JAAUARI-V ERK00P
HOE 1931 BEGONNEN IS
Chocolaterie ,,L 1 0 - HAARLE
DE PAUSELIJKE ENCYCLIEK OVER
HET HUWELIJK
PIJLTJES
VRIJDAG 9 JANUARI 1931
BLADZIJDE 1
Vanaf Zaterdag 10 Januari tot 24 Januari
1930
ETALAGES
ZIET ONZE
Een R.K. Vakschool voor
Winkelpersoneel
Hijk
on geen eten meer zien
TWF^nE BLAD
BRIEVEN UIT ITALIË
©e Italiaansche Opera op haar sterfbed Wijding van het
Agnus Dei"
VAN ONZE RECHTBANK
Schietpartij te Bloemendaai
Gevaarlijke inbreker voor de
rechtbank
v2 pond 50 ct.
Vz pond 39 ct.
V» pond 42 ct.
3 ons 37V2 ct.
2 ons 34 ct.
40 stuks 70 ct.
3 pond 97 ct.
16 stuks 25 ct.
pond 37Vü ct.
2 stuks 10 ct.
2 stuks 10 ct.
Bonbons de Luxe
Nova-Carré
Ijs-Chocolade
Koek-assorti
Banket-rssorti
Pakken Chocolade
Jam
Pakken Chocolade
Amandelboonen
Maeronen
Cocoskransen
1931
Vz pond 33 ct.
V2 pond 29 ct.
V2 pond 31 ct.
3 ons 25 ct.
2 ons 25 ct.
40 stuks 59 ct.
3 pond 72 ct.
16 stuks 22 ct.
V2 pond 25 ct.
3 stuks 10 ct.
3 stuks 10 ct.
1930 en 1931
Denk er aan 3 ponds pot Jam 72 ets.
Cronjéstraat hoek Kloosterstraat
Groote Houtstraat 150 - Spaarnwouderstraat 47
Wantoestanden en de middelen ter bestrij'ding
Wat de Kerk voorschrijft
Hef v»or kort ia gebruik genomen nieuwe
postkantoor te Jtoordwijkerhoafe
SOCIAAL LEVEN
Loonsverlaging
Nieuwjaar Is te Rome en eigenlijk in ge
heel Italië niet alleen heelemaal niets bij
zonders, doch zelfs een vrij alledaagsche
gebeurtenis. Men viert er het feest bijna
een half dozijn malen per jaar.
Met de grootste drukte gaai, het gepaard
op 23 October, herdenking van den marsen
op Rome, wanneer het 'a:cistische jaar be
gint. Ongeveer even plechtig is 21 April,
als de stad Rome een jaartje ouder wordt.
Dan verjaart in Februari het Pontificaat
van Paus Pius, neemt einde September het
Kerkelijk jaar een aanvang en ten slotte
valt in den nacht van 31 December het ei
genlijke Nieuwjaar, dat verreweg met net
meeste enthousiasme gevierd wordt, ook
zonder dat het Vaticaan of het fascisme er
aan deel neemt.
Sint Sylvestemacht
De Italiaan heeft geen woord voor ons
„Oudejaar" en noemt dezen dag der dagen
daarom naar den Heilige, aan wien de Kerk
hem heeft gewijd, „notte di San Sil-
vestro", Sint Sylvestemacht. In de kerk,
waar deze groote Paus, onder wiens regee
ring Keizer Constantijn de Kerk haar vrij
heid gaf, begraven ligt, worden grootsche
plechtigheden gevierd, terwijl in de Basiliek,
welke hem ter eere boven de Catacomben
van Priscilla werd gebouwd, een herdenking
van een deels godsdienstig, deels historisc.n
en archaeologisch karakter plaats heeft.
Tot zoover betreft dit natuurlijk een ker
kelijk feest als een ander, hetwelk niets
Uitstaande heeft met het nieuwe jaar dat
voor de deur staat. De eigenlijke jaarwisse
ling wordt later feestelijk begroet volgens
het gewone Italiaansche recept: vroolijk-
heid en lekker-eten, daarna wat passende
devotie en ten slotte de „ba ld or ia": m
een woordenboek zult u waarschijnlijk vin
den dat dit woord „baldadigheid" betee-
kent, maar dat is onjuist; het is de uitge
laten vroolijkheid, waartoe alleen de Itali
aan in staat is en waar geen taal ter we
reld het juiste woord voor heeft.
