Dingen van den Dag
Buitenlandsch Nieuws
De Beteekenis van het
fit?
FEUILLETON
Y OUN G-PLAN VOOR DUITSCHLAND
ames
inderkleedjn
I
ALS HET HART ROEPT....
TWEEDE BLAD
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT
DINSDAG 18 JUNI 1929
BLADZIJDE 1
Het Kerstmisgilde te Haarlem
^omaiLvrij naar het Engelsch bewerkt
door J. P. SCHEEPENS
GEMENGDE BUITENL.
BERICHTEN
I
31.
Ter-gelegenheid van de jaarlijksche bijeen
komst van de leden van het H. Kerstmisgilde
te Haarlem zal a.s. Zaterdagmorgen Z. D. H.
Mgr. J. D. J. Aengenent, bisschop van Haar
lem. persoonlijk het nieuwe altaar wijden,
dat door de leden ten geschenke is aange
boden voor de H. Familiekapel van onze
kathedrale kerk. Na de H. Wijding zal Mgr.
aan dit nieuwe altaar de eerste H. Mis op
dragen. Het is. naar wij vernemen, een zeer
Hood altaar door onzen stadgenoot, den heer
M. S. Andriessen, een veelbelovend jong
beeldhouwer, ontworpen en gemaakt in den
trant der primitieven.
Benige jaren geleden heeft het H. Kerst
misgilde op zich genomen de H. Familiekapel
van de ,St. Bavo" te verfraaien. De plaat
sing van dit altaar is er het begin van en
binnenkort zal de kapel ook voorzien worden
>an passende gekleurde ramen. Daarmede
ls natuurlijk niet gezegd, dat de geheele aan
kleeding van de kapel nu spoedig gereed zal
want de versiering van een kerk is altijd
•en kostbare geschiedenis en feitelijk is de
Reloovige er nooit mede gereed, omdat wat
■we Gode geven, nooit mooi genoeg kan zijn-
Maar cms H. geloof is van alle eeuwen en zoo
zullen ook volgende geslachten met vreug
de offeren voor het Huis Gods, zooals onze
voorvaderen dat hebben gedaan en zooals
onze tijden sprekend getuigen. Het Kerstmis-
gilde behoeft zich dus niet te haasten, want
rekenend naar zijn ouderdom, zal het nog
Wel lang bestaan.
Het is een oud en merkwaardig gilde. Jhr.
>»r. A. F. O. van Sasse van Ysselt, oud-deken
van het gilde, heeft er in het jaar 1905 een
lijvige beschrijving van in het licht gegeven.
Denkelijk werd het H. Kerstmisgilde, of,
sooals het oudtijds heette, het H. Kerstgilde
omstreeks het jaar 1300 opgericht. Hoewel
de vereeniging den naam van „gilde" steeds
gevoerd heeft, was zij toch niet een vak ver -
eeniging, maar alleen een godsdienstig ge
nootschap. In onzen tijd zou men haar dan
ook eerder den naam van „broederschap"
hebben gegeven. Onwaarschijnlijk is het niet,
dat het gilde werd opgericht op dezelfde
wijze als in het leven werd geroepen de
•U lustre Lieve Broederschap te 's-Hertogcn-
bosch. een vereeniging. die gedurende de
eerste eeuwen van haar bestaan hetzelfde
godsdienstig karakter had als het Kerstmis
gilde en ook al in het begin van de 14de
eeuw bestond. Het doel van het Kerstgilde
was, zooals uit zijn rekeningen blijkt, het
•Plechtig vieren van de groote en geheimnis-
Volle gebeurtenis van Christus' Geboorte.
Het had in de St. Bavokerk aan de Groote
Markt eene eigene kapel, vanouds de „Korst-
kapel" genaamd en deed ook wat in zijn
Vermogen was om aan die kapel zooveel
tnogelijk luister bij te zetten. Wat het gilde
dus nu in de nieuwe St. Bavo doet, is een
voortzetten van deze zeer oude, mooie tra
ditie der middeleeuwen.
De Korst- of Kerstkapel stond aan de
Boordzijde der St. Bavo en uit de rekeningen
van het gilde blijkt, dat er van den aanvang
een altaar in stond. Het werd aan het gilde
geschonken met een grafkelder door Willem
van Schooten, die in 1382 lid van het gilde
werf. In het graf, dat zich onder het Kerst-
altaar bevond, werd begraven de bekende
schout van Haarlem Claes van Ruyven, die
bij een oproer van het kaas- en broodvolk
op het Stadhuis vermoord werd en wiens
vrouw, Maria van Cats, zooals uit Simon
van Leeuwen's Batavia Illustrata blijkt, na
JHjn vermoording, zijn lijk, gekapt en in
«n mand gepakt, thuis kreeg met de bood
schap er bij:
Jonkvrouw van Ruyven
Dese boutjes kon dy kluyven.
D&géUfks moest op dat altaar een H. Mis
Belezen worden als zoenofer voor diens ver
moording, welke boete was opgelegd door den
Hertog van Saksen.
