Dingen van den Dag
i
feuilleton
Voor een bon
een plaatje!
Tieleman&JJros'
tweede blad
ALS HET HART ROEPT....
Molen album
General Electric" Stofzuiger
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT
VRIJDAG 7 JUNI 1929
BLADZIJDE 1
Aug. H. M. C. Lindner
GEMENGD NIEUWS
Roeiboot omgeslagen
AUG. H. M. C. LINDNER
De bevolking van Den Haag
BRANDEN
Opgebroken weg
Verongelukt
Van een wissen dood gered
W inkeldieveggen
Auto met twee personen
te water
Te water geraakt en
verdronken
HoUandsche Molens"
door Ir. A Ten Bruggencate be
schikbaar te stellen.
Rupsenplaag
Auto-ongeluk
KUNST EN KENNIS
Duitsche torpedobooten
te Rotterdam
BBS 5
ÜMiÉ
Het honderdjarig bestaan
van Toonkunst
VOS ROUWENS
^°man, vrij naar het Engelsch bewerkt
door J. P. SCHEEPENS
18 hü
27
De heer Aug. Lindner, president van den
BÜzonderen Raad van den H. Vincentius
Paulo, te Amsterdam, viert vandaag, Vrijdag,
zün tachtigsten verjaardag.
De bladen, die in de hoofdstad des lands
verschijnen, hebben het bericht eenige dagen
Beleden met nadruk gelanceerd en dat ge-
keurt alleen als het zeer geachte, openbare
Personen betreft Welnu de heer Lindner is
'nderdaad een nobele figuur in het Amster
damsche lever, en behoort bovendien ook aan
°hze Haarlemsche omgeving, want sinds vele
Jaren woont hij in Bloemendaal, de laatste
15 jaar aan den Zijlweg 286, zoodat hij zelfs
sinds de grenswijziging (praat hem niet over
de annexatie!) nolens volens Haarlemmer is.
zijn hem gaan opzoeken om onzen lezers
den bekenden Amsterdammer, die in hun
Piidden woont te kunnen voorsteller
Van de prettig gestoffeerde kamer, waar
w'j wachten, wordt met 'n kort rukje de deur
Beopend. Hooge, vierkante, veerkrachtige fi-
Buur met friseh, blozend gezicht, allures van
druk zakenman op en top, vult plots de heele
kamer met zijn persoonlijkheid. Gaat u zit
ten! Het complimentje, dat men bij zulke ge
degenheden gewoonlijk bij de hand heeft
over gezegenden ouderdom, die in de H. Shrift
Beprezen wordt; eeuwige jeugd; levend bewijs
van de stelling, dat wie hard werkt langer
jong blijft dan wie rust; 't klaargemaakt
complimentje kruipt achter onze tanden weg
en onhandig nemen wij een zakelijke houding
san en deelen het doel van ons bezoek mee.
Wij zijn door deze verschijning overrompeld.
Te deksel, zijn alle Amsterdammers dan zoo?
deneer Raaymakers, de oud-secretarls-ge-
Paraal van de Rijksverzekeringsbank, me
ieer Sterck wij hebben er tientallen gekend
en kennen er nog velen, ze schijnen te behoo-
ïen tot een bijzonder soort Adamskinderen,
die nooit oud worden en alleen op een zeker
Our ophouden te leven zooals men een zaken-
Besprek beëindigt
Er zullen vandaag in den huize Lind
ner aan den Zijlweg weinig toespelin-
Ben gemaakt worden op den ouderdom
Van den jarige, dat doet men niet bij jonge
Pienschen Men zal hem vragen naar zijn toe
komstplannen.
