Buitenlandsch cJ^Cieuws
P
Jgmpe
FEUILLETON
SCHOONMAAK
DE DROOMER
Chili's Monte-Carlo
De slang in het paradijs
Rede van Grandi
Voldoening over het vlootaccoord
De president van de Ver. Staten
De invloed van Gandhi
Zal de Mahathma blijven lelden?
De doodelijke mist in het
Luiksche
De conclusie der commissie
Boerendag te Weimar
Gemengde Buitenlandsche
Berichten
De opstand in Jaca
Zware straffen
Dreigementen aan den directeur
van de Duitsche Spoorwegen
Opstand In een staatsgevangenis
Bom ontploft In een tram
De schedel van de
H. Elisabeth
Te Brusset gevonden?
Dankbaarheid jegens de
Missionarissen
Een kanaal in Zweden
Communistische leider gedood
KORT NIEUWS
RADIO-OMROEP
V is 9 D&mea en.
Kinderkleeding
Eerst II "Mill -
kijken i
Eenigen tijd geleden schreven wij over de
eigenaardige voorliefde van de bewoners van
Latijnsch Amerika voor overdadig prach
tige gevels, terwijl ze naderhand niet goed
raad meer weten met het gebouw, dat er
achter staat of moet komen te staan. Ont
leenden wij toen eenige bijzonderheden aan
een schrijven van Richard Katz uit Ecuador,
thans meldt genoemde correspondent eenige
interessante indrukken aan zijn blad over
het Monte Carlo van Chili, de badplaats
Vina del Mar, die wel duidelijk aantoonen
hoe veel moeite en welke middelen men
moet aanwenden om den lüxueuzen schijn
van uiterlijke pracht en praal te behouden.
Vina del Mar heeft een Casino, dat er
uitziet als een sprookjespaleis, zoo schitte
rend en zoo vol weelde. Vijftien millioen
peso's heeft het gekost. Nu is een peso daar
slechts ongeveer dertig cent waard, maar dat
maakt toch altijd nog een bedrag van 'n
goede vier en een half millioen gulden. Het
is dus logisch dat er enorme lasten drukken
op dat gebouw; aan renten, aflossingen, af
schrijvingen, bedrijfsonkosten en liefst ook
voor wat winst moeten ontzaglijke sommen
worden opgebracht en al dat geld moet
men halen uit het koortsig en zonder ophou
den draaien van de roulette.
De eigenlijke inwoners, de Chilenen, raken
aan de loulette in hun Casino hun geld niet
kwijt. Die hebben wel andere dingen om
aan te danken. Salpeter bijvoorbeeld. Maar
ook indien zij wat geld bezitten, gooien ze
't nog maar zoo niet weg. Dat laten zij
gaarne over aan de rijke Argentijnen, die
daar het seizoen komen doorbrengen, waar
bij dan natuurlijk een min of meer harts
tochtelijke deelname aan het spelen is inbe
grepen.
De Chileen profiteert van een en ander op
een meer zakelijke wijze, die hem meer ge
noegen verschaft en hem heel wat minder
kost. Hij kogit met de tram naar 't Casir.o,
of met een van de waanzinnig-snel rijdende
autobussen, die in een kwartier langs 't
strand van Valparaiso naar Vina del Mar
komen, zij het dan ook over een betonweg
var» benijdenswaardige breedte, zooals men
ze hier niet kent.
Aan 't Casino betaalt hij dan twee
peso's algemeene entree, maar niet de vijf
peso's extra voor de speelzaal. De Chileen-
sche bezoekers verspreiden zich door het
park en genieten van de prachtige bloem
perken, ze bewonderen de groote fonteinen
en kijken zich de oogen uit aan de irr vuur
rood gekleede boys en de vergulde portiers,
dan klimmen ze naar den daktuin, staren
een beetje naar de onwaarschijnlijk-blauwe
zee, en bestellen heel verstandig een kopje
thee,/met een citroen erbij. En na een flinke
poos stilletjes genoten te hebben, stappen
ze op en gaan met 'n trammetje of met de
bus naar huis.
Het roulette-spelen laten zij graag over
aan de Argentijnen, die hun als gasten even
welkom, als onsympathiek als buren zijn. De
Argentijnen vormen het publiek dat noodig
Is om zulk een speelhol rendeerend te ma
ken, want ze moeten zeer rijk zijn, alleen
al om naar Vina del Mar te kunnen komen.
De spoorweg immers, die hen er brengt, de
Andesbaan, is waarschijnlijk wel de duurste
ter wereld. Voor de 35 uur van Buenos Aires
naar Valparaiso betaalt men een driehon
derd gulden voor de plaats, daar komt nog
vijf e» veertig bij voor den slaapwagen en
nog eens zestig gulden extra voor de Pull-
mann-luxe. Voor een Argentijnsche familie
van vier personen, die naar een badplaats
gaat, komt dus de reis heen en weer al te
staan op een dikke drieduizend gulden, en
daarbij nog niet inbegrepen de restauratie
wagen en de kosten van de groote bagage!