Hét Kerstmisgilde heet zich in den loop der
eeuwen ook door de roerige tijden der Her
vorming en der Fransche Revolutie heen
kunnen handhaven en dat niet alleen, maar
bet is, meenen wij, in Haarlem het eenige
gilde, dat tot op heden toe, uitsluitend uit
Katholieken bestaat. Dank zij den goeden
staat der financiën komt het ook al de ver
plichtingen na, waartoe de statuten de leden
verplichten. Ook nu worden er in de kathe
drale kerk van Haarlem verschillende H. H-
Missen gelezen en wordt door het gilde de
liefdadigheid beoefend.
Toen in 1858 de financieele toestand van
bet gilde weder in orde was gekomen, werd
door zijn bestuur tevens bepaald, dat in het
vervolg ook wederom jaarlijks een maaltijd
Ban dertien arme brave lieden zoude gege-
v»b worden, en hieraan wordt nog elk jaar
brouw de hand gehouden. De armen ontvan
gen nu echter niet meer hun maal in de
zelfde zaal, waarin de gilcleleden hunnen
maaitijd houden, zooals oudtijds gebruikelijk
Was, wat noch voor hen noch voor dezen
aangenaam zoude zijn, maar op eene andere
Plaats en men bereidt hun daarbij tegelijker
tijd •een genoegelijken dag. Daartoe laat het
gUde elk jaar voor zijne rekening, hetzij op
den dag waarop het zelf maaltijd houdt hetzij
op eenen lateren dag, dertien bejaarde, brave
en behoeftige vrouwen van Haarlem eene
rijtoer maken, gewoonlijk naar Velserend en
geeft het haar dan eerst een ontbijt,i vervol
gens een diner en eindelijk een souper, als
mede aan elk harer een presentiegeld van
2.50. Doch hierbij laat het gilde het nog
niet: het stelt ook nog jaarlijks een bedrag
van 408 aan zijnen rentmeester ter hand,
om daarvan gedurende 12 weken telkens ƒ1
uit te keeren aan 34 behoeftige, doch geen
armenbedeeling genietende vrouwen van
Haarlem, opdat zij daarvoor grutterswaren
kunnen koopen. Zoo komt het gilde ook in
dit opzicht nog altijd den wil zijner instel -
Iers na en bestaat er dientengevolge alle
reden om te verwachten, dat dezer wensch
om langhe tijt 't Gilde te conserveeren in
deucht, in eren, altemet sy vroiick waren nog
tot in eene verre toekomst zal verwezenlijkt
blijven.
Zij, die lid zijn van het gilde, worden ge
zegd daarin een stoel te hebben en vandaar
dat de deszelfs ledenlijsten van oudsher
stoelenboeken geheeten werden. Men denke
daarom nog niet, dat het gilde ooit een stoel
bezeten heeft. Nooit heeft het toch een eigen
huis gehad en dientengevolge ook geen stoe
len. Hield het zijne jaarlijksche bijeenkom
sten, dan deed het dit in de eerste tijden
van zijn bestaan in een logement, op het
st adhuis of op den Cloven iersdoelen te Haar
lem, later in eenig hotel. Het recht op een
stoel van het gilde is dan ook een denkbeel
dige; het beteekent slechts, dat men lid van
het gilde zijnde, recht heeft deszelfs verga
deringen bij te wonen of aan deszelfs maal
tijden aan te zitten. Het gilde heeft van
oudsher nooit meer dan 54 van die denk
beeldige stoelen bezeten en alzoo ook niet
meer dan dit aantal leden. Ook nu telt het
gilde nog altijd slechts 54 leden. De stoelen
werden verkregen door erfenis, schenking of
koop. In de statuten werd het erfrecht ten
opzichte van de stoelen zoo geregeld, dat het
oudste en naaste mansoir voorging. Een be
paalde woonplaats werd voor het lidmaat
schap niet vereischt. Toch zullen aanvanke
lijk wel de meeste leden van het gilde te
Haarlem gewoond hebben. Thans is dat niet
meer het geval. Er wonen in Haarlem nog
maar een vijftal leden. Het zijn de heeren:
Mr. J. N. J. E. Heerkens Thiissen. Dr. Proof,.
Dr. J. F. M. Sterck, mevr. SterckProot en
de heer Van Bemmel. De overige stoelen zijn
in bezit van over het geheele land versprei
de katholieke families. Zij zijn meestal dra
gers van zeer bekende en illustere namen.
Jhr. mr. A. F. O. van Sasse van Ysselt
heeft in zijn genoemd werk, dat wij iedereen
die meer van deze overoude instelling weten
wil, gaarne ter lezing aanbevelen, van eiken
stoel een stamboek gegeven dat zeer aardige
bijzonderheden bevat. Zoo komt als derde
bezitter van stoel 5 in het stoelenboek voor
Lourens Janszoon Coster, aan wien de uit
vinding van de boekdrukkunst wordt toege
schreven.
