De Zegen van PiusXI
Urbi et Orbi
■f
f750.
f40.-
Spinnewehjes
BUREAUX:NASSAULAAN49
P!T nummer bestaat uit drie bladen
DINSDAG 19 FEBRUARI 1929
TWEE EN VIJFTIENDE JAARGANG No. 170N6
«URGIFTE Ï.1ÖET, 0? STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIEMAAL VIER EN TWINTIG UREN NA HET ONGEVAL
De koude-maatregelen
van B. en W.
van Haarlem
Voorstellen
van het raadslid Peper
Benoemingen
De ernstige gasvergiftiging
te Alphen aan den Rijn
Le Brix en Paillard naar
Indö-China gestart
Mr. G. L. de Vries Feyens
officier in de orde van het
Legioen van Eer
Voor den Politierechter
Kunstkring „Heemstede'
R.K. Prov. Kiesver. Haarlem
Proefuitzendingen
PHOHI-zender
Voornaamste Nieuws
J. J. WFBER ZOON
Groote Houtstraat 166 Haarlem
De vorst houdt aan
Weerbericht
Losse locomotief loopt op
een personentrein
Telefoon No. 13866 (drie lijnen)
Postrekening No. 5970.
ABONNEMENTEN: voor Haarlem en
Agentschappen: per week 25 et.; per
kwartaal f 3.25; per post, per kwartaal
f 3.53 bij vooruitbetaling.
LEMSCHE
BS
ADVERTENTIEN 35 ct. p. regels
VRAAG- EN AANBOD-ADVERTEN
TIES, 1 4 regels 60 ct. p. plaatsing;
elke regel meer 15 ct., bij rooruitbeL
Bij contract belangrijke korting.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
tusscben den tekst 60 ct. per regel, ff
Alleahonné'sopdit blarl zijn ingevolgedeverzekeringsvoorwaardei 4 Qftjlfl
teeen ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeeringen ÜMvU»
levenslange geheele ongeschiktheid tot werkpn dor»
verlies van heide armen heide heenen ot heide oogen.
bij een ongeval met IQCfl bij verlies van-een hand. 1 OC bij verlies van een{Efi
IfaJUi'een voet of een oor. I I fa V»~duim oi wijsvinger; I UUt~
doodelijken afloop:
bij 'n breuk van
been of a rm
bij verlies v. eer
anderen vinger
(Van onzen Romeinschen correspondent)
De groote Pausmis ter gelegenheid van het
feit der overeenkomst tusschen Vaticaan en
Quirinaal was in vollen gang. Met ongeloofe-
lijke moeite hadden we ons binnen de vol
gepropte Sint Pieter binnengebracht.
Het was wel heel jammer van onze mooie
plaatsen, maar we moesten naar buiten. Het
gefluister ging, dat, wanneer de Paus van den
Loggione af de menigte zegenen zou, de Sint
Pieter gesloten zou worden; om ongelukken
te vermijden kon men niet toestaan, dat
vijf en zestig duizend menschen zich ineens
uit de basiliek zouden dringen en zich saam
persen in de menigte, die heel het Sint
Pietersplein vulde.
Voor alle zekerheid informeerden we nog
even. Het gaat je ten slotte aan je hart,
om zulke plaatsen cadeau te geven. Maar
het bleek meer dan waarschijnlijk, dat de
deuren dicht zouden gaan, wanneer ten
minste
„Is het dan zoo weinig zeker?"
„Werwaitzes!" kraakte de Zwitser, die ons
te woord stond: „Ik kan echter verzekeren,
dat alle maatregelen genomen zijn."
Toen waren we al op weg naar buiten.
In afwachting van de zegening
Ket viel boven verwachting makkelijk om
naar het Sint Pietersplein te komen. En
goede plaatsen waren daar ook in overvloed.
De ruimte is dan ook groot, wantwant
er stonden ondanks alles reeds meer dan
tweehonderdduizend menschen!
De stemming was uitstekend.
