Nieuwe Haarlemsche Courant | 1928 | 27 februari 1928 | pagina 9

Brieven uit Frankrijk

Ruiteniatidseh Nieuws

RADIO-OMROEP.

FEUILLETON.

DE GESTOLEN
GOUDMIJN

NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT.
Derde Blad Maandag 27 Februari 1928

GEMENGDE BUITENL.
BERICHTEN

LANDBOUW EN VISSCHERIJ

Mond- en Klauwzeer

Een waarschuwing uit de
practijk

UIT ONZE OOST.

Katholieke militaire tehuizen

Ik heb met het schrijven van dezen brief
gewacht tot „Mardi gras" de Franschen
gebruiken hier dus bijna dezelfde uitdruk
king als wij, want de letterlijke vertaling
van „Mardi gras" is „Vete Dinsdag" tot
„Mardi gras" dan. achter den rug was.

Want „Mardi gras' 'wat hier tevens de
officieele naam is voor „Vastenavond"
moest, volgens den roep, die er van uitging,
iets bijzonders zijn te Parijs.

Dinsdagmorgen om elf uur reeds, ging ik
op weg, in de vaste overtuiging heel wat te
zien te zullen krijgen. Tot een uur of één
liep ik door de drukke straten en langs de
groote boulevards, maar behalve eenige ver-
kleede kinderen was er niets dat anders
was dan op gewone dagen. Ook vond ik het
niet drukker dan gewoonlijk. Maar ik had
niet voor niets deze brief uitgesteld: over
Mardi gras moest ik het hebben! Ik ging
zitten in een café aan den boulevard en
besloot daar te wachten tot ik genoeg bij
zonderheden voor een artikel bijeengegaard
zou hebben. Het was nog vroeg, dus was ik
nog vol moed. In den loop van den middag
zou „Het" wel beginnen.

Maar „Het" begon niet! Wel kwamen er
tegen den middag wat meer kinderen in
maskeradepakjes, bijna allen begeleid door
hun ouders, waarvan men het den meesten
(ik heb hiermede vooral de papa's op het
oog) duidelijk kon aanzien, dat ze reeds
eenige uren met hun fraai uitgedoste spruit
rondgesjouwd hadden en dat ze maar wat
blij zouden zijn als deze „vacantiedag" weer
tot het verleden behoorde maar daarbij
bleef het dan toch. Of neen, eigenlijk bleef
het daarbij niet, want het werd steeds druk
ker, steeds voller in de straten. Zoo vol
zelfs, dat er bijna geen doorkomen meer
aan was. En het was eigenlijk zielig te be
denken. dat al dia menschen daar nu rond
liepen, allen op zoek naar iets, wat ze ver
moedelijk niet eens te defineeren wisten.
Maar allen waren ze er op uit gegaan om
zich te vermaken en in plaats daarvan,
liepen ze zichzelf en de anderen in den v/eg.
En de zon scheen alsof het Mei was en
bijna iedereen had vrijaf. Wat had die mooie
vacantiedag niet veel beter in het Bois de
Boulogne of in een der fraaie parken door
gebracht kunnen worden. Maar het Bois de
Boulogne wachtte tevergeefs op wandelaars
en de parken waren verlaten en vergeten.
Maar toen ik dat zoo zat te overdenken,
viel me in, dat ik zelf al niet veel verstan
diger was „ofschoon stelde ik me dade
lijk weer gerust ik moet hier wel zijn
voor mijn krant." Maar tocheen op
stelletje over de jonge Lente, de bloemen,

de vogelsDe metro zou me in een half

uur midden in de heerlijke natuur voeren,

ver weg uit die benauwende drukte

Maar neen, ik wilde dezen keer over Mardi
gras schrijven.

Ik ging weer verder, liet me maar mee
voeren door den stroom; overal waar ik
een soort opstootje zag. of waar ik hoorde
lachen of zoo iets, werkte ik me tusschen
de nieuwsgierigen. Maar meer dan eenige
dwaze maskers, een man als vrouw verkleed,
of omgekeerd, werd ik niet gewaar.

En 's avonds werd „het feest" op dezelfde
wijze voortgezet. Iets dat ook maar eenigs-
zins de moeite waard was, het ik niet gezien.

En als men dan de verhalen der oude
Parijzenaars hoort, van confetti die meer dan
een halve Meter hoog in de straten lag, van
optochten, muziek enz. enz. dan moet men
toegeven dat de oorlog ook hier heil veel ver
anderd heeft.

„De Parijzenaars zijn geen Parijzenaars
meer,, merkte een mijner kennissen droef
geestig op. Dat was Zondag, de Zondag voor
„Dikke Dinsdag" de zoogenaamde „Dimanche
gras".

„Voor den oorlog," ging hij verder, „was
deze Zondag altijd een ware feestdag. De
Carnavalsstemming begon er clan, om zoo
te zeggen, in te komen. Het was min of meer
een generale repetitie van Dikke Dinsdag.
Men ging kalm van huis, voelde dan ge-

I leidelijk aan de vastenavondstemming over
zich komen, kocht confetti en tenslotte amu
seerde men zich als groote kinderen. Dat
ging dan zoo voort tot tegen den avond, niet
zoo uitgelaten weliswaar als op Mardi gras,
maar men had toch al een klein voorproefje
gehad.

Als je nu spreekt over die vermaken, dan
maak je den indruk van een ouden dwaas,
wat je in werkelijkheid misschien wel ook
bent ook."

Maar de Parijzenaars mogen in het feest
vieren dan al minder uitbundig zijn geworden
dan voor den oorlog, in de gemoedelijke ma
nier van overal in berusten zijn ze toch de
zelfden gebleven. En zoo drukte men den vol
genden dag zijn spijt over het mislu.tken
der „Mardi gras" uit, door:

„Er waren geen optochten, er was geen
confetti. Maar er was een prachtige blauwe
hemel.