„Deken" van het gilde is op dit oogenblik
Mr. Dr. G. E. M. baron van Hugenpoth tot
Aerdt. lid van den Raad van State, „Vinders"
zijn -Jhr. Mr. A. F1. O. van Sasse van Ysselt
president van het Gerechtshof te 's Bosch,
en Mr. E. L. M. H. baron Speyart van Woer
den, subs.-officier van Justitie bij de Recht
bank te Breda. Op dezen grond zullen hun
familiewapens voorkomen op het altaar,
dat Zaterdag wordt gewijd.
Rentmeester-secretaris van het Gilde is de
heer Mr. J. N. J. E. Heerkens Thijssen.
Het Kerstgilde is een in alle opzichten
merkwaardige instelling, die voor ons katho
lieken van Haarlem de bekoring heeft van
als het ware een groet te komen brengen
uit de middeleeuwen en ons te bezielen met
dien grooten godsdienstzin, die onze voor
vaderen groote dingen deed doen.
De schrijver van de geschiedenis van het
Kerstgilde uit op bladz. 64 het volgende ver
langen: „Gaarne zag het bestuur van het
Gilde dat hetzelve in de nieuwe St. Bavo
ook zijn eigene kapel had. Het deed daarom
een beroep op de vrijgevigheid van deszelfs
leden, doch tot nu toe (1905) tevergeefs.
De middelen om eene eigene kapel te bouwen
heeft het gilde evenmin als weler en zoo
zal die bouw achterwege moeten blijven ten
ware zich daartoe weder een Pieter van
Adrichem mocht opdoen."
Het moet allen leden van het gilde wel een
voldoening zijn, dat nu aan den vromen
wensch van jhr. Sasse van Ysselt wordt vol
daan en de Haarlemsche katholieken zijn
er dankbaar voor.
De kwestie, wat het Young-p'an voor
Duitschland beteekent, of het land in staat
zal zijn, door twee generaties de enerme las
ten te dragen, houdt de heele wereld bezig.
Maar in de eerste plaats is het van belang,
vast te stellen, welke houding de bevoegde
plaatsen in Duitschland zelf tegenover het
nieuwe tribuutstelsel aannemen. Hieromtrent
geeft een verklaring van de „Deutsche diplo
matische Korrespondenz" opheldering. Deze
officieuse mededeeling leg! er nadruk op,
dat vele betalingen in het nieuwe betalings
plan, gedurende het verloop der onderhan
delingen in het openbaar bekend werden als
omstreden. Deze omstandigheid heeft geleid
tot een onjuiste opvatting van datgene, wat
er is gewijzigd in het reparatie-plan, zooals
het tot nu toe is gehandhaafd.
Hiertoe behoort in de eerste plaats de
afschaffing der controle-bepalingen. In
tegenstelling tot de Dawes-overeenkomst,
die in den vorm van spoorweg-obligaties,
industriCrObligaties, verpanding van bepaalde
belastingen en een contróle- en innings
mechanisme, diep ingrijpt in de economische
en deels ook in de politieke souvereiniteit
van 't Duitsche Rijk, zouden alle contröle-
instellingen worden afgeschaft. De anuïtei-
ten vloeien nog maar uit twee bronnen, en
wel uit de Duitsche Rijksspoorwegmaat
schappij, die als zoodanig moet blijven be
staan (ook als de kapitaal-belasting wegvalt
ten gunste van het buitenlatnd) en uit het
Rijkshuishouden. De plechtige overname der
verplichting door de Duitsche regeering
vormt den grondslag voor de zekerheid, dat
de door het plan voorgestelde annuïteiten
zullen worden nagekomen, een zekerheid, die
niet door verdere waarborgen kan worden
versterkt, zooals er in het verslag woorde
lijk wordt gezegd. Voor zoover de inkomsten
van het Rijks-huishouden verpand zijn, dus
belastingen op alcohol, tabak enz., voor den
dienst der Dawes-leening van 1924, houdt
het verslag het niet voor mogelijk, dat ze
definitief worden vrij gegeven, maar er wordt
aanbevolen, besprekingen te houden tus-
schen de Rijksregeering en de leenings-
schuldeischers, ten einde de geldige bepa
lingen te vereenvoudigen.
De spoorwegen moeten verder voor 37 jaar
ter hoogte vair 660 millïoen R. M. jaarlijks
deelnemen aan de prestaties (in het Dawes-
plan was met goud-Mark gerekend, nu wordt
er algemeen met Rijksmark gerekend, met
vaststelling der goud-pariteit). Dit bedrag,
dat overeenstemt met de verkeers-belasting,
is tegelijkertijd bepaald als de som der onbe
schermde annuïteiten, die in aanmerking
komen als de grondslag voor een kapitaals-
mobilisatie der schuldeischende staten. De
verkeers-belasting, zooaLs ze tot nu toe werd
gehandhaafd en die in het loopende Dawes-
jaar met 290 m'lboen moest bijdragen tot de
reparatie-prestatie, verschijnt niet meer als
internationale verplichting. Daarentegen
moet de jaarlijksche prestatie van 660 niil-
lioen het karakter van een belasting verkrij
gen, waarvoor de Rijksregeering borg staat en
in den vorm van een verplichtingsbewijs
wordt erkend, (dus niet gekapitaliseerd, zoo
als tot nu toe de obligatie-schuld der Rijks-
spoorwegen, maar een verplichting, die aan
het betalingsplan beantwoordt).
