(Binnenlandsch Nieuws
Voor de Huiskamer
Het gestolen Luchtballonnetje
OF DE GESCHIEDENIS VAN TWEE DEUGNIETEN
TWEEDE KAMER
VERGADERING VAN DONDERDAG
De Ontwapeningsconferentie
Het Paleis op den Dam
Vertrouwen
niet vertrouwen
SOCIAAL LEVEN
De Int. Arbeidsconferentie
KERKNIEUWS
Dankschrijven van Z. H. E. Mgr.
L. J. A. H. Schrijnen
Rheumatiek belette haar
te werken
Opmerkelijke genezing van een
60-jarige onderwijzeres
De VOORZITTER deelt mee, dat de Cen
trale afdeeling heeft besloten op Donder
dag 18 dezer in de afdeelingen te doen
behandelen het wetsontwerp tot wijziging
van het 10e hoofdstuk der Rijksbegrooting
1931 (economische Voorlichtingsdienst).
Wijziging Stuwadoorswet
Voortgezet wordt de behandeling van het
wetsontwerp tot wijziging van de Stuwa
doorswet.
Bij art. 2 verdedigt de heer BRAUTIGAM
(S.D.A.P.) een amendement tot invoering
van arbeidersboekjes, betoogend, dat nu de
Arbeidskaart is vervallen, er geen controle
meer is op den arbeidstijd der havenarbei
ders, in dien zin, dat niet is na te gaan, of
een arbeider, die zijn bepaalden tijd heeft
gewerkt, daarna nog weer bij een anderen
werkgever zal gaan werken.
De heer GUIT (R.K.) licht een amende
ment van gelijke strekking toe. Spr. meent,
dat tegen invoering van arbeidsboekjes ook
bij de werkgevers geen bezwaar is. Hij heeft
in zijn amendement tevens voorgesteld de
mogelijkheid van ontheffing van de ver
plichting tot bet hebben van arbeidsboekjes
te geven als in collectieve contracten reeds
een regeling bestaat.
De MINISTER VAN ARBEID, H. EN N„
de heer Verschuur, merkt op, dat vroeger
een arbeidskaart bestond, die niets dan last
veroorzaakte. De eerste gedachte waarop
men zint na mislukking van zoo'n middel,
is een ander contrólemiddel in te voeren,
doch in de praktijk deed zich de behoefte
daaraan niet zeer sterk gevoelen. De haven
inspectie voelt niets voor arbeidsboekjes.
De regeering dient niet gedwongen te wor
den over de heele lijn van de arbeidsboekjes
gebruik te maken.
De heer BRAUTIGAM vraagt of de be
drijven, waarin het noodig zal zijn over
arbeidsboekjes zullen kunnen beslissen.
DE MINISTER zegt dit toe.
Beide amendementen worden ingetrokken.
De heer BRAUTIGAM (S. D.) verdedigt
een amendement om te bepalen, dat bij over-
werkvergunningen voor langer dan een week
vooraf overleg moet worden gepleegd met
de arbeidsorganisaties.
De heer DE VISSER (C. P.) verdedigt een
amendement om den werktijd in de haven
te bepalen op 7 uur per dag en 40 uur
per week.
Minister VERSCHUUR merkt den heer
De Visser op, dat een groot deel der in
dustrie reeds werkt met een „short time-
system". Iets anders is of in dit ontwerp
de 7-urigen arbeidsdag moet worden vastge
legd. Spr. wijst er op, dat de communisten
in 1919 tegen den 8-urigen arbeidsdag ge
stemd hebben. Spr. zou intusschen totaal
geen bezwaar hebben tegen een 7-urigen ar
beidsdag als hij over middelen beschikte om,
evenals in Rusland, vrijwilligen arbeid ver
plicht voor te schrijven. Van de havenar
beidsinspectie kan spr. niets dan goed zeg
gen. Zij heeft ook te maken met inter
nationale veiligheidsmaatregelen met be
trekking tot schepen.
De heer DE VISSER dient een amende
ment in om den vrijen Zaterdagmiddag
verplicht te stellen.
Het amendement wordt niet voldoende on
dersteund en maakt dus geen onderwerp van
bespreking uit.
De heer BRAUTIGAM verdedigt nader
zijn amendement en wijzigt het zoodanig,
dat een overwerkvergunning voor een ter
mijn, langer dan een bij algemeenen maat
regel van bestuur vastgesteld tijdvak slechts
wordt verleend na overleg met de organi
saties van werknemers en werkgevers.
De MINISTER neemt het amendement-
Brautigam over.
