarom begeven zich de meeste landver
huizers naar Brazilië. Het Vaticaan, dat in
Amerika in hoog aanzien staat, zou mis
schien grooten invloed kunnen uitoefenen
om een verzachting te krijgen van de
imigratie-maatregelen. Daarom is het
geenszins te verwonderen, dat Japan reeds
sedert 1923 van plan is een gezantschap
naar den Paus te zenden Toen de Minis
ter van Buitenlandsche Zaken een voor
stel bij de kamers indiende om een ge-
zantschap te vestigen bij net Vaticaan,
hebben de Japansche dagbladen er den
nadruk op gelegd, dat dit een kwestie van
het allergrootste belang was voor et ge
heele land. De Boedhistische priesters zijn
daarop een heftige lastercampagne leëel*
Rome begonnen, met het gevolg, dat net
regee^ngsvoorstel in het Parlement geen
tneerderheid kon halen. Maar hiermee is
dit brandende vraagstuk nog niet van de
baan, hetgeen duidelijk in de pers tot uiting
komt. lederen dag wordt er in de dagbla-
en op aangedrongen op toenadering tot
Rome te zoeken. Zoo schreef dezer dagen
een te Kyoto verschijnend dagblad, dat
door Boedhistische Priesters wordt uitge
geven: „Voor de buitenwereld maakt Ja
pan den indruk, dat het volk anti-chris
telijk en anti- godsdienstig is; en dit is een
der hoofdoorzaken waarom Amerika zijn
grenzen voor de Japanneezen gesloten
houdt. Men heeft in het buitenland een
totaal verkeerden indruk van de gods
dienstige gezindheid van het Japansche
volk. Als men beweert, dat Japan Boed-
histisch is, dan kunnen wij evengoed zeg
gen, Noord-Amerika is 'n katholiek land.
De verwerping van het gezantschap bij het
Vaticaan heeft in het buitenland een slech
ten indruk gemaakt. Wij moeten de heele
wereld en vooral Amerika de overtuiging
zien bij te brengen, dat wij geen gods
dienstloos volk zijn De regeering moet
zoo spoedig mogelijk met Rome een con
cordaat afsluiten en alle moeilijkheden, die
nog in den weg staan, moeten overwonnen
worden. Wanneer de Boedhisten tegen het
gezantschap bij het Vaticaan zijn, dan
brengen zij groote schade toe aan het al
gemeen belang van het geheele land."
Toen Mgr. Giardini als Apostolisch de-
legaat naar Japan gezonden werd, is hij
door de regeering op buitengewoon har
telijke wijze ontvangen. Hij is daar een
zeer geziene figuur, die in regeeringskrin-
gen grooten invloed heeft.
Baron Tanaka, die als mnisler vroeger
reeds een voorstel deed om zijn gezant
schap naar Rome te zenden, gaf dezer da
gen een officieelen maaltijd ter eere van
den Apostolischen delegaat Mgr. Giardini,
waarbij vooral ter sprake kwam, dat alle
moeilijkheden voor de officieele vestiging
der diplomatieke betrekkingen uit den weg
geruimd moesten worden.
Er valt dan ook niet aan te twijfelen,
of er zal spoedig een Concordaat met den
H Stoel gesloten worden.
De reis die prins Hirohito, kort vóór
dat hij keizer werd, naar Europa gemaakt
heeft en waarbij hij ook een bezoek
bracht aan het Vaticaan, heeft er zeker
veel toe bijgedragen, om aan de buitenwe
reld te toonen, dat Japan een geheel an
der standpunt heeft ingenomen ten op
zichte van de katholieke kerk.
Tot het jaar 1918 was Japan voor de
katholieke missionarissen een moeilijk ar
beidsveld; dat vond vooral zijn oorzaak in
:en anti-christelijke houding die men
krachtens de traditie meende te moeten
handhaven. Daar komt nog bij, dal de Ja-
nannees wel de uiterlijke Europeesche be
schaving overnam, maar zich geenszins be
wust was dat hij minderwaardig bleef, om
dat hij tot het gele ras behoorde. Maar
tegenwoordig weet Japan heel goed dat
het gerekend wordt tot de groote mogend-
heen en dat de katholieke kerk juist de
toenadering tusschen de verschillende ras
sen en volken bewerkstelligt.
Daarom dan ook heeft de regeering een
geheel andere houding aangenomen tegen
over de katholieke kerk.
