LEEKEPREEKEN
Ongewenschte
viering
Verhuizingen,
behangers, stoffeerders
ZATERDAG 1 SEPTEMBER 1928
FWEE EN VIJFTIGSTE JAARGANG No. 1694«
Aangifte moet. op straffe van verlies van au f
j
EFFECTEN
VREEMD GELD -
- COUPONS
CR -. DIETBRIEVEN
Voornaamste Nieuws
Internationale Unie
van Katholieke
Vrouwenbonden
Een eigenhandig schrijven
van Z. H. Paus Pius XI
Het geschenk van het
Bisdom aan
Mgr. Aengenent
f 34.000 bijeengebracht
J. J. WEBER ZOON
Groote Houtstraat 166 Haarlem
N.V. MEUBELTRANSPORT MIJ.
V/H VAN HULST
Aiexanderpl. 1-25 Maerten v, Heemskerkstr. 25a
Een autobus verbrand
[BUREAUX: NASSAU LA AIM 49
Telefoon No. 13866 (drie lijnen)
Postrekening No, 5970.
ABONNEMENTEN: voor Haarlem en
Agentschappen: per week 25 ct.; per
kwartaal i 3.25; per post, per kwartaal
f 3.58 bij vooruitbetaling.
E HAARLEMSCHE COURANT
't, ADVERTEIMTIEIM 35 ct. p. regejj,
VRAAG- EN AANBOD-ADVERTEN
TIES, 1 4 regels 60 ct. p. plaatsing;
elke regel meer 15 ct., bi| vooruitbet.
Bij contract belangrijke korting.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
lusschen den tekst 60 ct. per regel, n
DIT NUMMER BESTAAT UIT VIER BLADEN
EN HET GEÏLLUSTREERD ZONDAGSBLAD
Alle abonné's op dit blad zijn Ingevolge de verze&eringsvoorwaarden f
tegen ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeeringen: 1 uUUU»
Levenslange geheeie ongeacmktheid tot werken door f yen DÓ een ongeval met t>Ó verlies van een üand, ftOC bó verlies van een f£fj
verlies van beide armen, beide beeneu of beide oogen; i OU."" doodelijken afloop; t ZUUeen voet of een oog; IlZü," duim of wijsvinger; I vti." been of arm
jr fyCf] dij een ongeval met f O n
i; I wil."'doodelijken afloop; I ZétU.
RECHTEN. GESCHIEDEN UITERLIJK DRIEMAAL VIER EN TWINTIG UREN NA HET ONGEVAL.
dij 'n breuk van t l, ft bij verlies v. eer
1 TfU.'anderen vinger.
DE ONGEROEPENEN.
Jver beroepskeuze zijn al heel wat vellen
vol geschreven, al heel wat bladzijden ge
drukt. Het behoort in onzen tijd zelfs tot de
standing van een journalist, een professor,
een auteur, die zich niet op een of ander ge
bied gespecialiseerd hebben, om van tijd tot
tijd een verhandeling over beroepskeuze te
schrijven. De psychologische wetenschap
dwingt daartoe met haar verrassende expe
rimenten.
