(Buiten landsch Qj^Cieuws
feuilleton
THEESERVIES
"ANDREA
oevierdeseptember
derde blad
SKLAREKen SHAKESPEARE
DINSDAG 3 FEBRUARI 1931
BLADZIJDE 1
BRIEVEN UIT FRANKRIJK
LAWAAI-WETTEN IN PARIJS - DE KEERZIJDE
Van DE MEDAILLE-ZWARTE VREEMDELINGEN
Hongaarsch-Oostenrijksch. verbond
De zaak Oustric
Hebben de klassieken fèeen
invloed meer
Na de Ronde-Tafel-Conferentie
De finantiën van Oostenrijk
Anarchisten in Argentinië
Butler voor den Krijgsraad
Het huwelijk van Prins Lennart
Gemengde dBuitenlandsche
cBerichten
De katholieke actie in Mexico
Het proces tegen den „goudmaker"
Tausend
1 ndustrieel-oplichter
,City Lights'
Millioenenstad in New-Yersey
RADIO-OMROEP
KORT NIEUWS
GR.HOUTSTR. 165
TELEF.
12393
HAARLEM
2e.
Het schijnt dat de gramofoon- en radio-
htanie, die sinds eenige maanden te Parijs
heerscht en waarover ik in een mijner vorige
brieven geschreven heb, de bekende drup-
bel is geweest, die den Parijschen lawaai-
beker heeft doen overloopen. De overheid
beeft begrepen, dat het leven in de Fransche
hoofdstad reeds sinds jaren zenuwsloo-
pend en afmattend thans werkelijk on
mogelijk begon te worden en ze heeft den
s'rijd tegen alle overbodige geiuiden met
bracht aangepakt. Gisteren zijn althans
buitengewoon strenge bepalingen gemaakt
en het laat zich aanzien, dat. irrdien aan
beze bepalingen tenminste de hand gehou
den wordt, de zenuwen der Parijzenaars, die
door de eindelooze symphonie der wereld
stad hopeloos van streek dreigden te raken,
thans eindelijk wat tot rust zullen kunnen
bomen.
Zoo is het kloppen van kleeden en tapij-
ten, na negen uur 's morgens, verboden;
hebben de sirenes en bellen der fabrieken
slechts vijftien seconden om den werklieden
het begin en het einde van den arbeid aan
kondigen. Verder zijn de meeste geluiden,
die niet strikt noodig zijn, verboden, terwijl
de marktkooplieden (in Parijs heeft iedere
buurt haar markt), de radioliefhebbers, de
autobusbestuurders, de bezitters van auto
mobielen en motorrijwielen, kortom allen,
die in het orkest van geraas en getier een
histrument bespelen, zich vanaf heden aan
zekere uren van geluidloosheid te houden
hebben. Inderdaad een prachtige maatregel,
hlaar toch ontbreekt ook hier de traditio-
heele keerzijde der medaille niet. Na de
meeste schilderachtige, oufie stadsbeelden,
gaan nu ook de oude geluiden verdwijnen.
He claxons moeten minder hard en minder
lang schreeuwen, de sirenes minder gilleu,
de autobussen minder daveren; prachtig
hlaar den „raccommodeurs de porcelains"
(kt), die de gebroken potten en pannen en
de dito borden en kopjes weer heel maken)
den stoelenmatters, den tweedehandskoop
lieden, den straatmuzikanten en orgeldraai
ers, allen, die de herinnering aan het Parijs
der middeleeuwen levend' hielden, is een
Jmikomen zwijgen opgelegd. En dat is eigen-
'Ük jammer, want hun lawaai was zoo heel
erg nog niet en vormde stellig niet den on-
aangenaamsten toon in de cacophonie der
moderne stadsgeluiden. Maar tenslotte waren
dergelijke drastische maatregelen inderdaad
meer dan noodig, terwijl deze oude bedrij
ven bovendien toch tot verdwijnen gedoemd
V'aren: de moderne stad heeft "een plaats
en geen tijd voor „porteurs d'eau" (water
bezorgers dit is een beroep, dat slechts de
°Udste Parijzenaars maar van overlevering
bennen), voor geitenhoeders (tot voor eeni-
8e maanden kwam de „geitenmelkboer"
met zijn geiten en zijn hond de melk m
Harijs aan de liefhebbers van geitenmelk
feveren)terwijl het roepen van den oublie-
ehventer en van den „marchand de mou-
v°n" (een soort vogelzaad) eveneens al tot
het verleden behoort.
Een mijner collega's heeft het verdwijnen
hier oude beroepen belangrijk genoeg ge-
a°bt, om er een onderhoud aan de prefec
tuur van politie over aan te vragen. Men
heeft hem daar medegedeeld, dat hij niet
h® eenige was, wien het verdwijnend middel-
eeuwsch Parijs ter harte ging en ook dat
men tegenover deze verouderde beroepen
met de grootste welwillendheid zou optreden,
mrwyi de straatmuzikanten en orgeldraai
ers voorloopig nog over dag zouden kunnen
sPelen, natuurlijk, indien voorzien van een
sPeciale vergunning. Zoodat de komende
hagen zullen zijn die der laatste kreten van
arantenverkoopers en porselein-menschen
fh van den zwanenzang van straatmuzikan
ten en orgeldraaiers.