De volgende maand ga ik met de bedevaart
Pi ede naar Lourdes, vertelt ons de heer Lind
ner. Neen, niet als ambteloos pelgrim, corri-
Beert hij ons een beetje ongeduldig, ik ga mee
Voor de zieken. Dat doe ik al 26 jaar. Ik ben
kd van de Hospitalité de Notre Dame de
Gourdes. Een groote eer. In ons land zijn er
laar 2 leden. De heer mr. ridder de vander
Schueren, die de plaats heeft ingenomen van
Willem Diepenbrock, en ik. Tot onze taak be
hoort het in orde maken van den ziekentrein,
die uit Roosendaal vertrekt. Wij hebben dit
jaar 250 zieken en in Lourdes zijn we in de
hospitalen. Van 's morgens vijf uur tot
avonds negen uur. Hoort den heer Lindner
Poet enthousiasme en liefde vertellen van zijn
bedevaarten, van zijn zieken, van zijn doch
ter, die reeds ae bronzen medaille verdiende
eP in de piscines behulpzaam is. Twee maal
maakte de heer Lindner een wonder, een
Broot wonder dan, mede. Eenmaal van een
Erangaise, die van lupus in het gezicht en een
ander, die van ruggemergstering genas. Hoe
bewondert de heer Lindner de innige, de kin
derlijke vroomheid van de Fransche bede
vaartgangers!
De heer Lindner is tachtig jaar. Wij ver
gaten het bijna. Ja, zegt hij, ik heb nu toch
aangekondiga, dat ze in de Julivergadering
een nieuwer president in Amsterdam moeten
kiezen, ik word werkelijk te oud. En er zijn
knappe jongeren, die mij vervangen kunnen.
aar ze zeggen, dat het nog niet gaat. De
heer Lindner lacht hartelijk. Het zou wel
z°nde zijn, merken wij op, als men zoo'n
Jonge kracht zou moeten missen en wat zoudt
P met uw werklust doen? Neen, zwaar valt
het werk me nog niet, geeft de heer Lindner
t°e. Elke maand woon ik vier vergaderingen
biJ in A'dam, ja, natuurlijk 's avonds, en een
Vergadering in Den Haag van den Hoofd
rad, waarvan ik vice-president ben en elke
maand bezoek ik mijn jongens in „Harre-
veld" te Lichtenvoorde, u weet wel het mooie
opvoedingsgesticht. Twee honderd jongens
zijn daar. Dat werk der St. Vincentiusvereeni-
ging ligt mij zeer na aan het hart.
De heer Lindner komt er dan ook niet over
uitgepraat. Hij richtte het op met de heeren
mr. dr. D. A. N. P. Kooien, mr. Teilegen en
onzen heer van Kessel uit Haarlem. Het
werd geopend door minister Regout en was
het eerste huis, dat tot stand kwam na de
inwerkingtreding van de Kinderwetten. Alle
vakken worden er onderwezen. Zelfs de boer
derij. Wij beleven heel veel pleizier aan
die jongens, zegt onze gastheer, alhoewel er
ook wel eens een enkele maalMaar de
voldoening is het grootst.
Hoe lang bent u lid van St. Vincentius?
Zestig jaar Ge leest het, lezer, zestig jaar
lid van de St. Vincentiusvereeniging van
Amsterdam! Ik heb met mr. v. d. Biesen de
eerspe conferentie in de buitenwijken van
Amsterdam opgericht. Dat was de conferentie
van de Liefde. Mr. v. d. Biesen werd voor-
Lindner en de Amsterdamsche St. Vincentius
vereeniging tenslotte één zijn. Want behalve
deze en enkele andere op godsdienstig gebied,
zooals Kerkmeester had de heer Lindner
geen functies in Amsterdam. St. Vincentius
was hem genoeg. Toch niet, de heer Lindner
wil heel graag weten, dat hij ook luitenant'
kolonel van de Amsterdamsche Schutterij is
geweest met veertig dienstjaren als officier.
De heer Maarschalk, burgemeester van Haar.
lem, heeft in dien glorieuzen tijd nog als of
ficier onder zijn orders gediend!