De „eenig geautoriseerde beeltenis" van
den H. Vader ging met dozijnen tegelijk, de
Turksche nougat was uitverkocht en de klap
stoeltjes waren hun gewicht in goud waard.
Enthousiasme was er veel, luidruchtigheid
weinig. Rome bereidde zich op iets plechtigs
voor en dat doet Rome waardig'.
Aan een paar schaapachtig rondziende
Amerikanen boden we onze kaarten. Ze ge
loofden niet, dat ze er in mochten, maar toen
dat wel het geval bleek, straalden ze. Alleen
„hij" bleef flegmatisch (je moet voorzichtig
zijn met die gladde Italianen, nietwaar?).
Hij graaide breed in zijn broekzak.
„How much?"
„Geen cent. Maar schiet nu op, want
anders is het „finished!"
„You aren't an Italian, aren't you?"
„Good bye!"
Ze rènden.
Het was kwart voor twaalf.
Als het gebeuren zou, dan kon het niet
lang meer duren. En de massa, die, misschien
zonder het zelf te weten; doodmoe was,
leefde op van verwachting.
Twaalf uur.
Een kanonschot davert. Een klok begint te
luiden Plechtig zwaar vallen twaalf klok
slagen van Sint Pieters toren neer.
Door de menigte huivert het, dat het
plechtig moment gekomen is. Zouden niet
de klokken luiden, wanneer de Paus Zich
naar den Loggione begaf? Had men ons op
dit beslissend oogenblik geen kanonschoten
beloofd? Kon Sint Pieter zwijgend blijven,
op zulk een moment?!
Het kanonschot rolde wat rond over de
heuvelen van Latium, zwol aan, verstierf,
vloeide uit, zonder dat het door ander knal-
gedreun gevolgd, bestendigd werd. Het was
het gewone schot, dat dagelijks op den na-
bijen Gianicolo valt, op het moment, dat de
middag den morgen verwint.
Het klokkengeklingel bleef eenzaam,
schriel in de zwarte, al maar meer drei
gende lucht. En we herkenden het klokje
van hét Kapitool, dat luiden zou ter viering
van de overeenkomst.
En ook Sint Pieter .verstomde, toen 'net
middaguur was uitgebast.
Dan leek het, dat we de teleurstellingen
niet meer te boven komen mochten. In de
pijnlijke stilte snerpte een stem, die een
krantennaam uitkraaide. En op den naam
volgde het allerbelangrijkste bericht dei-
editie, het bericht, dat ons er toe verleiden
moest het nummer te koopen. Verstonden
we goed? Was het waar, kan het waar zijn
wat daar slecht verstaanbaar geschreeuwd
werd?! We drongen op in de richting, waai
de giistem klonk, stuwden naar het ver
warrend dringen, dat die ongeluksboodschap
scheen te willen verstikken. We kwamen ter
plaatse. Te laat! Er was geen geschreeuw
meer en de massa had de uitgevente kranten
spoorloos verslonden. Doch andere schreeu
wers kwamen spoedig met andere kranten,
extra-edities in liliputterig formaat.
En daar stond het met sarcastisch vet-
grijnzende letters:
„De Paus zal niet op den Loggione ver
schijnen. Mgr, Caccia Dominioni heeft offi
cieel bekend gemaakt aan het persbureau
Stefani, dat, zoolang de overeenkomsten
nog niet geratificeerd en bekrachtigd zijn,
de Paus niet in het openbaar verschijnen
kan. Waarschijnlijk zal de H. Vader in Zijn
particuliere vertrekken Urbi et Orbi den ze
gen geven."
En de krant La Tribuna was het gaf
nog een slap verhaal over de plechtigheid
van den zegen ook of die al had plaats
gehad en of we niet met tweehonderd
duizend te gelijk konden staven, dat het
gelogen was!
Een geweldige stilte viel. Er was optimisme
voor noodig om op te zien naar de pauselijke
vertrekken, waar één raam wijd open stond.
