Franken's
f
f3000.-
f750.-
f250.-
f125.-
f50.-
f40.
BIJ DE HERDENKING DER
OVEREENKOMST VAN LATERANEN
Broodfabrieken
dit nummer bestaat uit drie bladen
WOENSDAG 11 FEBRUARI 1931
DRIE EN VIJFTIGSTE JAARGANG No. 17689
AANGIFTE MOET OP STRAFFE VAN VERLIES VAN VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIEMAAL VIER EN TWINTIG UREN NA HET ONGEVAL
1929 - 11 FEBRUARI - 1931
De OORSPRONG DER ROMEINSCHE KWESTIE
KRISIS-ZORGEN
Groote Kindercongressen
Door een koelie gedood
Opnieuw aardschokken op
Nieuw-Zeeland
212 lijken geborgen - 950 gewonden
in de ziekenhuizen
De H. Stoel en
T secho-Slowakije
De uitvoering van den modus
vivendi
De griep in het leger
4.894.000 werkloozen in Duitschland
Het Schelde-regiem
VOORNAAMSTE cNIEUWS
J. I. WEBFR ZOON
Groote Houtstraat 166 Haarlem
OPTICIENS FABRIKANTEN
Telegrafisch Weerbericht
Stormwaarschuwingsdienst
LOOPT U MOEILIJK?
De opening van 't Vaticaansche
Radiostation
Herdenking Motilal Nehroe
BUREAUXNA8SAULAAN 49
Telefoon No. 13866 (drie Ujnen)
Postrekening No. 5970.
ABONNEMENTENvoor Haarlem en
Agentschappen: per week 25 et.; per
kwartaal 3.25; per post, per kwartaal
3.58 by vooruitbetaling.
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT
ADVERTENTIEN 35 ct. p. regel
VRAAG- EN AANBOD-ADVERTEN
TIES. 1—4 regels 60 ct. p. plaatsing;
elke regel meer 15 ct., by vooruitbeL
By contract belangryke korting.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
tusschen den tekst 60 ct. per regel.
Alle ahonné'* on dit blad ziin ingevolge de verzekeringsvoorwaarden
'««en ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeeringen:
Levenslange ceheele ongeschiktheid tot werken door
verlies van beide armen, beide beenen of beide oogen
bij een ongeval met
doodelijken afloop
bij verlies van een hand.
een voet of een oog
bij verlies van eer
duim of wijsvinger
bij een breuk van
been of arm
bij verlies van 'n
anderen vinger.
(Van onzen Romeinschen correspondent)
Wanneer wij eerst heden in plaats van
Verleden jaar een korte herdenking wij-
öeh aan de Overeenkomst van Late-
rknen, dan is dit omdat er toen nog zoo
Weinig merkbaar was van den gesloten
vrede. Thans echter, nu alle wettelijke
regelingen getroffen zijn, nu de stad
van het Vaticaan zich als een zelfstan
den staat gelden laat en nu zoowel de
Stoel als Italië vandaag voor het
eerst den verjaardag der Verzoening
dren, nemen wij aan deze viering deel,
en wij meenen zulks niet beter te kun
nen doen dan door nog een maal de Ro
meinsche Kwestie in herinnering te
brengen, niet om oude grieven weer eens
°P te halen of geheelde wonden weer
eehs open te rijten, doch om den Vrede
v&n Lateranen zoo helder mogelijk te
belichten en op de juiste waarde te doen
^batten.
De „zedelijke garantie" der tij
delijke macht.
De Romeinsche Kwestie ontstond niet
ben 20sten September 1870, maar acht
ten eeuwen vroeger, toen een kleine, in
'°mpen gehulde Jood naar Rome, de
hoofdstad der wereld, kwam, tot wien
®éne had gezegd: ,,Gij zijt Petrus en op
beze steenrots zal ik mijn Kerk bouwen.
ik zal u de sleutelen van het rijk
b®r hemelen geven. Weid mijne lamme-
ren, weid mijne schapen. Alles wat ge
°P aarde bindt en ontbindt, zal ook in
ben hemel gebonden en ontbonden zijn."
Dit zijn de woorden van een gezag
hebbend Italiaanschen schrijver. En al
homen, wanneer het er om gaat hier
^bevooroordeelde bronnen aan te ha-
'eh, de Italianen ongetwijfeld niet het
®erst in aanmerking, toch kan men het
haiiaansche standpunt niet verwaar
lozen, zonder in zijn oordeel over de
Romeinsche Kwestie tot een uiterst
Soheeve voorstelling, tot een absoluut
Wanbegrip te geraken.