In 1870 werd het verbod voor vreemde
missies opgeheven en in 1880 waren er
nog slechts 23000 katholieken; in 1890
reeds 42000 en thans telt het Bisdom Na
gasaki alleen reeds meer dan 52000 katho
lieken.
Het aantal bekeeringen is juist het
grootst bij de hoogere standen en bij de
intellectueelen. Vorig jaar ging een profes
sor van de Universiteit van Tokio over
tot de Katholieke Kerk, Het is ook be
kend, dat de zoon van den Japanneeschen
gezant te Londen onlangs tot de katho
lieke kerk is toegetreden.
Geheel Japan ligt als één groot arbeids
veld voor onze missionarissen open. Het
aantal Japanneesche priesters is reeds zoo
groot, dat alleen de nieuw te bearbeiden
gebieden aan de vreemde missies worden
overgelaten. In het Bisdom Nagasaki wor
den zelfs priesters naar andere diocesen
uitgezonden.
Van de zijde der regeering wordt abso
luut geen tegenwerking ondervonden. De
Boedhisten en Sjintoisten zijn wel afgun
stig als zij zien hoe de nieuwe sfeer zich
snel verbreidt, maar zij beletten het mis
siewerk niet. De welwillendheid van de
niet-Christenen tegenover de katholieke
missie blijkt heel duidelijk uit de houding
die zij aannamen tegenover de Congregatie
der Paters Maristen, wier scholen te Yoko
hama en Tokio heelemaal verwoest waren
door de aardbeving van 1923. In korten tijd
brachten de heidenen een bedrag van
300.000 gulden bij elkaar,, die zij aan de
paters ter hand stelden voor den nieuwen
bouw van de verwoeste scholen. Zelfs de
hoogste standen zenden hun kinderen naar
de scholen van missionarissen.
Bij de onthulling van het monument ter
nagedachtenis aan den eersten missionaris
van Japan, den Heiligen Franciscus Xave
rius, op 15 October j.l., was de regeerings-
commissaris van Jamagutschi officieel als
vertegenwoordiger van de regeering aan
wezig. Het monument is opgericht op de
zelfde plaats, waar eens het Boedhisten-
klooster stond, dat de Daimyo aan den H.
Franciscus Xaverius ten geschenke gaf. Op
een monumentaal voetstuk verheft zich
een dertien meter hoog kruis van graniet,
|n het midden is een bronzen plaat aange
bracht, voorstellende den H. Franciscus
Xaverius met gevouwen handen, de oogen
ten hemel gericht. Behalve de regeerings-
commissaris, waren mede aanwezig dc
burgemeester van de stad de gezanten
van Italië. Spanje, Frankrijk en Portugal,
!e leder op hun beurt een toespraak
telden. Uit alle deelen van het land, zelfs
ui ^°^ef cn Mormosa, kwamen geluk-
wensch-telegrammen binnen. Er was een
«rvn i vol^snienigte aanwezig. Ver-
1 en e muziekkorpsen, waaronder de
fijne Oannehoeken
gebchken uan
fiOBRIIWHE: ftt/.K00P(WI5- MEElfflBRIEtlEM - LEEUWARDEJ1
beroemde kapel der Mariniers, luisterden
de plechtigheid op. De Pauselijke Delegaat,
de Bisschop van Hiroschima, de rector van
de katholieke Universiteit van Tokio, wa
ren hierbij tegenwoordig. De benoodigde
gelden voor den bouw van dit monument
zijn heelemaal bijeengebracht door niet-
katholieken. En dit alles geschiedde om
den H. Franciscus Xaverius te eeren als
de grootste missionaris, maar ook om hem
te bedanken, daar hij de eerste Europeaan
was, die het Japansche volk volkomen be
grepen en oprecht bemind heeft.
Voor den inhoud van deze rubriek stelt de
Redactie zich niet aansprakelijk.
GEBEDS-ACTIE VOOR DE BEKEERING
VAN CHINA EN JAPAN.
Op een rustige kamer van Huize „Cun^ra",
aan de Nieuwe Gracht, te Utrecht, heb ik
er over hooren spreken en ik vind 't zoo echt
mooi, dit Gebedsapostolaat voor het verre
Oosten, waarbij de rijkste aalmoes gegeven
wordt, die een Christen kan geven, de aal
moes van het gebed en der Heilige Commu
nie, dat ik er even iets van zeggen wil.
