MmêmmÊi
HET 75-JARIG JUBILEUM VAN DE
ST. ELISABETHSVEREENIGING
m r-è
DINSDAG 19 AUGUSTUS 1930
Nog eens:
Het Circus Schneider
Gooische tram rijdt
woonwagen aan
Al
Een hoofdprijs in de
loterij
Ernstig auto-ongeval
bij Vinkeveen
Een motorfiets verpletterd
jVVkMJÜ. BLAD
BLADZij tv-
Een millioen gulden aan de armen geschonken
?sSen 75 jaar-
Een onderhoud met de artfsten
Mr. J. D. Pasteur t
De schipbrug bil Doesburg
Dr. C. J. Vinkesteijn
Twee gewonden
De Wijnoogst
U VU#
v::
x&i'is i:
A43? ..v
P|§1||l
Ws
Waardeloos Duitsch oorlogspapier
Echtpaar om het leven gekomen
Richtingsaanwijzers voor trams
Twee jonge menschen gedood
Costes' Oceaanvluclitplannen
J^anneer een vereeniging vijf en zeventig
w™ bestaat is er wel iets over te vertellen.
anneer een liefdadigheidsvereeniging dezen
2rj m bereikt heeft, zou er heel veel
art op wit gezet kunnen worden, zou er
n machtig epos van Roomsche charitas
5 *™°ht kunnen worden, indien weer niet
bescheidenheid om den hoek kwam glu-
mn.
St. Elisabethsvereeniging bestaat
Jaren van vruchtbaren arbeid heeft de-
zii Vereeniging achter den rug, en nog gaat
J voort met onverdroten ijver voor haar zie-
werken, met jeugdige onverflauwde
e acht worden de kraamvrouwen geholpen
- nog neemt zij steeds toe in omvang en
'n bloei.
kent natuurlijk de groote taak der St.
e 'aabethsvereeniging: hulp brengen aan
leed verzachten van behoeftige kraam-
ouwen en zieken. Het groote aantal zieken,
dat
*eeds door haar geholpen is, is niet te
oemen; de som geld die voor dit doel uitge-
a is, is niet te schatten.
®h nu gaat zij jubileeren, niet op groot-
_,e wijze, zooals ieder feest verloopt, niet
e' pracht en praal, maar met de grootste
nv°mj en bescheidenheid, welke eigen-
v aPPen de vereeniging trouwens in hooge
■ate bezit. Dankbaar zullen velen zijn je-
!jn'~ deze vereeniging, dankbaar jegens hare
-bewerksters, die zich zooveel moeite moe
ten
getroosten, maar dit dan ook
blijdschap en toewijding doen.
haar
ook met groo-
Zooveel in
r vermogen ligt, gaan deze dames stil en
^jtig haar gang: ellende en nood lenigende.
75
jaren hebben zij dit reeds gedaan, 75
met onverflauwden ijver en toewijding,
financieele offers gepaard gaande.
Bescheidenheid trotseerende bezochten we
dames van de jubileerende vereeniging,
^"Wijl spreekuur werd gehouden.
Mevrouw Rohde, de presidente die recht-
vaardig, maar soms ook onverbiddelijk is,
j!ad het boek van „goed en kwaad" voor haar
JSgen, terwijl verschillende boeken en pape
nsen de tafel vulden. Het oudste lid, mej.
Biemt en nog twee dames stonden haar
ter zijde.
We vroegen een foto. Met zulk een ge-
^akwaardig feest mag het bestuur toch wel
in de krant.
Nou, eerst voelden de dames er niet veel
maar toen was er plotseling alle en
thousiasme, want de jongere leden van de
^reeniging achtten het niet meer dan billijk,
de veteranen een klein beetje geëerd
^hden worden.
Mej. Groene wegen ging op zoek in het ar
chief.
Tatusschen werd het spreekuur voortgezet,
wat zijn we dankbaar dat we eens een kijkje
hebben kunnen nemen achter de coulissen
Van een charitatieve instelling.
Het is nu eenmaal niet mogelijk, dat ieder-
^a daartoe gelegenheid krijgt, maar als men
200 gelukkig is als wij, beseft men meer dan
welk een groot, welk een subliem, welk
eea heerlijk werk men voor den behoeftigen
®venmensch kan verrichten.
We vertelden het reeds, de presidente is
streng.