De verkeersbelasting zal, zoo noodig. subsi
diair worden gebruikt, om de prestaties van
de Rijksspoorwegen tot een hoogte van 660
millioen aan te vullen.
Naast de bepalingen over de opbrengst der
annuïteiten en de bepalingen omtrent de op
richting van de Bank voor internationale be
talingen (met voorschriften voor de samen
stelling van kapitaal, het vervullen van
functies, die tot nu toe door de verschillende
Dawes-organismen zijn uitgeoefend) zijn,
zooals de „Deutsche diplomatische Korres
pondenz" verder verklaart, de beschermende
maatregelen van bijzondere beteekenis. Het
recht der Rijksregeering, om uit zich zelf den
transfer uit te stellen, wat echter 90 dagen
van te voren moet worden gemeld, en
over een tijdruimte van twee jaar kan gaan,
is een eenzijdig recht en betrekkelijk eenvou
dig uit voeren. De uitvoering ervan maakt
een onderzoek door een bijzondere commissie
noodzakelijk; deze commissie kan wijzigingen
in het plan voorstellen als sommige bepalin
gen, tijdelijk of op den duur, onuitvoerbaar
blijken te zijn. Deze commissie fungeert
slechts als beraadslager; ze wordt door de
Bank voor Internationale betalingen Bijeen
geroepen; zeven banken van landen, die aan
de deskundigen-conferentie deelnemen, zen
den afgevaardigden.
Ten slotte wordt er meegedeeld, dat de be
palingen omtrent de likwidatie van het ver
leden. belangrijke grondstellingen bevatten
in den geest van de Duitsche aanspraken. De
officieuse Duitsche verklaring behoudt z"ch
nog een definitieve bespreking van het heele
werk voor, maar kan toch nu reeds vaststel
len, dat het verslag naast de bekende
HOEING STOOMT EN VERFT MOOI,
VLUG EN GOEDKOOP
Ged. Onde Gracht 11 Schoterweg 54
hoek Cronjéstraat. Telefoon 10873 10382
Lloyd George: „Zoodra de regeering MacDo-
nald ock maar probeert socialistisch te
willen regeeren, is 't met haar
bestaan gedaan"
buitengewoon hooge financieele lasten
vergeleken met het Dawes-plan toch ook
sommige verbeteringen en verlichtingen voor
Duitschland aantoont.
DE DUITSCH-NATIONALE PARTIJ EN
DE SCHULDREGELING VAN PARIJS
Het bestuur der Duitsch-nationale partij
heeft, na een uiteenzetting van Von Hugen-
berg en Quaatz, een uitvoerige resolutie aan
genomen, waarin de verwerping van het Pa-
rijsche plan inzake de schadevergoedingen
o.a. daarmede wordt wordt gemotiveerd dat
Duitschland thans reeds zijn oorlogsschat
tingen en den invoer van buitenlar.dsche
levensmiddelen met geleend geld bete alt
en dat een voortzetting der schulaenpolitiek
een bedreiging der valuta en het volledig
prijsgeven van Duitschlands economische en
Dolitieke toekomst beteekent. Eveneens zou
de volledige vernieling van het Duitsche
crediet en van het aanzien in het buitenland,
alsmede een toenemende verwarring van het
binnenlandsche leven het gevolg der aan
neming zijn.
Voorts werd, met de stem van den Rijks
dagafgevaardigde Hartweg tegen, een voor
stel aangenomen volgens hetwelk het de
plicht van het partijbestuur en zijn voor
zitter is, de richtsnoeren der partijpolitiek,
in het bijzonder de quaestie van de deelne
ming aan de regeering, vast te stellen.
DE ONTRUIMING VAN HET RIJNLAND
LONDEN, 17 Juni (V.D.) Naar Portinax
in de „Daily Mail" schrijft, heeft de Fransche
regeering haar eisch tot het instellen van
een permamente controle-commissie in het
Rijnland niet opgegeven. Een moeilijke kwes
tie zal bij de komende onderhandelingen de
privatiseering van een deel der Duitsche
schuldverplichtingen zijn.
Het feit, dat de Duitsche Rijksleening van
500 millioen Mark onlangs met een misluk
king eindigde heeft te dien opzichte een on-
gunstigen indruk achtergelaten.
Men legt dit namelijk zoo uit, dat het
Duitsche crediet tegenwoordig niet goed meer
zou zijn en dat eenige tijd moet verloopen,
alvorens het practisch mogelijk zou zijn, de
Duitsche obligaties op de markt te bren
gen. Anderzijds heeft Poincaré, met steun
van Parker Gilbert, steeds verklaard, dat
geen ontruiming zou kunnen plaats hebben
alvorens de privatiseering der Duitsche schul
den zeer ver gevorderd zou zijn. In hoeverre
Poincaré intusschen zijn meening gewijzigd
heeft is niet bekend. Poincaré en Briand
schijnen echter thans eensgezinder te zijn
dan ooit het geval was.
