DE
ROND
TWEEDE BLAD NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT - VRIJDAG 22 FEBRUARI 1929 BLADZIJDE 4
IETS OVEB HET CHTNEESCHE SCHRIFT.
Hen gebruikt beelden in plaats van letters.
Wanneer een Europeaan het Chineesche
schrift bekijkt, dan lijken die letters op het
eerste gezicht slechts de uivloelsels van een
onzinnige phantasie Toch is niets minder
waar dan dat. Bij het bestudeeren van het
Chineesche schrift komt men langzamerhand
tot het Inzicht, dat die letterteekens wel de
gelijk een diepere beteekenls hebben en vaak
zelfs een kostelüken humor verbergen. Zoo
als men weet, bezitten de Chineezen geen
phooetisch- of klankschrift zooals wij, maar
een ideographisch. d. w. z. beeldschrift. Daar
door Is het theoretisch mogelijk een Chinee-
schen tekst goed te verstaan al kent men
ook geen woor duit de taal van het Hemel-
sche Rijk.
Gaat men de keuze dezer letterteekens
na, dan zal men moeten toegeven, dat zi)
bijzonder gaarne hun bijtende spot tegen
-het vrouwelijk geslacht rich te- Om een en
kel voorbeeld te noemen, neem het Chtnee-
f>M» teeken voor ons woord „vrouw"; plaatst
men dit teeken echter tweemaal naast elkaar.
heeft dat nieuwe beeld de weinig vleien
de beteekenls van „twist". Drie van dezelfde
teekens naast elkaar zelfs „kwaadspreken"
Het begrip huiselijkheid geeft de Chinees
eveneens ln weinig respectvollen vorm weer:
het is het beeld van een varken onder een
dek; het huwelijk wordt aelfs op stuitende
manier voorgesteld nl een vrouw en een
varken onder een dak.
Het woord „deur" in het Chineesch schrirt
levert een groote verscheidenheid van com
binatie van de teekens deur en mond, want
de bezigheid van zoo'n arme duivel bestaat
in: „zijn mond te richten naar de deur."
Het teeken voor „luisteren" is een „deur"
naast een „oor". Zeer eigenaardig is de vorm
waaronder de Chinees het begrip „geluk"
weergeeft. „Welke mensen is het gelukkigst?"
vraagt de wijze man van het Oosten zich
af en dan luidt het antwoord: „De boer. die
de rijst van zijn akker eet." Daarom schrijft
men het geluk met het teeken van den
„boer", benevens het beeld van den ,mond".
Het eenvoud begrip „boer" zelf bestaat uit
het teeken van den „man", die naast het
..veld" staat. Het tegenovergestelde van den
gelukkigen boer ls volgens de opvatting der
Chineezen de „gevangene" een begrip, dat
zeer gemakkelijk is voor te stellen .Het ls hei
gewone beeld van den man, door 4 strepen
ingesloten, die strepen beteekenen den ket-
ker.
Van gentalen eenvoud getuigt de manier
waarop men in China het gecompliceerd
oegrip „horizon" voorstelt; de zon en daar
onder een streep.
De zon en de maan naast elkander betee
kenen licht. In de manier, waarop de Chi-
nees het bijvoegeliJk naamwoord „groot"
voorstelt, zien we een groote waardeering
van eigen voornaamheid: het ls n.l. het tee
ken van „man", waardoor het cijfer één ge
zet is. Ook de trotsche Chinees moet toch
nog toegeven, dat de Hemel hooger is dan
hijzelf en zoo stelt hij hem voor door het
teeken „man" met een flinke dikke streep
er door.
Naar deze voorbeelden te oordeelen ls het
leeren der Chineesche taal heelemaal niet
vervelend
EEN MIDDEL OM TOERISTEN TE
LOKKEN
Sedert enkele weken heeft de Mexicaan*
sche regeering de noodige stappen gedaan,
om het vreemdelingenverkeer in Mexico te
bevorderen. Een dagblad in Mexico-city
vestigt de aandacht van de desbetreffende
autoriteiten op het feit, dat zij één ding ver
geten hebben, en wannéér zij daar niet voor
zorgen, zullen al hun vaderlandslievende be
moeiingen niets uithalen.