Als Pius XI zegende, zouden we Hem dan
ten minste kunnen zien?
„Wat zeg je me daar nou van!"
Het was een omvangrijke Monsignore, die
met zijn linkerhand La Tribuna maltrai
teerde, terwijl hij met zijn rechter- één onzer
schouders probeerde te vermorzelen.
„Wat zeg je me daar nou van! Wie praat
er op zoo een dag ik herhaal: op zoo een
dag! in 's hemelsnaam over „officieel",
„ratificatie" en „bekrachtiging"! Als die
Caccia Dominioni mijn kamerknecht was,
dan sjouwde ik hem niet naar de Bronzen
Deur, neen, dan slingerde ik hem het raam
uit, dat raam daar, hetwelk zoo verrukkelijk
open staat!"
De Monsignore bromde „per Bacco",
zwierde een kolossalen zakdoek door zijn nek
en zeide nog eens „per Bacco!"
Dan bedaarde hij.
„Maar we geven de hoop niet op, hoor!
Kijk eens, de H. Vader heeft dat bericht
niet uitgegeven. Misschien weet Hij niet eens,
cfot het in de krant staat! We blijven
hier. En we klappen, roepen, juichen voor
den Paus! Dan moét Hij komen! Hij is een
engel van een man! En Hij zal ons niet
voor niets hier in de kou laten staan!"
Dat waren woorden, die doel troffen. Twee-
maai honderdduizend menschen, die smeek
ten om den Paus, moesten sterker zijn dan
een telegram, ook al was dat officieel. En als
een parool liep het door de rijen der gesia-
genen: applaus en juichen!
Op hetzelfde oogenblik was de Pontificale
Hoogmis ten einde. De deuren werden niet
gesloten, althans de zijdeuren niet. Vijf en
zestig duizend van verwachting kloppenden
drongen zich tusschen onze massa. Hun nog
jong en door geen tegenslag gestild enthou
siasme stak aan. En een ruim kwart-millioen
menschen zag gelijktijdig omhoog naar den
Loggione, die met een geweldig gordijn als
hermetisch gesloten was, maar die open
gaan zou, open moest, al weerstond men
ons geduld tot morgen.
De zegen Urbi et Orbi
Onze moed werd op een harde proef ge
steld. Er vielen een paar druppels, aie drup.
pels dikten aan, vermenigvuldigden zich,
begonnen te kletteren, te stroomen, werden
pijpestelen, stralen. Het was nog geen vijf
minuten later, toen één dier echt-Romein-
sche buien neerplaste, waardoor je geen
vijftien meter ver ziet.
Tram en taxi's waren in een oogwenk
bezet. De menschen drongen te saam in de
straten, die van Sint Pieter afvoeren naar de
stad. Men vluchtte in winkels, bars, cafê's,
restaurants. In minder dan tien minuten
werden er ons zeker meer dan vijftigduizend
ontrouw. Er moest, moést iets gedaan wor
den om dien razenden aftocht re stuiten.
Maar wat? En wie zou het doen? Richt een
kanon op een Romein en hij loopt door
wanneer in zijn rug de regen is!
Dan gebeurde het wonder!
Het gordijn, het geweldige en gore gordijn
achter de glazen deuren, die op den Loggione
uitkomen, bewoog. Er werd een kop zichtbaar,
die zich weer dadelijk terugtrok. En op de
Loggia rechts van den Loggione sloeg plots
een deur open. Een kamerdienaar verscheen,
gluurde over de balustrade, vluchtte naar
binnen.
O! we voelden wel, dat er met ons werd
gespeeld, gesold. Maar we waren er blij om,
omdat er nu wat te juichen, wat te jubelen
viel enomdat zij die vluchtten, als bij
tooverslag tot staan werden gebracht, op
hun passen terugkeerden.