Het begin der plechtigheid (het lekker-
eten) is een feestmaal, waarvan de hoofd
schotel uit linzen met „zampone" be
staat. Zooveel linzen als men eet, zooveel
„scudi" de echte Romein rekent nog
altijd met Pauselijke munt, „baioccni"
en „scudi" zal men ih het komend
jaar' verdienen. „Zampone" is één van
die heerlijke Italiaansche ongerijmdheden:
het ziet er uit als een gekookte varkens
poot met het vel er nog omheen, en het is
ook een varkenspoot, doch.... gevuld met
hevig gekruid kalfsvleesch!
Capodanno, het jaarbegin
Om twaalf-uur precies eindigt het feest
maal met een flesch champagne, welke voor
de gelegenheid op regeeWngsbevel 15% goed-
kooper verkocht wordt dan in gewone tij
den. Daarna schiet men hier en daar nog
een revolver leeg, maar dit gebruik sterft
uit: de politie zit er te veel achter heen!
Ten slotte smijt men alles, wat eenigszins
misbaar is en breken kan, het raam uit.
Eigenlijk moet de huisvrouw alle scherven,
die ze in het afgeloopen jaar gemaakt
heeft, naar buiten werpen, doch zoo in de
puntjes is de Italiaan op het gebied van
overlevering niet. Het regent glazen, fles-
schen en aardewerk, en ofschoon de politie
ook hier een stokje voor probeert te steken,
is er geen taxichauffeur die zich, beducht
voor zijn banden, na middernacht buiten de
hoofdstraten waagt!
Na al deze huiselijke „besognes', die in
den grootsten spoed worden afgewerkt, rent
de familie naar de meest nabijzijnde kerk
waar, een paar minuten over twaalf, de
H. Mis van „Capodanno", van Nieuw
jaar, begint.
Aan het einde dier H. Mis zoekt men een
plaatsje in één der overvolle café's en....
nu ja, amuseert zich. Wij zeiden boven al,
dat echte Italiaansche vroolijkheid niet te
beschrijven is. Schrijver dezes vermaakte
zich met nóg vier- of vijfhonderd feest- en
wijnlustlgen, door een luchtballon, welke
in een groote ,,osteria (wijnhuis)
zweefde, op te vangen en weg te slaan. Deze
pret duurde twee volle uren.
De mannelijke jeugd heeft het intusschen
zeer, zeer druk. want wie op dezen avond
geen enkel succesje boekt t hoeft niet
groot te wezen! is veroordeeld om de 385
dagen, die komen gaan, van alle
a m o r e verstoken te blijven. Stel u
voor 1
Heeft de Italiaansche Opera
haar tijd gehad?
Op tweeden Kerstdag of liever: op het
feest van den H. Stephanus, want een
tweede Kerst-, Paasch- of Pinksterdag os-
staat in Italië niet en wordt ook niet
gevierd begint het opera-seizoen. Ook dit
Jaar openden dien dag de drie beroemdste
operatheaters ter wereld, „Scala" te Mi
laan, „Reale" te Rome en „San Carlo" te
Napels, alsmede de twee iets minder be
roemde, „Principe" te Genua en „Reggio"
te Turijn, hun breede deuren voor alle leden
der Koninklijke familie, der regeering, der
aristocratie en ook voor den anderhalven
Amerikaanschen millionnair die meent bij
zulke gelegenheden aanwezig te moeten zijn.
De gebeurtenis heeft echter alle aantrek
kelijkheid verloren. Dikke boeken en massa's
schilderijen en prenten spreken van den
luister, waarmee dit vroeger gepaard ging.
Thans merkt men er nauwelijks iets meer
van dan de duizend politie-agenten en sol
daten die den weg afzetten, waarlangs
Mussolini van villa Torlonia naar het thea
ter rijden zal. De kranten volstaan met een
aankondiging van vijftig regels en een ver
slag van een halve kolom.
Men begint zich te verontrusten over het
lot der roemruchtige Italiaansche Opera.
Reeds lang staat vast dat de „Opéra" tc
Parijs en het „Operntheater" te Weenen
voor Italië niet onder doen en langzaam-aan
begint men ook toe te geven, dat de
„Staatcoper" te Berlijn Italië verre over
treft. Daarbij komt. dat de twee grootste
operatheaters ter wereld, de „Colön" tc
Buenos-Aires en het „Operahouse" te New-
York hun Italiaansche directeuren en troe
pen aan de deur hebben gezet. Ten slotte
zijn de beroemdste zangers geen Italianen
meer, maar moet men, ook in Italië, deze
eer toekennen aan Schaljapin en Mc. Oor-
«nack, een Rus en een Ier.