Zelfs de markt moet minder luidruchtig
borden en de huisvrouwen zullen zich er
®nn moeten wennen him inkoopen zonder
bepraat en gelach te verrichten. Ln indien
nog een paar stappen verder gaan in
"eze richting, dan zal spoedig slechts de
brekende fi,m het recht hebben in Parijs
een woordje in het midden te brengen
blaar aangezien we hier al zooveel politie
verordeningen gekend hebben, waarvan wc,
de bekendmaking, nooit meer iets ge
hoord hebben, denk ik dat het ook dezen
keer wel niet zoo'n vaart zal nemen!
In aansluiting op mijn vorigen brief hier-
°bder eenige bijzonderheden over de zwarte
Vreemdelingen te Parijs. Eigenlijk zijn ze
meer zwart dan vreemdeling, want de
meeste dezer negers hebben tijdens den
°°rlog voor Frankrijk gevochten, maar de
echte Franschman beschouwt een kleur-
'hg nu eenmaal niet gemakkelijk als zijn
Seljjke.
Er zijn hier kleine cafétjes en restaurants,
^ar alleen negers komen. In een dier ge
meenheden hoopte ik stof voor dit artikel-
Je op te doen en zoo stapte ik gisteravond,
?m een uur of tien, een der negercabarets
buien. Het was een klein, laag zaaltje,
overvol mannen, allen zwart en er was geen
*hkele vrouw. Ik hoorde lachen en Fransch
eh Engelsch spreken. Maar dat alles drong
o®rst later tot me door, want ik had eenige
minuten noodig om aan de geweldige warm-
m en den bijna ondoerdringbaren rook te
Wennen.
Aan kleine tafeltjes, vlak tegen den muur,
"erq een wonderlijk kaartspel gespeeld: de
kaarten waren ongeveer tweemaal zpo groot
als de kaarten die men gewoonlijk aantreft
en de figuren hadden met het gewone aas,
heer, boer en vrouw niets gemeen. Het
scheen echter geducht te spannen, want af
en toe klaterden woedende uitroepen en
scheldwoorden fel op.
Ik vond een plaats aan een der tafeltjes.
„Eigenaardig spel", zei ik, bij wijze van
inleiding, tot een mijner huurlieden. Is het
moeilijk
„Gaat nog al," antwoordde deze en
zonder eenigen overgang „U bent jour
nalist?"
„Ja," antwoordde ik, „ik schrijf een artikel
over de vreemdelingen te Parijs. Maar naar
uw Fransch te oordeelen, bent U geen
vreemdeling."
„Het verwondert u, dat ik correct Fransch
spreek," merkte hij lachend op. „Maar ik
ben geboren op Guadeloupe en dat is sinds
1643 Fransch; mijn land is dus heel wat
langer een deel van Frankrijk dan vele
Fransche provincies
„Waarom komen er zoo vele negers naar
Parijs?" vroeg ik. Maar hij had geen gele
genheid te antwoorden, want een jonge
neger, achter in de zaal, begon plotseling te
zingen.
Het was monotoon en melancholiek.
De stilte was volmaakt, nog lang nadat de
laatste klanken vervlogen waren
„Houden de zwarten van muziek?"
„Ja, we spelen banjo, guitaar en vooral
saxophone."
„En dansen
„Dat is voor 's-Zaterdags en 's-Zondags".
„Welke beroepen oefent u hier uit
„Velen onzer zijn chauffeur, kok, kellner,
anderen zijn electricien, sommigen kantoor
bedienden. Ook'zijn er die geen werk heb
ben."
„Dus de meesten uwer zijn echte Fran-
schen
„Ja, als er oorlog is. Onze vaders en ooms
hebben voor Frankrijk gevochtenen
hoeveel oorlogsverminkten zijn er niet in
deze zaal.... Maar, als de oorlog voorbij is
en wii werken willen, zooals iedereen, dan
wil men ons niet, wegens de kleur van onze
huid."
„Het is als met de formulieren voor de
pensioens," voegt een andere neger er aan
toe. Wij zijn niet op de hoogte met al die
formaliteiten en er is niemand, die ons wil
inlichten
„Spreek niet met dien blanke," schreeuwt
plotseling een groote neger. „Waarom is hij
hier Wij zijn geen wilde beesten, die men
komt bezichtigenLaat hem weggaan
De caféhouder, zelf een blanke, maar die
de negers door en door kent, zegt, als ver
ontschuldigend: „Ze zijn wat ongewonden,
omdat men soms in de kranten over ze
schrijft als over halve wilden."
„Ja," vervolgt de driftige neger. „U gaat nu
vermoedelijk schrijven dat we rauw vleesch
eten en dat we er niet behoorlijk bij loopen.
Dat is allemaal onzin.... Sinds we elkander
kennen, dragen we kleeren en schoenen en
we eten als alle andere menschen
Werkelijk, het is bijna onhoudbaar warm
in het kleine zaaltje en de sigarettenrook is
bijna tastbaar...»
Terwijl ik den patroon betaal, vraag ik
hem nog
„Zijn die negers niet getrouwd
„Zeker, verschillende zijn getrouwd, maar
ze nemen hun vrouw nooit mee uit; ze zijn
te jaloersch."
„Geven ze voorkeur aan zwarte of aan
blanke vrouwen?"