Op den Zijlweg 286 woont een jeugdig
mensch van tachtig jaar, die met voldoening,
naar anderer meening, op zijn afgelegde le
vensbaan kan terugzien en de harten van
duizenden Amsterdammers zullen vandaag
met groote liefde en dankbaarheid aan den
heer Lindner gedacht hebben, die in de we
reldstad Amsterdam het werk van den Barm-
hartigen Samaritaan op zoo ideëele wijze uit
oefende.
Eén der inzittenden verdronken
Woensdagmorgen voer op den Holland-
schen IJsel bij Capelle, een roeiboot, ko
mende van de richting Ouderkerk, met drie
inzittenden, meldt de „Voorwaarts".
Ter hoogte van de scheepswerf van de
N. V. v. d. Giesen, trachtten de inzittenden
een passeerende motorboot te grijpen, om
zich te laten sleepen.
De boot is daarbij gekanteld en de drie
inzittenden zijn te water geraakt.
Zekere C. Hoogerwefg, uit Ouderkerk aan
den IJsel, is verdronken.
Van de beide anderen heeft één zich drij
vende weten te houden aan de omgeslagen
boot, terwijl de andere bleef zwemmen, tot
dat hulp is komen opdagen-
gereden. De botsing was zoo hevig, dat een
der twee inzittenden door het raam uit den
wagen werd geslingerd. De man kreeg een
ernstige schedelfractuur. De bestuurder kwam
vrijwel met den schrik vrij. Spoedig was ge
neeskundige hulp bij de hand. De auto werd
zwaar beschadigd.
De heer Jan Koning Wz., te Purmerend,
werd door Z. H. den Paus, voor zijn bijzon
dere verdiensten als lid van het Parochiaal
Armbestuur, vereerd met het gouden kruis
Pro Ecclesia et Pontifice
JuUMrX-
zitter en ik secretaris en toen de heer v. d.
Biesen president van den Bijzonderen Raad
van Amsterdam werd, volgde ik hem op als
voorzitter der conferentie. Toen, nu 26 jaar
geleden, de heer v. d. Biesen heenging als
president van den Bijzonderen Raad van
Amsterdam volgde ik hem ook daar op. St.
Vincentius in Amsterdam heeft belangrijke
liefdewerken. Daar is b.v. het werk, dat de
Haarlemsche Vereeniging niet kent, het lief
dewerk der bijzondere scholen. Toen ik pre
sident werd, waren er 8, nu 21 scholen, waar
5000 kinderen deels door leeken, deels door
broeders onderwijs ontvangen. Wat dat zeg
gen wilde, toen de gelijkstelling van 't open
baar en het bijzonder onderwijs er nog niet
was, behoeven wij niet te zeggen. St. Vincen
tius moest het doen van de legaten en de
giften. Eer- ander belangrijk liefdewerk, dat
nu nog zeer bloeit, is dat der Bibliotheken
Vérleden jaar werden er driehonderdduizend
boeken uitgeleend! De heer H. Raëskin is
daar de ijverige voorzitter van die twee liefde
werken, vertelt de heer Lindner. Het trof ons
in hooge mate met hoeveel liefde en
waardeering de heer Lindner van al de Vin-
centianen spreekt. Vooral van zijn secretaris
den heer E. Hoeten. Van ieder, dien hij noem
de, kwam hij niet uitgeput in lofprijzingen,
't Aantal conferenties ging in de laatste zes en
twintig jaar vooruit van 12 tot 24. De heer
Lindner vertelde nog hoe St. Vincentius in
Amsterdam reeds een consultatiebureau had
voor rechtskundig advies, dat 20 jaar geleden
werd opgeheven toen er op andere wijze in
voorzien werd, hoe omtrent dienzelfden tijd
de R. K. arbeidsbeurs werd opgeheven toen
de gemeentelijke instellingen in het leven
werden geroepen; hoe de kinderbescherming
door St. Vincentius werd beoefend voordat de
Kinderwetten tot stand kwamen. Vooral werd
het hoofdwerk niet vergeten: het bezoek der
armen. Duizend gezinnen worden er wekelijks
bezocht. Men moet den heer Lindner met zijn
groote hart van dit mooie werk hooren ver
tellen en hem dit hooren zeggen; wij moeten
dankbaar zijn jegens de armen omdat wij
hen mogen helpen; onjuist is, dat de armen
tegenover ons dankbaar moeten zijn, omdat
zij door ons geholpen worden!
