DE
ROND.
fweede Blad
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT
Woensdag 18 Januari 1928
EEN WONDERBARE BEKEERING.
ij
De nieuwe Commissaris van Politie te Zaandam, de heer d. Laan (X), na zijn installatie.
Naast den heer v. d. Laan, burgemeester Ter Laan.
Door deze luidspreker-installatie kan een Duitsch hotelier onmiddellijk een auto van de M ir__i_n Rnsenkrant»De nieuwe gemeentewoningen te Spaarndam zijn in gebruik genomen. Hierboven de
standplaats achter het hotel, laten voorkomen. ^«s toegang?'die ee/plein vormt', tot Iet complex.
dronken en gaat een vliegtocht ondernemen van Hollywood naar Rome. Zij gebruikt daarvoor eenzelide vliegtuig als Lindbergh bij zijn fameuze Oceaan-vlucht.
GEVECHT MET EEN LUIPAARD.
In een van mijn vorige brieven schreef ik
hoeveel wilde dieren er in Oeganda rond
zwerven. Sommige zijn gevaarlijk en om u
dit te laten zien, laat ik hier een beschrij
ving volgen van een gevecht, dat mijn voor
ganger, Fr. Wheatley, met een luipaard had.
Ik laat hemzeli aan het woord.
„Mazigo.een klein dorpje in Oeganda, on
geveer 80 K.M. van Kampola, is mijlen ver
omgeven door olifantsgras, waarin leeuwen,
luipaarden en ander wild, zooals buffels,
hartebeesten en herten, een geschikte
woonplaats vinden. De laatste vijf jaar ben
ik in dit district geweest en op mijn tochten
heb ik wel 5 leeuwen bij elkaar gezien; zit
tend op een mierenheuvel zag ik ze voor
mij spelen. Ik heb kudden gezien van 80
buffels. Een poos geleden waren de leeu
wen erg lastig. Bijna eiken nacht vielen zij
onze koeien aan. Wij vingen er twee in val
len; sindsdien blijven zij op een eerbiedigen
afstand.
Luipaarden zijn zeer talrijk en we vangen
er veel. De laatste dien wij vingen, een
groot mannetje, maakte bijna een eind aan
mijn leven. Een inlander zette een val, om
een hert te vangen, dat zijn katoen verniel
de; den volgenden morgen was zijn val weg
en hij dacht dat hij geen hert, maar een lui
paard gevangen had.
Ongelukkigerwijs moest ik die plaats pas-
seeren en plotseling werd ik door het ra
zende dier aangevallen. Wat een schrik toen
dat reusachtige dier op mij sprong. Ik viel
op mijn rug; de luipaard greep naar mijn
keel; ik trapte er naar en kreeg het weg.
Ik probeerde te ontsnappen, maar de lui
paard greep mijn voet en hield me op den
grond. Het volk dat mij vergezelde liep
weg; ik was alleen om het verschrikkelijke
dier te bestrijden. Het hield mijn voet vast,
terwijl ik tevergeefs om hulp riep. Toen ik
zag dat het mijn schoen verscheurde, gaf ik
het een paar trappen met mijn rechtervoet.
Dit was te veel voor het ondier en het
sprong weer naar mijn keel. Ik greep naai
zijn bek met mijn linkerhand en gelukkig
kreeg ik zijn onderlip te pakken. Ik hield
vast met al mijn kracht, het dier maakte
wanhopige pogingen mijn keel te grijpen,
maar ik hield vol. Zijn bek was geen voet
van mijn gezicht. Ik riep weer om hulp,
maar vergeefs.
Terwijl ik het dier in ae wilde oogen
ko-.k, gevoelde ik dat ik mij slechts ondei
dé bescherming van God en Onze Lieve
Vrcïraf en de H. Theresia kon plaatsen en
i? was zeker, dat ik veilig was onder die
schutse.