Er meldde zich een nieuwelinge aan met
introductie-brief.
.Zijn al uw kinderen op de Roomsche
school?" vroeg de voorzitster.
».Eh.ja" was het schuchtere antwoord.
-.Werkelijk waar, juffrouw? U begrijpt, we
bhormeeren nog wel naar een en ander."
Toén kwam het moedertje maar iüeens
'"echt voor de waarheid uit.
»Eén jongen was een beetje achter geraakt
eh nu was ie op een andere school en de
Pastoor
«Dat zal de pastoor toch niet goed gevon-
c®a hebben?"
Moedertje zou ja gezegd willen hebben,
"baar ze overwon zich en zei tenslotte eerlijk
Böeen".
begrijpt juffrouw" ging de presidente
!°°rt> „in een Roomsch huishouden hooren
kinderen op de Roomsche school, om den
ken hoor!"
Zoo kwamen er nog meer moedertjes en
w*0 ontvingen ze, waar noodig, een lesje. Het
^ck van „goed en kwaad" werd aangevuld
?h er werd nauwkeurig van de verschillende
^toeken notitie gehouden.
Wat is het toch mooi, als men zich geheel
al kan stellen in dienst van de liefdadig
heid. Er is zoo ontzettend veel ellende in de
gereld en het is daarom zoo te waardeeren,
menschen, die er van gespaard zijn ge-
•even, zich vrijwillig geven tot leniging van
hood van anderen.
öe bezoeksters op het spreekuur gingen
'Cldaan naar huis, maar op de gezichten
an de gastvrouwen was te lezen, dat ook zij
cidoening smaakten, wanneer ze hulp kon-
Qeh bieden.
Het spreekt vanzelf, dat er veel, zeer veel
noodigis. Tien duizend gulden per
■^ar.... het zou misschien gaan, maar dan
^ag er ook niets bijzonders gebeuren.
Maar ondanks deze zorgen en moeiten,
"b'jgen de zieken toch altijd hun versterken-
middelen, worden onderkleederen in rui-
y1® mate aan behoeftigen verstrekt. Op cij-
ers zullen we aan het einde van ons artikel
h°g wel terugkomen. Het is te begrijpen dat,
*8ar de vereeniging steeds haar handen vol
?®rk heeft, er zoo goed nieuwe en jonge
Machten gebruikt kunnen worden, en daar-
ghi doet zij een beroep op de Haarlemsche
robles, dat indiener zijn, die hun medewer-
h'hg aan deze vereeniging willen verleenen,
hcze met open armen ontvangen zullen wor
den.
By het 75-jarig bestaan der vereeniging is
'®h kleine terugblik in het verleden wel op
'Jb plaats. Opgericht door mejuffrouw Ja-
®cba van den Berg is deze vereeniging op-
r®kroeid als het mosterdzaadje uit het Evan-
jklie, de zaadkorrel is tot een boom gewor
gd onder wiens beschermend loover de on-
^Ukkigen een veilige schuilplaats blijven
jhiden. De vereeniging werd opgericht den
^intigsten Augustus 1855. Mej. v. d. Berg
etkreeg de medewerking van verschillende
?ames en het liefdewerk begon. Aanvanke-
bk werden de vergaderingen gehouden in
prceel Kleine Houtstraat 57, doch daar dit
p klein was verhuisde men naar het St. Ja-
°bs Godshuis in de Hagestraat.
In 1<V38 moest de hoogst verdienstelijke
pdndlegster van dit monument van naas-
^dliefde scheiden, en diep werd haar heen-
?kan betreurd. Moeilijk vervangbaar was
baar plaats aan het hoofd van dit onver
moeibaar werkende damesleger. Maar ook
b®ar opvolgster, mej. M. B. Reekers gaf een
•Oorbeeld van echt christelijke opvatting bij
e beoefening der Charitas.
Een ware vriend der vereeniging, de heer
'an der Kolk, had bij testamentaire beschik-
l'hg zijn huis, staande op de Ged. Oude
y*racht nabij de Zijlstraat aan de vereeni-
bg nagelaten, onder bepaling, dat daar de
Hergaderingen gehouden zouden worden, in-
dit tenminste mogelijk was; kon dit
b'ot, dan mocht het huis verkocht worden en
®°r de opbrengst een ander huis gekocht
borden.