Geen wonder dus dat de badgasten, als zij
eenmaal in Vina del Mar zijn, er willen prr-
fiteeren ook. En de schatrijke Argentijnen
meenen dat niet beter te kunnen doen dan
door 's avonds om zes uur al in de rij te
gaan staan dringen om in de speelzaal te
komen. Daar blijven ze dan aan de roulette
tafels plakken, tot de croupiers niet meer
kunnen.
Van alle speelzalen ter wereld is die in het
casino van Vina del Mar het nuchterst en
zakelijkst. In tegenstelling weer met den
opzichtigen voorgevel is de zaal zoo streng cn
eenvoudig mogelijk ingericht. Geen pleister
werk, geen goud, geen ornamenten, geen
fauteuils. Zelfs geen cognac. Hier wordt
niets mooi gemaakt: hier wordt gespeeld!
Aan een der tien roulette-tafels, juist zoo
groot als in Monte-Carlo. Wie hier maar
eens wil komen toekijken, wordt zoo verwon
derd aangezien, dat hU zich beschaamd
terugtrekt, offiches koopt en doet,
waarvoor de speelzaal dient: zijn fiches aan
den croupier verliezen.
In al den tijd, dat zij spelen, zetten de
Argentijnen slechts op enkele nummers, wat
waarschijnlijk wel het verkeerdste is, wat
men bij een roulette met 36 nummers doen
kan. Een verstandig man zet afwisselend op
zwart of op rood dan kan hij even afwis
selend op zwart en rood verliezen
Het is merkwaardig dat niet de heeren,
met diamanten ringen en schreeuwende das
sen, het gros van het publiek uitmaken in
de speelzaal van Vina del Mar, maar hun
dames, met zilvervosbont om den hals. Het
is werkelijk jammer dat deze, inplaats van
het heerlijke strand met hun tegenwoor
digheid op te luisteren, zich liever door den
croupier aan de speeltafel laten afsnauwen.
Want de Chilenen zijn een milltairistisch
volk, zelfs de croupiers, en hun „nada muó"
doet eerder denken aan een barsch bevolen
„halt", dan aan het baritonaal vloelende
„rien ne va plus" van Monte Carlo.
En steeds maar weer harken de croupiers
de stukjes parelmoer bijeen, als waren 't
kiezelsteentjes, in plaats van fiches van tien,
twintig, honderd peso's....
H. K.
Grandi heeft bij de toelichting van de be
grooting van buitenlandsche zaken zijn aan
gekondigde groote redevoering gehouden, die
in hoofdzaak aan de vlootovereenkomst was
gewijd.
GRANDI
Hij zeide o.a. dat de oplossing van het
vlootvraagstuk tusschen de vijf voornaamste
mogendheden een atmosfeer heeft geschapen,
noodig voor de oplossing van andere pro-
b'emen van niet minder groot belang voor
Europa en de wereld. De fascistische regee
ring had nooit het vertrouwen verloren met
de Fransche regeering tot een oplossing van
het vlootvraagstuk te geraken. Kan men
zich voorstellen zoo vroeg Grandi dat
de twee landen, die door zoovele gemeen
schappelijke tradities met elkaar hadden ge
staan op een onvergetelijk oogenblik, wel
licht het ernstigste en roemrijkste in de ge
schiedenis, geen groods'ag hadden kunnen
vinden voor een vriendschappelijke verstand
houding? De woorden door Briand in de
Fransche Kamer gesproken, hebben in onze
ziel een diepen weerklank gevonden. Het
Italiaansche volk beantwoordt met soortge
lijken geest de gevoelens, door den eminen-
ten Franschen staatsman geuit.
In het bezoek van den Enee'sehen minister
heeft het Italiaansche vo'k een nieuw bewijs
gezien van de historische vriendschap tus
schen Engeland en Italië.
Wat de overeenkomst zelf betreft verklaar
de hij. dat een vergelijking van de sterkte
der Italiaansche en der Fransche vloot, zoo
als deze op 1 Januari "930 was en op 31
December 1936 zal zijn, doet zien. dat Italië
een voordeel heeft gekregen, wat d* moderne
oorlogsschepen betreft, en Frankrijk een
voordeel wat betreft de ouct? schepen.
Het zou onjuist zijn, de beteekenis van de
oude scheper, en daarmede de beteekenis van
de door Italië gedane concessies te ontken
nen, doch evenmin mag men de draagwijdte
overschatten.
De overeenkomst beantwoordt nog niet
aan de twee hoofdeischen van de Italiaan
sche vlootpolitiek, n!. ontwapening tot het
minimum, dat mogelijk is en gelijke sterkte
van de Italiaansche vloot met dfe van de
sterkst bewapende vlootmogendheid.
