De Zuiderzee*werken
TWEEDE BLAD
ZATERDAG 9 NOVEMBER 1929
BLADZIJDE 1
Brabantsche Brieven
^llls Slachtmaand
IJ sselmee t
Wadd
-zee
1 1 5
Bij Van Ewijksluis en Den Oever
De vorderingen van het werk en de stand
op 't oogenblik
UiiwlUritirf
iluiZ-Cr»
BrU<£ voor
S|iOO W»^
v«rkt»rf
Helder
'Wierlw^en,
De kunstbouwwerken te Den
ammUlvenhout,
3 November 1929.
W. JtèÊjjjiÊM gen weer naar 't
B^i'£"> pk end van 't jaar. Me
As stoomen naar 't fiest
van d'n worsten-
brood. En me zitten
al gèèf in de don
kere dagen veur Kerssemus.
Amico, wa vliegt d'n tijd toch snel over
onzen kop. Nou en dan, as ik zoo bij 't vuur
m'n pepke zit te smoren en nikske te denken
hoef en m'n gedachten dus alle kaanten
uitvliegen as rusteiooze veugels die niks
aanders van doen emmen as zoo wa te flad
deren m-en-uit d'n nest, dan trappeer ik
m'n eigen dikkels op 'nen averechtschen
toestaand in m'n eigen.
As ik dan zoo wel 's denk aan de leut
die 'k mee m n kammeraden g'ad eb
Zooas nouw na 'den kermis zooas na 'n
goeie mart, of n lollig avondje in „de Gouwe"
en 'k zit dan zoo stillekes in m'n eigen
te lachen as 'k in 'n wolkske pijpenrook
d'n Blaauwe op z'n haanden over de buljèrt
zie ioopen of zoo iets en m'n oog valt
dan op Trui, die mee d'r ermen over mekare
zit te snurken bij de plattebuis. dan....
hoe zal 'k da nouw zeggen, maar dan, dan
vuui ik, da'k tóch grotvader ben, Ok, al
begi jp ik daar dan gin sallemaander van.
War it laat ik 't oew nou maar eerlijk be
kennen as ik zoo om de leut denk, dan
vuul 'k m'n eiges ginnen dag ouwer as vijf
en twintig 1 En as m'n Amelia daar aan d'n
overkaant van de kachel, dart m'n blikken
naar heur toe snurkt en ze zouw er dan
uitzien as op 'r vijfentwintigste verduld
amico. da'k da dan veul gewoonder vond as
da'k nouw ineens mot zien da m'n aan
gebeden julia 'n ouw wefke is geworren
mee grijze stekels onder d'r kaanten pet uit.
En dan ge mot 't heur nooit laten merken
as ge ze nog 's sprikt dan vergeet ik aan
m'n pepke te lurken zooas ik ze dan stiekum
bekijk en perbeer om uit da-s-ouwe rolpenske
Oever. De scheepvaartsluis
mee al die groefkes en strip kes mee da
bobbeltje op d'r kin waar drie lange haren
uitsprieten, mee al die kinnebakken die
daar hangen te drillen, d'r neus, die op 'nen
eigenheimer is gaan lijken kèk, dan
perbeer ik om uit dieën aangekleede rolmops
m'n Truike van veur 'n dartig jaren gelejen
te halen. Dan zit ik er da Trui-ke mee m'n
toegeknepen oogen as 't ware uit te pulken.
Dan draai ik m'nen kop naar links, naar
rechts dan doei 'k m'n oogen bekaanst
heelemaal dicht en weer open dan gaai ik
achteruit en opzij, mee m'n oogen en ja, as
ik dan meer as de helft weg perbeer te denken,
dan zie ik er veur effekes m'n Truike weer
uit da-d-indertijd m'n bloed aan 't schuimen
brocht. Dan denk ik aan oogenblikskes trug,
waar 'k nooit meer aan gedocht had. Zie ik
ons weer zitten aan 'n tafeltje in 'n buiten-
kroegske zoo na den middag op Zondag,
as 'r één bronolielaamp in die gelagkamer
braandde en me-n-ons eigen trakteerden op
'n tas sjoklade en onder de tafel mee ons
voeten zatten te vrijen en zoo gelukkig
waren as koningskinders.