»He woning van dezen milden schenker
'eek echter te klein te zijn, zoodat het huis
®rkocht werd en de opbrengst op rente ge-
et werd. Voor het aldus vermeerderde be-
Werd later het perceel Jansstraat 49
aangekocht, waar de vereeniging thans nog
zetelt.
Tien jaren bleef mej. M. B. Reekers aan
het hoofd van deze vereeniging, en werd op
gevolgd door Mevr. de Wed. Schoemaker
Jorritsma, die tot 1901 op het voetspoor van
haar voorgangers hare edelste krachten aan
den bloei der vereeniging wijdde. In Novem
ber 1901 trad zjj om gezondheidsredenen af
en werd opgevolgd door mej. J. P. A. Beynes,
bij wie het bestuur van haar vereeniging aan
niet minder goede handen werd toever
trouwd.
Veel heeft de vereeniging in dien tijd te
danken aan het Doorluchtig Episcopaat, veel
aan hare opeenvolgende directeuren: pater
Sprengers, pater Aussem en Mgr. Dankel-
man. Na mej. C. P. A. Beynes volgden nog:
mej. C. Lans, mej. S. Proot, mevr. A. Rood
natSchoemaker en thans is het mevr. Th.
RohdeLedel, die met ijver en groote zorg
de vereeniging leidt en haren bloei tracht te
vermeerderen.
Ook verscheidene andere dames hebben
zich zeer verdienstelijk gemaakt, waaronder
we de tegenwoordige eerste secretaresse mej.
M. J. v. d. Pigge willen noemen, daar ze
reeds 34 jaren aan de St. Elisabethsver
eeniging verbonden is. Deze is thans, helaas,
ernstig ongesteld.
Achtereenvolgens waren de volgende Zeer-
eerwaarde Heeren adviseur van deze ver
eeniging: de zeereerwaarde heer pastoor
Sprengers, de Zeereerwaarde heer pastoor
Aussem, de Hoogeerwaarde Heer Mgr. Dan-
kelman, de Hoogeerwaarde Heer Mgr. G. H.
F. Stoffels en thans is het de Zeereerwaarde
heer Pastoor Sondaal.
Het archief van 75 jaar is puik in orde,
dank zij vooral de goede zorgen van mej.
v. d. Pigge. Men komt tot verbazende ge
tallen!
Een spreekwoord zegt: Vele kleintjes ma
ken een groote en er is er ook een, dat zegt,
eiken dag een draadje maakt een hemds
mouw in het jaar. Als elkeen dat bij de
periodieke collectes eens bedacht, zou hij
wellicht iets meer geven. Want men oppert
maar al te vaak: wat maakt dat nu voor
verschil, of ik een dubbeltje of een kwartje
geef. Vijftien cent op zulke groote bedragen.
Het antwoord is eenvoudig verpletterend.
Slechts dit getal: in contanten is in de
75 jaar uitgegeven pl.m. 1 millioen gulden.
Eén millioen gulden is onder de armen ver
deeld, voor een millioen gulden is nood ge
lenigd, is bittere armoede bestreden, is
vreugde gebracht in gezinnen waar eerst
onnoemelijk verdriet heersehte, is de ge
zondheid herwonnen van arme moedertjes,
die versterkende middelen voor lijfsbehoud
dringend noodig hadden.
Dit getal moest op groote doeken geschil
derd en door de straten gedragen worden,
heel de stad moet het weten: één millioen
voor de armen!
Hierbij komt geen zelfzuchtigheid te pas,
hiervoor worden geen namen genoemd, dat
deed slechts één Roomsch-Katholieke lief
dadigheids-vereeniging.
Nog enkele cijfers.
In totaal werden verstrekt:
917.994 liter melk.
340.585 eieren.
13.520 pond vleesch.
18.300 pond kruidenierswaren.
Verder manufacturen en gemaakte klee-
dingstukken tot een gezamenlijke waarde
van pl.m. f 488643.84.
We zijn er echter nog niet, dit is slechts
een gedeelte van de actie.
De H. Elisabethsvereeniging financierde
een onnoemelijk aantal verpleegdagen in
de Maria Stichting, zorgde voor hulp in de
huishouding, voor uitzending van zwakke
kinderen naar vacantie-kolonies.
Na deze opsomming kunnen we feitelijk
zwijgen.