Er waren geen maskers, maar er was zon.

Er is niet gedanst in de straten, er waren
geen dwaze verkleedpartijen. Maar het was
een heerlijke lentedag."

En is het zoo niet veel beter?

Een mijner kennissen is sportverslaggever
aan een groote Parijsche krant. Gisteren
kwam ik hem tegen en vroeg ik hem of hij
Dinsdag het Fransche nationale elftal met
40 had zien winnen van de Ieren en het
Fransche legerelftal met 4—3 verliezen van
de Engelsche militairen. Nu zijn alle F ar -
schen het er over eens, dat die 40 tegen de
Ieren dubbel en dwars verdiend was, maar
die 34 tegen de EngelschenIk ver
wachtte dus een antwoord in dien geest. In
plaats daarvan zei hij echter: „Indien je me
belooft er nooit meer over te spreken, dan
zal ik je vertellen hoe het me Dinsdag ver
gaan is, hoe ik Dinsdag m'n baantje kwijtge
raakt ben„Baantje kwijtgeraakt

stotterde ik, niet begrijpend. „Luister," zei
hij kortaf en begon:

„Zooals gewoonlijk kwam ik te, laat. Ik
haalde die schade echter eenigszins in, door
dat ik, meegesleurd door de menigte, die de
entrée bestormde, het stadion als het ware
kwam binnengewaaid. Voor ik het wist, zat
ik op een prachtige tribuneplaats, doch lag
eenige seconden later tegen het hek, dat het
speelterrein van de staanplaatsen om het
veld scheidt. Het gelukte me mezelf in over
wicht te brengen en me wat op te richten.
Toen ik echter goed en wel stond, kwam er
een nieuwe golf van de tribune en werd ik op
m'n knieën gegooid. Zoo ben ik blijven zit
ten en ik was van plan, geknield de wedstrij
den te volgen. Dat is zeer vermoeiend en,
daar de aarde koud is, erg onaangenaam ook.
Ik heb me tijdens de pauze van de eersten
wedstrijd opnieuw opgericht en ben wat
heen en weer gaan wandelen. Natuurlijk was
m'n plaats direct door een ander ingenomen.
Met tweehonderd anderen, die denzelfden
hadden als ik, ben ik toen bij de doelpalen
in het gras gaan zitten. Natuurlijk zijn we
direct weggejaagd.

Het gelukte me toen de perstribune te be
reiken. „Hier is geen plaats meer," zei men.
Maar hebt u een perskaart?" Ik zei „ja" dat
zeg ik altijd in dergelijke gevallen. „Nu, ga
dan maar ergens anders heen, want hier is
het vol en kunt u toch niets zien."

Tenslotte belandde ik in de bar van het
stadkm. Ik trachtte van hieruit nog iets te
zien. Daar ik zag slechts een haag of
beter ik zag tien, twintig hagen van rug
gen. Van den wedstrijd echter zag ik niets...
V/el hoorde ik geschreeuw en. af en toe, ge
juich.

„Nicolaas heeft een doelpunt gemaakt,"
deelde de barjongen, die medelijden met me
had. me tijdens zulk een uitbarsting van
vreugde, mede.

Ik heb dat genoteerd op m'n bloc-note en
ben toen naar m'n krant gegaan. Maar aan
gezien dat alles was wat ik genoteerd had.
hebben we van dien stadiondag geen goed
verslag kunnen maker-

En nu weet je alles

H. de J.

DE LOONSTRIJD IN DUITSCHLAND EN
ZIJN POLITIEKE ACHTERGROND

Tot eind April loopen er in de Duitsche
industrie 247 tarief-verdragen af, d. i. twee
derden van alle tarief-verdragen, die er
bestaan. 3.2 millioen arbeiders of 60 pet.
van alle werknemers, die aan tarief-ver
dragen onderhevig zijn, verlangen een wij
ziging der arbeidsvoorwaarden. Bedenkt men
de houding, die de Duitsche vakvereenigin-
gen bij de toonbeweging van het vorig jaar
hebben aangenomen, dan is er niet aan te
twyfelen, of het grootste deel der afloopen-
de verdragen door de arbeiders zal worden
opgezegd. Even waarschijnlijk is het, dat
hiermede nieuwe looneischen zullen gepaaid
gaan. Reeds gedurende den strijd in den
herfst, toen de salarissen der ambtenaren
werden verhoogd, hebben de arbeiders van
alle industrieën getracht ook betere loonen
dcor te zetten. Toen moesten ze hun wen-
schen voorloopig nog opgeven, daar de loo
nen nog bij tarief waren geregeld.

Het ligt voor de hand, dat men onder
deze omstandigheden op een hevigen loon
strijd rekent. In een memorandum van de
vereeniging van Duitsche wergeversverbon-
den kan men lezen, dat de Duitsche econo
mie zich in een proces van verandering en

consolidatie bevindt, dat beslissend zal zijn
voor de toekomst. Men kan dus verwachten,
dat de volgende maanden groote gebeurte
nissen zullen brengen. De tegenstellingen
der belangen in de Duitsche economie wor-
werkgevers en -nemers veel pessimistischer
voorgesteld, dan werkelijk het geval is. De
politieke omstandigheden in het afgeloopen
jaar hebben er toe bijgedragen, om de kloof
tusschen werkgevers en -nemers te vergroo-
ten. De strijd van de vakvereenigingen te
gen de arbeidsvoorwaarden van de werkge
vers is niet alleen een economische, maar
ook een politieke strijd geweest. Het doel
schijnt nu bereikt te zijn: de Rijksdag wordt
ontbonden, er komt een andere regeering.
Daardoor zal nu ook de strijd in de econo
mie wel meer gematigde vormen aannemen.
Men zal tactische eischen vervangen door
zulke, die voor de economie wenschelijk en
mogelijk zijn.