Wanneer de Paus gekroond wordt,
2egt de eerste der Kardinaal-Diakenen
h>t hem: „Ontvang de tiara der drie
hvonen en weet, dat ge de Vader zijt
van Vorsten en Koningen, de Heer-
Scher der wereld en de Plaatsvervanger
van Christus, onzen Verlosser."
Deze bovennatuurlijke zending, waar-
°m de volken bij hem bescherming
2°chten tegen de onderdrukking en
be keizers, van Karei den Grooten tot
RApoleon hem hun kroon vroegen,
maakt den Paus grooter dan Caesar
belet hem om van iemand de onder-
baan te zijn. En omdat men alleen geen
°hderdaan zijn kan door vorst te wezen,
eri onze wereld geen anderen vorm van
soevereiniteit kent dan de tijdelijke
macht, ontleent de Paus zijn grondge
bied niet aan de welwillendheid van
^°nstantijn den Grooten of Pepijn,
maar komt zijn recht om het te bezitten
zijn plicht om het te verdedigen
v°ort uit zijn goddelijke zending voor
be juiste uitoefening, waarvan het de
■■Zedelijke garantie" is.
Pogingen voor een vreedzame
oplossing.
Ten tijde van de Fransche revolutie en
v°oral daarna, raakte de pauselijke tij-
bsbjke macht in verval. De dood van
s VI in gevangenschap, de jaren-
Se ballingschap van Pius VII, de
Riui
iapj
vibcht van Pius IX nsar Gaeta, het
^aren allemaal symptomen van het on-
jjhvendbare dat komen ging. De Paus en
e steeds kleiner wordende kring zijner
^trouwen hielden even moedig als on-
J'erbiddelijk stand. De openbare meening
®Sbe zich, als gewoonlijk, bij het onver
mijdelijke neer en probeerde een vreed-
2ame oplossing te verkrijgen. Het Itali-
aahsche nationalisme riep Rome stout
moedig tot hoofdstad van het vereenig-
Öe Italië uit.
®en memorandum van Cavour aan
Us IX had geen gevolg. De pogingen
atl Bettino Nicasoli mislukten even
ts. De plannen der Neo-Welfen en
eralisten, die een vereend Italië wil-
Redi
^eri onder de regeering van den Paus,
aren tot mislukking gedoemd, omdat
Itydelijke macht van Christus' Plaats-
banger op aarde van nature juist
^a-nationaal moet zijn.
Het gewelddadig ontnemen van zijn
°ofdstad aan den Paus, stuitte den
^eesten tegen de borst. Gladstone stel-
v°or dat Pius IX tn naam souverein
11 Rome zou blijven en het beheer der
erkelijke staten afstaan aan den Ko-
van Italië. Mamiani ging verder
en wilde Rome als hoofdstad van Italië,
Gladstone had Florence aangeduid,
omdat niet twee hoven in één stad kun
nen wonen; geregeerd door Italië,
maar onder pauselijke souvereiniteit.
Een koninklijk paleis, de ministeries,
kortom, een heel nieuw Rome zou dan
moeten verrijzen in het villadorp Fras-
cati, een kleine dertig kilometer ten
oosten der Eeuwige Stad. En ten slotte
schreef Koning Victor Emanuel II per
soonlijk aan Pius IX dat zijn troepen op
weg waren naar Rome, echter alleen
voor „het innemen der posities welke
noodzakelijk zijn voor de veiligheid van
Uwe Heiligheid en voor het bewaren der
orde".
Het ontstaan der Romeinsche
Kwestie
Na de korte doch hevige botsing bij
Porta Pia in den morgen van 20 Sep
tember 1870, werd in Villa Albani het
verdrag geteekend waarbij Kanzier
Rome overgaf en Cadorna den pauselij
ken troepen de eer der wapenen liet. In
dit verdrag en ook in het daarop vol
gend decreet voor annexatie der Eeuwi
ge Stad bij Italië, kende men den Paus
een stad van het Vaticaan toe, welke
beduidend grooter was dan de huidige.
Ofschoon niet rechtstreeks, erkende
men toch zijdelings nog een pauselijke
soevereiniteit.