Het amendement-De Visser wordt verwor
pen met 54 tegen 2 stemmen.
De heer KNOTTENBELT (V.B.) wijst er
op, dat in de wet staat, dat op Zondag geen
schepen worden gelost. Hij vraagt of dit
ook geldt voor het lossen van vee.
Minister VERSCHUUR meent, dat zich in
dit opzicht geen moeilijkheden voordoen.
Verschillende reederijen zijn reeds in het
bezit van een dergelijke doorloopende ver
gunning.
De heer BRANTIGAM licht een amende
ment toe om stuwadoorsveiligheidscommis-
sies dwingend voor te schrijven.
De heer DE VISSER (C.P.) zegt, dat dit
amendement een bewijs is van de onder
worpenheid der sociaal-demopraten aan de
regeering. Een middel om ongevallen te
voorkomen is verkorting van den arbeidstijd.
Minister VERSCHUUR merkt op, dat de
ongevallen in de haven vrijwel gelijk blijven.
Het aantal dient echter verminderd te wor
den. De instelling van veiligheidscommissies
is een nieuw strijdmiddel tegen de ongeluk
ken. De regeering stelt zich daarvan niet
veel voor.
De heer KNOTTENBELT (V.B.) betoogt,
dat de werkgevers de uiterste zorgen be
steden aan de veiligheid, doch dat vaak de
arbeiders niet medewerken. Men moet de in
stelling der veiligheidscommissie aan den
Minister overlaten, die dit zoo beknopt en
eenvoudig mogelijk kan doen.
De vergadering wordt verdaagd tot heden.
De verboden Matteotti-herdenking
Vragen van den heer Albarda
De heer Albarda heeft de volgende vragen
gesteld aan den Minister van Waterstaat:
1. Wil de minister mededeelen, op welke
gronden de Radio Controle-commissie de
uitzending van een redevoering en van or
gelmuziek, ter herdenking van de zeven jaar
geleden in Italië omgebrachten socialist
Mattepti, op 10 Juni 1931 heeft verboden?
2. Heeft de minister, toen hij van het in
de eerste vraag bedoelde verbod bericht ont
ving, aanleiding gevonden zijn tusschen-
komst te verleenen, ten einde opheffing van
het verbod te bevorderen?
3. Hebben eenige beslissingen, welke de
Radio-controle-commissie in den laatsten
tijd heeft genomen, den Minister niet tot
de overtuiging gebracht, dat die commis
sie met haar preventief toezicht menigmaal
verder gaat, dan ter voorkoming van gevaar
voor de veiligheid van den Staat, de open
bare orde of de goede zeden, waarvan wet
en reglementen spreken verdedigbaar is?
4. Is de Minister niet van meening, dat
inzonderheid met het verbod van de Matte
otti-herdenking de Radio-controle-commissie
de grenzen heeft overschreden van de op
dracht welke voor haar in artikel 3 ter van
de Telegraaf- en Telefoonwet en in artikel
5 van het Radio-controle-reglement is te
vinden?
5. Hebben de ervaringen van den laatsten
tijd den Minister niet overtuigd van de
wenschelijkheid, om de preventieve censuur
op de radio-uitzendingen af te schaffen, en
wil de Minister de afschaffing van die cen
suur, al of niet met wetswijziging, bevorde
ren?
6. Wat is de reden, dat de minister nog
steeds niet overgegaan is tot de regeling van
het beroep van de beslissingen der Radio
controle-commissie, hoewel hij reeds op 27
Mei 1930 in'de Tweede Kamer zijn voorne
men daartoe uitsprak, op 23 en 30 October
1930 die uitspraak bevestigde, en op 3 Ja
nuari 1931, in antwoord op schriftelijke vra
gen, mededeelde dat zijn beslissing slechts
wachtte op het verslag van een onderzoek in
het buitenland, welk verslag nu reeds gerui-
men tijd geleden is verschenen?
7. Kan de regeling van het beroep nu spoe
dig verwacht worden, en zal die regeling
zoodanig zijn, dat de beslissing in hoogste
instantie blijft bij den tegenover de volks
vertegenwoordiging verantwoordelijken Mi
nister?
Betooging van de VARA in
Den Haag.
Gisteravond heeft de Haagsche Federatie
van de VARA een betooging gehouden als
protest tegen het verbod van de uitzending
der Matteotiherdenking.
Op de Prinsegracht voor het Volksgebouw
stelde zich om acht uur een stoet van 8000
deelnemers op, die met een muziekcorps
voorop om half negen van daar vertrok voor
een wandeling langs de aangekondigde stra
ten, voornamelijk door de Transvaalbuurt.