De crisis der moderne muziek
Het is nu al vijf-en-twintig jaren geleden
flat het Italiaansche volk, ja, dat heel de
wereld in spanning uitzag naar een nieuwe
opera. Het was de „Nerone" die in de
..Scala" te Milaan werd vertoond. Er kwam
een extra-boot uit Amerika over met kijk-
lustigen. Er liepen extra-treinen van Parijs,
Berlijn en Weenen naar de hoofdstad van
bombardüe. Vier dagen te voren legerden
de menschen met tenten, matrassen cq
dekens reeds voor de loketten. De p'aats-
kaarten waren in den handel op alle beur
zen van Europa; de première had een
incasso van 450.000.
Maar.... wat succes had, was noch de
zang, noch de muziek! Men was komen kij
ken naar de ruim 900 personen op het too-
neel. En het meeste succes had de scène in
het tweede bedrijf, waarbij 50 Romeinsche
ruiters op schichtige paarden over de plan
ken stuiven en een vertonen geven welke
eenvoudig in een circus thuis hoort. On
danks de geweldige verwachting, ging
„Nerone" slechts een keer of vijf en pas
ruim twintig jaren later werd zij nog eens
-vertoond m het „Reale" te Rome. Maar na
drie voorstellingen had men slechts een
half-millioen aan entrée-gelden tegenover
de totale uitgaven van bijna twee millioen.
Sindsdien is „Neror.e" weer vergeten.
En het was bijna een dag van nationalen
rouw, toen verleden jaar in de kranten een
manifest verscheen van Comm. Ratazzi, die
de koninklijke opera te Rome in exploitatie
had.
Hij deelde mee, ongeveer twee-en-een-hall
millioen in één seizoen dit is vier maan
den! bijgepast te hebben en deed een
oproep op andere vermogende kunstbe
schermers om zijn taak over te willen
nemen. Zijn opvolger werd graaf D'Anconu.
die echter als voorwaarde stelde, dat het
rijk de helft zal betalen van het verlies dat
hij lijdt. De eigenlijke oprichter der Ko
ninklijke opera te Rome, de bekende
Costanzi, werd door ditzelfde theater der
tigmaal millionnair!
Wat de mannen van het vak zeggen
Een journalist heeft de kwestie besproken
met de drie grootste sterren, welke Italië
momenteel heeft, Beniamino Gigli, Tito
Schipa en Giacomo Lauri Volpl en hun
verklaringen stemmen opvallend overeen.
Ten eerste, zeggen zij, is de opera te veel
een kijkspel geworden. Een millioen voor
één enkele opvoering is een niemendalletje.
En dat willen en kunnen de menschen niet
meer betalen. Daarbij komt de algemeene
oppervlakkigheid waardoor men aan de
liedjes van Maurice Chevalier, Al Jolson,
David Percy e.a. verreweg de voorkeur
geeft.
Ten tweede, is er het pogen der moderne
componisten, om hun kunst aan te passen
aan wat zij den smaak van het publiek
wanen. De opera wordt een kijkspel, de
muziek een jazz-mop en van de artisten
vraagt men geen kunst, maar originaliteit.
Het groote publiek ontdekt spoedig, dat dit
alles veel volmaakter te vinden is in de
bioscoop tegen nauwelijks een vijftigste deel
van den prijs.
Ten derde en ten laatste, is er de organi
satie, welke het den artist onmogelijk maaki
om op te treden zonder impressario, terwijl
een directeur, die op eigen houtje een artist
engageert, zijn troep verliest, zijn orkest en
zelfs zijn technisch personeel.
De impressario's verhuren en verkoopen
hun pupillen of het kramerijen zijn en ste
ken 40 tot 85 pet. in hun zak van alles, wat
deze bij elkaar zingen. Daarbij komt, dat
het seizoen maar vier maanden duurt, dat
het contract verbiedt, om op een andere
manier zijn brood te verdienen en.... net
gevolg is, dat Jeugdige talenten liever het
zorgelijk bestaan beginnen van variété
zanger met als een'g ideaal: Hollywood en
de sprekende film.
Deze verklaringen hebben zooveel indruk
gemaakt, dat men er zelfs mee naar Mus
solini gegaan is. Het kwaad is echter zeer
internationaal en ock de duce kon niet
anders zeggen dan dat hij probeeren zou
minstens in Italië dien wantoestand te be
strijden.
Wijding van het „Agnus Dei"
Ten Vaticane verrichtte de Paus dezer
dagen voor de tweede maal in Zijn Pontifi
caat de uiterst zeldzame plechtigheid der
wijding van het „Agnus Dei", welke hoog
stens éénmaal in de zeven jaren pleegc
plaats te hebben. Wat het „Agnus Dei" is.
weet vooral in Nederland, waar zeker de
helft van alle katholieke gezinnen er een
heeft, natuurlijk iedereen.
