f
Du Commerce
f 750.-
f250.-
f125.-
f50.
f40.-
DE STRIJD TEGEN DE KATHOLIEKE
ACTIE EN DE VERZOENING
SPOORWEGONGELUK BIJ
SLOTERDIJK
Café-Restaurant
Budapester Zigeuner Kapel
ZATERDAG 1 AUGUSTUS 1931
Fascisme en Kerk
Doodelijk ongeluk
te Castricum
Fokker wordt Amerikaan
Het kankeronderzoek
BUREAUX NA8SAULAAN 49
ADVERTENT!EN 35 ct. p. regel
DIT NUMMER BESTAAT UIT VIER BLADEN
EN HET GEÏLLUSTREERD ZONDAGSBLAD
VIER EN VIJFTIGSTE JAARGANG Na 17833
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIEMAAL VIER EN TWINTIG UREN NA HET UNGEVAL
Is Mussolini eigenlijk wel van gedachte veranderd?
Aan- en verkoop van courante en incourante effecten
Prolongaties. Voorschotten tegen effecten. Coupons
SCHOOL EN LEVEN
Twee montagewagens op elkaar gereden - Vier gewonden
W; 1
VOORNAAMSTE cWIEUWS
J. J. WEBER ZOON
OPTICIENS FABRIKANTEN
Groote Houtstraat 166 Haarlem
TELEGRAFISCH WEERBERICHT
Telefoon No. 13866 (drie lijnen)
Postrekening No. 5970.
ABONNEMENTEN: voor Haarlem en
Agentschappen: per week 25 et.; per
kwartaal 3.25; per post, per kwartaal
3.58 by vooruitbetaling.
AARLEMSCHE COURANT
VRAAG- EN AANBOD-ADVERTEN
TIES. 14 regels 60 ct. p. plaatsing;
elke regel meer 15 ct., bij vooruitbet.
Bij contract belangrijke korting.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
tusschen den tekst 60 ct. per regel.
Alle abonné's op dit blad zijn ingevolge de verzekeringsvoorwaardenT «8111 Ij
tegen ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeeringen I UUUU»
Levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door
verlies van beide armen, beide beenen of beide ooger
bij een ongeval met
doodelijken afloop
bij verlies van een hand
een voet of een oog
bij verlies van een
duim of wiisvingei
bij een breuk van
been of arm
ij verlies van 'n
anderen vinger
Toen den Hen Februari 1929 in het Pa
leis van Lateranen tusschen het Vaticaan
en Italië de lang verbeide verzoening ge
sloten werd, ging er in heel de wereld
in de katholieke wereld niet alleen een
kreet van verrassing en van jubel op. Maar
toen twee jaren later de geruchten, welke
ai langer geloopen hadden, bevestigd wer
den, toen nJ. de strijd tegen het katholie
ke vereenigingsleven in Italië openlijk ont
brandde, toen de Paus Mussolini in het
aangezicht der geheele wereld van kerkver
volging beschuldigen moest, toen zeide de
openbare meening, dat zij daar al lang
bang voor geweest was en dat zij het altijd
wei had gedacht.
Nu wordt het begrip, dat men met den
haam van openbare meening pleegt aan te
duiden, wel eens vergeleken met een paard
dat blind is en op hol slaat. En wanneer
het nog niet eerder bewezen was, dat die
openbare meening overgevoelig en veel te
gemakkelijk te beïnvloeden is, dan zou dit
door dezen ommekeer in haar oordeel be
wezen zijn.
Want hoe vreemd het ook klinken moge,
het is niettemin een feit: dat Mussolini
thans de kerk in Italië beknot om precies
dezelfde redenen en ir. precies den zelfden
geest waarom en waarin hij haar aanvan
kelijk beschermde en later ten deele in haar
rechten herstelde! Nog sterker: Wanneer de
Paus zich over de resultaten der Verzoening
beklaagt, beklaagt Mussolini zich even hard
cn, van zijn standpunt beschouwd, met even
veel recht!
