Van een
Radiorede
f
Doorzichtige Grootspraak
LIJST 5
LIJST 5
Samenwerking
LIJST 5
Het drijven der socialisten
Gemeentelijke exploitatie
i
LIJST S
EEN STEM
VERLOREN
STEM
STEMT LIJST 5
Bidt, alsof geen werken
Werkt, alsof geen bidden
WIE NIET STEMT,
misdoet evenzeer,
als hij die verkeerd stemt
Gepeperde
kost
op essentieele punten*
Hoe stemt
de Katholiek?
Het doel
is het algemeen belang!
Nummer 1 van Lijst 5
naar
uitgebracht op de
R.K. Volkspartij
is een
VROUWEN!
hielp!
MANNEN!
hielp!
ALLEN STEMMEN LIJST 5
KATHOLIEKEN!
Uw belangen worden
alleen gediend door
de Katholieke fractie!
Indien gij niet weet hoe
te stemmen, vraag dan
i£porlichting bij Katho
lieke propagandisten
R. K. school voor Buitengewoon On
derwijs.
steeds pleiten voor uitstel en trach
ten de een of andere onbruikbare
openbare school voor dit doel be
schikbaar te stellen,
Wanneer wij daar tegenover stel
len, dat het moeilijk te bewijzen zal
zijn, dat Rechts ooit zich verzet heeft
tegen nuttige uitgaven, waarmede
het Openbaar Onderwijs gediend
kon zijn. doet een dergelijke obstruc
tie pijnlijk aan.
Ook hierin zullen de heeren be
drogen uitkomen.
In het algemeen belang
STEMT LIJST 5
In Haarlems belang
STEMT LIJST 5
In uw eigen belang
STEMT LIJST 5
Orde en Gezag
STEMT LIJST 5
Rust en Welvaart
STEMT LIJST 5
Rood is duur (en niet eens
zoo goed)
STEMT LIJST 5
Uw kind heeft recht op
Bijzonder Onderwijs
STEMT LIJST 5
Het groote gezin heeft recht
op extra-verzorging
STEMT LIJST 5
Geen rood avontuur
(ofwel financieel debacle)
STEMT LIJST 5
Christendom tegen
rood-front
STEMT LIJST 5
Zorg voor het kind
STEMT LIJST 5
Zorg voor den ouderdom
STEMT LIJST 5
Doorvoering Christelijke
beginselen in stads-bestuur
STEMT LIJST 5
Geen stem weggooien a&n
een z.g. dwergpartij
STEMT LIJST 5
De wereld moet bekeeren.
En God moet triomfeeren.
STEMT LIJST
dat de R.K. Staatspartij steeds bij ai haar handelingen en in haar
geheele optreden voor oogen staat,
Het Algemeen Belang - Haarlems Belangen - Uw eigen Belangen
EISCHEN
Stemt RECHTS Stemt ROOMSCH
Stemt W. J. B. VAN LIEMT
houdt in Haarlem de verbetering
van het verkeersvraagstuk tegen
II
Ons werk zal zijn opbouwen! Wij
hebben een eereschuld in te lossen
aan onze voorvaderen!
en wij schromen niet te verklaren, dat onze
R. K. Raadsfractie daaraan een ijverig aan
deel heeft gehad. Men leze gerustelijk den
„Open Brief" van wethouder Slingenberg
er op na en wij vreezen het oordeel niet.
De tegenwoordige tijdsomstandigheden
vragen offers, groote offers, alleen al het
Burgerlijk Armbestuur heeft in de eerste
vier maanden van het loopende jaar onge
veer een zelfde bedrag uitgekeerd als over
hetzelfde tijdvak in de twee voorafgaande
jaren en met een zekere huivering vragen
wij ons af, wat zal de toekomst ons brengen?
Vooral dit laatste, die niet-te-weerspreken-
•nzekerheid, noopt ons geen enkele belofte
af te leggen, doch men zoeke in het ver
leden de waarborgen voor de toekomst. Een
voorzichtig financieel beleid wordt ons als
het ware dwingend opgelegd, welnu, dit
durven wij wel beloven, aat er gestreefd
zal worden om dezelfde politiek te blijven
voeren en mochten de komende omstandig
heden ons daartoe dwingen, dan zal over
eenkomstig gehandeld worden. Evenwel ten
allen tijde zal gelet worden op de draag
kracht der burgerij en zullen de cultureele
en sociale belangen volgens de financieele
mogelijkheden behartigd worden.