Onze Roomsche pers heeft er reeds
over geschreven en onbekend kan 't niet
zijn. Maar na 't onderhoud, dat ik had met
den heer Kessels, den Hoofdzelateur voor
Nederland (Huize „St. Cvnera", Nieuwe
Gracht 32, Utrecht), dacht 't me toch nuttig,
dat een missionaris, zoo pas nog uit China
teruggekeerd, er nog eens de aandacht op
vestigde.
De missionneering van een volk is en blijft
een bovennatuurlijk werk en bovennatuur
lijke hulpmiddelen dienen er gebruikt te
worden op de allereerste plaats. Missiologi-
sche wetenschap ten dienste stellen aan
het groote werk der heidenmissie; uitge
breider en doelmatiger missie-actie in eigen
land voeren; medische missie-actie meer
bevorderen, dan wij tot nu gedaan hebben;
dit alles is noodig, hoog noodig zelfs, en
menschelijke hulpmiddelen mogen we niet
ongebruikt laten, maar laten we vóór alles
de handen vouwen tot een innig gebed.
Nooit verbeet ik 't woord, dat bij mün ver
trek naar China, een veteraan onzer Chinee-
sche missie me toevoegde: „Wilt ge zegen
op uw missie-arbeid, zaai dan het gebed voor
je uit en laat veel voor je bidden" de
ondervinding van jaren missieleven in China
en Mongolië, sprak hier tot me uit een diep,
religieus gemoed.
Dat woord nu: „Zaai het gebed uit!" zou ik
alle Nederlandsche Katholieken willen toe
roepen en allen zonder één enkele uitzon
dering, zou ik willen zien toetreden tot deze
Gebedsactie.
Nu moet er gebeden worden!
Want wordt daar in China nu, in deze
lijden, niet de groote strijd gestreden door
de mach'en der duisternis tegen Christus en
Zijn Leer? Worden daar niet de laatste jaren
door 't moderne ongeloof nog schatten ge
spaard om dat groote land te maken tot een
loof om dat groote land te maken tot^een
wingewest der hedendaagsche dwaalleer,
wordt daar in 't Verre Oosten nu niet het
[°t van een ontzaglijk volk voor vele
komende eeuwen beslist: vóór of tegen den
Christus.... een christen-beschaving of de
moderne heidensche kuituur voor meer dan
400.000.000 menschenzielen?! En zouden we
dan ons gebed weigeren om een volk met
zooveel mooie, natuurlijke begaafdheden, een
volk, zoo zuinig en matig, zoo verstandig
en bezadigd, zoo werkzaam en verduldig, zoo
gehecht aan traditie en eigen, reeds hoog
staande cultuur, te helpën gaan den weg, die
voort naar het Eeuwige Licht?t
Zaai nu uw gebed uit, Katholieken van
Nederland, voor uwe heidensche broeders en
zusters in gindsche, verre gewesten. Zaai
uw gebed uit voor den arbeid der 75 Bis
schoppen, 186 missionarissen en 1219 in-
Iandsche Priesters, die daar dragen al jaren
en jaren de hitte van den dag op dat groot
ste missieveld der wereld.
Nog is het niet te laat nog kan de oogst
rijpen vouwt uwe handen ten gr/md!
Hebt ge begrepen waar 't om gaat en wat
ik U in dit kort woord hier heb neerge
schreven?!
Zeker ben ik er van, dat het lidmaatschap
van deze Gebedsactie U zal worden aan
bevolen door iederen Priester, wien ge om
raad of inlichting vragen zult.
Aanbevelingen onzer Hoogere Geeste
lijkheid ontbreken niet. Wendt U tot den
Hoofdzelateur wiens naam ik reeds noemde
en wiens wensch 't maar is Zelateurs en
Zelatricen tot zijne beschikking te hebben,
om dit echi apstolisch werk te doen groeien
in ons land.
Pater POPELIER, Scheutist.
Verdere arrestaties.
Uit Heerlen wordt nog omtrent de aan
houding van den 28-jarigen Duitscher S.,
het volgende aan de „Msb." medegedeeld:
S. heeft bekend de inbraken van Woens
dagnacht te hebben gepleegd, maar ontkent
geschoten te hebben. Er zijn echter sterke
aanwijzingen, dat hij de man is, die zijn ach
tervolgers verwondde. Gevonden zijn o.a. de
twee leege hulzen, welke deelen bleken te
zijn van dezelfde patronen, als de man in
zijn revolver had.