Doorbladeren wij de vijftien boekdeelen
welke alle redevoeringen van den „duce del
fascismo" bevatten, dan blijkt dat hij zijn
meening over de Kerk als zoodanig slechts
éénmaal uitgesproken heeft en wel bij zijn
intrede in het parlement, twee jaren vóór
den marsch op Rome. En wat hij toen ver
telde, was eenvoudig dit:
Rome heeft als Rome in de wereld geen
grein beteekenis meer. De wereldwijde eer
bied en bewondering voor de Eeuwige Stad
gelden alleen en uitsluitend het Vaticaan.
Het Vaticaan is de eenige macht in Rome
en in Italië welke het laatste overschot der
Romeinsche wereldheerschappij roemvol
handhaaft en de herinnering er aan leven
dig houdt. Daarom zal elke echte Italiaan,
die van echte vaderlandsliefde bezield is, het
Vaticaan in eere houden, dat Italië zoo'n
grooten luister bijzet.
De openbare meening kletste ten tijde der
Overeenkomst van Lateranen de fascistische
kranten na. en vertelde dat Mussolini het
katholicisme altijd zoo verbazend gunstig ge
zind was geweest. En het behoeft geen be
toog dat zij, zooals meer gebeurt, er meters
ver naast sloeg.
De eenige geestelijke band welke heel het
Italiaansche volk werkelijk tezamen bindt,
is het katholieke geloof, beweerde Mussolini
bij dezelfde gelegenheid. En in die overtui
ging begon hij zijn werk, waarvan de Kerk
ontegenzeglijk rijke vruchten heeft geplukt.
Het geloof dat zestig jaren lang zoo hard
nekkig bestreden was, werd door hem in al
zijn uitingen verdedigd en het Italiaansche
openbare leven kreeg op vele punten een
waarachtig katholiek uiterlijk. Natuurlijk was
dit fascistisch katholicisme een vernisje
zonder meer en hier en daar, om met Vondel
te spreken, een „schoon bepleisterd graf",
doch daar hoeft men Mussolini niet scheel
om aan te kijken, want het was eenvoudig
niet zijn taak om het innerlijke te verzorgen.
En onder het welwillend toezicht van het
Vaticaan, dat, hoe aarzelend het steeds ook
tegenover het fascisme gestaan heeft, nooit
naiiet er de werkelijke verdiensten van te
prijzen, ging Mussolini voort „den eenigen
geestelijken band welke alle Italianen teza
men bindt", verder te exploiteeren, zooals
sommige folkloristen met nationalistische
doeleinden het volksleven aanmoedigen.
Een nieuwe onderwijswet waar hij de goed
keuring van den H. Stoel voor wilde hebben,
herinnerde hem toen plotseling aan het
voortbestaan der Romeinsche kwestie. Het
Vaticaan weigerde beslist alle onderhande
lingen met den „usurpatore".
Tja, zeide Mussolini tijdens zijn verdedi
ging der Overeenkomst van Lateranen in de
Kamer: tja, eerlijk gezegd had ik er geen
oogenblik aan gedacht om de Romeinsche
kwestie cp te lossen, maar voelen deed ik er
wel wat voor. Want wij kunnen er nu wel
van overtuigd zijn, dat de loop der gebeurte
nissen tot 1870 niet te stuiten was. Als we de
zaak van twee kanten bekijken, dan is het
ook logisch dat het Vaticaan zich veronge
lijkt achtte. Voor alle katholieken en voor de
geheele wereld was er op Rome een „geeste
lijke hypotheek" welke wij niet konden weg
praten door ze te loochenen. Ik heb dus naar
de voorwaarden gevraagd en toen ik hoorde
dat er niet alleen geen brok van ons na
tionaal gebied, maar dat er zelfs minder zou
worden geëischt dan in de garantiewet al
aangeboden was, meende ik niet te mogen
weigeren
En wat was het geen last, vertelde hij in
den Senaat: de goede, de echte, dat is de
Katholieke Italiaan, stond eeuwig voor de
keuze om ofwel Italiaan ofwel Katholiek te
zijn. Er was een kiove in ons volk welke niet
te overbruggen leek. Aan den anderen kant
achtte de H Stoel zich gerechtigd tot inmen
ging in dingen welke wij de onze geloofden
en die wij als zoodanig verdedigden. Nu is de
heel boel geregeld en de Stad van het Vati
caan ligt duizenden kilometers van ons af.