Het was niet onze bedoeling een beschrij
ving te geven van het St. Vincentiuswerk te
Amsterdam. Wij hebben er echter even de
aandacht op moeten vestigen, omdat de heer
In Februari is de bevolking van Den Haag
gestegen met 3, zegge en schrijve drie zielen,
zoodat ze op 1 Maart 425.727 (Maart 1928
416.630) personen bedroeg, t. w. 193.822
(189.767) mannen en 231.905 (226.863) vrou
wen.
In Januari had de toeneming der bevol
king 615 personen bedragen.
Te Wageningen
Te Wageningen is Woensdagnacht het
huis van P. de Weijer verbrand.
Het vuur ontstond vermoedelijk door het
omvallen van een olielampje, waarop geen
glak was.
Van den inboedel werd veel gered.
Huis en inboedel waren verzekerd.
Heidebrand
In de omgeving van den Friezenberg bi)
Russen is ongeveer 20 H.A. heide afgebrand.
Met groote moeite en met behulp van rijks-
en gemeentepolitie en tichelwerkers is het
gelukt den brand tot staan te brengen,
langs den Amstel, te Amsterdam, ter hoogte
van den Omval, toen zij een verdacht geluid
in het water hoorden.
In de veronderstelling, dat een kat te
water was geraakt, liepen de agenten naar
den overkant van de vaart, een zijtak van
den Amstel, om het dier zoo mogelijk uit
zijn benarde positie te redden. Zij zochten
in de nabijheid der Erdalfabriek, van waar
het geluid gekomen was en niet weinig
schrokken zij, teen zij een man in het water
zagen liggen.
Met groote moeite wisten zij den drenke
ling op het droge te brengen en pasten on
middellijk kunstmatige ademhaling op hem
toen.
Na ruim een kwartier mocht het hun ge
lukken de levensgeesten weer op te wek
ken.
Per auto van den Geneeskundigen Dienst
werd de onbekende, een naar schatting 35-
jarige -man, naar het Onze Lieve Vrouwe
gasthuis vervoerd, waar hij is opgenomen.
Alhoewel zijn toestand niet direct zorg
baarde, kon hij nog niet worden verhoord-
Het deel van den Rijksweg Amsterdam
Amersfoort tuschen K.M. 21.5 (Godelinde-
weg) en K.M. 22.8 (Huizerweg) zal van 10
Juni tot 10 Augustus a.s. gesloten zijn voor
rij- en voertuigen, uitgezonderd rijwielen.
Op de Koninginnegracht nabij de Javabrug
te 's-Hage, waar een nieuwe rioleering wordt
gelegd, is gistermiddag een rioolbuis op een
27-jarigen arbeider gevallen, waardoor deze
spoedig overleed.
Dank zü de waakzaamheid vai
twee poli tie-agenten
In den afgeloopen nacht tegen 1 uur reden
twee surveilleerende agenten van politie
Woensdag bemerkte een controleur van
„De Bijenkorf" te Amsterdam, dat een vrouw
en haar dertienjarig dochtertje pogingen
aanwendden om goederen te ontvreemden.
Hij hield ze aan en bevond dat ze reeds iets
hadden gestolen en bovendien twee dames
japonnen bij zich hadden, die zij in een win
kel op den Nieuwendijk bleken te hebben
ontvreemd.