De „Quotidien" voor ontruiming
PARIJS, 17 Juni /V.D.) De „Quotidien
spreekt zich opnieuw voor dé ontruiming van
het Rijnland uit, aangezien Frankrijk in de
bezetting geen enkele werkelijke garantie
heeft. Het blad noemt de bezetting een kiem
van haat en een onoverwinnelijk beletsel
voor een blijvende toenadering tusschen beide
volkeren. De meerderheid der Kamerleden
heeft deze meening niet. Maar geen ernstig
denkend mensch zal, nog op het Dawes-plan
terug willen komen. Frankrijk moet thans
trachten, uit het plan Young zoo groot mo
gelijke voordeélen te trekken en deze niet
in gevaar brengen door maatregelen, dié uit
den tijd zijn.
DE UITVAART VAN GENERAAL
BOOTH
LONDEN, 17 Juni (V. D.). De uitvaart
plechtigheid voor generaal Bramwell Booth,
den leider van het Leger des Heils, zal Zon
dagavond in Albert Hall plaats vinden en
onder leiding staan van generaal Higgins, bij
gestaan door internationale afgevaardigden.
Maandagmiddag a.s. zal het stoffelijk over
schot van generaal Booth in het familie
graf in Abney-Park worden bijgezet.
DR. RICHTER TER DOOD
VEROORDEELD
BONN, 17 Juni (V. D.) Onder ademloozc
spanning werd tegen 11 uur het vonnis ge
veld in het moordproces Dr. Richter.
De beklaagde werd wegens meineed ver
oordeeld tot 8 maanden tuchthuis, het
geen veranderd is in 1 jaar gevangenisstraf,
met aftrek van 5 maanden preventief.
Wegens' moord op mevr. Mertens werd
Dr. Richter ter dood veroordeeld, en te
vens tot levenslang vervallen van burger
rechten verklaard.
DE KWESTIE DER .BELGISCHE
MARKEN"
BRUSSEL, 17 Juni (V. D.j. De Duitsche
vertegenwoordiger in de kwestie der in den
oorlog achtergelaten marken, Dr. Ritter, is
in gezelschap van zijn secretaris, naar Berlijn
teruggekeerd.
Naar verluidt, zullen de Belgische en
Duitsche deskundigen hun regeeringen ver
slag uitbrengen over de in Brussel gevoerde
onderhandelingen en zullen de besprekingen
binnen enkele dagen in Berlijn voortgezet
worden.
Van Belgische zijde wordt verklaard, dat
de besprekingen zich bepaald hebben tot
de door België en Duitschland voorgestelde
schadevergoedingen en geen politieke en
economische kwesties zijn aangeroerd.
Hoewel nog geen accoord werd getroffen
rchijnt België niet meer vast te houden aan
zijn eisch van 37 annuïteiten- van 25 millioen
mark elk.
JAPAN TOT ONTWAPENINGS
ONDERHANDELINGEN BEREID
LONDEN, 17 Juni. (V. D.j. De Japansche
minister-presidênt, baron Tanaka, heeft
zijn groots voldoening uitgesproken over
le bijeenkomst van MacDonald en gene
raal Dawes. welke hij beschouwt a's een
veebelovende stap naar vérdere entwa-
penings-onderbandelingen.
Tanaka verklaarde voorts, dat Japan be
reid is aan nieuwe vlootbésprekingen deel
te nemen en alles zal doen, hetgeen in zijn
nacht ligt, om den wereldvrede te bevor
deren.
DE BELLETJES TE LIMOGES
PARIJS. 17 Juni, V.D. De officieele on
derzoekingen naar de aanstichters van de
relletjes te Limoges in aansluiting op de
veroordeeling van den moordenaar Baratand
hebben uitgewezen, dat twee families uit de
ramen van hun v.oning kokend water op de
politie-beambten hebben gegoten. Deze fa
milies, met nog 38 andere gearresteerden,
zullen terechtstaan. Volgens de laatste be
richten ziin 62 politiebeambten gewond,
waarvan velen ernstig.
EEN BIJEENKOMST TUSSCHEN DE
VIER MINISTERS?
PARIJS, 17 Juni V.D. Het „Journal"
meent te weten, dat ter gelegenheid van het
oponthoud van Dr. Stresemann te Parijs
ook de Britsche Eerste Minister MacDonald
en de Belgische Minister-president Jaspar,
Donderdag a.s. naar Parijs zullen komen om
daar met Stresemann en Briand een ge
meenschappelijke bespreking te houden over
het bijeenkomen der internationale confe
rentie.
EEN MOOIE ARCHEOLOGISCHE VONDST
OP GOTLAND
MALMOE, 17 Juni, V.D. Uit Wisby
wordt gemeld, dat op het eiiand Gotland, ,'n
mooie archeologische vondst is- gedaan, nJ.
een ongeveer 2.50 M. lange kano. waarin een
skelet lag. Naast het skelet "swrd een bron
zen zwaard gevonden. De Tcano bestond uit
een uitgeholden eikenstam,terwijl het ske
let- met een plank bedekt was. Van het bron
zen zwaard is de greep afgebroken, terwijl
de kling nog intact'is. De ouderdom van dé
vondst wordt op 2000 jaar geschat.
