FEUILLETON
I
Het onbekende Polen De Phenix uit de
asch herrezen Het wonder aan
den Weichsel
KINADRUPPELS
RADIO-OMROEP
ïceni
C&COSRO ZEN
W Z&EP
TWEEDE BLAD
MAANDAG 23 SEPTEMBER 1929
BLADZIJDE t
HET TESTAMENT VAN DEN
ADMIRAAL
Ja
MET M&TAMKER
door Dr. Felix Rutten
BUITENLANDSCH NIEUWS
«*Sï
I
Dr H.NANNING's c
CETUra-OPWEKKEND ƒ1.30 p.fl.
BOEK EN BLAD
Eer» gedenkboek van de
Coöp. Roermondsche Eiermijn
Toen ik mijn oude tante vertelde, dat ik
voor een tijd naar Polen vertrok,sloeg het
goede mensch de handen saam met een soort
van vertwijfeling en ze keek mij aan met
een blik, die aan duidelijkheid niets te wen-
schen overliet, terwijl ze zet „maar kind-lief,
wat moet je daar nu wel beginnen
Ik had verder mooi praten van „rondkijken
en studeeren" voor haar wekte Polen
maar één beeld en één gedachte n.l. Siberië.
Wat wist ik er zelf eigenlijk van, van het
land en van de menschen
Vage beelden van een meer dan voor de
helft vergeten, romantische jeugdlectuur, en
wat verwaaide herinneringen uit een droog-
verhalend geschiedenisboek bittere bladzij
den van rampspoed en ondergang met vreemd
tjilpende namen daarin als Sobieski en
Kosciuszko.
Ja, ja „De maaiers van den dood" en „De
martelaars van Siberië".
En dan nog weer andere namen Chopin,
Paderewski en Sienkiewicz. Chopin, die in
zijn muziek om zijn land treurde en stierf te
Parijs Sienkiewicz, die „Quo Vadis" schreef,
den roman van het oude Rome Paderewski,
Europa's beste pianist, die met minder geluk
het klavier der staatkunde bespeelde.
Nóg een herinnering en nóg een naam
de vrouw van den Poolschen minister van
financiën, die den eersten prijs behaalde bij het
discus-werpen op de Amsterdamsche Olym
piade en de naam van Joseph Pilsoud-
ski, die staat aan het hoofd der jonge republiek
van Polen op het oogenblik de man, die,
eertijds socialist en journalist en opstande
ling, generaal werd zonder de krijgsschool
bezocht te hebben, en nu met krachtige han
den het bewind voert doet hij niet aan
Mussolini denken?....
Maar wat méér, wanneer we de schimmen
laten rusten van den grooten Frederik, van
Maria Theresia en Catharina II
Wat was dit Polen eigenlijk voor ons, vóór
dat de kaart van Europa gewijzigd werd bij
den vrede van Versailles
Jaren iang hebben wij het met Ierland in
één adem genoemd óók uitgemergeld, óók
in zijn bestaan bedreigd, óók onder het juk
gebracht. Maar dit verschil was er dan nog
altijd tusschen beide Ierland was blijven
voortbestaan Polen was opgelost en wegge
vaagd van de wereldkaart.
Finis Poloniae.
De herinnering leefde nog wel voort in het
lied „Nog is Polen niet verloren", maar
feitelijk was er geen Polen meer na het ont
binden van het hertogdom van Warschau
nadat zijn drie buren ook de laatste blokken
van het eenmaal zoo machtige rijk hadden
opgeslokt. Toen de misdaad dan gepleegd
was, moest zij nog vergoelijkt worden. En
sedert begon de veldtocht zonder oorlogstuig
tegen deze natie zonder land. De eenheid was
verscheurd, het leven was verstikt, de ziel
was vergaan in den brand der bibliotheken
en nationale kostbaarheden. Nu kwam het
laatste systematisch werd in schoolboeken,
bladen en periodieken een campagne ingezet
om den landroof te bewimpelen en het groot
ste onrecht, dat de moderne geschiedenis
zag, te rechtvaardigen een campagne van
verguizing en van laster zoo venijnig en valsch,
als die alleen maar door een kwaad geweten
kon worden ingegeven en uitgevoerd. Het
kwam hierop neer, de wereld zoodanig te
bewerken, dat ze de drie schuldige roofstaten
gelijk gaf. En hiermee eindigde de opzet, dat
bij heel Europa per slot de indruk was ge
vestigd, dat de Polen, aan alle denkbare
euvels mank gaande, zich onmogelijk zélf
konden regeeren.
Daarom werden zij zwart gemaakt op
alle wijzen.
Eerst moest de roof vergoelijkt worden voor
de weidenkenden in de roofsteden zelf
en zoo werden de Polen aan de orthodoxe
Russen voorgesteld als heretikers, aan de
katholieke Oostenrijkers als liberalen, aan
de tuchtlievende Duitschers als socialisten.