Ook in deze kolommen is aan de beroeps
keuze en het modem zielkundig onderzoek
al meer dan eens een beschouwing gewijd,
waarbij wij ,dan steeds tot de slotsom
kwamen om met al te stevige conclusies en
al te groot vertrouwen in de adviezen dezer
wetenschap in haar nieuwe vermen, voor
zichtig te zijn. De mensch is' een zeer ge
compliceerd wezen: nooit zal men mecha
nisch kunnen vaststellen, wat er innerlijk
in hem leeft, steeds zal hij weer verrassin
gen veroorzaken. Het knappe kind, het won-
.derkind stelt op 14-15-jarigen leeftijd plot
seling te leur en blijkt een nauwelijks mid
delmatige leerling; de schitterende student
blijft in zijn carrière verre beneden de ver
wachtingen, omdat men bij het meten van
zijn vlug verstand vergat, dat het leven ook
bepaalde karakter-eigenschappen vraagt; de
middelmatige slaagt dikwijls beter en boven
verwachting door een taai doorzettingsver
mogen en een onkreukbaar karakter. Daar
om moet men bij adviezen in beroepskeuze
altijd uiterst voorzichtig zijn. Ook zie men
de zaken niet al te zwaarwichtig aan en
neme ze niet te dramatisch op. Koe dikwijls
hoort men een handwerksman, die in 'n fa
briek een eenvoudigen pest heeft, zichzelf
niet beklagen, dat zón vader hem geen in
strumentmaker liet worden, omdat hó daar
voor z. i. volmaakt geschikt was. De timmer
man had stoffeerder en de loodgieter druk
ker willen worden. Men behoeft al deze
menschen niet te beklagen. Men kan er ge
rust op zijn, dat voor hen geldt het wijze
woord van Gggj.behet gelukis, waar gij
niet zijt! Zó behooren tot het slag, dat zich
nergens op zijn plaats gevoelt, dat nu een
maal den waren arbeidslust mist.
Maar er, zijn gevallen, die werkelijke dra
ma's zijn. Gedwongen worden tot het kloos
terleven, terwijl de zinnen bruisen en alle
roeping ontbreekt zooals dat in vrosger
eeuwen wel voorkwam dat kan een le
venstragedie van schrijnende diepte betee-
kenen. Zulk een verwoesting van het ziele-
leven kan de verkeerde keuze van het onder
wijzersambt meebrengen. Het is meermalen
voorgekomen, ook in ons land, dat leeraren
bij het middelbaar onderwijs bij gebleken
onmacht om met de leerlingen der hoogere
klassen om te gaan, zoo geheel buiten even
wicht geraakten, dat zij zelfmoord pleegden
of in een krankzinnigengesticht terecht
kwame.i. Het leven van den onderwijzer, die
gezag en tact mist en bovendien ook de gave
niet heeft zich bemind te maken, kan op
den duur een hel worden, hoe groot zijn
kennis en andere bekwaamheden overigens
ook zijn. De jeugd is vaak onbewust heel
wreed, gevoelt instinctmatig en direct de
zwakke plekken in een leermeester en richt
daarop de pijlen van haar uitbundigen en
door de school bedwongen levenslust. Wee
den onberaden onderwijzer, die daarop nie
tijdig is bedacht geweest.
Maar tot dit gemis van de allernoodigste
eigenschappen in een paedagoog beperkt
zich het misgrijpen in de onderwijsloopbaan
niet. Het getal der mislukten zou dan vrij
klein zijn en wellicht geen aanleiding geven
om deze zaak als een verschijnsel t.e bekij
ken. Neen, er zijn tal van onderwijzers en
leeraren, die naar het uiterlijk volkomen op
hun plaats zijn; die een ordelijke klas heb
ben; die aan hun superieuren geen aanlei
ding tot ernstig vermaan geven; die den
leerlingen behoorlijk de verplichte leerstof
bijbrengen en die zichzelf toch ongelukkig
gevoelen. Nu schakelen wij hierbij de „kla
gers, die geen nood" hebben, uit. In iede-
ren stand zijn nu eenmaal geboren moppe
raars en wispelturige elementen. De onder-
wózer, die meer dan gewonen aanleg ,voor
muziek, voor talenkennis, voor philosophie
of wat ook heeft, is zoo spoedig geneigd zich
zelf wijs te maken: was mijn vader rijk ge
weest en had ik een andere richting kun
nen kiezen, ik was thans een tweede Men
gelberg of wel hoogleeraar aan een univer
siteit. Deze zelfoverschattingen neme men
niet ernstig; dit spijgevoel zit slechts aan
de oppervlakte en bijt niet tot de kern van
de ziel door.