„O," antwoordt hij lachend, „de liefde
heeft geen kleur en geen leeftijd
H. d. J.
Mislukt
Naar aanleiding van het tusschen Schober
en Bethlen afgesloten Oostenrijksch-Hon-
gaarsche vriendschapsverdrag, komt de
„Oesterr. Volkswirt" met de onthulling, dat
„voor de wisseling op den Ballhausplatz
Bethlen op goede gronden had kunnen reke-
kenen op een anderen inhoud van het ver
drag." Volgens het blad zou dr. Seipel als
minister van bultenlandsche zaken bereid
zijn geweest een defensief verdrag met Hon
garije aan te gaan, waardoor Oostenrijk vas
ter aan het half dictatoriaal geregeerde Hon
garije zou zijn gekoppeld.
De Fransche parlementaire commissie van
onderzoek in zake de bankschandalen dringt
aan op uitlevering van den Italiaanschen
financier Gualino.
Gualino werd onlangs wegens benadeeling
van het Italiaansche economische leven tot
vijf jaar verbanning op de Liparische eilan
den veroordeeld.
De commissi van onderzoek heeft zich
reeds met het ministerie van bultenlandsche
zaken in verbinding gesteld' om de uitleve
ring aan de Italiaansche regeering te ver
zoeken.
Onze Duitsche briefschrijver maakte dezer
dagen reeds melding van een werk in meer
dere deelen, waarin de Duitsche justitie
uiting geeft aan tallooze klachten over de
slechtheid van het menschdom, en speciaal
van de gebroeders Sk'arek, die binnenkort
in de gelegenheid gesteld zullen worden het
hunne bij te dragen aan de reeks finan-
cieele en andere schandalen, die de rechters
van Berlijn in de laatste paar jaar te be-
oordeelen kregen.
Naar aanleiding van deze formidabele
aanklacht deelt Lehnau in de B. Z. am
Mittag nog eenige bijzonderheden mee, die
wel een heel eigenaardig licht werpen op
de mentaliteit van deze drie gebroeders, die
kans zagen de goegemeente voor een acht
tien millioen Mark op te lichten.
Ongeveer een heel deel van het dossier
behandelt de zucht naar overvloed en wel
lustig zwelgen, die den gebroeders tenslotte
allen eerbied voor de wet ontnam. Genieten
immers maakt gemeen, zeide Schiller reeds.
Het is wel een duidelijke aanwijzing hoe sterk
hun zucht naar buitensporigheid was, dat
deze zelfs in hun bibliotheek tot uiting
kwam.
De catalogus van deze boekerijdien de
justitie in haar aanklacht-dossier heeft op
genomen. noemt slechts titels en prijzen, en
daaruit blijkt, dat de Sklareks in zóóverre
hun principe zijn nagekomen, dat ze zich
geen boeken van minder dan vijftig Mark
winkelprijs hebben aangeschaft! De catalogus
noemt o.a. een exemplaar Byron van tachtig
Mark, een Peter Schlemihl van 60 Mark en
een exemplaar van Shakespeare's Hamlet a
honderdvijftig Mark
De edele textielmagnaten schijnen er een
uitgesproken voorliefde op na gehouden te
hebben: wat zij aan meesterwerken der
woordkunst bezaten, was uitsluitend in luxe
uitgaven, in prachtbanden; men vond echter
een wetboek van strafrecht, dat niet eens
was opengesneden, en slechts een armzalig
reclame-exemplaar was
Hieruit zou men toch hun toegankelijk
heid voor ware kunst en schoonheid moeten
afleiden. Nu doet zich echter het geval voor,
dat de hei'zame invloed van groote geesten,
als Shakespeare bijvoorbeeld, is afgeketst op
hun verhard gemoed óf dat zij van hun
heele bibliotheek weinig of niets gelezen
hebben. Genoemde Berlijnsche schrijver is
geneigd het laatste te veronderstellen, want
een zoo groot zedekundig genie als Sha
kespeare had hen toch geweldig moeten ont
roeren, vooral in een luxe-uitgave!
Als ze maar een tien minuten in Hamlet
gelezen hadden, dan waren die honderd
vijftig Mark tenminste niet voor niets weg
gegooid. Wie weet, hoeveel dan van de acht
tien millioen nooit verloren gegaan was!
Want alles, wat bijvoorbeeld Polonius in de
derde acte zegt bij *t afscheid van zijn ~oon
Laertes, had den Sklareks toch als een
gloeiend stempel in de ziel moeten branden!
Zoo zegt de wijze Polonius tot zijn zoon:
„Wees vroolijk wel, maar nooit gemeen. De
Sklareks dachten en deden juist het tegen
deel. Tegenover hun grenzenlooze luxe in
kleeding stelt Polonius zijn: „Wanneer uw
geld 't gedoogt, uw kleeding kostbaar zij, en
niet 't opvarende, wel rijk, niet bont." En
tot slot geeft hij zijn alles-omvattende ver
maning: „Maar boven alles, wees uzelf steeds
trouw, en daaruit volgt, gelijk op eiken dag
de nacht: Gij zult niet valsch zijn jegens
wien dan ook......"
Lehnau wenscht, dat de Duitsche wetten
nog wat strenger waren; want dan zouden
de Sklareks, alleen al om Polonius' woorden
in hun eigen boekerij, gevoelig gestraft kun
nen worden, wegens verzuimde gelegenheid
tot ontwikkeling, en minachting der klas
sieken
Om dan 'van hun andere „looze streken"
nog maar te zwijgen.