DE TOTAAL-UITSLAG VAN DE
VERKIEZINGEN
Generaal Hertzog houdt dé absolute
meerderheid
LONDEN, 17 Juni, VJD. Thans is de we-
finitleve uitslag van de verkiezingen voor
het Zuid-Afrikaansche Parlement in zijn ge
heel bekend, waaruit blijkt, dat de huidige
regeeringsparty, de Nationalisten onder lei
ding van Generaal Hertzog een absolute
meerderheid van zes zetels hebben. Het
eindresultaat is: Nationalisten 76 zetels,
Zuid-Afrikaansche party, Generaal Smuts
61 zetels: beide Arbeiderspartijen 8, onaf-
hankelijken 1.
De huidige minister van justitie Tielman
Roos, die om gezondhèidsredenen momentcel
in een Duitsche badplaats vertoeft, heef?
medegedeeld, dat hij in verband met zijn
gezondheid zijn functie zal neerleggen.
KERK EN STAAT IN MEXICO
De aartsbisschop van Michoacan heeft de
dagbladberichten over een verzoening tus
schen de Kerk en den Staat voor onjuist
verklaard. Ook president Portes Gil heeft
een verklaring doen publiceeren, waarin hij
„Dat deed ik ook niet althans niet by
San
naam George Sherman zei Joan
fjtoogjes. „In de ateliers heeft men hem en-
*«le wèlverdlende bynamen gegeven." Ze ken
niet aan weerstaan, dezen vinnigen streek
geven, en de jongeman knipperde met
c'e oogen, bang, dat ze nog meer mocht
ïe8?en.
„Maar waarom vertelde ge me dan niet
M ge Joan kende, George," hield Julia vol.
••Ik kende haar onder den naam van Joan
^tersley," antwoordde hy, biy dat hij het op
manier kon uitleggen. Zoo had hy althans
kans dat hy niet ook Julia's toegenegen
heid verspeelde, nu alles hem verloren scheen.
„Excuceer me!" onderbrak Joan hem. „Ik
P^We niet onder valsche vlag. Niemand
me ooit, anders genoemd dan juffrouw
d*», en ik kon niet anders denken dan dat
allen wist dat ik Joan Williamson heette.
P*®r dat staat trouwens heelemaal buiten
geval, Julia, weet ge
„Houd op!" riep George, haar op zyn beurt
"döerbrekend. „Ik zal het je zeggen, Julia.
„Ik ben een domme ezel geweest, en dat
wilde ze je vertellen."
„Ik wil alleen maar luisteren naar wat gij
me zegt. George," zei Julia, een verstoorden
blik naar Joan werpend, terwijl ook George
haar verstoord aanzag; ten slotte verheugde
hij er zich over, dat hij, wat Julia betreft,
althans zijn figuur gered had.
Joan bïoosde en hield zich in. Had ze ten
slotte het recht, te vertel'en wat er tusschen
hen was voorgevallen? Wat nut kon het bo
vendien hebben? Wie zou Jul;a ten slotte ge-
looven? Zou het haar terug houden van een
huwelijk met den man. En George van het
voetstuk stooten, waarop hy in haar oogen
stond, ken haar ten slotte slechts ongeluk
kig maken, terwijl zij er zelf niets bij had te
winnen, door haar eigen ontgoocheling te
schetsen.
„Wees maar niet bang!" sprak ze dan, ter
wyl ze opeens dacht aan het eerlyke, open
hartige karakter van Steven. Hoe kon ze
ooit blind genoeg zijn geweest, om hem te
vergelijken met den zoon van Sherman?
Was hy de mindere? Immers neen: ze had
nu gezien welk een reus Steven was van
No. 5 23 Me'
trouw, eerbied en karaktergrootheid.
„Ge behoeft niet bang te zijn geen van
beiden," sprak ze nog eens, terwijl een zach
tere uitdrukking over haar trekken kwam
George Sherman wierp haar een dankbaren
blik toe.
De oude klok aan den wand sloeg tien.
„M'n hemel!" riep Julia opeens verschrikt.
„Ik had geen idee dat het al tien uur was.
Oom zal sluiten straks, zoodat ik niet meer
binnen kan. George, wat moet ik beginnen?''
Dan moeten wij ons haasten!" stelde hij
voor, blij dat hij een voorwendsel had om zoo
spoedig mogelijk te verdwijnen. En zonder
verder een woord te zeggen spoedden beiden
zich de deur uit.
„Tien uur" dacht Joan, terwyl ze hen na
keek. Het zou ongetwyfeld niet lang meer
duren of haar vader, oom en Steven zouden
terugkomen.