Als drie millioen Duitsche arbeiders in
de volgende weken werkelijk een toonbewe
ging zouden beginnen, dan is daarmee vol
strekt nog niet gezegd, dat het tot stakin
gen en uitsluitingen moet komen. In het
memorandum der werkgevers staat: kwes
ties van loon en werktijd kunnen nooit op
zich zelf worden beslist, maar alleen in ver

band met de technische, geldelijke en com-
raercieele momenten, die de heele economie
beheerschen. Het is onwaarschijnlijk, dat -Ie
vakvereenigingen in hun loonstrijd deze din
gen heelemaal over het hoofd zullen zien.
vooral omdat het bij de komende toon
bewegingen wel niet meer zal gaan om po
litieke doeleinden.

Of de Duitsche economie een loonsver
hooging in alle takken der nijverheid kan
dragen, is niet zonder meer te zeggen. De
ondervinding heeft getoond, dat de loons-
verhoogingen, die sedert ds stabilisatie van
de Mark gemiddeld 70—80 pet. bedroegen
de economie niet in die mate hebben be
last als bijv. de verhooging der sociale las
ten, belastingen, enz. Wel is met het stij
gen der loonen de rationalisatie der indus
trie samengegaan. In sommige takken dei-
nijverheid, zooals in den mijnbouw, kan ze
als voltooid worden beschouwd, in andere
takken der economie is ze nog niet eens be
gonnen. In hoever een verhooging der loo
nen in aanmerking zou komen, toont een
oerdeel van het scheidsgerecht voor de zware
industrie aan, evenals voor de Midden-Duit-
sehe metaal-industrie. In beide gevallen
werd het uurloon slechts enkele Pfennige
verhoogd. De werknemers hebben echter
meer geëischt, zoodat de situatie, die bij
afloop der 247 tariefverdragen zal ontstaan,
in ieder geval ernstig genoemd moet wor
den.

Het is nog niet te overzien, of de con
junctuur, die in het vorig jaar gunstig is
geweest voor de Duitsche economie, te lij
den zal hebben onder de komende toon
beweging en de verhooging, die in vele tak
ken van nijverheid zal plaats hebben. De
conjunctuur-beweging hangt nog van heel
veel andere economische omstandigheden af.

AFTREDEN VAN MAARSCHALK PETAIN

PARIJS, 26 Februari. (V. D.) Volgens een
nog niet officieel bevestigd bericht in het
„Journal" zou Maarschalk Petain binnen
kort zijn functie als lid van den Oppersten
Oorlogsraad neerleggen.

Als zijn opvolger wordt genoemd de
commandeerende generaal in het Rijn
land, generaal Guillaumat, die tevens be
stemd is om opperbevelhebber van het
Fransche leger te worden met als chef
van den generalen staf generaal Maurin, in
de plaats van generaal Debenney.

Nader wordt gemeld, in verband met het
aangekondigde aftreden van Maarschalk
Pétain als lki van den Oppersten Krijgs
raad en zijn vervanging door generaal
Guillaumat, dat dit besluit verband houdt
met de militaire wetten, welke momenteel
onderwerp van bespreking uitmaken in het
parlement.

DE EISCH IN IIET PROCES-BARMAT

In het proces-Barmat heeft de vertegen
woordiger van het O. M. Zaterdag zijn re
quisitoir beëindigd en de volgende eischen
gesteld:

Tegen Julius Barmat een gevangenisstraf
van vijf jaren met aftrek van 155 dagen
preventief. Voorts een geldboete van
M. 450.000 en verlies van de burgerlijke
eererechten voor den tijd van vijf jaar.

Tegen Henri Barmat eischte de officier
twee jaar en zes maanden gevangenisstraf,
met aftrek van 157 dagen preventieve hech
tenis, en verlies van de burgerlijke eere
rechten voor den tijd van drie jaar.

Tegen den directeur van de Pruisische
Staatsbank Hellwig werd wegens passieve
omkooperij een gevangenisstraf van twee
jaar geëischt, met aftrek van 155 dagen
preventief en voorts het verlies van de be
voegdheid om gedurende 5 jaar een open
baar ambt te beklecden; (geen verlies van
de burgerlijke eererechten).

Tegen Klensky, den bedrijfsleider van
het Barmat-concern, werd negen maanden
gevangenisstraf geëischt, met aftrek van 83
dagen preventief, en een boete van 1000
Mark.

De officier vroeg ook de veroordeeling
van de overige beklaagden tot gevangenis
straffen van zes maanden tot een jaar en
drie maanden en geldboeten tot een maxi
mum van 50.000 Mark.

De heeren Julius Barmat, Henri Barmat
en Hellwig waren niet ter terechtzitting
verschenen.

DE BRITSCHE BEGROOTING

De begrooting van het ministerie van
volksgezondheid zal ongever een millioen
pond hooger zijn dan verleden jaar. Verder
is er 900.000 pond meer noodig voor de
ouderdomspensioenen. De verhooging van
het budget voor de volksgezondheid is te
wijten aan een benoodigd extra-bedrag van
1.120 000 pond voor subsidies aan bouwers
van nic-uwe woningen.

EEN LAWINE IN NOORWEGEN

OSLO, 25 Febr. Het gevaar van lawines
en bergstortingen in de omgeving van Ber
gen blijft voortduren. Een ongeveer 100
meter breede lawine heeft een klein spoor
wegstation volkomen bedolven.

Teneinde het spoorwegverkeer in stand te
houden, heeft men thans esp tunnel door
de sneeuw gegraven.