Dan ruuk ik weer d'n walm van die
stoomende laamp die teugen 't houten plefon
aankringelde. Dan heur ik weer 't klepperen
van da plaanken dtirke van 't gemakshüske
achter d'n erft van da kroegeske. En dan zie
ik weer die twee groote, schalksche oogen
van Trui boven d'n raand van d'r kommeke
uitkijken, die in d'n koperen schijn van de
lampe-Belge glommen as stukken steenkool.
Dan amico dan ruuk ik weer d'n frisschen
dennengeur die er steeg uit Trui d'ren
asTe kannen maantel.
Ollee dan geraak ik in de wèèr, as ik naar
Trui zie, die daar, afgetobd en oud nouw
bij de kachel as 'nen zak meel over d'ren
stoel haangt en dan ia dan mot 'k m'n eigen
'n bietje geweld aandoen om d'r weer in
te komen. Om d'n toestaand te snappen,
waant dan is 't leven afgerold as 'nen klos-
garen waar de kat mee gespuid heer Dan
vuulde zoo efkens heel diep, da-d-et leven
niks aanders is as één gedurig doodgaan
mee stukskes en mee brokskes. Net zoolaank
tot alles naar de pinnekes is 1
Dan stikt-oew pepke weer maar aan
dan mokte wa geraas om Trui wakker te
houwen, waant dan verlangde naar 'n bietje
aanspraak. En as ze dan sapperejabel maar
wakker wordt en opstaat uit d'ren stoel en
wa drukte mokt kek, dan bén-d-er 1
Maar as ze dan d'r oogen as 'n slapend lui
vèrken zo'n bietje-n-open lot gaan en d'ren
mond lot afzakken of ie te zwaar is en dan
haalf slapende, haalf wakende 't een of
aander bromt waar ge gin touwke aan vast
kunt maken kek, dan pak ik m'n pet van
d'n deurknop en gaai de frissche locht in.
Dan wip ik effekes binnen in „de Gouwe"
en as daar de kammeraden zijn, dan vliegen
die muizennesten as d'n wiederweergaai
uit oewen kop en vuulde weer vasten grond
onder oew voeten. Dan smaak 't bier en 't
pepke weer „nuuw" en dan kunde lachen
da-g-er de steken van deur oewen buik
vuult pieken.
Ge zul meschient denken d'n Dré is
vandaag wa zwaar op d'haand, maar da's
d'n tijd van 't jaar zo'n bietje-n-ee. Deus
gepasseerde week mee dieën Zondag van
Allerheiligen en d'n Allerzielen die er op
volgde, die mokt oew zo'n bietje triest. Ge
prakkizeert dan weer 's 'n bietje verder
as oew neus laank is ge scharrelt dan ok
d'n kaant van 't kerkhof 's uit en onwille
keurig mokt oew da wa seerjeuzer. Ge komt
daar dan in 'n aandere wèreld. Ge ziet op
de steenen kruizen en zerken de pottegra-
fieën van de riienschen waar ge vruuger mee
op-en-neer gong, al van school af dikkels,
terwijl ge ze nouw vergeten was. Ge zie-g-et
pertretje van Jan. Pieternella en Klaas, ver
weerd soms al. mee 'n roestvlekske d'rop
van de schroeven en doe-g-et-oew eoed as
er 'n versch blommeke of blompotje op z'n
graf is gezet, waar ge uit zien kunt da-ze'm
nog nie vergeten hadden, zooas gijzelvers.
Maar evengoed schrijn 't oew as ge zooiets
mist bij 'nen aandere, die daar dan as in
nuchtere, harde eenzaamheid op dieën akker
vergeten leet onder 'n verwaarloosd graf.
