VAN
i
ItaliëNederland
3—2
Hfy
dhc ado zac ado
NOUVELLE
derde blad
De groote strijd te Milaan
ir -
9
I
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANl
- MAANDAG 3 DECEMBER 1928
BLADZIJDE 1
Een eervolle nederlaag
(Van onzen specialen verslaggever)
Uit de Duitsche voetbal
wereld
Grens-stumpers
MILAAN, 2 December.
Een praatje vooraf
Het is zeker niet de onbelangrijkste ont
moeting van het seizoen geweest, welke he
denmiddag binnen de muren van het fraaie
San-Siro-Stadion heeft plaats gevonden
Die belangrijkheid wordt evenwel niet be
paald door het verkregen resultaat, doch
stond reeds vast vanaf het tijdstip, waarop
tot het spelen van dezen wedstrijd besloten
werd.
De huidige Italiaansche voetbalploeg gold
niet zonder reden, sinds haar schitterende
prestaties ter Olympiade als het Kampioens
elftal van het Europeesche Continent;. Daar
komt nog bij, dat de reeks van interland
wedstrijden, welke door de menschen uit het
land van Mussolini sindsdien is afgewerkt, de
supprematie van het Italiaansche voetbal met
sprekende resultaten heeft bevestigd.
Toen bekend werd van welke samenstel
ling het Oranje-elftal zou zijn. dat onze
nationale kleuren te Milaan te verdedigen
had. begon men in zekere kringen het ge
wicht dezer ontmoeting in twijfel te trekken.
Sommige dagbladen gingen zelfs zoover van
een grap der technische commissie te spre
ken!
Inderdaad kon men op den dag, waarop
overeenstemming omtrent het doen plaats
vinden van de ItaliëHolland-ontcoeting
werd bereikt, theoretisch een verloren match
noteeren, doch de Hollandsche voetbalhisto
rie leert, dat, wat theoretisch als een „in-
maakpartijtje" stond geboekt, maar al te
vaak heel wat beters opleverde, terwijl de
spannendste ontmoetingen op papier in de
nuchtere werkelijkheid de treurigste vertoo
ningen bracht.
Ten slotte wil de traditie, dat op den be-
ruchten „Sinterklaas-Zondag" in de voetbal
wereld de surprises van het seizoen voor den
dag komen en zoo leefde in vele Hollandsche
harten nog een stille hoop, dat de elf jon
gens van Jan de Wit, trots de laaggespannen
verwachtingen en felle kritiek met een niet
al te enorm verschil zouden worden ge
klopt
En die hoop bleek werkelijk gerechtvaar
digd! De jongens van Van Kol hebben laten
zien, wat de wil om een goed figuur te slaan
vermag. Vooral in het eerste gedeelte van
den wedstrijd hebben zij zich voor de volle
honderd procent gegeven op een wijze, waar-
over, zc ;vel de weinige aanwezige Hollanders
als de meeste Italianen verbaasd stonden.
Doelman Halle komt in de eerste plaats
een woord van hulde toe. Het was aan zijn
schitterend verdedigen vooral te danken, dat
de Oranje-ploeg zich voor de rust zoo goed
kon handhaven. Er was toen geen groot
verschil in de krachtsverhouding beider ploe
gen. In de Hollandsche voorhoede consta
teerden we zeer behoorlijk spel van de zijde
van W. Tap en Elfring, terwijl ook de mid
denlinie een goede steun voor onzen aanval
beteekende.
Als geheel heeft de Hollandsche ploeg een
zeer behoorlijk figuur geslagen. Wij hopen
op de individueele prestaties nog terug te
kunnen komen.
De Oranjeploeg te Milaan
Na een alleszins gezellige reis, tijdens wel
ke wij volop gelegenheid hadden er over na
te denken, of we de Oranjeploeg als maca
roni, dan wel als vermicelli zouden terug
ontvangen, is reeds Vrijdagavond het Hol
landsche voetbalgezelschap in den besten
welstand te Milaan aangekomen, waar het
werd ontvangen door vertegenwoordigers van
het Nederlandsche gezantschap, van den Ita-
liaanschen voetbalbond en een vrij talrijk
publiek.