SCHEEPSRAMP

Het Italiaansche stoomschip „Alcantara"
is, na een aanvaring in den mist ter hoogte
van kaap Dungeness (in het Kanaal) met
het Russische schip „Towarisj", gezonken.

Men vreest, dat er vele menschenlevens
te betreuren zijn.

Nader wordt gemeld, dat de bemanning
van de gezonken „Alcantara" 18 a 20 koppen
telde. De „Towarisj" was met averij op weg
naar Southampton. De „Mongolia" van de
P. O. bleef in de nabijheid en het Brit

een der leden van de bemanning van ds
„Alcantara" gered is.

Het sowjet-zeilschip „Towerisj" is de ha
ven van Southampton binnengesleept met
den eenigen overlevende van de „Alcantara"
aan boord.

sche s.s. „Baron Douglas" zocht mee naar waarschuwingen zullen echter niet met
overlevenden, doch het is r.ist bekend of woorden worden aangeduid, maar met beel
den. Zoo zal b.v. de schijf bij een kruispunt
voor voetgangers een plaatje vertoonen met
een loopenden man; de nabijheid van een
school zal worden aangeduid door de af
beelding van een schoolknaap met een tasch.

De richtingslijnen zullen bestaan uit
dikke, metalen pijlen, terwijl de paden,
waar de voetgangers drukke straten moeten
oversteken, met metalen platen zullen zijn
„geplaveid".

De voetgangers worden trouwens aan een
streng reglement onderworpen. Voor hen
geldt het beginsel: de weg is voor voertuigen
en ae trottoirs zijn voor voetgangers. De
voetgangers moeten de straat in loodrechte
richting oversteken. Zij mogen nooit een
kruispunt oversteken, maar er langs omheen
loopen. Voertuigen moeten hun vaart inhou
den en zelfs stoppen om den voorrang te
geven aan den voetganger, wanneer deze van
de eene straat naar de andere gaat, of wan
neer hij zich op een punt bevindt, dat spe
ciaal voor het oversteken is aangewezen.

OP EEN IJSBERG GESTOQTEN

OSLO, 26 Febr. (V.D.) Oostelijk van de
Orkney-eilanden is gisteren het s.s. „Sout
hern Queen" op een ijsberg gestocten en ge
zonken. De bemanning, bestaande uit 107
personen, kon worden gered.

UITBREIDING VAN DE STAKING IN
DE MIJNEN

PRAAG, 26 Febr. (V. D.) In Handlova
(Slowakije) zijn gisteren, nadat de gestelde
looneischen waren afgewezen, 1900 arbeiders
in staking gegaan.

Ook in andere Slowaaksche mijnen
heerscht stakingsgevaar.

DE QUAESTIE VAN ZUID-TIROL.

De Italiaansche gezant naar Rome.

De Italiaansche gezant te Weenen, Auribi,
kreeg Zaterdag van zijn regeering telegra
fisch opdracht, onmiddellijk naar Rome te
komen, waar hij heden door Mussolini zal
worden ontvangen, ten einde dezen persoon
lijk in te lichten over de betooging in den
Nationalen Raad in zake Zuid-Tirol.

Zaterdagmiddag verscheen de gezant op
buiteniandsche zaken om mededeeling te doen
van zijn reis naar Rome.

Van een terugroeping van den gezant is
voorloopig geen sprake.

Over de weerklank van de Zuid-Tiroolsche
debatten schrijft de „Reichspost":

Men mag het als een groot succes van de
redevoeringen, die gisteren in den Nationalen
Raad over Zuid-Tirol zijn gehouden, beschou
wen, dat daardoor de openbare meening in
de geheele wereld gedrongen is, om zich met
de gebeurtenissen in Zuid-Tirol bezig te
houden. Het commentaar uit Italië, en dat
interesseert ons allereerst, klinkt voorloopig
zeer onvriendelijk. Daar voor ds volgende
week een antwoord van Mussolini op een
reeds door een fascistisch afgevaardigde in
gediende interpellatie is aangekondigd, zal
men voorts zeer spoedig uit den meest be
voegden Italiaanschen mond vernemen, hoe
de houding van Italië is tegenover de klach
ten betreffende Zuid-Tirol.

Het zoo ongaarne gehoorde beroep op het
geweten der wc-reld, kan op geen andere ma
nier tot zwijgen worden gebracht, besluit het
blad, dan alléén daardoor, dat de feiten, die
er aanleiding toe gaven, verdwijnen.

STRORTREGENS TEISTEREN
RIO DE JANEIRO

Geweldige tropische stortregens, die een
half uur duurden, zetten de straten der stad
tot een hoogte van 60 c.M. onder water.
Tweehonderd huizen stortten in, waarbij
acht personen zijn gedood en twintig gewond.
Het verkeer is gestremd.

BANDIETEN AAN 'T WERK

Zes bandieten hebben in een voorstad van
Chicago een trein opgehouden. Zij vuurden
meer dan vijftig schoten af, ten einde het
personeel en den reizigers schrik aan te jagen,
maakten zich meester van ongeveer 300.000
dollar in contanten, en vluchtten daarna in
gereedstaande auto's Ten gevolge van dezen
diefstal lijdt de Federatie Reserve Bank
te Chicago een verlies van 60.000 dollar.

WINTER IN TURKIJE

Tengevolge van hevige sneeuwstormen, die
thans reeds vijf dagen aanhouden, is het
spoorwegverkeer tusschen Turkije en Europa
gestremd. De Simplon-express en andere
groote internationale treinen zijn niet ver
trokken. De treinen, die gisteren te Constan-
tinopel moesten arriveeren, bleven bij
Tsjataldsja in de sneeuw steken. Een van
Constantinopel vertrokken hulptrein ont
spoorde, alvorens den gestranden exprestreüi
te hebben bereikt. Ook de telegrafische ver
bindingen met Europa en Angora waren
tijdelijk verbroken.