H. K.
Wedgwood Benn beantwoordt eenige vragen
In antwoord op desbetreffende vragen,
deelde de minister voor Indië, Wedgwood
Benn in het Lagerhuis mede, dat de tijd
nog niet daar is om de resultaten der In
dische Ronde Tafelconferentie en de onvoor
waardelijke vrijlating der Congres-leiders te
waardeeren.
Met referte aan de. persberichten, volgens
welke Gandhi den wensch heeft kenbaar ge-
Aviateur: „Ik was bezig een wereld
record te maken."
Dorpsbewoner: „Nou dat is je
gelukt. Jij bent de eerste in dit dorp,
die uit een boom naar beneden klom,
zonder dat je er eerst in geklommen
bent."
(Bulletin)
maakt terug te keeren tot den intensieven
boycot, voegde de minister hier aan toe,
dat de regeering voortdurend de ontwikkeling
der situatie gadeslaat.
In antwoord op de vraag of reeds een
Commissie van Deskundigen was samenge
steld om de bizonderheden na te gaan van
een in Indië te vestigen academie voor of
ficieren van het Indische Leger, deelde Benn
mede, „nog niet, maar ik pleeg in deze aan
gelegenheid overleg met het gouvernement
in Indië."
Benn verklaarde voorts, dat teneinde het
risico te vermijden van een mogelijk vooruit-
loopen op den gunstigen afloop der huidige
situatie, voorgesteld was het verstrekken der
wekelijksche regeeringsmededeelingen be
treffende Indië op te schorten.
Bezuiniging van 50 millioen schilling
De Oostenrijksche regeering wil de staats
uitgaven voor 1932 verminderen. Naar een
der bladen meldt, zullen alle departementen
instructie ontvangen om de uitgaven voor
1932 met ten minste 2 procent te verlagen,
waardoor men een besparing van ongeveer
50.000.000 schilling verwacht te verkrijgen.
Verder zullen, volgens het blad, in de toe
komst zoo weinig mogelijk nieuwe wetten
worden ingediend, teneinde nieuwe uitgaven
te Vermijden.
Ook aan de bondslanden en de gemeenten
zal het worden verboden, de uitgaven te ver-
hoogen.
Tenslotte heeft het departement van bin-
nenlandsche zaken aangekondigd, dat het de
salarissen der ambtenaren wil verminderen
en ook maatregelen wil treffen om te verhin
deren, dat dubbel salaris wordt genoten.
Complot ontdekt
De „Prensa" meldt, dat het de Argentijn-
sche politie gelukt is, de groep anarchisten,
die vroeger onder leiding stond van den reeds
terechtgestelden Di Giovanni, onschadelijk
te maken. Op den dag der terechtstelling
van Di Giovanni drong de politie in de voor
stad Burzaco van Buenos Aires een villa bin
nen, waarin het hoofdkwartier der anarchis
ten was gevestigd. Er ontstond een schiet
partij, waarbij twee anarchisten werden ge
dood en de eenig overlevende, Scarfo, werd
gearresteerd. Ook een politieagent kwam om
het leven. In de villa werd een geheel arse
naal van machinegeweren, revolvers, karabij
nen en ontplotbare stoffen gevonden als
mede een valschemunterswerkplaats met ge
heel voltooide nagemaakte bankbiljetten tot
waarde van te zamen 200.000 peso's. Ook
Scarfo is ter dood veroordeeld en reeds te
rechtgesteld.
Proces begint 16 Februari
De krijgsraad, die generaal Butler zal be
rechten wegens de beleedigende woorden door
dezen ten opzichte van Mussolini gesproken,
zal den 16en Februari bijeenkomen.
Adams, de minister van Marine, heeft ver
klaard, dat de zittingen openbaar zullen zijn,
tenzij Butler bezwaren hiertegen oppert.
Officieel wordt medegedeeld, dat de Ko
ning van Zweden geweigerd heeft zijn toe
stemming te verleenen voor het huwelijk
van zijn kleinzoon Prins Lennart met mej.
Karin Niesvandt.
Naar verluidt is de Prins echter bereid
alle gevolgen, die een huwelijk met mej.
Niesvandt met zich mede zou brengen, op
zich te nemen. De datum van het huwelijk
is echter voor onbepaalden tijd uitgesteld.
De grondslagen voor den Wederopbouw
Ofschoon de godsdienstige vrijheid der
Mexicaansche Katholieken nog steeds be
perkt is, hebben de katholieken toch reeds
de handen ineengeslagen om met vereende
krachten de katholieke actie tot bloei te
brengen. Alle godsdienstige en sociale grond
slagen moeten weer vernieuwd worden. Bij
de organisatie der Katholieke Actie in Mexico
houdt men zich stipt aan de wenken en ver
ordeningen, zooals die door den H. Vader
zijn gegeven. Mgr. Pascual Diaz, Aartsbis
schop van de stad Mexico is de Hoofdpre
sident, die te samen met de overige bisschop
pen de statuten en werkwijze van de katho
lieke actie heeft ontworpen. Heel de organi
satie is ondergeschikt aan de kerkelijke
autoriteiten, zooals door den H. Stoel is
voorgeschreven. Pius XI heeft immers be
paald dat het werk van de katholieke actie
onder strenge tucht moet staan om goede
vruchten voort te brengen. (Pauselijk schrij
ven van Februari 1926).
De nieuwe organisatie in Mexico heeft
vooral ten doel om alle sociale standen on
der de katholieken, oud en jong, mannen en
vrouwen voor hare idealen te winnen. Mgr.