Daar leefde dan weer 's trug in 'nen tijd
van veul jaren hér. waarin al deus menschen
nog vleesch en bloed waren en wa beteeken-
den in oew leven
Dan stade daar te suffen as 'n kat in 'n
vnmd pakhuis. Dan stade te draaien as
iemand die eigenlijk te veul beveurdeeld en
daar verlegen mee ts. Dan lopte deur de
paaikes zoo zachtjes meugelijk om gin
iawiid te maken en dan stapte naar d'n
opzichter om hier en daar 'n blompotje neer
te laten zetten op oew kosten
En as ge dan 't hek weer achter oewen
rug het, amico, dan stapte naar oew Trui
op 't lest hoe langer hoe vlugger en da
kekt-oew huis 's goed aan, stokte de kachel
'n bietje-n-op en kunde 'n bietje meer van
d'r uitstaan as aanders
Ja jonk, hoe ouwer da ge wordt, hoe meer
de herinderingen 'nen rol in oew leven gaan
speulen. Ge ziet 'r geregeld maar teveul om
oew henen weggaan ge ziet de blaaikes te
talrijk van d'n boom afslieren.
Slachtmaand is 't weer en ge wit nie waar
d'n tijd blijft.
't Jaar lopt op z'n endje en beduusd
vraag-d-oew eiges af waar 't alweer gebleven
is.
Ge krabt 's op oewen kop en lot de leste
blaaikes van d'n scheurklender langs oewen
duim grissen en witte nie beters te doen as
zoo'n mee oewen kop te schudden, 'nen klap
op 't dunne blokske te geven dat de "op
gekrulde blaaikes weer recht hangen en 'nen
kuitenflikker te slaan over de plevuizen
om te merken asda-d-et nog bést mee oew
gaat, ok al hedde dan al 'n kleine zestig
van die jaarblokskes kaal-geplukt I
Maar ollee of ik 'r nouw kort of laank
over leg te zeeveren, mee gin geweld kan
'k d'n tijd teugenhouwen, die in regelmatige
tikskes op m'n groote staande klok deur
dieën groote slinger naar links en rechts wor
weggesmeten.
Maar 'k zal 'r nie langer over leggen te
saauwelen.
Tuurlijk is 't heel goed om zoo nouw en
dan 's efkes stil te staan om „tijd-op-te-
nemen". Om 's persies te zien, „waar" ge
zijt en hoe ge'r mee staat. Waant 'nen
mensch is ginnen voetbal die alle kaanten
opgeschupt wordt zoolaank tot ie aan
flarrekes in d'n vuilnisbak wor gestopt.
Hij mot zoo nouw en dan z'n eigen 's stop
zetten om te kij ken waar-ie-is I
Wa'k dan zeggen wouw, is ditte nie
oewen tijd versuffen maar op d'hogte
blijven hoe alles reilt en zeilt. Me motten
allemaal deur de wèreld en ieder ee veur
z'n eigen maar te zórgen dat 'tn dat zoo goed
meugelijk gelukt. Da's tenminste mijn
opinie. Keb er 'n aander me veur noodig,
zoolaank as 'k 'n paar harde klevieren eb
die me te .ui zijn. 't Spnkwoord „helpt
oew eigen dan helpt oew God" ee mijn
nog nooit bedrogen. Wel hè'k 't aandersom
gezien. Lui die op onzen lieveneer gingen
zitten wachten mee d'r ermen over mekaar
die kwampen altij bekaaid weg. En ol dieën
lieveneer dan veur Piet 'n vereen iging was,
of veur Jan 'nen „kruiwagel", of veur Klaas
'n erfeniske, da was allemaal 'tzelfste.
r»e Jhrug over het
Zeivers oew pooten uit de mouwen da's' 't
resept1
't Geluk komt nie naar oe toe heelegaar
nie 't Geluk motte zei vers bij d'n slip van
z'n emmeke naar oew toetrekken en....