Na een poos zette de luipaard zijn achter-
pooten op mijn beenen en krabde mij. Mijn
linkerarm werd moe en ik liet los en greep
met mijn rechterhand. Maar de luipaard
beet toe. Ik greep weer met mijn linker
hand, maar de middelvinger slipte in ziin
bek, de zware kaken kwamen samen en de
vinger was er bijna af. Op dat oogenblik zag
ik een der wegloopers terug; hij hief zijn
zwaren stok op om het beest te beuken,
maar miste en ik kreeg den slag recht op
mijn hoofd; uit een groote wonde spoot
bloed op. Nu keerde de luipaard zich naai
den nieuwen aanvaller; ik zag mijn kans en
sprong weg. Toen de luipaard zijn prooi
miste, viel hij vol woede op mijn hoed aan
en maakte er gehakt van.
Daar stond ik, 80 K.M. van een dokter,
V
bedekt met bloed, de middelvinger van mijn
rechterhand er los bijhangend, de wijsvin
ger gebroken, mijn rechterhand gebeten,
armen en beenen geklauwd.
Zoo gauw ik kon moest ik naar het hos
pitaal; maar zou ik mijn motorfiets kunnen
gebruiken? Het moest, want uitstel is le
vensgevaarlijk: de beeten van luipaarden
zijn doodelijk giftig. Ik wiesch mijn wonden
in heet water en een ontsmettingmiddel;
mijn motorfiets, een kleine Triumph, droeg
mij weg, over den mijllangen brug, waarvan
de helft van twee tot drie voet onder wa
ter stond tot de woonplaats van een Euro
peaan. Deze bracht mij in zijn zijspan naai
Kampala. Het was middag; de felle zon
stak en mijn wonden deden zeer.
Eindelijk het hospitaal. De dokter verbond
mij en stuurde mij naar bed. Den volgenden
dag moest hij de vinger amputeeren. Maar
het werd nog «rger: septische vergiftiging
openbaarde zich en mijn leven hing aan een
zijden draad.
Maar mijn vertrouwen in Onze Lieve
Vrouw en de H. Theresia wankelde niet enl
ik was zeker van mijn herstel.
En mijn vertrouwen werd beloond. Lang
zaam heelden de wonden en nu ben ik weer
terug in Mazigo in de Catechistenschool
Welk een ontvangst werd mij bereidl Geen
sterveling in het dorp die mij niet kwam
groeten en met geschenken verwelkomen
Zij waren zoo blii mij weer terug te zien
want eerst geloofden zij niet, dat ik nog
ooit zou terugkbmen.
De luipaard-huid is mijn zegenteeken; zij
ligt aan mijn voeten om mij te herinneren
aan mijn gevecht met dit listig en wreed dier
van de wildernis. Ik geloof vastelijk dat ik
mijn leven aan 0. L. V. en de H. Theresia
te danken hebg en ik hoop, dat allen, die
dit lezen, zich met mij vereenigen om hen
voor mijn wonderhaarljike ontsnapping aar
den dood te bedanken.
Tot zoover het verhaal van Fr. Wheatlev
die op het oogenblik in Ierland een welver-
diende rust geniet, na veertien jaar arbei
in het hartje van Afrika.
P. PREIJDE, pr.
DE VERLIEFDE ELECTRICIEN.
Liefde in code.
Het volgende voorval uit een kleine Fran-
sche stad bewijst ,dat de liefde nog steeds
vindingrijk maakt.
Een jong werkman van de electriciteitsfa-
briek had er lang over gepeinsd, hoe hij
wel op de snelste manier berichten naar zijn
verloofde zou kunnen zenden.
Pneumatische post was er niet en eiken
dag telegrammen zenden, leek hem te vee)
opvallend en te kostbaar. Dies zat hij lang
op die kwestie te broeien tot op zekeren
dag licht in de duisternis kwam. Wat was
m dit geval eenvoudiger dan het door do
'shriek geleverde elerfriscbe licht voor
lichtseinen te gebruiken? Er was niets an
ders voor noodig dan van tijd tot tijd den
stroom uit te schakelen. Werd hij ë6n keer
uitgeschakeld, dan beteekende dit: ,.Ben
vanavond vrij," gebeurde het twee maal kort
achtereen, dan beteekende dat: „Heb he
laas dienst.
Zoo gezegd, zoo gedaan. „Zij" was ver
rukt. De uitvinder was met zijn succes in
den zevenden hemel en zocht zijn uitvinding
verder te volmaken. Het gevolg was, dat-
een geheel electrisch alphabeth tot stand
kwam, dat in niets voor het Morse-alpha
bet onderdeed. Hiermede konden lange
telegrammen worden gestuurd en de nieuwe
dienst werd dan ook zonder verwijl ge"
opend.
