00^
DE WAERELB ROND
TWEEDE BLAD
BLADZIJDE 4
VRIJDAG 8 FEBRUARI 1929
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT
EEN EIGENAARDIGE PROCEDURE
Johnny Farrel, de golfmeester van Amerika, is van meening, dat men niet vroeg genoeg met het golfspel beginnen kan. Hier ziet men hem
les geven aan een aardig groepje kleuters!
Als de reddingboot moet uittrekken wordt iedereen in het dorpje Creswell verzocht te helpen trekken. Hier ziet men
zulk een toonceltje, dat doet denken aan het lied van den Wolga-bootsman!
Een buitengewone schoonheidswedstrijd werd in Los Angeles (Californië)
gehouden, waarbij de schoonste leeuw gekroond werd en een schoon
heidskoning en koningin uitgeroepen. De leeuwin Jackie, die den eersten
prijs verwierf
Daar, waar de scheepvaart niet geheel door ijs belemmerd is, ondervindt zjj toch veel moeilijkheden door den zwaren
ijsgang. Een mooie foto van de Elbe in Hamburg, even voor zonsondergang
Onder: Menschen uit het land van Amanoellah. Vrouw uit het
volk, die zich zonder sluier niets op haar gemak voelt. Boven
Een opperhoofd uit het Westen van Afghanistan, het land
waaruit Amanoellah verdreven werd
In het Vaticaan worden groote verbouwingen uitgevoerd. Op bovenstaande foto ziet men
het Belvederehof met de nieuwe fontein
Een hoekje uit de Vondel-tentoonstelling te Nümegen, die gistermiddag in het bijzijn van vele
professoren en genoodigden is geopend
Verleden jaar maakte de bekende Parij-
zche tooneeïspeetster Gilda Darthy op een
morgen een autoritje in het Bois de Bou
logne. Ze chauffeerde zelf. Plotseling ko
men een drietal wagens haar tegemoet ra
zen, een daarvan wijkt niet voldoende uit
en botst tegen den auto van de actrice aan,
die daardoor zoo'n schok krijgt, d'at ze met
haar hoofd 'tegen de ruit valt en een lee-
lfjke wond aan den schedel oploopt.
Gelukkig bleek die kwetsuur niet gevaar
lijk: een kleine, operatie was echter noodig,
en om die te kunnen verrichten, moesten
haar mooie krullen, waarop ze zoo trotsch
was, en waarom ze zoo bewonderd werd,
worden weggeschoren.
Na tien dagen was de wond aleer zoowat
genezen, de krullen echter bleven vooralsnog
achterwege.
Macame Darthy was wanhopig, ze durfde
zich aan niemand vertoonen met een hoofd
als een biljartbal, pas na verloop van drie
maanden begon ze er weer eenigszins „be
hoorlijk" uit te zien, vertelt het Hbld.
Natuurlijk had ze niet nagelaten een
eisch tot schade-vergoeding in te stellen
tegen den onvoorzichtigen chauffeur, die de
oorzaak geweest was van haar tijdelijke
„mismaaktheid".
Dezer dagen kwam het geval voor. De
getrice verscheen keurig gekapt, zoo keu
rig als maar ooit tc voren. Al haar krullen
had ze terug.
De schadevergoeding, die de rechtbank
haar toekend'e werd des ondanas- op 125.000
francs bepaald.
Heel Parjjs praat ei' 'over.
Duizenden vrouwen beweren, dat ze voor
zoo'n som niet drie maanden, maar haar
heele leven wel kaal zouden willen zijn
pruiken zijn er immers nog genoeg te krij
gen! en een tooneelspeelster'is aan het dra
gen van pruiken gewend, smalen ze.
Gild'a Darthy heeft kalm de 125.000 francs
opgestreken, ze vindt dat die -haar met het
volste recht toekomen en dat de Parijsche
rechters mannen van smaak zijn. die niet
alleen een groote actrice, maar hok haar
krullen weten te waardeeren. En ze laat de
menschen nu verder' maar praten wat -ze
willen
HONDERD JAAR BRAILLE-SCHRIFT
Louis Braille, de zoon van een zadel
maker te Coupvray (depart Seine et Mar-
ne), was drie jaar oud, toeri hij zich in het
atelier van zijn vader .verwondde aan het
oog, door op onvoorzichtige wijze een mes
te gebruiker.
De wonde verergerde, de ontsteking tastte
beide oogen aan. Het kind verloor het ge
zicht, Dit gebeurde in 1812.
Er was destijds te Parijs een gesticht, op
gericht door Valentin Haüy in 1784. Daar
werden jeugdige blinden opgenomen, meer
om ze te verzorgen dan op te voeden Louis
Braille deed daar in 1819 zijn intrede. Va
lentin Hüay had wel een schrift gemaakt
van typografische letters in relief. Maar a
werd de blinde daafmee in staat' gesteld tr
lezen, schrijven kon hij geen enkel woord
In 1827 werd Braille leeraar aan het in
stituut van Valentin Haüy. Twee jaar later
in samenwerking met den natuurkundige
Poucault. aan wien' de optische wetènschap
grooten vooruitgang dankt, schiep Louis
Braille het naar hem genoemde eii bekende
puntenschrift, dat de blinden in staat stel'
net behulp van een stokje te lezen.
Voortaan was blindheid geen beletsel meer
voor intellectueelen arbeid. De geheele we
reld nam het Braiile-schrift over voor het
onderricht der blinden Belangrijke biblio-
heken werden gesticht De bijbel bv be
sloeg m Braiile-schrift twee en zeventig
deelen De honderdjarige herdenking van
de ontdekking van het Braiile-schrift mae
niet onopgemerkt voorbijgaan. De geheele
menschheid heeft diepe erkentelijkheid voor
den auteur van dit bij uitstek philantro-
pische werk.