Omtrent de afkomst van het „Agnus Dei"
tast men in het duister. Men neemt aan,
dat een der eerste Pausen het gebruik der
Romeinen om kleine wasplaatjes bij wijze
van amulet aan een koordje om den hals
te dragen, heeft willen kerstenen door den
christenen gelijkvormige wasplaatjes te ge
ven, maar kerkelijk gewijd en met gods
dienstige beeltenissen versierd.
Aanvankelijk echter was de verspreiding
van het „Agnus Dei" niet zoo groot als
thans. De Pausen verleenden het alleen als
onderscheiding aan zeer hooge persoonlijk
heden en bij voorkeur aan vorsten. Doordat
er verschillende wonderen en dat ge
beurde in de middeleeuwen ook wel eens
zekere tooverkrachten aan werden toege
schreven, ontstond er in sommige tijden
een levendige handel in vervalschingen
welke, om ze mooi te maken, met de meest
uiteenloopende kleuren werden beschilderd.
Onnoodig te zeggen dat de Kerk daartegen
uiterst streng optrad.
Tegenwoordig is de verspreiding algemeen.
Het „Agnus Dei" wordt uit zuivere was ver
vaardigd door de paters Benedictijnen en
gratis gezonden aan ieder, die er om ver
zoekt. Aan een zijde draagt het een afbeel
ding van het Lam Gods met den naam van
den Paus die het wijdde met het jaar van
zijn Pontificaat waarin dit gebeurde. Aon
den anderen kant wisselt de beeltenis af.
Dat de Paus thans wijdde, is versierd met
de afbeelding der Heiligen, die in 1930
werden gecanoniseerd.
Rome, Driekoningen.
J. H
Gistermiddag stond voor de Haarlemsche
rechtbank terecht de 23-jarige Duitsche
bankwerker Frits Eisler oie in den nacht van
29 October inbrak in de woning van den
garagehouder Sedere, gelegen aan den Bent-
veldschen weg. hoek Zanavoortschelaan na
bij de grens van Zandvoor. De bewoner werd
c'oor het breken van een ruit gewekt en
waarschuwde de politie, die onmiddellijk er
op uit trok
In de duinen werd niets verdachts aange
troffen, maar ip den Bcntveldscheweg zelf
ontmoette de agent Bosma een vreemdeling,
wat den agent in het nachtelijk uur vreemu
vcorkwam.
Dat dit vermoeden niet ongegrond was,
bleek uit het feit, dat, toen de vreemdeling
den agent bemerkte, hij een revolver trok en
deze op den agent richtte.
Deze was echter juist iets vlugger dan
de verdachte te werk gegaan en schoot
zijn revolver, om den man schrik aan te ja
gen, over diens hoofd heen af.
Dit bieef niet zonder resultaat en de man
liet de revolver los en stak de handen op.
Hij was in het bezit van een geladen re
volver met 4 scherpe patronen en veel geld.
B" den h~e~ S. stal hii shebts f 20 a f 22.
De verdediger, mr. L. G. van Dam, merkte
allereerst op, dat Frits Eisler niet aanwezig
is en dat de persoon, die voor de rechtbank
wordt voorgeleid, Frits Bahlke is. De offi
cier zou dan niet ontvankelijk ve k aard
zijn, omdat de dagvaarding niet is uit
gebracht aan Frits Bahlke, terwijl er ook
niet is bijgevoegd, zich noemende Frits
Eisler.
De rechtbank begaf zich in raadkamer
en ging niet met den verdediger mede, aan
gezien zij van meening was, dat de idenci-
teit van verdachte vast staat.
Pres.: Hebt u zich verzet, verdachte, om
hier te komen?
Verdachte: Neinü
Verdediger: Verdachte moest wel kernen;
hij is door twee veldwachters binnen ge
bracht.
De zaak wordt dan voortgezet.
Getuige B. J. Seders gaf een beschrijving
van het gebeurde in den nacht van den
inbraak. Ook getuige Doodeheefver verklaar
de, dat er hij hem uit zijn villa „Westduine"
gestolen was.
Getuige W. Bolée nam vingerafdrukken
en constateerde, dat die op 18 punten met
die van verdachte overeen kwamen. Ver
dachte bleef echter ontkennen ter plaa'se
geweest te zijn. Hij had het zilvergeld en
zijn pas gekregen van zekeren Geier, die
de dader zou zijn.
De president las dan uit de courant voor,
dat van den heer Geier te Stuttgart, een
pas gestolen was.
Daar had verdachte niet van gehoord.
De officier van Justitie roemde a.le.e:rst
de activiteit van de Zandvoortiche politie.