goed vasthouwen I
Op dezelfste manier emmen wij boeren
en tuinders deuzen keer d'n menister van
Deefensie aan z'nen slip getrokken. Wemmen
'm 'n adreske gestuurd. Meschient hedde 'r
wel van in de kraan t gelezen. En is 't dan
gin ongepermenteerd schandaal, amico. da
me nog van zukke adreskes mótten sturen
Waant wemmen 't nie bij 'n adreske
gelaten I D'r zat 'nen brief ok in en 'nen
géve I
Wij hadden 't in de kieren gekregen,
motte weten, asda-d-onze soldaten ge-
voeiërd worren mee 't vleesch van Buiten-
laandsche koeien en vèrkens. En da zou
nóg zoo erg nie zijn, as tenminste de Buiten
laan ders ok onze koeien en ver kens maar
opfratten Maar hou-maarOns beesten
houwen ze d'r uit, de smakkers. D'n Engelsch
man zee ijskoud, mee z'n stalen bakkes,
da-d-onze vèrkens nie gezond zijn. Nouw
gii?
De kif, amico, niks aanders as de kif I
Ons krulsterjes zijn zoo gezond as er maar
éénen Engelschman gezond is. wa-d-ik
oew smoes! Die beesten (de krulstèrties,
horre I) mekeeren niks aanders as da ze
te vet en te goed zijn. Te gezond 1 't Zijn
te zware (zwaai in de dubbele beteekenis
te zware konkerenten veur de Engelsche
krulstèrtjes en da mot d'n Engelschman
nie emmen, amico I
Wa lappen ze'm nouw
Ze verklaren ons beesten veur ongezond
en verbieien ons om ze over te sturen.
Maar wèl sturen ze d'r eigen vee over de
zee naar ons toe om er onze soldaten mee
vol te stoppen as Engelsche worsten.
Da's 'n schandaal I
En wa doet de rest Da's 'n bewijs veur
wa'k erboven van de konKerensie gezeed
eb die heffen zukke hooge invoerrechten op
ons beesten da ze daat altii te duur zijn
Daai zouwen de menschen veur d'r goeie
geld meet belasting-pampiei eten van 'n
Neerlaandsch vèrken dan spek. Maar....
evengoed sturen zullie d'r vee naar ons toe
en onze Regeering lot dè vee teugen ons
konkereeren 1
Is da nouw gin schandaal, amico I
te Van Ewjjcksluis
Dan vruuger I
As ze me tenminste vruuger op school
nie emmen belaaitafeld, waant daar zoude
op d'n langen duur aan gaan twijfelen.
Vruuger, dan bonden me 'nen grooten ouwen
bessem in den mast van 't schip en dan waren
ze gewaarschuwd veur d'r lu.'zenstxeken. Dan
sloegen me d'r op da-d-et allemaal krokte
en de spaanders om d'r ooren vlogen. Toen
spuide ze me mee ons. staat er in m'n
geschiedemsboekske. Maar nouw? Teuges-
woorig zijn ze in den Haag banger veur 'n
pampieren briefke van Jan d'n Engelschman,
dan vruuger veur al z'n kanonnen.
,En wa schieten me d'r mee op?
Da-me-n-op alle manieren „genomen" en
geflescht worren.
Ol ik weer zou willen gaan vechten,
zulde vragen Weer 'nen ouwen stalbessem
mee koeienmest in d'n mast zouw willen
binden en de Teems opvaren? Da nou nie.
Maar we) zou 'k willen emmen da ze daar
in d'n Haag beter van d'r afbeten. Nie zoo
gaauw in d'ren schulp kropen en ons mee de
stukken en de InnaamderKoninginnekes
lieten zitten.
Maar ollee I Wemmen nouw 'n nuuw
stel menisters. Mee 'n hee) pértij ke Zuiër-
lingen, die as 't ware tusschen de ver kens
en de runders zijn geboren. Ik veur mijn,
ik eb goeien moed. Onzen menister van
Deefensie is 'nen rasechten Brabaander
die zal d'n kèès nie van ons brood laten
halen. Aanders zou 'k me-n-al lillek ver
gissen n d'n dieë I
Dus daar zijn wij boeren nouw nogal
gerust op. En wachten me 's kalm kes af.
As ons adreske nouw maar nie kwijtrokt,
zooas da-d-op „Waterstaat" geregeld ge
beurt, maar ik denk wel da Dokter Deckers
dit briefke-n-ok zal lezen en dan wit ie alvast
da-d-ons adreske onderwege is naar hum
toe.