„U vergeet," zoo schrijft het blad, „Om de
aandacht te vestigen op de lijken dergenen,
die men opgehangen heeft, en die nu ln den
wind aan onze telegraafpalen bengelen en
die de touristen ln uogenschouw ki nnen
nemen, zonder dat zij zich de moeite behoe
ven te geven cm uit hun comfortabelen
Pullman trein te stappen.
Feitelijk gaat het hier om een typisch na
tionaal gebruik, dat ons reeds door onze
roemzuchtige voorvaderen werd overgeleverd
Wij, Mexicanen, hebben er altijd genoegen
in gevonden om onze opstandelingen op te
hangen langs den publieken weg. opdat de
reizigers zich in dat schouwspel zouden kun
nen verlustigen, zooals ook vroeger Lorenzo
de Medici in het beschaafde Florence de
adelijke Pazzls en hun vrienden op de markt
lieten ophangen, als een waarschuwing voor
de oproermakers. Alleen hebben wij het
voorbeeld van dezen Florentijner nog niet
heelemaal opgevolgd, omdat wij nog geen
foto's hebben laten maken van deze opge
hangen rebellen, maar wij zien ze lisver
zooals ze daar hangen en wij hebben weken,
ja, maanden lang plezier van een Mexicaan
die aan een telegraafpaal hangt te bengelen.
Wij zien hem langzamerhand tot een
mummie en eindelijk tot een geraamte ver
schrompelen. De voorbijgangers worden aan
dit gezicht gewoon en zij hebben zelfs de
gewoonte, om aan de verschillende lijken
allerlei bijnamen te geven om ze van elkaar
te kunnen onderscheiden. Maar niet leder
een ziet graag die lijken hangen, er zijn ook
sentimenteele en weekhartige menschen, die
zooiets verschrikkelijk vinden. Daarom rich
ten wij een beleefd verzoek, tot het departe
ment voor de regeling van het vreemdelingen
verkeer, om dit vraagstuk tot oplossing te
brengen en ons te willen mededeelen, of vol
gens haar meening de aanblik van de op
gehangen rebellen, die aan de telegraafpalen
bengelen langs den openbaren weg, de vreem
delingen zullen wegjagen of wel ln grooten
getale aanlokken?"
5000 FRANCS OM EEN SCHILDERIJ
TE ZIEN
Toen Thomas Couture bezig was zijn groot
stuk „Rome uit den tijd van zijn verval"
te schilderen, werd bi) gestoord door het
bezoek van een collega, die den naam had
een spotvogel te zijn.
- Weet je wat. Couture, zei deze tot hem.
Ik heb 'n kennis, die je schilderstuk ook
graag 'ns wou zien.
Nu had Couture soms zeer nukkige dagen
en ook dezen dag was hij niet bijzonder
vrooyjk gehumeurd.
Loop naar den duivel, schreeuwde hij.
Dacht Je misschien dat ik mijn schilderstuk
door dien ezel wil laten ontwijden?
Kom, kom. antwoordde zijn vriend, zoo
erg is het nou niet. De man dien ik bedoel
wil wel 500 fr. op tafel leggen, alleen voor
het aanschouwen der schilderij.
Vijfhonderd francs. De schilder legde
zijn penceel uit de hand en keek zijn vriend
verbaasd aan.
Zooals ik zei 500 francs.
Couture schilderde "n oogenblik zwijgend
door, maar de waarde der kunst behield de
overhand op het geld. De man mag zijn
geld houden, riep hij.
Eenige dagen later ontving hij weer be roek
van zijn collega. Hoor 'ns Couture, mijn
lastgever zou zelfs 5000 fr. willen geven,
wanneer hi) je schilderij kon zien.
Verduiveld 5000 francs! Dat moet 'n
buitengewoon kunstliefhebber zijn. Laat hem
dan voor mijn part maar komen. Hoe heet
hij?
Jacob Arago. de broeder van den ster
renkundige.
Wat? Jacob Arago? Maar die is Immers
blind?
Juist! En daarom zou hij ook zoo graag
5000 fr. willen geven, wanneer hij je schil
derij kon zien.