Intusschen spoedden George en Julia zich
naar het groote witte huis, onderweg beraad
slagend wat aan te vangen. George was niet
van plan voor den nacht ongemerkt zyn
vader's woning binnen te sluipen en toch,
wat moest hij anders beginnen, waar moest
hij slapen? Julia's plan was geweest Joan te
vragen of hij voor dien eenen nacht niet
ergens bij haar in de schuur zou kunnen
slapen, maar daar viel nu natuurlijk niet
aan te denken. En nu het zoo laat was vrees
de ook Julia zelf, dat zij er niet in slagen
zou ongemerkt het huis binnen te komen en
haar kamer op te zoeken. Bovendien moest
ze in de gegeven omstandigheden er dubbel
voor waken, niet den toorn van haar oom op
te wekken door een ondoordachte daad.
Ze slaakte een zucht van verlichting, toen
ze by een draai van den weg licht zagen
branden in het groots, witte huis. Doch een
oogenblik later nam George haar by den
arm en stonden beden plotseling stil.
„Wat is er?" fluisterde Julia, trachtend
de duisternis te doorboren.
„SilZie je ze niet?Daar staan
mannen buitendie wachten op my! Het
zyn zeker de deurwaarders, die myn spoor
hebben gevolgd!" antwoordde George. „De
duivel hale hen! Waar kan ik me verber
gen
Kom mee, terug naar Joan's huis," sprak
Julia, bevend bij de gedachte dat haar be
minde in gevaar verkeerde. „Ze zal ons hel
pen! Ik weet zeker dat ze ons heipén zal!"
George aarzelde een oogenblik, maar hy
wist geen beter plan te bedenken, en voort
durend verschrikte blikken achter zich wer
pend, begaven beiden zich weer naar de wo
ning, welke zij zoo even hadden verlaten.
VIER EN TWINTIGSTE HOOFDSTUK
'N WOELIGE NACHT!
Steven knielde by den haard aan Josn's
voeten, klaarblijkelijk om zyn doorweekt?
kleeren te drogen.
Julia en George waren nog slechts enkele
minuten verdwenen, toen hy verschenen was,
en Joan omtrent haar vader had gerustge
steld.
„Wees niet bang meer; alles is veilig," had
hij gezegd, terwyl zyn oogen nog glinsterden
van genot bij de gedachte, dat hij zulk een
schitterende rol had gespeeld bij de ontsnap
ping, al vertelde hij daar niets van. „We
hebben hen op een dwaalspoor geleid. Joan!"
„Hoe is het gegaan?" vroeg Joan opge
wonden.
„We hebben de lading zooals was afge
sproken, een paar myl zeewaarts van den
schoener gehaald, en haar naar Sandy Cove
gebracht, zooals was afgesproken. Juist had
den we de laatste vracht in de kelders ge
sloten, en gingen we naar huis, toen de man
nen der wet als katten op ons af kwamen.
Volgens David en Mark moeten ze verraden
zyn. Ze zeiden dat Jack de hand in het spel
had, maar ik geloof dat de oude Sherman
tegenspreekt dat bij zijn onderhoud met den
aartsbisschop Morelia Ruizy Flores en den
bisschop van Tabasco de bestaande gods
dienstwetten in Mexico ter sprake werden
gebracht. Voorts werdt door den president
gezegd, dat alles wat de katholieke geeste
lijkheid te doen heeft om de openbare gods
dienstoefeningen te kunnen hervatten is, in
overeenstemming met de grondwet te han
delen.
DE SCHULDEN AAN DE V. S.
Elf buiteniandsche regeeringen hebben voor
een totaal bedrag van 80.109.385 dollar aan
der Ver. Staten overgemaakt op rekening
harsr ooriGgsccLuldc::.
HET AMERIKAANSCHE VLOOTPROGRAM
De openbare meening in de Ver. Staten
is over het algemeen optimistisch gestemd
ten opzichte van de resultaten der onder
handelingen over de maritieme ontwapening,
waarby, tezamen met MacDonald en Hoover,
Dawes en Sir Howard (de Britsche gezant
te Washington) de voornaamste rol zullen
spelen.
De berichten met betrekking tot het op
stapel zetten van vyf kruisers, overeenkom
stig het program voor het komende fiscale
jaar, zijn naar de laatste pagina's der New
Yorksclie verhuisd, met het oog op de a.s.
besprekingen tusschen president Hoover en
MacDonald.
Men doet opmerken, dat Hoover de werk
zaamheden kan doen staken eiken keer als
de toestand dit vereischt.
De inschryvingsbiljetten zijn geopend voor
den bouw van den eersten der kruisers,
waartoe de jongste zitting van het congres
machtiging verleende. De laagste inschrijving
eener particuliere werf. 10.753.000 dollar,
was van de Bethlehem Shipbuilding Corpo
ration, terwyl de laagste inschrijving van
een marinewerf. 8.838.000 dollars, van de
marinewerf van Puget Sound was. Het con
gres had bepaald, dat eenige kruisers door
marinewerven, andere door particuliere wer
ven zouden worden gebouwd.