Een goed Romein gaat ook niet bij zonne
schijn zonder parapluis uit. Bovendien bleek,
dat je onder zoo een echt Romeinsch
zonnescherm door buitenlanders wel eens
parachute genaamd ook desnoods met z'n
vijven vrijwel buiten den drup staat. En de
situatie was gered. Er waren er zelfs, die
weer lachen konden en enthousiast doen, en
die gissingen waagden naar het geheimzinnig
mechanisme, dat juist op het fatale moment
al die „gebeurtenissen" had doen afspelen,
welke de menigte nu aan haar plaats ge
bonden hielden, hoewel het goot!
Iemand dien we toevallig kenden als een
autoriteit in de orde der Dominicanen, gaf
de voorspelling ten beste, dat het nu niet
lang meer duren zou. Er was echter opposi
tie.
„Hoor eens, beste jongen," zeide hem de
Monsignore, wiens groene „parachute" ons
vrij verdienstelijk beschermde: „hoor eens,
beste jongen, Wel jandorie!" De Mon
signore had een kolossalen druppel in zijn
nek gehad en moest aan het wrijven. Onver
moeid Romeinsche Monsignori zijn altijd
onvermoeid ging hij dan weer voort:
„Sette anni or sono" (Zeven jaren is het
geleden
De Monsignore was een man van onder
vinding. Zeven jaren geleden had hij op
dezen zelfden dag Pius XI direct na Zijn
kroning van den Loggione af zien zegenen
En we luisterden naar zijn pathos, zooals
zoete kinderen in verhaaltjes naar het
sprookje van grootmoeder luisteren.
Hij had nog niet geëindigd, toen een ge
weldige ovatie opklonk.
„Evviva ii Papa! Evviva il Papa!"
De parapluie klapte met een knal dicht. Do
felle regen verblindde.
Op den Loggione was niets veranderd.
Loos alarm?
Neen. Men wees naar rechts. Naar het
Vaticaan. Naar het raam. dat de hemel
mag weten om welke redenen „het venster
van den Paus" wordt genoemd. Dat venster
stond open. En tegen den donkeren achter
grond kleurde de martiale figuur van een
Zwitser.
Dus toch van uit de particuliere vertrekken.
Het was een teleurstelling, maar steken
deed ze niet. Het wachten had ons murw
gemaakt. We waren met alles tevreden.
Doch de Zwitser, misschien zelf wel wat
onthutst van den indruk, dien hij had ge
maakt, verdween met tuimelenden spoed.
Niets meer. Niets meer dan de plasregen,
het koude water, dat van de hoogte der
basiliek stroomde en tot aan onze enkels
reikte, vermoeidheid, koude.
Tien-voor-één.
Rondom ons probeert men de hoop te
verlevendigen. Echter zonder veel succes.
Men gelooft niet meer aan de mogelijkheid.
Het wordt té onwaarschijnlijk.
We zullen tot één uur wachten. Maar
langer, neen, dat gelooven we niet. Als het
om één uur nog niet gebeurd is, dan gebeurt
het nooit! Tot eén uur dus! En als een
ultimatum straalde ons besluit uit onze gierig
zoekende oogen op naar den Loggione.
Toen
Het was precies zeven-voor-één.
Wijd sloegen de deuren open. het gordijn
werd weggegrist, verdween ergens in de
hoogte. Elastisch liepen een paar kamer
dienaren het balcon op, stelden zich aan
de balustrade, stonden fier, kaarsrecht, om
dat ze wel wisten, welk een jubelboodschap
hun verschijning bracht.
„II Papa!"
Ze moeten het ceremonieel gezegd hebben,
maar waarschijnlijk hebben ze zichzelve niet
verstaan. Als een geloei steeg een lange,
daverende onverstaanbare kreet ten hemel
op, overdonderde alle geluid, stierf plots af
in de eensklaps vallende, verwachtende stilte.
Seconden lang gebeurde er niets.
Dan verscheen er een draagkruis. Een
corteo van dignitarissen volgde, vijf, zes,
zeventien kardinalen schaarden zich
aan de balustrade.