Kranige redding
Donderdagavond te 10 uur reed een vier
wielige personen-auto waarin zich de be
stuurder en een passagier bevonden en ko
mende uit de Museumstraat te Groningen
door onbekendheid met den weg in het inkt
zwarte water van het Reitemakersreige. De
15-jarige Geertruida Bonsema zag het onge
val voor haar oogen gebeuren en maakte on
middellijk alarm. Eenige oogenbiikken later
sprong de 19-jarige J. Lentz, wonende Mu
seumstraat 3a, van den va' in 't veter wolk
voorbeeld even later aan den overkant ge
volgd werd door den 17-jarigen W Groen
wonende in de Kleine Bergstraat 14. Met
voor hen beiden groot levensgevaar werd in
de heerschende duisternis onder een plas
regen de bestuurder, de 22-jarige Vt'eytse
Heeg, Biltstraat 57 te Leeuwarden, uit den
auto gehaald. Deze sprong echter na op den
wal te zijn geweest weer te water, waarna zij
met hun drieën het portier van den auto. die
inmiddels geheel onder water was verdwe
nen, openrukten en den passagier den 24-
jarigen Eddie Wintjoks uit Leeuwarden, die
toen reeds bewusteloos was, uit den wagen
trokken. Beide drenkelingen werden bij be
woners ter plaatse binnengebracht, waar dr.
Van der Velde de eerste hulp verleende. In
middels was de brandweer met het Sincktoe-
stel verschenen en trachtte den auto te lich
ten.
De passagier Eddle Wintjoks bleek veel
water en drijvend vuil binnengekregen te
hebben; de geneesheer achtte overbrenging
naar het Academis Ziekenhuis noodzakelijk.
Aan de redders, die zich met gevaar voor
eigen leven van hun taak hebben gekweten,
alle hulde. (Tel.)
Donderdagmiddag, omstreeks vijf uur, is
het vijfjarig dochtertje van den arbeider
Hopper te Bleiswijk spelenderwijs te water
geraakt en verdronken. Toen de moeder de
afwezigheid van de kleine bemerkte werd
onmiddellijk gedregd en al zeer spoedig het
lijkje opgehaald.
Tegemoetkomend aan het ver
zoek van vele alleenwonenden
en kleine gezinnen, besloten wij
van nu af aan voor één ingezon
den bon een aquarel-illustratie
voor ons Jubileum Album
In het Oidambt (Gron.) heerscht een rup
senplaag. De bladeren van vele vruchtboomen
zijn kaal gevreten.
Op den weg onder Nederasselt, een paar
uur gaans van Nijmegen, is een auto uit Den
Haag in groote vaart tegen een ijzeren paal
Een half-flottille torpedobooten van ce
Duitsche Marine, de Seeadler, de Utis en
de Wolff, onder commando van den kapt
tein ter zee Kummetz, is Donderdagmor
gen te Rotterdam aangekomen. De drie tor
pedobooten, die in de jaren 1926'28 op de
Marinewerf te Wilhelmshafen zijn ge
bouwd, en eerst korten tijd geleden aan de
Duitsche Marine zijn toegevoegd, maken
thans een tocht over de Noordzee. Ze zijn
1
De verkeerstoestand te Halfweg is door het wegbreken der ft. K. Kerk aanmerkelijk verbeterd. Het omlijnende vlak geeft de
plaats aan waar vroeger de kerk stond.
Zoo men ziet, is het uitzicht nu vrij geworden en de kans op ongelukken verminderd
uit Wilhelmshafen vertrokken, zullen tot
Maandag a.s. te Rotterdam blijven en gaan
daarna naar de Oostkust van Engeland.
Gisterenmorgen vroeg te 8 uur zijn zij te
Hoek van Holland binnengeloopen, waar
zonder onderbreking de reis naar Rotter
dam werd voortgezet, waar de booten om
10 uur ligplaats namen aan de Parkkade.