In en bij Constantinopel ligt de sneeuw
30 c.M. hoog, terwijl de temperatuur tot 6
graden onder nul is gedaald. Sinds veertig
jaar heeft men dergelijk winterweer niet
meer beleefd. De dorpen in de omgeving
ondervinden veel ovcriast van wolven, die
uitgehongerd uit het gebergte komen. De
heepvaart op de Zwarte Zee is stop gezet,
i in do Zee van Marmora sterk ingekrom
pen.

Het verkeer te Parijs.

Het verkeersprobleem te Parijs, dat dage
lijks moeilijker wordt, heeft evenals in alle
groote steden, de voortdurende aandacht der
politic. In de prefectuur van politie heeft
dezer dagen een vergadering van de ver-
keerscommissie plaats gehad, waarin Gui-
chard, de directeur der politie, een nieuw
plan voor een verkeersregeling heeft voor
gelegd.

Een belangrijke verandering is, dat de
gewone borden met waarschuwingen en in
structies aan voetgangers en chauffeurs,
zuilen worden vervangen door een gekleur
de schijf; rood, wanneer het stop beduidt,
groen voor het matigen der snelheid, blauw
voor alle andere waarschuwingen. Deze

Stalen huizen

Lord Weir heeft, naar de „Evening Stand
ard" meldt, besloten de volgende maand
zijn fabriek voor het vervaardigen van sta
len huizen te Cardonald bij Glasgow te
sluiten. Eenige weken geleden had hij de
fabriek aan het gemeentebestuur van Glas
gow aangeboden op voorwaarde dat er 5000
huizen voor Glasgow zouden worden ge
bouwd. Dit aanbod werd afgeslagen. Thans
heeft Lord Weir besloten zijn plannen op te
geven. De fabriek werd, naar men zich her
innert gesticht om te helpen het woning
vraagstuk op te lossen. In Schotland zijn
ongeveer 2000 stalen huizen gebouwd.

De visch wordt duur betaald.

Met twee menschenlevens.

Donderdag heeft zich een droevig drama
afgespeeld op de Kurische Wadden onge
veer elf K.M. van Pillkoppen verwijderd
Dit is een klein Duitsch visschersdorpje:
vlak aan de grens.

Door den hevigen storm van de laatste
dagen was het vrij dikke ijs in groote en
kleine schollen uiteengescheurd. Daar ech
ter greote geldnood heerschte in het dorpje
zagen de visschers zich niettemin gedwongen
erop uit te trekken om te trachten eenige
visch te verschalken. Op schaatsen, met
sleden beladen met netten enz., rtokken zij
er op uit. De vangst was betrekkelijk goed
geweest, toen 's avonds de terugtocht werd
aanvaard. In de duisternis geraakte een
slede op een zwakke plaats en zakte door
het ijs, met het gevolg, dat zeven man in
het water werden getrokken, terwijl het
den achtsten man van het gezelschap ge
lukte zich overeind en op het ijs te hou
den. Onmiddellijk stelde hij pogingen in het
werk om zijn makkers te redden en werke
lijk gelukte het hem na bijna bovenmen-
schelijke pogingen, vijf visschers uit het ijs
koude water te halen. Twee drenkelingen
echter waren onder het ijs geraakt; hun
lijken konden pas na urenlangen arbeid ge
borgen worden. Een der dooden is de bur
gemeester van het visschersdorpje, die acht
kinderen nalaat; het andere slachtoffer
heeft zes kinderen.

De geredde visschers moesten nog een
grooten afstand onder de grootste moeilijk
heden en gevaren afleggen om Pillkoppen
e bereiken. Herhaaldelijk geraaken zij door
het breken van het ijs weer te water; tel
kens moesten zij op de knieën vooruit krui
pen.

Toea zij hun vreeselijken tocht achter
den rug hadden en de lichten van Pillkop
pen zich vertoonden, bleek, dat de ijsvlakte
een KM. ver van de kust was afgedreven.
Pas toen zij erin geslaagd waren de aan
dacht te trekken van de achtergebleven be
volking, die in groote ongerustheid verkeer
de, konden zij, in deerniswaardiger, toe
stand, in roeibootjes naar het vasteland
worden gebracht.

Het reizfgersvervoer te Londen

Op de dezer dagen gehouden jaarvergade
ring van de Londensche ondergrondsche
spoorweg- en omnibusmaatschappij zijn
cijfers genoemd betreffende het reizigers-
vervoer te Londen. De maatschappij heeft
in 1927 1.669.000.000 vervoerd, waarbij er nog
604.000.000 komen van andere maatschap
pijen. Het geheele passagiersvervoer heeft in
Londen verleden jaar 3.806.000.000 bedragen
hetgeen neerkomt op 483 reizen per jaar per
inwoner. Alleen New-York, met een gemid
delde van 554, overtreft dit getal.

Weder een geheimzinnige brand.

Voor de tweede maal binnen twee jaar
tijds is op geheimzinnige wijze brand uitge
broken op het buitenverblijf van Lord Chur-
ston te Lupton in Devon. Den eersten keer
brandde het huis uit; de inboedel kon gered
worden en werd ondergebracht in de nabu
rige stallen. In die stallen is nu dezer dagen
brand uitgebroken met het noodlottig ge
volg, dat kostbare schilderijen, familiestuk
ken en een groot aantal meubelen die
zich tijdens de verbouwing van het huis nog
hier bevonden een prooi der vlammen
werden.

Het aapmcnsch van Kent.