Rome is voortaan van het Vaticaan even ver
verwijderd als Berlijn, Weenen of Madrid.
Ook de Paus toonde zich weinig terughou
dend en over de beginselen, welke Hem bij
de onderhandelingen hadden geleid, sprak
Hij in de zes weken die op de Verzoening
volgden, niet minder dan vijf malen en tel
kens zeer uitvoerig. Deze redevoeringen ont
hulden een zoo geheel ander standpunt dan
het door Mussolini ingenomene, dat er van
een polemiek tusschen den H. Stoel en het
fascisme gesproken werd: en dit niet heele-
maal ten onrechte.
Om de aloude en bekende geschillen over
jeugdopvoeding en staatsvergoding maar bui
ten beschouwing te laten en ons aan de
groote lijnen te houden, stelde de Paus voor
op, dat de gevolgen der breuk tusschen Kerk
en Staat in Italië zoodanig waren geweest,
dat Hij elk offer om tot een verzoening te
komen, gerechtvaardigd achtte. Onder die
gevolgen verstond de H. Vader op de eerste
plaats de geloofsverslapping en soms ook den
rechtstreekschen afval van de Italianen die,
misschien wat kortzichtig, maar toch ook
niet heelemaal onbegrijpelijk, er door hun
vaderlandsliefde toe gedreven werden om in
het Vaticaan den vijand van hun land te
gaan zien; voorts de tweedracht welke gees
telijkheid en geloovigen verdeelde in aan
hangers van den Paus en aanhangers van
den Koning, een tweedracht die maar al te
zeer en met al te bekend noodlottig resultaat
op de spits gedreven werd door degenen die
van den beginne af de Italiaansche Een
heid tot een godsdienstvijandige beweging
probeerden te vervormen; en ten laatste de
uitbanning van den H. Stoel uit Italië
waar de Romeinsche kwestie immers goed
beschouwd op neerkwam; welke de ka
tholieken vrijwel zonder eenige leiding ge
heel aan zich-zelve overliet, hen belette deel
te nemen aan het openbare leven en hen ten
slotte heelemaal in de handen speelde ven
het handjevol vrijmetselaars dat meer te Pa-
rijs dan te Rome tot regeering van Italië
werd benoemd.
Onder de talrijke vruchten welke de Paus
als het te bereiken doel der Verzoening
vooraan stelde, werd de voornaamste plaats
ingeruimd voor den wederopbouw der Kerk
in Italië: doelmatiger inrichting en grooter
toezicht op de seminaries voor de vorming
van een geestelijkheid welke, met grootere
zorg uitgekozen en beter onderricht, meer
geschikt zou zijn voor de uitoefening van
haar taak; vernieuwing en gedeeltelijke we
derinstelling van het godsdienstonderricht in
kerk en school om te komen tot een volk
van Katholieken die hun Geloof ook werke
lijk kennen en er een overtuiging in plaats
van een aanhangsel van maken; instelling
en opbouw van vereenigingen om Italië, dat
zich een katholiek en zelfs een heelemaal
katholiek land noemt, te geven wat het nog
nooit bezeten had; een Katholiek Openbaar
Leven.
Wanneer men deze twee, door ons zoo ob
jectief mogelijk weergegeven meeningen te
genover elkaar zet, is het zoo klaar als de
dag dat een botsing niet kon uitblijven zoo
dra de eerste vruchten der verzoening, die
Mussolini fascistisatie der katholieken,
en die de Paus katholisatie der fascisten,
verwachtte, begonnen te rijpen. Toen
Mussolini de vrijmetselarij uitbande, deed hij
dit om Rome los te maken van het Groote
Oosten; en toen hij zich met het Vaticaan
verzoende, deed hij dit niet om een nieuwe
macht te stellen over zijn afgod, den staat,
maar omdat uitbannen onmogelijk en, om
den luister dien het Vaticaan aan Italië bij
zet, ongewenscht was. Met den Vrede van
Lateranen beoogde hij de verdediging zijner
partij tegen wat hij den anti-Italiaanschen
invloed van het Vaticaan en de Katholieke
Wereld achtte; met zijn strijd tegen de Ita
liaansche Katholieke Actie bedoelt hij de
verdediging van de zelfde party tegen een
groeiende macht welke niet-fascistisch en
volgens zyn opvatting, düs anti-fascistisch is.