En dan werd op de overige landen van
Europa gemikt. Hun werd verteld van de
Polen, dat zij lui waren, smerig, onbe-
heerscht en onbetrouwbaar, drinkebroers en
herriemakers, halve wilden uit het onbe
schaafde Oosten. Hun nationale fouten
welk volk heeft die niet werden onder het
vergrootglas getoond en alle denkbare on
deugden hun daarnaast aangewreven. Het
geknechte volk was weerloos bij die aantij
gingen, en had geen voorsprekers m de we
reld. De Franschman vergelijkt een dronkcn-
lap weer altijd bij een Pool, wanneer hij hem
kenschetst met deze woorden „plein comme
„Ik ben benieuwd, wat we het volgend jaar
om dezen tijd' zullen doen," liet Jack Vibar
zich ontvallen en een onderdrukte snik van
Holly was het eenige antwoord.
„Waar is Indulie gebleven?" zei Joe, die
zich plotseling bewust werd, dat de genoemde
jongeman niet aanwezig was. „Laten we eens
kijken, waar hij uithangt."
Ze liepen de heele ruïne rond en geven
zoo nu en dan eens een trap tegen een los
sen steen of trokken een rank klimop van
den muur. De stilte werd drukkend. Ze wil.
den allen liever alleen zijn en schaamden zien
toch, dat elkaar te bekennen.
„Waar zou Indulie toch gebleven zijn?" riep
Thompson, die zich het doel van hun tocht
weer herinnerde.
„Wat kan mij indulie schelen!"
Vibart en Brian betreurden zijn afwezig
heid niet in het minst. Plotseling liet de eei-
toute la Pologne". Denken Hollanders bij
den naam van Polen niet vooral aan twee mi
series, aan Poolsche landverhuizers een
luizig troepie, waaraan je schielijk voorbij
loopt en aan een Poolschen landdag, waar
bij ie omvalt van de herrie
Zoo duurde het tientallen van jaren, zwarte
jaren voor het ontredderde volk. De Rus
sische literatuur kwam intusschen in de
mode. Bestond daarnaast ook soms een
Poolsche kunst? Duitschland en Oostenrijk
lagen als een ijzeren muur tusschen het
verzonken land en de rest van Europa. Alle
nieuws uit Polen, voor het westen bestemd,
druppelde door den filter der bondgenooten.
Elk goed woordje over dit gebied en zijn
bevolking, in eenig Fransch tijdschrift van
beteekenis, berokkende het ministerie te
Parijs weer altijd moeilijkheden van wege
den Russischen bondgenoot. Wie bereisde
Polen Voor toeristen bestond het niet
het groene strand van het oude rijk was in
Duitsche handen en de sneeuwen bergstreek,
die eens zijn natuurlijke grens vormde, was
Oostenrijksch. Wie er kwamen, zagen er
vooral de ellende en het verval, waarvan de
schuld neer! wam op de onderdrukkers. Bleef
Polen overigens niet voor iedereen een
verzegeld boek, alreeds om de taal, de
moeilijkste van het vasteland
Hoe had de Poolsche ziel dan wel tot
uitspreekbaarheid kunnen' komen Haar
taal was verboden haar kunst was contra
bande.
Maar moest men de Polen, die Poolsch
spraken, nog wel tot Europa rekenen, daar
zij toch Slaven zijn Hoe veel gemakke
lijker was het, ze eenvoudig niet mee te
tellen.
Inderdaad tellen deze Slaven met ons
Europeeërs mee, waar zij, wat hun gods
dienst betreft Roomsch zijn en niet Rus-
sisch-orthodox daar zij zich nooit bij
Byzantium aansloten, maar zich altijd tot
de Latijnen gewend hebben daar hun
cultuur juist nier bij de Oostersche, maar
aldoor bij de Westersche aansluit.
Maar dit alles vergat Europa, zooals het
vergat dat de Polen het eenmaal, in den slag
bij Weenen, gered hadden van de Oostersche
barbarij. Europa had dit blijkbaar in zand
geschreven en ging verder aan het ongeluk
kige land voorbij, zooals men voorbij gaat
een huis waar iets niet in den haak is. „Niet
mee moeien," zegt de voorzichtigheid, ook
als het geweten anders spreekt. En een
waanwijs gezegde wil, dat ieder zijn kastanjes
zelf maar uit het vuur moet halen.
Doch hier was inderdaad iets niet richtig.
Hier was een gezin met moord en doodslag
uit elkaar gerukt, was een maagdenroof
gepleegd als zelfs in de oude tijden een
barbaarschheid heet. Maar niemand lette
op het jammerlijk gekrijsch.
Finis Poloniae voor Europa was er geen
Polen meer. Zoo was er voor Europa ook
geen Ierland meer, waarmede Engeland had
opgeruimd. Mettertijd zouden die vuile
hoeken wel grondig gereinigd worden. Niet
meer over praten.