Het dienen van sociale belangen, wil nog
lang niet zeggen te dienen socialistische
belangen ra zoo is de financieele politiek
der arbeiderspartij naar onze vaste overtui
ging niet altijd in het welbegrepen belang
der arbeiders.
Toen op 6 Juli 1.1. de heer Reinalda in
een radio-rede de Haarlemsche Gemeente
politiek zou behandelen, zal menigeen ver
wacht hebben te mogen vernemen, welke
weldaden in het verleden de Haarlemsche
Gemeenschap aan de S. D. A. P. heeft te
danken, zoomede welken heilstaat wij nog in
de toekomst van deze partij hebben te ver
wachten. Eerlijk gezegd, heeft de voorzitter
van de S.-D. Raadsfractie hierin bitter te
leurgesteld. Wèl heeft de heer Reinalda het
voorgesteld, alsof alléén aan de S. D. A. P.
te danken zijn de verbetering der Volkshuis
vesting, maatregelen in het belang der
Volksgezondheid, bestrijding der Werkloos
heid, Scholenbouw, Wegen- en Verkeersver-
betering, enz. enz.
Maar wanneer we deze pretentie eens
nader beschouwen, is het toch wel vrijmoe
dig, van dit alles het monopolie voor de
S. D. A. P. op te eischen. Het met den heer
Reinalda volmaakt eens zijnde, dat het col
lege van B. en W. een collectiviteit is, ko
men dus alle voorstellen van B. en W. aan
den Raad van deze collectiviteit, die sedert
lange jaren in meerderheid RECHTS CH is.
Wanneer op het gebied der Volkshuisves
ting of Openbare Werken door de betref
fende Wethouders plannen bU het college
van B. en W. werden aanhangig gemaakt,
zal dit b.v. op Onderwijsgebied niet anders
geweest zijn. Het waren twee opeenvolgende
Rechtsche Wethouders, die Haarlem een
eervolle plaats onder de Nederlandsche Ge
meenten hierbij deden innemen. Niet alleen
de heer Roodenburg, doch ook zijn eminente
voorganger Mr. Bruch hebben zoowel het La
ger-, als het Voorbereidend, het Middelbaar
als het Hooger Onderwijs gebracht op her
hooge peil, waarop Haarlem trotsch kan zijn.
Een weinig bescheidenheid zou juist, wat
de behartiging van onderwijsbelangen, ook die
van de Openbare, betreft. aan de
zijde der S. D. A. P. niet geheel
misplaatst zijn. Ook maatregelen in het
belang van Volksgezondheid, Armwezen,
Werkioozensteun, enz., enz., werden niet door
het S. D. A. P.'sche lid van het college via
dit college bij den Raad voorgesteld, even
min als die, welke door het college nood
zakelijk werden geacht tot een betere ou
tillage onzer Bedrijven.
Het was dan ook de Rechterzijde in den
Raad die dit alles, komende van het in meer-
De heer Reinalda, leider der Haarlemsche S. D. A, P. .(op de wolken)Als. wij
en de zon er niet waren, duister zou alles zijn en niets zou gedijen!!"
Leest men de sociaal-democratische verkie
zingsorganen, dan verkrijgt men den indruk,
dat al het goede, hetwelk in de binnenkort
eindigende zittingsperiode van den gemeen
teraad in Haarlem is tot stand gebracht, te
danken is aan de socialisten, terwijl het feit,
dat er nog misstanden bestaan uitsluitend is
te wijten aan de niet-socialistische partijen.
Deze voorstelling van zaken is tastbaar
onjuist; de sociaal-demoeraten bezetten nog
niet een derde gedeelte van de gemeentelijke
raadszetels; het is derhalve ten eenenmale
onmogelijk, dat zü en zij alleen tot stand
hebben gebracht, datgene, waarvoor zij
thans trachten in den vorm van stemmen
den dank der kiezers in te oogsten.
Feit is, dat bij het treffen van maatregelen
tot leniging van den nood der economisch
zwakkeren, tot het bouwen van woningen en
het verbeteren der volkshuisvesting, tot het
bestrijden van de vreeselijke gevolgen van den
modernen geesel Gods, de werkloosheid, zeer
zeker de sociaal-democraten krachtigen
steun hebben verleend en dat ongetwijfeld
de sociaal-democratische wethouder Mr. Ger
ritsz eere, wien eere toekomt, ook in den
verkiezingstijd de gevolgen der werkloos
heid in samenwerking met de overige leden
van het College van B. en W energiek mede
heeft helpen bestrijden, doch evenzeer is het
een feit, dat vrijwel alle andere partijen en
speciaal de R. K Staatspartij ten aanzien
van bovengenoemde vraagstukken een even
krachtigen steun hebben gegeven als die, op
het verleenen waarvan de sociaal-democra
ten zich thans zoo bij uitstek beroepen.