De Paus
Kreten klonken, handen klapten, hoeden
zwaaiden, zwierden door de lucht. Heele'
groepen enthousiasten wierpen zich op de
knieën in het kille regenwater dat stroom
de
De H. Vader droeg een bloedrooden mantel
en hoed. Hij liep dadelijk naar voren, maakte
een haastig zegenend gebaar. Dan steunde
Hij op de steenen leuning van het balcon.
Hij wachtte even zonder beweging, zonder
een woord. Kaarsrecht stond Hij te midden
van het daverend enthousiasme.
Dan beheerschte Pius XI Zich volkomen.
Hij spreidde wijd Zijn armen, wierp met wijd
open handen Zijn dank en Zijn groeten aan
de menigte toe. Hij werd enthousiast. Nam
Zijn rooden hoed af, zwaaide dien, zwaaide
dien breed en hartelijk, minuten lang.
Daarna Zijn tweede zegen. Hij was nu
weer volkomen Zichzelve, gebaarde voor
naam, rustig, majestueus. Eerst zegende Hij
links dan rechts, dan recht-uit over de
menigte.
Nog één groet. Dan wendde Hij Zich en
verdween in de duisternis van de ruimte
achter den Loggione.
Nog één dringende, smeekende roep om
Hem terug te zien. Dan de stilte onder het
ruischen van den regen.
De zegen was geschied.
Voor de tweede maal sinds 1870
Gisteren is de nieuwe R. K. Kerk te Halfweg plechtig geconsacreerd door Z. D. H. Mgr.
J. D. J. Aengenent. Men ziet den Bisschop eenige oogenblikken voor de plechtigheid.
Aan Burgemeester en Wethouders is door
het raadslid, den heer L. Peper, het volgen
de schrijven gericht:
Daar de, in verband met de huidige koude
en weikioosheid door uw college getroffen
maatregelen zeer onvoldoende heeten. kun
nen, hetgeen al duidelijk blijkt uit het ge
ringe gebruik dat bijv. van de gratis voed-
selverstrekking gemaakt wordt dringt onder-
geeekende er bij uw college op aan, om daar
naast:
le De steunbedragen van allen, die door
middel der gemeentelijke instellingen steun
ontvangen, te verhoogen met 5 per week
voor man en vrouw en 1 per kind;
2e Deze verhooging onmiddellijk bij de
eerstvolgende uitbetaling te doen ingaan;
3e. Alle wachttermijnen die er. om welke
redenen ook, mochten bestaan, te doen ver
vallen;
4e. De verplichting tot teekenen op te
heffen;
5e Mede voor de werkenden, maar uit wier
inkomen de door de koude geëischte uitgaven
niet kunnen worden bestreden;
Op verschillende plaatsen in de gemeente
2 H. L cokes per week beschikbaar te stel
len, tegen ongeveer 0 50 per H. L.
Vlaamsche deel. Het onderwijs, het leger, het
openb. leven werden verfranscht. Vlaamsche
inteüectueelen na 1830 vereenigden zich (Fla
minganten) en trachtten de Vlaamsche volks
ziel te redden. Dit heeft geduurd tot kort
vóór den oorlog. De beide staatsuniversiteiten
In België waren evenzeer verfranscht.
Hst s-ebruik van Vlaamsch was strafbaar.
De oorlog bracht den ommekeer:'t activisme
werd gecoren. Leven, geluk, alles gaven de
Vlamingen voor de belofte, dat hun ten slotte
recht zou wedervaren. Die belofte bleek spoe
dig een waan te zijn. Laster en wantrouwen
werden geraaid, achterstelling was het deel
der Vlamingen ook tijdens den oorlog. Dit
bracht de Vlamingen tot bezinning. Het acti
visme ontstond, in welke beweging spr. een
rol heeft gespeeld. Aan de vernederlandschte
hoogeschool te Gent, uit handen van de be
zettende overheid ontvangen, werd hij stu
dent in Nederlandsch. Dit is den activisten
ten onrechte als verraad aangewreven.