Dit was voor de verschillende elemen
ten welke alleen verbonden waren ge
weest in den strijd om Rome, een aan-
i leiding om hun juiste neigingen en be
doelingen te toonen, en toen bleek eerst
hoe anarchisten en vrijmetselaars, libe
ralen en republikeinen, godsdiensthaters
en nationalisten, een monsterachtige
eenheid hadden gevormd. Dit was wel
de meest ongunstige zijde der Romein
sche Kwestie, welke daardoor veel meer
een verachtelijke antikerkelijke hetze
dan een zoo al niet vergeefelijke, dan
toch begrijpelijke, nationalistische over
drijving bleek.
De befaamde garantie-wet waarmee
Italië zich een jaar later van de Romein
sche Kwestie probeerde af te maken, gaf
den Vader dan ook wel het recht om
vrij met alle landen ter wereld in ver
binding te treden, om gezanten uit te
zenden en te ontvangen en om een eere-
wacht en andere vorstelijke voorrechten
te hebben, maar van de vaticaansche
paleizen kende zij den Paus alleen het
gebruik toe en van territoriaal bezit was
geen sprake meer.
Wij zullen over deze wet niet uitwei
den, vooral omdat ze practisch nooit van
kracht is geweest. Ondanks dat men
zulks in Italië altijd ontkend heeft, kan
de Paus immers aan geen enkele wet
onderworpen worden en alleen door mid
del van een verdrag afstand doen van
zekere rechten. Goed beschouwd, was dc
garantie-wet een ontwerp-verdrag, aan
genomen door Italië, geweigerd door
Pius IX, en dus zonder eenige waarde.
De scheiding van Vaticaan en
Quirinaal.
Zoo begon in Rome de paradoxale toe
stand, welke eenig is in de geschiedenis
der wereld, van twee hoven die zich bei
de souverein verklaarden, hun eigen
corps diplomatique en zelfs een eigen
aristocratie hadden, en die wederkeerig
elkanders bestaan ontkenden. Maar te
gelijk moest de Paus voor het geestelijk
bestuur, zooal niet van de wereld, dan
toch van Rome, aanhoudend in verbin-
binding treden met de regeering van
Italië. En aan den anderen kant kon de
Koning het balcon van het Quirinaal
niet betreden om de toejuichingen van
zijn volk te beantwoorden, zonder aar.
zijn rechterhand den immenzen koepel
van Sint Pieter te zien verrijzen. Offi
cieel, 't is waar, kende men elkaar niet,
maar practisch kende men elkaar goed,
moest men zich eiken dag verstaan en
helaas! maar al te dikwijls misver
staan.
De Katholieken onthielden zich van
alle deelname aan het openbare leven.
Waar de Koning zich vertoonde, bleef
de „zwarte" adel weg. Het grootste ge
deelte der romeinsche aristocratie onder
hield geen betrekkingen met het Ko
ninklijk hof. Verschillende romeinsche
prinsen sloten, ten teeken van rouw, rie
hoofdingangen hunner paleizen en
draaiden in hun ontvangsalons den
pauselijken t7oon naar den muur, alsot
de Paus gestorven was.
Achter de coulissen ging het er echter
heel anders aan toe. Telkens toch wan
neer Pius IX in het belang der KeiJt
iets te regelen had, dat geen uitstel
duldde, nam hij zonder aarzelen de pen
op en schreef eigenhandig aan den Ko
ning. En Victor Emanuel deed dan ook
het onmogelijke om den Paus in diens
minste verlangen en wenschen tegemoet
te komen.
De houding van Paus Pius IX
Gedurende de acht jaren welke Pius
IX in de Vaticaansche Gevangenschap
doorbracht, moest hij vooral weerstand
bieden aan twee stroomingen:
De één kwam voornamelijk uit het
buitenland en verlangde banvloeken,
den demonstratieven uittocht uit dc
Eeuwige stad en zelfs een kruistocht. De
Paus echter had zijn plicht gedaan door
te protesteeren en vertrouwde voor a'.
het overige op God. „Nooit." moet hij
gezegd hebben: „nooit zullen wij het
Vaticaan verlaten om er met de huip
van buitenlandsche bajonetten terug te
keeren."
De andere strooming leefde vooral in
Italië en was die der verzoeningsgezin-
den. De dolste plannen van geestelijken
en leeken, van Katholieken en vrijmet
selaars, verschenen in kranten, tijd
schriften en brochures. Geen echter
heeft het in het Vaticaan ook maar tot
een greintje belangstelling kunnen bren
gen.