Italië beschouwt ontwapening als defini
tieve oplossing van het veilighe'dsvraagstuk
en streeft naar een economische samenwer
king, die het oog gericht houdt op het ver
beteren van den economischen toestand der
landen, die door de heerschende crisis zijn
getroffen, evenals naar een nauwere solida
riteit tusschen de Europeesche landen.
De were'd maakte zelden een zoo geweldige
crisis door en gevoelde zelden zooals thans
de werking van historische krachten, die
openlijk de illusie der onveranderlijkheid
aantastten, volgens welke men op een be
paald oogenb'ik geloofde het leven der vol
ken voor altijd te kunnen bepalen. Niemand
kende de diepte der politiek, en economische
crisis Daarom is de Italiaansche regeertng
bereid, mede te werken aan de verwezen
lijking van het plan eener Europeesche Unie.
Verzet tegen verkiezing van Hoover
Na een conferentie te Washington werd
door de leiders van democraten en oppositio-
neele republikeinen verklaard, dat zij in de
presidentscampagne in 1932 zullen samen
gaan.
Senator Norris, de leider van de opposanten
in net congres, bevestigde deze beixhten,
waarbij hij mededeelede, dat hij zich tegen
een verkiezing van president Hoover zal ver
zetten.
Tegelijkertijd heeft senator Cordell Huil het
denkbeeld van samenwerking tusschen demo
craten en oppositioneele republikeinen onder
steund.
Gemeld wordt, dat senator Norris de candl-
datuur van gouverneur Franklin Roosevelt
voor het presidentschap zal steunen.
Er zijn verschillende teekenen, die er op
wijzen, dat de invloed van Gandhi, als poli
tieke en nationale leider, aanmerkelijk is
verzwakt.
Gandhi zelf is er reeds op voorbereid, dat
het niet onmogelijk zou zijn, dat het Pan-
Indische Congres, dat einde Maart in Kara
chi samenkomt, zijn overeenkomst met den
onder-koning Lord Irvin niet zou goedkeu
ren. Aan een persvertegenwoordiger ver
klaarde Gandhi, dat hij aan de 6000 afge
vaardigden, die te Karachi zu'len vergaderen,
de kwestie van vertrouwen zal stel'en. Wan
neer het Congres zijn overeenkomst m°t
Lord Irvin niet zou goedkeuren, dan zal de
Mahathma zich uit de politiek terugtrekken
en zich nergens meer mee bemoeien. Verder
deelde Gandhi nog mede, dat de eenige
regeeringsvorm, waarmede het Pan-Indische
Congres genoegen zou nemen, moest bestaan
in de Home-Rule. Wanneer de tweede Ronde
Tafel-conferentie dergelijke besluiten zou
nemen, dan is de vrede in Indië gewaar
borgd.
Dat de invloed van Gandhi verminderd is
spreekt ook duidelijk uit het feit, dat de
Congres-vrijwilligers in Bombay gewoon
doorgaan, evenals vroeger toen er met de
regeerlng nog geen vrede gespten was, om
den verkoop van buiten'andsche artikelen
te beletten. De kooplieden hopen, dat de
Mahathma zal ingrijpen en de verhitte ge
moederen tot rust zal brengen. De congres
leiders in Bombay waren hiertoe niet in
staat, want als zij de organ'satie van vrij
willigers ontbinden dan zitten ze met de
moeilijkheid om 2000 vrijwilligers, die dan
overbodig geworden zijn, aan werk te helpen
De officieele commissie, belast met het
onderzoek naar de oorzaak der geheimzin
nige sterfgevallen in het Maasdal, is tot het
resultaat gekomen, dat sommige fabrieken
in het Maasdal groote hoeveelheden ge
vaarlijke gassen laten ontsnappen zonder
voldoende voorzorgsmaatregelen te nemen.
Men acht het mogelijk, dat de regeering
de betrokken fabrieken voor de rechtbank
ter verantwoording zal roepen.
Huldiging van Schiele
De Thuringsche Landbond heeft gisteren
te Weimar een groote Boerendag gehouden
onder het motto: „Boeren, helpt U zelf".
Aanwezig waren o.a de Rijksminister voor
de Voedselvoorziening Schiele, de voorzitter
van den Rijkslandbond Graaf Kalckreuth en
de Rijksdagafgevaardigde Hepp.
SCHIELE
De voorzitter van den Thuringschen Land
bond, de Thuringsche minister Baum, open
de de bijeenkomst en dankte Minister Schie
le voor wat hij voor den in nood verkeeren
den landbouw had gedaan.
Het landvolk eischte e-hter een wijziging
in de Rijksregeering, wier samenstelling niet
meer ln overeenstemming is met de ver
houdingen in het land. Minister Baum deed
een beroep op de nationaal-socialisten en
op de Duitsch-nationalen om weer mede te
werken, omdat hun afwezigheid uit den
Rijksdag op den duur toch niet tot eenig
resultaat zou voeren.