Ook het hoofdbestuur en het Haagsch Fede
ratiebestuur liepen aan het hoofd van de«
stoet, alsmede enkele bestuursleden van de
socialistische organisaties in Den Haag.
Vlaggen werden meegedragen, verder zagen
wij tal van doeken met „Weg met de radio-
censuur," „Weg met de Radio Omroep Con
trole Commissie," terwijl ook een groot por
tret van den voorzitter werd meegedragen
met een slot op den mond.
De stoet, die te ongeveer half tien weer
aan het Volksgebouw arriveerde, werd daar
ontbonden na een toespraak van den Haag
sche Federatievoorzitter, den heer T. K. van
der Veen.
F. Bos overleden
Te Lonneker is gistermorgen op 65-jari-
gen leeftijd overleden de heer F. Bos, een
zeer bekend figuur in landbouwerskringen.
De overledene die mede-oprichter was van
den Plattelanders Bond, werd in September
1918 voor dezen bond gekozen als lid der
Tweede Kamer, waarin hij tot September
1919, toen hij als zoodanig bedankte, zitting
had.
De overledene, die bestuurslid was van
verschillende instellingen op landbouwkun
dig gebied, was Officier in de Orde van
Oranje Nassau.
Een nationale actie?
Met het oog op de ontwapeningsconferen
tie van den Volkenbond, welke Februari 1932
te Genève zal worden gehouden, worden drie
petitionnementsacties voorbereid en wel
door de R. K., de S. D. A. P. en de Ne-
derlandsche afdeeling van den Wereldbond
der Kerken,
Naar het „Hbld." verneemt, wendt laatst
genoemde bond pogingen aan om te komen
tot een nationale actie. De Nederlamdsche
afdeeling van den Wereldbond der Kerken,
acht in deze voor allen even belangrijke
aangelegenheid 'n Nationale Adresbeweging,
die uiting geeft aan den vredeswil van het
geheele Nederlamdsche volk, mogelijk en
zeer gewenscht en heeft zich daarom tot
de R. K. en de S. D. A. P. gewend.
Afwijzing voorstel-Boekman inzake het
onderhoud
Op den 14den April van dit jaar heeft
het Amsterdamsche raadslid Boekman een
voorstel ingediend, waarmee hij beoogde,
wordt het paleis op den Dam aan het rijk
afgestaan, daaraan de voorwaarde te verbin
den dat een bijzondere Commissie door Rijk
en Gemeente zal worden benoemd voor het
ontwerpen van plannen, om het voormalige
Raadhuis zooveel mogelijk in zijn oorspron-
kelijken staat terug te brengen.
Het Rijk zou zich moeten verbinden deze
plannen binnen een nader vast te stellen
termijn uit te voeren. Het paleis zou, als de
koningin het niet gebruikt, kosteloos of te
gen een lagen entreeprijs voor het publiek
toegankelijk worden gesteld.
In het verslag van het onderzoek van de
Paleis-Raadhuis-voordracht van B. en W. in
de Afdeelingen van den Raad, werd o.m. ge
vraagd of het dagelijksch gemeentebestuur
bekend is hoe de regeering tegenover dit
voorstel staat.
Het college van B. en W. kan daarop
thans antwoorden.
In een zeer onlangs bij den burgemeester
ingekomen regeerings-missive wordt ver
klaard dat er reeds jarenlang een officieele
Commissie voor het onderhoud van het pa
leis bestaat, en de Landsoverheid geen be
hoefte gevoelt tot instelling van een tweede
Commissie, en op den grondslag, als in het
voorstel-Boekman is aangegeven.
Bezoek der Koninklijke Familie
te Parijs
De hoofdpunten van het programma
Het programma van het bezoek van de
Koningin, den Prins en de Prinses aan
Parijs blijkt, behalve het bezoek aan de
Koloniale Tentoonstelling en dat aan den
nieuwen president der republiek, den heer
Paul Doumer, in het Elysée, nog eenige be
langwekkende punten te bevatten.
Gelijk men weet, komt de koninklijke
familie Dinsdag a.s. in den vroegen ochtend
te Parijs aan. Woensdag wordt zij door pre
sident Doumer officieel op het Elysée ont
vangen, die haar een déjeuner aanbiedt,
Dienzelfden avond diner op de Nederland-
sche legatie, waarbij de president der repu
bliek tegenwoordig zal zijn.
Donderdagochtend bezoek aan de Kolo
niale Tentoonstelling.