Intusschen had Pius IX, beroofd van
zijn tijdelijke macht, zonder de door
hem geweigerde „garantie" van Italië,
voor de wantrouwige blikken van het
buitenland, ongekreukt zijn waardigheid
en prestige van onpartijdigen, extra-
nationalen Vorst te handhaven. En hce
hij daarin slaagde, zegt ons, behalve de
overbekende geschiedenis, zeer treffend
de liberaal en tegenstander van dezen
Paus, Ruggero Bonghi:
„Pius IX is iemand tegen wien de
vloek mogelijk is, maar niet de verach
ting Deze oude priester, ontdaan van
zijn tijdelijke macht, beroofd van alle
hulp, door bijna evenveel laster vervolgd
als hij eens door toejuichingen omgeven
was; die niet knielt voor wie hem ver
dedigt, noch voor wie hem beleedigt; die
zich met geen enkelen vijand door leu
gen of vernedering verzoent die in zijn
geloovigen de oude vlam probeert le
doen oplaaien en de liefde tot het offer
in zoo verschillende deelen der wereld
opwekt en die onder zijn geestelijk
heid en geloovigen een eenheid weet te
handhaven, grooter en sterker dan ooit,
en dat alleen door de macht van zijn
woord; deze oude priester is het
meest buitengewone en meest bewon
derenswaardige feit onzer dagen."
De overheid kan de wereldkrisis niet
bezweren, noch ook afwenden van het
eigen volk; wij moeten, graag of niet,
de krisis, met alle gevolgen daarvan,
ondergaan.
De overheid kan de krisis-g e v o 1-
gen voor zekere kategorieën van ge
dupeerden alleen maar zooveel mogelijk
verzachten en dat is dan ook haar
dure plicht in naam der menschelijk-
heid.
Die dure plicht kost geld, veel geld;
en Minister De Geer is op zoek gegaan
naar beschikbaar geld.
Dat was noodzakelijk, want de Rijks-
begrooting voor 1931 werd samengesteld
alsof er geen krisisvuiltje aan de lucht
was, en op meevallertjes in de opbrengst
der „middelen" kan in dezen tijd, nu ge
leidelijk de gevolgen der krisis ook in de
belastingopbrengsten zich moeten doen
gelden, allerminst gerekend worden.
Heel moeilijk kan de speurtocht naar
beschikbaar geld voor den doorge-
winterden finantiën-minister niet ge
weest zijn:
hij heeft zich natuurlijk terstond het
Leeningfonds herinnerd, waaruit inder
tijd de meer rechtstreeks met den oor
log en den na-oorlog verband houdende
krisisuitgaven werden bekostigd; dit
fonds beschikt nog over een aardig ka
pitaaltje, zij het dan ook dat men zich
voor beduidende deelen daarvan reeds
een bestemming gedacht heeft; op
1 Januari bedroeg het in 's Rijks kas
belegde saldo van dit fonds nog 242,4
millioen, welk saldo in verband met
de totstandgekomen verlaging der hef
fingen ten behoeve van dit fonds op
ultimo December 1943 geleidelijk ver
minderen zal tot 41,4 millioen; daar
echter (de Minister ziet wèl vooruit!) op
1 Januari 1944 de lasten van het Lee
ningfonds door het wegvallen der 4 pCt.
leening 1916 plotseling zullen verminde
ren van 59,5 millioen in 1943 tot ruim
46 millioen in 1944 en volgende jaren,
zal ook in die jaren het bedoelde saldo
voor een verdere geleidelijke liquidatie
der krisisschulden niet noodig zijn en
zal alsdan zelfs een verdere verlaging
der krisisheffingen mogelijk blijken.
Dus mag volgens den voorzich-
tigen Minister wel een deel van het
hierbedoeld saldo aangewend worden tot
bestrijding van „enkele" nieuwe krisis
uitgaven.
Het geld Is alzoo gevonden: de krisis-
dienst, welke in 1924 o gelukkige
tijd! werd afgesloten, wordt opnieuw
geopend, het leeningfonds wordt aan
gesproken.
Maar, zoo zegt de voorzichtige Minis
ter, men kan nooit weten, hoe lang zoo'n
dure krisis duurt, en welke sommen
deze krisis van de schatkist eischen zal,
dus moet er meteen voor versterking
der inkomsten gezorgd worden.