Uit de getuigenverklaringen is voldoende
bewezen, dat verdachte schuld heeft en een
zeer gevaarlijk heerschap is. Hij is als twee
maal in Duitschland veroordeeld. Spreker
eischte in dit verband een gevangenisstraf
van twee jaar en zes maanden.
De verdediger merkte, na een juridiseh
betoog op, dat verdachte prefereert in de
Duitsche gevangenissen te zitten, omdat
het daar wat gemoedelijker is. Als hij wordt
uitgeleverd, wordt hü onmiddellijk in arrest
gesteld, omdat hij voor verschillende zaken
gezocht wordt. Waarom, aldus pleiter, zou
den we hem dan hier 2</2 jaar verplegen
en te eten geven?
De rechtbank zal 22 Januari a.s. uit
spraak doen.
In de „Osservatore Romano" is gisteren
avond de aangekondigde pauselijke encycliek
over het Christelijk huwelijk gepubliceerd.
De encycliek is ongeveer 13.000 woorden
groot en houdt zich bezig met de voornaamste
problemen van het moderne huwelijk. Zij is
gedateerd 31 December en vangt aan met de
woorden „Casti Connubii".
In zijn Encycliek over het christelijk hu
welijk begint ,de Paus met de verklaring,
van welk belang het is voor een goede be
leving van het christelijk huwelijk, de ware
leer daaromtrent te kennen, teneinde zijn
gedrag eraan te toetsen. Hij constateert
echter algemeene onwetendheid en zedelijke
wanorde op dit punt.
De Paus zegt ln de nieuwe Encycliek tot
uitgangspunt voor zijn onderrichtingen de
Encycliek „Arcanum Dei" van Leo XIII ge
nomen te hebben, welke Encycliek vóór 50
jaren is verschenen.
Hy herinnert eraan, dat t door God ge
stichte huweiyk door Christus tot Sacra
ment verheven is.
Gebaseerd op de onveranderiyke leer van
„Arcanum Dei" heeft de nieuwe Encycliek
ten doel dwalingen en misbruiken tegen te
gaan.
Na de karakteristieke eigenschappen van
het huwelijk vastgesteld te hebben, con
stateert de Paus, dat een geweldige cam
pagne ertegen met pen, woord, romans, the
ater, cinema, radiophonie wordt gevoerd.
Niet alle tegenstanders gaan even ver, maar
de wortel der dwalingen is, dat het huwelijk
als menschelijke instelling beschouwd wordt,
die veranderlijk zou zijn naar believen van
de menschen, die, gelijk zy zeggen, de eenige
stichters ervan zouden zyn.
Na een bespreking van de verschillende
misbruiken tegen het huwelijk, zegt de Paus,
dat de Kerk hoog Hare stem verheft bij
monde van Haar Opperhoofd en weer ver
kondigt, dat elk gebruik van het huwelijk,
waarbij de huweiyksakt door menschen
kunstmatig van haar macht om leven te
wekken wordt beroofd, de wet Gods belee-
digt.
Met dezelfde kracht verwerpt de Paus de
theorieën, die kindermoord in den schoot
der moeder willen verontschuldigen en an
dere verderfeiyke theorieën ter aanvech
ting van de huweiykstrouw en de onont
bindbaarheid des huweiyks.
Onder de middelen tegen de dwaalleer en
de misbruiken geeft de Paus de verlichting
van het verstand door de ware leer en als
middel om het verstand niet te vertroebe
len, het zich stellen ln het genadelicht door
het godvruchtig ontvangen der Sacramen
ten.
De bisschoppen, priesters en leeken en oe
sociale actie moeten de ware leer verkondi
gen, met evenveel yver, als de vyanden de
dwaalleer propageeren.
Wijl ook de levensvoorwaarden de deugd-
praktijk beïnvloeden, herinnert de Paus aan
de leer, ontwikkeld in de Encycliek „Rerum
Novarum" omtrent rechtvaardig loon voor
het gezin en houdt aan de rijken den plicht
voor om wel te doen.
De staat heeft niet alleen te zorgen voor
het stoffelijk welzijn, maar moet met de
Kerk pogingen aanwenden om de moraliteit
te beschermen.
Na het boven gegeven resumé, rij nog het
volgende meegedeeld over de indeeling en
den inhoud;
Xa een inleiding «TW8T «tett
het huweiyk uit God en over eenige con
clusies, die daaruit volgen, geeft het eerste
gedeelte, in aansluiting met de beschouwing
van Sint Augustlnus over de voornaamste
goederen van het huwelijk: nakomeling
schap, trouw en Sacrament (proles, fides ct
sacramentum) een korte uiteenzetting van
de desbetreffende christelijke geloofsleer en
teekent net christeiyk huwelyksldeaal in
zijn volle schoonheid en verhevenheid.
