Naar Sydney
DE STEM VAN ROME'S
OUDSTE KERKEN
Voor één
een plaatje:
'Tieleman&XSros
Het 29ste Eucharistisch Congres
te Sydney
Molen album
DERDE BLAD NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT DONDERDAG 25 OCTOBER 1928 BLADZIJDE I
-
Een nieuwe lezing van Pater F. Hendrichs
RADIO-NIEUWS
Een reis om de wereld in een
zevende seconde
Philips amateur-kortegolf-
zender P B F 45
Resultaten met draagbaar
amateur-zendapparaat
Vier jaren omroep in
Oostenrijk
De nieuwe Italiaansche
omroepzender Genua
Radiocongres en tentoon
stelling te Worms
De klokken van Toulouse
„Hollandsche Molens"
GPMIg-4
j «iwii W/1/;1
«"inmm
m iiiii ai/i
"hmn u,„,
XIII
*>e kinderendag: als een tuin met witte bloemen.
Sydney, 7 September 1928.
Na den mannen-avond van gisteren, van-
iaag de kinderendag na de 140000 van
isteren, vandaag de 250.000.
ja, nu 250.000!
Schreef ik in mijn vorigen brief, dat de
Showground-terreinen en tribunes niet
heelemaal vol waren tijdens het plechtige
Lof van gisteren, vanmorgen, toen er voor
de kinderen een pontmcale Mis werd opge
dragen door den Kardinaal zelf, was er b.jna
geen plaatsje onbezet. Want behalve de
vaders en moeders der 80.000 kinderen, die
aanwezig waren, waren er ook nog vele
andere mannen en vrouwen gekomen, om van
de blijdschap en het geluk der kinderen te
genieten.
Toen ik het terrein betrad zaten de kin
deren er al, allen op de banken op het gras
veld.
De meisjes waren bijna alle geheel in het
wit, met witten sluier; enkele groepen had
den blauwe jurken met witte sluiers. En
allen droegen in het haar een gele roset met
lange gele linten.
De middelste twee vakken werden geheei
door meisjes gevuld. Aan de beide kanten
zaten de jongens, in hun gewone pakjes
maar allen met een gele sjerp om een
donkere lijst langs het groote vlak van wit,
dat heel de groote ruimte domineerde.
Z__. groot moment was het voor de kinde
ren, toen daar de kardinaal met al de Dis
schoppen midden tus; 'Len hun rijen door op
het altaar toeschreed, waar hij persoonlijk
de eerste Mis, ooit in Sydney m de open
lucht gehouden, zou celebreeren.
Nadat de kardinaal, op den troon in de
predella gezeten, met de misgewaden bekleed
was, trad hij, in zijn met juweelen bezetten
kasuifel van goud brokaat en met den met
in de zon flonkerende robijnen bezetten
mijter op het hoofd op het altaar toe, waar
omheen, behalve de bisschoppen, nog een
driehondertal lagere geestelijken geschaard
zaten.
De Mis begon en even later barstte net
heele leger van kinderen los in het aloude
Kyrie Eleison, dat zij onder leiding van een
geestelijke, dr. Pettoreili keurig zongen.
Wel ontwikkelden de kinderen niet het
stemvolume van de mannen, den avond te
voren in het Lof, maar de zang was daarom
niet minder treffend het waren immers
kinderstemmen en treffen die niet altijd!
De Mis het was de Mis van Rheinberger
ging voort en de kinderen zongen het
Gloria en, na de preek van den Aartsbis
schop van Tuarn, Mgr. Gilmartin, werd het
eenvoudige maar juist daarom altijd zoo
mooie Gregoriaansche Credo uit de Mis der
Engelen ingezet, dat vooral bij het „Et in-
carnatus est" een grooten indruk maakte.
Zoo werden de verschillende,gezangen alle
door de kinderen die ze allemaal uit het
hoofd kenden -1- gezongen.
En hoe gezongen!
Met een vuur en een overgave, die op de
ouderen, die aanwezig waren, een grooten in
druk maakte. Het was mooi, het was tref
fend en ik zou deze kindermis, die zooveel
volwassenen tot meerdere devotie, tot vuri
ger gebed moet hebben aangespoord, niet
graag gemist hebben.
Ik zei reeds, dat de Aartsbisschop van
Tuam de preek hield.
