DE WAERELD ROND
twfepe blad
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT WOENSDAG 21 NOVEMBER 1928
BLADZIJDE 1
«ïjys
mMÊÊvm
flNEOUMN*>|l
|söy m m
VCOR HET KIND
|2lNI:OEl>iANI)|2i
VOÖR HET KIN l>
VGDIÏ. HET KINS) WifHtTKlW)
2» hadngryken staat van dienSt aChte'
ifHÏ Pf?gS!0£Nr#XCT
r«I «Exr fisür i
L tAPVO/THE U«P
«tuf
lgfcf«N<5
«At!0!?S
J „Mm Hi»
H SmiSMEsmsèt
j êV. Usf^aa'Alim
r&MOüSAtsA
ÖRêAr
llAgnWiSTgAtMI
VHMUN&
T«EC«OV05
DURMÖ hiS
Mpi/i £nö)MS£K dé
Éi T?«HTyv&AHr is
-X*»
F &iP£gy"iS*NÖ
FöC® ShIRMTwT.5
k: 70 SïSSCKEJi Ëw&Sfigz^g
/»eC8!VlN£5 Ni
Doctor
cessse man
«ilÖS;NT LYONS,
Jc6£OR<3Sny«vN y
^«)YERS!T^^
VW£N tig
Z. D. H. Mgr. Aengenent bezocht de buitengewone algemeene vergadering van den R.-K. Diocesanen Land- en Tuinbouwbond
in het Bisdom Haarlem; links van Z. D. H„ dr. L. N. Deckers, voorzitter.
"°°Seerw. neer en van 'ongeren zegent de gedenkplaat in het geboortehuis van pater Valentin, het „heilig Paterke
U gelegenheid der herdenking van zijn honderdsten geboortedag.
in den Grootcn Schouwburg te Berlijn werd een groot fcestconcert gegeven, ter herdenking van het feit, dat de componist
Franz Schubert op 18 Nov. honderd jaar geleden stierf
EEN KATHOLIEK MINISTER in 1852
111 het ministerie-Thorbecke, dat, ten ge-
volge der Aprilbeweging, in 1853 aftrad, had.
als minister van Justitie een katholiek zit-
rnr m. Strens
rhwaardig was de wijze, waarop de be-
vn-! 8 van dezen bewindsman een jaar te
ri« n ftad Plaats gevonden. Toen in dat jaar
hu fnir*isterszetel in het eerste kabinet-Thor-
v n vacant was geworden, werd ter ver
vuiling daarvan en niet voor de eerste
_naal aan den heer Strens gedacht, die
reeds als Kamerlid en in andere functies
®0oEof.e benoeming toen haar beslag kreeg,
2? 1 ,Witlox in het Historisch Tijd-
schnft als volgt:
„De heer Strens, zoo heet het in de mis
sive van den Raad van Ministers, van den
zelfden datum (3 Juli 1852) aan den koning,
■hans voor de eerste maal in aanmerking
gebragt, is een bekwaam regtsgeleerde, en
heeft vroeger, toen hij ijd van de Tweede
«vamer der Staten-Generaal was, waar hij
a'gemeene achting en vertrouwen genoot,
blijken gegeven van een helder en onpar-
JJiöig oordeel, van scherpzinnigheid en ge-
^biktheid voor zaken." De Raad merkt nog
op, dat hjj ter bespoediging en besparing
van onnoodige moeite, gemeend heeft, de
heeren eerst te moeten polsen, maar dat de
vrijheid van Z.M. „daardoor in geenerlei op-
zigt wordt beperkt."
Spoedig kon Thorbecke aan Strens berich
ten: De koning is bereid u te benoemen. „De
verzekering, die men van u vraagt, zult gij
zonder moeite kunnen geven. Zij ligt in uwe
natuur." Waarop dit schrijven van 7 Juli
loeide, was reeds daags te voren gebleken.
Op 6 Juli n.l. ontvangt Strens een brief
van den directeur van 's Konings kabinet,
A. G. A. v. Rappart, waarbij Z. M. hem de
oortefeuille aanbiedt van Justitie, ^overtuigd
dat UwEdGestr. vooral ten aanzien van be
noemingen en aanstellingen, de meeste on
partijdigheid en omzichtigheid zal in acht
nemen, en niet zal letten op godsdienstige
belijdenis, maar op het zedelijk karakter en
de kunde' der kandidaten De verzekering te
ontvangen, dat UwEdGestr met die gezind
heid bereid is het Ministerie van Justitie te
aanvaarden, zal Z. M. zeer welgevallig zijn.