De ontvangst was werkelijk allerharte
lijkst.
Eenige dames boden namens de Neder
landsche kolonie te Milaan den Holle nd-
schen captain Van Kol bloemen aan.
In hotel „Majestic Diana" werden de gas
ten hierop namens den Italiaanschen voet
balbond nog eens officieel ontvangen.
Het speelveld
Nadat een licht, noenmaal was gebruikt
gingen de spelers en officials reeds vroeg
tijdig naar het monumentale San-Siro-sta-
dion.
Het weer was intusschen veel ten gunste,
veranderd. De 'regenbuitjes en de grauwe
lucht hebben plaats gemaakt voor een bijna
onbewolkten hemel, welke ons het beste deea
hopen. Er heerschte een echt zuidelijke
milde temperatuur.
Van het speelveld zelf hadden we echter
niet veel goeds gehoord. Het is weliswaar
fraai gelegen en het stadion zelf is in groot-
sche lijnen opgetrokken, doch het terrein,
waarop gespeeld moet worden, blijft ten
slotte de hoofdzaak en dit was nu juist niet
al te geschikt te noemen.
Toen wij op het veld arriveerden bleek,
dat inderdaad het klei-achtige terrein dooi
den regen van de laatste dagen niet bepaald
gced bespeelbaar was geworden. Gras was er
zoowat op het heele veld niet te ontdekken!
De entourage van het terrein konden we
daarentegen best in orde noemen. De tri
bunes, die aan de vier zijden van het stadion
waren opgetrokken, zijn geheel van beton
vervaardigd en maken een grootschen 'n-
druk. De hoofdtribune is de eenige, welke een
overkapping heeft.
Vóór den aanvang
Voor het groote sportpark heerscht reeds
lang voor het aanvangsuur een drukte, zoo
als wü die bij internationale wedstrijden ge
woon zijn. Auto's en allerlei andere voertui
gen rijden af en aan en nog steeds wordt de
groote stroom, die zich in de richting van
het sportpark beweegt, aangevuld met nieu
we ladingen, die op bijna onverklaarbare
wijze zich bij den hoofdstroom voegen.
Als wij onze plaatsen in de perstribune in
nemen, vanwaar wij een prachtig overzicht
op het veld hebben, zijn ook de publieke tri
bunes reeds voor het meerendeel gevuld. Het
is dan juist kwart over twee, dus een kwar
tier voor den aanvang van den grooten
strijd.
Gaandeweg vullen zich nog de tribunes en
amphitheaters en tegen het tijdstip, dat we
ergens scheidsrechter Braun zien opduiken,
is schier geen plaatsje onbezet.
Onze oude kennissen, die het groepje Hol
landers, dat getuige zal zijn van deze match,
zullen completeeren, vinden we in het gere
serveerde gedeelte van de overdekte tribune.
Daar zien we o.a. de leden van het Neder-
landsch gezantschap, bestuursleden van den
Italiaanschen Voetbalbond, de heeren C. A
W. Hirschman, L. Boeljon, hoofdconsul vcp
den N. V. B„ H. Herberts, lid van de Tech
nische Commissie van den N. V. B„ J. Moor
man en enkele andere collega's.
De regeling binnen, zoowel als buiten het
Stormvogels klopt R. C. H. voor de tweede maal. Een onderbroken aanval der Haar
lemmers.
Uit den wedstrijd StormvogelsR. C. H. te
IJmuiden. „Hoog houden"
stadion, welke onder leiding van militairen
geschiedde, verliep vlot en ordelijk.
Tegen even half drie komen de Oranje
hemden in het veld. Zij scharen zich voor de
eeretribune en brengen een fascistengroet.
In de houding staande, hooren zij het Wil
helmus aan, waarna een luid gejuich weer
klinkt. Nadat ook deze phase geëindigd is en
de jongens door een zwermpje fotografen op
de gevoelige plaat is vereeuwigd en toege
juicht door het publiek, verschijnen de Itali
anen, eveneens begroet door hun nationale
hymne.