Het is volkomen begrijpelijk, dat in den
verkiezingstijd niet ieder woord op een goud
schaaltje wordt gewogen, doch het gaat
toch te ver, zoo men voor het treffen van
maatregelen en het nemen van besluiten,
waaraan vrijwel alle partijen eendrachtig
hebben medegewerkt, de eer voor zich alleen
opeischt.
Volkomen onjuist, en, naar het wil voor
komen, niet geoorloofd is het 't voor te stel
len, alsof de niet-socialisten van ieder so
ciaal gevoel en van ieder behoorlijk inzicht
in de maatschappelijke verhoudingen zijn
verstóken en zij slechts onder den drang der
sociaal-democraten een enkele maal van be
ter begrijpen hebben blijk gegeven.
Het is onaannemelijk, dat niet ieder be
hoorlijk denkend kiezer niet onmiddellijk de
grootspraak gelegen in de beweringen der
sociaal-demoeraten, doorziet.
De behartiging der maatschappelijke be
langen der kiezers is ook bij de R. K. Staats
partij in veilige handen, de behartiging der
katholieke en godsdienstige belangen is uit
sluitend veilig bij haar.
Daarom is het plicht van iederen katho
lieken kiezer te stemmen op
derheid Rechtsche college over het algemeen
van ganscher harte heeft gesteund.
Dat het tot de mogelijkheden behoort,
dat wij in een Fractie als de onze met ver
schillende nuances in materieele opvattingen,
een enkele maal met elkander van meening
verschillen, is volkomen begrijpelijk. En ik
zou haast zeggen, dat dit een gelukkig ver
schijnsel is. Daaruit blijkt toch, dat de leden
onzer R.K. Raadsfractie kunnen bogen op
een zekere persoonlijkheid en zich niet heb
ben te getroosten een slaafsche volg
zaamheid, wèl bekend bij zekere andere par
tijen. Wanneer het echter principieele zaken
betreft, staan wij gelukkig en als een pha
lanx, schouder aan schouder.
Dan vloeien alle nuancen, die onze R.K.
Staatspartij omvat, ineen tot één harmo
nisch geheel.
Wat we dus meer specifiek aan de
S. D. A H. te danken hebben, blijft
tot nog toe een raadsel. O ja, de heeren
verbeelden zich dit wel! Wanneer men in
„Het Volk" leest, dat de heer Gerritsz „in
vloed heeft op alle, zelfs de kleinste beslis
singen van B. en W., om weike reden hij
een kracht is in het college, die wij (S. D.
A. P.) niet gaarne zouden missen", moet
men toch even de oogen uitwrijven en zich
afvragen: Missen de overige leden van het
college dan elke persoonlijkheid en zelfstan
digheid? God zij dank, is dit even anders.
Wanneer op de plaats van den heer Ger
ritsz een ander Wethouder zou hebben ge
zeten, zou er zeker niet minder tot stand
zijn gekomen. Ware dit wel het geval, zou
deze schromelijk in zijn taak zijn te kort
geschoten.
Wanneer we zien, wat in onze Gemeente
in de laatste jaren is geschied op velerlei
gebied als: scholenbouw, wegen- en verkeers-
verbetering, bruggenbouw, aanleg van kade
muren, verbetering van den Hout en van
plantsoenen in alle wijken der stad, perfec-
tionneering van onze Bedrijven als het G. E.
B., Gasbedrijf, Slachthuis, Gem. Reiniging,
waaraan millioenen zijn besteed, daarnaast
wat op cultureel gebied als onderwijs, lees
zalen, enz. is tot stand kunnen komen en
ook is gekomen, is het verbijsterend te moe
ten hooren uit den mond des heeren Rei
nalda, dat de tot nu toe gevoerde Finan
cieele Politiek ontwikkeling en vooruitgang
heeft tegengehouden.