Het tweede gedeelte behandelt ln de volg
orde van de genoemde woorden van Sint
Augustinus de hoofddwalingen omtrent het
huwelijk van den tegenwoordigen tyd.
Buiten het huweiyk is geen zedelijk geoor
loofde geslachtsdaad mogeiyk. Huweiyk in
kameraadschap en soortgeiyke verhoudin
gen worden daarom verworpen.
Eveneens wordt ieder misbruik van het
huweiyk. zooals onnatuurlijke geboortebe
perking, iedere rechtstreeksche vernietiging
van het ontkiemende leven als ln strijd met
de wet Gods en met de natuurwet veroor
deeld.
Geen enkele omstandigheid, noch gezond
heidsredenen, noch redenen van economi-
schen aard, kunnen een dergeiyk misbruik
verontschuldigen.
Ook de sterilisatie van schuldelooze per
sonen, op de eugenetische indicatie opge
bouwd, wordt veroordeeld.
Als dwalingen, die in strijd zyn met de
huweiykstrouw, noemt de Encycliek iederen
vorm van polygamie en polyandrie, geslach-
teiyke verhoudingen met derden, de omver
werping of verandering van de door God
gegeven inwendige regeling van de familie
gemeenschap door ontkenning van iedere
orde, die boven den mensch gesteld is en
waaraan hy onderworpen is, en vervanging
der ware huweiyksliefde door een vluchtige
wisselende neiging.
Uitvoerig worden behandeld en verworpen
de verwereldlyking van het huweiyk, ner,
onrechtmatige en lichtzinnige sluiten van
gemengde huwelijken en in het bizonder de
tegenwoordige hervorming op het gebied
van echtscheiding, waarby gestreefd wordt
naai een gemakkelijker ontbinding van den
hüwelyksband.
De H. Vader wyst hier in byzonderheden
op de gevaren en noodlottige gevolgen, die
uit de echtscheiding voortvloeien, niet al
leen voor de echtgenooten en het gezin
maar ook voor den staat en de maat-
schappy.
Zijne Heiligheid wyst er verder op, hoe
door een dergelijke wetgeving de staat en
het volk slechts een noodlottige toekomst,
vol angst en verwarring, tegemoet kunnen
gaan.
Het derde gedeelte, dat meer op de ziel
zorg betrekking heeft, handelt over de mid
delen, die moeten worden aangewend, om de
genoemde misdrijven, fouten en gebreken te
bestrijden.
Naast de middelen van godsdienstigsn en
zedelijken aard in engeren zin, worden ook
die van socialen en politieken aard naar
voren gebracht.
De Encycliek wyst met nadruk op de
economische wantoestanden, die niet op de
laatste plaats de schuld zyn van de ontaar
ding van het huwelijksleven, en geeft de
middelen aan, om die te bestrijden.
In dit verband wordt ook gewezen op de
mogelijkheid, noodzakelijkheid en beteeke-
nis van een vreedzame samenwerking tus-
sehen Kerk en Staat, zoowel in het alge
meen als in het by zonder, op het gebied
van de hervorming der tegenwoordige wan
toestanden, om aldus het verval en de vol
ledige ruïne van het huwelijksleven tegen
Het gezamenlijk standpunt van den
Ned. U.K. Middenstandsbond en van den
Ned. R.K. Bond van Handels-, Kantoer
en Winkelbedienden
Het Hoofdbestuur van den Ned. RK. Mid
denstandsbond en de Bondsraad van den
Ned. R.K. Bond van Handels-, Kantoor- cn
Winkelbedienden hebben in hun onlangs ge
houden vergaderingen besloten, zooveel mo-
geiyk te streven naar eigen opleidings
instituten voor Katholieke winkelbedienden.
Slechts daar waar 'n R.K. cursus door te
gering aantal leerlingen niet levensvatbaar
zou zyn, achten de beide hoofdbesturen het
toelaatbaar aan de oprichting van neutrale
cursussen deel te nemen.
Dit standpunt, ten opzichte van „neutrale"
scholen en cursussen voor opleiding van
winkelpersoneel behoeft h. i. na 50 jaren
schoolstrijd voor het byzonder lager onde, -
wys „n thans nog voor het middelbaar et;
hooger, slechts weinig toelichting.
Toch willen zy er de aandacht op ves
tigen, dat hun meening in dezen ten volle
wordt gedeeld door het R.K. Centraal Bureau
voor Onderwys en opvoeding, welk bureau
met hen van oordeel is, dat dezelfde argu
menten, welke voor het byzonder lager on
derwys gelden, in nog dringender mare
klemmen voor het onderwys aan de school
vrije jeugd.