We aanschouwen weer hetzelfde tooneel-
tje als zoeven. Uit duizend enkelen klinkt
een donderend gejuich, waaronder we ook
den krijgskreet „I-ta-lia" herkennen. Een
legertje fotografen omzwermt de spelers en
ook deze plechtigheid behoort weer tot den
verleden tijd.
De wedstrijd
Nadat Baloncieri en Van Kol elkaar de
hand hebben gedrukt,, bij welke gelegenheid
de Hollander kans gezien heeft zijn ooPem
bloemen over te reiken, laat de Oostenrijksche
scheidsrechter Braun opgooien voor den
toss.
De Hollander raadt het best en wijst het
doel aan, dat hij met het profijt van den
wind wil „intrappen." Het gelukskonijntje
wordt onmiddellijk door Halle in het be
wuste doel gedeponeerd.
Onder donderend gejuich brengt dan ein
delijk Libonatti den bal aan het rollen.
De ploegen stonden als volgt opgesteld:
ITALIë:
Combi
Juventus
Rosetta Galigaris
Juventus Juventus
Colombari Janni Pitii
Torino Torino Bologna
Conti Baloncieri Libonatti Vecchina
Ambrosiano Torino Torino Padoa
Levratto
Padoa
Scheidsrechter Braun, Oostenrijk
v. Nellen W. Tap Bakhuis G. Tap
Elfring
Alc. Victrix
Van Heel Van Dolder Kools
Peijenoord 't Gooi NAC
Van Kol Horsten
Ajax Vitesse
Halle
Go Ahead
NEDERLAND
Onze jongens schijnen direct goed te zul
len aanpakken. Elfring en W. Tap zetten
den eersten Hollandscben aanval op touw-
Zij worden echter door Pitto verschalkt.
Deze speler zet onmiddellijk de half-linie
aan het werk, waar Janni het leder be
machtigt en het doorzendt naar Libonatti.
Van Dolder is er echter als de kippen bij en
binnen weinige seconden behoort dit of
fensief der Italianen tot het verleden.
Bakhuis en W. Tap weten hierop door
samenspel een gevaarlijk moment voor het
Italiaansche doel te scheppen, doch ook dit
offensief is niet van langen duur. Rosetta
blijkt een achterspeler, die zijn plaats in de
nationale ploeg der Italianen ten volle
waard is. Op meesterlijke wijze weet nij het
leder voor de voeten van den toesnellen
den Van Nellen weg te kapen en nazr het
midden van het veld te zenden, waar Ba
loncieri er direct wel raad mee weet.
Er ontwikkelt zich nu een snel spel, waar
bij nog niet bepaald van eenig overwicht
gesproken kan worden
Wel krijgen we sterk den indruk, dat onze
jongens zich aan de fanatiek spelende Ita
lianen in geen geval zonder slag of stoot
gewonnen zullen geven Zij werpen zich vol
elan in den strijd, hetgeen de spanning niet
weinig verhoogt.
Bakhuijs doet nu goed werk in de voor
hoede. Een prachtige doorbraak van onzen
middenvoor stelt Elfring in de gelegenheid
langs de lijn te rennen. Caligaris forceert
dan een hoekschop, welke evenwel niets op
levert.
Een Italiaansch offensief, onder leiding
van Levratto, strandt op de hechte verdedi
ging van Horsten en Van "Kol, terwijl in de
derde instantie onze doelman Halle ook zijn
plaats onder de lat waard blijkt te zijn.
Dit neemt niet weg, dat de Italianen in
geweldig tempo blijven aanvallen. Het op
brengen hunner linker vleugel is verrassend
en af. In het strafschopgebied der Hollan
ders schijnen de mannen van Mussolini zich
evenwel nog niet geheel thuis te gevoelen,
hetgeen natuurlijk ook te wijten kan zijn aan
het verrassend optreden van ons achter-trio.
