DE WAERELD ROND
Vrijdag 13 April 1928
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT
Tweede Blad
HET OUDE BOEK DER NIEUWE WERELD
ONTNUCHTEREND.
De Zuiderzeewerken. Overzicht van de. bemalingsput der Zuiderzeewerken bij Medemblik.
De herten in den Haarlemmerhout genoten
ook van het zachte voorjaarsweer, maar de
oude krant, welke hun door de vacantie-ge-
nietende jeugd als versnapering werd aange
boden, was hun niet bijster welkom.
Een groote transporteur is dezer dagen aangekomen die het leem uit schuiten, over den dijk in de
bemalingsput brengt.
N *4,4
De restauratie van het kasteel Assumburg te Heemskerk duurt reeds jaren. Verschillende gedeelten
zijn nu gereed gekomen, doch geheel rechts ziet men nog de steigers. Hierboven een foto van het
mooie slot.
De heer D. van
Resteren vierde zijn
zilveren jubileum in
dienst van de firma
W. v. hierop te
Bennebroek.
Er bestaan plannen om de kerk van de Ned. Hervormde Gemeente in de Jansstraat te Haarlem te verkoopen. Uit architectonisch
oogpunt bezien, zou slooping zeer te betreuren zijn. Ook het moreele recht om de kerk tc verkoopen, wordt betwist.
Het K.L.M.-vliegtuig H.-N.A.E.E., komende van Hamburg met negen passagiers, heeft bij Nigtevecht wegens het weigeren van
een der motoren, een noodlanding moeten maken. Hoe het toestel daarbij vernield werd, toont de foto. De passagiers bleven
ongedeerd.
De jubileerende
Conferentie der St.
Vincentiusvereenl-
ging in de parochie
der H.H. Elisabeth
en Barbara te
Haarlem. In 't mid
den de Zeereerw.
Heer pastoor
H. J. I. Wentzel.
RADIO IN AFRIKA
In Afrika gebruikt men ook de telegrafie,
zonder draad, maar met de trom.
De uitdrukkingen, die men seint, zijn ken
baar aan het rhythme van het uit de trom
geslagen geluid, rhytme, het tegenwoordig
telkens misbruikte woord, thans in zijn oor
spronkelijke beteekenis. Afzonderlijke woor
den kan men niet overseinen.
Pater v. Goethem vertelt er in het tijd
schrift „De Congo" van, en geeft den tekst
van enkele telegrammen. Wie eenig nieuws
weet te vertellen slaat den naam van den
persoon, voor wien het is bestemd, dan de
plaats, het dorp waar hij vertoeft, waarop
volgt: „leen uw ooren, wij willen u spreken";
daarna de boodschap; tot slot: „gij hebt het
nieuws dus gehoord". Men slaat dezelfde
boodschap met tusschenpoozen meermalen.
Zoodra men den geadresseerde heeft inge
licht antwoord deze: „houdt op met spreken,
ik heb het duidelijk met mijn ooren gehoord."
Is iemand ernstig ziek dan weet iedereen
het in alle dorpen van de buurtschap; want
dagelijks gaan er menschen heen en weer;
negers zijn trekvogels. Komt iemand door
het dorp die er niet thuis is, dan vraagt men
hem vanwaar hij komt, waarheen hij gaat,
of er geen nieuws is. Men geeft hem de groe
ten mede aan vrienden en verwanten, bood
schappen voor kennissen. Dat er iemand ziek
is en hoe 't hem gaat weet dus spoedig ieder
een. Nu is vader Ekendze overleden in Lo
senge; zijn gehuwde dochters Bonsoi en
Eume zijn in Mbele en moeten gewaarschuwd
door middel van deze eigenaardige „lettre
de faire part", de lokole: luistert, wij laten
u weten; vaderlief is gestorven; spijt (ver
driet) is gekomen; zijn beenen liggen stijf
uitgestrekt; wij zijn gansch verslagen; komt.
En zoo geeft de schr. nog vele voorbeelden.
Aardig is het beeld: „kom morgen, jaag den
nachtuil op", dat wil zeggen: kom zoo vroeg,
dat de nachtuil nog op jacht is, nog niet is
gaan slapen; zit hij op uw weg in een boom,
dan zal hij u zien aankomen en wegvliegen.
Dan is er de oproep voor een jachtpartij; elk
dorp heeft zijn jachtterrein, welks grenzen
de omliggende dorpen kennen en erkennen.
De neger mag vrijelijk op jacht gaan met
boog en pijl, maar geèn klopjacht gaan hou
den buiten de anderen om; daarvoor komt
op een vastgestelden dag het dorp bijeen met
netten, honden en wapens; het wordt bij-
eengetrommeld. Ten behoeve van een visch-
party voor de vrouwen en meisjes wordt
evenzeer de lokole geroerd.
DE TWEEDE INLANDSCHE BISSCHOP
VAN INDIë
Reeds eenige jaren geleden stonden de Ita-
liaansche Jezuiten het diocees Mangalore
met ongeveer 113.000 katholieken aan de
inlandsche geestelijkheid af en behielden het
nog weinig ontwikkelde deel van Culutt,
dat slechts 84.000 katholieken telt, voor zich.
Nadat Mgr. Perini S.J. om gewichtige rede
nen het bestuur van Mangalore behouden
had werd thans de Indiër Valeriaan Joseph
de Souza tot Bisschop van het diocees be
noemd. Bisschop de Souza is dus na Mgr.
Roche van Tuticorin de tweede inlandsche
bisschop. Gelijktijdig met de overgave van
Mangalore aan de inlandsche geesteiykheid
werd een Indiër, P. Goelbo S.J. benoemd tot
Overste van alle Missionarissen der Paters
Jezuiten uit de beide diocesen. Onder hem
staan nu 35 Indische en 55 Europeesche
Paters Jezuiten.