Zal ie er wel naar vragen veur de werk
vrouw 't wegdweilt, zullen me hopen.
Waant hij is nog at kwiek, ee I
Kom amico m'n vel is barstens-vol en
de dagen zijn kort me motten d'r mee
woekeren. Ik schei er dus af.
Veul groeten van 't Rolpenske en, as altij,
gin horke minder van oewen
toet a vo«
DRé.
deelte één massief blok ondoordringbaar
voor geschut van de hoogste capaciteit.
Boven het kanaal, dat de verbuiding van
de schutsluis met de Waddenzee tot stand
brengt, worden twee draaibruggen gebouwd,
de eene voor den spoorweg, de andere voor
't gewone verkeer. Op 't oogenblik is men
bezig voor deze bruggen de pijlers te leggen.
Het derde kunstbouwwerk is de scheep
vaartsluis, welke blijkens de foto reeds in
vergevorderden staat van afwerking verekert.
De sluis is berekend voor schepen van 2000
ton, is 100 meter lang en 14 meter breed.
Daarin zijn aangebracht drie stel deurkas-
sen, waarin de sluisdeuren worden opgehan
gen. Het derde stel deuren wordt in gebruik
gesteld voor het schutten van kleine sche
pen, waardoor vermeden wordt, dat hiervoor
de geheele sluis moet worden gebruikt.
In het voorgaande hebben wij een be
knopte uiteenzetting gegeven van den stand
der Zuiderzee-werken in de omgeving van
het eiland Wieringen. Blijkt hieruit, dat met
de bouwwerken rondom de Wieringermeer
flinke vorderingen zijn gemaakt, er zullen
nog vele maanden moeten verloopen, vóór
van het voltooide werk sprake is. Het Dies-
sel-gemaal bij Den Oever zal op 18 November
as. proefdraaien. Wat evenwel niet betee-
kent, dat daarna met de drooglegging van
de Wieringermeer een begin zal worden ge
maakt de eigenlijke drooglegigng zal nog wel
eenigen tijd op zich laten wachten. Beschou
wingen over verkaveling en bebouwing en
vraagstukken, daarmede samenhangende,
kunnen uit dien hoofde gevoeglijk naar een
lateren datum verschoven worden.
De B.
Ik was nogal vrceg voor de bus en vóór de
bestuurder kwam, waren we al druk m ge-
Een doorkijk van een uitwaterwgsuus
middengedeelte wordt de bewegingsinrichting
aangebracht. Zelfs is de mogelijkheid van
oorlog onder het oog gezien. Om bij een
vijandelijken aanval de bewegingsinrichting
intact te kunnen houden, is het rechterge-
sprek, d.w.z. zij was al druk in gesprek.
„Zoo, zoo Pater. Het zal ook wel niet voor
niets zijn, dat u er met dit slechte weer op
uittrekt. Waar is de reis naartoe?"
„Richting Alkmaar."
Ik kon merken aan haar gezicht dat mijn
antwoord haar maar half bevredigde. Ze keek
alsof ze zeggen wilde: „Dat behoef je mij
niet te zeggen als je in de bus Hoorn-
Alkmaar zit."
„Moet u ver?"
„Gaat nog al. Niet zoo erg."
Maar daar kwam de bestuurder en met
spanning (Ik zag het aan haar gezicht) zat
ze te luisteren welk dorp ik aan den man
zou opgeven.
„Goejmiddag, chauffeur geef me maar
voor dertig centen."
„Astublieft. Eerwaarde."
Wat een tegenvaller! Nu wist ze voorloopig
nóg niets. Ze zat bepaald ook niet iedere
dag in de bus, anders had ze misschien wel
geweten hoever je voor dertig centen komen
kan.
Na een tijdje vraagt de bestuurder: „Eer
waarde, bij wien moet ik stoppen?"
Nieuw oogenblik van spanning. Ooren
gespitst. Het ging er om. Het was een laat
ste kans. Nu of nooit. De nieuwsgierigheid
blonk in haar oogen.