Intusschen deed Rusland in het oude
Polen niets anders dan de ongelukkige
bewoners sarren. Oostenrijk, milder gestemd
tegenover geloofsgenooten, liet begaan.
Duitschland, dat nu eenmaal niet kan
coloniseeren, sarde óók, maar organiseerde
tevens en trok zijn profijten uit de Silezische
industrie. Dan kwam de groote wereld
oorlog. 1
Wie dacht toen wel aan Poeln Wij had
den het al dien tijd te druk met staren op
het westfront, waar het om onze belangen
ging. Intusschen werden in het oosten de
Duitsch-Oostenrijksche Polen tegen hun
broeders, de Russische Polen, in het vuur
gedreven. Polen was het oorlogsterrein der
oostelijke legers. Pruisen en Kozakken
plunderden het land om beurten, dat voor
géén van beiden als bevriend land gold.
Over sommige streken vloeiden de vreemde
legers zeven maal heen en weer in bestendige
wisseling als van eb en vloed.
Zooals de Duitschers alle bruikbare dingen
uit het vijandelijk westen wegsleepten, haal
den Duitschers en Russen, ieder van zijn
kant, alles wat naam had en dienstig zijn
kon, uit Polen weg leder, wol, ijzer, koper,
brons, machines en kunstvoorwerpen, dieren
en tuig, dakbedekkingen en klokken van
kerken en kasteelen, zelfs de zwarte aarde
van de boven-Weichsel die met heele trein
ladingen naar Brandenburg vervoerd werd,
en de nachtegalen uit de Poolsche bosschen,
die in kooien naar Duitschland verhuisden...
Dan eindelijk is er vrede. En nu gebeurt
er een mirakel. Het is een heusch wonder dat
plaats grijpt. De phenix herrijst uit zijn asch.
Op de wereldkaart wordt een nieuwe kleur
ingelegd. Het oude Polen wordt hersteld
wel niet geheel, maar toch in zulk een
omvang, dat het nieuwe land in oppervlakte
het zesde van Europa blijkt.
En de witte adelaar kleppert, trillend van
ste een kreet van pijn hooren en liet zich op
den grond vallen.
„Alleen maar een ellendige steen in mijn
schoen; wachten jullie maar niet op me, ik
kom direct!"
Een paar minuten later overkwam Joe
Thompson hetzelfö'e. Hij ging ook zitten en
begon zijn schoen uit te trekken.
„Wacht maar niet op me," zei hu' een
beetje zenuwachtig, „ik kom direct!"
i Dankbaar gestemd liep Brian alleen ver
der, terwijl hij zich afvroeg waar die kleine
steenen vandaan waren gekomen, daar de
ruïne uit groote granietblokken bestond en de
bodem met zacht mos bed'ekt was. Hij was
het heele kasteel rondgeloopen en hij kwam
weer terug in den Ronden Toren. Paul was
nog bij Molly, zü stonden bij een opening
in den muur naar de heuvels te kijken, waar
achter de zon nu verdwenen was.
Brian hoestte even. Hij hoopte, dat Paul
den wenk begrijpen zou en afreheid nemen,
zoodat hij nog een paar minuten met Molly
kon praten. Hij had haar iets heel belang
rijks te zeggen. Maar Paul haastte zich hee-
lemaal niet en Brian bleef op de steenen
trap. die naar de kamer voerde, zitten
wachten.
Op dat oogenblik liet Paul Molly's hand
los en sloeg zijn arm om haar heen.
„Moily, liefste," fluisterde hij, en keek
om zich heen om zich te vergewissen, dat
niemand hem hoorde. „Moily, liefste, over
zes jaar ben ik een en twintig en als ik
verwachting ,met de wiidgespannen vleugcis
op het roode vaindelveld.
Wie schenkt er aandacht aan in het; wes
ten
Maar Versailles beteekent nog geen vrede
voor deu nieuwen Poolschen staat. Hier
duurt de oorlog voort. Sovjet-Rusland heeft
geen vrede met de nieuwe regelingen. De
strijd ontbrandt. De Bolsjewisten dringen
den nieuwen staat binnen, dringen door tot
bij de hoofdstad. Hier wacht Pilsoudski hen
op. En een tweede mirakel heeft plaats,
een wonder aan de Weichsel, als dat andere
in het westen bij de Marne Het jonge Pool
sche rijk, waar alle akkers vernield zijn en
hongersnood heerscht, waar de asch der ver
brande derpen nog smeult, waar alles in el
lende verbrijzeld ligt en niets geregeld, niets
voorzien noch verzorgd kon worden, waar
soldaten ,oopen als benden zonder verband,
gewapend met zeven verschillende soorten
van geweren terwijl munitie ontbreekt, waar
noch leger is, noch bestuur, en alleen het
genie van één bevelhebber en de wil-ten-
leven van een plotseling gevormde, verrezen
natie dit longe rijk, dat zich nauwelijks
op zijn naam kon bezinnen, verslaat zijn erf
vijand en redt Europa ten tweeden male, zoo
als Sobieski het redde voor Weenen, thans in
den slag van Warschau, 1920.