De torpedobooten zijn bewapend met drie
kanonnen van 10.5 c.M., luchtafweergeschut
en zes torpedo-lanceerbuizen. terwijl over
eenigen tijd nog speciaal luchtafweerge
schut zal worden geplaatst. De booten zijn
87 M. lang en eik bemand met 220 man.
Merkwaardig is, dat bij den bouw niet van
klinknagels gebruik is gemaakt, maar dat
de platen electrisch zijn gelascht, waardoor
een groote besparing aan gewicht en ruim
te is verkregen. Er bestond voor de aan
komst te Rotterdam groote belangstelling,
vooral van de zijde der Duitsche kolonie,
die in Rotterdam zeer sterk is. Verschil
lende autoriteiten hebben hun opwachting
gemaakt bij den flottille-commandant, o.a.
vele leden van het Duitsche consulaat, de
havenmeester van Rotterdam namens het
Rotterdamsche Gemeentebestuur, de plaat
selijke commandant en verder officieren
van het maxinecorps. Gedurende de vol
gende dagen zal er gelegenheid best- an de
schepen te bezichtigen.
Muziek-historische tentoonstelling;
Onder groote belangstelling is des mid
dags in het Stedelijk Museum te Amster
dam de Mpriek-historische tentoonstelling
der Maatschappij tot bevordering der
Toonkunst geopend.
De officieele opening geschiedde door
den heer J. C. Tadema .ondervoorzitter der
Maatschappij, aan wien de voorzitter deze
taak had overgedragen.
De heer Tadema begon met een kleine
uiteenzetting 'van hetgeen <fe tentoonstel
ling bedoelde te zijn. Zij is niet ver
moeiend, niet groot, daarbij overzichtelijk,
aldus spr. Zij beweegt zich op een klein
terrein, n.l. dat van onze Maatschappij, be
nevens van de Vereeniging van Neder-
landsche Muziekgeschiedenis en voorts die
vereenigimgen, waarmede de Mij. contact
heeft gehouden.
Zü zou uitvoeriger zijn geweest, indien er
meer bewaar ware gebleven in de archie
ven, maar vele secretarissen hebben bü het
overdragen van hun functie een ware op
ruim ingsmanie getoond, waardoor er veel
uit de archieven verloren is geraakt.
Desondanks is er toch veel belangwek
kends bijeengebracht en dat dit hier ten
toongesteld kan worden, dankt de maat
schappij aan de welwillendheid van het
gemeentebestuur en van den directeur van
het Stedelijk Museum, den heer Baart,
waarvoor spr. de erkentelijkheid der Maat-
schappü betuigt. Hulde brengt spr., ook aan
de heeren der tentoonstellingscommissie.
Tenslotte uit spreker den wensch, dat de
tentoonstelling het doel zal bereiken, dat
zij beoogt, nl. belangstelling te wekken voor
.Toonkunst".
Hierna sprak de vorzitter der Maatschap-
PÜ, jhr. mr. dr. E. A. van Berestevn. den
heer Tadema zijn erkentelijkheid betuigend
vor zün aandeel In de tentoonstellingscom
missie. Hü dankte ook den minister van
Onderwijs, K. en W. en mevrouw Waszink
voor hun aanwezigheid op de tentoonstel
ling.
comolaet i 110,—
Groote Houtstraat 15 - Telefoon 15497
«4
jj. "Je bent wel gelukkig!" zuchtte Julia. „Dat
hatuurtijic ai weer heel spoedig. Terwül ik
biBH eenzaam ben opgesloten bü dien brom-
ik n"en °uden oom Sherman. En toch Joan,
teö t6t dat bU zü11 z®on George niet verge-
kan, al is hü nog zoo hardvochtig. Soms
i- ik zün OTK-v-Uon t-pllpn Al een Daar maal
zün zuchten tellen. Al een paar maal
éers'J-Qp George's kamer geweest, wat hü an-
tk -,nooit doet, maar wat hü er zoekt weet
5 biet."
bet beste maar." raadde Joan haai
1,115 heb je hooren zeggen dat Je oom
da* 11 maar om zijn zoon George gaf, behalve
zün geld."
zl:l weet ik niet, maar ik dacht heb zoo,"
c|r.„ UI'a weer. „En rijker wordt hü iederen
df* 5? zoo te zeggen. Weet gij dat hij je va-
i vt a' eens Beid geleend heeft?"