Maar er zijn heel wat gevallen van in
derdaad verkeerde beroepskeuze, van men
schen, die om een of andere reden zoo
als we. ze den vorigen keer opsomden tot
de conclusie komen, dat zij de ware ambitie
voor het mooie vak van onderwijzer missen;
dat hun de ware liefde voor het kind ont
breekt en Ook de volhardende studieijver.
Dit zijn de bedenkelijke gevallen, betreu
renswaardig voor den persoon zelf, niet
minder bedenkelók voor de maatschappij,
voor het jorsge geslacht, dat aan de zorgen
van deze mislukten wordt toevertrouwd.
Nauwelijks was ik deze artikelenreeks be
gonnen, of een van die „mislukten" blijk
baar voorvoelend, welke richting deze arti
kelen zouden uitgaan zond mij een roe
rende levensbiecht, die bij publicatie een
sterk argument voor bovenstaande bewerin
gen zou kunnen geven. Maar biechten zijn
nu eenmaal gesloten boeken. Toch, in zoo
verre deze den algemeenen kant van de
hier besproken mislukking belicht, zonder
eenige persoonlóke aanwijzing te geven, kan
het goed zijn. tot leering en waarschuwing
voor anderen, er eenige zinnen uit te lich
ten. De schrijver van deze bieoht-op-papier
noemt zich zelf mislukt. „Op dien rijperen
leeftijd zegt hij waarop het leven van
anderen nog verheugende perspectieven
opent, bejammer i k den dag, die mij be
sluiten deed, een loopbaan te kiezen, waar
voor ik misschien idealen genoeg bezat, maar
waarvoor ik uit practisch maatschappelijk
oogpunt ongeschikt was. Had ik mij een be
roep gekozen, of had men er. mij een aan
gewezen, een eenvoudig, weinig gecompli
ceerd beroep, aan de uitoefening waarvan
•slechts matige eischen en weinisr schoolsche
vorming worden gesteld, wellicht had ik met
werkloosheid, lage vérdiensten en dergelóke
te kampen gehad, maar ik zou mij onge
twijfeld in dien werkkring gelukkigeneven-
wichtig hebben gevoeld." De scherpe ont
leding van eigen persoonlijkheid, welke hier
op volgt, lijkt een sterk bewijs voor deze
beweringen; als een enkel voorbeeld deze
ééne zin: „Ik mis ten eenenmale dien nuoh-
ter-zakelijken, practisch-critischen kijk op
RIME
IMK
i
de dingen, die energieke doortastendheid,
welke den man vormt, die in onzen tijd
slaagt"; met deze zeer juiste verzuchting
„daarbij komt nog dit: een onderwijzer
werkt mét kostbaar levend materiaal, het
kind. En dat kind heeft, recht op.'t beste
van het beste op datgene, wat ik on
machtig ben te geven. Dat is het, watmij
nog sterker beklemt."
Mij dunkt, de eerlijke man, die, te kwader
ure bij het onderwijs verzeild geraakt, op
den duur met zioh zelf tot klaarheid komt
niet op zijn plaats te zijn, moet inderdaad
zulk een angstige beklemming gevoelen. Dan
begint het levensdrama, waarop ik boven
doelde. Hetplichtsbesef, de goede wil, het
verantwoordelijkheidsgevoel kunnen aanwe
zig zijn en zelfs in sterke mate. Maar dat
is niet voldoende. Een huwelók van louter
plicht en zonder liefde is als huwelijk in
den gewonen zin des woords een misluk
king en kan voor betrokken partijen zelfs
een marteling worden. Zoo ook de verbin
tenis van een persoon aan het onderwijs.