Donderdagochtend werd te Heerlen ander
maal ingebroken en wel in een perceel aan
de Bergstraat. Eenige uren later ontdekten
twee politie-agenten twee personen, welke
zich in de Oliemolenstraat achter den molen
verborgen hadden.
Een der agenten loste ter waarschuwing
een revolverschot, waarna de beide mannen
aangehouden werden en naar het hoofd
bureau van politie overgebracht. Het bleken
te zijn de Hongaren J. B. en J. S.t woonach
tig te Heerlerheide.
Onmiddellijk werd last gegeven de wo
ning aldaar te omsingelen. Even later dron
gen de commissaris, inspecteurs en agenten
van politie de woning binnen, waar een
broer van B., een 20-jarige jonge man, werd
aangetroffen, die bezig was verschillende
goederen te verbranden. Ook deze man werd
gearresteerd. Een groot aantal goederen en
kleedingstukken, afkomstig van diefstaal,
werd in beslag genomen.
Later werd nog te Visé (België) bij de
douane de hand gelegd op drie koffers, waar
in goederen, van diefstal afkomstig. Deze
koffers zijn naar Heerlen overgebracht.
Personen, bij wie eenigen tijd geleden
werd ingebroken, hebben verschillende goe
deren als hun eigendom herkend.
De twee verdachten, welke het eerst wer
den aangehouden, hebben reeds bekend in
braken te hebben gepleegd.
Doorgestoken kaart?
In verband met den overval in hotel Coo
mans te Rotterdam, wordt nog gemeld, dat
de politie reeds tot de arrestatie van den
Italiaan is overgegaan, op het oogenblik dat
hij de kassiersloge nog niet bereikt had, om
eventueele schietpartijen en verdere onge
lukken te voorkomen.
Dit als antwoord op de vraag, waarom de
politie zoo spoedig heeft ingegrepen. De
Italiaan is nog in verzekerde bewaring ge
houden. De politie acht tenslotte de moge
lijkheid niet uitgesloten, dat de Hollander
die 's middags het verhaal van den beraam
den overval is komen doen, de bedoeling
heeft gehad, hierdoor een belooning in han
den te krijgen. De overval zou dan dus een
doorgestoken kaart geweest kunnen zijn.
Het feit dat de Italiaan in een hotelge
deelte is aangetroffen, waarbij hij niets te
maken had, kan een sterke aanwijzing wor
den geacht voor zijn schuld. Vandaar dat hij
nog in arrest is.
Te Rotterdam bemerkte Donderdagmiddag
omstreeks 5 uur een bewoner van de Rem-
brandtstraat dat in de school aan de Boek
horststraat zich een meisje bevond.
Blijkbaar had men het kind vergeten, al
thans er was niemand meer in de school aan
wezig. Spoedig werd het meisje, de zeven
jarige Cornelia Maggaai, uit haar eenzame
opsluiting verlost. De schuld moet geweten
worden aan de onderwijzeres v. d. K. Het
hoofd der school is van het feit in kennis
gesteld.
Te Huizen werd gistermorgen ruim negen
uur de politie gewaarschuwd, dat van de wo
ning der familie" Spilt, staande in de kom
der gemeente, de luiken gesloten bleven.
Nadat de politie zich toegang had verschaft,
ontdekte zij dat de bejaarde mej. S. en haar
inwonende nicht bewusteloos te bed lagen
en door kolendamp, afkomstig uit een in het
vertrek staande vulkachel waren bedwelmd.
Het gelukte den ijlingsa ontboden genees
heer, dr. van Eijk, met behulp van het zuur
stofapparaat der gasfabriek, de levensgees
ten weer op te wekken. Hoewel de toestand
der beide vrouwen ernstig is, hoopt men de
beide vrouwen in het leven te houden.
eens zoo'n stierengevecht voor een deel
mocht aanschouwen.
Ik kwam te laat dat was misschien
fnuikend yoör mijn oordeel, want er liepen
al een pair stevige kerels rond met alleen
nog wat flarden van een shirt aan.
Ze liepen met een groot leeren ei in dé
hand, natuurlijk niet allemaal, maar een
tegelijk, die dan door de anderen werd
besprongen, gegrepen en tegen den grond
gehaakt. Als die renner dan eindelijk lag,
hadden er een stuk of drie een lap van
zijn sporthemd in de hand en een nummer
vier, die het ei wilde wegtrappen, schopte
totaal per ongeluk het hoofd van den man,
die lag.