Minister Schiele, die vervolgens het woord
voerde, werd stormachtig toegejuicht. Na
hem voerde Graaf Kalckreuth het woord
en vervolgens nog een reeks van andere
sprekers.
Na afloop vormden de deelnemende boe
ren een demonstratie, die op het marktplein
door den Rijksdagafgevaardigde Hepp en
door het lid van den Pruisischen Landdag
Ponfik met een-kort woord ontbonden werd.
Er deden zich geen incidenten voor. Een aan
tal nazi's verspreidde manifesten, gericht te
gen Rijksminister Schiele
Tegen de opstandige militairen, die in de
Spaansche vesting Jaca den opstand tegen
de regeering hadden afgekondigd, eischte
aan het einde van het proces de procureur-
generaal der militaire rechtbank voor een
kapitein, twee lu! tenants, twee adjudanten
en een sergeant de doodstraf, tegen tien
luitenants, zes adjudanten en 75 onderoffi
cieren en manschappen levens'ange gevan
genisstraf en tegen de overige beklaagden
zes maanden hechtenis.
Poging tot afpersing van 100.000 M.
De politie van Pruisen, Beieren en Baden
houdt zich, volgens een bericht in de „Mon-
tagspost", gedurende laatste weken bezig
met een poging tot afpersing, waarvan tot
slachtoffer, de directeur-generaal van de
Duitsche Spoorwegen, Dorpmuller, was ge
kozen.
Deze heeft een reeks dreigbrieven ontvan
gen, waarin ernstige aanslagen werden aan
gekondigd, ingeval hij niet een bedrag van
100.000 M. stortte. De afpersers hadden
nauwkeurig aangegeven, welke spoorbrug
gen zii voornemens waren in de lucht te
doen vliegen, wanneer de Rijksspoorwegen
niet voor het geld zorgden. Het briefpapier,
dat gebruikt werd, blijkt, volgens het onder
zoek, afkomstig te zijn uit automaten, gelijk
die te Freiburg gebruikt worden en waren
gedeeltelijk in Baden, gedeeltelijk in Beieren
gepost. Verschillende sporen wijzen er op,
dat de misdadigers in Beieren gezocht moe
ten worden. Op de door de misdadigers ge
noemde plaatsen hebben de rijksspoorwegen
een pakket doen deponeeren met waa-delooze
papieren. De bandieten hebben* zelfs kans
gezien dit pakket in handen te krijgen, zon
der door de politie gesnapt te worden. Toen
bleek, dat zij teleurgesteld waren, hebben
zij opnieuw een dreigbrief geschreven.
De vroolijke keuken
In de staatsgevangenis te Joliet, waar 1500
veroordeelden opgesloten zitten, zijn onlus
ten uitgebroken. Na het middagmaal weiger
den de gevangenen naar hun cellen terug te
keeren en snelden naar de uitgangen. Er
werd onmiddellijk alarm geblazen, waarna
reservetroepen een cordon om de gevangenis
sloten en machinegeweren op de ongewapen
de muiters richtten. Drie gevangenen vielen
een kapitein aan, dien zij mishandelden, doch
werden door cipiers neergeslagen. Een zestig
muiters vernielden volkomen het meubilair
in de keuken en de eetzaal, doch na een
bepaald aantal schoten herstelde de orde
zich.
Drie en veertig gevangenen werden in de
boeien geslagen in cellen gevangen gezet. Vier
gevangenen werden gewond, van wie twee
zwaar. Eén cipier werd gewond.
Drie dooden
In 'n tramwagen te Buenoc Aires explodeerde
heden een bom tengevolge waarvan drie
personen werden gedood en vele anderen ge
wond.
De bom was in het bezit van een Italiaan
Pieretti genaamd, en ontplofte op het oogen
blik dat deze wilde uitstappen. Ook hij werd
gedood.
Het gebeuren heeft te Buenos Aires groot
opzien gebaard.
Uit Brussel wordt gemeld, dat archief
onderzoekingen aanleiding hadden gegeven
tot het vermoeden, dat in de Sint Goede-
lekerk de schedel aanwezig zou zijn van
de heilige Elisabeth van Hongarije. De
aartshertogin Isabella zou in 1617 den sche
del aan de kerk hebben vermaakt. Deze
reliquie was afkomstig uit de Franche-
Comté.
Nu was er in de Sint Goedele inderdaad
een reliquarium met een schedel, waarop de
naam van Sint Elisabeth geschreven staat.
Een onderzoek van dr. Vervaeck, dat de
zer dagen plaats vond in tegenwoordigheid
van een afgevaardigde van kardinaal Van
Roev. voorts van Monseigneur Marinis en
andere geestelijken, heeft doen blijken, dat
de schedel in quaestie die van een vrouw
Ondanks vuil en stof, dat Uw handen
met de schoonmaak opdoen, blijven ze
zacht cn mooi door ze vooral 's avonds
in te wrijven met Purol.