Onderwys ook aan de rijpere jeugd
is en blyft op de allereerste plaats een werK
van opvoeding.
Wy mogen, aldus schyven beide Hoofdbe
sturen, onze Katholieke Jongens en meisjes
in den gevaarlijken leeftyd niet wagen aau
neutraal onderwijs, op scholen die door per
sonen van allerlei richting en levenshouding
worden bezocht.
Natuurlyk zal de oprichting van eigen
instituten op dit gebied moeilijkheden met
zich brengen. Wij wyzen slechts op de
moeilijkheden van financieelen aard.
Toch zullen naar onze meening deze
moeilijkheden geenszins onoverwinnelijk zijn
en zullen speciaal de moeilykheden van
financieelen aard niet van het oprichten van
een eigen instituut mogen weerhouden.
Waar voldoende leerlingen voor een eigen
cursus aanwezig zyn, moet voor het flnan-
cieele vraagstuk een oplossing zijn te vinden.
Slechts daar, waar niet voldoende leer
lingen voor een aparten cursus bijeen re
brengen zyn, zal men oi. in deelname aan
den neutralen cursus mogen vervallen.
Zooals vanzelf spreekt zal ten slotte plaat-
selyk moeten worden uitgemaakt of dit ge
val aanwezig is. In verschillende gevallen
zal wellicht gewestelyk wel een cursus zijn
te vormen.
De Hoofdbesturen van beide organisaties,
dus zoowel het Nationaal Hanze-Bureau als
het bureau van den Ned. R. K. Bond van
Handels-, Kantoor- en Winkelbedienden,
zyn gaame bereid om aan de Diocesane
Bonden en aan de afdeelingen van hun resp.
organisaties te dezer zake alle gewenschte
inlichtingen en medewerking te verschaffen
wy vestigen er ten slctte de aandacht »p.
dat het aanbeveling verdient, dat bij de po
gingen tot oprichting van een R. K. cursui-
of school, zooveel mogelijk samenwerking
wordt gezocht tusschen de afdeelingen van
den R. K. Middenstandsbond, die van den
Ned. R. K. Bond van Handels-, Kantoor- in
Winkelbedienden en de R. K. Grootwerkge
vers in het winkelbedrijf ter plaatse.
Waar de beide R. K. organisaties var.
werkgevers en werknemers zooveel mogelyk
R. K. onderwijs voor R. K. bedienden wen-
schen en zoeken, achten wy het aangewezen
dat bij de oprichtnig van cursussen samen
werking wordt gezocht tusschen de afdeelin
gen van beide R. K. organisaties, evenals
met de R. K. grootwerkgevers ter plaatse.
De directeur der N.V. Vereenigde Blik-
."abrieken, afd. Weesp, stelde het personeel,
omvattende ongeveer honderd man, voor de
keus: een Iconsverlaging van ruim 8 pet. en
een 40-urige werkweek of ontslag tegen Za
terdag a.s. Het personeel besloot, niet op
het voorstel tot verlaging in te gaan.
Spaansche ambtenarij
Wij klagen wel eens over Chineesche
manieren bij Nederlandsche ambtenaren.
Maar laten wij gerust zijn. Nederland
bezit daarvan geenszins het monopolie.
In alle landen wordt over ambtenarij
geklaagd en een dezer dagen gaf een
Madrileensch blad, de Diario Universal,
het orgaan van Graaf Romanones, het
volgende staaltje van Spaansche wet
geving.
Iemand moest een vergelijkend exa
men doen om een baantje te krijgen bij
een of ander departement.
De candidaat moest daarvoor een ge
boortebewijs overleggen, een bewijs van
goed gedrag, een briefje van den dok
ter, dat hij gezond was en een extract
uit zijn strafregister.
De goede man deed oogenblikkelijk
zijn uiterste best om in het bezit te ko
men van de verlangde stukken.
Voor zijn geboortebewijs liet men hem
aan de griffie van de Rechtbank eerst
2 peseta's en 20 centesimo betalen,
waarna men hem de boodschap gaf,
dat hij na acht dagen kon terugkomen
met een zegeltje van 1 peseta 20 cent.
Tot zijn niet geringe vreugde vernam
hij echter, dat hij in het zelfde lokaal,
maar aan een ander loket, ook zijn be
wijs van goed zedelijk gedrag kon krij
gen.
Maar zoo gemakkelijk, als hij het zich
voorstelde, ging het in het geheel niet.