O wonderlijke voorzienigheid! Een leger
van roode kruissoldaten stond langs de
lijnen met draagbaren.
De man, met wiens hoofd gevoetbald
was, bleef zelf natuurlijk plat liggen, de
mannen met de draagbaar tilden hem op
en droegen hem de arena uit en uit een
schaar invallers, die op bankjes zaten te
wachten, sprong er een op en nam de
plaats van den gesneuvelde in.
Af en toe gaan beide ploegen met kop
pen en schouders tegen elkaar instaan, de
scheidsrechter werpt den bal tusschen hun
voeten en dan begint alles te duwen en te
trappen, tot het ei heel eigenwijs en to
taal onberekenbaar uit het kluwen komt
draaien; een stuk of drie man bloed enals
runderen, een paar komen er nog maar am
per overeind; blijft er een liggen, daar is 't
roode kruis voor en invallers zijn er ge
noeg, bij bosjes.
Onder de rust ben ik wezen zoeken naar
afgetreden vingers en afgetrapte beenen.
Jerseys lagen er wat, ongeacht het dozijn
mannen, die waren weggedragen.
En het roode kruis heeft 't bij de gevaar-.
lijkste Iegermanoeuvre niet half zoo druk.
Maar dit is sport."
Een 4-jarig zoontje van» de arbeidersfa
milie T. H. in den Noord te Ouderkerk,
heeft uit een ketel met kokende melk ge
dronken. Het kind bekwam ernstig inwen
dige brandwonden en is ter verpleging naar'
het gasthuis vervoerd.
Het 10-jarig zoontje van W, v. L. t*
Winschoten is aldaar in de zandgraverij on-t-
der het ijs geschoten en verdronken.
Thans heeft de Geneeskundige dienst te
Arnhem vastgesteld dat het ziektegeval j
aan den Noordelijken Parallelweg geen pok-
ken is, zoodat de genomen voorzorgsmaat-t j
regelen zijn opgeheven.
De „Limb. Koer." vertelt:
„In Den Haag, zoo vertellen de bladen,
heeft de chic van ons land mogen genie
ten van een rugbywedstrijd tusschen Delft-
sche studenten en The Antwerp British
Spbrts.
Nooit gezien?
Dan ben ik zoo gelukkig, u van derge
lijke sport een en ander te kunnen ver
tellen.
De lezing wordt speciaal aanbevolen aan
degenen, die protesteerden dat een keeper
bij voetbal op de een of andere gevaarlijke
manier wordt aangevallen.
Moet j» bij ons komen, zegt de Rugbyer.
't Was op een militair terrein, dat ik
Te Smilde is brand uitgebroken in 'dn i
boerderij van de wed. C. T. aldaar. Veer-
tien stuks vee zijn in de vlammen omgeko- i
men. Verzekering dekt de schade slechU 1
gedeeltelijk. 1
„Wel, Father, begint uw Stichting al een
beetje de beenen onder het lijf te krijgen
Neen, hoor, zoover zijn we nog lang niet.
Het Missiehuis rijdt nog altijd in 'n zieken-»
neen, in een kinderwagen.
Er zal nog heel wat kracht voor noodig
zijn voor de beenen stevig genoeg zijn om
de bovenlast te dragen.
En als de tijd komt (wanneer omjïit
den kinderwagen te stappen, dan zult u eens
zien wat een paar kromme beenen van
die echte varkensvangertjes er voor den
dag komen. Tenzij er nu eens heele Stichters
en Stichteres en tegelijk komen, of een
andere suikeroom of suikertante ons de beeni
onder het lijf geeft of al was het maar een
voet of een groote teen. Het lijkt wel erwten
soep.
Nu alle gekheid op een stokkie. Ik had wel
gehoopt met St. Nicolaas extra Stichters te
krijgen, maar ik vermoed dat de „Stoomboot
uit Spanje" zooveel vrachtgoed mee te nemen
had, dat er voor passagiers geen plaats meer
was. Nu, ik gun u van harte „suikergoed en
marsepein" en uw heele naam van boter
letter^ maar als nu het laatste stukje op is,
denkt dan eens aan Hoorn.
FATHER LEFEBER,
Directeur.
Missiehuis, Hoorn
Postrek. 120937.
De beroemde, schitterende
komt in Haarlem. 18-21 Dec.
Groote zaal van het Gem.