Van gedachte veranderde hij zooals wy
hopen te hebben aangetoond, geen oogen
blik.
Want om nog eens te herhalen, wat wij
drie maanden na de overeenkomst van La
teranen al schreven: De Paus was voor de
Verzoening tot elk offer bereid, om als het
ware na een lange ballingschap weer in Ita
lië terug te keeren; Mussolini had weinig
bezwaren, omdat hij er al lang naar verlang
de „het Vaticaan met al zyn aanspraken en
bemoeizucht voor eens en voor goed buiten
Italië te sluiten."
Daar ligt het begin- en het eindpunt van
alle geschillen welke zich reeds hebben voor
gedaan en zich ook ongetwijfeld nog voor
doen zullen. Daar ligt de diepste reden van
's Pausen ontevredenheid, omdat Hy met
zoo groote offers een vreedzaam conflict op
loste om er een gewapenden vrede voor in de
plaats te krijgen. Daar ligt ook al de teleur
stelling van Mussolini, die den weg dacht te
effenen voor zijn partij en zijn regeering, en
deze plotseling verdrongen zag door een
macht waaraan hij, 'zonder dit te willen, zelf
het leven gegeven had.
Of de Paus door Mussolini misleid is? Op
deze vraag antwoordden wij reeds in een
vorig artikel (29 Juli 1931) en wy zullen
daar thans alleen nog aan toevoegen, dat het
Vaticaan ook met de toekomst rekening
pleegt te houden en bij de onderteekening
der Overeenkomst van Lateranen ongetwy-
feld een heel stuk verder keek dan die paar
jaren dat Mussolini en zijn stelsel nog zul
len bestaan.
Maar als de Paus nu zelf beweert, dat het
fascisme zich aan een kerkvervolging te bui
ten is gegaan, waarom dan zooveel vredelie
vendheid als in het slot van den Zendbrief
over de Katholieke Actie? Waarom geen
verbod? Geen regelrechte veroordeeling?
Daarover in een volgende beschouwing
meer.
J. H.
Onder den titel: „Non scolae sed vitae"
niet voor de school, maar voor het
leven klaagde de redactie van „Het
Onderwijs" het neutrale orgaan dei-
hoofden van scholen in Nederland
onlangs over het feit, dat er een steeds
toenemende verwijdering te constatee-
ren valt tusschen de school en het le
ven. Wel te verstaan: tusschen heel het
complex van indrukken, dat het kind
ontvangt buiten de school en binnen de
school.
Binnen de school leert het „woests
gronden", „boschrijke streken" of „be
langrijke industrieën" al of niet in Ne
derland; buiten de school ziet het in
film of illustratie steppen en prairiën
met jakkerende cowboys of huivering
wekkende rotskloven en kraters van
vulkanen of zwiepende, kokende zee
brandingen, waar doodsprongen in
worden gewaagd of het niets is.
Binnen de school bekijkt het de ont
wikkeling van het kleed van de Germa
nen tot in onzen tijd; buiten de school
volgt het met veel meer belangstelling
de advertenties van de kranten of de
costuumgeschiedenis van Hollywood.
Binnen de school hooren zij, hoe de
vrouw zich het kiesrecht verworven
heeft in de Nederlandsche wet; buiten
de school zien zij hoe de vrouw het
onkiesche recht van scheiden heeft
gekregen in de studio's der filmmaat
schappijen.
Binnen de klas zingen zij „Rust mijn
engeltje, zacht"; buiten de klas hooren
zij het in de radio: „Good night
Schön war das Marchen" of brullen
zij het op straat: „Adieu, mijn kleine
garde-officier", het liefst in hooghaar-
lemmerdijksch.
Binnen de school behooren zij het ka
rakter te eeren van den ouden Aristides,
die een burger-analfabeet hielp zijn
eigen verbanningsoordeel neer te schrij
ven bij het schervengerecht; buiten de
school dwepen zij met elegante,
lachende, wuivende filmsterren, die vaak
groote egoïsten zijn en verzamelen zij de
portretten van voetbalhelden.