Met dit wapenfeit, heeft het nieuwe Polen
glansrijk en zegevierend de leugenachtigheid
bewezen van de lastercampagne die tiental
len van jaren gevoerd is om het geloof aan
zijn minderwaardigheid ingang te doen vin
den in Europa.
Ondanks all.s, ondanks de verscheuring
van het land, de kolonisatie door de Duit
schers, door Bismarck wreed genoeg als „de-
polonisation" bestempeld, ondanks de afba
kening door tolgrenzen en versnippering
door militaire en administratieve verdeelin
gen, en welke kunstgrepen ook, bleef de mo-
reele eenheid van dit volk ongerept. Hoe
meer het om zijn taal, om zijn nationaliteit
en geloof geleden heeft, hoe dieper het zich
bewust geworden is van deze eenheid. Nau
welijks hebben de vreemde heerschers dan
ook, en op het onverwachts, de hielen ge
licht, of Polen bestaat weer, één land, één
volk, één ziel.
Maar niet alleen bestaat het weer in 1918,
als telden twee eeuwen voor niets/zelfs is het
in 1920 overwinnaar van zijn ergsten beul.
Aldus in de gegeven omstandigheden, na de
eindelooze ellende en bij het heerschend ge
brek, de ongeregeldheid in alle opzichten,
toch als David, de knaap met de kiezelsteen
tjes, den rammelenden Goliath te verslaan,
is het groote bewijs geweest van de kracht
en de energie waarover dit volk, dat als
waardeloos weggevaagd heette, in de eerste
ure van zijn nieuw bestaan te beschikken
wist.
Moreele eenheid, kracht, energie: met de
zen drievoud-zang begon het nieuwe Polen
zegevierende Perseus over de Sovjet-hydra
zijn nieuw bestaan.
En dit vervult ons, nog eer wij de grenzen
van het jonge rijk overschreden hebben, met
een grenzeloozen eerbied.
Want het woord van den Franschen dich
ter Alphonse de Lamartine is bewaarheid in
den strijd dien Polen streed tegen Sovjet-
Rusland: „Si la Pologne se sent défendue
par la barrière du Rhin, la France wij
mogen hier wel van heel West-Europa
spreken est aussi défendue par la bar
rière de la Vistule."
KARDINAAL DUBOIS
Voorzien van de laatste H.H. Sacramenten
Een B.T.A-telegram uit Parijs meldt ons,
dat Z. E. kardinaal Dubois om ha„' twee
Zaterdagmiddag van de laatste H.H. Sacra
menten is voorzien.
De kardinaal heeft Vrijdag j.l. een lichte j
operatie ondergaan, welke eenter volgens de
mededeeling der doktoren Pasteau, Ed. Mi
ction, Poix en D. L. Michon zeer gunstig is
verloopen.
De correspondent van de „Maasbode" te
Parijs seint Zaterdag aan zijn blad:
Het optimisme, dat tot Zaterdagochtend
ih de omgeving van kardinaal Dubois heersch
te, moest na de tweede ochtendvisite der
geneesheeren plaats maken voor de groot
ste ongerustheid.
Ernstige complicaties hebben zich geopen
baard, zoo zelfs, dat men, gelijk bekend, het
noodzakelijk vond den hoogen lijt.e»- van de
Sacramenten der Stervenden te voorzien.
Alle hulpbisschoppen van Parijs waren in
de kliniek aanwezig, evenals de nuntius,
mgr. Maglione.
Om half 2 werd de kardinaal bediend door
mgr. Crépin. De kardinaal was volkomen
bij kennis.
De mare van de verergering van den toe
stand verbreidde zich snel te Parijs, zoodat
weldra de hooge geestelijken en oal van per
soonlijkheden uit regeerings- er, diplomatie
ke kringen van hun belangstelling deden
blijken en de neergelegde registers druk ge-
teekend werden, o.a. door de ministers Bri-
apd. Barthou, Oberkirch en Chéron, even
als door mgr. Evrinos en mgr. Tapponi, pa
triarch van Antiochië
De president der republiek zond den chef
van zijn militair huis om naar den toestand
van den kardinaal te informeeren
Om half 7 Zaterdagavond had er opnieuw
een consult der geneesheeren plaats bij den
hoogen lijder, die van het oogenblik af, dat
hij de H.H. Sacramenten had ontvangen,
kalm gerust had.
Zij constateerden, dat zich geen vererge
ring had voorgedaan, doch weigerden eeni-
gerlei nadere verklaring af te leggen
In den avond van Zaterdag werd de- toe
stand als hoogst ernstig beschouwd doch
men blijft de hoop koesteren, dat de sterke
constitutie van den kardinaal weerstand zal
bieden. De werking van het hart bleef uit
muntend.