Vrijdagavond zou, naar verluidt, maar
schalk Lyautey den vorstelijken gasten een
diner aanbieden, vermoedelijk op de ten
toonstelling.
Zaterdagmiddag ontvangst der konink
lijke familie in het Parijsche Stadhuis;
daarna zouden de leden der Nederlandsche
kolonie in de gelegenheid worden gesteld
om in de Nederlandsche legatie hun op
wachting bij het vorstelijk echtpaar en de
prinses te maken.
De bakkers en de Tarwe-Wet
Wenschen ten aanzien van bloem-
porcentage en broodprijs-
verhooging
De vijf landelijke organisaties in het bak
kersbedrijf, hielden gisteren een vergadering
in „Krasnapolsky" te Amsterdam, waar de
wenschen der Nederlandsche bakkerspa
troons werden geformuleerd met het oog
op de a. s. invoering der Tarwewet en
met het oog op de vergadering der com
missie van advies voor de Tarwewet, die
heden voor het laatst zal vergaderen.
De vergadering was bijeen geroepen door
den Ned. Bakkersbond en werd geleid door
den heer Staehle.
Besloten werd eenstemmig te ijveren
voor:
1. Een percentage van minstens 10 pet.
vrije, onvermengde bloem voor de beschuit
en banketbakkerij der gemengde bedrijven.
2. Voor een zoo laag mogelijken prijs
der onvermengde bloem.
3. Voor een niet hooger percentage dan
15 pet. bloem en meel van inlandsche
tarwe.
4. Voor een sterke bestrijding van den
invoer van Belgisch brood in Nederland
5. Voor een broodprijsverhooging van
een cent per 800 gram voor elke f 1.50,
waarmede de bloemprijs per 100 kilo wordt
verhoogd, in te gaan met 1 Juli a.s.
6. Voor de oprichting eener bakkers
centrale door de federatief samenwer-
werkende bonden in het bakkersbedrijf.
Aan de bakkers-vertegenwoordigers in
de advies-commissie werd verzocht deze
wenschen aan de regeering over te bren
gen.
Er kwam een dame de zaak van den ju
welier Watzmann binnen. Zij keek wat aar
zelend rond, sprak toen den bediende aan,
met een Engelsch accent, zoekend naar haar
woorden. J
„Hebt u ook.... hoe noemt u dat.... een
no ppIpd W (VP
De bediende keek een ietsje wantrouwig,
en vertelde, dat er een rijke keuze parelsnoe
ren aanwezig was.
In het kantoor achter den wmkel zat de
juwelier met zijn boekhouder. Hij had op
gekeken, toen de dame binnenkwam, en het
was hem opgevallen, dat ze wat vreemd deed,
wat schuw. Hij besloot, haar in 't oog te
houden. Juweliers moeten oppassen. Hij ging
den winkel in.
De bediende had intusschen eenige, snoe
ren getoond. De dame koos heel opper
vlakkig kijkend, bijna onverschillig. Dat
vond Watzmann nog verdachter. Hij wist bij
ondervinding: zoo vluchtig kiest een dame
geen parelsnoer.
De dame had een snoer gegrepen en zei:
„Ik geloofdit hierZe had nog niet
eens naar den prijs gevraagd.
Toen kwam de juwelier dichterbij en sprak
de dame aan: „Heeft mevrouw al beslist?
Dit hier? U hebt een goede keuze 't is
't mooiste stuk, dat we hebben."
De dame scheen te schrikken van de komst
van den juwelier, 't Was alsof ze even in
eenkromp; ze wendde den blik af en keek
hulpeloos rond.
„En.... de prijs?" vroeg ze eindelijk.
Op die vraag had de juwelier gewacht. Hij
had het snoer al twee jaar in huis "en nog
had hij geen kooper gevonden. Als de prijs
genoemd werd, trokken alle liefhebsters zich
terug. Maar hij voelde, dat deze klant zich
niet terug zou trekken. Ze voerde iets in
haar schild, dat achtte hij zeker; en lui van
dat slag vinden nooit iets te duur.
Loerend zei hij: „De prijs is wel wat hoog
maar de parels zijn er ook naar.... het
kost zestigduizend mark."
Het kwam uit, zooals de juwelier gedacht
had. Het bedrag maakte niet den minsten
indruk. De dame dacht maar één oogenblik
na. „Zestigduizend... zestigduizend... hoe
veel is dat in dollars?"
Watzmann nam een papiertje en rekende,
maar hield de dame in 't oog. Toen hij
klaar was zei hij: ,,Ik moet u voor 't snoer
veertiënduizend dollar rekenen, mevrouw;
dat is de uiterste prijs."