Het muisje had echter een grooten staart,
want de inwoners van het vreedzame stadje
waren van deze 20ste-eeuwsche minne-
kozerij niet op de hoogte en zaten met
stomme verbazing naar het zonderlinge p®"
riodieke aan- en uitflakkeren van hun licht
te kijken. Het duurde niet lang of de ver
bazing maakte plaats voor een hevige on
rust.
Terwijl het onschuldige meisje in haar
kamer met een gelukzaligen glimlach om <je
rozeroode lippen volijverig de lichtseinen in
punten en streepen op papier zette, om ver
volgens het telegram te ontcijferen en te
genieten, stak onder de burgerij een grim
mige storm van onrust op. Den volgenden
dag was de kamer van den directeur dei
electriciteitsfabriek gevuld met protest
brieven.
Het onderzoek naar den uitvinder van de
'ichttelegrafie duurde niet lang. Hij werd
■'estraft en wat voor hem erger zal geweest
rijn, men verbood hem verder te telegram
feeren. Waaruit blijkt, dat de ondankbare
-nenschheid weer eens een genie miskende
HOE JONGE MEISJES IN AMERiKA
LEVEN.
Onlangs is er van de hand van een be
kend schrijfster in Amerika een boek ver
schenen: „Hoe de meisjes in Amerika
leven." Daarin wordt een afzonderlijk
hoofdstuk gewijd aan den invloed van den
godsdienst op het leven der jonge meisjes-
De schrijfster begint met de aandacht te
vestigen op het feit dat bijna in alle Sta
ten het aantal meisjes dat tot geen enkel
godsdienstig genootschap behoort veel groo-
ter is dan die wel bij eenig kerkgenootschap
zijn aangesloten; verder, dat de verschil
lende godsdienstige genootschappen we'
rieeds nieuwe leden aanwerven, maar dat
de verliezen die op andere punten weer ge-
eden worden hiermee niet worden aange
vuld; bovendien de ontwikkeling en de groei
van het leven in de moderne groote steden
''telt. de verschillende kerken voor zulke
moeilijke problemen, waartegen deze niet
opgewassen zijn; terwijl de parochies op het
platteland tengevolge van den trek naar de
groote steden en bij gebrek aan goede lei-
fjars steeds meer en meer achteruitgaan.
h-r zijn kerkgenootschappen, b.v. de protes-
j-antsche Episcopale kerk, die getracht heb-
en door allerlei genoegens, als spel, dans
?n bioscoop aan hun godsdienstige bijeen
komsten te verbinden de jonge meisjes te
wmnen, maar een der protestantsche bij-
schoppen, die hiervoor meer dan een mil-
'oon dollar besteed heeft, schrijft: „dat ei
v°or een persoon die door het lokmiddel
yan spel of dans de kerk binnenkomt er
'yoe andere verloren gaan die tof de be
vinding zijn gekomen, dat ze in plaats van
godsdienstige vorming wereldsche vermaken
e genieten kregen.' De ondervinding heef)
"'eerd, dat het eenige middel om de men-
"yhen voor een kerkgenootschap te beho".
"1 hierin bestaat dat men in de geestelü'--
"incMeT1 en yan volk voo—ziet
wanneer de kerken er zich op toe leggen
OTn den menschen allerlei genoegens en
"ermaak te verschaffen dan zullen ze hef
°'k nooit kunnen bevredigen, daar ze niet
,'ens kunnen concurreeren met andere dans-
yrichtingen, theaters of bioscopen. Hef
^enige waf ze cr door kunnen be-eiken is
ui ze het innerlijk wezen de- kerk ver
bakken. Ondanks alle mortelüke moeite,
i® men in de protestantsche kerk te St.
oil's gedaan heeft om door middel van
°Pe'. bioscoop en dans de jeugd te trekk—
??'t deze kerk 25 procent van haar leden
lverloren.
Een rijke Amerikaan uit New-York Mr.