Het Italiaansche overwicht moet dan weer
I zwichten voor uitstekend opgezette uitvallen
der Hollanders. Van Kol verdeelt het spel
uitstekend en beurtelings worden de beide
I vleugels aan het werk gezet. Vooral Elfring
i en W. Tap doen daar goed werk. Eerstge
noemde weet bij een der Hollandsche aanval
len tot dicht bij het Italiaansche doel te na
deren. Zijn hard schot, vlak langs den grond,
wordt evenwel door den doelman Combi
keurig gehouden.
Weer volgt een Hollandsche aanval, nu ge
leid door Bakhuis en G. Tap. Zij drijven de
Italiaansche achterspelers geducht in het
nauw en Rosetta weet niets beter te doen
dan een corner te forceeren.
Bij de Italianen is de vleugel Conti-Balon-
cieri het gevaarlijkst. Horsten en Van Kol
moeten zich tot het uiterste inspannen om
dit tweetal in bedwang te houden. Maar dan
doen zij dat ook op wonderbaarlijke wijze!
Van Kol en Horsten geven op volkomen ge
lijkwaardige wijze een verdedigingsspel te
aanschouwen, dat op zichzelf reeds den
wedstrijd een aantrekkelijk karakter geeft.
Trouwens onze doelman Halle blijkt een uit
stekend keeper te zijn. Zijn vangen is safe
en tot dusver zagen we hem al heel wat ge
vaarlijke ballen onschadelijk maken. Toch
heeft hij het "niet gemakkelijk. Gevaarlijke
schoten van Baloncieri, Pitto en Conti hou
den hem gedurig in actie. Halle weet zich
goed op te stellen, waardoor hij zijn doel
voorloopig vrij weet te houden.
Holland neemt de leiding
Wat niemand van ons had durven ver
wachten, geschiedt als de wedstrijd nog
geen half uur oud is. De Oranjehemden
nemen de leiding.
In een periode, dat het spel geheel gelijk
opgaat, lost Bakhuijs een ver schot op het
Italiaansche doel. De keeper werkt het leder
weg, doch W. Tap vangt den bal weer op.
Hierdoor ontstaat een schermutseling voor
het Italiaansche doel. W. Tap krijgt hierbij
ieii bal voor de voeten. Onze linksbinnen
bedenkt zich geen oogenblik en kalm plaatst
hij het leder in den linkerhoek van Combi's
heiligdom. Holland leidt 01.
Aangemoedigd door dit onverwachte, maar
niettemin verdiende succes spelen de Hol
landers met groote geestdrift verder.
De Italianen zijn blijkbaar teleurgesteld
door dezen achterstand. Zij zijn evenwel niet
ontmoedigd en trachten aanhoudend door
de Hollandsche verdediging heen te breken.
Van Kol en Horsten doen al het mogelijke
om den ontstuimigen Italiaanschen aanval te
stuiten. Het laat zich aanzien, dat weldra
de Hollandsche voorsprong zal worden te
niet gedaan. De Italianen zitten geweldig op
den bal en oefenen een gestadigen druk uit
op Halle's doel.
Bij een der Italiaansche aanvallen vangt
Libornatti het leder met het hoofd op en
kopt het op fraaie wijze in het Hollandsche
doel.
De stand is nu gelijk 11.
Halle, die zich goed had opgesteld, kwam
t» vallen, waardoor de Italiaan dus in open
doel kon koppen.
Er ontstaat nu weer een spannende strijd
om de leiding. Door het behaalde doelpunt
hebben de Italianen weer een moreelen steun
meer en zij profiteeren van dit succes zooveel
mogelijk. In de volgende minuten kan wel
van een Italiaansche meerderheid gesproken
worden. Na eenige minuten herstellen de
onzen zich geleidelijk en er worden weer aan
vallen op het Italiaansche doel ondernomen.
Over en weer wordt er hard gestreden, doch
aan geen der voorhoedespelers is het gegund
de score in het voordeel van zijn team te
verhoogen. Vooral de Italianen missen door
slecht schieten verscheidene kansen.