Wanneer <ie ambitie voor het mooie vak en
de liefde voor het kind ontbreken, dan kan
plicht drijven tot het dag in, dag uit, jaar
in jaar uit geven van hetzelfde onderricht
aan de gaande en komende leerlingen, in
de klas van zulk een ambitielooze zal nooit
de zon schijnen; de ware sfeer zal er ont
breken; er zal geen contact komen tus-
schen meester en leerlingen.; het alziend oog
van den waren paedagoog', dat met één oog
opslag het schuwe kind begrijpt èp gerust
stelt; dat den geslotene tot openhartigheid
voert; den baldadige in bedwang houdt.dat
heilzame oog zal in zulk een klas ontbre
ken. In plaats van blijheid en levenslust,
die door de opwekkende stem en de veer
krachtige figuur van den echten paedagoog
bij de jeugd worden gewekt en van zulk een
heilzamen invloed voor 't latere leven zijn, zal
er in zulk een klas een kille sfeer heer-
sohen, waarbij teere kinderzielen zoo ge
makkelijk kunnen bevriezen.
Het onderwerp zou zioh leenen tot een
lang betoog. We volstaan met enkele be
merkingen, omdat ons doel niet is sensatie
te wekken of twijfelaars ongerust te maken,
maar om hen; die voor een beroepskeuze
staan en ouders en anderen, die daarbij
van voorlichting moeten dienen, aan te ma
nen, om toch bij de vraag: zal deze of gene
onderwijzer worden, niet enkel de gaven van
het hoofd, maar even zwaar die van het
hart te laten wegen, te letten op karakter,
op alle eigenschappen, die in de opvoed
kunde noodig zijn. Onderwijzers moeten bou
wen aan ons toekomstig geslacht; zó krij
gen zielenmateriaal in hun handen. Laten
wij zorgen voor zoover het van ons af
hangt die teere kinderzielen niet aan
ruwe of ongeschikte handen toe te vertrou
wen.
HOMO SAPIENS.
Terwijl gisteren tal van Katholieken alom
in den lande in volkomen harmonie met
hunne overige landgenooten, zioh hebben
opgemaakt om den verjaardag van onze
geëerbiedigde en beminde Koningin te ma
ken tot een heerlijken dag voor het Neder-
landsche Volk, heeft mejuffrouw dr. Brui
ning zich denzelfden avond voor den Vrij
zinnig Protestantschen Radio-Omroep via
den Huizerzender beijverd over dezen voor
het geheele Nederlandsche volk zoo heuge-
Hjken dag te bespreken; op een wijze, welke
wij slechts kunnen betreuren.
Dr. Bruining heeft getracht, om, voor
zoover dit van haar hing, Konlnginne-
verjaardag- te plaatsen in het middelpunt
der herdenking van de Reformatie. De
strijd van Willem den Zwijger tegen het
verdrukkende Spanje, zijn overtuiging als
Calvinist, en de brandstapels en pijnbanken
van Rome waren alpha et omega van haar
verjaringsrede.
Wij zijn van oordeel, dat zulks weinig pas
geeft en bovendien bekrompen is.
Maar deze kwalificaties zijn eigenlók te
zwak, waarwij een oogenblik niet onduidelijk
liet doorschemeren, dat er wel eens aan
werd getwijfeld, of Hare Majesteit zich wel
steeds voldoende bewust was van hare af
stamming van den grooten Zwijger en van
de verplichtingen daaruit tegenover het
Protestantisme voortvloeiende.
Dat gaat toch werkelijk alle perken te
buiten en is toch zeker op een dergelijken
huldigingsdag een niet te kwalificeeren aan
matiging'.
Stel u eens voor, dat de Katholieken op
dezelfde wijze den verjaardag van onze Ko
ningin zouden plaatsen in het brandpunt
der historie. Wat zou dan die wederzijdsche
viering (1) alras ontaarden in een dag vol
onverkwikkelijkheden
Dr. Bruining klaagde in haar rede ook
een paar malen over de verbrokkeling en
verdeeldheid onder ons volk. Maar hier past
volkomen: Let op mijn worden, doch niet
op món daden. Die daden waren immers
uitermate geschikt om die verdeeldheid,
onder ons volk nog groter te maken.