De dame knikte. „Goed. Ik neem het."
Nu moest de aap uit den mouw komen.
Met spanning wachtte de juwelier, hoe de
„Amerikaansche" zich verder zou houden.
Ze stond een oogenblik besluiteloos, deed
dan een paar stappen heen en weer, beet
zich op de lip en vroeg eindelijk met een
benepen stemmetje: ,,Ik.... heb geen
Duitsch geld. Neemt u ook dollars aan?"
„Zeker mevrouw", zei de juwelier hij
glimlachte, want hij meende nu de oplossing
van het raadsel gevonden te hebben „'t
is ons precies hetzelfde."
„Goed. Ik zal u direct betalen."
Watzmann zuchtte: kwamen zulke klan
ten maar alle dagenen wat jammer, dat
zulke klanten bijna allen zwendelaars zijn!
De dame deed haar tasch open, nam er
een portefeuille uit en daaruit een pakje
bankpapier. Het viel Watzmann op, dat
haar handen beefden, en énmaal keek ze
schichtig naar de deur. Eindelijk had ze het
geld bij elkaar. Ze legde het neer. „Als u
even na wilt tellen.... Ik geloof, dat 't
veertienduizend is."
De juwelier telde langzaam. Natuurlijk
waren die biljetten valsch. Een beetje on-
noozele zwendel, dacht hij, ietwat teleurge
steld. Hij had iets origineelers verwacht.
Toen zei hij: „Dat klopt. Veertien duizend
dollar."
De dame herademde zichtbaar, zij nam
het snoer en wilde toen gaan. Maar Watz
mann trad haar in den weg. „Een oogen
blikje, mevrouw."
Met schrikoogen ging ze een stap ach
teruit. „Watwat is er dan nog
,.Als mevrouw 't goed vindt, wou ik die
biljetten eerst even naar de bank laten bren
gen."
Zij werd bleek. „Naar de bank?"
„Ja mevrouw zal wel begrijpen, dat zul
ke bedragen niet zonder controle aangeno
men kunnen worden. Ik ben er natuurlijk
volkomen zeker van, dat de biljetten echt
zijn
„Dat zijn ze ook!" riep ze.
Watzmann bleef kalm en vriendelijk. „Zoo
als ik u al zei, ben ik er volkomen zeker
van. Maar omwille van de goede orde
't Is toch ook in 't belang van mevrouw zelf,
dat er later geen strubbelingen komen."
De dame was woedend. ,.'t Is in mijn be
lang, dat ik mijn tijd niet sta te vermorsen!
Uw houding is eenvoudig beleedigend. U
schijnt te vergeten, dat u een dame voor-
hebt!"
De juwelier maakte een buiging. „Ik ver
geet het geen oogenblik, mevrouw." Hij
wenkte zijn boekhouder en zei: „Loop even
vlug naar de bank aan den overkant.In
vijf minuten is alles in orde, mevrouw."
De klant greep naar het bankpapier.' „Geef
mijn geld maar terug. Ik laat me door u
niet beleedigen! Ik maak den koop onge
daan!"
De juwelier had haar bij den elleboog
gevat en op een bank neergedrukt. „Te laat
mevrouw u ziet, dat mijn boekhouder al
weg is. Als u hier even wilt wachten, tot
hij terug is? Maar ik heb er geen bezwaar
tegen, den koop ongedaan te maken", ging
hij spottend voort, „want ik geloof niet, dat
uw dollars erg hoog staan op 't moment".
Nauwelijks vijf minuten latier kwam Un-
terberg met de biljetten terug. Hij was bleek
en gaf den chef een wenk, mee naar achter
te komen. Watzmann ging, maar fluisterde
den bediende toe: „Oppassen! Zorg dat ze
niet ontsnapt!"
De bediende knikte, de chef ging naar het
kantoortje. „En, Unterberg?"
,,De briefjes zijn echt, meneer; door vier
beambten onderzocht zonder twijfel echt."
De juwelier stond verslagen. „Echt? Echt?"
„Ze hebben me uitgelachen, omdat ik nog
zoo lang twijfelde."
Watzmann ging met de handen door de
haren. „Ontzettend! Ont-zettend! Nu loopt
ze natuurlijk weg en ik blijf met 't snoer
zitten".
Toen trachtte hij zich te beheerschen en
ging den winkel weer in. „Mevrouw ik
vraag u duizendmaal excuus u zult me
mijn voorzichtigheid niet kwalijk nemen? U
weet, wij juweliers worden
„Niet kwalijk nemen?" riep de dame, woe
dend opstaande. ,.U moest u doodschamen!