,'gistro Fabri, die van Italiaansche afkomst
en lid van de Episcopale Kerk in Ame-
wilde graag een goed werk verrichten
'I kwam op het idee om een kerk te
ot'Wen voor eenvoudig-geloovende men-
?chen. Hij koos daarvoor uit een klein dorp
'n de Toscaansche Alpen, in de nabijheid
van zijn zomerverblijf. Zelf heeft hij de plan-
aen ontworpen, en de bouwmaterialen uit-
'•^Zocht. Thans nadert dit kerkje reeds haar
voltooiing. De koninklijke familie, Musso
j]n' en vele hooge autoriteiten hebben met
elangstelling het bouwen van deze kerk
evo!gd. Men verwacht dat het kerkje van
errtvalla een bedevaartplaats zal worden
vo°r Amerikaansche katholieken, vooral
c aar de bouwmeester zelf hier de genade
van het ware geloof gevonden heeft, want
enkele weken geleden is Mr. Egisto Fabri
tot de Katholieke kerk overgegaan.
HET NIEUWSTE BEROEP.
Het nieuwste beroep is dat van „Namen
gever", en het is uitgevonden door miss
Laura Rogers in Amerika. Deze dame
meende dat van de honderd personen, die
ren en voorwerpen er negentig een ver
keerden naam hebben. Zij liet het niet
bij die ontdekking, maar zocht tegelijkertijd
naar een middel ter verbetering. Het was
volgens haar onzinnig om een onoogelijk
schoothondje Caesar te noemen of een
blinde vink Napoleon te doopen. Om dat in
de toekomst te voorkomen, maakte zij zich
in de couranten bekend als „namen-geef
ster", iedereen kon bij haar voor alles een
naam vinden tegen honorarium.
Miss Rogers zegent baar inval iederen
dag meer. Tot uit Zuid-Amerika komen
aanvragen voor namen binnen. Wanneer zij
twijfelt, stuurt zij een korte serie namen,
waaruit de klant kan kiezen.
Natuurlijk zijn de aanvragen van ver
scheiden aard; miss Rogers heeft er een
maand lang aanteekening van gehouden en
ze ter publicatie aangeboden aan een groot
dagblad in Boston. De redactie zag er
smul-copie in en gaf een hoog honorarium.
NOODLIJDENDE TOONEELVEREENIGING
Ridderknaap (fluisterend tot regisseur): „Waar blijft nou toch de draak?"
Regisseur: „Die kan niet opkomnie een paar deurwaarders hebben er net be
slag op gelegd."
DE UITGRAVINGEN VAN HET FORUM
ROMANUM.
De uitgravingen op het Forum Romanum
van Keizer Augustus zijn thans zoo ver ge
vorderd, dat de oude plaatsen, waar vroe
ger een heidensche tempel, een grieksch
klooster, het paleis van de ridders van Rho
des, en (onder Paus Pius V) een klooster
kerk der Dominicanessen gestaan hebben,
ïhans volgens hun oorspronkelijk grondplan
zijn blootgelegd, 'n Groot gedeelte van het
paleis van de ridders van Rhodes is nog zoo
goed als ongeschonden en zal dan ook als
museum worden ingericht. Het meest be-
'angrijke gedeelte van het Forum is de
'empel van den krijgsgod Mars, die door
de Romeinsche keizers in het jaar 22 V°?.T
Chr. gebouwd werd en die in betrekkelijk
zeer goeden staat verkeert, ondanks het
Feit, dat men gedurende de middeleeuwen
al 't marmer weggehaald heeft. In de nabij
heid van dezen tempel staan twee prachtige
eerepoorten uit het jaar 19 onzer Christe
lijke jaartelling, alsmede een groote zaal
met zuilenrijen van groen marmer waartus-
schen een groot aantal zeldzame beelden
gevonden werden.
KATHOLIEKE UNIVERSITEITEN IN
DE MISSIELANDEN.
Het is voor het Missiewerk van groote
beteekenis dat de intellectueelen, de toe
komstige leiders der bekeerde volken, over
tuigde katholieken zijn. De missionarissen
weten heel goed dat dan al hun wtrk
dechts dan alleen blijvende waarde zal heb
ben als de leiders der volken die zich
rach en vrij te maken van de politieke
verheerschmg der Europeanen, principieel
atholiek zijn. Daarom is het welslagen van
's^m^niaum^ grootendeels afhankelijk van
-siui apuai|upSJ3A 3p u, U31ia},SJ3A,UQ 3p
ie-landen. Op 't oogenblik zijn er reeds 11
erfelijke Universiteiten en wel 1 in Syrië.