't Is maar gelukkig, dat de Katholieken
in ons land verdraagzamer en verstandiger
zijn, dan de spreekster voor den Vrijzinnig-
Protestantschen Radio-Omroep. Zij zullen
haar weinig illustre voorbeeld een volgend
jaar niet volgen; zij zullen een ander volks
deel op dien dag en in dat verband niet
kwetsen, zij zullen de Koningin in een z.g.
huldigingsrede, niet in geenerlei verdenking-
brengen.
Zó zullen integendeel voortgaan een
voorbeeld te geven van eensgezinde en on
baatzuchtige viering van den verjaardag
onzer Landsvorstinne, in eerbied voor wie,
wij bij geen Vrijzinnig Protestantisme wil
len onderdoen.
voor dat christelijk sociaal herstel, naar het
welk wij allen streven.
En juist op dit terrein heeft Uw Unie
reeds veel volbracht en zal zij naar Wij
vertrouwen, voortgaan groote dingen te vol
brengen, want, door in hen.-,- i .ernationale
Vrouwenbonden der verschim. ;i c Staten op
te nemen, is zij in staat alle verbonden
vrouwelijke krachten der katholieke wereld
in eenheid van inzicht en werken te ver
eenigen voor de gemeenschappelijke goede
zaak.
Overigens is het, opdat Uw Unie haar
echt katholiek karakter, haar eenig doel
en haar nauwgezette instemming met den
H. Stoel behoude, noodzakelijk, dat de Bon
den, afzonderlijk genomen, geen lid worden
van de neutrale Vrouwenvereenigingen of
Vrouwenbonden.
De Kerk heeft zich op dit punt uitgespro
ken. Zij verwerpt de neutrale vereenigingen.
In overeenstemming met de leer der Kerk
heeft de Vie Internationale Raad van Uw
Unie, te Rome gehouden, vastgesteld:
„In overeenstemming met de leer van de
Kerk en van de Katholieke Bonden ver
klaart de Internationale Raad der Katho
lieke Vrouwenbonden zich in beginsel tegen
iederen vorm van interconfessionalisme en te
gen de toetreding tot neutrale, niet-gods-
dienstige of protestantsche organisaties. In
de gevallen, waarin een individueele mede
werking in verband met de omstandigheden
van ieder land wenschelijk of noodzakelijk
zou blijken, te beoordeelen volgens de om
standigheden van elk land, zal men zich om
leiding tot het Episcopaat hebben te wen
den."
Het is ook zeer juist gezien, dat U nog
eens het beginsel heeft bevestigd, dat Uw
Unie geen Bonden moet bevatten, die aan
gesloten zijn bij neutrale Bonden.
Ten slotte beschouwende, al hetgeen U
heeft voorgesteld, om een verdere en bree-
dere ontwikkeling der Unie te bevorderen,
zijn Wij er van overtuigd, dat het Episco
paat zich zal beijveren, om aan Uwe be
proefde en steeds aan de leiding der Kerk
onderworpen werkzaamheid Zijn volle goed
keuring met Zijn werkdadigen en weiwil
lenden steun te verleenen, en dat de Gees
telijkheid het zich tot een plicht zal rekenen
U met haar voortdurenden bóstand te steu
nen, omdat de Katholieke Actie, zooals Wij
het Zelf in Onzen eersten Encyclique-brief
schreven, voortaan een wezenlijk bestand
deel uitmaakt van de herderlijke bediening.
Voor zooveel Ons betreft, drukken Wij
het verlangen uit en uiten Wij den wensch,
dat de Unie haar actie meer en meer moge
versterken onder de afhankelijkheid en vol
gens de aanwijzingen van de Kerk.