Al die dingen die verre landen, die
sensationeele avonturen, die gewaagde
kleeding, die losse banden, die zwoele
liedjes, die doellooze helden die
ziet het kind als h e t leven", dat
vaak lijnrecht ingaat tegen het onder
wijs in een oude cultuur, dat het kind
onmiskenbaar veel meer trekt dan de
school.
„Het Onderwijs" klaagt hierover
naar onze meening niet ten onrechte;
al meenen wij, dat er wel een scherp
onderscheid dient te worden gemaakt
tusschen wat per se verkeerd en wat
hoogstens onverschillig moet worden
genoemd.
Het is ons echter niet duidelijk, wat
„Het Onderwijs" een neutraal orgaan
toch eigenlijk bedoelt met zijn klacht
en met zijn titel: „Non scola, sed vi
tae" „niet voor de school, maar voor
het leven." De conclusies van den schrij
ver zijn erg vaag.
Er zijn intusschen maar twee moge
lijkheden. De schrijver ziet in al die
uitingen van het moderne leven het le
ven zelf of niet. Hij geeft het kind
gelijk, .wanneer het in die antipoden van
het dn der wijs het leven ziet, of het is
zijn overtu ;ing, dat het kind later wel
beter zal inzien. Een van de twee.
Wij meenen in het betoog van „Het
Onderwijs" echter als des schrijvers
overtuiging te mogen ontwaren, dat het
kind eenmaal in het najagen van al
deze bovengenoemde dingen zijn bevre
diging niet meer zal vinden, dat het
leven elders ligt. Dat hij met de toe
passing van zijn titel op al die poppen-
kasterij slechts een sarcasme bedoelde,
geen ernst.
In dat geval denken wij er precies zoo
over.
Dan echter begint het verschil tus
schen ons en den schrijver van „Non
scolae sed vitae". Deze immers zet hier
een punt achter zijn betoog; deze houdt
hierbij op. Het is hem voldoende met
sarcasme te hebben geuit, dat het kind
het leven verkeerd ziet tegen den tijd,
dat het de school verlaat. En daarmee
basta!
Wij gaan echter verder en durven de
hoofden der scholen in Nederland wij
zen op wat er logisch geconcludeerd
moet worden uit het hoofdartikel in hun
eigen blad: welnu: open dan de oogen
van het kind voor den waren zin van
het leven. Geef het kind antwoord op
zijn vraag naar het waarom en het
waartoe.
Als ge het kunt tenminste.
Want.... het neutrale onderwijs kan
het kind niet opvoeden tot het leven,
omdat het PRINCIPIEEL ELK ONDER
WIJS IN HET WEZEN VAN HET LE
VEN UITGESLOTEN HEEFT.
Het zijn de eischen der neutraliteit,
welke de opvoeding verhinderen.
Het Duitsdie disconto verhoogd
De Duitsche Rijksbank heeft met ingang
van heden het officieele disconto van 10 tot
15 pet. verhoogd en de beleeningsrente van
15 tot 20 pet.
Nog geenerlei ontspanning
Naar de „Reichspost" uit de Vaticaansche
Stad verneemt, is nog geenerlei ontspanning
in de betrekkingen tusschen het Vaticaan en
de fascistische regeering ingetreden en valt
voorloopig ook geen wijziging in den toe
stand te wachten, zeker niet voor September
of October.
Intusschen zal een uit kardinalen en an
dere kerkelijke hoogwaardigheidsbekleeders
samengestelde commissie zich met de kwestie
bezig houden en den H. Vader voortdurend
van den loop der dingen op de hoogte
stellen.
De berichten in de buitenlandsche pers
over een aftreden van den kardinaal-staats
secretaris Z. H. Em Pacelli en een opnieuw
optreden als zoodanig van kardinaal Gaspar-
ri worden door het Vaticaan nadrukkelijk
tegengesproken.
Vermoedelijk houdt dit gerucht verband
met een langdurig onderhoud dat de H. Va
der dezer dagen met Zijn voormaligen staats
secretaris heeft gehad.
Omtrent deze audiëntie is echter niets be
kend, evenmin trouwens als over de buiten
gewone vergadering der curie-kardinalen,
welke onlangs, zooals gemeld is, ten Vati-
cane heeft plaats gehad.