In deze jubileum-periode worden in alle
kerken collecten voor de vereeniging gehou
den. Moge dan het zilver in de schalen niet
zwijgen, maar rinkelen, rinkelen totdat ze
overloopen en weer opnieuw rond gebracht
moeten worden, tot steun, tot heil, tot ge
luk en tot gezondheid van zoo velen, die in
de H. Elisabethsvereeniging een laatsten
stroahaJm zien, die met vereende krachten
moet worden aangeboden.
Is dresseeren mishandelen?
Het publiek, en over het algemeen genomen
de leek, denkt, dat, wil een dier gedresseerd
worden, dit enkel gepaard kan gaan met
zweepslagen, onvriendelijkheden en ruwheid.
Het meent, dat een van nature wild dier
slechts in bedwang gehouden kan worden
door het af te rossen totdat het mak is.
We hebben ons tot den heet Schraube
gewend, om eenige inlichtingen omtrent de
dressuur, en speciaal de paardendressuur
te krijgen. Herr Schraube, de groote dresseur
van circus Schneider, zoo zelfs, dat Ringling,
de directeur van Barnum en Baily, voor
het talrijke publiek van hem zei, dat hij de
beste artist was van zijn circus, was reeds
als kleine jongen een groote dierenvriend.
Op het sterfbed van zijn vader, toen hij
dertien jaar oud was, zei zijn vader tegen
zijn moeder, dat ze den jongen niet meer
thuis zou houden. Schraube voelde zich
aangetrokken tot het circus, omdat een
dresseur-dierenliefhebber, en omgekeerd
een dierenliefhebber de dieren moet dres
seeren. De dieren worden er blij en opgewekt
door. Hoe gek dit ook moge klinken, toch
is het de volle waarheid, daar bijvoorbeeld
een paard, nooit blij kan zijn als het den
heelen dag in den stal moet staan, of een
groot gedeelte van den dag, voor een ploeg
of wagen gespannen, moet zwoegen, en daarna
in den stal gezet wordt.
Men kan het toch herhaaldelijk zien, dat
een paard in de wei, dartel begint te worden
en over het veld ronddraaft en over de hekken
springt.
Herr Schraube ging, toen hij dertien jaar
was, reeds aan het circus. Na een veelbewogen
circusleven achter zich te laten en aan
verscheidene circussen verbonden te zijn,
werd hij tenslotte reserve-dierarts in het
Duitsche leger tijdens den grooten wereld
oorlog. Hier vooral heeft hij de noodige
ervaringen en kennis opgedaan, die bij het
dresseeren van dieren zoo noodzakelijk is.
Een der circussen, waaraan hij verbonden
was, was Barnum en Baily, waar hij zijn
beroemde 24 en 48 paarden heeft voorgeleid.
Daar echter tegen het afloopen van het
contract zijn vrouw stierf, heeft hij het
contract niet meer verlengd en is naar Europa
gegaan. Hier sloot hij zich aan bij het groote
circus Sarrasani, nadat hij zooals zooeven
vermeld werd, in het Duitsche leger gediend
had. Aan dit circus trof hij zijn tweede
vrouw, met wie hij nu reeds vier jaren lief
en leed draagt.
Toen hij nu, wegens ziekte van zijn vrouw,
naar Zwitserland moest, verlengde hij het
contract weer niet en kwam tenslotte bij
Kapitein Alfred Schneider terecht, waar hij
niet enkel dieren en wel speciaal paarden-
dresseur werd, maar ook door zijn groote
gave „Oberregisseur". Hij leidt het geheele
tooneel, dat zich in de tent voor onze óogen
afspeelt, en is het andere gedeelte van den
dag bezig de oefeningen van de andere artis-
ten te leiden en gade te slaan.
Men kan niet anders dus, dan toegeven, dat
dat hij genoeg ervaringen heeft opgedaan
over dressuur kunst, en dat hij dus ook
erover mag oordeelen.
Zooals wij reeds zeiden, hadden we een
onderhoud met dezen genialen artist, die
zoo vriendelijk was ons op. gemoedelijke
wijze in zijn wagen, zijn salon, huis-, studeer-
slaapkamer en keuken tegelijk, te ontvagen.
We vroegen of dresseeren mishandelen
was.
Met een glimlach op zijn toch al vriende
lijk gelaat, zeide hij ons, dat men hem dit al
zoo dikwijls gevraagd had, maar dat hij zijn
best zou doen om ons het tegendeel te
bewijzen. We zullen daarom den heer
Schraube even aan het woord laten.