Dacht u, dat een Amerikaansche zich zooiets
liet aandoen? Hier hebt u uw parelsnoer
geef me maar gauw mijn geld terug."
„Maar mevrouw", begon de winkelier te
smeeken, „begrijpt u dan toch
Een koude blik uit haar oogen sneed zijn
woorden af. Watzmann maakte een berus
tende handbeweging. „Alstublieft mevrouw..
ik begrijp natuurlijk welhier is uw
geld...."
De dame nam de dollars terug en verliet
zonder groet den winkel.
Watzmann sleepte zich naar zijn kantoor
terug. Hij liet zich in een leunstoel vallen
en kreunde: „Wat 'n pech! Wat 'n pech! Nu
héb ik eindelijk weer eens een mooi zaakje.,
in zoo'n beroerden tijd.... en dan haal ik
zoo'n stommiteit uit.... zoo'n ezelsstreek..
Den volgenden dag Watzmann klaarde
op! betrad de dame opnieuw den winkel,
lachte verlegen en zei: ,,U treft 't, meneer.
Ik heb overal gezocht, maar ik kon nergens
zoo'n mooi parelsnoer tegen dien prijs krij
gen."
Watzmann straalde. „Dat dacht ik wel,
mevrouw."
„Een mensch moet practisch blijven, 't Zou
onnoozel zijn, om een persoonlijk geschil met
u ergens anders duizend dollar mëer te be
talen."
De juwelier boog beminnelijk. „Zeer ver
standig. Zeer practisch, mevrouw."
„Maar een troostpenning moet u me toch
betalen. Duizend dollar. Geeft u me het
snoer voor dertienduizend?
Watzmann dacht geen seconde na. Zeker
mevrouw u hebt gelijk die boete ben
ik u wel schuldig."
„Mag ik 't snoer dan maar hebben?"
„Alstublieft. Ik feliciteer u met uw mooien
koop."
„Hier is het geld. Als u even natellen
wilt dertienduizend."
De juwelier telde snel. Klopt. Dank u wel.
Dertienduizend."
De dame glimlachte. „En moet u niet
even iemand naar de bank sturen? Voor
zichtigheidshalve? U bent zoo'n voorzichtige
koopman dat heb ik gisteren ondervon
denIk wil graag zoolang wachten.."
Watzmann keek beschaamd. „U spot. me
vrouwmaar ik heb 't verdiend geef ik
toe...."
De dame knikte hem toe, trok spottend
de mondhoeken op, lachte even hardop en
ging.
De juwelier stond zich in de handen te
wrijven. „Een mensch moet maar geluk
hebben, wat? Ik had nooit gedacht, dat dlè
nog 'n keer terug zou komen. Mooi zaakje,
jongens! Maar één ding beloof ik je ik
neem nooit meer zoo'n duur stuk in voor
raad. Zoo'n bofje heb je niet eiken keer. Zeg
Untenberg, ga even naar de bank en wissel
het geld. We hebben morgen een wissel,
komt prachtig uit".
De boekhouder nam de dollars en ging. De
juwelier liep vroolijk-opgewonden door den
winkel.
Vijf minuten later stormde Unterberg bin
nen, doodsbleek, hijgend: „Meneer me
neer
„Wat is er? Wat heb je?"
„De dollars
„Nou? Heb je ze gewisseld?" „Geen
kwestievan, meneer." „Hoezoo geen
kwestie van?"
„Ze zijn valsch, meneer Watzmann
valsch!"
Watzmann stond verstijfd. „Valsch? Hoe
zoo valsch? Gisteren zeien ze toch, dat ze
echt waren?"
Zijn laatste kracht inspannend zei de
boekhouder: „Ja, die van gisteren waren
echtmaar die van vandaag zijn
valsch
Het Nederlandsche Roode Kruis
Jaarvergadering te Deventer
Heden werd te Deventer de jaarlijksche
algemeene vergadering gehouden van het
Nederlandsche Roode Kruis.
Z. K. H. Prins Hendrik, die de vergade
ring presideerde, heeft in zijn openings
woord in het bijzonder welkom geheeten den
heer Nauta als vertegenwoordiger van het
Centraal Comité in Nederlandsch-Indië. Na
ook de overige nieuwe aanwezigen te hebben
begroet, herdacht de spreker de overledenen,
in het bijzonder Dr. Mansholt.
De secretaris-generaal, de heer Mr. G.
van Slooten Azn., bracht vervolgens verslag
uit van het Hoofdbestuur over het jaar 1930.