Doos 30 en 60 ct. Bij Apoth. en Drogisten
van ten hoogste vijf-en-twintig jaar kan
zijn. 't Geen met de historische gegevens,
die men ten aanzien van St. Elisabeth be
zit, overeenkomt. Zij was 24 jaar toen zij
den 19den November 1231 stierf.
Het bestuur van den bond van oud-ko'onia-
len in Frankrijk heeft aan den Franschen mi
nister van koloniën een verzoekschrift over
handigd, waarin verschillende gunsten ge
vraagd worden vcor de missionarissen.
De organisatie dringt er bij den minister
o.a. op aan, dat aan de Fransche missionaris
sen, die een diensttijd van 5 jaar in de kolo
niën hebben doorgebracht, zonder uitzonde
ring een vrije overtocht terug naar Frankrijk
worde gegeven.
Vrije reis wordt ook gevraagd voor missio
narissen, die ziek geworden zijn, die ver
plaatst worden, of een nieuwe benoeming
krijgen.
Verder wordt ook aan den minister in over
weging gegeven, om den missieoversten het
recht te verleenen, om in hun district de noo-
dige requisities te doen. Van de zijde der re
geering en van het koloniaal bestuur moet
aan de missie alle hulp worden verleend, die
bevorderlijk is, om haar liefdadige doeleinden
te bereiken.
Hoe de heksen aan het werk gingen in
den heksenketel
De Zweedsche pers houdt zich op het
oogenblik bezig met het project voor een
kanaal, dat door het gebied van de Soten-
fjord, de kuststrook tusschen Göteborg en
Strömstad loopen zal.
Deze fjord aan de Bohnskust, wordt door
de bevolking heksenketel genoemd. Talrijke
schepen stranden in deze fjord, waarvan de
gevaren reeds in de middeleeuwsche sagen
worden beschreven.
De fjord staat zoo slecht bekend, dat vele
passagiers der kustbooten er de voorkeur aan
geven, aan land te gaan, om met vasten
grond onder de voeten ,den gevaarlijken af
stand af te leggen. Als de storm raast, vluch
ten talrijke vaartuigen in de nabijgelegen
haven.
Het beuken der hooge golven tegen de
klippen der Scten hoort men tot ver in het
lnad. De oude Vikingen hebben ter herin
nering aan de vele gestrande schepen op een
hoogte nabij het Soten-jford een reusachtige
gedenksteen opgericht.
De naam Soten is afkomstig van een der
dapperste Vikingerhelden, koning Sote, die
op deze plaats woonde. Koning Trygoe, een
held uit tahiike Scandinavische sagen, ligt,
naar de volksmond vertelt, aan den oever
der Scten begraven.
Reeds in 1908 maakte de vertegenwoordi
ger van het Zweedsche ministerie voor ver
keerswezen een ontwern, voor het bouwen
van een kanaal, evenwijdig aan de Soten-
flord. De kosten werden toen op 10 millioen
kronen ge-aamd. Een staatscommissie zou
de moee'ilkheden onderzoeken. De boosaar
dige fjord bakte de commissie evenwel een
leelijke poets.
Toen de stoomboot met de commissie aan
boord, de Soten naderde, lag het beruchte
fjord soiegelblank. Het was onmogelijk de
commissie tot goedkeuring der uitgaven te
bewegen.
Thans is het ontwerp volledig uitgewerkt
en bij het Zweedsche parlement ingediend.
In een autobus
In den afgeloopen nacht is het commu
nistische lid van den „Bürgerschaft", Ernst
Henning in een autobus door schoten uit
een revolver doodelijk gewond.
Naar de Hamburger politie mededeelt, be
vond Henning zich ln gezelschap van een
partijgenoot op weg naar Hamburg. Te
Funfhausen stapten drie mannen in de
autobus, die in den beginne rustig zaten.
Plotseling stonden zij op, trokken revolvers
en riepen den passagiers toe: „Handen om
hoog!"
Vervolgens vroegen zij Henning of hij het
communistische lid André was, en eischten
van hem, dat hij zijn papieren zou toonen.
Toen Henning zijn naam noemde, voeg
den de mannen hem toe: „Jou moeten wij
juist hebben."
Op hetzelfde oogenblik werden eenige
schoten op hem gelost, de onverlaten spron
gen vervolgens uit den wagen en losten van
de straat af nog eenige schoten op de
autobus.
Henning werd doodelijk gewond, terwijl
een leerares aan de beenen werd gewond.
De daders konden in het donker ont
snappen.
In het belang van het onderzoek, worden
nog geen nadere bijzonderheden gemeld
Het St. Franciscus Xaverius-
Uollege, te Tsining, is door brand verwoest.