Mies Moens schetst uitvoerig zijn gevangen
schap in verschillende Belgische gevangenis
sen en de behandeling in die inrichtingen
ondervondén. leest daarna uit zijn celbrieven,
tijdens zijn gevangenschap aan vrienden ge
schreven. voor en toont aan, hoe de geest en
de mentaliteit uit die periode van hem en
anderen invloed hebben gehad op de poëzie
na 1914.
Z. D. H. de Bisschop van Haarlem heeft
benoemd tot Pastoor te Oudorp den Wel-
eerw. heer H. van Baaren. Ketbel W. de
Groot en te Yerseke den Weleerw. heer A.
Slijkerman.
Z. D. H. heeft belast met de voorbereiding
sener nieuwe parochie te de Lier bij Naald
wijk den Weleerw. heer J. van Rooij. die
kapelaan was te Rotterdam (H. Familie).
Nog een slachtoffer
Men meldt ons uit Alphen aan den Rijn:
In verband met het gasvergiftigingsgeval
alhier bij de familie W. door het springen
van een leiding in de woning, kunnen wij
nog mededeelen, dat thans ook de dochter
in den afgeloopen nacht aan de gevolgen
dezer vergiftiging is overleden.
Uit Parijs wordt ons geseind:.
De Fransche vliegers Le Brix en Paillard
zijn in den afgeloopen nacht te 1 uur 37
te La Faille gestart voor het maken van
een tocht naar Indo-China
Uit Amsterdam meldt men ons:
Mr G L de Vries Feijens, president van
de Alliance Frangaise, te Amsterdam, is be
noemd tot officier in de orde van het Legioen
van Eer.
Een slechte incasseerder
De 22-jarige kantoorbediende H. R. had in
Haarlem een informatie- en incasso-bureau.
Dubieuze vorderingen werden door hem ge
ïncasseerd, veelal met slecht gevolg. Van een
vrachtrijder kreeg hij pl.m. 250 te innen;
hij kreeg het geld met veel moeite binnen,
doch wendde het ten zijnen bate aan. In-
tusschen sprak de vrachtrijder zijn slechten
betaler eens aan, waardoor hij tot zijn niet
geringe verbazing vernam, dat hij trouw alle
weken ƒ5 of meer had moeten ontvangen.
Dies stond de directeur van het incasso-bu
reau terecht inzake verduistering. Op 't
oogenblik is hij reiziger, 1 A jaar had hij voor
zijn zaak gewerkt, doch er was niets te ver
dienen.
De officier achtte het feit zeer ernstig,
daar zulk een incassobureau toch een zeker
vertrouwen mag genieten. Als de directie dan
zelf gaat stelen is het feit dubbel erg Daar
verd. reeds in zijn jeugd 4 maanden gevan
genisstraf heeft gehad, wilde de Officier geen
clementie gebruiken en eischte 3 maanden.
De Politierechter verminderde de straf tot
2 maanden.
Een hondendief
Onder de verschillende soorten dieven tel
len we ook honden-schakers! G. K. liet in
den avond van 22 December in de Gen
Cronjéstraat zijn hond uit; blij, dat het vrij
heid genoot, huppelde het dier de straat uit
en verdween uit het gezicht. Ook H. N. was
aan het wandelen zag den hond, constateer
de dat het een kos aar beest was en trachtte
het te bewegen met hem mee te gaan. Dit
gelukte schitterend; doch de vrouw van N.
wilde van den veelvraat niets weten N. liep
toen naar een café en bood het dier te koop
aan. Toevalliger wjjze was een buur van den
eigenaar ook in het café. ook deze man zag,
constateerde en haaide de politie. Verd. N.
had zich nu te verantwoorden. Hij had niet
de bedoeling gehad den hond te stelen. De
Officier dacht er echter anders over. daar
verd. al eens meer veroordeeld is terzake
verduistering, en eischte een gevangenisstraf
van 3 weken. Verd. drong op een geldboete
aan.