Een eenvoudige, maar een overtuigende
preek een echte preek voor kinderen.
Tot tekst had hij gekozen de woorden uit
het evangelie van den H. Lucas: „En hij volg
de hen naar Nazareth en was hun onder
danigen Jesus nam toe in wijsheid en
in jaren en liefde tot God en de menschen.
Op voor de kinderen bevattelijke wijze
werkte de aartsbisschop dezen tekst uit, tel
kens als hij hun voorhield toch altijd ge
hoorzaam te zijn aan ouders en onderwijzers,
hun voorhoudend hoe Jesus gedaan had, Je
sus „die kon doen wat hij wilde, die kon
gaan waar hij wilde en terugkomen wanneer
hij wilde, en die toch gedurende zijn kinder
jaren, terwijl hij toenam in wijsheid en in
jaren, niettegenstaande hij de menschge-
worden zoon van God was, een kalm leven
leidde van gehoorzaamheid en arbeidzaam
heid."
Met een opwekking tot de kinderen om
dagelijks tot de H. Tafel te naderen, opdat
zij daaruit kracht zouden putten om Jesus
na te volgen, óók al zou dit nu en dan eens
moeilijk vallen, werd deze mooie kinder-
preek besloten.
Na afloop van den Denst werden Kardi
naal Cerretti twee geschenken voor den
Paus overhandigd, twee albums, het eene
bevattende een afschrift van de gebeden,
gestort voor het succes van het Congres
door kinderen van Roomsch Katholieke
Scholen in Australië, het andere de gebe
den, door de getrouwe geloovigen in Ame
rika voor hetzelfde doel tot God opgezon
den.
Het is nog pas enkele jaren geleden, dat
de Zeereerw. Pater F. Hendrichs S. J„ de
bekende apologeet, in vele plaatsen van ons
land een belangwekkende lezing kwam hou
den over de Catacomben van Rome en over
de groote apologie, die uit de overblijfselen
dier Catacomben thans voor heel de wereld
spreekt. Duizenden hebben toen zijn bezie
lend woord gehoord en het begrepen, toen
hun in een reeks schitterende lichtbeelden
de apologetische bewijzen getoond werden.
Allen, die pater Hendrichs toen hoorden,
zullen onder de bekoring gekomen zijn van
de klare en eenvoudige argumentatie, wel
ke de lichtbeelden vergezelden, en de on
schatbare wadrde ervan hebben kunnen
pijlen.
Thans staan wij weder aan den voor
avond van een nieuwe, niet minder kost
baar gedocumenteerde lezing van dezen
ijverigen apologeet.
„De stem van Roma's oudste kerken."
zoo luidt de titel.
Deze lezing vindt haar oorsprong in de
opgravingen en onderzoekingen, die sinds
de laatste helft der vorige eeuw door de
Pauselijke Commissie voor Christelijke Ar
cheologie te Rome zijn verricht en die
hoogst merkwaardige bijzonderheden aan
het licht hebben gebracht.
Vier keer is pater Hendrichs naar Rome
gegaan om met behulp van die commissie
de stukken, welke hem als nieuw apologe
tisch bewijsmateriaal zeer sterk voorkwa
men, te verzamelen.
Mgr. Kirsch, prof. dr. Josi en Mgr. Wil-
pert hebben pater Hendrichs bij zijn ar
beid zeer aangemoedigd en bijgestaan, om
tot de moeizaam bijeengebrachte collectie
oorspronkelijke foto's te geraken en thans
is het verblijdend resultaat daarvan be
lichaamd in een hoogst interessante lezing,
waarvan wij dezer dagen in „Huize Kat
wijk", het nieuwe fraaie internaat der E.E.
P.P. Jezuïeten te 's-Gravenhage, de pre
mière mochten bijwonen, welke voor een
aantal genoodigden plaats vond.
De lezing, met een groot aantal dui
delijke lichtbeelden naar uitmuntende fo
to's, trok ons zeer aan. De apologie dezer
oudheid is indrukwekkend. Zij zal onge
twijfeld een groot gehoor boeien.
De suggestieve titel is juist. „De stem van
Rome's oudste kerken" spreekt duidelijke taal.