Mgr. Maglione en de mgrs. Baudrülart.
Crépin en Mério bleven gedurende den avond
in een vertrek, grenzende aan de zieken
kamer.
HET KANAAL LUIK—ANTWERPEN
De gunning vastgesteld
BRUSSEL, 21 September (VD.) De
gunning voor de eerste werkzaamheden voor
het kanaal, dat een directe verbinding zal
vormen tusschen Luik en Antwerpen, is
vastgesteld op 29 November a.s. Deze gun
ning, die een bedrag beloopt van ongeveer
500 mlllioen Belg. francs, omvat o.m. het
graven van een tranchée, dat het Maasdal
en de rivier de Geer (in de Belgische pro
vincie Luik en Limburg, na den loop van S
mijlen uitmondende in de Maas bij Maastricht)
zal verbinden, met dien verstande, dat het
kanaal om het gebied van Maastricht heen
zal Ioopen Slechts een enkele Belgische on
derneming, is, naar men zegt, in staat aan
de gunning deel te nemen waartoe zij haar
kapitaal op 100 millioen francs moet bren
gen.
STORM EN ZWAAR WEER IN HET
BUITENLAND
MILAAN, 22 Sept. (V. D.). Uit de
provincie Basilicata komen berichten over
zware stormen. De spoorlijn Battiglia Po-
tenza is door aardschuivinger. op meerdere
plaatsen onderbroken.
Het station Sicigr.ano is overstroomd.
De rivier Tanagro is buiten haar oevers
getreden en heeft verscheidene bruggen o.a.
ook de ijzeren brug van Contursi meege
sleurd. Het spoorwegverkeer moest worden
stopgezet.
HAMBURG, 22 Sept, (V. X).). In het
geheele Elbegebied hebben storm en slag
regens groote schade aangericht. Het water
staat buitengewoon hoog, zoodat in de Ham
burger haven verscheidene waarschuwings
schoten moesten worden gelost.
De kustvisscherij moest worden stopgezet.
Dc schepen hebben echter gelukkig nog tij
dig de havens kunnen bereiken.
LONDEN, 22 Sept. (V D.i. Zware Zuid
westerstormen hebben het scheepsverkeer in
de havens van Liverpool stopgezc... Eerst
Zondag konden de groote Amerika- en Ca-
nada-stoomers, die reeds Vrijdag zee had
den moeten kiezen, de haven verlaten.
Eenige der schepen hebben me„r dan 1000
passagiers aan boord.
BERLIJN, 22 Sept. In den loop van
Zondag heeft boven Berlijn een hevige storm
gewoed. Dakgoten, stellages, reclame-borden
werden af- en omgerukt.
De brandweer werd 20 maal gealarmeerd.
Ook het tramverkeer ondervond vertraging.
gooo-bye-e-e
good-bye-e-e!
wipe the tear
Baby dear
1ROM YOUR
EyE-E-E
AUF
WIEDERSEHEN!J->
2 ce°
I
DE ONTRUIMING VAN HET BEZETTE GEBIED BEGONNEN - Manager b'ïresemann:
„Mijn hemel, dat is he stnd van het lied!"
Voorgenomen vliegdemonstratics gingen niet
door. De vliegenier Udet steeg echter toch
op; hij had zeer met den storm te kampen.
Tengevolge van der. regen gebeurden op
het gladde asfalt ook nog eenic° auto-on
gelukken, doch niet van ernstigen aard. Vele
kelders stroomden onder, terwijl een groote
brand den brandweerheden tevens handen
vol werk gaf. Hierbij werd een brandweer
man licht gewond.
ELF PERSONEN DOOR STERKSTROOM
GETROFFEN
SCHIVBLBEIN, 21 September (V.D.)
Hedenmorgen zou op de Klosterplatz alhier
de groote tent van het circus-Voigt worden
opgezet. Bij het oprichten van den mast
raakte een stuk draad los en ontstond er
contact met de hoogspanningsleiding. Elf
personen, die bezig waren met het oprichten
van den mast, warden door den stroom van
15.000 volt getroffen: twee hunner waren
op slag dood, terwijl de overigen brandwon
den opliepen.
VULCANISCHE UITBARSTINGEN
OP HAWAÏ
NEW-YORK, 21 September (V.D.) Naar
uit Honoloeloe gemeld wordt, hebben op de
Hawai-eilanden hevige vulcanische uit
barstingen plaats gevonden, welke gepaard
gingen met sterke aardbevingen. Nadere bij
zonderheden ontbreken nog
CHINEESCHE PROVINCIES SCHEIDEN
ZICH AF VAN NANKING
Tsjang Kai Sjek hoopt den toestand meester
te blijven
PEKING, 22 September (V. D.) Naar
gemeld wordt, heeft de opperbevelhebber der
Chineesche troepen, generaal Wee Foe Lin
de provincie Hoe Pe onafhankelijk verklaard.