Zeker, wanneer men het woord des heeren
Reinalda: „Wat is geld?" steeds zou toe
passen, zou er naast het ontzaglijk vele, dat
in de laatste jaren tot de ontwikkeling en
de beteekenis van Haarlem als woonplaats
heeft bijgedragen, nog veel tot dit doel kun
nen ondernomen worden. Maar de vraag is
dan ook gewettigd: Waar gaan we heen,
wanneer we de grenzen der financieele mo
gelijkheden uit het oog verliezen?
Want dat in de komende tijden hierop méér
dan ooit zal dienen gelet te worden, ver
zuimde de heer Reinalda in zijn radio-rede
zijn toehoorders mede te deelen. Geschiedt
dit niet, dan zal van een dergeliik onverant
woordelijk beleid elke stand in onze ge
meenschap, ook de arbeidende klasse, de fu
neste gevolgen ondervinden. Van zelf spre
kend is, dat hiermede niet bedoeld wordt,
dat daardoor de cultureele en hygiënische
belangen in onze Gemeente mogen verwaar
loosd worden. Verre van dat.
Maar er zijn toch hobbv's. en de heer
Reinalda verzuimde ook deze te noemen,
welke wij om der wille van een goed finan
cieel beleid op de lijst der vrome wenschen
hebben te plaatsen, zii het dan niet met
algeheele instemming van den heer Reinal
da. Op de allereerste plaats zullen wij onze
uitbreidingsplannen met de meeste zorg heb
ben vast te stellen, zoo noodig hebben te
herzien. Juist om ons de middelen te ver
schaffen de volkshuisvesting, e. a. sociale
voorzieningen, zoo mogelijk nog krachtiger
te bevorderen, moeten wij Haarlem aantrek
kelijk maken als woonstad en vooral niet
liefhebberen in het maken van z.g. groen-
strooken, daar waar ze niet noodig zijn door
een toch reeds boschrijke en landelijke om
geving.
Waar eenigszins mogelijk moet de Overheid
bevorderen, dat bouwterreinen, zoowel van
particulieren als van gemeentewege ook wor
den uitgegeven voor de vestiging van kapi
taal-krachtige personen. Dit uitsluitend en
alléén te doen voor de volkshuisvesting ver
breekt noodwendig in de toekomst Haarlem's
financieel evenwicht. Daarom, geen groen-
strooken waar villa's kunnen gebouwd wor
den en bij de uitgifte van gemeentegrond
de voorwaarden van bebouwing niet zéé ma
ken dat particuliere bouwers er het laatst
aan denken om bij de Gemeente aan te
kloppen voor grondaankoop. Ik denk b.v.
ten deze aan de gronden van Zuiderhout.
Bij het uitvoeren van openbare werken als
het bouwen van bruggen, scholen, gebouwen
voor openbare diensten enz., enz., niet steeds
het meest volmaakste en mooiste, maar
dan ook het duurste plan te kiezen
met de gedachte: het wordt door de
belastingbetalers toch wel betaald. Door
dit systeem te volgen komt men noodwen
dig tot het ideaal van den heer Reinalda
en de zijnen: Belastinghervorming d.w.z. bc-
lastingverhooging.
Er is meer. Het uitvoeren als plannen voor
de Noorderhout voere men in een dusdanig
kalm tempo uit, dat dit de eerste jaren
kunne dienen als een waardevol object voor
werkverschaffing, meer niet.
Wij, Haarlemmers, hebben aan dat soort
dure liefhebberijen niet die behoefte als b.v.
de inwoners van Amsterdam of Rotterdam.
Wanneer men ziet, hoe zoo'n Noorderhout
ter grootte van circa 40 H.A. is ontworpen
in de onmiddellijke nabijheid van het duin
en boschrijke Bloemendaal, vraagt men zich
nu toch wel eens af met de zich thans
voordoende financieele perspectieven: Is een
dergelijke luxe van die grootte, die tonnen
gouds zal kosten, nu nog wel verantwoord?
't Komt mij dan ook voor, dat alleen als
D. H. schreef in „De Vrijheid";
„Nog een orakel-spreuk van
het jongste comnfunisten-con-
gres in Nederland
„Wa,nt arbeiders, die zich
uitsloven om hun kinderen wat
meer te laten leeren, zijn de
slechtste arbeiders."
Aanpakken.
De mijnheer, die dat zei, heet
Peper en woont in Haarlem.