Het gebouw was pas in 1914 tot stand ge-
DINSDAG 17 MAART 1931
HUIZEN, 298 M. Uitsluitend KRO-ult*
zending 8.009.15 Gramofoonpl. 10.00
11.30 Gramofoonpl. 11.3012.00 Godsd-
Halfuurtje Pastoor Perquin 12.002.00
Concert KRO-orkest o.l.v. J. Gerritsen -*
2.003.00 Vrouwenuurtje 3.003.30 Knip*
cursus 4.006.00 Gramofoonpl. 6.09-*
6.30 Onderwijsfonds voor de binnenvaart
6.306.45 Verbondskwartiertje 6.457.15
Schriftverbeteringscursus 7.15—8.00 Prof.
Dr. A. P. H. A. Slijpen S. J „Appolonlusvaö
Tyana, een pseudo Christus te Rome" 8.00
9.30 Lijdensmeditatie door Pastoor H. A*
Bots. Met muzlk. medewerking 9.309.40
Vaz Dias 9.40—11.10 Concert KRO-quintet
o.l.v. P. Lustenhouwer 11.1012.00 Gramo*
foonpl.
HTLVERSUM, 1875 M. Uitsl. AVRO-uit*
zending 8.00—9.50 Gramofoonpl. 10.00
10.15 Morgenwijding 10.3012.00 Concert
AVRO-kwintet o.l.v. F. Lupgens 12.15-*
I.00 Gramofoonpl. 1.001.30 Concert. Holl»
Strijkkwartet 2.004.00 Aansluiting Con*
certgebouw. Solisten L. Zimmermann en F-
Helmann 4 004.30 Piano-studiemuziek
E. Veen en L. Schmidt 4.30—5.00 Radio-
kinderkoorzang o.l.v. J. Hamel 5.006.50
Gramofoonpl. 5.506.10 Dr. H. A. Zwijnen*
berg: „De particuliere vrijwillige arbitrage
in den veehandel" 6.107.00 Concert.
Kovacs Lajos met orkest 7.007.30 Enft
les 7.458.00 Gramofoonpl. 8.008.30
Sem Dresden spreekt over Mozart 880—
9.00 Concert. Omroeporkest o.l.v. N. Treep.
G. Kulenkampf (viool) 9.000.30 Voor*
drachten door Mevr. A. v. d. Lugt Melsert-
Van Ees en C. v. d. Lugt Melsert 9.30—
10.10 Koorzang door de Wognummers 10.00
Vaz Dias 10.10—10.50 Concert Omroep
orkest o.l.v. N. Treep 10.5012.00 Gramo
foonpl.
DAVENTRY, 1554.4 M. 10.35 Morgen
wijding 11.05 Lezing 12.20 Orgelspel doof
E. O'Henry 1.20 Orkestconcert 2.15 Tele
visie 2.25 Ultz. voor scholen 4.50 Orkest
concert 5.35 Kinderuurtje 6.20 Lezing
6.35 Berichten 7.00 Orgelspel door G. Thalben
Ball 7.20 Lezing 7.45 Lezing 8.05 Orkest
concert 8.20 Lezing. Daarna: vervolg con
cert 9.20 Berichten 9.35 Berichten
9.40 Lezing 10.00 St. Patricks Day-Pro*
gramma. Orgel, concert door militaire orkest,
koor enz. 11.201280 Dansmuziek.
PARIJS „RADIO PARIS", 1725 M. 8.05
Gramofoonpl. 12.50 Gramofoonpl. 6.50
Gramofoonpl. 8.20 Orkestconcert.
LANGENBERG, 473 M. 6.20—7.20 Gra
mofoonpl. 9.35—10.35 Gramofoonpl. 10.35
11.15 Gramofoonpl. 11.30 Gramofoon-
platen 12.251.50 Orkestconcert 4.20
5.20 Concert. Viool en piano 7.20 Concert.
Orkest en zang.
KALUNDBORG, 1153 M. 11.20—1.20 Of
kestconcert en zang 4.204.50 Kinderuur
tje 7.207.30 Orkestconcert 7.309.10
„Et Sölvbryllup". Blijspel in 3 bedrijven van
E. Gad 9.25—0.45 Duetten 9.45—1080
Orkestconcert.
BRUSSEL, 508,5 en 338.2 M. 508,5 M.S
5.20 Orkestconcert 7.20 Gramofoonpl.
7.50 Gramofoonpl. 880 Orkestconcert en
causerie 328.2 M.: 5.20 Gramofoonpl.
6.05 Kinderuurtje 7.20 Gramofoonpl. 7.50
Gramofoonpl. 8.20 Orkestconcert en cau
serie.
ZEESEN, 1635 M. 5.40—11.20 Lezingen
II.201215 Gramofoonpl. 12.151.20 Be
richten 1.202.20 Gramofoonpl. 2.20
3.50 Voordrachten 3.50450 Concert
4.507.20 Lezingen 7.20 Orkestconcert
van Dostojewski 9.2010.00 Berichten en
7.50 Hoorspel „Der Idiot," naar den roman
van Dostojewski 9.2010.00 Berichten en
lezing, daarna tot 11.20 Operetteconcert.
komen en bood plaats voor 300 leerlingen,
waaronder er uit verschillende provincies en
de beste families waren.