■Hoeveel?» vroeg Joan,
„O, dergelüke dingen hoor ik nooit van
oom, maar ik ontdekte het bü toeval. Je be
grijpt dat ik mün oogen en ooren den kost
geef. Dat moet ik wel. Het is heelemaal niet
noodig, dat hü zoo geheimzinnig en gesloten
is!"
„Dat zün toch zün zaken, en niet de jou
we," zei Joan droog.
„O, Joan, wees niet boos! Ais gü even on
gelukkig waart als ik, zoudt ge even slecht
zyn!" riep Julia.
„Het is verschrikkelük, nooit te mogen zeg
gen wat men zegt of doet!"
„Ik houd niet van bespieder!" sprak Joan
stijf.
„Dat is maar goed ook," wedervoer Julia
driftig, „want dan zou je misschien omtrent
je vader meer te weten komen dan ge graag
zoudt willen! En over Steven Harding boven
dien!"
„Je weet even goed als ik dat ze beiden
smokkelen," zei Julia verachtelü'k. „niet dat
ik geloof dat het erg is. eens nu en dan een
partü goederen te smokkelen, als je het maar
doet ronder dat men gevaar loopt, geknipt te
-'orden. Maar nu moet ik gaan," be:loot z!;
-peens.
Joan zag haar vertrekken, doch deed geen
moeit© om haar terug te houden. Wat Julia
gezegd had, was gedeeltelijk waar: David en
Steven waren beiden smokkelaars! En ze ver
borg haar gelaat tusschen de handen, en
dacht aan al de gevaren aan dat wettelijk
ongeoorloofd vak verbonden.
Den geest vol vage, angstige gedachten, be
gaf Joan zich dien middag huiswaarts. Ste
ven zag haar van verre reeds komen en kwam
haar tegemoet, met het bericht, dat haar
vader sliep en dat ze hem liever niet moest
storen, omdat slaap hem goed deed.
„Ga je eens mee naar de „B'ijde Tijding'
küken, Joan, vroeg hü haar. En Joan had de
kracht niet om te weigeren en wist ook zoo
spoedig geen voorwendsel te bedenken om het
niet te doen.
Het was een mooie, kleine boot, en Steven
maakte haar op den fünen bouw en allerlei
kleinigheden opmerkzaam. Hü had reeds zoo
veel mogelijk wat beschadigd was hersteld,
maar er viel nog heel wat aan op te knap
pen, wat hü, in zijn vrije uren, onmogelijk
zou kunnen doen. Joan zag dit, en greep de
gelegenheid aan.
„Hoeveel zou het kosten moeten als we
de boot eens naar den besten scheepsma
ker in Seacombe brengen lieten om haar
te laten herstellen?" vroeg ze.
„Veel geld!" meende Steven. ,en geld
kunnen we hier niet overhouden."
„Goed. maar ik heb zelf geld overge
spaard in Londen, geld. dat ik zelf heb ver
diend en vader mag alles hebben! Als JÜ
me nu eens helpt om de boot in orde
te krÜBen' voordat vader haar weer noodig
heeft, als hü genezen is," sloeg Joan leven
dig voor. „Maar vertel hem er niets van
laat hem in den waan dat jü het doet
Steven. En als ze dan klaar is, zullen we
ze weer van stapel laten loopen en naar
zee brengen, opdat hü haar bewonderen
kan! Wil je me helpen, dat te volbren
gen, Steven?" vroeg ze hem vriendelük.
„Ja," was het gulle antwoord, „want Ik
denk dat je vader daar niet weing trots
op zal gaan als hü het weet," meende hü-
En toen ze weer naar binnen gingen, be
vond Joan dat zü Steven had verteld van
haar hoop, haar vrees en haar verlan
gen, zooals zü nog nooit had gedaan.