„Hindert niet, chauffeur. Laat mij er
maar in de buurt van de kerk uit."
Terwijl ik uitstap, hoor ik een stem ach
ter me: „Wacht even. Ik zal er hier ook
maar uitgaan. Bij wien moet u wezen, Pa
ter?"
„O, dank u. Ik zal het wel vinden. Ik ben
dezen kant wel meer uit geweest."
Doordat zij „er hier ook maar uitgegaan
was" begreep ik dat ze nog een eindje ver
der moest. Dus liep ik een stukje terug,
om, toen ze uit het gezicht was, om te
draaien en in de richting die zij geloopen
was mijn adres op te zoeken.
Het klinkt bijna als een detectieve-roman.
Stel je voor dat zoo'n nieuwsgierige Eva
gezien had bij wien ik binnenging! Ik ben
bang dat vóór wij één uur verder waren het
geheele dorp zou geweten hebben: „Pater
Liefhebber zit bij XYZ. Expres voor uit
Hoorn gekomen. Heb zelf met hem in ae
bus „gerezen". Buurman moet zeker ook
Stichter worden."
En dan moet je onze beheimsche Noord-
hollandertjes kennen! Als buurvrouw ABC
den volgenden dag tegen XYZ gezegd had:
„Zoo, Pater Liefhebber te gast 'had?", dan
had de goede man zich verslikt aan zijn
boterham.
Pather LEFEBER,
Directeur.
St. Bonifacius-Missiehuis, Hoorn.
Fostrek. 120937.
i|'Oof weo
verk»«T
Een echte Novembermorgen, 'n Laag
hangende dichte nevel ontnam ons alle
uitzicht ende hoop op een helde
ren dag.
Op 1e Velsetoo.'.t vroegen we den veer
man, wat hij van 't weer dacht.
„Gisteren was 't op dezen tijd ook „dik".
Toch is 't opgeklaard. Dat kan vandaag ook
wel gebeuren."
We reden door en naarmate we verder van
huis kwamen trok de nevel op. De koeien in
*t weiland, die in den vroegen morgen mor
sige vlekken leken, waren nu duidelijk te on
derscheiden. De werkzaamheden op 't land
de oogst van het veldgewas waren in vol
len gang. Dampende paarden trokken zware
vrachten bieten of kool over de mulle akkers,
waarin de wielen diep wegzonken. Waar 't
gewas gerooid was, ging de ploeg door de
aarde en boven de zwart-glimmende, omge
worpen aardstrook, wiekten elegant de meeu
wen, die plots doken bij 't zien van worm of
kever.
Langs de vaart bij de laadplaats lagen
de roode en witte kool, de bieten opgestapeld,
om geborgen te worden in de geopende diepte
van 't ruim.
Op enkele akers piekte 't wintergraan al
ter hoogte van 'n lucifer boven den grond.
We zijn inmiddels bij van Ewijksluis ge
komen. In Augustus 1928 waren we hier voor
't laatst. De heele situatie is zoodanig ver
anderd, dat 't moeite kost om zich te oriëntee-
ren. De nieuwe, groote brug over 't Balg-
zandkanaal is recht op den hoofdweg en den
verbindingsdijk naar Wieringen geprojec
teerd en laat den ouden, smallen weg die
langs de enkele huizen van dit dorp leidt, als
een wormvormig aanhangsel liggen. Toen,
ruim 'n jaar geleden, zagen we de mannen
werken in den diepen fundeeringsput en was
t zonder deskundige voorlichting niet mo
gelijk zich een beeld te vormen van den toe
stand, zooals hij worden moest en nu gewor
den is. Wel staat er nog 'n bord op den weg:
„Langzaam rijden, brug in aanbouw", maar
desondanks in er thans regelmatig verkeer
via den verbindingsdijk naar Wieringen tot
stand gekomen.