Het jaarverslag werd door de vergadering
goedgekeurd evenals het verslag van den
penningmeester, den heer W. J. van Lijn
den. De begrooting voor 1931 werd vastge
steld op f 71.592.30.
Na afloop van de vergadering werd door
den heer H. C. J. M. van Dijk uit Rotterdam
een voordracht gehouden over den bloed
transfusiedienst van het Nederlandsche
Roode Kruis.
Te twaalf uur werden de deelnemers aan
de vergadering, die reeds gisteravond in den
Schouwburg waren bijeengekomen ter bijwo
ning van de voorstelling van de „Roode
Kruis Revue," op het Stadhuis door het ge
meentebestuur ontvangen.
In den middag werd een uitstapje gemaakt
naar Gorssel.
Hedenavond vereenigen de leden der ver
gadering zich aan een gemeenschappelijken
maaltijd.
Het Nederlandsch Persmuseum
Jaarvergadering.
Dezer dagen is te Amsterdam onder voor
zitterschap van den heer J. H. Rogge de
jaarvergadering gehouden van het bestuur
van het Nederlandsch Persmuseum.
De vergadering heeft het verslag van den
secretaris, den heer A. Cohen, goedgekeurd.
Aan het verslag over 1930 ontleenen wij, dat
het Museum voor het eerst op geregelde tij
den voor het publiek was opengesteld. Op
16 Mei had de opening plaats, waarna in
den loop van het jaar verschillende ten
toonstellingen werden gehouden. Eenige hon
derden bezoekers hebben deze tentoonstel
lingen bezocht.
Gedurende het verslagjaar is het aantal
dossiers van het Nederlandsch Persmuseum
gestegen van 8100 tot 8500. Van verschillen
de instellingen, uitgevers en particulieren
werden zoowel oude als pas verschenen pe
riodieken ontvangen.
Eenige belangrijke aanwinsten van het
Museum, n.l. een octrooi uit het jaar 1691
en een courant van 1620, worden in het
verslag met name genoemd.
De financieele toestand van het Neder
landsch Persmuseum is ook in het afgeloo-
pen jaar nog moeilijk geweest, waardoor
vooral de noodzakelijke uitbreiding werd
tegengehouden. Ook het inrichten van een
journalistieke bibliotheek kon om dezelfde
redenen nog niet geschieden.
Het bestuur hechtte verder zijn goedkeu
ring aan het financieel verslag van den
penningmeester, den heer dr. A. G .C. de
Vries, welk verslag met een zeer klein ba
tig saldo sluit.
Besloten werd zoo mogelijk tot uitbreiding
van het museum over te gaan met een af
deeling betreffende de techniek van het Dag
bladbedrijf.
De arbeidsvoorwaarden in de
bruinkoolmijnen aanvaard
De commissie der Internationale Arbeids-
confreentie voor de regeling der arbeids
voorwaarden in de bruinkool-industrie heeft
het compromis-voorstel van den Duitschen
regeerings-vertegenwoordiger Dr. Sitzler in
zake de overwerkregeling in de bruinkool
industrie, waarover dagen lang scherpe dis
cussies zijn gevoerd, met groote meerderheid
aangenomen.
De arbeidersgroep stemde gesloten voor
het voorstel, terwijl het grootste deel der
regeeringsvertegenwoordigers zich van stem
men onthield of met de werkgevers tegen
het voorstel stemde.
De vcrdeeling der werkuren
In de Kolencommissie hebben discussies
plaats gevonden over het voorstel van den
Nederlandschen werkgever v. d. Bom en den
Engelschen werkgever Lee, dat het voor de
mijndirecties geoorloofd zou zijn, indien °P
één dag van de week minder dan een maxi
mum-aantal uren gewerkt wordt, dit in min
dering gekomen aantal uren over de andere
werkdagen der week te verdeelen.
Mr. Haex, de Nederlandsche technische
raadsman van de werkgeversgroep, lichtte dit
amendement toe en wees er op, dat in
Nederland thans vijf dagen acht uur ge
werkt wordt en 's Zaterdags 6 uur.
De Nederlandsche mijndirecties wilden de
mogelijkheid openhouden om, indien de con
ventie in werking treedt en de arbeidsdag
van 7 y„ uur wordt ingevoerd, deze regeling
te handhaven, als de aangrenzende landen
niet tot de invoering van een vrijen Zater
dagmiddag zouden overgaan.