Allereerst moest hij zijn verzoek op
een zegeltje schrijven van 1 peseta 20
cent, welk zegeltje hij eerst aan het
postkantoor moest halen. Daar waar
schuwde men hem echter, dat hij op het
request ook nog twee stadszegels van
dertig centesimo had te plakken, die hij
aan het stadhuis kon gaan koopen. Ver
der moest hij 10 peseta's leges betalen
en een zegeltje van twee peseta's 40 cen
tesimo brengen, waarop dan zijn certifi
caat van goed gedrag zou worden ge
schreven.
Nog niet ontmoedigd ging de candidaat
op stap om een extract uit zijn straf
register te krijgen en trok daarvoor naar
het departement van Justitie. Hij moest
daar queue maken onder een poort, waar
je minstens een verkoudheid op liep.
Nadat hij 4 peseta's 60 cent. neergeteld
had, deelde men hem mede, dat hij na
een dag of twee het papiertje mocht
komen halen, waarop vermeld zou staan,
dat hij geen misdadiger, geen moorde
naar en geen dief was.
Toen begon hü aan zijn gezondheids-
bewijs te denken. Zijn huisdokter gaf
hem het begeerde papiertje, maar waar
schuwde hem, dat het gelegaliseerd
moest worden door den onderprefect
van den Gezondheidsdienst en dat die
meneer aan het andere einde van Madrid
woonde. Hij rent er heen, want het liep
nu tegen sluitingsuur, en het dametje,
dat hem daar ontving, stuurde hem
eerst naar een naburig postkantoor ora
een staatszegeltje te koopen van tien
peseta. Toen hij terugkwam, was de
onderprefect vertrokken en moest hij
den volgenden dag terugkomen.
Eindelijk had hij dan met véél
moeite alle papieren in zijn bezit ge
kregen en kwam hij aan het loketje
waar de sollicitaties voor het begeerde
baantje moesten worden afgegeven. Men
vroeg hem 25 peseta's leges en deelde
hem mede, dat de sollicitaties tuswdieu
vijf en zeven uur des namiddags moes
ten worden ingeleverd en de daarbij
behoorende stukken des morgens van
tien tot twaalf uur.
Zouden Spaansche Chineezen soms
nog meer Chinees zijn dan Nederland
sche?
Hoe een vreemd geval van Indigestie
genezen werd
Een treuriger geval van indigestie is moei
lijk denkbaar. Het leven werd dezen onge-
lukkigen man ondraagiyk. Het middel, dat
hij gebruikte, zal stellig ook uw spijsverte
ringsorganen in orde brengen.
Leest eens wat hy ons schreef:
„Twee jaar geleden leed ik erg aan
Indigestie, gebrek aan eetlust en hevige
rugpijn. Alle voedsel verzuurde in mijn
maag. Na de maaltyden voelde ik me mise
rabel en er voor had ik al géén eetlust. Een
mijner vrienden raadde mij Kruschen Salts
te probeeren. Ik deed het en reeds na kor
ten tyd voelde Ik tot myn groote vreugde
aanmerkelijke verlichting.
Ik ging met Kruschen door, totdat ik mij
volkomen hersteld voelde en een heel ander
mensch was geworden. Ik ben nu even ge
zond als twintig jaar geleden." W.B.
U weet, hoe slecht een machine werkt,
wanneer hy verstopt raakt. Het is *t zelfde
met uw lichaam, wanneer uw maagsappen
niet voldoende vloeien. Uw voedsel, inplaats
van verteerd te worden, hoopt zich in uw
organen op en geeft zoo stagnatie in uw
lichaam, waarbij tevens schadeiyke zuren
ontstaan.
Wat u ncodig hebt is een afdoend middel
het middel van de natuur zelf de zes
natuurlyke zouten in Kruschen Salts en elK
dezer zouten heeft een eigen werking. Te
zamen sporen zy de werking der organen
aan, ieder op zyn eigen wijze.
Het eerste resultaat van deze zouten is de
vermeerdering van de speekselafscheiding,
waardoor de eetlust toeneemt. De volgende
werking heeft in de maag plaats, waar do
maagzuren weer het voedsel kunnen verte
ren. Ook in de spijsverteringsorganen be
werken eenige van deze zouten de afzetting
van die zuren, die het reeds gedeeltelijk
verteerde voedsel aantasten en geschikt
maken voor de afscheiding.
Zooals u ziet, is er b'j Kruschen niets
geheimzinnigs, het werk zuiver, weten
schappelijk en volgens bekende regels. Pro
beert u 't zelf ook eens!
Kruschen Salts is verkrijgbaar bij alle
apothekers en drogisten a 04)0 en 1-60
per flacon. Adv"