Het „Bay State Psalm Book", een verza
meling van Protestante gebeden uit het jaar
1630, heeft men langen tyd beschouwd als
het oudste boek der nieuwe wereld. De
nieuwste onderzoekingen hebben echter aan
het licht gebracht, dat het oudste boek der
nieuwe wereld een katholiek werk is, en wel
een vertaling, uit" hetSpaansch, van een
werk van den H. Joannes Climacus, een be
kend geestelijk schrijver. Dit boek werd door
Juan Pablos, een Mexicaan die de eerste
drukkerij van Amerika had, In het paar 1536
uitgegeven. Het was bestemd voor de Novi
cen der Dominicanen in de hoofdstad van
het nieuwe Spanje. Het schijnt echter dat er
van genoemd werk geen exemplaar meer
aanwezig is. Maar in de bibliotheek van het
Spaansche Geschiedkundig Genootschap te
New York bevindt zich een boek: „de Doc-
tina Christiant", waarin over het eerst ge
noemde boek gesproken wordt en men het
dus als reeds bestaand verondersteld. Dit
werk werd in 1544 door Juan Cromberger in
Mexico gedrukt. Het bevat 167 bladzijden,
werd uitgegeven op last van Z.D.H. Mgr. Ju
an Zumaraga. Het historisch genootschap
der Vereenigde Staten heeft een herdruk van
dit zeldzame werk in voorbereiding. Verder
heeft het Spaansche Geschiedkundig Ge
nootschap nog enkele boeken over de Chris
telijke leer, die in het jaar 1600 in Peru ge
drukt werden.
EINDELIJK
Meester had over de deugd van eerlijkheid
gesproken en wilde nu de proef op de som
nemen.
Jan, zei de meester, als jy nu een
rijksdaalder vond, zou jy dien dan houden?
Neen, meester.
Bravo! Wat zou jy er dan mee doen?
Uitgeven, meester.
DE PRIJS
Mie, die een lotje genomen had van de
tombola ten bate der oud-soldaten, komt
haar prys halen. Na lang zoeken vindt de
bediende haar prys; het is een geweer!
En Mietje, heel verheugd, vroeg:
Is er ook een soldaat bij?
De vijfde kolom
SLANGEN EN MODE
Tot de twintigste eeuw hebben de slangen
zich in een onbeperkte vryheid over den
aardbodem kuiinen vermenigvuldigen. Zy
kozen als verblijfplaats bü voorkeur die stre
ken, welke het meest op het aardsche para
dijs gelyken. Vanaf de kleine giftslang tot
de enorme reuzenslang, die in haar omstren
geling een os verstikt of, als de gelegen
heid zich voordoet, een mensch leefden
allen rustig een onverstoord bestaan, zy wer
den alleen bedreigd of gedood door een of
anderen jager, of door menschen, die onver
hoeds door hen werden aangevallen.
De tijden zijn intusschen veranderd. Sinds
vrouwe mode vaststelde, dat slangenhuid een
stof was van buitengewone fraaiheid, wordt
de huid dezer dieren met goud betaald, en
heele drommen arme jagers, blanken, zwar
ten en gelen, hebben zich ten doel gesteld
een zoo groot mogeiyk getal slangen te doo-
den. Er is in Parijs een modehuis, dat dage-
lyks honderden huiden ontvangt uit alle dee-
len der wereld. De waarde zal nog stijgen.
Eenige jaren geleden kwam een schoenmaker
bij een natuurvorsclier en bracht hem een
slangenhuid met het verzoek deze te laten
bereiden, om er schoenen van te maken.
„Dat is onmogeiyk", antwoordde de man.
Het woord „onmogeiyk" komt evenwel niet
voor in de woordenlost van de mode. Want
ruim twee jaar later waren er inderdaad
schoentjes van slangenvel.
Een mooie slangenhuid is hoogstens 75
c.M. breed. Wanneer ze uit Indië afkomstig
is, draagt zy zwarte vlekken; komt ze uit
Afrika, dan is ze zeer bleek, flauw getee-
kend en minder gezocht.
Ook de onschuldige hagedissen worden op-
geëischt door de mode. By duizenden wor
den ze verzonden, vooral uit Indië, om er
ceintuurs, versierselen en snuisterijen van te
maken. De mooiste is wel de hagedis van
•Java, met fraaie strepen geteekend. Ze wer
den zoo hardnekkig vervolgd, dat het ras
dreigde uit te sterven. De uitvoer is thans
verboden. Men is er evenwel in geslaagd «e
naar het Maleisch schiereiland over te teen
gen, waar ze zich snel vermenigvuldigen.
De hagedissen van Nigeria en Rhodesia
zün ongeveer 40 centimeter lang, maar ko
men minder veelvuldig voor wegens gebrek
aan water.
De kameleon is ook een soort hagedis; hfi
is wit en draagt grijze ringen, die hem een
bijzondere aspect geven. Van zyn huid wor
den doosjes, cigarettenkokers, enz. gemaakt.
Een jong meisje, dat pas een aansoek
gekregen en geaccepteerd had, begon hevig
te snikken.
Liefste, vroeg het bybehoorend Jong-
mensch bezorgd, ik hoop toch dat ik je niet
beleedigd heb?
Nee schat, dat is 't niet. Ik buil van
louter vreugde. Moeder zei altyd, dat ik
zoo'n mal kind was, dat zelfs een ezel me
niet ten huwelijk zou vragen. En nu is 't
toch gebeurd