De provincie heeft een nieuwe regeering ge
vormd en zal hare betrekkingen met de
Nankingregeering verbreken en een zelfstan
dig Chineesch leger vormen. De residentie
van deze nieuwe regeering zal voorloopig
Ichang zijn. De opperbevelhebber van de
Chineesche troepen in de provincie Woe Foe
Lin, verklaarde, dat hij de politiek van de
generaals Feng en Jan Sin Tsjang tegen de
Nankingregeering zal ondersteunen en de
onmiddellijke ontbinding van de Nanking
regeering zal eischen met aan haar hoofd
maarschalk Tsjang Kai Sjek.
Naar officieel medegedeeld wordt, heeft
maarschalk Tsjang Kai Sjek troepen naar
de provincie Hoe Pe gezonden.
Een tweede provincie afvallig
TOKIO, 22 September (V. D.) Het of-
ficieele Japansche telegraafagentschap heeft
'n bericht uit Peking ontvangen, volgens het
welk de provincie Guan SI de Nankingregee
ring medegedeeld heeft, dat zij hare betrek
kingen met de Nankingregeering heeft ver
broken. De troepen van de Guansi-regeering
pogen zich met de provincie Schantung in
verbinding te stellen, om aldaar een gemeen-
schappelijken strijd tegen Tsjang Kai Sjek
aan te binden.
Tsjank Kai Sjek heeft een bijeenkomst
van zijn militaire bevelvoerders geconvoceerd.
Hij verklaarde, dat hij in staat zal zijn de
opstanden in China te onderdrukken. De
zoogenaamde vierde ijzeren divisie heeft bevel
gekregen zich onmiddellijk marschvaardig te
maken, om naar de provincie Guan Si ge
zonden te worden. De Chineesche oorlogs
vloot begeeft zich naar Kanton, om daar de
mogelijkheid van een opstand tegen de Nan
kingregeering te voorkomen.
DINSDAG 24 SEPTEMBER
HILVERSUM, 298 M. Na 6 uur 1071 M. Uitsl.
KKO-Uitz. 11.30—12.00 Godsdienstig
halfuurtje —12.15—1.15 Concert door het
KRO-Trio 1.15—2.00 Gramofoonmuziek
2.00—3.00 Vrouwenuurje 5.006.30
Gramofoonmuziek 6.306.45 uur Le
zing over den Knipcursus 6.457.00 Es-
perantopraatje 7.007.25 Lezing: Over
de geschiedenis van het Kortschrift 7.35
—8.00 Lezing over: Soorten rechts 8.01
8.25 Lezing 8.25—11.00 Concert. Klein
orkest en vocale solist 9.30 Nieuwsbe
richten 11.30 Sluiting.
HUIZEN, 1875 M. 10.00—10.15 Morgenwij
ding 12.15—1.45 Concert door het Tu-
schinsky-Orkcst 1.452.00 Gramofoon
muziek 2.002.45 Kookpraatje door P
J. Kers 2.45—3.00 Praatje over den a.s.
Naai- Knipcursus door Mevr. de Leeuw
van Rees 3.004.00 Maak-het-zelf-cur-
sus 4.30—5.30 Microfoon-debutanten
5.306.30 Gramofoonmuziek 6.01—
7.15 Concert door het AVRO-Kwartet
7.15—7.45 Lezing door Dr. C. A. Cromme-
lin over: Christiaan Huygens 8.018.30
Avro-Boekenhalfuurtje. Marie Schmitz be
spreekt A. M. de Jong's „Kruisende We
gen" 8.30—9.00 Concert door het Om
roeporkest 9-60 AVRO-Radio-Tooneel.
Opvoering van: Lanseloet van Denemar
ken. Een abels pel o.l.v. Kommer Kleyn
10.00 ca. Persber. 10.15—11.00 Concert
door het Omroeporkest. Na afloop: Dans
muziek uit Cabaret „La Gaité" te Amster
dam. 12.00 Sluiting.
DAVENTRY. 1554.4 M. 10.35 Morgenwij
ding 11.05 Lezing 11.20 Gramofoon-
muziek 12,20 Orgelconcert. E. Payne-
zang 1.20—2.20 Orkestconcert 2.20
2.45 Beelduitzending 2.50 Uitzending
voor scholen 3.55 Fransclie les 4.20
Orkestconcert en orgel 4.35 Uitzending
voor scholen 4.50 Orkestconcert en orgel
535 Kinderuurtje 6,20 Voorlezing
6.35 Nieuwsber. 7.05 Concert E. Bartlett
dan terugkom, wil je dan met me trouwen?"
Molly veegde haar oogen af en antwoord,
de heel zachtjes: „O!"