De aardschokken in Zuid-Slavië
duren nog steeds voprt. Ook valt er 'n regen
van slik. De opwinding onder de bevolking
is dientengevolge weer gestegen.
Bij de jongste aardbeving in den Pelopon
nesus zijn 138 huizen, 2 kerken en 2 scho
len totaal verwoest.
De Spaansche minister-president
spreekt formeel de geruchten nopens het
aftreden van den minister van oorlog
tegen.
De operatie van den vroegeren Duit-
schen rijkskanselier, Hermann Mtiller, is
goed geslaagd. De toestand van den patiënt
is bevredigend.
Amsterdam,
Nieuwendijk 225-229
Utrecht,
Oude Gracht 151
Naar het Eugelsch
4.
En, of dit niet genoeg was, kwam er nog
een ver familielid in de buurt wonen, een
schrijver, die echter nooit eenigen naam had
gemaakt en die al de bitterheid van zijn ge
moed luchtte tegenover zijn dochter, zoodat
die arme Fay een verre van benijdenswaar
dig lot had.
Simon was de eenige, die vrij was van in
halige bedoelingen, en, daar de anderen wis
ten, hoe onpractiseh de „droomer" immers
was, zagen ze ook niets geen gevaar voor
mededinging in zijn omgang met den gene
raal. Zij hadden zich nooit de moeite gege
ven. om zich eenigszins te verdiepen in her
geen er in den „droomer" omging; maar
neef Philip begreep zeer goed de idealen
van den jongen man; want wonder-veel
kwamen die overeen met zijn eigen aspira
ties uit zijn jonge jaren.
Misschien dat van de jongeren alleen Fay
vermoedde, wat een teederheid er in Simons
hart school voor de bedroefden en ongeluk-
kigen; althans tot hèm was het, dat zij zich
wendde in haar moeilijkheden en niet tot
zijn knappen broer, wieu zij zulk een ver
eering toedroeg, ondanks diens grove zelf
zucht.
Terwijl Simon naast haar voortliep, be
hoedzaam zijn groote stappen inhoudend,
zoodat hij gelijken tred met haar hield, liet
hij steeds den blik weiden over de uitgestrek
te landerijen. Deze nieuwe bezitting toch be
duidde hem zooveel meer, dan iemand wel
vermoedde, en in zijn vurig verlangen, om de
schoonste van zijn droomen tot verwezen
lijking te brengen, vergat hij al de nieuwe
lessen, die hij had geleerd: de wijze wenken
betreffende het bouwen van stallen, het koo-
pen van een jacht en het laten aanbrengen
van golfvelden, waarop Ronald hem met zoo
veel ernst gewezen had, als zijnde slechts een
staaltje van zijn plicht tegenover hen allen
In de jaren, dat hij zoo hopeloos had ter
neer gelegen, was al dikwijls 't verlangen bi)
hem opgekomen, dat hij zijn arme lotgenoo-
ten toch zou kunnen helpen; hun lijden al
thans zou kunnen verzachten; en nu voelde
hij er zich ineens toe in staat en ook toe ge
rechtigd, daar hi) zich een voorval had herin
nerd uit het samenzijn met neef Philip, dat
nu eerst van beteekenis voor hem werd.
Hij had met den generaal op den heuveltop
gestaan en van daar hadden ze het uitzcht
genoten over heel het goed.
„Als dit nu alles aan jóu behoorde Simon,
wat zou je dan doen?" had neef Philip on
verwacht gevraagd.
En zonder eenige aarzeling had het ant
woord geluid;
„Ik zou er een ziekenhuis van maken,"
„Een ziekenhuis?"
„Ja, een tehuis voor arme, ongeneeslijke
kreupelen en aan het hoofd daarvan zou ik
dan den knappen Duitsshen dokter willen
hebben, die mij zoo prachtig genezen heeft."
„Dus: een ziekenhuis om beter in te wor
den, of een tehuis om in te sterven, zou Je
bedoeling zijn?" vroeg de generaal met groo-
ten nadruk.
Daarop was een stilzwijgen ingetreden en
toen waren ze samen den heuvel afgeloo
pen, de oude heer met den arm om de
schouders van den jongen.
Maar, door dat stilzwijgen voelde Simon,
had hij de toestemming, neen, liever de or
der gekregen, om die duizenden te gebruiken
op de door hem genoemde wijze Waarom
zou neef Philip, die zijn illusie immers
kende, hem anders zijn millioen hebben na
gelaten?
O, als hij dan dacht aan de pijnen en het
leed, die hij zou kunnen verzachten; den
zonneschijn, dien hij zou kunnen aanbren
gen in het anders zoo droeve bestaan van
vele ongelukkigenl
Hij droomde de Abbey al geheel in een
ziekenhuis herschapen: ln de hal stonden
rijen witte bedden en in het park en in
de oranjerie zaten en lagen tal van her
stellenden.