„Hü heeft me begrepen!" sprak ze
eenigszins verwonderd over het feit, bü
zichzelf. „Ach! Hoe heb ik ooit kunnen
denken dat hü dom was!"
TWINTIGSTE HOOFDSTUK.
STEVEN HARDING DE WIJDE
WERELD IN.
Misschien zou Steven Harding, indien
hü weer eenigen tijd aan zichzelf was over
gelaten, niet zoo voortvarend zijn opge
treden, maar nu kwam hü büna dagelüks
met Joan in aanraking en was hü getrof-
.en door haar innemende manieren, sinds
zü samen haar vader die aangename ver
rassing bereidden, zoodat hü meende den
raad van David Williamson t© moeten op
volgen, en het ijzer smeden wanneer het
heet was.
Wat Steven betreft, bet viel hem ove
rigens moeilük, om het geheim te bewaren
van de gerepareerde boot, want er ging
büna geen dag voorbü, of David William
son vroeg hem met belangstelling, hoever
hij dan weer gevorderd was. En het was
een heele opluchting voor den jongen vis-
scher, toen hü Joan ten slotte kon mee
deden, dat de „Blüde Tüding" weer ge
heel in orde was, en reeds in de binnen
haven van Seacombe voor anker Jag.
„Gelukkig, want vader wilde er juist
morgen heen gaan! We hadden de zaak
niet langer geheim kunnen houden!"
juichte Joan.
„Ze ziet er fün uit, de schuit, Joan!"
sprak Steven, moed vattend. „Je bent er
immers nog nooit op geweest? Kom van
avond eens met me mee, dan kun je eens
zien hoe fün ze loopt!"
Joan aarzelde even, wierp een blik naar
binnen, waar haar vader in druk gesprek
zat met een paar huurlieden, visschers, en
dan naar buiten, waar de maan zilver-
glansde over de even gerimpelde water
vlakte.
„Ik kom," riep ze. „Stil, zeg maar niets!"
■Ve blüven nl©t lang weg."
Een kwartier later landden Steven en
Joan in d© roeiboot bü de „Blüde Tüding".
die 6tevlg in de binnenhaven gemeerd lag.
ze riet er fün uit. Steven!" tel Joan,
toen ze het scheepje had bezichtigd „O,
je kunt niet denken hoe trotsch ik ben, dat
we haar zoo spoedig in orde gekregen heb
ben. Het is wel aardig. Steven, geld te eer
dienen r
Maar Steven was niet uitgezeild met de
„Blüde Tüding", om over geld verdienen te
praten. Hü hield den helmstok vast, en
zag Joan aan, totdat hü niet langer meer
het zwijgen kon bewaren betreffende zün
hoop en zün droomen. Het kwam hen on-
geloofelük voor, dat al die jaren van diepe
toegenegenheid zijnerzüds in het hart van
het jonge meisje niet een vonkje wederliefde
zouden hebben gewekt, dat was aan te wak
keren tot een volle, vurige liefdevlam.
Zoo dacht Steven, al had hü het niet zoo
kunnen zeggen.
„Is het geen prachtige boot, Joan?"
vroeg hü'.
„Ja heerlijk Steven! Ze loopt fün!" zei
Joan met de opgetogenheid van een kenner.
„O Steven, ik zou zoo wel altijd willen blü
ven varen! Welk een prachtige avond!"
„Ik zou wel altijd met je mee willen va
ren, Joan," zei Steven, maar Joan was te
zeer verdiept ln de bewegingen van de snelle
boot, en zijn opmerking ging verloren.
„Ge kunt je niet indenken hoe ik de zee
mis, als ik weer in Londen terug ben,"
ging zü na een oogenblik voort, „en zulk
een prachtige maneschün op het water, ik
weet zeker dat er geen Londenaar is, die
weet hoe schoon dat is!"
„Ik wilde dat je hier maar bleef, Joan,"
waagde Steven opnieuw. „Jasmine Cove is
niet meer hetzelfde sinds gü er niet meer
züt!"
(Wordt vervolgd).