Een geheimzinnig manspersoon maakt de
omgeving van Bromley in Kent onveilig.
Door z'n aapachtig voorkomen en gedoe, on
langs werd hij in 'n boom gezien, heeft hij
den bynaam van 't aapmensch gekregen. In
het bijzonder vrouwen en meisjes werden
door hem lastig gevallen. Na een zestal de
zer voorvallen in de vorige maand had men
niets meer van hem gehoord tot hij zich de
zer dagen opnieuw vertoond heeft. Een
meisje weid door hem bij den arm gegrepen.
Zij wist zien echter los te rukken en snelde
weg, door den man tot in Bromley zelf ver
volgd. Haar beschrijving komt overeen met
die uit vorige gevallen van dezen aard.

DINSDAG 28 FEBRUARI.

HILVERSUM 1060 M. io.co12.00 Jaarbeurrccr»-
cert. 12.00Politieber. 12.302.00 Lunchmuziek
door het radio-trio. 3.004.00 Knipcursus door
Mevr. De Leeuw v. Rees. 6.007-15 Dinermuziek
dcor het Radio-Trio. 7.157-45 Engelsche conver
satieles. 7.45 Politieber. —7 8.05 Causerie ever bce-
ken, door Dr. P. H. Ritrer Jr. 0.25 Concert door het
Omrcep-Crkest, o.l.v. Nico Treep. Renée Regnard,
piano. g.DO Pianoconcert door Renée Regnard.'
0.35 Vervolg concert. 20.20 Pcrsber. 10.30 Ver
volg Concert.

HUIZEN 1950 M. (Voor 6 uur 340.9 M.). 12.30 Tijd
sein. 12.301.30 K.R.O. I.unchmuziek door het
Trio „Winkels". 5.30—6.30 Dinprmuziek. 5.30
7.co Esperantoles. 7.00,'.30 Engelsche les.
7.353.00 Cursus Kerklatijn door Leo Speet. 8.00
Aansluiting v. d. St. DomirJcuskerk te A'aam. Kerk
koor o.l.v. C-. H. Kimmijzer. Evert Haak, crgel. Ed.
Kcppmans, banton. Een Pelser, cello. Spr. Pastoor v.
Noord over In den lijdensvoorhof.

DAVENTRY 1600 M. 10.35 Kerkdienst. 11.20 Het
Gershom Parkington kwintet en solisten, (bariton, sop
raan). 1.202.20 Dansmuziek. 2.50 Muziekles.
3.35 Concert. 3.40 Fransche les. 4.10 Concert.
4.20 Orkestconcert. 4.35 Lezing. 4-50 Orkestcon
cert. S.20 Boekbespreking. 5.35 Kinderuurtje.
6.20 Gramofoonmuziek. ^.50 Nieuwsber. 7.05
Gramofoonmuziek. 7.20 Lezing. 7.95 Schumanns
liederen voor sopraan. 7.45 Lezing. fc.05 Concert,
Militaire kapel en de St. George's zangers. 8.20 Le
zing Nature and nurture. 8.37 (vervolg concert).
9.20 Nieuws. c.35 Muziekles. 9.5^ Nieuwsber.

10.00' Kamermuziek. B. Schönberger, piano, 't En
tente strijkkwartet. 10.50—12.20 Dansmuziek.

PARIJS „RADIO-PARIS", 1750 M. 10.50—11.00
Concert. 12.502.10 Orkestconcert. 4.055.05
Orkestconcert. 8.5011.20 Concert. Mme. Toutain.
sopraan. Orkest.

LANGENBERG 469 M. 12.35—x.50 Orkestconcert,

5.206.20 Gramofoonmuziek. 7.35 „Industrie-
gedichten". O. BJumenthal, F. Ettel, K. Probst, decla
matie. Mannenkoor en knapenkoor. C. Schmidt-Walter
bariton. G. Bunk, piano.

KONIGSWUSTERHAUSEN 1250 M. (ZEESEN).
21.207.05 Lezingen en lessen. 7.509.20 Gro
tesken. C. Bronsgeest, bariton. J. Eergcr, cello. B. Seid-
ler Winkler, piano. P. Bildt, declamatie.

HAMBURG 395 M. 5.20 Orkestconcert. 7.20 „Ca-
valleria Rusticana", oper2. Groot orkest en soli. 8.35
Orkestconcert. Daarna tot 11.20 Dansmuziek.

BRUSSEL 509 M. 5.206.20 Dansmuziek. 8.35
Populair orscstconcert. 10.35 Sluiten.

In 'verband met het verzwijgen en het niet
tijdig aangeven van het voorkomen van
mond- en klauwzeer en de hierdoor ontstane
gevaren voor verbreiding dezer ziekte, heeft
dr. Berger, directeur van het Veeartsenijkun-
dig Staatstoezicht, den inspecteurs van dezen
dienst opgedragen, om in hun ambtsgebieden
stalinspecties te doen houden.

Hun is verder verzocht, als ontsmettings
middel het sulfoliquit te doen aanwenden,
dat volgens de laatste onderzoekingen in het
buitenland en door de Rijksseruminrichting
te Rotterdam, onder de gegeven omstandig
heden, ais beter werkzaam bekend is dan de
tot dusver gebruikelijke middelen.

Een jonge boer schrijft in het „Zeeuwsch-
N.-Br. Landbouwblad";

,Bij het aanvaarden van een bedrijf moet
begonnen worden met het overnemen van
den inventaris. Gaan we na de benoodigde
bedragen hiervan vóór den oorlog, tijdens die
periode en thans, dan wordt men duizelig.

„Het gevaar is niet denkbeeldig, dat de
jonge boer, zich te weinig bewust is van de
groote risico, welke hij op zich neemt; te
weinig bezit, de verliezen, welke hij kan
lijden. Immers zijn de koopsommen van den
inventaris dikwijls in geen verhouding tot
de werkelijke waarde; gevallen, dat 10 a
20.000 gulden meer betaald wordt, dan door
den voorganger, zijn bekend.