1 in Indië, 3 ;n China en 1 in Japan. De
Universiteit van Peking, dit onlangs werd
ipgericht wo-dt bestuurd door Benedictij
nen uit Amerika. De 10 overige Hoogescho-
'en staan, onder leiding van Jezuïeten.
Ofschoon de Duitsche missionarissen tij
dens den grooten wereldoorlog overal ver
jaagd werden (hun Spaansche collega's heb-
ben hun werk voortgezet) mochten de Rec
tor en 5 professoren van de Universiteit van
Bombay hun colleges blijven geven. Aan de
universiteit van Beiroet in Syrië stonden
in het afgeloopen jaar 403 studenten inge
schreven, aan de universiteit van Calcutta,
in lndië 787 studenten, in Bombay (Indië)
956, in Malgalore (Indië) 393, in Trichino-
polis (Indië) 996. De Universiteit van Ma
dras die in 1925 werd opgericht telt op het
oogenblik 278 studenten, en de universiteit
van Palamcottah (Indië) die eveneens ia
1925 werd begonnen, 248. Aan de Hooge-
school van Shanghai (China) zijn 403 stu-
Jenten ingeschreven, terwijl in Tientsin ia
China (opgericht in 1926) 100 studenten ea
in Tokio (Japan) 150 studenten de colleges
volgen.
DE BIJBEL VAN UPSALA.
Enkele weken geleden werd in Zweden
het 450-jarig bestaar gevierd van de uni
versiteit van Upsala
Deze universiteit. de oudste van geheel
Zweden, is tevens een der meest beroem,
de stichtingen, die wij in onzen modernen
tijd kennen. De universiteit van Upsala
dankt haar ontstaan aan de Katholieks
Kerk. Zij is het leverswerk van den Aarts
bisschop van Zweden Jacob Ulfson, die op
verlangen van Paus Sixtus IV in het jaar
1477 den grondslag legde voor deze stich
ting. In de kathedraal van Upsala staat
nog altijd een botitheeld ter herinnering
aan den stichter van deze universiteit. Bij
gelegenheid van de feesten ter eere van
het 450-jarig bestaan van de universiteit
van Upsala heeft men een photografischs
reproductie uitgegeven van den beroemden
zilveren bijbel die in deze universiteit be
waard wordt Deze bijbel word aldus ge
noemd, omdat hi; geschreven is in buiten
gewoon sierlijkezilvcren letters. Het is
een gothische vertaling van het oude en
nieuwe testament dit aan Bisschop Ulfila,
die in de vierde eeuw leefde, toegeschre
ven wordt.
Deze zilveren bijbel is een der oudste
werken van heel Europa en het meest
kostbare bezit van de zeldzaam rijke bi
bliotheek van de Universiteit van Upsala.
ZIJN OPVATTING.
Een boer verlangde den nieuw beroepen
dominé van z'n dorp te spreken. De meid,
die opende, gaf len antwoord: Terugkomen,
vriend, dominé studeert!
Zeg dan aan dominé hernam de boer, dat
als ik dat geweter, bad, ik niet had ge
holpen hem te beroepen: wij moeten een
dominé hebben die gestudeerd heeft.
VERFIJNDE WRAAK.
Men vroeg iemand waarom hij zijn doch
ter aan zijn gróótster vijand had gegeven.
Om mij te wreken, was het laconieke
antwoord
ONLOOCHENBAAR.
In welke maand spreken de vrouwe®
het minst?"
In Februari.
OP SCHOOL.
Een schoolopzienci kwam de school
binnen, naderde een aardigen krullcbol, die
er nog al schrander uitzag en vroeg;
„Hoe wordt de aarde verdeeld, jonge
vriend?"
„Door aardbevingen, meneer,**
Twee kiekjes (links en
rechts) van de actie der
gemeente-ambtenaren
bij de controle op de
nieuwe rijwiel-
belastingplaatjes.
De Zeereerw. Pater dr.
G. Brouwer C.S.Sp., te
Bennebroek, keert
morgen per s.s. Heems
kerk, naar zijn missie,
te Zanzibar (Oost-Afri-
ka), terug.