Wat de man met die gepe- i
perde nonsens bedoelde, weet
ik niet. Maar men moet aan
nemen, dat hij er toch wel iets
mee bedoelde. En dat het ern-
stig is gemeend. Zoodat deze S
afgevaardigde van de Neder- S
landsche bolsjewieken afdee-
ling Haarlem aan de arbeiders
het parool uitgeeft om hun
kinderen stom te houden. Hoe
stommer hoe liever. Want hoe S
stommer kinderen, hoe beter S
arbeiders.
Prachtig.
In één opzicht heeft de we
reldhervormer Peper misschien 5
gelijk. Zulke kinderen kunnen
namelijk later prachtig in aan-
merking komen als afgevaar- J
digde voor een communisten- S
congres. En ik vermoed nu, als
ik Peper hoor, dat Peper's
vader zelf ook de theorie al in j
toepassing heeft gebracht."
object van werkverschaffing dergelijke plan
nen in bezadigd tempo mogen worden uit
gevoerd.
Het is waar, in een radio-rede van een
kwartier was het onmogelijk voor den heer
Reinalda alles te zeggen, wat hij op zjjn
hart had, jammer was het echter toch wèl,
dat hij niet aangaf, waarom hij het gevoer
de financieel beleid der laatste jaren (het
geen steeds gesteund werd door onze R.K.
Raadsfractie) afkeurde, nJ. dat daardoor
niet aan alle, volgens zijn socialistisch pro
gram voorgeschreven, wenschen kan voldaan
worden.
De gevolgen daarvan, ook voor de arbei
dende klasse, besprak ik reeds hierboven.
Ook wij hebben nog onze wenschen, ook
wij zijn op sociaal e. a. terrein nog lang
niet bevredigd.
Maar wij wenschen en zullen dit ook
trachten te bereiken zonder dat de finan- -
cieele positie van Haarlem schokken zal on
dervinden, die noodwendig tot een débacle
moeten leiden. Wanneer wij maar eens den
ken aan wat ons ons nog te wachten staat op 't
gebied der werkloosheid, en wij de bestrij
ding daarvan vóór alles op de meest ener
gieke wijze zullen hebben ter hand te ne
men, is zuinigheid in alles geboden wat
eenigszins naar luxe zweemt, in elk geval
voor de gezonde ontwikkelnig van Haarlem
en zijn inwoners niet absoluut noodzake
lijk is.
Mogen de kiezers door het afvaardigen van
een sterke R.K. Raadsfractie daartoe mede
werken.
W. J. B. VAN LIEMT.
Wanneer straks de verkiezingen voor den
Gemeenteraad weer achter den rug zijn, zul
len we van S. D. A. P.-zijde weder opnieuw
een uitnoodiging krijgen om in het Gemeen
tebelang op essentieele punten een sa
menwerking tusschen verschillende fracties in
den Raad tot stand te brengen.
Reeds vorig jaar is dit ons toegezegd, na
dat wij toen na ampele overweging tot de
conclusie waren gekomen dat een dergelijke
samenwerking practisch onmogelijk is. Zeker,
met een urgentie program als in 1919 komen
de heeren niet meer. Zij zijn verstandiger ge
worden en hebber ingezien, dat Rechts daar
voor zeker niet te vinden is. Men tracht
samenwerking nu in 'n anderen, meer aan
lokkelijker vorm te gieten. Wanneer de men
taliteit van de voorstellers niet bekend was,
zou er nog wel eens over te denken zijn. Nu
wij eenmaal weten, dat men wèl wil samen
werken volgens 'n methode, zooals men zegt
van „geven en nemen", maar het
geen in de praktijk neerkomt op een
steeds nemen en weinig geven, kun
nen de Rechtsche partijen hiervoor
onmogelijk te vinden zijn.
Het meest markante staaltje van samenwer
king, zooals zich de S. D. A. P. die indenkt,
is wel het tot stand komen van de
Men weet hoe dit is geregeld. De gemeente zal
60 pCt., de Provincie 40 pCt. voor haar reke
ning nemen. Geschiedde dit niet, dan zouden
deze pl.m. 130 kinderen van deze school ten
laste van de gemeente komen en deze op
draaien voor de volle 100 pCt. De gemeente
zou dan een geheel nieuwe school moeten
bouwen, zonder de 40 pCt. van de Provincie,
zou de geheele exploitatie voor haar rekening
krijgen, enz. En toch, telkens wanneer zich de
gelegenheid voordeed, was het de S. D. A. P.,
die chicaneerde over den bouw, den grond, de
voorwaarden, enz. Om een voorbeeld te noe
men: In dezelfde Raadsvergadering, waarin
èn de Openb. Buiten- of Openluchtschool èn
de R.K. Buitengew. school ter sprake kwamen,
werd door den heer Reinalda voor de eerste
niets goed genoeg gevonden, o.a. met de op
merking: „Wat is geld?" terwijl voor de laat
ste in alle toonaarden zuinigheid en soberheid
werd bepleit. En zoo was het steeds
Bjj het vervoer der kinderen! chicane. Bij
het vaststellen der voorwaarden niettegen
staande de meest geruststellende mededee-
lingen van den Wethouder; Chicane.