„Het benoodigde kapitaal wordt verschaft,
doch zal later moeten worden verrekend, in
dien boedelscheiding komt.

Zijn de opbrengsten van het bedrijf van
dien aard, dat niet kan worden afgeschreven,
en hierop is veel kans, daar dooreen bij een
dure overneming ook nog behoort een hooge
pacht, dan zit de jonge boer in den put, waar
hij niet zonder kleerscheuren uitkomt. Dit
scheuren bestaat daarin, dat hij bij erven
met leege handen komt te staan.

tZij, die een inventaris hebben overge
nomen, dienen hem ieder jaar op wer
kelijke waarde te stellen; zij kunnen dan
hun kapitaalverlies berekenen, evenals de
voorganger heeft kunnen becijferen zijn
kapitaalwinst.

„Veel erger en dramatischer wordt het,
als de beginneling bij een veel te duren in
ventaris ook nog kooper wordt van de
hoeve tegen de thans geldende prijzen. Hij
moet dan leenen voor den inventaris voor
de onroerende goederen. Voor de gedekte
schuld aal hij terecht kunnen bij een bank;
voor de overwaarde moet hij andere bronnen
hebben. Geen hypotheekbank of andere in
stelling zal meer geven dan 60 70 pet. der
betaalde prijzen; dus most 30 a 40 pet. ge
leend worden op overwaarde der roerende
en onroerende goederen. Zijn de bedrijfs-
uitkomsten zoo goed, dat dit bedrag kan wor
den afgeschreven in den loop der jaren,
komt het bedrijf te staan op normaal, zoo
niet kan worden afgelost, wordt de boer arm,
in beide gevallen is van kapitaalvorming
geen sprake.

„Zeer wenschelijk acht ik het dan ook, dat
de jongeren over hun bestaansmogelijkheid
na het eindigen van hun werkkracht, zul
len denken en de pensionneering van zich
en hun gezin eens ter dege onder het oog
zullen zien."

Een speciaal Aneta-telegram meldt uit
Batsvin d.d. 25 rehnarl, aan de „Msb.":

De Pastoor Verbraakstichting opent met
1 April Katholieke Militaire Tehuizen te
Bandoeng, Tjimahi Magelang en Malang.

NAAR HET ENGELSCH.

70

O, wees maar niet bang; er is geen
kans voor haar. Barry Wynton was verliefd
op een andere vrouw. Kijlc me maar eens
aan. Je weet zelf ook wel, dat hij dol ver
liefd op jou was. Om je de waarheid te zeg
gen, ik had aan jou nog niet gedacht. Al
mijn gedachten gaan terug naar Barry! Hij
maakt een moeilijken tijd mee. Ja, ik weet
het, ik ben niet blindIk geloof, dat, in
dien Barry niet te laat was gekomen, in
dien je niet reeds met Stanley Carrasford
verloofd v/as geweest, dat je

O, zeg dat toch niet, smeekte Kate
handenwringend.

Wel, het is de waarheid en het is
soms goed. dat die eens gezegd wordt. Maar
dat alles is van minder belang. Ik wil nu
trachten Barry Wynton te vinden. Kun je
mij niet helpen? Hier, kijk me eens aan en
zeg me de waarheid! Weet je waar hij is?

Kate keek met droeven blik Lady Sum
mers aan.

Ja, ik heb hem gezien en gesproken
op den laatsten dag, voor we van de eilan
den vertrokken.

Lady Summers zag Kate met hare fon
kelende oogen doordringend aan en luis
terde aandachtig naar het verhaal van de
ze vreemde ontmoeung op het eenzame
eiland. Ineens begon ze spottend te lachen
en zei:

Je ontmoette hem daar, je was daar
dus alleen met hem en...... je .verliet hem!

En hij liet je gaan! Jij kleine dwaas! De
beste, allerbeste man, die er te vinden is.
En je liet hem daar alleen aclitér!

Kate sprong op en haar oogen schitter
den.

Ja, u heeft gelijk, riep ze uit. Haar ge
laat was rood van opwinding. Ik had bij
hem moeten blijven. Ik had hem met mij
mede moeten nemen. Dan herinnerde ze
zich plotseling dat zij met Stanley Carras
ford moest trouwen. Met een zwakken kreet
zonk ze op een stoel neer en bedekte haar
gelaat met d'r handen.

Waarom begin je nou weer te huilen?
vroeg Xjady Summers bijna ruw. Dan klonk
haar stem opeens veel zachter en ze boog
zich over Kate heen.

Ween toch niet! Ik bedoel het zoo
kwaad niet, meisje. Maar ik word bijna
krankzinnig, als ik denk hoe die goede jon
gen behandeld is. Jij met je paarlen hals
snoer! Maar ik za! het onderzoeken. Wees
vroolijk Kate. Alies komt nog wel terecht.
Wc hebben nu geen geheimen meer voor el

kaar. Nu weet ik de waarheid. Je zult hem
hebben, al zou ik Staniey Carrasford met
eigen hand moeten doodschieten. Ik wil
dansen op je bruiloft, Katemaar Bar
ry Wynton zal de bruidegom zijn.

Stanley Carrasford zalmoet zijn
de bruidegom, zei Kate.

O, denk je? antwoordde de oude da
me. Ik geloof anders dat Barry Wynton
hem ook nog wel Iets te vertellen zal heb
ben wanneer hij terugkomt En hij komt
terug, want ik weet nu waar ik hem kan
vinden. Eerlijkheid duurt het langst al zou
er nog zooveel gebeuren. Barry Wynton een
dief! Als ik er aan denk, wordt ik al woe
dend. Vooruit, ween nou niet. Ik heb je wel
niet vriendelijk behandeld, maar weet wel,
dat ik van jullie beiden heel veel houd, en
den jongen veel leed is toegebracht.