„Toen wij in de Zuidelijke deelen van
Holland (d.i. Nederland) kwamen en onze
uitvoeringen wilden geven, ondervonden we
veel tegenstand van den bekenden Jack-
Londonclub.
zijn er reeds kapitalen uitgegeven voor dit
doel."
Later vroeg mij een oud heertje of de
paarden ook kandarren droegen. Ik vroeg
hem welk rijpaard soms geen kandarren
droeg. Maar hij was nog niet zoo gauw te
vreden, en vroeg toen of het geen pijn deed
en toen moest ik hem het heele verhaal doen,
dat ik nu weer zal herhalen
Waartoe dient een kandarre Een kan-
darre dient daarom, dat het paard beter zijn
kunstjes en dansen etc. kan uitvoeren. Zoo
als een athleet zijn oefeningen het best kan
uitvoeren, door zooveel mogelijk zijn spieren
te spannen, zoo is dit ook bij het paard het
geval. Bij het paard komt echter dit feit nog
bij, dat als de kop van het paard niet in be
dwang gehouden wordt, het paard zijn kunst
jes niet zoo mooi en dan nog slechts met
moeite zal doen, terwijl het dan zelfs haast
niet kan dansen op de muziek. De tweede
vraag is
Doet een kandarre pijn Het antwoord
hierop is beslist ontkennendmaar daar
komen andere gevallen bij. Er bestaan zoo
ongeveer 10 a 12 soorten kandarren, al naar
gelang de zachtheid of hardheid. Een leek
in het vak zal het paard gewoon een kandarre
geven, maar ik durf beweren dat 99 van de
100 gevallen het de verkeerde is. Een paard
moet eerst grondig onderzocht worden,
welke kandarre geschikt voor hem is.
Het paard zal zich b.v. weerzotten tegen
een harde kandarre, als het een weeke muil
heeft. Het duwt zijn lippen er tusschen en
bijt deze stuk, zoodat men wel eens bij voor
stellingen bloed uit den mond ziet komen en
dan de schuld aan den dresseur geeft, omdat
men van meening is, dat deze het paard een
gevoeligen klap heeft gegeven.
Heeft het paard echter de juiste kandarre,
dan zal het er op gaan kauwen, waardoor het
witte schuim te voorschijn komt.
Dit is nu het werk van den dresseur om te
onderzoeken welke kandarre geschikt is voor
ieder paard. Moeilijker wordt het, als een
paard aan één kant een verhard drusenhoofd
heeft. Maar met veel geduld wordt deze
moeilijkheid weer overwonnen, door met
harde en dan steeds weer zachter wordende
kandarre het drusenhoofd zachter te maken.
Ja, dresseeren is een geduldbeoefening ge
lukt 't den eenen keer niet, dan moet men niet
kwaad worden, maar wachten tot den volgen
den keer.
Voordat men echter met de dressuur be
gint, moet men eerst het dier wennen aan
de manege.
Daartoe wordt een paard veertien dagen
achter elkaar enkel door de manege rond
geleid. Heeft het zich dan gewend aan de
omgeving, dan begint men met het dressee
ren. Zooals reeds gezegd is, is dit een geduld-
werk.
Bij het dresseeren en bij de oefeningen
speelt de zweep een groote rol. Niet om te
slaan, maar slechts om het paard (of ander
dier) te leiden. Vooral een paard reageert
er zeer op. Ik heb het soms dat bij deeerste
maal. dat ik de zweep omhoog houd, het
paard reeds begint te stijgeren.
Zelfs als men het paard dansen leert, moet
men b.v. door aanraken van de pooten met
de zweep eerst aangeven, welke poot vooruit
gezet moet worden, en op welken tijd dat
gebeuren moet.
Zoo ziet men, dat men veel geduld met
het dresseeren van een dier moet beoefenen,
en dat van mishandelen geen sprake is. Dacht
u dat de toch al zoo zenuwachtige paarden,
als ze in de voorstelling „doodliggen" zoo
rustig zouden blijven liggen, als ze een klap
met de zweep zouden krijgen. Indien men
goed kijkt, zal men zien, dat de knal van de
Zweep precies boven hun kop weerklinkt
en dat de zweep naast den kop den bodem
raakt.