Concert Gebuow
Quo Vadis
Het wordt, zij het gedeeltelijk, een herha
ling van wat in de kolommen van deze cou
rant reeds is gezegd.
Niet een herhaling, om het mooier, treffen
der te zeggen....
Integendeel, die het vóór mij deden kon
den het beter
Maar het zij mij toegestaan er iets aan toe te
voegen.... da.1 'n dit gereserveerde
week-hoekje misschien beter op z'n plaats
IS
Ze hebben elkaar gepasseerd
Naar Amsterdam ging het stoffelijk omhul
sel van de goede pastoor onzer parochie, om
de laatste reis te maken, naar het stille kloos
terkerkhof te Wychen.
En van de tegenovergestelde richting kwam
aangereden de stoet, die wegdroeg de licha
men van een artistenpaar, gevallen door het
moordend lood
Het was om er koud van te wordendie
ontmoetingmet dat groote, huiver-groo-
te verschil in alles.
Daar ging.de zwarte, sombere lijk-auto.
met het lichaam van de eenvoudige Francis
caan, gehuld in de ruwe, bruine P1)
Geen krans, geen tak, geen bloem,...
In alle eenvegd ging hij naar zn laatste
rustplaats.precies zooals hij door het le
ven was gegaan.
En van de andere kant die lange stoet.
met auto's, hoog opgetast met kransen en
bloemstukken van witte seringen fcn chry-
santen, gevolgd weer door andere, met vrien
den en vereerders.
De priester ging alleen.... bijna onop
gemerkt
Misschien heeft hier en daar 'n brave land
man, die de zwarte wagen met het witte kruis
zag naderen, zijn hoofd ontbloot en 'n kort
gebed gepreveld
De andere stoet werd omstuwd door 'n
groote menigte van medelijdenden en nieuws
gierigen.... en in dichte rijen stonden ze
langs de wegen en straten.en er gonsden
ingehouden kreten van bewondering voor die
kostbare bloemenvracht.
'n Beeld van de wereld met haar uiterlijke
praal.
Het kunstenaarspaar ging naar z'n laatste
rustplaats.en kreeg 'n rijkdom van kran
sen en bloemen mee
Precies zooals ze door het leven waren ge
gaan, beladen met lauwerkransen en bloem
stukken
Ze zongen het tied van het leven
Het levenslied van smart en van vreugd,
van liefde en ontrouw, van jacht naar klater'
geluk en ijdele roem, van ellende en blijd
schap het lied van het spattende, brui-
scliande, dansende, joelende, gillende leven.
Maar enkel ook het lied van 't leven hier
beneden....
Ook de priester zong zijn levenslied.
S-f "ed van het leven met God.
nieuw p„S °P het altaar, iedere dag op
nieuw, en iedere da* met evenveel liefde en
die hem w«en toevertrouwd, en
van H^mg r??t eYenveel honger naar de liefde
T-fii 2l'n alles was.
«Z hÜ op de kansel, iedere week, met
zachte, doch welluidende stem.... en Zijn
r°.°innL dwongen toch luistering, omdat ze
van hart tot hart gingen.
hüriin levend V^riaties en toonaarden heeft
hn M was t^d jongen voor het volk
oh altiiH Sck°on, en altijd was het zui-
v,el2. altijd was zijn lied een goede les, en
altijd werden zijn Zangen even gaarne aan-
h°7ifn einevmeSragen »«'d "huizen.
i jLierd ?n werden niet be-ap-
plaudisseerdniet toegejuicht wet
beloond met bouquetten el'lauwerkransen
niet gedrukt in groote oplagen om over de
wereld te worden versmeid
Ze werden bewaard in de" h
Zijn levensliederen, dat waren zijn preeken,
Zijn liturgische Slangen, Zljn gebeden, zijn
croede lessen id de biechtstoel
En nooit was de klank van zijn lied hard
en nimmer werd er een dissonant in be
luisterd.
Zijn lied was goed en zacht en verkwikkend
zijn lied was altijd meuw, aj was het
honderd maal gezongen
En midden in zijn lied is hij van ons weg
gegaan.
Hij mocht het met uit zingen.
Zijn levenslied moest ook zijn lied van de
dood worden.... zijn zang naar de Hemel*
Geen oogenblik wilde Christus hemjosla-
tengeen oogenblik wilde hij zijn Heiland
loslaten
Evenals zijn vader Franciscus is hij zingen
de in de armen van Broeder Dood gevallen
Zijn levenslied hier beneden was uit....
doch ook maar 'n seconde.