Ook W. Tap, die gesteund door Elfring nog
menige aanval onderneemt, heeft het te
kwaad met de juiste ligging van het doel.
Zijn schoten gaan of vlak naast, of zij sche
ren de lat. Een hoekschop, welke !n deze
periode op het Hollandsche doel ondernomen
wordt, levert geen resultaat op.
Het evenwicht in den strijd is op dit oogen
blik weer volkomen hersteld. Ja, zelfs begint
de kamp weer iets ten gunste van de Oranje
hemden over te hellen, die onvermoeid ten
aanval blijven trekken en er blijkbaar de
taktiek op na houden de Italianen geen ge
legenheid te geven weer op verhaal te komen.
Inderdaad behalen de onzen even voor rust
weer een succes.
Holland herneemt de leiding
De vreugde in het Hollandsche kamp kent
geen grenzen, als uit het offensief van Van
Heel het tweede Hollandsche doelpunt voor
den dag komt. Nog enkele minuten moeten
gespeeld worden, als Van Heel weet door te
breken. W. Tap krijgt den bal toegespeeld en
er ontstaat weer een schermutseling voor het
Italiaansche doel, aan het slot waarvan
W. Tap fraai weet te doelpunten (12).
Nu komen de Hollandsche vleugelspelers
eerst goed op dreef. Wij noteeren zeer goede
aanvallen van Tap en Elfring en ook onze
middenlinie verdient een woordje van lof,
voor de wijze, waarop zij onze verdediging
steunt. Van achterblijven is tot nu toe geen
sprake geweest. Van Dolder is daar onge
twijfeld de beste man, die als een paard werkt
om actief te blijven.
Onze rechtervleugel onderneemt nog me-
nigen gevaarlijken aanval en Combi's doel
ontsnapt nog tal va*- keeren aan een lang
niet denkbeeldig gevaar.
Met Holland in den aanval breekt de rust
aan. Holland noteert dan een voorsprong van
Na de rust
De tweede helft van den strijd is wat emo
tievoller dan de eerste. De Italianen schijnen
besloten te hebben er alles op te zetten en
zij wenden ook hun lichaamskracht aan om
de teugels in handen te houden. De Italiaan
sche toeschouwers zijn het met de beslissin
gen van den Oostenrijksche scheidsrechter
Braun niet heelemaal eens. die wegens forsch
spel nog wel eens den wedstrijd onderbreekt.
Als Janni gestraft wordt, omdat hij Bakhuijs
wat ruw aanpakt, ontketent zich een fluit
concert aan het adres van den arbiter, die
zich echter aan het kabaal niet stoort en on
verstoorbaar naar de plek wijst vanwaar de
vrije schop ten gunste van Holland moet
worden genomen.
Wat de Oranjehemden betreft, deze schij
nen het tempo na rust niet meer voldoende
te kunnen houden. Mogelijk laten zij zich in-
timideeren door het forschere spel hunner
tegenstanders. Wij voor ons krijgen den in
druk, dat de Oranjehemden zich voor rust
te veel gegeven hebben en daardoor nu min of
meer afgemat raken.
Aan het slechte voeden van de middenlinie
die overigens prachtig werk heelt geleverd, is
dit het beste te merken. Toch doen onze jon
gens nog wat ze kunnen om den voorsprong
te behouden. Doch dit blijkt weldra onmo
gelijk.
Van de verslapping, die in het Holland
sche spel is ingetreden, weten de Italianen
gretig te profiteeren. In dit gedeelte van
den wedstrijd krijgen we volop gelegenheid
de kwaliteiten van keeper Halle naar waarde
te schatten.
Alleen van onzen rechterwing komen al
en toe nog gevaarlijke manoeuvres.
De gelijkmaker der Italianen blijft nu niet
1 zoo lang meer uit.
Als Janni den bal fraai heeft opgebracht,
neemt Vecchina het leder over. Hij schiet
over de geheele linie, waardoor Conti den
bal voor de voeten krijgt. Deze speler zet
den bal hoog voor en via het hoofd van
den toesnellenden Libonatti, verdwijnt het
lfder in het Hollandsche net.