Pascual Diaz heeft alle katholieken in vier
groote groepen ingedeeld. De eerste groep
omvat alle gehuwde en ongehuwde mannen
tot 35 jaar, de tweede groep de organisaties
der mannelijke jeugd van 1525 jaar, ver
volgens de katholieke Vrouwenbonden, en
ten slotte de vrouwelijke jeugdorganisaties
waarin zijn ondergebracht alle jonge meisjes
van 1525 jaar. Tegelijkertijd is iedere pa
rochie in Mexico in vier groepen ingedeeld
Al deze groepen te samen vormen de Dioce
sane Bonden en deze vormen weer de grond
slag van geheel de Katholieke Actie in
Mexico.
De chemische deskundige Prof. Hönig-
schmidt, stelde zich in zijn fapport op een
absoluut afwijzend standpunt betreffende de
experimenten van Tausend. Tausend's „har
monisch systeem" was niet veel anders dan
kinderspel.
„180 elementen" is volgens hem het werk
van een genialen krankzinnige, die tegelij
kertijd een niet-natuurwetenschappelijk ge
vormd mensch is.
In aansluiting op de verklaringen van de
deskundigen, merkte Tausend op: „Iedere
leek weet, dat elementsverandering bestaat.
De wetenschap weet dit niet."
De verdere bewijsvoering werd hierna ge
ëindigd en de zitting werd geschorst tot
Woensdag.
Voor 15 millioen frs.
De industrieel Philippe, oprichter van de
Société de Landrecies pour l'exploitation de
racine de manioc", die beschuldigd wordt
van oplichting van een bank te Reims voor
een bedrag van 15 millioen frs. is in de Santé
opgesloten.
Première van de nieuwste film van
Charley Chaplin
Wilde tooneelen moeten zich Zondag j.l.
te Los Angeles hebben afgespeeld bij de pre
mière van Charly Chaplins nieuwste film
„City Lights."
Berichten in de Engelsche bladen melden,
dat alle koningen en koninginnen uit de
filmwereld aanwezig waren, geëscorteerd
door alle filmmagnaten van Hollywood! Een
ontzaglijke menigte wachtte buiten den
schouwburg op de komst der .sterren".
Politiecordons werden verbroken, er ont
stond een schrikkelijk gedrang, zoodat auto's
van den geneeskundigen dienst de gewonden
moesten weghalen Charley's limousine
werd telkens door de menschenmassa tegen
gehouden en kon bij enkele meters tegelijk
voortkomen. Gloria Swanson, Mary Pickford
en Dolores del Rio, die tot de genoodigden
behoorden, konden slechts onder geleide van
de motorpolitie het theater bereiken.
Chaplins persoonlijke gasten waren nie
mand minder danprof. Einstein en dr.
Robert Millikan, een bekend Amerikaansch
astronoom
„City Lights" is een zwijgende film.
Plaats voor 500.000 menschen
Er is een nieuw plan ontworpen om in eens
met den bouw te beginnen van een nieuwe
stad voor 5 millioen menschen. De „Meadaw
Reclamation Commission" in den staat New-
Yersey -S een vurige voorstander van het
sensationeele plan, waarvoor 200 millioen
dollar gevraagd wordt om met de voorbe
reidende werkzaamheden te kunnen begin
nen. Meer dan drie maanden lang hebben
de ingenieurs der commissie het terrein be
studeerd waar de nieuwe stad gebouwd zal
worden en men was eenparig van oordeel,
dat er haast geen geschikter terrein te vin
den was voor den bouw van een industrie
centrum dan de Hackensack-vlakte, die nu
een absoluut waardeloos terrein is. Het
transportvraagstuk wordt op ideale wijze
opgelost door de Hackensack-rivier, die in
de Newarkbaai uitmondt. Senator Wolber, de
voorzitter van genoemde commissie heeft
dezer dagen een lezing over dit onderwerp
gehouden voor een vergadering van industri-
eelen, waarin hij duidelijk uiteenzette, dat
de uitvoering van het plan een nieuwe
periode van welvaart zou beteekenen. Ver
schillende van de grootste industrieele onder
nemingen hadden hem reeds toezegging ge
daan, dat zij op de nieuwe terreinen hun
onderneming zouden vestigen, waardoor de
stad levensvatbaarheid zou krijgen. Senator
Wolber deelde verder mede, dat men het
plan berekend had voor een stad van vijf
millioen inwoners. In ieder geval zouden er
in deze nieuwe industriestad reeds binnen
korten tijd 500.000 menschen wonen, en de
uitbreiding zal in zoo'n snel tempo geschie
den, dat het den groei van alle andere Ame-
rikaansche steden in de schaduw zal stellen.
De Amerikaansche bladen wijden lange arti
kelen aan dit grootsche plan, en er is bijna
geen enkele tegenstander, die de opwerping
maakt, dat door den bouw van deze industrie
stad de overproductie nog zal vermeerderen.
Algemeen wordt de indruk er op gelegd,
dat een gunstig gelegen industrie-centrum
de koopkracht zal verhoogen. In Amerika
heerscht, ondanks de malaise, toch nog eer
economisch optimisme. Ook in dezen slechte
tijd maakt men in Amerika plannen war.
men in Europa den spot mee drijft.
Het is zeer goed mogelijk, dat het gouvei
nement van New-Yersey de benoodigde 200
millioen Dollar beschikbaar zal stellen.