Zij zegt, uit de stukken, die pater Hen
drichs vlug toelicht, mogelijk hier en daar
te vlug, doch daarvoor was het een pre
mière, dat de eerste Christenheid, die in
deze kerken haar godsleven vierde, Roomsch
Katholiek was.
Dat is wel de inzet der lezing en deze
inzet schijnt geslaagd.
De lezing zelf wordt door pater Hen
drichs voor en na de pauze, in twee on
geveer gelijke deelen verdeeld. De stof
geeft deze verdeeling van zelf aan. Voor
de pauze de ééne groep oudste kerken: de
grafkerken, na de pauze de andere: de ti
telkerken.
De grafkerken, om met deze groep aan
te vangen, spreken door haar bouw zelf en
door verschillende bijzonderheden, die in en
om deze bouwwerken worden opgemerkt.
Dan geeft de pater een overzicht van den
bouw der tien voornaamste gTafkeiken,
waaronder Sint Pieter, Sint Paul. Lorenzo
en andere. Bij alle blijkt dit wemig naar
voren gebrachte en toch interessante feit,
dat het overal de Roomsche Paus met en
zonder hulp van keizers is geweest die
zonder eenige verwondering ol ontstem
ming, laat staan tegenstand van een of
ander buiten de Roomsche Kerk staand
kerkgenootschap, op de graven dezer eerste
martelaren, tot in de eerste en tweede eeuw,
de hand heeft gelegd, om er kerken op
te bouwen. Niemand maakt aanspraak op
deze graven als op de graven „hurmer
martelaren, niemand is verbaasd, en dit feit
neemt men waar in een wijden kring om
Rome heen, het betreft alle rnai telaren-
graven der oudste oudheid. En zekei had
den de Pausen ook de hand niet gelegd op
deze graven, als zij, die daarin rustten, ook
niet van hun kerkgenootschap hadden ge
weten. Zoo getuigt de bouw dezer kerken
zelf, tot welk kerkgenootschap do ouuste
martelaren behoorden.
Ook door velerlei bijzonderheden in en
om deze grafkerken blijkt duidelijk haar
Roomsch karakter. Enkel de zuiver Room
sche mentaliteit kan deze bijzonderheden
logisch verklaren. Wij staan echter voor fei
ten. die de stukken ons toonen. Wij noteer
den vooreerst het zeer treffende feit, dat
altijd en overal het graf van den marte
laar in nauw verband werk gebracht met
het altaar, waarop het Eucharistisch offer
werd gevierd. De menschelijke offers voor
Christus werden blijkbaar steeds in enge
verbinding gebracht met den Grooten Of
feraar van Calvarië, die telkenmale weder
op het altaar Zijn Offer op onbloedige wijze
hernieuwt. Dit denkbeeld is werkelijk ont
roerend. De toeleg is echter onloochenbaar
als men nagaat, welk een moeite ii) de oud
ste tijden de Christenheid deed, om het al
taar zoo dicht mogelijk op of bij het graf
van den martelaar te brengen. Pater Hen
drichs laat dit duidelijk zien. Voorts is er
de verzameling trappen, die heetten „naar
den heilige", die toegang gaven (vaak met
veel moeite aangebracht) om de graven ter
vereering te bezoeken. Dan de ruime, dik
werf uiterst moeizaam aangebrachte cryp
ten, waar de geloovigen zich verzamelden
ter' heiligen-vereering. Dit alles is zoo
Roomsch als men nu Roomsch isTwaalf
bijzonderheden voerde pater Hendrichs aan.
Het geheel sprak overluid. De oudste stem
der grafkerken is onmiskenbaar Roomsch-
Katholiek.
Na de pauze besprak de pater de „titel
kerken". De logische gedachtengang mag
ook stellig hier treffend worden geheeten.
De oudste „titelkerken" van Rome, een 25-
tal. wortelen in de oudst eoudheid, in de
eerste huizen van den eeredienst, waarvan
ook de Apostel Paulus herhaaldelijk spreekt.
De levensgroei der Pauselijke basilieken
uit de „Huizen der Kerk", waarvan Euse-
bius op vele plaatsen gewaagt, en die zon
der twijfel de pater voerde vele bewij
zen aan eigendom der Kerk waren, en
de levensgroei der „Huizen der Kerk" (Do
minica) uit de eerste huizen van particu-
8 September
Ik heb dit gisteren geschreven en krijg
vanmorgen een ochtendblad „The Sydney
Morning Herald" in handen. Dat is geen
Roomsch blad ik heb u vroeger al ver
teld, dat die hier niet zijn maar schrijft
natuurlijk over het Eucharistisch Congres,
zooals het over ieder ander groot gebeuren
in deze stad zou doen.