'n Seconde van noodzakelijke uitstap....
Direct mocht hij voortgaan met zijn lied.
het lied van de eindeloos-blijde eeuwigheid
Dicht bij Jesus hier.... tot 't laatste mo
mentdicht bij Jesus hierboven....
En zoo is tóch zijn levenslied nimmer uit
gezongen geweest.
Moesten we schreien bij zijn baar
En die het deden.zij weenden om het
lied van troost en liefde en opwekking, dat
ze nooit meer zouden hooren.
Er was geen pracht, geen praal om zijn
baar.er waren geen bloemen
Z'n eigen laatste bloemen stonden bij 't
Heilig Hart en bij Mariaze moesten daar
achterblijven, om na zijn dood nog te zeggen,
hoezeer hij Flen liefnad.
Er was wel een kerk vol biddende geloovi-
gen, om hem een laatste groet te brengen.
En duizend oogen hebben hem gevolgd
toen hij verdween voor altijden duizend
gebeden kreeg hij mee op z'n laatste rit.
En tóch zal blijven zingen in ons, zijn le
venslied....
Omdat het melodieën waren, en woorden
die nooit vergeten kunnen worden.
Vergeten 1
Ocharm.... over 'n maand zullen ze ver
geten zijn, de twee, die óók hun levenslied
zongen voor het volk.
Vergeten door de ontelbaren, die hen heb
ben toegejuicht en behangen met kransen en
bestrooid met bloemendie hun levens
lied hebben betaald met zilver en goud.
Komende gebeurtenissen zullen zich stape
len, ieder uur van de dagen die volgen, op dit
afgrijselijke drama, dat dra bedolven zal zijn
onder ander sensationeel wereldnieuws.
Er zullen andere levensliederen zangers ge
vonden worden, die op hun beurt 'n schep
roem zullen opvangen op hun korte weg door
het leven.
Och, jaer is treur-muziek gespeeld
er zijn mooie redevoeringen gehouden,
lang en gevoelvol, totdat de duisternis kwam
aansluipen, om haar zwarte sluier over de
doodenakker te spreiden.
En- toen was het afgeloopenEn daar
lagen ze.... alléén met hun bloemen, die
heel spoedig óók mee de dood zijn ingegaan.
Is er iemand geweest, die bij dat dubbele
graf een gebed heeft gestort Of moesten
grafrede en muziek het gebed zijn
En wij
Hebben we in die dagen alléén aan onze
herder gedacht
Wie zegt daar „Ik bid met voor twee van
zulke
StilStil.In Godsnaam stil
Ook zij zijn midden in hun levenslied ge
storven.
Zij deden een stap naar het volgende cou
plet
Dat niet meer gezongen werd
Geen twee seconden kregen ze de gelegen
heid tot nadenken over hun levenslied....
'n Schreeuw.... 'n gil..,. 'n paar scho
ten. hun lied was uit.
Waar zijn zedie zielendie zielen
Moeten wij het zijn, die het vonnis uit
spreken
Moeten we weigeren 'n gebed aan hen, die,
wie weet hoe verlaten daar liggenen hoelang?
Wat zou die brave pastoor wel hebben ge
antwoord als we 't hem nu nog hadden kun
nen vragen?
We weten niets
Wel weten we, dat er'n barmhartige God ik
Die alles wikt en weegt.
Wat weten we van het zieleleven dier twen
vermoorden
Niets
Was hun leven niet zoo heel anders dan het.
onze Zoo vol van gevaren en verleiding
Is er iemand ooit geweest, die hen van God
heeft verteld en geleerd? En kan hun hart
niet, al is 't maar één keer in hun leven ge
weest, 'n straaltje der Goddelijke genade heb
ben opgevangenen bewaard in 'n verbot-
gen hoekje
Die vrouw had kinderenZe heeft het
moederschap gewilddat velen onder haar
hebben vertrapt....
En óók millioenen hebben het vertrapt, die
t wel veel gemakkelijker hadden kunnen be
zitten.
Zou dat moederschap geen klein stukje
pleidooi kunnen zijn
_Wie worden strenger geoordeeldzij,
die het gevaar hebben gezocht, of zij, die daal
moesten zijn om hun brood
Waar gingen ze heendie zxelen.
die zielen
God almachtig weet het..,.
Wij weten het niet
En daarom=i
G. N,