Hij wees erop, dat ook dan in de Neder
landsche mijnen slechts 46 uur per week
zal worden gewerkt, tegen 46% uur in de
landen, die zonder vrijen Zaterdagmiddag
iederen dag 7% laten arbeiden.
Het amendement werd bestreden door de
Engelsche regeering en de arbeiders. De
stemming zal heden plaats vinden.
Aanbieding geschenk
De aanbieding aan het Internationale
Arbeidsbureau van de prachtige muurschil
dering van den Franschen meester Mau
rice Denis (die voorstelt de waarde van
den arbeider en den zegen van Christus)
door de Internationale van Christelijke
Vakvereenigingen, heeft gisteren plaats
gevonden.
Daarbij zijn redevoeringen uitgesproken
door den Belg Pauwels, ondervoorzitter van
de Internationale van Christelijke Vak
vereenigingen, door Serrarens, als secreta
ris-generaal van deze organisatie, door
den Engelschen arbeidersgedelegeerde Poul-
ton, als waarnemend voorzitter van den
raad van beheer en door den directeur,
Albert Thomas, die verklaarde zich erover
te verheugen, dat de nieuwe encycliek
„Quadragesimo Anno" zulk een krachtige
ondersteuning is van het streven van de
internationale arbeidsorganisatie.
De Limburgsche bladen bevatten gister
avond het onderstaande schrijven van Z.
H. E. Mgr. L. J. A. H. Schrijnen, bisschop
van Roermond:
Aan de geestelijkheid en de
geloovigen van ons Bisdom,
Wij danken Onze Eerw. Geestelijken en
Onze Geloovigen voor de gebeden, die zij
met zooveel bereidwilligheid en ijver voor
Ons in Onze ziekte hebben willen storten.
Dat de goede God Ons wederom de krach
ten heeft willen terugschenken, schrijven
Wij voor het meerendeel aan die gebeden
toe.
Een bijzonder woord van dank willen Wij
nog richten tot de kloosterzusters, die Ons
zoo herhaaldelijk de verzekering harer vu
rige gebeden gegeven hebben.
LAURENTIUS,
Bisschop van Roermond.
Rheumatiek kan de dagelijksche werk
zaamheden tot een foltering maken! Zoowel
't werk voor het levensonderhoud als de
huiselijke plichten gaan achteruit, als het
urinezuur U begint te kwellen.
Ook een muziekleerares moest dit onder
vinden:
De laatste tien jaar nam ik dagelijks Kru
schen Salts, ik leed aan rheumatiek, wat mijn
onderwijs bemoeilijkte. Waarschijnlijk was
hardlijvigheid de oorzaak. Wanneer ik van
mijn stoel opstond, kraakten mijn knieën en
soms had ik zelfs moeite om op te staan. Het
trappenloopen was een kwelling voor me. Of
schoon ik op een kouden kleigrond woonde,
was ik spoedig verlost van de zware rheuma-
tische pijnen, hoewel ik reeds 60 jaar ben."
L. «J. C.
De rheumatiek is een gevolg van het ge
vaarlijke lichaamsgift, bekend als urinezuur.
Als U de scherp-kantige kristallen van urine
zuur onder de mikroskoop zien kon, zoudt U
de scherpe pijnen ervan begrijpen!
En als U dan kon zien, hoe Kruschen Salts
de scherpe hoeken van deze kristallen afrondt
en ze tenslotte geheel oplost zult U toegeven,
dat deze wetenschappelijke behandeling Uw
rheumatiek moet genezen! Kruschen Salts
verhoogt de werking der organen, podat
ieder spoor van schadelijke zuren uit Uw
organisme verdreven wordt. Kruschen Salts
houdt U van binnen zuiver en schoon! En u
ondergaat naar lichaam en geest deze zuive
rende kracht.
Kruschen Salts is uitsluitend verkrijgbaar
bij alle apothekers en drogisten a 0.90 en
1.60 per flacon. (Adv.)
381. Het gevecht was eindelijk afgeloopen,
Och, aan alles komt een end.
Wie van de twee het had gewonnen,
Werd de jongens niet bekend.
De directeur dacht: „Ik ga eens zoeken,
Wellicht, dat ik den deugniet nog ontmoet."
En netjes aangekleed ging hij zoeken,
Op zijn hoofd een hooge hoed.
382. Te midden van eeuwen-oude boomen
Werd een groot vuur aangelegd
En op dit vuur van dorre takken
Stukken van het dier gelegd.
Pim's makker zag toe, hoe deze telkens
Takken op den vuurhaard deed.
Ze konden het vet hooren sissen.
Eindelijk was hun maal gereed.