De stand is gelijk: 22
Nu is het Italiaansche overwicht wel een
feit. Met den moed der wanhoop strijden
de onzen om een nederlaag te voorkomen.
Van Kol is de ziel van de Hollandsche ver
dediging. Hij weet steeds alle zeilen bij te
zetten als er gevaar dreigt en alle Italiaan
sche aanvallen te stuiten op zijn uitsteken
de defentieve taktiek.
Halle heeft het nu hard te verantwoor
den. Verraderlijke ballen worden op onver
wachte wijzen op zijn doel afgekogeld. Hij
doet al het mogelijke om zijn heiligdom
schoon te houden, waar hij wondergoed in
slaagt.
Een uitval der Hollanders heeft een hoek
schop op het Italiaansche doel ten gevolge.
Elfring neemt de corner, doch Tap is te
laat bij den bal en weldra wordt het spel
op de Hollandsche speelhelft voortgezet
Door den feilen Hollandschen tegenstand,
blijft de spaning bestaan en is de strijd het
aankijken alleszins waard. Het valt nog
steeds niet te zeggen, in wiens voordeel de
strijd zal worden beslist. De Hollanders
strijden met leeuwenmoed om den gelijken
stand te handhaven en de Italianen zetten
er alles op, om den strijd in hun voordeel
te beslissen. Hun spel wordt wel wat for-
scher, doch het succes aan hun zijde blijft
uit, totdat ongeveer 6 minuten voor het
einde scheidsrechter Braun een overtre
ding constateert binnen het Hollandsche
strafschopgebied
Een penalty tegen Holland
Het blijkt, dat onze rechtsback Horsten,
die een behoorlijken wedstrijd achter den
rug heeft, den bal met de hand heeft aan
geraakt.
Dat kost ons een strafschop.
De Italiaansche aanvoerder Baloncieri
is de man, die de penalty neemt en met
een fraai schot zijn team de leiding be
zorgt: 32.
Er heerscht groote vreugde in het Ita
liaansche kamp.
Er moeten nu nog eenige minuten ge
speeld worden. In deze weinige minuten
probeert onze linkervleugel nog door de
Italiaansche verdediging heen te komen,
maar de mannen van Mussolini, die zich nu
zeker van hun zaak achten, zetten zich met
man en macht aan het verdedigen.
De strijd is beslist.
Het Oranje-elftal heeft op schitterende
wijze de Hollandsche kleuren verdedigd!
Nabeschouwing
Voor den aandachtigen lezer van boven
staande veldslag, is een nabeschouwing op
den HollandItalië-wedstrijd bijna over
bodig.
Wij willen echter nog eenige woorden
wijden aan het spel en do spelers.
Als geheel heeft de Nederlandsche ploeg
een schitterenden wedstrijd gespeeld en de
gestelde verwachtingen verre overtroffen.
Vooral de Hollandsche verdediging heeft een
fraaie prestatie geleverd. De combinatie
HorstenVan Kol bleek een zeer gelukkige
en doelman Halle is absoluut een keeper
van internationale kwaliteiten. Zijn uitste
kend verdedigen heeft niet weinig bijge
dragen tot het bereikte eervolto resultaat
der Oranjehemden.
De vleugel ElfringG. Tap was een zeer
gevaarlijke, doch ook onze rechterwing heeft
mooi werk verricht. Voor rust was de Hol
landsche middenlinie een openbaring. In de
tweede helft zakte het spelpeil der halflinie
i wat af. Van Heel en Van Dolder vooral heb
ben een uitstekenden wedstrijd gespeeld.
Bakhuijs was eveneens een verdienstelijke
middenvoor.
De Italianen speelden een goede partei.
Hun aanvallen waren evenwel minder goed
afgewerkt. Een groot verschil in de krachte
verhouding beider ploegen heeft niet be
staan.
De wedstrijd droeg over het geheel een
spannend en aantrekkelijk karakter.
