DE
ROND
1WEEDE BLAD NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT - WOENSDAG 11 JULI 1928 BLADZIJDE 1
DE R.K. INTERNATIONALE TE KEULEN
Een terugblik
Het internationale samentreffen op de
Pressa te Keulen van vooraanstaande
Katholieke mannen was, om het groote be
lang, om den diepen geest van broederschap,
welke er heerschte op den klassieken grond
van het oude Keulen, om de vruchtbare
resultaten, welke de gedachtenwisselingen
afwierpen, een groot gebeuren.
Volkeren die jaren lang in vijandschap
tegenover elkander stonden, bleken een
drachtig in willen en streven waar het de
groote geestelijke factoren betrof, welke 't
moderne hedendaagsche leven beheerschen.
In het oude heilige Keulen was geen
strijd geen wantrouwen Eén geloofsverbond,
allen in eensgezindheid.
Het betrof hier geen samenkomst van
enthousiaste jongelingen die een nieuwe
wereldorde willen gronden, maar mannen
van beteekenis en invloed waren present.
Redacteuren van wereldbladen als de Köl-
nische Volkszeitung El Debote, Le Croix,
leidende persoonlijkheden op uitgeversge-
bied, mannen en vrouwen van alle naties.
Er werd gesproken over de modernste
vindingen en invloedsferen: de radio, de
film, de pers.
Nuttige, ernstige arbeid werd gewrocht in
besprekingen en beraadslagingen, die een
vertrouwelijk karakter droegen. Geen pom-
seuze wapenschouw, maar een arbeidsge-
meenschap, waarbij internationaal van ge
dachten gewisseld werd, om op de genoem
de gebieden eendrachtig als Katholieken
samen te werken in de toekomst.
En ondanks de stille beraadslagingen,
voelde men hier, hoe een kracht levend was,
die sterk genoeg zou blijken tegen alle om
wenteling en sloopende ontreddering, vitaal
genoeg om de ordening van een nieuw
geestelijk Europa te motiveeren.
Er waren oogenblikken van een warme
geestdrift, waarop in stilte de handen zich
plooiden tot 'n Onze Vader, dat zinrijke ge
bed, dat een groet is aan onzen gemeen-
schappelijken Vader, Wiens kinderen wij al
len zijn: Spanjaarden, Italianen, Polen,
Hongaren, Franschen, Duitschers en Hol
landers, omnes gentes terrae, alle volkeren
der aarde.
Niet ondienstig zou het zijn alle namen
te memoreeren, die voorbereidend en mede
werkend deelgenomen hebben aan deze im
posante Katholieke arbeids-show.
Doch bij hun groot aantal is zulks niet
goed mogelijk het is echter reeds aller-
wege geschied.
Men kent ze reeds allen: de energieke
Konsul Stocky, aan wiens dapperen durf en
enthousiaste leiding het grootste resultaat,
de oprichting van een bureau van interna
tionale Katholieke journalistiek te danken
is; de bedachtzame Kanunnik Brokee, de
ervaren Pater Muckermann, die in alle ver
gaderingen meesprak en hoewel herhaalde
lijk gehoord, nooit verveelde. Een uitzonde
ring zij echter gemaakt voor twee, die de
roemvolle naam van den „onbekenden sol
daat" verdienen.
Daar was dan allereerst de priester-jour
nalist dr. Jozef Froberger, de Mezzofanti
van den Rijn, die twee en twintig talen
spreekt en schrijft, van het dialect der wilde
Touaregs tot het zoetgevooisde Fransch. Al
zijn kennis en hij representeerde die met
gratievollen eenvoud heeft hij in dienst
gesteld van deze groote zaak.
Sinds jaren verschijnen de artikelen van
dezen geléterde en journalist in Spaansche
en Zuid-Amerikaansche bladen. Bij al zijn
liefde voor zijn vaderland is hij een der
markantste persoonlijkheden van Europa.