DE IJVERIGE OVERHEID
In de groote stad kwam een landman het
politiebureau binnen om te vertellen, dat
hij zijn portemonnaie verloren had. Men be
loofde hem. dat men al zijn best zou doen
om het verlorene te vinden, en dat geen
Steen op den ander gelaten zou worden om
den man-weer in het bezit van zijn recht
matig eigendom te stollen. Hij moest den
volgenden dag maar eens terug komen.
Den volgenden morgen wandelde hij door
•l
de stad en zag dat op verschillende plaatsen
werklieden bezig waren de straten op te bre
ken.
Dat is toch aardig, vertelde hij tot een
ander, die ook naar het werk stond te
kijken. Als ze mijn portemonnaie niet vinden,
zei het toch zeker niet aan hen liggen.
DE KATTEN VAN NAPOLEON
Toen Napoleon in. 1815 de reis naar Sint-
Helena wilde aanvaarden, had een Engelsch-
rnan in Manchester de aardigheid een op
roeping aan te plakken, waarin werd mede
gedeeld, dat op Sint-Helena veel muizen en
ratten voorkwamen. De bevolking had er erg
Veel last van. Daarom, zoo heette het, was
Napoleon van plan om wel 10.000 katten mee
te nemen, ten einde op die wijze zoo weinig
mogelijk hinder van de plaag te hebben.
Verder werd verteld, dat iedere gezonde
kat naar het volgende tarief betaald zou
worden: een kater voor 16, een kat voor 10,
kleine katten voor 2 shilling, terwijl de al
lerkleinste dieren, met 2 pence per stuk
zouden worden betaald. Het bedrag zou door
den stedelijken betaalmeester onmiddellijk
voldaan worden.
Er liepen verscheidene menschen "in!
Onder hen bevonden zich vele boeren, die
„ter markt'" gekomen, moesten hooren, dat
ze beetgenomen waren. Massa's lieten huft
poesen in hun eerste opwelling van boos
heid rondloopen, zoodat men later ongeveer
4000 katten heeft moeten opvangen en
doodschieten.
De bedrogen eigenaars liepen te hoop en
wilden het raadhuis bestormen en verwoes
ten. Met moeite werd dat door de. troepep
belet; hierbij werden niet minder dan 36
personen gewond.
De aanlegger van dit kattentumult is nooit
ontdekt, niettegenstaande de overheid een
premie van 50 pond sterling had uitgeloofd.
EERE WIEN EERE TOEKOMT
De geschiedenis speelt in Nederlandsch-
Indië op een der kleine passagiers-schepen,
die regelmatig tuschen China en Java varen.
In een haven van Sumatra komt een heer
aan boord, die zeer voornaam doet. Hij ver
langt den kapitein te spreken.
De kapitein een joviale kerel, komt.
„Ik wilde graag een plaats naar Batavia?"
„Dat spijt me zeer, maar het schip is tot
op de laatste plaats bezet."
De heer geeft den kapitein te kennen, dat
hij absoluut naar Batavia, op welke wijze
dan ook, verscheept moet worden.
„Goed, ik zal u medenemen, wanneer u
tevreden bent met een stoel in een salon.
Ik zal een paar kussens en reisdekens laten
brengen en dan zal het voor vannacht wel
gaan."
De heer richtte zijn hoofd verwaand om
hoog.
„Op een stoet? Wat denkt u wel? Weet u
wel wie of ik ban? Ik ben
En nu volgt een ellenlange titel.
De kapitein krabt zich achter de ooren
en zegt: „Ja mijnheer, dat is wat anders, dat
wist ik niet. In dit geval zal ik u twee stoe
len brengen."
ZENUWACHTIGE ARTISTEN
Het is algemeen bekend, dat groote kun
stenaars dikwijls zeer zenuwachtige men
schen zijn. Caruso, de beroemde zanger,
heeft eens gezegd: lederen keer als ik zing,
ben ik bijzonder zenuwachtig en als ik ge
zongen heb, ben ik een flauwte nabij.
Gounod, de componist van de „Faust", was
bijzonder zenuwachtig, zoodat hij zelfs zijn
eigen werken niet durfde dirigeeren. Zelfs
Wagner, toen hij naar Londen kwam om In
Albert Hall te dirigeeren, was zoo zenuw
achtig bij de repetities, dat hij zijn wenschen
niet aan het orkest kon overbrengen en
aan dr. Richter zijn dirigeerstok moest over
geven.
Ferdinand David, een bekend violist, was
dikwijls zoo ziek, dat hij naar bed moest,
eenigen tijd voordat hij in 't publiek moest
optreden, en Wieniawskl kon onder dezelfde
omstandigheden dagen van te voren niets
eten.
Eugen d'Albert floot zacht voor den aan
vang van een voorstelling om zijn zenuw
achtigheid te verbergen.
Christine Nellson leed zoo aan zenuwen,
dat, wanneer zij haar rol met den orkest
directeur repeteerde, zij gewoonlijk de kan
ten en verdere garneering van haar japon
scheurde door 't voortdurend plukken er aan.
DE VUILE HANDEN VAN LINCOLN
Toen de later zoo vermaard geworden pre
sident der Vereenigde Staten Lincoln, nog
als kleine jongen op de schoolbanken zat,
zag de onderwijzer bij de schrijfles, dat de
knaap een buitengewoon vuile hand had en
riep hü toornig: Alleen als er hier in de
klas een zit met nog vuiler hand dan JU-
zal ik je de verdiende aframmeling kwijt
schelden. Onmiddellijk daarop liet de kleine
Lincoln zijn verborgen gehouden linkerhand
zien, ende straf werd kwijtgescholden!