Scheidsrechter Braun had de teugels vol
komen in handen.
Heeft Duitschland een nestjfc
uitgehaald? De consequenties
van Weimar Oostenrjjkscb*
invasie Wordt „der Club*
weer kampioen? Wat «Ik
rechtgeaard Duitscher vurig
wenscht
Populair uitgedrukt, zou men hier zeggen:
Duitschland heeft een nestje uitgehaald.
Niet letterlijk natuurlijk, maar door de
destijds te Weimar aangenomen resolutie
voor ontheffing van een bepaling, dat niet
meer uitsluitend tegen Engelsche profs be
hoeft te worden gespeeld.
Mn weet, dat voetballend Duitschland
zich heeft uitgesproken tegen wedstrijden,
waarbij eenerzijds beroepsspelers zijn be-
trokken. Nu echter zoowel Zuid-Duitech-
land als de Oostelijke districten toch de
handen hebben vrij gekregen,regent het
aanvragen op het Berlijnsche Bondsbureau
om toestemming voor wedstrijden tegen
Oostenrijk. Bij voorbaat deed men dezen
verzoekenstroom vergezeld gaan van een
schrijven, dat men dit verzoek nu wel deed,
echter meer uit beleefdheid, want, mocht een
weigerende houding worden aangenomen,
men zich hieraan niet zal storen.
Dat het Duitsche bondsbestuur hierdoor
In een netelige positie raakt, is niet twij
felachtig, waarom men in allerhaast een
E. D. O. door Blauw-Wit geslagen. Schindeler voorkomt een doelpunt. Steffens komt
juist te Iaat.
Er zijn geen menschen waar ik zooveel
medelijden mee heb als met blinden, lam
men en grensrechters
Wat dat voor 'n bestaan is!....
Ik heb eens van m'n leven gegrensrech-
terd. 't Was vele jaren geleden, bij H.F.C.—
Velocitas te Haarlem. Een kennis van me,
laat ik zeggen Kareisen, was scheidsrechter.
Hij was een van mijn beste vriènden. Een
beminnelijk mensch. Maar nadat ik grens
rechter was. hebben we mekaar in veertien
dagen niet aangekeken.
We brieschten van nijd.
D.w.z.: ik brieschte en hij liep maar steeds
met een vriendelijken, tartenden glimlach
voor z'n aangezicht.
„Kareisen" zei ik 's middags na afloop
van den wedstrijd. „Kareisen, jongen, je
meet naar den oogarts, 'k Wil je niet onge
rust maken, maar 't is erg met i®
„Over wat waarvoor?" vroeg-ie.
„Amice, je hebt me den heelen middag
niet gezien, en toch liep ik in je nabijheid...."
Z'n tronie was een vraagteeken.
„Ja zeker, ik heb wel honderdmaal ge
zwaaid voor een overtreding, maar ie hebt
het geen enkele maal gezien."
„Waarde Frits, ik heb je wel degelijk
gezien. Heusch hoor, je zwaaide als een
bezetene/'
Eerst stond ik zoo recht en stijf van ver
bazing, dat bij mij vergeleken een zout
pilaar een kronkelende paling werd. Toen
stoof ik op.
„Heb je me wel zien zwaaien? vroeg ik
heesch. „En waarom heb je dan geen enkele
maal gestopt?"
„Wel," zei hij toen met prachtige, magi
strale kalmte, „wat had ik met jou te maken."
„Wat je met mij te maken had? Maar ik
was toch je grensrechter?"
„Zeker, amice" en hij klopte me goedig
op den schouder „maar wat heb ik als
scheidsrechter met grensrechters te maken?"
Fluitend ging-ie weg.