Als bewijs van Onze bijzondere welwillend
heid en als onderpand van de Goddelijke
Genade geven Wij aan U, Mevrouw de Pre
sidente, aan alle leden van den Internatio
nalen Raad en aan alle aangesloten Bonden
den Apostolischen Zegen.
ROME, uit het Vaticaan 30 Juli 1928.
(w.g.) PIUS, P.P.XI.
De viering van den Koninginnedag
Haarlem en Omstreken en in den lande.
in
Kruisgesprekken
Indië.
tusschen Nederland en
Een circulaire van den minister van Bin-
nenlandsche Zaken en landbouw betreffende
de bestrijding van boschbranden.
Nabij Groningen heeft een botsing tus
schen auto en motor plaats gehad, waarbij
een onderofficier gedood en een ander
zwaar gewond werd.
De meening van dr. v. Lonkhuijzen over
het rapport inzake de ziektegevallen op het
s.s. „Insulinde".
Te 's-Gravenhage is een juffrouw gear
resteerd, die aan twee der te Scheveningen
ontsnapte gevangenen onderdak had ver
leend.
De arrestatie van Hugo Stinnes Jr.
Verklaringen van den Franschen minister
van Marine, Leygues over de Engelsche
Fransche vlootovereenkomst.
Jhr. Loudon heeft een schrijven aan de
groote mogendheden gericht, dat hij thans
na de onderteekening van het Kelloggpact,
bijeenroeping der voorbereidende ontwape
ningscommissie wenschelijk acht.
De crisis in de Engelsche mijnindustrie.
Vier ondernemingen geven aan circa 5000
arbeiders ontslag.
Het Belgische Koningspaar van zijn reis
naar den Congo te Antwerpen teruggekeerd.
Ernstige ontploffing in de Fransche dyna-
mietfabriek van Ablon. Acht dooden.
üonlngmnefeest te Haarlem. Na de aubade op de Groote Markt trekken de kinderen in optocht naar de Hertenkamp om de Volks
spelen te houden
Zooals wij reeds in het kort mededeelden,
heeft de H. Vader, Paus Pius XI zich ge-
waardigd een eigenhandig geschreven brief
te richten tot de Presidente van de Inter
nationale Unie van Katholieke Vrouwen
bonden, naar aanleiding van de Internatio
nale bijeenkomst, welke in April van dit jaar
te 's-Gravenhage gehouden is.
De vertaling van dezen brief luidt als
volgt:
Aan Onze Beminde Dochter F. Steen-
bergheEngeringh, Presidente van de In
ternationale Unie van Katholieke Vrouwen
bonden.
Het verslag, dat Zijne Eminentie de Kar
dinaal-Protector van Uw uitgebreide inter
nationale Unie heeft uitgebracht over al het
geen behandeld en besloten werd in de te
's-Gravenhage gehouden vergaderingen van
den Internationalen Raad. heeft Ons met
troost vervuld. En inderdaad, wegens de be
langrijkheid van de godsdienstig^ en sociale
vraagstukken, welke in volkomen overeen
stemming met de beginselen van de katho
lieke geloofs- en zedeleer behandeld werden;
wegens de oprechte en onvoorwaardelijke in
stemming met, de leiding van den H. Stoel;
wegens den waarlijk bovennatuurlijken geest,
waarvan alles doordrongen was. kon 'n der
gelóke arbeid niets anders dan aangenaam
zyn aan het hart van den gemeenschappe-
lijken Vader der geloovigen.
Wij hebben ook met bijzonder welgevallen
gezien, dat Uw Unie. getrouw blijvende aan
haar eigen statuten, de ware Katholieke Ac
tie volkomen heeft begrepen en uitgevoerd,
zooals WU deze willen en zooals Wij deze
herhaalde malen omschreven hebben:
„Deelneming van de Katholieke leeken aan
het Hiërarchisch apostolaat", ter verdedi
ging van de godsdienstige en zedelijke be
ginselen, ter ontwikkeling van een gezonde
en heilzame sociale actie, onder de leiding
van de kerkelóke Hiërarchie, buiten en bo
ven alle politieke partijen, teneinde het ka
tholieke leven te hersteilen in huisgezin en
maatschappij.