„Ik weet wel, dat ik een domme jongen
ben en niet eens behoorlijk cricket kan spe
len, maar ik houd zooveel van je. Ik heb
geen ring of iets anders om je aan te bie
den, maar als je „Sara" wil hebben als
pandHij stak zijn hand in zijn borst.
zak en trok er een kleine witte rat uit, die
vreeselijk tegenstribbelde en Molly met zijn
heldere oogjes aankeek.
Molly zei weer „o!" en nam Sara aan,
die ze tegen zich aandrukte.
„Ik vind het vreeselijk aardig van je,
Paul," zei ze na een paar minuten drukken
de stilte, „en je weet dat ik van je houd, net
als ik Van Joe of Jack houd of van een
van de anderen."
„Niet een klein beetje meer?"
„Neen, ik ben bang van niet. Dan mag ik
zeker jt witte rat niet houden?" zei ze,
terwijl ze het zachte witte kopje van het dier-
tje streelde.
„Ik zou graag willen, dat je Sara hield,"
zei Paul. terwijl hij een andere richting uit-
keek, „maar is er niet een klein beetje hoop
voor mij?"
„O ja, dat wel," antwoordde Molly vrien
delijk. „En
„Ik zal nooit van iemand anders houden,"
fluisterde Paul. „Nooit!"
Molly sprak hem niet tegen; zij wis pas
zeventien en hij nog maar vijftien en het
was prettig te hooren, dat, al kon ze dan
niet met hem trouwen, dat hij nooit van
iemand anders zou houden.
„Zeg Molly," vroeg hij verlegen, „zou je
me wel een kus willen geven?"
„Dag Paul, het beste met je," zei ze en
gaf hem een kus.
„Dag Molly, pas goed op Sara en als ik
over vijf jaren terug kom, je weet, wat je be
loofd hebt."
Daarop verdween hij haastig uit de kamer
en liep snel de treden af, omdat hij bang
was, dat Molly de tranen in zijn oogen zou
zien. Halverwege struikelde hij zoowat over
Brian.
„Wat een tijd heeft dat geduurd," zei deze
vriendelijk. „Ik dacht vast en zeker, dat je
haar gevraagd had."
„Dat heb ik ook," zei Paul, terwijl hij
wilde doorloopen, maar Brian drukte hem
tegen den muur aan.
„Heb je dat gedaan? Wat een brutaliteit!
En wat heeft ze geantwoord?"
„Ze zei, dat hethaar speetmaar...
ze kon niet."
Brian liet hem door en liep de smalle tre
den op naar den Ronden Toren. Molly wilde
juist weggaan.
„Ga niet heen, ik wilde even met je pra
ten."
Molly schrok, maar toen ze zag, wie hel
\Vas, glimlachte ze en ze zei blozend: O, bèn
jij het! Ik ben blij dat je het bent!"
Het was de eerste keer, dat Brian Molly
had zien blozen. En het gaf hem een schok.
Hij bedacht opeens, dat zij een vrouw was en
dat hü nu met een vrouw zou spreken in
plaats van met een kind. Hij trok haar mee
naar het raam en ze gingen op de steenen
bank zitten, die onder het raam stond en ze
kekep elkaar in de oogen. En zonder een
woord te zeggen sloeg Brian zijn arm om
Molly heen en hij bedekte haar gezicht, haar
haar met een regen van kussen.
Want toen ze elkaar in de oogen hadder
gekeken, wisten zij genoeg; die zeiden wat
hun lippen niet behoefden te zeggen. Een
heelen tijd blijven zij zoo zitten, tot Brian 'n
klein doosje uit zijn zak haalde, dit opende
en er een smallen gouden ring uitnam, een
antieken ring met drie groote zware parels en
hij schoof hem over den middencinger van
Molly's hand.
„Over vijf jaren kom ik terug en wordt je
de mijne, liefste, als ik je ten minste zoolang
kunt wachten. Ik kom dan in deze kamer
terug en zal op mijn prinses wachten. Zal je
komen?"
„Ja Brian, zij zal op je wachten en over
vijf jaar hier komen.
„Ik ga heel ver weg. heelemaal naar Cali-
fornië, mijn oom heeft daar goudmijnen.
Misschien kom ik wel heel rijk terug, rijk ge
noeg om het kasteel te koopen. Dan zullen
we het laten restaureeren en ons heele leven
gelukkig zijn, net als in een oud sprookje."
„Ja, net als in een oud sprookje, maar het
duurt dan toch niet langer dan vijf jaar?"
en R. Robert, piano 7.20 Lezing 7.45
Lezing 8.05 Concert D. Vane-
soprasn, G. Ripley-alt, H. Eisdall-tenor.
orkest 8.208 50 Lezing 8.50 Vaude
ville 10.00 Nieuwsber. 10.20 Lezing
tü.4012.20 Dansmuziek.