En het gevolg van de ministerieele
overpeinzing is, dat we in 't vervolg ons
sigaretje 'n beetje duurder zullen moe
ten betalen uit voorzorg, voor 't
geval de krisis eens te lang zou duren
en aan het Leeningfonds al te zware
eischen zou gaan stellen.
Dertig opcenten zullen er krijgt de
Minister zijn zin op den tabaksaccijns
op sigaretten geheven worden in de
jaren 1931 tot en met 1933.
En 5 millioen zullen deze opcen
ten jaarlijks moeten opbrengen.
Uit voorzorg.
Niemand zal kunnen beweren, dat
deze Minister een „gokkie" aandurft; hij
stelt de Staatsfinantiën veilig voor de
toekomst, ook al zouden buitengewone
krisisomstandigheden al gemakkelijk
tot een minder diep doordachte finan-
tieelë politiek kunnen verlokken.
Velen zullen geneigd zijn, dezen be
windsman in zijn finantieele politiek al
te voorzichtig te noemen het feit
echter, dat hij zijn voorzichtigheid uit
viert in belasting van een zekere luxe,
waartoe het rooken van sigaretten toch
zeker behoort, zal de meesten onder ons
met 's Ministers politiek verzoenen.
De rector van hét Leidsche gymnasium
heeft, zooals wij de vorige week meldden, aan
alle rectoren van gymnasia en lycea in Ne
derland een schrijven gezonden, een oproep,
mede te werken om een eind te maken aan
„congressen" van scholieren, die „besloten
worden door een bal en souper met alcoho
lica en vermoedelijk aanleiding geven tot zeer
ongewenschte tooneelen."
Naar aanleiding van dit schrijven merkt de
„Limb. Koer." op:
„Dat zoo'n circulaire van rectoren van
gymnasia en lycea moet uitgaan, is ver
bijsterend.
Moet men hier een gebrek aan verant
woordelijkheidsgevoel constateeren voor de
jongelui-buiten-de-school, precies in de ge
vaarlijkste jaren van hun leven? Een zich
tevreden stellen met het verkoopen van wat
wetenschap, terwijl men er zich niets van
aantrekt of de leerling ook zóó gevormd
wordt, dat die wetenschap in het latere
leven van nuttig effect kan zijn!
Is er gemis aan contact met de ouders?
Schort het bij dezen zoo geheel aan ver
antwoordelijkheidsgevoel, dat ze hun kin
deren in het grootemenschjespelen zoover
laten gaan als ze maar willen, jongens en
meisjes samen naar „congressen" met fui
ven en nachtelijke duinwandelingen in an
dere plaatsen?
Teekenend is deze oproep van dezen en
kelen rector aan zijn collega's, nadat er al
in verschillende plaatsen „iets" gebeurd is,
nadat een burgemeester heeft moeten in
grijpen.
Teekenend dit initiatief van één zegge
één rector, waar men toch billijk zoo
wel in het belang van het onderwijs, als
in het belang der kinderen verwacht
mocht hebben, dat alle rectoren onmiddel
lijk en met kracht hadden ingegrepen.
En we hopen nog, met een sprankje hoop.
dat deze rector van heel veel gymnasia en
lycea zal hooren, dat reeds alle mogelijke
maatregelen genomen zyn.
De heer H. van IJzeren, waarn. adminis
trateur der Onderneming Boekit Simpang
in het Moeara Laboesche, werd door een
koelie aangevallen en gedood.
Nadere bijzonderheden
Nader wordt gemeld, dat de heer Van
IJzeren twee koelies gelastte, naar een an
dere afdeeling te gaan. Beiden weigerden en
zeiden: „Tida mau". („Wij willen niet").
De heer Van IJzeren onderhield den koelie
hierover en wendde zich vervolgens tot een
andere, waarop de eerste hem in den rug
aanviel en hem een long doorstak. De heer
Van IJzeren liep den dader 5 meter na en
loste 4 schoten, welke echter geen doel
troffen. Hij stapte in een auto en overleed
op weg naar het hospitaal. De overledene
was 28 jaar, gehuwd, doch had geen kin
deren.
Hij stond bij de directie der onderneming,
de firma Tiedeman en Van Kerchem, uit
muntend aangeschreven.
De dader is gevat.