Hij is de stille werker, die massa's brieven
geschreven heeft en tallooze relaties heeft
aangeknoopt om het aangevatte werk te
doen slagen.
Eenige menschen moeten er zijn, die ge
heel anoniem voor de groote zaak werken.
Naast hem verdient een eere-saluut Pater
Terhünte S.C.J.. die de tolk was op dit in
ternationale congres. Dit is stellig een on
dergeschikt werk. Eigen gedachten verzwij
gend, moet de vertaler die van anderen met
begrijpende liefde vertolken. En het was
een wonder met welk een gemak deze taal
geleerde de verschillende redevoeringen
bondig en beknopt weergaf. Steeds had hij
den kern begrepen en menigeen kon van
dezen tolk leeren, hoe men zich kort en
eenvoudig kon uitdrukken. Zijn prestatie
was een genot om naar te luisteren.
Inderdaad, zoo is het. Niet de groote wj-
zers, die langzaam voortkruipen op het cij
ferblad van een uurwerk, zijn het belang
rijkst. Zulks is veeleer het geheim van het
stille verborgen werk met al zijn radertjes en
veertjes.
In Keulen functionneerde alles voortreffe
lijk en zonder hapering. Het was een voor
beeld van samenwerking in geloof, liefde en
vakkennis.
En wanneer de nacht viel en de stemmen
waren stilgevallen, dan sprak de oude Rijn
met den waardigen Dom aan zijn oevers.
Het waren schoone dagen in Keulen,
waar een lang gekoesterde droom levende
werkelijkheid is geworden.
OVER GOETHE
Goethe deed eenigen tijd veel aan mine
ralogie. en was dan dikwijls op zoek naar
zeldzame steenen waarvoor hij zich groote
tochten en wandelingen getroostte. Op een
daarvan was hij vergezeld door den beken
den staatsman von Stein en terwijl zij een
langen marsch maakten, waarbij Goethe
aldoor naar steenen zocht, begon het te re
genen.
Von Stein drong er op aan, dat men
ijlings huiswaarts zou keeren, doch Goethe
ging voort met zoeken en scheen zich om
het weer weinig te bekommeren.
Zijn doornatte gezel verloor hoe langer
hoe meer 't geduld en zeide eindelijk na
eenige driftige opmerkingen sarcastisch:
Wanneer gij toch maar alleen aan
steenen denken kunt, zeg mij dan tenmin
ste tot welke soort ik behoor.
„Gij", antwoordde Goethe, „gij behoort
tot de kalksteenen, want als zij nat worden
bruisen zij op.
NUCHTER
„Is die flesch rum je eenige troost?"
„Neen, ik heb er nog drie in de kast
staan."
De vijfde kolom
NOG EENS: KUNST EN SPORT
Het is reeds dikwijls gezegd: sport, bedoeld
als harmonische ontwikkeling van 't lichaam
is goed.
Maar de sport heeft excessen, de sport
wordt doel inplaats van middel. Dat is ook
reeds dikwijls gezegd. Men valle hem, die hfft
nog eens zegt, echter niet lastig om deze her-
baling, maar denke eens aan de voortduren
de sport-verheerlijking van onzen tijd en de
geweldige propaganda voor de Amsterdam-
sche internationale sportdemonstratie, welke
men Olympische Spelen noemt.
Als propaganda voor dat groote sport
gebeuren diende ook de „Olympische kunst".
In het Stedelijk Museum is een tentoonstel
ling van Olympische kunstwerken georgani
seerd: schilder- en beeldhouwwerken, archi
tectuur. Alles wat maar eenigszins met sport-
verband hield, is er geëxposeerd, met het re
sultaat dat er veel te zien maar weinig te ge
nieten is. Veel lof kon de critiek niet geven;
erg hoog schijnt de Olympische kunst nog
niet te staan, en erg gelukkig waren de orga
nisatoren van dit onderdeel der propaganda
niet.