Inderdaad kan en moet de katholieke
vrouw alleen aan een Actie aldus opgevat
en uitgeoefend in de droevige sociale en
gezinstoestanden van onze dagen, zelf haar
medewerking verleenen, daarin een hefboom
vindend, door de Voorzienigheid aangewezen
„St. Bavo" bevat de volgende dankbetuiging
van Z, D. H. den Bisschop:
Het is mü een vreugde, thans te kunnen
mededeelen, hoe groot de opbrengst is der
collecte, die eenige weken geleden op ver
zoek van het Hoogwaardig Kapittel in de
kerken van Ons Bisdom gehouden is en die
bedoeld was als een geschenk aan mij bij
mijne H. Bisschopswijding. Die collecte heeft
opgebracht de kapitale som van vier en
dertig duizend gulden 34.000). Het is mij
een diep gevoelde behoefte, hier in het open
baar mijn allerhartelijksten dank te betui
gen aan al mijne dierbare diocesanen, die
door het bijeenbrengen van die som blijk
hebben gegeven van een edelmoedigheid en
sympathie voor mijn persoon, die mij diep in
de ziel hebben getroffen. Ik wil gaarne ver
klaren, dat de band, die mij aan hen bindt,
daardoor nog veel sterker en krachtiger is
geworden. Nu zij na al de blijken van sym
pathie, die ik van hen reeds had mogen
ondervinden, ook door dit stoffelijke ge
schenk hebben willen toonen hun groote
liefde voor hun nieuwen geestelijken Vader,
dij hun door God werd geschonken, geef ik
hun volgaarne en van ganscher harte de
verzekering, die opwelt uit het diepst van
mijn ziel, dat món dankbaarheid zóó groot
is, dat ik zoo mogelijk met nog meer aan
drang en liefde dagelijks al hun geestelóke
en tijdehjke belangen aan God zal aanbeve-1
len en Hem zal vragen, dat Hij hen allen
overvloedig moge zegenen. Gaarne verleen
ik hun allen bó deze als bewijs mijner dank
baarheid mijn Bisschoppelijken Zegen.
Vooral ben ik daarom zoo dankbaar, omdat
ik door dit rijke geschenk in staat ben ge
steld om te voorzien in verschillende noo-
den, waarvan de verzorging aan mó is toe
vertrouwd. Ik noem o.a. de vernieuwing der
Barometerstand 9 uur v.m.: 7.70. Stilstand.
OPTICIENS FABRIKANTEN
Licht op. De lantaarns moeten morgen
worden opgestoken om 8.15, overmorgen om
8.13.
Den Haag 'laarlem
Tel. 13052Tel 15166
bisschoppelijke paramenten, de restauratie
der bisschoppehjke kapel en van het bis
schoppelijk paleis, en vooral de ondersteu
ning van vele arme, nieuwe parochiën, die
aan krachtigen geldelóken steun zoo zeer
behoefte hebben. Ik kan nu, dank zó de
vorstelijke gift, die ik ontvangen mocht, op
ruime wóze in ai die behoeften voorzien.
Moge God, Die Zich in edelmoedigheid
nimmer laat overtreffen, al mijne geliefde
diocesanen rijkelijk zegenen. Ik blóf dien
zegen dagelóks van den hemel over hen
afsmeeken.
Gisteren is te Vlissingen een autobus eige
naar den heer Goedbloed, die den dienst on
derhoudt tusschen Vlissingen, Middelburg en
Wolfaartsdók in brand gevlogen en totaal
uitgebrand. Er kwamen geen persoonlijke
ongelukken voor.
Harddraverij te Beverwijk Zelda Peter wint van Maggy Henry