Trouwens het zou in strijd zijn met mijn
menschelijke gevoelens, indien ik deze dieren,
de dieren waaraan ik verknocht ben, de die
ren, die ik liefheb, zou mishandelen, indien
ik hun één enkelen klap zou geven."
Tot zoover het onderhoud met den heer
Schraube.
De installatie van Mr. J. D. Pasteur als president van de rechtbank. X De thans ontslapene.
Hedenmorgen is te Haarlem na een korte
ongesteldheid overleden, Mr. J. D. Pasteur
president van de Arrondissements-rechtbank
te Haarlem.
Door twee schepen beschadigd
Gistermorgen ongeveer elf uur is de schip
brug te Doesburg door twee schepen aange
varen en beschadigd. De brug kan niet ge
sloten worden. Alle verkeer is gestremd.
Het verkeer hersteld
Nader werd gemeld, dat men na drie uur
arbeid er in slaagde de brug weer te sluiten.
Het verkeer is hersteld.
Omtrent de oorzaak meldt men, dat de brug
gistermorgen een lichte aanvaring had. Juist
was deze averij hersteld, toen door een ver
keerde manoeuvre van een motorschuit de
brug andermaal werd aangevaren en de
schuit dwars voor de opening kwam te lig
gen.
De ziekte van dr. C. J. Vinkesteijn, inspec
teur der gymnasia heeft een dermate gun
stige wending genomen, dat hij gistermorgen
weer van het St. Antoniusgasthuis te Utrecht
naar zijn woning te Den Haag kon worcfcn
gebracht.
Overal hingen borden: Gaat niet naar het
circus, enz. We bespraken toen wat we
zouden doen en besloten tenslotte om de
heeren van deze club uit Den Haag en
alle mogelijke steden uit te noodigen en
gratis voorstellingen van dressuur voor hen
te houden.
Te dien einde werd b.v. een niet-gedres-
seerd paard genomen en geheel opgeleid.
Alles liep schitterend en toen de dressuur
nog in vollen gang was, waren de heeren
niet slechts overtuigd, maar zelfs enthousiast.
Zij hadden zelfs met hun speurdersoogen
niet kunnen ontdekken dat een dier ook
maar één enkelen slag met zweep of stok
ontving.
Nu vragen velen zich natuurlijk af „maar
hoe krijgt men een dier dan zoover, dat het
kunsten gaat maken."
Het antwoord hierop kan slechts zijn
„Door goed voor dat dier te zijn, zoodat het
ook veel voor je over heeft." Want een dier
dat afgerost wordt, zal slechts met tegenzin
of geheel niet gehoorzamen. Het doet mis
schien een keer wat hem geleerd is, maar een
volgenden keer weigert het. En als het dier
dan toch iets doet, zal dit niet zoo mooi uit
gevoerd worden. Tenslotte zal men bij de
dressuur altijd op moeilijkheden stuiten en
na zeer veel geduld of ongeduld, zooals men
het noemen wil, zal men toch lang zooveel
niet bereiken. Ook moet het dier als het iets
goed gedaan heeft, een belooning hebben,
zoodat het dat kunstje, of wat het dan is, een
tweeden keer zeer graag zal doen." Daarna
liet de heer Schraube ons een grooten zak
suikerklontjes zien, met de woorden«Zoo
De wagen versplinterd
Gisteravond ongeveer half acht wilde de
bestuurder van een woonwagen, nabij de
Vinkebrug, te Diemerbrug de rails van de
Gooische tam oversteken om standplaats
te nemen op een daar in de nabijheid ge
legen terrein voor woonwagens.
Plotseling werd de wagen aangereden,
door een uit de richting Amsterdam komen,
de motortram.
De woonwagen werd totaal vernield.
De bestuurder bekwam een lichte hersen
schudding en werd naar het Burgerzieken
huis te Amsterdam overgebracht, waar hij
ter verpleging is opgenomen.
In den wagen was een vrouw gezeten,
die er wonder boven wonder goed af
kwam.
De bestuurder van de tram werd licht
gewond.