Met een andre kunst-uiting, welke in nauw
verband staat met de Olympische Spelen, is
men evenmin gelukkig. Er is n.l. een commis
sie ingesteld, die zorg draagt voor artistieke
ontspanning der sportmenschen, belangstel
lenden en vreemdelingen. Deze commissie is
aan het werk getogen en het resultaat is o.a.
de opvoering van een revue in den Stads
schouwburg van Amsterdam.
Wat van ver komt is goed, heeft men ge
dacht, en een Weensche revue werd op het
Amsterdamsche tooneel gebracht. Maar het
product uit Weenen is geenszins superieur aan
hetgeen ons kleine landje op dit gebied heeft
gepresteerd.
Maar wat ernstiger is; de indruk van de
vertooning werd vergald door smakeloosheid,
grofheid en ergerlijke kleeding van enkele me
dewerkenden. Er waren scènes welke stootten
door platheid en erger, in die mate dat niet
alleen de katholieke pers een waarschuwende
critiek moest schrijven.
Men houde hierbij goed in het oog, dat de
revue opgevoerd wordt in den Stadsschouw
burg, een theater dus, dat door de gemeente
wordt geëxploiteerd en waarvoor 'n deel der
belastingcenten wordt gebruikt. Die belasting
wordt ook betaald door een deel der hoofdste
delijke bevolking, die ernstige bezwaren tegen
deze revue heeft. Het is niet de eerste keer
dat een gedeelte der Amsterdammers niet
alleen de Katholieken een dergelijk protest
moest laten hooren.
Het artistieke en moreele gehalte der revue
is becritiseerd in de pers. Er is veel over ge
schreven. Maar men verwijte niemand, op
grond van dit geschrijf, dat hij door de hoo
rnen het bosch niet ziet. Er is zooveel gepraat
over den goeden invloed der sport, over ver
sterking van het saamhoorigheidsgevoel, enz,
dat de overdrijving dezer beweringen mag
worden aangetoond bij herhaling indien *V
noodig is.
Afgezien van alle andere overwegingen, kan
men nog niet roemen over verheffenden in
vloed der Olympische Spelen. Geestelijk en
aesthetisch genot is niet geboden, en van het
„gezonde geest in een gezond lichaam" ide
aal is niet veel te bespeuren.
Dat men het dan ook niet als propaganda
materiaal gebruike.
Links:
Vacantie. De
schooljeugd
stormt naar
buiten, als de
bel de laatste
les heeft uit
geluid.
Kinderen zijn ongevoelig voor bijkomstigheden. Anders zouden zij niet zoo
opgeruimd als deze foto toont, de heete treinreis van enkele uren beginnen.
Hieronder: De drukte in het station van een der groote Duitsche steden. Een
dichte menigte dringt op de perrons, om het vacantiereisje naar zee of
gebergte te beginnen in een stoffigen, warmen, volgepakten trein.
De onthulling van het standbeeld van maarschalk Foch te CasseL Foto
genomen tijdens het défilé voor de autoriteiten.
De opening van den speeltuin der Buurtvereeniging te Westzaan. De foto is genomen tijdens de
toespraak van den heer \V. Rot, eere-voorzitter der vereeniging.
Engeland is het land der traditie; vooral in de oude colleges handhaaft men
trouw verschillende gewoonten. Deze foto geeft er één in beeld, n.l. den
„Speech-day" in Harrow-college. Men lette op het officieele gewaad van den
leeraar, de lange pantalon en platten stroohoed der studenten.
Rechts:
Ontwerp van een wolkenkrabber aan de Broadway te New-York, die dienst
zal doen als kerkgebouw (voor de Manhattan Congregational Church). Maar
hij wordt tegelijkertijd gebruikt als hotel!
Links:
De enorme
vliegmachine
waarmede de
Italianen
Ferrari en
Del Prete
hun Oceaan-
vlucht naar
Zuid-Amerika
hebben vol
bracht. Giste
ren publiceer
den wij reeds
een foto van
de vliegers
vóór hun
vertrek.