Wel zelden is aan een candidaat-minister
van hooger hand op dergelijke wijze de les
gelezen, 't Was ook een gewichtig en eenigs-
zins angstig oogenbllk in de parlementaire
geschiedenis van ons vaderland. Tot 1848
had men het nog slechts gewaagd, een ka
tholiek te benoemen, omdat men er eenvou
dig niet buiten kon, aan het departement
van R. K. Eeredienst. In dat jaar forceert
Lightenvelt, eerzuchtig en lang niet ban2
voor zich den overgang van R K Eerediens'
naar Buitenlandsche Zaken en in 1849 volgt
Van Sonsbeeck hem ,op. Maar een katholiek
aan een departement van binnenlandsch
bestuur, en dan nog wel van Justitie, dat
v/as nog niet vertoond. Reeds hierom alleen
blijft Mr Strens in onze parlementaire his
torie, voor ons, katholieken vooral, een
oeikwaardige persoonlijkheid.
Koning Willem III toonde zich zooal:
uit het verdere relaas der gebeurtenissen
blijkt zeer vriendelijk tegenover den ka
tholieken minister, dien Z M den 14den Juli
ter beëediging op het Loo ontving. „De ko
ning was charmant," schrijft hij, Z.M. be
groette hem als een ouden kennis.
Als minister van Justitie was zijn voor
name taak het verder voorbereiden van de
wet op de rechterlijke organisatie, wel een
kolfje naar de hand van dezen ex-ambte-
naar, die de rechterlijke macht in allerlei
rangen had gediend. Hij scheen op dit Ier-
rein ook zeer besliste opinies te hebben
waarvan hij, ook tegenover de meerderheid
zijner collega's niet afweek. In Januari 185f
kon zich de ministerraad, zooals Strens be
richt, mpt de grondslagen zijner organisatie
vereenigèn, behalve op één belangrijk punt
waarop hij later schitterend gelijk zou krij
gen, n.l. over de vraag of de Hooge Raad
ook zou zijn een Hof van Appèl. Strens
opinie was, dat de Hooge Raad uitsluitend
Hof van Cassatie moest zijn, „en ik meen
zoo schreef hij op 22 Januari op dit punt
liet te moeten wijken; indien de raad van
ministers ook voet bij stuk houdt, zooals
waarschijnlijk is, dan nadert mijn ministerie
lijn einde." 25 Januari blijft de Raad van
Ministers bij zijn meening. zooals Strens be-
Yht. maar ..men heeft mij toegestaan mijr
inzicht te volgen; ik blijf dus voor 't oogen-
ilik minister en ga mijn ontwerp voleindi
gen." „Deze week moet ik het afhebben,"
schrijft hij op 9 Februari.
Maar hij kon liet niet meer verdedigen
daar het ministerie, gelijk gezegd,' ten ge-
olge der April-beweging. viel.
BEZUINIGEN.
Hij; Beste vrouw, het gaat zoo niei lan
ger. We moeten beslist bezuinigen.
Zij; Goed, dan stuur ik vandaan nog de
keukenmeid weg en zal voortaan zelf koken.
Hij; Nu, laten we 't dan liever nog eens
een maand probeeren
HET AANGEWEZEN MIDDEL.
„En waarom schrijf je „persoonlijk" op die
enveloppe
„Omdat ik graag heb dat de vrouw van den
geadresseerde óók den brief leest."
„LARIE."
„Pa, wat is toch; „larie?"