Nader wordt gemeld:
De uit twee wagens bestaande tram van
de Gooische Trammaatschappij, een motor
wagen en een bijwagen, naderde met snelle
vaart uit de richting Amsterdam. Uit de
zelfde richting kwamen twee achter elkaar
rijdende woonwagens. De voorste wagen,
waarin zich man, vrouw en zeven kinderen
bevonden, passeerde zonder ongevallen de
trambaan op de helling bij Vinkebrug om
U ->V>; 'O-, s:
1*4 rH-,
Wij zijn nu weer volop in den lijd van den wijnoogst en geven daarom hier eenige
aardige kiekjes uit de zoo schilderachtig gelegen wijnstreek van „SchwabenlaïuF*,
Op de foto boven ziet men zulk een wijnberg en kan men zich overtuigen van den
mooien aanblik die hij biedt. Foto midden: het plukken der druiven. Foto links bene
den: een vroolijk tafreeltje waarop de schilderachtige kleeding zoo goed uitkomt
Foto rechts beneden: De druiven in de vaten.
zich naar de nabijgelegen standplaats op
een open terrein te begeven. Onmiddellijk
volgde de tweede wagen, een vrijwel nieuw
voertuig, door één paard getrokken, terwijl
een tweede paard naast den wagen liep.
Bestuurder was de 18 jarige Guus Beuwe,
sinds drie maanden gehuwd. Zijn jonge
echtgenoote bevond zich in de z.g. woonka
mer van het voertuig.
Klaarblijkelijk heeft de bestuurder van de
tram gedacht, dat de wagen de trambaan
gepasseerd kon zijn, voor hij ter plaatse
was. Het kwam echter geheel anders uit,
want juist was het paard de tramrails over
gestoken toen de tram zich met donderend
geweld op den woonwagen wierp.
Stukken hout vlogen in het rond. terwijl
wat er nog van den woonwagen over was,
over een afstand van circa 57 meter werd
meegesleurd. Eerst toen kwam de tram tot
stilstand. Beuwe werd bij den eersten stoot
van den wagen geslingerd en bleef bewuste
loos liggen. Zijn echtgenoote was met de
overblijfselen van het voertuig meegescho-
ven en kwam, wonder der wonderen, enkele
oogenblikken later ongedeerd onder den
kop van den woonwagen te voorschijn. Of
schoon de plaatselijke veldwachter spoedig
ter plaatse was, verliep er kostbare tijd voor
geneeskundige hulp werd ingeroepen. Ten
slotte verscheen Dr. Derkinderen uit Die-
men, die bij het slachtoffer een hersen
schudding constateerde en het per particu
liere ziekenauto naar het Burgerziekenhuis
te Amsterdam liet overbrengen.
Het paard, dat voor den wagen geloopen
had, bleek beide achterpooten gebroken te
hebben; het arme dier is later op de plaats
afgemaakt.
De bestuurder van den motorwagen der
tram liep door glasscherven sneden aan het
hoofd op.
Kort na het gebeurde verscheen op l\et
terrein van de ramp de substituut-officier
van Justitie, Mr. van Dulleman, die, hierbij
geassisteerd door den heer E. C. G. Staal,
hoofdinspecteur der Verkeerspolitie, enkele
ooggetuigen een verhoor afnam. Voorts ver
richtte de heer Staal verschillende opme
tingen.
De belangstelling van het publiek was
uit den aard der zaak zeer groot; het tram
verkeer ondervond voorts aanmerkelijke
stagnatie, ofschoon de directie der tram
dadelijk de noodige maatregelen genomen
had voor het doen ïunctioneeren van het
vervoer der reizigers in beide richtingen.
Een ingezetene van Eenigenburg, gemeen
te Sirit Maarten (N.H.) de heer B., kreeg
dezer dagen bezoek van een als heer gekleed
persoon, op wiens vraag of de baas thuis was
ontkennend werd geantwoord. Hij vertelde
daarop de huisvrouw,dat haar echtgenoot
een groot geluk was ten deel gevallen. Op
een door hem .gekocht lot was nl. een groote
geldprijs gevallen. De heer had nu opdracht
gekregen dezen uit te betalen. De vreugde
van de vrouw, een moeder van een groot
arbeidersgezin, kende geen grenzen. Dit is
wellicht te begrijpen, als men bedenkt, dat
zij niet eens wist, dat haar man een lot had
gekocht.