HEVIGE AARDBEVING IN NÏEUW-
ZEELAND
LONDEN, 17 Juni (V. D.) De door ver
schillende belangrijke observatoria geregis
treerde ardbeving. welke enkele uren aan
hield, blykt op het noordelijk deel van het
Zuid-eiland en in het algemeen op geheel
Nieuw-Zeeland groote schade te hebben aan
gericht. Men vreest, dat het aantal slacht
offers aanzienlijk is; nauwkeurige gegevens
ontbreken echter nog, daar alle telegrafische
en telefonische verbindingen verbroken zyn,
en slechts de draadlooze de verbinding met
de overige wereld in stand houdt. Met ze
kerheid valt tot dusverre slechts één doode-
lijk ongeval te melden, waarbij het slacht
offer onder neervallend rotsgesteente bedol
ven werd. Door de aardbeving zijn het elec-
trisch krachtstation in Takaka, de toren
van het postgebouw in Wost-port en andere
gebouwen verwoest; zoo zyn de centrale in
Nelson en de kathedraal van Christchurch
ernstig beschadigd. Doordat groote rotsblok
ken in de rivier Bulier zijn gestort, vreest
men. dat de loop dezer rivier gestoord zal
worden en overstroomingen met zich zal
brengen.
8 slachtoffers van dc aardbeving
LONDEN. 17 Juni (V. D.) Volgens be
richten uit Wellington zyn bij de aardbeving
in Nieuw-Zeeland 8 personen om het leven
gekomen. Vier van hen werden bedolven
door een aardverschuiving'van 7000 ton in
het stroomgebied van de Westland-rivier,
Twee personen, in hetzelfde gebied, worden
nog vérmist.
Het drankverbod
De Amerikaansche regeering heeft gedu
rende de laatste negen jaren 213 millioen
dollar besteed om het nakomen der wet op
het drankverbod te verzekeren.
er bij was, a,l zorgde hy wel zich buiten schot
te houden!"
Hy zweeg even. terwyl hy nóg dacht over
het gevecht dat er geleverd was en dat de
vracht veilig en wel reeds lag opgeborgen in
den kelder, dien ze daarvoor hadden ge
huurd, al dien tyd,
„De grootste lading welke ik nqg ooit heb
meegeholpen te landen, Joan!" zei hij ten
slotte.
„En is er niemand gewond? Weet ge dat
zeker, Steven?" vroeg Joan angstig.
„Niemand" zei Steven, voorzichtig zijn op
gezwollen pols achter haar stoel verbergend,
„behalve misschien een schrammetje hier of
iaar van je oom Mark."
„En vader?"
„Die mankeert yiets: al heeft hij een
oogenblik leelijk in het nauw gezeten; want
op een gegeven moment bleef hy In een
rotsspleet steken en viel, zoodat een van die
wetsmannen hem op den nek sprong. Mark
zei het me en ik heb me tusschenbeiden
geworpen en hield den tolbeambte stevig
bij zijn kraag, terwyl je vader zich los wrin
gen kon en vluchtte. En toen heb ik die lui
een fijnen dans laten maken over de gladde
rotsen!" lachte Steven. „Zy waren er na
tuurlijk niet op geboren en getogen zooals ik
zoodat ik hen eerst moe heb laten klauteren
en springen, en glijden en hen al spoedig uit
het gezicht verloren heb! En nu ben ik nog
het eerst hier!" gichelde hy vergenoegd.
„Dus gy hebt mijn vader gered, op gevaar
af, zelf gevangen genomen te worden," zei
Joan zacht, terwyl ze hem bedankend aan
keek.
Een oogenblik zag Steven weer even on
handig en lomp als altijd. Hij had de ge-
UTRECHT
Oude Gracht 151
AMSTERDAM,
Nieuwendük 225229
schiedenis niet verteld om zichzelf te ver
heerlijken, maar eenvoudig als een fyne
poets, die hy den ambtenaren had gebakken.
„Ik heb niets byzonders gedaan, Joan
't is gewoon, doodgewoon. Ik heb eerst ge
tracht door schreeuwen en springen er zoo
veel mogelijk by elkaar te krijgen, en toen
heb ik het op een locpen gezet over de glad
de klippen, om ze weer kwyt te raken. En dat
is me gelukt!"
„Weet ge nu zeker dat vader en oom Mark
in veiligheid zyn?" vroeg ze opnieuw, nu
deze nog niet thuis waren gekomen.
„Zeker: ik heb hen na dien tijd nog gezien,
en ze zulen zich nog wel zoo lang schuil
houden, tot ze het veilig oordeelen om hier
heen te komen. Want als de kerels ze her
kend hadden, zou het niet verstandig zyn
dit te doen!"
Opeens uitte Joan een verschrikten kreet,
want buiten hoorde zy een schot vallen en
het angstgegil van een meisje.
Beiden sprongen oogenbiikkeijk op en
snelden naar buiten. De vrees voor het le
ven van haar vader, schonk Joan vleugelen,
terwijl Steven eenigszins gehinderd werd
door zijn druipnatte keederen.
„Joan kom terug, kom terug!" riep hij
haar toe, begrijpend dat zy zich in gevaar
bevond.
Maar Joan luisterde niet; haar eenige ge
dachte was, dat haar vader misschien ge
wond was of zelfs docd.
(Wordt vervolgd)