terwijl ook de SJ3A..P. kent 't woord van den
heer Schroder, voorzitter van de Ver. van
Artsen en Onderwijzers: „Een mooie omge
ving werkt gunstig op de opleiding van het
zwakzinnige kind."
Of is dit aUéén bestemd voor het niet-
R.K. zwakzinnige kind?
Er zouden meer voorbeelden aan te halen
zijn, waaruit zou blijken op welk een zonder
linge manier de S. D. A. P. samenwerking
op essentiëele punten zich indenkt. Zoolang
men een samenwerking inziet, zooals zjj dat
doet, blijft deze vooralsnog onmogelijk.
Eén kans ziet de S. D. A. P. om te komen
tot een werkmeerderheid in den Raad.
Het was de heer Joosten, die bij de Begroo-
tingsdebatten de hoop uitsprak, dat deze nog
eens mogelijk zou blijken, door een na de
verkiezingen sterk verzwakte R.K. Fractie in
den Raad.
Daarvoor is onze R. K. Staatspartij te
solide gegrondvest en kon het wel eens
anders uitpakken, dan de heer Joosten
hoopt en veronderstelt.
De wapenspreuk van H. M. de Koningin;
Je Maintiendrai" zal ook het parool zijn
van onze Roomsche kiezers en propagan
disten. Dat wij zullen „handhaven" is ge
bleken bij de Statenverkiezingen, de kans is
echter groot, bij uiterste' krachtsinspanning,
op „méér dan dat!"
W. J. B. VAN LIEMT.
Kiezer zijn is niet alleen een recht, doch
ook een plicht.
Een strenge plicht!
Katholieken mogen alleen stemmen op die
partijen wier beginselen geen gevaar op
leveren voor de katholieke gedachte.
De Vrijheidsbond en de Vrijzinnig-Demo
craten zijn aanhangers van de liberale leer,
die bij herhaling nadrukkelijk door het hoog
ste kerkelijk gezag is veroordeeld.
De Sociaal-Democratische Arbeiderspartij
hangt de socialistische levensbeschouwingen
aan, waarvan Z H. de Paus in Zijn jongste
encycliek nog zeer onlangs getuigde: een
goed katholiek kan niet tevens een waar
socialist zijn.
De beide protestantsch-Christeltfke par
tijen zijn uit den aard der zaak voor den
katholiek niet aangewezen.
Een stem op de R. K. Volkspartij is een
verloren stem, die hierdoor indirect aan de
liberale en socialistische partijen ten goede
komt.
Het is met de verkeerstoestanden te Haar
lem ellendig gesteld.
Een bewoner van het Kleverpark kan, ge
bruik makende van de tram, niet op de
Groote Markt komen, of hij moet bij het
station overstappen, of het laatste gedeelte
van den afstand te voet afleggen. Evenmin
kan een bewoner van Schoten de Leidsche-
vaart bereiken, zonder op het Stationsplein
op een andere tram over te stappen.
Terwijl èn langs den Zijlweg èn langs den
Verspronckweg wel een tramlijn loopt, zijn
het Amsterdamsche en Leidsche kwartier
van elke verbinding verstoken.
Oh ja. De bewoners van deze kwartieren
kunnen zich bedienen van autobussen, wel
ke het verkeer met het centrum van de stad
onderhouden.
Er is dus inderdaad een verbinding, maar
vraag niet van welken aard die is.
De bussen, die uiteraard niet aan rails ge
bonden zijn, gaan door allerlei straten en
maken daardoor zooveel bochten en kron
kelingen, dat men niet dan via een gewel
digen omweg de binnenstad bereiken kan.
De verkeerstoestanden hier ter stede zijn
allerbedroevendst.