De Politierechter wilde ditmaal met 20.
of 10 dagen volstaan.
Lezing Wies Moens
Voor een zeer gering aantal belangstellen
den trad Maartdagavond de Vlaming Wies
Moens op. Onderwerp: „De celbrieven in ver
band met de Vlaamsche poëzie na 1914."
Boeken, aldus de spreker, hebben een eigen
geschiedenis: een innerlijke, die de gesteld
heid van de zie! des schrijvers weergeeft en
een uiterlijke, de politieke geschiedenis. Voor
velen zijn literatuur en politiek de onver-
zoenlijkste elementen. De „celbrieven" dienen
te worden beschouwd als een bepaalde periode
uit de Vlaamsche beweging, het activisme.
De Vlaamsche beweging is tot stand geko
men na 1830 als gevolg van de systematische
mde-drnkHue van het Waamsche volksdeel.
In den nieuwen Belgischen staat moesten 2
onderscheidene nationaliteiten worden ver
smolten. Dit geschiedde ten koste van het
Bestuursverkiezing
Op Zaterdag 16 Febr. i.l hield de R. K.
provinciale Kiesvereeniging Haarlem haar
jaarvergadering, waaraan tevens verbonden
was eene bestuursverkiezing. Om 3 uur opent
de voorzitter de heer M. L. A. Klein de verga
dering met den chr groet, verwSlkomde de
afgevaardigden in liet bijzonder hen, die
voor de eerste maal deze provinciale bezoch
ten. Hij besprak het verband lokale-provin-
ciale-cenl.ale, memoreerde de wijzigingen
ontstaan door het verdwijnen van Schoten,
van Spaarndam, de vergrooting van Haarlem
waardoor hier 3 kiesvereenigingen ontston
den, wier afvaardiging in vele opzichten af
wijkt van de vroegere, zoodat het bestuur
meende te moeten aftreden om zoodoende
een bestuur te verkrijgen, gekozen door de
tegenwoordige afgevaardigden en die dus
dezer vertrouwensmannen waren.
Hierna verkreeg de secretaris gelegenheid
tot voorlezing van de notulen der laatste
vergadering, die onveranderd werden goed
gekeurd. Daarop Volgde voorlezing van het
jaarverslag, dat geen reden tot op of aan
merking gaf
Bij het nu volgend jaarverslag van den
penningmeester bleek, dat na betaling der
onkosten der laatste verkiezingen e.d. de
kas nog een saldo bezit van 319 56. De be
scheiden worden door de heeren Dijt en
Kraetzer gecontroleerd en in orde bevonden,
waarna de penningmeester voor zijn goed en
keurig beheer bedankt wordt, tevens gede
chargeerd.
Als voorzitter werd met algemeene stem
men herkozen de heer M L. A. Klein. Voor
de acht overige bestuursplaatsen worden een
tiental namen genoemd, zoodat een vrije
stemming noodig is. waarvan het resultaat
is, dat gekozen werden: Mevr. WeberArik
en de heeren J. Brinkman, Kraetzer, Nelis-
sen, Pieïage, Siegers, v. d. Mey. Vader, die
nader de functies zullen verdeelen. De aan
wezige gekozenen namen hun benoeming
aan, terwijl den niet-aanwezigen van hunne
benoeming zal worden kennis gegeven
Onder verwijzing naar art. 2 van het re
giement werd voorgesteld en aangenomen
f loo.voor propaganda-doeleinden te stor
ten in de kas der Kamer-Centrale Haarlem.
terwi.il voor dit jaar, wegens de hooge on
kosten, die de verschillende lokale Kiesver
eenigingen zullen hebben, vrijstelling gegeven
wordt van contributie-betaling.