Maar hoe schrijft dit niet Roomsche blad
er over? Er staat een verslag in over de
kindermis van gisteren en ik kan niet na
laten daaruit een stukje te vertalen mis
schien dat de redacties van niet-Roomsche
bladen te onzent er iets uit kunnen leeren.
„De kinderdag van het Eucharistisch Con
gres," aldus vangt de „Herald" haar verslag
aan gaf gisteren een der gedenkwaardigste
demonstraties van het heele Congres te zien,
toen die duizenden jongens en meisjes de
groote arena van de Showground vullen en
opgingen in de groote aanbiddingsacte dei
Roomsch Katholieke Kerk de Mis. Het
gezicht van die groote menigte kinderen was
indrukwekkend en nog indrukwekkendei
was de ijver, waarmee zij met hun onderwij
zers deelnamen aan den dienst, door hun
stemmen te verheffen in één groot koor, zóo
dat iedereen die het hoorde, er door getrof
fen werd. Het was een onweerstaanbaar tref
fend schouwspel, deze uiting van eenvoudig,
plechtig geloof van jonge kinderen."
En zoo gaat het voort, meer dan een ko
lom lang, niets dan waardeering, niets dan
een erkenning van het grootsche en het
schoone in het Katholieke geloof.
Kunt ge u voorstellen dat er ooit op zulk
een wijze over een Roomsche plechtigheid
lieren, waar de christenheid haar gehei
men vierde, is uit de gevonden overblijfse
len, in verband met de historie dier tijden
logisch niet te ontkennen. Men moet ovei
dit punt den pater zelf hooren. Zijn een
voudige argumenten zijn zeer gemakkelijk
te begrijpen. Het kan voor het gezond vei
stand niet anders, zoo betoogt de pater, of
er is continuiieit, er is levensgroei, hetzelf
de kerkgenootschap dat zijn godsdiens,
vierde in de eerste huizen, deed d'it latei
in de Basilieken der Pausen. De laatsten
waren Roomsch-Katholiek, dus ook de eer
sten. Dit wordt met tal van lichtbeelden
verduidelijkt. Ook de bestemming der oud
ste kerken van Rome is duidelijk het Eu
charistisch Offer. Daarvoor zijn zij' blijkbaar
gebouwd. Een kerkgenootschap, dat niet hei
Eucharistisch Offer als middelpunt heeft
van zijn eeredienst, zou nooit op de ge
dachte komen zulke kerken te bouwen ais
de oud'ste kerken van Rome zijn zonder uit
zondering. Dit werd met beelden verduide
lijkt. Daar waren bijzonder fraaie onaei
deze voorstellingen.
Ten slotte wees pater Hendrichs op de
hiërarchie die deze kerken beheerschte, »t
de eerste plaats den Paus, den Bisschop van
Eome, en voorts de geheele typeerend R toni
sche hiërarchie, gelijk wij die nu nog ken
nen. Tal van feiten gingen de öogen voor
bij, die herinnerden, hoe de kerken van
Rome tot in alleroudsten tijd door de Bis
schoppen van Rome werden beheerd, gere
geld van bedienaren voorzien. Welnu, juist
deze hiërarchie die d'e Roomsche is, sluit,
door het pauselijk gezag, alle evolutie en
verandering van dogma uit. Zoo duiden zici.
deze kerken van Rome, die blijkbaar onder
d'e Pausen stonden, aan als Roomsche kerk
gebouwen en wèl juist door dit pauselijk
beheer, in den onveranderlijken zin van het
'woord. Zoo komen dan de sprekende getui
genissen der oudste kerken van Rome met
volle apologetische kracht tot ons.
Ook ten laatste uit d'e werkelijk interes
sante verzameling grafsteenen die de pater
toonde, en die alle hiërarchische graden
doen zien van de Roomsche Kerk, die nu
nog in het Westen bestaan. Daar nu de
kerkhoven stonden ond'er de kerken, zijnde
kerken tastbaar Roomsch geweest, omdat
deze bedienaren zoo typeerend Roomsch
zijn.