Inmiddels werd door „mijnheer" een groot
bedrag neergeteld, in Duitsch bankpapier,
want, zoo zeide hij, dit was de gewoonte bij
deze loterij. Het maakte toch immers niets
uit, bij een bank kon men dit toch altijd in
wisselen voor Hollandsch geld. Tenslotte
vroeg hij f 10 als vergoeding voor de ge
maakte onkosten, doch de vrouw had niet
meer dan ruim zes gulden. „Mijnheer" gaf te
kennen, dat hij hiermede maar genoegen zou
nemen én vertrok. Later, toen de heer B.
thuis kwam en de vrouw hem zijn geluk ver
telde, bleek dat een oplichter zijn slag had
geslagen, want de Duitsche bankbiljetten
waren niets anders dan waardelooze Duit
sche marken. De politie heeft de zaak in
handen en de burgemeester van Sint Maar
ten verzoekt daarom opsporing, aanhouding
en voorgeleiding van een persoon van het
volgende signalement: 40—50 jaar oud, lang,
tenger postuur, donker uiterlijk, gele ge
laatskleur, klein zwart snorretje; gekl. zwar
te of donkere overjas, grijze pet, witte klom
pen, berijdt een oud heerenrijwiel zonder
kettingkast.
Gistermorgen te acht uur heeft op de Ter
Aarsche Zuwe onder de gemeente Vinke
veen een ernstig auto-ongeval plaats gehad,
waarbij twee menschenlevens verloren gin
gen.
De heer en mevrouw Zuiddam, manufac-
turier te Breukelen, reden per auto van
Vinkeveen naar de plaats hunner inwoning.
In de gevaarlijke bocht nabij de „Oude Bon
te Koe" geraakte de echtgenoote vari dén
heer Zuiddam, die den auto bestuurde, plot
seling de macht over haar stuur kwijt,
waardoor de auto in de sloot die langs de
Zuwe ligt, reed. De heer Z. werd levenloos
opgehaald. Toen men de vrouw tenslotte be
vrijd had gaf het slachtoffer nog teekenen
van leven. Dr. Pierrot van Vinkeveen was
spoedig op de plaats van het ongeval aan
wezig. Nadat de vrouw bij den veehouder
van W. was binnengebracht is zij eenige
uren later aan de bekomen verwondingen
overleden.
Een verzoek aan gemeentebesturen
Eenigen tijd geleden heeft de B. B. N„
Bond van Bedrijfsautohouders in Neder
land, zich gewend tot den Minister van
Waterstaat om een algemeene regeling te
krijgen, waardoor ook trams verplicht zou
den worden richtingaanwijzers te gebruiken.
De minister heeft daarop geantwoord, dat
voor trams op de buitenwegen een aanwij
zing niet noodig is te achten en dat, wat de
regeling in de steden betreft, plaatselijke
voorschriften gegeven kunnen worden, in
dien deze noodig mochten zijn.
Naar aanleiding hiervan, heeft de B. B.
N. zich gewend tot het gemeentebestuur
van Utrecht, Arnhem, Amsterdam, Rotter
dam en Groningen die zelf een tram ex-
ploiteeren, om tot het gebruik van rich
tingaanwijzers over te gaan en tot het ge
meentebestuur van Den Haag en Haarlem
om in de politieverordening een bepaling
tot het verplicht gebruik van deze aanwijzers
op te nemen.
Zondagavond tien uur is nabij Venlo een
motorfiets, waarop de slagersbediende Jacobs
zat en zijn meisje mej. Mulder op den duo, in
volle vaart tegen een boom gereden, waar
door beiden op slag gedood werden. De lijken
zijn dcor de politie in beslag genomen, doch
l_ter vrijgegeven en naar Venlo vervoerd.
Het motorrijwiel was totaal verpletterd.
Van Lc Bourget naar New Vork
De bekende Fransche vlieger Costes, is
Zondagavond met zijn toestel „Vraagteeken"
van Villacoublay naar Le Bourget vertrok
ken, met de bedoeling gisterochtend in de
vroegte te zamen met Belonte voor de vlucht
naar New York te starten. Daar echter in
den loop van den nacht ongust'ge weerbe
richten werden ontvangen, werd het vertrek
uitgesteld.
Aangezien echter alle toebereidselen zijn
getroffen, kan de start voor den Athlanti-
schen Oceaan in de richting Oost-West elk
oogenblik plaats vinden. Zooals men weet,
is deze vlucht nog slechts tweemaal vol
bracht, den eersten keer door de „Bremen"-
vliegers, de tweede maal door Kingsforü
Smith en Van Dijn.