De rondvraag bracht nog enkele zaken, die
de „provinciale" slechts ten deele aangaan,
op het tapijt
Zoo kwam ontevredenheid tot uiting om
het feit, dat aandrang is uitgeoefend on den
heer Bongaerts ten einde hem te doen be
danken voor den kwaliteitszetel voor Han
del, Nijverheid en verkeer in den kring
Haarlem. Het gevolg van dit bedanken zal
ziin, dat verschillende kiezers zullen moeten
stemmen op een niet gewilden candidaat.
Men vreesde daardoor slechtere verkiezings
uitslagen.
Na uitvoerige discussie kon de voorzitter
ongeveer 5 uur de vergadering op de ge
wone wijze sluiten.
De proefuitzendingen van den PHOHI-
zender te Huizen zullen in de week van
1723 Februari plaats vinden op de navol
gende data en uren:
Woensdag 15—18 G.M T.
Donderdag 1216 G.M T.
Vrijdag 11—16 G M.T.
De golflengte ls 16.38 meter.
XIII
Prof. Veraart heeft aan het Partijbestuur
der R. K. Staatspartij medegedeeld, een
vrjjen zetel te weigeren.
Het congres der S. D. A. P. heeft het
verkiezingsprograin aanvaard.
In verband met den stadhuisbrand heeft
de burgemeester van Leiden een proclama
tie gericht tot de burgerij.
De minister van Onderwijs heeft den
voorzitter der Tweede Kamer verzocht het
wetsontwerp tot wijziging der schoolgeldl-
regeling weer op de agenda te plaatsen.
Volgens de laatst ingekomen berichten
uit het buitenland is de vorstperiode nog niet
ten einde.
Algemeene staking in de Belgische glas
blazerijen.
De sensationeele inbraak in het filiaal dei*
Diskonto Gesellschaft te Berlijn. Het spoor
gevonden?
Voor don bouw van den Pauselijken trein
en het gereedmaken van het Vaticaansche
station zijn de noodige maatregelen getrof
fen.
In Macedonia en Thracië hebben de over
stroomingen groote schade aangericht.
OP DOOI
Zuster Anna, ziet gij nog niets komen?
Moeder de Gans.
OP EEN KOUKLEUMER
Stik in koffiè en verdwijn!
OP HOUTEN NOODWONINGEN
Wat is de Meester wijs en goed,
Die alles heeft gebouwd
En nog in wezen blijven dcet,
Wat 's menschen oog aanschouwt;!
MultatulL
Kamphuyzen.
Barometerstand 9 uur v.m.: 7.76. Vooruit.
OPTICIENS FABRIKANTEN
LICHT OP. De lantaarns moeten mor
gen worden opgestoken om: 5.55.
Nog steeds belooft het weerbericht
geen beterschap. Hoewel de Siberische
koude weer voor eenige dagen tot het
verleden is gaan behooren, blijft de
weervoorspel'ing spreken van aanhou
dende vorst.
Het einde van de koude-periode, die
9 Februari begonnen is, komt dus nog
niet in 't zicht.
Intusschen tellen we al 19 Februari...
Hoogste barometerstand 782.4 m.M.
te Stensele.
Laagste barometerstand 749.11 m.M.
te Vestmanör.
Verwachting: Zwakke tot matigen
Dostelijken wind, betrokken tot half be
wolkt. weinig of geen sneeuw, lichte tot
matige vorst, des nachts in het óósten
strenge vorst.
Aan het pompstation der Haarlem-
sche Waterleiding in de Bloemendaal-
sche duinen is hedennacht een tempe
ratuur van 11 V% graad Ce'sius, onder
nul, geconstateerd. Dit is dus ongeveer
21 graden Fahrenheit vorst.
MAAGDENBURG, 19 Februari. Gisteren
middag te 1 uur reed een losse locomotief op
den gereedstaanden trein naar Kebisfelder
op het eerste perron van het hoofdstation te
Maagdenburg. De achterste drie wagens wer
den tegen elkaar opgedrongen en liepen ge
ringe schade op. De acht of tien personen,
die zich in den wagen bevonden, liepen builen
en schrammen op.