Het Noordelijk deel van Nieuw Zeeland
werd Dinsdag opnieuw door zware aardscook-
ken geteisterd, ten gevolge waarvan een pa
niek onder de bevolking ukbr'tk
De bodem van net Tanpo rr err is gerezen.
De kanonneerboot. Veronica die in ds ha
ven van Napier werd opgehouden, kon Dins
dag de haven verlaten.
Volgens een mededeeling van -'en gouver
neur-generaal van Nieuw--teeJand werd m trt
nu toe 212 lijken geoorgen, terwij] het aantal
gewonden, dat in de ziekenhuizen behandeld
werd, ongeveer 950 bedraagt.
dat goed brood U dagelijks
ergernis bespaart
Haarlem - Heemstede - Bloemendaal
Adv.
Onze Romeinsche correspondent schrijft:
Na de vele en aanhoudende berichten
over allerlei aanvallen op de rechten der
H. Kerk in Tsecho-Slowakije, ls er eindelijk
ook eens eenig goed nieuws uit Praag naar
Rome gekomen. De Minister van Buiten
landsche Zaken toch beloofde in een rede
over zijn regeeringsprogram, nog in den
loop van dit jaar de volledige uitvoering
van den modus vivendi, welke 2 Februari
1928 tusschen den H. Stoel en Tsjecho-Slo-
wakije gesloten werd.
In dezen modus vivendi zijn verschillen
de regelingen getroffen welke niet konden
wachten op het einde der onderhandelin
gen welke binnen afzienbaren tijd wel tot
een concordaat zullen leiden. In andere
kwesties werd voorloopig voorzien, in af
wachting dat ze door het concordaat defi
nitief geiegeld zullen worden.
De voornaamste bepalingen van den mo
dus vivendi betreffen de kerkelijke om
schrijving, het beheer der kerkelijke goede
ren en de rechtspersoonlijkheid van religi
euze orden en congregaties.
Wat de kerkelijke omschrijving betreft,
heeft Tsjecho-Slowakije als bijzonder be
zwaar te kampen met de moeilijkheden
welke zich voordeden in aUe staten die aan
de ineenstorting van Oostenrijk-Hongarije
hun ontstaan of de verwijding hunner
grenzen te danken hebben. Om tot een
vreedzame oplossing der geschillen te ge
raken, heeft men in den modus vivendi
voorzien in de vorming van twee commis
sies, een kerkelijke en een statelijke, die ad
vies zullen uitbrengen. Dë kerkelijke com
missie is met haar arbeid gereed en de
voorzitter er van, de Nuntius te Praag,
heeft dezer dagen reeds verslag uitge
bracht aan Z. H. den Paus. De staatscom
missie is nog niet in staat haar besluiten
en voorstellen aan de regeering aan te bie
den.
De commisies moeten een eind maken
aan de gebrekkige afbakening der bisdom
men, welke voortkomt uit de verandering
der rijksgrenzen na den oorlog en ten ge
volge heeft, dat zoowel een groot aantal
katholieken van Tsjcvho-Slowakije onder
twee duitsche Aartsbisschoppen valt, als dat
drie tsjecho-slowaaksche Bisschoppen uitge
strekte gebieden van Duitschland en Hon
garije in hun diocees hebben.
De regeling van het vrije beheer der ker
kelijke goederen wordt opgehouden door de
nieuwe wet op het grondbezit, welke reeds
lang in studie is, zonder nog in het parle
ment gebracht te kunnen worden. De regee
ring sprak echter het vertrouwen uit, dat
het ontwerp nog vóór 1932 tot wet zal wor
den verklaard en de vooruitzichten voor
het grondbezit der kerkelijke instellingen
waarop de regeering in 1919 beslag legde,
zijn betrekkelijk gunstig. Men verwacht dat
het beheer ervan zal worden afgestaan aan
de Bisschoppen.
De kwestie van rechtspersoonlijkheid van
religieuze orden en congregaties, ten slotte,
biedt weinig moeilijkheden meer en heeft
practisch reeds de oplossing bereikt.
Het garnizoen Ede besmet
Dienstplichtigen, die morgen moeten op
komen en voor het garnizoen Ede bestemd
zijn, worden voorloopig te 's-Gravenhage
gelegerd. Voor zoover mogelijk, ontvangen
de hierbij betrokken dienstplichtigen op
dracht om zich naar 's-Gravenhage (Waals
dorp) te begeven in plaats van naar Ede.