WOENSDAG 4 FEBRUARI 1931
HILVERSUM. 1875 M. UitsL VARA-
Uitzending 8.00 Gramofoonpl. 9.25
Orgelspel Joh. Jong 10.15 orgelspel Joh.
Jong 10.30 P. J. Kers: „Onze Keuken"
11.00 Gramofoonpl. 11.05 Mevr. N. L.
Heybroek-d'Ancona„De lichamelijke ver
zorging van den kleuter" 11.35 Gramo
foonpl. 12.00 Politieber. 12.15 Concert
VARA-septet o.l.v. Is. Eyl en gramofoonpl.
2.15 Vrouwenuurtje 3.05 Gramofoon-
platen 3.10 K. de Boer: „Eerlijke Han
delsmethoden" 3.25 Gramofoonplaten
3.30 „Maak het zelf", Céline Schaake-Ver-
kozen 4.20 Piano-recital, Joh. Jong
4.50 Kinderuurtje 6.15 Concert VARA
Mandoline-Ensemble o.l.v. Joh. B. Kok 7.00
Prof. Dr. H. J. M. de Weve: „Zien de dieren
de wereld in dezelfde kleuren als de
mensch?" 7.30 Politiebei. 7.45 Vervolg
Concert Mandoline-Ensemble 8.15 Uitz.
vanuit Den Helder. M.m.v. het VARA-orkest
o.l.v. Hugo de Groot 8.35 Toespraak
9.00 Vervolg uitz. uit Den Helder 9.30
Hoorspel „S.O.S.—Rro Rao FoynDe
Krassin redt de Italia, van Friedr. Wolff.
Bewerk. M. Sluyser. Het Groot Volkstooneel
o.l.v. Herman Bouber. Willem van Capellen,
Ben Groeneveld 10.30 Slot-uitzending uit
Den Helder 11.00 Vaz Dias 11.10
Gramofoonpl.
HUIZEN, 298 M. Uitsl. N.C.R.V.-uitzen-
ding. 8.008.15 Schriftlezing 8.159.30
Gramofoonpl. 10.30—11.00 Ziekendienst
11.0012.0o'Concert. M. F. Jurjaanz. harmo
nium en mej. D. Mijnhóut, sopraan 12.00
—12.30 Gramofoonpl. 12.30—2.00 Concert
ter geleg. van het 2-jarig bestaan v. h.
NCRV-Dameskoor. M.m.v. het NCRV-Dames-
koor en H. Hermann (viool). P. v. d. Hurk
(fluit) Johan van Ginkel (klarinet). K. F.
Bargero cello) mej. Luise Laurenroth(piano)
en harmonium). 2.002.30 Gramofoonpl.
2.30—3.00 Lezing van Christ. Lec
tuur 3.00—4.30 Concert. Mevr. J. Hek-
ker-Van Eysden (sopraan). Piet Zwager
(tenor), Eveline Lopes Salzedo (viool)) en
Annie de Ridder (piano) 4.304.45 Gra
mofoonplaten 6.60—6.00 Kinderuurtje
6.00—7.00 H. Pilon: „Het kalkvraagstuk"
7.007.30 Onderwijsfonds voor de binnen
vaart 7.308.00 dr. G. Esselink: „Ons be
staan een worsteling om het leven" 8.00
10.00 Uitzending eener Kweekschool-
Demonstratie van het Leger des Heils, vanuit
de N.Z. Kapel te Amsterdam. Leider: Komm.
Bouwe Vlas 10.00 Vaz Dias 10.1011.30
Gramofoonplaten.
DAVENTRY, 1554.4 M. 10.35 Morgen
wijding 11.05 Lezing 12.10 Gramofoon
platen 1.20 Orkestconcert 2.20 Con
cert. A. Pendarvus (alt). M. Lang (tenor)
2.45 Schooluitz. 3.50 Concert Orkest.
S. Russel (cello) 5.05 Orgelspel door R.
New 5.35 Kinderuurtje 6.20 Lezing
6.35 Berichten 7.00 Concert. T. Reiss-
Smith (cello). J. Black (piano) 7.20
Lezing 7.45 Lezing 8.20 Concert.
Szigcti (viool), B. Maine (declamator), koor
en orkest 9.20 Berichten 9.35 Vervolg
concert 10.40 Lezing 10.55 Berichten
11.0012.20 Dansmuziek.
PARIJS „RADIO PARIS", 1725 M.
8.05 Gramofoonpl. 12.50 Gramofoonpl.
4.05 Gramofoonpl. 6.50 Gramofoonpl.
9.05 „La Damnation de Faust" van H. Ber
lioz. Koor, orkest en solisten.
LANGENBERG, 473 M. 6.20—7.20 Gra
mofoonpl. 9.3511.15 Gramofoonpl.
11.30Gramofoonpl. 12.251.50 Orkest
concert 4.20—5.20 Orkestconcert 7.05—
8.10 Orkestconcert 8.35 Concert. Orkest
M. v. Basilides (alt). Daarna berichten en
tot 11.20 Orkestconcert.
KALUNDBORG, 1153 M. 11.20—1.20 Or
kestconcert 2.504.50 Orkestconcert en
voordracht 8.207.35 „Familien Hansen"
van Jens Locher 7.357.55 Viool-recital
door O. Fessel 7.558.30 „Finderup
Lade". Hoorspel van H. Tandrup 8.30
9.30 Orkestconcert 9.4510.20 Kamermu
ziek. Blazers-Ensemble 10.2011.50
Dansmuziek.