Zeer apologetisch en bovendien heel nieuw
is deze lezing. Als er- sterk genoeg licht kan
aangebracht worden, heeft Pater Hendrichs
nog een heele verzameling gekleurde glaas
jes in voorraad'. Dat zou de lezing nog aan
merkelijk doen winnen, hoewel ook zonder
behulp van deze gekleurde glaasjes de ge
heele lezing niets aan schoonheid inboet.
Pater Hendrichs zal binnen enkele dagen
in Nederland d'eze lezing op verschillende
plaatsen gaan houden.
Wij wenschen hem van harte met zijn
grootsche onderneming een verdiend succes.
Zij, die ook deze nieuwe apologetische ge
tuigenis zullen aanschouwen en hooren, zul
len de groote waarde ervan kunnen door
gronden.
De steiti van Rome's oudste kerken zal
in de komende dagen luid en overtuigend
klinken.
De moderne Phileas Fogg had een donker
hoekje van het radio-zendstation opgezocht,
had zich daar op een makkelijken stoel neer
gevlijd en was in slaap gevallen. Ondanks de
bedrijvigheid, die alom heerschte, en het
hevig gesnor van de electrische motoren, was
z'n slaap rustig en verkwikkend.
Hij vertrouwde volkomen op zijn bediende
Passepartout, den kleinzoon van den ver
maarden Passepartout uit ,,De reis om de we
reld in tachtig dagen." Passepartout zou er
ongetwijfeld voor zorgen, dat alle voorberei
dingen voor de eerste uitzending van den
nieuwen wereld-zender, op uitstekende wijze
werden geregeld. De bediende zou zelf de
bekwaamste artisten voor deze gebeurtenis
engageeren, en Phileas Fogg wist, dat Passe
partout geen fouten maakte.
Hoewel Phileas Fogg in diepen slaap
gedompeld was, was hij toch gereed om bij
het minste teeken van zijn bediende op te
springen en de reis aan te vangen. Hij zou den
tocht rond de wereld niet éénmaal, doch vele
i malen moeten volbrengen om het moderne
publiek te bevredigen. Passepartout had al
I die zaken vooruit bezien en er was geen twij-
fel aan de juistheid van zijn berekeningen.
J Passepartout stond in de studio, z'n horloge
in de hand. Het was nog steeds de gouden re-
j montt i die zijn grootvader had gebruikt bij
I zijn reis om de wereld. Toch liep het uurwerk
J geen seconde per dag achter
J Nog enkele minuten en de uitzending zou
aanvangen.
„Vrienden 1" sprak Passepartout tot de
aanwezigen in de studio, „Zoo dadelijk zal
onze uitzending beginnen. Ik hoop, dat U
allen goed voelt, welk een groot werk u ver
richt, wanneer straks uw stem den wereld-
aether in zal zweven. Zij die daar zwoegen
onder de tropische zon, zullen naar U luiste
ren en in Uw woorden kracht vinden voor de
toekomst! Zij, die zelden hun eigen taal
in „Handelsblad" of „N. R. Crt" wordt ge
schreven?
ARTHUR TERVOOREN
De kerk van „Huis van Sabina."
hooren spreken, zullen van uw woorden ge
nieten, en hun eenzaamheid vergeten. Vrien
den, dit zal de eerste uitzending over dit
kortegolf-station zijn. Maar in de toekomst
zullen er vele volgen en wij zullen de wereld-
deelen dichter tot elkander brengen
Diep in gedachten staarden de artisten
voor zichuit. Zij voelden dat Passepartout
waarheid sprak en ze namen zich voor, het
beste te geven, dat zij konden bieden voor de
werkers, die over heel de wereld verspreid,
naar hun stem en naar hun muziek zouden
luisteren.
„Dames en Heeren," sprak Passepartout
vervolgens, „Ik zal thans de microfoon inscha
kelen. Ik verzoek u dus beleefd om volkomen
stilte."
Hij begaf zich naar de microfoon, wachtte
enkele oogenblikken en schakelde het toe
stel in.
Nogmaals wierp hij een blik op z'n horlo
ge-
Toen kuchte hij
Tegelijkertijd sprong Phileas Fogg op,
Mande zich een weg tusschen de zendtoestel-
Ie door, sprong op de antenne en vl og het
wereldruim in.