Alles zou hij aanwenden voor de verwe
zenlijking van dit heerlijke plan, En zelve
bleef hi) geheel op den achtergrond; hij zou
slapen op een zolderkamertje, want de be
schikbare ruimte moest zooveel mogelijk pro
ductief gemaakt worden voor de erge pa
tiënten.
Maar zijn familie.1 Die moest immers
altijd numero één wezen in zijn gedachte,
luidde de les, die hem van morgen met zoo
veel nadruk was ingeprent.
„Hoe kijk je opeens zoo bedrukt, Simon?"
vroeg Fay. „Zie je er tegenop, om Vader te
ontmoeten? Kijk, daar staat hij al aan het
venster uit te kijken."
Fay Ferrol woonde met haar vader in een
huisje, de „Duiventil" geheeten. Mr. Ferroi
kwam de jongelui reeds tegemoet en begon
op schamperen toon:
„Zoo, Simon, ik ben blij, je te zien. Ik
had niet verwacht, dat je nog komen zoudt
in de veranderde omstandigheden."
„Maar, vader!" riep Fay. „U weet immers,
dat Simon altijd dezelfde zal blijven."
„Volstrekt niet, Fay! Als je ineens mil-
lionnair wordt, kan je onmogelijk dezelfde
zijn!"
„Laat u mij het nieuwe hoofdstuk eens
hooren," trachtte Simon de gedachten van
den ouden heer op iets anders te brengen.
„Wat dost de held nü?"
„Hij heeft in eens een groot fortuin gekre
gen en deelt dit edelmoed'g met zijn minder
door het let begunstigde familieleden."
„Maar, vader! Hoe komt u er zoo toe, den
tnhoud ineens geheel anders uit te werken?"
„Ja, kind, daar heb jij zoo geen verstand
van! Laat mij nu ook maar met Simon al
leen. Wacht eens, wat hebben wij voor
lunch?''
„Koud schapenvleesch," antwoordde Fay.
„Hoor eens, ik geloof niet, dat wij, in onze
veranderde omstandigheden aan de lunch
al vleesch moeten hebben! Bewaar dat voor
vanavond. Brood en kaas is nu goed genoeg."
„Wat meent u met die „veranderde omstan
digheden?" vroeg Simon.
„De vraag is niet kiesch, vriendlief! Het
schijnt, helaas, dat het bezit van geld doo-
dend werkt op de fijnere gevoelens. Maar nu
neef Philip mijn naam geschrapt heeft uit
zijn testament...."
„Neem mij niet kwalijk," viel Simon in.
„Als u na zijn dood dan al niet beter af bent,
u is toch ook niet slechter af, zou ik mee
nen?"
„Kijk eens. Jongen, ik mis nu het uitzicht
op betere dagen en dit op zichzelve is een
verlies, zoodat wij ons dan ook genoodzaakt
zullen zien, onze huishouding op «og eenvou
diger voet te schoeien, tenzij er hulp komt
van buitenaf. Nu Fav, voor de lunch dus voor
jou een gebakken eitje en voor mij brood en
kaas; en verder zullen wij, voor het oogen
blik, nu die prozaïsche onderwerpen aan
kant zetten en ons in het romantische gaan
verdiepen, hè, Slmon?"
HOOFDSTUK m
„Wel wat doen jullie hier eigenlijk, als ik
vragen mag" riep Ronald, toen hij zijn zus
ter en zijn nichtje bijeen vond zitten in de
hal. „Ik dacht, dat het theetijd was,"
„Ja", nam Vera het woord, „dat is ook zoo.
Maar we zagen daar net Simon de oprijlaan
inkomen en we wilden hem vragen om met
ons thee te drinken."
„Zoo, zoo? Dan toch zeker niet met Simon,
den „droomer", maar met Slmon, den milU-
onnair?"
„Houd je plagerijen voor je, Ronald," zei
Maud bits. „We hoeven ons heusch voor el
kaar niet groot te houden! Denk ja, dat wij
niet heel goed merken, hoe jij het er op toe
legt, om zijn paarden voor hem te koopen,
die je dan zelf berijden zult, en al de verbe
teringen in de jacht aan te brengen, waar
van jij dan ook hoofdzakelijk profiteeren
zult...."
„Nu goed, kinderen! Laten wij elkander
nu maar niet bemoeilijken, dan kunnen wij
ieder ons slagje slaan!"
„Ik ben niet van plan, om mijn „slagje" te
slaan," antwoordde Vera kalm. „Er is maar
één ding. dat ik graag hebben zou; begrijp
je, wat dat is?"
„Nu, of ik het begrijp! Je meent den paar-
len halsketting met het opalen slot, hè?"
lachte Ronald eens fijntjes. En Vera ont
kende dit niet.
(Wordt vervolgdJ