„O larie, Wim J' antwoordt papa, met
n eigenaardige strengen blik op zijn gade
„larie is bijvoorbeeld, wanneer je moeder zegt,
dat zij veel van mij houdt en toch de knoop-
les aan mijn overhemd vergeet 1"
De vijfde kolom
ACTIE VAN COMMUNISTEN
De Komintern (Communistische Interna
tionale) heeft over de geheele wereld hare
vertakkingen en maakt gebruik van elk
middel, dat het contact met hare afdee-
ingen en agenten van elders kan verge
makkelijken Als bekend mogen wij veron-'
derstellen, dat, de posterijen in de meeste
'anden tegenwoordig niet meer als volkomen
betrouwbaar beschouwd kunnen worden, door
dat speciaal de communisten in deze lichamen
over veel stille helpers beschikken. Evenmin
is het een geheim, dat voortdurend verschil-
'ende bolsjewistische agenten, van valsche
passen voorzien, de grenzen passeeren. Des
ondanks schijnt het contact met het buiten-
'and nog te wenschen over te laten. Om dit
té verbeteren, hebben verschillende deelne
mers aan het zesde Wereldcongres der Ko
mintern te Moskou, speciaal voor hen ge
organiseerde cursussen op radio-technisch
gebied doorgemaakt, in theorie en practijk
leerde men hun de werking van een speciaal
voor de „ultra-korte golf" gebouwd toestel,
de „Ors" genaamd Dit toestel is bestemd
voor ae overbrenging van geheime berich
ten naar Rusland en heeft het voordeel, dat
het niet zoo gemakkelijk ontdekt wordt. Op
deze manier kan men de meest geheime be
richten tamelijk zeker overbrengen, zonde)
gevaar te loopen ontdekt te worden.
In verbana met de communisten-meeting
te Arnhem in Augustus 1.1., waaraan 4000
Rote Front Kampfer uit het Ruhrgebied
hadden moeten deelnemen, doch waartegen
onze regeering bezwaren gemaakt heeft,
laten wh hieronder het een en ander, ter
nadere oriëntatie van onze lezers, over deze
Roode Frontstrijders volgen:
De communisten omschrijven deze orga
nisatie aldus: „Onder Roode Frontstrijders
verstaat men gewapende organisaties ter
verdediging der arbeidersklasse, staande op
den grondslag van den klassenstrijd. Als
onderdeel van de Comm. Partij is hun
voornaamste taak groote groepen van pro
letariërs aan te werven, deze te organise
ren en op te leiden voor den strijd tegen
den imperialistischen oorlog, het fascisme
en tot verdediging van de Sovjet-Unie
Bij de Roode Fronters in Duitschland rijn
1139 plaatselijke groepen aangesloten, tel
ende ongeveer ruim 100.000 man. Indien
men hierbij denkt, dat de Roode Fronters
uitstekend gedrild zijn. onder strenge dis-
-ipline staan en gewend zijn aan comman
do's, kan men zich indenken, wat voor ge
vaar een dergelijk revolutionnair leger in
'igen land beteekent.
Volgens de officieele verslagen komen zij
rond voor hun plan van actie uit: de ver-
nY'jging der bourgeoisie en de overdracht
regeeringsmacht aan de arbeiders ?n
de boeren.
De Sovjetpers noemt de Roode Fronters:
het kader van het toekomstige internatio
nale roode leger en als zoodanig gingen
dan ook gedelegeerden der Fronters ter vie
ring van het 10-jarig bestaan van het roode
leger naar Moskou.
De levensgang van Herbert Hoover, den nieuwen president derVereenigde Staten. Vanaf links onderaan: het geboortehuis van
Hoover; Hoover op 10-jarigen leeftijd; bij de uitreiking van het einddiploma der universiteit; Hoover als lid der
Hulpcommissie voor Europa tijdens den oorlog; student; ingenieur op 28-jarigen leeftijd; de candidaat-prcsident bij een
verkiezingsredevoering; tijdens den oorlog als leider der Amerikaansche Levensmiddelen-commissie; Hoover met echtgenoote.
daarnaast met zijn zoons, Herbert (links) en Allan, en het einddoel; het Witte Huis te Washington, de ambtswoning van
Amerika's president
Een Amerikaansche waaghals wist geen andere manier om naam(l) te maken, dan tijdens een vlucht uit de cabine te kruipen
en zijn vliegmachine stuurloos in de lucht te laten
Professor Wichland te München heeft den Nobelprijs van dit jaar voor
scheikunde ontvangen
De nieuwe welda
digheidspostzegels,
welke 10 Dec. a.s.
zullen uitkomen,
dragen de beeltenis
van J. Minckelers.
Boerhave, prof. II.
Lorentz en Christ.
Huygens
Het nieuwe wapen
van het koninkrijk
Albanië bestaat uit
een twee-koppigen
adelaar met emble
men uit de geschie
denis van Albanië