Die brug was nog voor een ander doel
noodig, nJ. om het scheepvaartverkeer van
uit het boezemmeer, dat begrensd wordt door
den afsluitdijk en aan de andere zijde door
den dijk vanaf de haven De Houkes tot
aan de Noord-Holandsche kust, via 't Balg-
zandkanaal mogelijk te maken. Da sche
pen varen van het Boezemmeer door het
Balgzandkanaal tot de Kooi, waar ze geschut
worden in het Noord-Hollandsche kanaal
en bij Den Helder weer in de open zee kun
nen komen. Ten behoeve van de scheep
vaart is een basculebrug aangebracht.
Op bijgaande foto van de brug ziet men
naast de brug de fundamenten voor de
spoorbrug, die met den afsluitdijk de verbin
ding Noord-HollandFriesland tot stand
brengt.
de nieuwe dijken. Bereids zijn 3 K.M. van
uit de kust voor de scheepvaart wordt een
vaargeul opengehouden de eerste funda
menten voor den grooten afsluitdijk naar de
Friesche kust gelegd. Ontzaggelijke hoeveel
heden rijshout worden voor deze zinkstok
ken gebruikt. Intusschen, dit is slechts een
onderdeel, hoe noodzakelijk overigens, van
de geweldige bouwwerken, waaraan thans -te
Den Oever reeds jaren wordt gewerkt.
Die bouwwerken bestaan uit: 3 groepen
wateringsbuizen, een dubbele brug voor
spoorweg- en gewoon verkeer en een schut
sluis.
Bij ons laatste bezoek zagen wij nog alleen
graafwerk en het aanbrengen der fundeerin
gen. In een tijdsverloop van ruim één jaar
is heei wat tot stand gekomen.
De drie groepen van vijf uitwateringsslui
zen zijn niet gelijktijdig onder handen ge
nomen. Voor de eerste groep moest de fun
deering gereed zijn, vóór aan de tweede en
derde groep kon worden begonnen. Van
daar dat de afwerking der drie groepen
trapsgewijze verschillen toont. De eerste
greep is bijna voltooid. Elke uitwaterings
sluis is 50 meter lang en 12 meter breed,
zoodat de totale uitwateringsbreedte 180 M.
bedraagt. Aan de zijde van het IJssel-meer
zijn de wanden tusschen de sluizen be
schermd met graniet, om in geval van ijs
gang voldoenden weerstand te kunnen bie
den. De sluiswanden zijn van basalt, om het
uitschuren tegen te gaan; de sluisvloer is
geplaveid met klinkers, de overige construc
ties zijn in beton uitgevoerd. Elke sluis heeft
een stel puntdeuren, die voorzien worden van
een automatische open- en sluit-inrichting,
bovendien twee schuiven, die via de hef-
torens, waarin zich het mechanisme voor de
beweging bevindt, kunnen worden opgetrok
ken.
De bovenzijde van de sluizen, waarop de
heftorens zijn gebouwd, is bestemd voor den
We rijden over den afsluitdijk en de volle
lengte van het eiland Wieringen door naar
de uiterste noordoostpunt, naar Den Oever.
Zijn de werkzaamheden bij Medemblik en
op de Oude Zeug thans vrijwel beëindigd, bij
Den Oever wordt nog door een leger van ar
beiders gewerkt. De keten, die wij het vorige
jaar op de Oude Zeug aantroffen, staan nu
hier langs den Dijk. En in de directe omge
ving daarvan vinden we de openlucht-werk
plaats voor het vervaardigen der zinkstokken,
die de eerste beschermende laag vormen voor
Een overzichtfoto van een der uitwaterings luizen, waarvan alleen de sluizen gereed zijn
grooten, nieuwen verkeersweg Holland-
Friesland en den spoorweg, die hetzelfde
traject volgt.
Bij de volgende groep uitwateringsluizen is
men thans bezig met de afwerking van het
bovengedeelte en het aanbrengen der hef
torens, terwijl van de derde groep alleen de
sluizen gereed zijn.
De heftorens worden in zwaar gewapend
beton opgetrokken. In het vrij blijvende
Het bovengedeelte van een der uitwaterings linzen. Tusschen de heftorens wordt het
baanvak voor den spoorweg gelegd