Ze gaf Kate een zoen en ging heen. Het
is niet noodig te zeggen, waarheen ze ging
natuurlijk naar Lottie Lane. Ze viel zoo
plotseling den mooien salon binnen, dat
Lottie schrok. Ofschoon Miss Lane sinds
eenigen tijd weer geheel hersteld v/as, scheen
ze toch hare vroegere opgeruimdheid ver
loren te hebben. Ze schrok, toen ze Lady
Summers zag, die zonder haar te groeten,
vroeg

Wat hoor ik toch allerlei onzin pra
ten over een diamanten of paarlen hals
snoer, die Barry Wynton zou gestolen
hebben? Ik hoorde juist van Kate Hayden
die belachelijke geschiedenis. Ik kan me
nog niet voorstellen, hoe zij het heeft kun

nen gelooven. Maar het verwondere me
nog meer, dat een zoo verstandig meisje
als jij aan zulke praatjes geloof heeft ge
hecht.

Lottie begon te beven; ze werd eerst bleek,
dan kreeg ze een hoogroods kleur. Er be
gon weer moed te leven in haar gefolterd
hart.

Heeft hijheeft hij het niet ge
stolen? zeide zo.

Neen maar! Hoe heb ik het nou met
je? Bests kind, wees nou eens kalm en ge
bruik nou eens, wat je je hersens noemt!
Geloof je nou dat Barry Wynton een dief of
een heler van gestolen goederen is?

Hij heeft het toch nietontkend,

zei Lottie zachtjes. Ze schaamde zich ech
ter, want ze bemerkte, hoe verontwaardigd
Lady Summers was.

Je wilt zeggen, hij heeft zelf bekend,
maar dat heeft Kato Hayden me ook al ge
zegd. Iic hecht daar niet zoo veel waarde
aan als dat! Ze maakte een beweging met
haar vingers. Weet je waarom hij ontkend
heeft? Omdat hij om de een of andere re
den, zijn onschuld niet heeft willen bewij
zen. Over dis reden zou ik je nu wel eens
graag willen ondervragen.

Lottie sloeg hare oogen neer en zeide:

Het heeft geen doel mij te ondervra
gen. O, ik weet wel, wat u denkt en natuur
lijk is dat waar. Ikik ben verliefd op

hem; ja, ik bemin hem en daar schaam ik
mij niet voor.

Dat behoeft ook niet, zei Lady Sum

mers vriendelijk tegen Lottie. Ik durf ge
rast te beweren, dat heel wat meisjes op

Barry Wynton verliefd zijnen geen

v/onderIndien ik zelf nog jong was, zou
ik hem ook beminnen. Maar moet ik jullie
esns wat zeggen, jullie zijn allemaal meisjes,
die hem niet waard zijn. Jullie weten een
eerlijk man niet te waardeeren. Kun je mij
niets zeggen, dat wat meer licht op de zaak
kan werpen?

Ja, zei Lottie trots. Hij heeft nooit een
woord over liefde met mij gesproken. Waar
om hare oogen gingen wijd open en fon
keiden waarom meent u, dat ik het uit
haat gedaan heb?

Dat dacht ik zoo half en half, gaf
Lady Summers toe en haar doordringend
aanziende, zeide ze: ik geloof echter, dat je
waarheid spreekt. Nou begin alsjeblief nu
ook (veer niet te huilen. Datzelfde spelletje
heb ik zoo juist met Kate Hayden ook al
meegemaakt. Wees nou verstandig en help
mij de zftak ophelderen.

Hij alleen kan ons helpen, zei Lottie
cn droogde haar tranen. Indien hij het niet

heeft gedaanen dat weet ik nu zeker,

danik scheen het reeds direct te we
ten nadat ik hem beschuldigd had. Voor
dat hij wegging heb ik hem nog op straat
gezien. Ik riep hem. Maar hij wilde mij niet

zienen geen antwoord geven. Ze snikte

weer. Maar ik weet niet, waar hij is heen
gegaan en ik geloof niet dat iemand hem er
toe dwingen kan, om weer terug te komen.

Ik weet waar hij is, zeide Lady Sum

mers en hij .zal terug komen, al moest ik
hem zelf daar gaan halen. Maar ik wil eerst
het geheim onthullen en zijn onschuld be
wijzen, voor ik hem schrijf terug te komen.

Dat zal u nooit kunnen, zei Lottie. Hij
alleen kan het geheim onthullen en zijn on
schuld bewijzen.

Dat zal hij dan ook doen! zei Lady
Summers resoluut. Vanavond schrijf ik hem

nog een briefeen brief, die hem zal

dwingen

Ze schreef haar brief, maar Barry was
reeds vertrokken uit de plaats, waarheen
ze den brief adresseerde

Toen Stanley Carrasford op zekeren
avond de dagen aan 't tellen was die nog
moesten verloopen, eer Kate terugkwam,
stapte juist Catley zijn kamer binnen. Car
rasford wist, dat, als dit kleine ventje hem
een bezoek bracht, hij altijd slecht nieuws
kwam brengen.

Zoo! en wat heb je nou weer? vroeg
Carrasford driftig. Dikwijls had Stanley den
laatsten tijd slecht nieuws ontvangen.

Catley legde zijn glimmenden hoed op
tafel en zich op een stoel nederzettend, keek
hij Carrasford met zonderlingen blik aan.

Ja, zeide hij, het gaat weer over de
goudmijn.

O, antwoordde Carrasford bitten Er is
zeker geen goud te vinden? Het verwondert
me niets. Den laatsten tijd heeft Fortuna

zich van mij afgewend.

(Wordt vervolgd.)