BRUSSEL, 508.5 en 338.2 M. 5.20 Gra
mofoonpl. 6.05 Dansmuziek 7.20 Gra
mofoonpl. 7.50 Gramofoonpl. 8.20 Mili
taire muziek 8.40 Liederen 8.50 Mili
taire muziek 9.20 Vervolg Militaire
muziek 9.50 Dansmuziek 338.2 M.
5.20 Orgelconcert 6.05 Concert georga
niseerd door de SAROV 7.20 Gramofoon
platen 7.35 Declamatie 7.50 Gramo
foonplaten 8.20 Muzikaal Intermezzo
8.50 Concert. Orkest en viool.
In het Lagerhuis werd medegedeeld,
dat van Juni 1929 tot September 1930 mu
nitie en wapens, benevens leger- en marine-
uitrustingsbenoodigdheden tot een bedrag
van 44000 pnd. sterl. van Engeland naar
Rusland werd uitgevoerd.
Uit Colombia wordt gemeld, dat daar
Zondag bfj de verkiezingen bloedige botsin
gen hebben plaats gehad: 10 personen wer
den gedood en 15 gewond.
Het Turksche kabinet heeft het von
nis tegen 28 ter dood veroordeelde samen
zweerders bevestigd, slechts in 4 gevallen 13
de doodstraf in gevangenisstraf veranderd.
ONTWERP CR. ACYERBERG
MET12 «OP 6f« SCHOTELS I Wa
i
Het orkest had reeds lang het vorige num-
tler beëindigd en op dit oogenblik begeleidde
een weeklagende saxophoon, die de
tekoorlijkheid van een zekere Dinah ver-
p'kte, die naars gelijke niet had in den Caro-
na"Staat.
In neerslachtige stemming zat Wally te
L|°ken en hij luisterde intusschen met klaar-
„("'kelijke verveling naar de heesche aankon-
'S'ng van den pianist, dat hij „wou hebben
en Oceaan-schip om te ijlen naar z'n Dinah."
a .Het leven is gebaseerd op alledaagschheden.
rj!s de heer, die tegenover hem was gaan
<u!en< hem niet had toegevoegd „dat meisje,
daar juist binnenkomt is 'n perzik", dan
,an Wally hoogst waarschijnlijk het binnen
ben van Myra Wace niet eens opgemerkt.
Zo uerwi'1 zijn blikken langzaam de dame
°chten, voor wie zijn bewondering gevraagd
L®rd, zag en herkende hij haar. Hij stond op
t Punt op te staan en haar toe te wenken.
een onverklaarbare drang zijn hand
eerhield. Deze terughoudendheid was, al-
e°ewel er geen. reden voor bestond, van zeer
tstandigen aard. Wally zag hoe zij de zaal
Afging en hoe zij zich neerzette tegenover
een heer, die aan een afzonderlijk tafeltje
zat.
Deze was gekleed in avondcostuum en zijn
hart stokte toen zijn oog op dat onberispelijk
en schijnbaar onverschillig heerschap viel.
Hij was volgens Wally's oordeel middelmatig
groot en knap, en hij had krullend haar maar
t was vooral zijn gelaat, dat Wally's aandacht
trok.
Het geleek veel op dat van Leslie Wace en
toch was Myra's gezel Leslie niet. Een paar
rimpeltjes onder zijn oogen gaven hem een
ouder aanzien, ook droeg hij zijn haar anders
en waren zijn schouders breeder.
Als een bliksemstraal schoot het door Wal
ly's brein.
Die man was Gerald Wace, Gerald Wace,
de beruchte moordenaar. Na die ontdekking
bleef Wally eenige oogenblikken roerloos,
als in een droom zitten. Gerald 1 Wat een
ijzeren ventGezocht- te worden vanwege
vijf moorden, er nog een in petto hebbende,
en zich dan nóg in 't publiek te durven
vertoonen.
Weliswaar was er niemand, die er positief
zeker van was sinds de laatste tien jaren
Gerald Wace ontmoet te hebben, zelfs Myra
of Leslie niet, die hem toch zouden moeten
terugkennen. Myra en Leslie. Hier zat de
moordenaar aan dezelfde tafel als Myra.
Zoo'n leugenachtige tang 1
Wally aarzelde. Hij behoefde niets anders
te doen dan een politieagent te roepen, den
moordenaar aan te wijzen en hem te laten
arresteeren. Heel eenvoudig. Te eenvoudig.
Juist die gemakkelijkheid deed hem aarzelen,
t Was haast niet te gelooven, dat de moorde
naar zich zoo maar aan herkenning zou bloot
stellen en dat gevaar bestond toch ais hij
in 't openbaar met Myra ging dineeren
zonder eerst zijn veiligheid te hebben ver
zekerd.
En nu.... Wally werd heen en weer ge
slingerd door tegenstrijdige gevoelens, 't
Gedoe van den moordenaar was nagenoeg
een geniale zet. Hier in de club was hij heel
veilig. Geen enkele van de gewone bezoekers
kende hem, noch sloeg iemand acht op hem.
De leden bleven altijd in groepjes bijeen,
zoodat de moordenaar de club zonder vrees
voor ontdekking kon bezoeken. De politie
kwam er zelden, behalve als de eigenaar van
de club de grenzen der geoorloofdheid over
schreed en die gelegenheden waren, sinds zijn
veiligheid in gedrang kwam, zeer zeldzaam
geworden.