Degenen, die te Ede opkomen, zullen bij
aankomst dadelijk van daar naar 's-Graven
hage worden vervoerd.
Per 31 Januari j.l. stonden bij de arbeids
beurzen in totaal 4.894.000 werkloozen inge
schreven.
Dit is 129.000 meer dan per medio Januari
en 510.000 meer dan per 1 Januari.
Het aantal crisiswerkloozen bedroeg per
31 Januari 2.555.000.
Nieuwe onderhandelingen
Een B. T. A.-telegram uit Gent meldt, dat
gisteren in een commissievergadering uit
den gemeenteraad, burgemeester Vander-
stegen medegedeeld heeft, dat nieuwe on
derhandelingen met Nederland over het
Schelde-regiem geopend zyn.
Nieuwe aardschokken in N.-Zeeland
(biz. 1, 1ste blad)
Brutale poging tot oplichting te Amster
dam.
(blz. 2, 2de blad)
Het faillissement der Handels, en Land-
bouwbank aanstaande. Een kantoorhouder
gearresteerd.
(blz. 2, 2de blad)
Salomon Liebermann zal revisie aanvra
gen van het arrest van het Amsterdamsche
Gerechtshof.
(blz. 2, 2de blad)
Met 1 September a.s. is aan dr. C. J. Vin-
kesteyn eervol ontslag verleend als inspec
teur der gymnasia.
(blz. 2, 2de blad)
Curtius' rede over Duitschlands buiten
landsche politiek. De Duitsche natronaal-so
cialisten trokken zich terug uit den Ryks-
dag.
(blz. 1, 3de blad)
Oustric voor de enquête-commissie.
(blz. 1, 3de blad)
De sigaretten-importeurs en de opcenten
op den tabaksaccyns.
(blz. 2, 3de blad)
Oud-minister Kan als lid van den Raad
van State beëedigd.
(blz. 2, 3de blad)
Jaar. en feestvergadsring van den Ned,
R. K. Hanzebond van Slagerspatroons.
(blz. 2, 3de blad)
Het crediet voor de aardappelmeelindustrle
in de Tweede Kamer.
(blz. 2, 3de blad)
Barometerstand 9 uur v.m.: 766 vooruit.
LICHT OP
De lantaarns moeten morgen worden op
gestoken om 5.34 uur.
Hoogste barometerstand: 776.8 m.M. te
La Coruna.
Laagste barometerstand: 727.5 m.M. te
Röst.
Verwachting: Matige tot krachtigen, Zuid
westelijke tot Zuidelijken, later weer rui
mende wind, zwaar bewolkt tot betrokken,
later opklarend, tijdelijk regen, aanvankelijk
iets zachter, later zelfde temperatuur.
Geseind van K. N. M. I. te Bildt om 9.Ik
uur aan alle posten:
Weest op uw hoede!
koop dan een paar steunschoenen bij
PRESBERG. Gr. Houtstraat 88, Haarlem
en 't leed is geleden!
Zal door den K. R. O. gerelayeerd worden
Naar gisterenavond door den K. R. O. voor
de microfoon werd medegedeeld, zal de uit
zending der officieele openingsplechtigheid
van het Vaticaansche Radiostation, waarbij
zooals bekend Z. H. de Paus het woord zal
voeren, Donderdagmiddag a.s. van 15.50
uur tot 16.50 uur (Amsterdamsche tijd) door
den K. R. O. worden gerelayeerd.
De luisteraars kunnen dus de uitzending
over Huizen op golflengte 298 M. volgen.
De eerste dag van de Sjradda (een rouw-
plechtigheid der Hindoes) voor den over
leden leider Motilal Nehroe valt aanstaan
den Zondag.
Gandhi heeft voorgesteld op dezen dag
alle werkzaamheden neer te leggen. De natie
moet de gelofte afleggen zich nog meer dan
vroeger te wijden aan de zaak die Nehroe
heeft voorgestaan en waarvoor hij geleefd
heeft.
Verder doet Gandhi een beroep op het
volk om in grooten getale te posten, op
tochten te houden met de nationale vlag en
vergaderingen te beleggen waarin afgezien
van de bovenvermelde gelofte geen woord
gesproken zal mogen worden.
Als een geschikt middel tot het boven
vermelde doel beschouwt Gandhi het t>p
vredelievende wijze posten van alle winkels
waar alcohol en opium, alsmede buiten
landsche textielgoederen worden verkocht.