BOLSJEWISTISCHE DWAASHEDEN
De groote verdeeldheid die er heerscht
onder de grondleggers van het bolsjewis
tisch bewind ln Rusland, ls een der hoofd
oorzaken van de voortdurende onrust ln de
geesten der menschen. Allerlei verdacht
makingen, beschuldigingen en samenzwerin
gen maken den dag van morgen zoo onzeker,
dat de ziel van het Russische volk, dat zich
zoo gemakkelijk aan allerlei bygeloovige fan
tasieën overgeeft. !n iedere abnormale gebeur
tenis een voorteeken ziet van het naderend
einde.
De brand in het Museum van Lenin, die
op den verjaardag van het overlijden van
Lenin, den grooten rooden dictator, plaats
had, heeft ln Moskou een groote opschud
ding teweeggebracht. Het volk ziet ln dit
samentreffen een vingerwijzing Gods, en
men mompelt nu reeds dat heel zijn werk
door het vuur verwoest zal worden, even
als zijn lichaam verging, ondanks alle po
gingen, die de wetenschap in het werk had
gesteld, om het bederf te voorkomen.
Volgens de meening der politie-autoritei-
ten is de brand door de tegen-revolution-
nairen aangestoken, maar men heeft de
brandstichters niet kunnen opsporen.
Het museum bevatte de graftombe van
Lenin, vele herinneringen aan dezen dicta
tor en meer dan 7000 van ziin handschriften.
Volgens een bericht ln de „Prawda" uit
Leningrad heeft men in de stadswijk Wos-
slli-Ostrow een school ontdekt, waarin leer
meesters der zwarte kunst werden opgeleid.
Daar werden duivelsmaaltijden aangericht en
satanische slempartijen gevierd.
De Vereenigde Sovjet-republieken zijn het
land van den waanzin.
EEN TELEFOONTJE UIT NEW-YORK
Een dezer dagen werd een bollen-ïirma
door den telegraafdienst te Lisse. gewaar
schuwd, dat vanuit New-Vork een telefoni
sche oproep was gedaan, meldt de Hobaha
Twintig minuten daarna kwam de aan
sluiting Hallo, New-York here Hallo Lisse
here, en de heeren spraken met hun ver
tegenwoordiger uit New-York, zoo duldelij
alsof het een verbinding in het locale nes
was.
<og zoo'n sta-ln-den-weg te Oud-Schoten. Onbewoonbaar verklaard op den koop toe. De voorstad van
Haarlem zal er nu wel op verbeteren
Te Oud-Schoten moeten verschillende huisjes ten behoeve van het verkeer.verdwijnen. De weg moet daaT noodzakelijk verbreed worden. Een sieraad
vormen de oude huisjes nu bepaald cok niet!
Amerika! De barre winter heeft fabrikanten van kinderwagens op het idee gebracht de wielen te vervangen door sleeën.
En natuurlijk koopen de practische moeders onmiddellijk dit nieuwste snufje!
Na de tfsperlode ten einde loopt en de zon overdag baar kracht doet gelden, probeert men in de
groote rivieren het ijs te breken. Maar dan volgt het kralen en verrijzen van ijsbergen, die niet
zoo gauw verdwenen zijn!
Zooals de onden zongen, piepen de jongen! Als de kinderen tegenwoordig
gaan spelen, willen ze trouwen. Is In dezen modernen tijd bet huwelijk ook niet vaak een spelletje? De kinderen zullen het niet
van zichzelf hebben
Do laatste foto van den ex-kelzer te Doorn. Men herinnert zich wel de desillusies van de fotografen, toen de ex-keizer zijn 70 sten
verjaardag vierde. Na de offleieele viering poseerde Wilhelm heel graag voor onzen fotograaf
Tea, sir, that's my baby! Een alleraardigste kiek van een zwartje met zijn wit konijntje, dat
hij alr een troetelkindje verzorgt en voor geen geld zon willen missen
Frans Schubert, van
tv'cn op het ge
in--«teHjk orgel-
doneert van heden
avond eenige
werken worden
nitgevoerd
t