Neen, in 't algemeen, stond Gerald Wace
tamelijk veilig dat wil zeggen en nu
greinsde Wally boosaardig hij had veilig
gestaan
Van waar hij zat kon hij zien hoe Myra een
pleidooi scheen te houden voor haren gezel.
Een- of tweemaal liet de moordenaar z'n
oogen doelloos in de richting van Wally gaan
en dan sloeg Wally onmiddellijk z'n oogen
neer en verborg zich achter een krant- Een
herkenning door den moordenaar kon voor
hem noodlottig zijn. Op de eerste plaats
kon hij wel eens bang worden en ontsnappen
ea op de tweede plaats, en wat waarschijn
lijker was, kon hij Wally wel eens met zijn
aandacht vereeren, maar dan met een minder
goede bedoeling.
Dat moest tot iederen prijs vermeden wor
den. Wally huiverde bij de gedachte aan den
plotselingen dood van Venning.
Op dat oogenblik kreeg hij den dikken en
vroolijken Jacques Dorian in 't oog.
De eigenaar van de club drentelde zoo'n
beetje rond in dé nabijheid van Wally. als
wenschte hij te weten of hij hem met een
praatje kon dienen. Dat was niets ongewoons,
want behoorde Wally niet tot de trouwste
clubleden en, wat meer beteekende, tot z'n
beste klanten Vandaar die afwachtende
houding.
Wally maakte hieraan een einde door hem
een stillen wenk te geven.
De dikke Franschman, die juist deed alsof
hij Wally nu eerst opmerkte, kwam met een
stralend gezicht naar hem toe-
Hij schudde hem hartelijk de hand.
„Goeden avond, mijnheer Chatterton,"
zei Jacques met Fransch accent, „ik meen,
dat men u zoekt."
Dat was ook zoo, maar Wally had ernstiger
zaken te bespreken.
„Die vent daar aan dat tafeltje in den
hoek kijk niet zoo plotseling om, dikkop
langs den muur rechts, die met dat meisje
met dat helgele japonnetje zit te spreken,
gezten? Wie is dat?"
Jacques keerde zich op z'n dooie gemak om
en motiveerde die beweging met een wenk
aan het orkest om de ooren van de gasten
met meer muziek te streelen en keek onder
wijl naar Myra's tafelgenoot.
„Ha, ik weet 't al. Dat is," en zijn stem
slonk tot een vertrouwelijk gefluister, „mijn
heer Medway. Hij komt nog niet lang naar
de club, is 't wel Ik heb waarachtig nog
heelemaal vergeten'hem aan te bevelen maar
hij heeft heel goede relaties, begrijpt u. Tot
uw dienst. Ze zeggen, dat hij een lid is van
't Hoogerhuis. Maar ik weet niet of 't waar is
„H'm," bromde Wally. „Schitterend. Wat
is 't voor iemand
„Hij is juist als zoovele anderen van die
dolle ik wil zeggenvan die Engelschen.
Altijd den grooten mijnheer uithangen met
heel veel hoe boemt u dat allures, niet
Wally knikte. „Dank je, Jacques," zei hij,
„ken je die dame ook
,,'t Spijt me," zuchtte Jacques, „ik ken
zijn vriendinnetje niet. Is mijnheer Medway
misschien een vriend van u
„Vriend? Ja eh we hebben samen
nog met modderkluiten gespeeld."
„Ha," knikte Jacques begrijpend, „die
Engelschen hebben leuke spelletjes, niet
Was zijn buurman beter in z'n humeur
geweest, dan zou hij z'n praatje nog wat
gerekt hebben. Maar Wally scheen hier
weinig lust toe te gevoelen.
„Allez 1" was alles wat hij zei.
Met een uitdrukking van spijt op z'n ge
laat boog hij hoffelijk en verwijderde zich.
Terwijl hij broeder en zuster gadesloeg,
viel het hem op, dat Gerald herhaa'delijk
zijn vingers naar z'n lippen bracht, als beet
hij op zijn nagels en onmiddellijk daarop
herinnerde hij zie de toespeling van Guest,
maar nu begreep hij ze. Dat klopte. Nu had
hij zijn mannet;e. Hij glimlachte, met zich
zelf ingenomen, en stond op.
Van ter zijde had hij gezien, dat Gerald
met den kellner afrekende.
Broeder en zuster verlieten de club op een
veiligen afstand gevolgd door Wally.
Buiten namen zij afscheid rn Myra nam
een taxy, en gaf het adres van naar huis op,
hetgeen Wally kon opvangen.
Gerald nam de richting van Leicester
Square, en stapte stevig door en schijnbaar
qnbewust van de schaduw, die hem volgde.
De achtervolging duurde zoo lang, dat
Wally's geduld danig op de proef werd ge
steld. Daar hij nooit veel geloopen had, was
hij niet weinig vermoeid toen hij den moor
denaar langs Piccadilly, Waterloo Place,
Trafalgar Square en Northumberland Avenue
gevolgd was. Niettemin scheen zijn prooi
z'n voorliefde voor een wandeling eens te
willen involgen en steeds voorwaarts ging
het door het Charing-Cross-Station van den
ondergrondschen spoorweg. De trappen op
naar de Hungerford Bridge aan den overkant,
de brug over en in de richting van Water
loo-station.
(Wordt vervolgd).