En de schuld van dat alles berust bij de
sociaal-demokraten. Zij zijn het, die mid
delen tot verbetering, steeds hebben tegen
gewerkt. En zy konden dat doen, want hun
wethouder moest pogingen tot verbetering in
het werk stellen en was belast met het voe
ren van de onderhandelingen, om daartoe te
geraken.
Er is echter nooit iets van gekomen.
Waarom?
De heeren hebben het ronduit verklaard:
omdat ze gemeentelijke exploitatie wen
schen.
De Katholieke raadsleden echter hebben
zich hiertegen met kracht verzet en geluk
kig hebben zij onder hun niet-socialistische
collega's genoegzaam steun gevonden, om 't
socialistische experiment op dit gebied te
Haarlem te voorkomen.
Wie nu zou veronderstellen, dat de socia
listen zich bij deze uitspraak van de Raads-
meerderheid loyaal hebben neergelegd en dus
meewerken aan verbetering van den be-
staanden toestand, vergist zich danig. Om
wille van hun rood geliefhebber op het ter
rein van overheidsbemoeiing hebben zjj
elke verkeersverbetering gesaboteerd.
De Katholieken hebben zich tegen ge
meentelijke exploitatie steeds verzet, omdat
die te duur is, schatten geld verslindt uit
de gemeentekas en de belastingbetalers er
voor laat bloeden.
Dat gemeentelijke exploitatie duur is, weet
trouwens iedereen, maar prachtig is dat nog
eens gebleken te Rotterdam, waar de tram
Vader va,n een groot gezin tot wethouder Gerritsz, als vertegenwoordiger van de
S. D. A. P.: „En gij, meneer Gerritsz, wat hebt gij gedaan voor de groote
gezinnen?"
Wethouder Gerritsz weet niets te antwoorden.
De katholieke kiezer zal a.s. Woensdag voor hem antwoorden.
niet lang geleden door de gemeente van een
particuliere maatschappij is overgenomen.
De uitgaven zijn er enorm gestegen en in
tegenstelling met den toestand bij de voor
malige R. E. T. M. nam het aantal hoofd
ambtenaren schrikbarend toe. Zoo werden
den directeur van de R. E. T. toegevoegd
een 3-tal hoofdambtenaren voor zijn per
soonlijken dienst. De directeur van de R. E.
T. M. had er niet een. Bij de R. E. T. M.
was een ingenieur, bij de R. E. T. zijn er 5.
Dan nog krijgen we een afdeeling personeels
zaken, met aan het hoofd een meester in
de rechten met bijbehoorenden personeels-
staf; een afdeeling economie met aan het
hoofd een academisch gevormde en eenige
helpers. Verder afdeelingen buiten- en bin
nendienst, tractie, voorbereiding, technische
dienst, inkoop enz. Als men nu weet, dat
aan het hoofd van elk dier afdeelingen een
hoofdambtenaar is gekomen met een be
hoorlijken staf, dan begrijpt men, dat het
aantal hoog bezoldigde functies geweldig ge
stegen is. Voeg hier nog bij, dat al deze af
deelingen een of meer zeer ruime kantoor
lokalen ter beschikking hebben, welke loka
len op de meest moderne wijze zijn inge
richt.
En Donderdagavond nog heeft, bij de be
handeling van het voorstel betreffende de
arbeidsvoorwaarden voor het trampersoneel,
het Rotterdamsche raadslid, de heer Van
der Hoeven, verklaard, altijd een tegenstan
der van exploitatie van de tram door de ge
meente te zijn geweest. Hij heeft, zoo zei hij
verder, daarvan altijd de grootste ellende,
ook financieel verwacht en het gebeurde
heeft hem in het gelijk gesteld.
Zoo ziet men, dat het overheidsbedrijf veel
en veel meer kosten eischt dan particulier
beheer.
Intusschen is het niet onmogelijk, dat da
Haarlemsche socialisten zoolang met de op
lossing van het verkeersvraagstuk traineeren,
om te zien, of ze bij deze verkiezingen een
meerderheid kunnen behalen voor hun hobby,
voor hun dwaasheid, om zoo tenslotte toch
nog gemeentelijke exploitatie door te drij
ven.
Ten koste van de kiezers, die dit socialis
tisch geliefhebber met goud zullen moeten
betalen.
Door hun stem te geven aan de Katholie
ke lijst, verkleinen zij de mogelijkheid van
dit socialistisch drijven.
Men stemme dus de candidaten van de
Katholieke lijst, d. i