Ik heb toen nog vijf minuten staan kijken
als een gedegenereerde schelvisch, voelde den
blanken vijver van m'n ziel beroeren door
den storm van een machtelooze woede en
heb veertien dagen lang m'n hoofd omge
draaid als Kareisen me passeerde. Toen is
het gezakt. Maar sindsdien heb ik me veilig
op een afstand gehouden, als er in m'n buurt
naar grensrechters werd gezocht. De voort
gezette studie echter, welke ik van dit ras
menschen heb gemaakt, heeft me tot de slot
som gebracht, dat zij, die zich voor dit baantje
leenen, hereditair belast zijn met de onder
danigheidsziekte. Er zijn honden die alles
verdragen, die zich laten trappen en knok
ken en slaan en striemen, dat ze^ er blauw
van worden, maar die toch op 'n goeden
dag eindelijk en te langen leste een knauw
doen, zoodat ze met een malsch stuk van
je kuit ergens in een hoekje gaan zitten
snoepen. Ze verdragen veel, maar hun be-
leedigd gevoel en hun onderdanige natuur
komen eenmaal in opstand. Grensrechters
zijn echter absoluut ongevaarlijk. Ze doen
nooit wat terug.
Ik voor mij wordt liever levenslang naar
Siberië gedeporteerd, dan nog eenmaal als
grensrechter op te treden.
't Idee alleen is om razend te worden.
Aanschouw bij een voetbalwedstrijd den
grensrechter. Hij loopt met een vuilen
zakdoek in zijn hand, als een wild beest
langs 'het lijntje. Wanneer de bal over de
zijlijn gaat, komt er een grijns van geluk
zaligheid op z'n intelligent gelaat, want
dan mag ie beslissen wie er ingooit. Als-t-ie
beslist heeft, iouwt 't eene deel van het
publiek 'm uit en roept: „Nietes, de anderen
moeten ingooien." De grensrechter keert
zich om, steekt zijn hand a la Napoleon tus-
schen z'n derde en vierde knoopsgat en kijkt
als merkwaardig natuurverschijnsel, met het
gevolg, dat ie opnieuw wordt uitgelachen.
Als er in het veld wat gebeurt, 't doet er
niet toe wat, zwaait de grensrechter,
't Publiek lacht.
De scheidsrechter kijkt, maar doet niets.
Wat geeft 'm 't zwaaien van zoo'n vent, die
er geen cent verstajem van heeft? Als de
grensrechter 99 maal voor niets gezwaaid
heeft, wordt-ie nijdig en loopt het veld
in om den scheidsrechter te waarschuwen.
Deze schudt van neen en de stumper kan
weer met z'n Zondagschen zakdoek gaan
loopen wapperen. Weer 'n overtreding,
weer 'n gezwaai, weer 'n blik van den scheids
rechter en weer niks. Weer 'n ren 't veld
in: scheidsrechter schudt weer van neen.
Anderhalf uur zwaait de grensrechter en
anderhalfuur wordt-ie genegéérd door den
fluitist en genégerd door het pufcl ek.
't Eenige oogenblik waarop de grensstum-
per officieel geraadpleegd wordt, is wanneer
de scheidsrechter toevallig zelf niets heeft
gezien.
Dat gaat zoo:
De bal vliegt over de doellijn, naast de
palen. De eene partij brult om hoekschop,
de andere om uittrap. D.e scheidsrechter
weet het niet. Dan raad-pleegt-ie den grens
rechter.
,Wat was-'t?".
^Hoekschop," roept de grensrechter.
Waarop de scheidsrechter den bal laat
uittrappen, tot kinderlijke verbazing van
den grensstumper.
Even later een dergelijk incident. De
scheidsrechter zag weer niets. Weer vraagt
hij den grens-man.
„Wat was 't?"
„Uittrap," zegt de grensstumper.
Waarop de scheidsrechter beslist dat het
hoekschop is.
Ik zou een vereeniging willen oprichten
tot bevordering van een regeling der rechts
positie van de grensstumpers. De manier
v/aarop deze behandeld worden, is eenvoudig
verschrikkelijk.
Zullen ze zich nog verder laten verdruk
ken? Laten behandelen als versleten schoen
zolen?
Ze moeten het zelf weten.
Grens-stumpers van Nederland, ver-
eenigt U
FRITS VERLEGH.