Duizenden luisteraars zaten aan hun scherp
afgestemde kortegolf-toestellen. Zij wilden
genieten van de tochten van Phileas Fr.gg
„Hoor De omroeper kucht 1" zeiden
enkelen.
Anderen waagden het niet het minste
geluid te makenReeds dit kuchje
uit het moederland was voor hen goud waard.
Na een zevende gedeelte .van een seconde
was Phileas Fogg bij het zendstation terug.
Op de eerste helft van zijn tocht hadden velen
hem opgemerkt en bewonderd, op de terug
reis echter was hij te vermoeid geweest om
zich den volke te toonen.
Een oogenblik zonk hij neer op een stoel in
het zendstation. Met een voelde hij echter
nieuwe kracht in zich opkomen.
Passepartout sprak enkele woorden van
inleiding en Phileas Fogg vdbracht honderd
tallen keeren zijn reis om de wereld.
En velen putten vreugde en geluk uit zijn
tochten.
Sedert eenigen tijd hebben regelmatig
telegrafie-uitzendingen plaats met den
amateur-kortegolfzender PB F 5 van het
Philips Laboratorium te Eindhoven. De
Zender, waarvan de toegevoerde energie
30 Watt bedraagt, is uitgerust met de bekende
Philips zendlatnp TB 04/10, terwijl de
ééndraadsantenne slechts een lengte van
4 M. heeft. De Ampèremeter, geschakeld in
de antenne, geeft een uitslag van 9.5 m.A.
De golflengte, waarop wordt uitgezonden,
bedraagt 41.3 M. Reeds werd verbinding
verkregen met Zweden, Spanje, Italië en
werden de uitzendingen met groote geluid
sterkte in Weenen door verscheidene
amateurs ontvangen.
Op 23 October a.s. zal van 11.3012 GMT
een speciale uitzending worden gegeven doot
Palestina, terwijl bovendien op 6, 13 en 17
November uitgezonden zal worden voor
Cuba, Argentinië en Australië.
Mr. Louis Era, districtsdirecteur van de
„Réseau Beige" voor Antwerpen, wist op zijn
vacantiereis vanuit Bois de Villers, Namur
met een klein draagbaar zendertje van het
Hartley-type van 68 Watt nuttige energie
en uitgerust met een Philips TB 04/10 in
verbinding te komen met 4 stations in Nieuw
Zeeland, verder met een aantal stations m
Amerika en met Tomsk en Algiers. De
golflengte van zijn zendertje bedroeg 45, 33
en 22 M., de antenne, die op 4 M. hoogte was
aangebracht, had een lengte van 40 meter.
Met dit kleine zendertje wist hij ook nog in
geregelde verbinding te komen met Finland
en Joego-SIavië', vanwaar een buitengewo >t'
groote ontvangststerkte werd gemeld.
Deze maand is het vier jaren geleden, dat
de eerste omroepzender in Oostenrijk door de
„Ravag" (Radio Verkehrs A-G.) te Weenen
werd geopend.
In deze vier jaren tijds hééft de radio zich
in Oostenrijk buitengewoon snel ontwikkeld.
Het aantal luisteraars bedraagt er thans niet
minder dan 304.000, een aantal, dat in
verhouding met andere landen zeer gunstig
mag genoemd worden.
De stad Weenen telt per 1000 inwoners 108
luisteraars, dat is dus bijna 11% van,„Je
bevolking. Over het geheele land komen 4f
luisteraars per 1000 menschen voor.
De werkzaamheden aan den nieuwen r,i
kw. Omroepzender te Genua zijn binnenkort
gereed. De zender zal dan dagelijks van
18.3019 en van 23.30—0.30 op een golf
lengte van 400 meter proefzendingen doen. 1
Te Worms wordt van 1318 October
een radio-congies gehouden, waaraan een
tentoonstelling verbonden is.
De omroepzender Toulouse heeft kort
geleden zijn pauzeteeken veranderd. Dit
bestaat thans uit een hoogen klokkentoon.
Tegemoetkomend aan het vetv
zoek van vele alleenwonenden
en kleine gezinnen, besloten wij
van nu af aan voor één ingezon
den bon een aquarel-illustratie
voor ons Jubileum Album
door Ir. A. Ten Bruggencate be
schikbaar te stellen.