PARIJS. „Radio Paris", 1725 M. 12.50—
2.20 Gramofoonmuziek 4.05 Concert. Or
kest en soli 6.55 Gramofoonmuziek
3 55 Concert. Orkest, Mme Tessandra en Mr.
G. Ales-zane.
LANGENBERG, 473 M. 7.20—8.15 Gramo
foonmuziek 8.209.20 Orkestconcert
10.3511.30 Gramofoonmuziek 12.30 Gra
mofoonmuziek 1.252.50 Orkest con
cert 5.556.50 Koorconcert instrumen
tale solisten 8.209.15 Orkestconcert
9.20 Trio-concert.
Brussel. 508.5 M. 5.20 Trio-concert
6.50 Gramofoonmuziek 8.35 Orkestcon
cert. Mile Djanel-zang.
ZEESEN, 1635 M. 6.10—12.50 Lezingen
12.501.15 Gramofoonmuziek 1.151.50
Lezingen 2.202.50 Gramofoonmuziek
2 50—5.20 Lezingen 5.20—6.20 Concert
uit Leipzig 6.208.20 Lezingen 8.20
„Die heiden Geizigen". Komische opera van
Fenouillot den Falbaire. Muziek van A. E.
M. Grétry. Daarna: ..Philomela und ihr
Narr". Drama met muziek in drie deelen
Muziek van G. Francesco Malipiero.
XALUNDBORG, 1153 M. 12.20—2.20 Con-
cert door Strijkorkest 3.205.20 Con
cert door het Radio-Orkest 8.359.20
Ouderwetsche dansmuziek door het Radio-
Orkest 9.3511.20 Moderne dansmuziek
door het Radio-Dansorkest 11.2012.50
Dansmuziek 12.502.20 Dansmuziek.
Ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan
van de Coöperatieve Roermondscha Eier
mijn is bij de N. V. Drukkerij H. van der
Marck en Zonen, Roermond, een gedenk
boek verschenen.
Dit gedenkboek is keurig uitgevoerd. Het
is in een fraaien omslag gebonden, waarop
een ieekening van de Coöperatieve Roer
mondsche Eiermijn is afgebeeld. Het bevat
vele foto's van oude en tegenwoordige be
stuursleden, commissarissen enz., terwijl zoo
wel foto's van het vroegere en bet huidige
gebouw een plaats in dit gedenkboek heb
ben gevonden.
Ook zijn er verschillende interieurkiekjes
in opgenomen, o.a. een kijkje in een der
opslagplaatsen van de Coöperatieve Roer
mondsche Eiermijn en het administratiekan
toor.
In het inleidend woord wordt o.a. ver
meld, dat de aanvoer van deze eiermijn in
een jaar steeg van 25Vt tot 40X millioen
eieren.
Het doel van dit gedenkboek is, om in
boekformaat de geschiedenis van 25 jaar
van de Coöp. Ver. Eier-, Pluimvee- en Ko-
nijnenhandel van den L. L. T. B. en N. C. B,
te schetsen.
Het boek bevat een interessant artikel
over: „Het Ei" in het volksleven van Noord
Brabant en Limburg".
Tenslotte wordt nog een jaarlijksch over
zicht gegeven van den aanvoer van eieren
aan de Coöperatieve Roermondsche Eier
mijn.
UIT PURE COCOSOLIE
GEMAAKT, BEVEILIGT ZIJ U
DOOR HAAR STERK BAC-
TERIE-DOODENDE EIGEN
SCHAPPEN TEGEN DE GE
VAREN VAN BESMETTING
OP GOEDE ZEEP STAAT:
voegde ze er haastig aan toe. „Want als je
niet rijk wordt, zelfs als je geen geld hebt
moet je toch terugkomen over vijf jaren,
omdat
„Omdat? Waaromb"
„Waarom? Veronderstel, dat je niet terug
kwam en Paul, ofRichard Indulie, of
een van de anderen verscheen plotseling
„Dat zal niet gebeuren! We zijn geen van
allen rijk en zullen het ook niet allemaal
over vijf jaar zijn, maar als je iemand an
ders ontmoet van wien je meer houdt
O neen, met een ander trouw ik toch
niet" fluisterde ze, terwijl ze dichter bü hem
ging zitten. Brian voelde iets warms en
zachts aan zijn hand en terwijl hij keek, zag
hij het kopje van Paul's witte rat, die uit
Molly's blouse te voorschijn keek.
„Lieve deugd!" riep hij. „Hoe kom je daar
aan?"
„Die heb ik van Paul gekregen als aan
denken. Dat vind je toch niet erg?"
„Heelemaal niet, maar ik ben blij, dat het
Paul was!"
Langzaam en voorzichtig liet Richard
Indulie zich van het kleien torentje in den
Ronden Toren zakken. Zijn dunne lippen
waren vast opeengeklemd en zijn voorhoofd
was gefronst. Hij keek uit het raam en
zag Molly en Brian tusschen de boomen ver
dwijnen.
(Wordt vervolgd)