De fascistische bladen hebben eindelyk
hun critiek op de jüngste Pauselijke ency
cliek gestaakt en de gewone Vaticaansche
rubriek, die tijdelijk was stop gezet, weer
hervat.
Juffrouw onder de tram geraakt
De verloskundige mej. A. Vahl, die, gezeten
op haar motorrijwiel, gisterenmiddag de
trambaan van het Provinciaal Ziekenhuis
„Duin en Bosch", te Castricum, wilde pas-
seeren, geraakte onder de aankomende tram.
Zwaar gewond werd zij overgebracht naar
het Centraal ziekenhuis te Alkmaar, waar zy
kort na het ongeval aan de gevolgen is over
leden. Het lyk is naar de woning van het
slachtoffer overgebracht.
Motor met zijspan in botsing
met melkauto
Eén doode
Hedenmorgen om half zes reed een motor
met zyspan, welke drie heeren vervoerde, uit
de richting An»terdam naar Abcoude, toen
de motor onder Duivendrecht in botsing
kwam met een melkauto uit Abcoude. De in
zittende van het zyspan werd zoo zwaar ge
wond, dat hij spoedig overleed; de duorijder
bekwam een armfractuur, terwyl de bestuur
der ongedeerd bleef.
Door te krachtig remmen sloeg de melk
auto over den kop; alle melk ging verloren.
Het lyk van het slachtoffer is in beslag ge
nomen. Een onderzoek wordt ingesteld.
Hedenmorgen omstreeks half zes heeft on
der de voormalige gemeente Sloterdyk, juist
op den overweg bij het Dorpsplein, een spoor
wegongeluk plaats gehad. Gedurende den
nacht was met montagewagen op de lyn ge
werkt. De werkzaamheden waren gereed en
een montagewagen uit Haarlem, die naar 't
Centraal Station te Amsterdam moest, reed
in dezelfde richting als de montagewagen, die
by Sloterdyk gewerkt had, zou ryden. Er
stond een dikke mist en dit is oorzaak ge
weest, dat de machinist van den montage
wagen uit Haarlem den anderen trein niet
heeft gezien. Op genoemde plek had dienten
gevolge een botsing plaats, waardoor twee
wagens met een as ontspoorden en vry ern
stig werden beschadigd.
Vier arbeiders, die zich in den trein bevon
den, werden gewond.
Het zijn W. Ketsner, J. Dijkstra en W. van
der Heijden uit Haarlem, en A. de Vries uit
Amsterdam. De wonden, die zij opliepen, zyn
niet levensgevaarlyk. Alleen de beide eerst-
genoemden moesten, nadat zij allen door den
G. D. naar het ziekenhuis waren gebracht,
worden opgenomen.
Van der Heijden en De Vries konden daar
na naar huis worden gebracht.
De organisatie van de hulpverleening door
den G. G. D., waarvoor, naar wy vernemen,
een speciale regeling met de Spoorwegen be
staat, bleek by dit ongeval buitengewoon goed
te functioneeren.
Er bestaat een kaart, waarop de punten
van den spoorweg zyn aangegeven met cy-
fers en toen de chef van het C. S. te Am
sterdam hedenmorgen den G. G. D. meldde,
dat een ongeval was gebeurd tusschen de
punten 38 en 39, en dat er gewonden wa
ren, wist de G. G. D. onmiddellijk waar men
moest wezen en binnen korten tijd was hulp
aanwezig.
Het spoorwegverkeer uit de richting Haar
lem naar Amsterdam is eenigen tyd gestremd
geweest.
De passagiers voor Amsterdam moesten te
Halfweg, dat thans geen station meer is, over
stappen en doorgaan met de E. S. M. Hier
door ontstond natuurlijk vertraging.
Te kwart over acht hedenmorgen was alles
weer normaal, dank zy het spoedig aanvoeren
van hulpmateriaal en hard werken.
De gewonden.
Omtrent de 4 gewonden bij het spoorweg-
ongeval vernemen wij nog, dat J. Dijkstra
een gecompliceerde beenbreuk heeft en
Ketsner een wonde heeft in de lies.
Aan het voornemen om v. d. Heijden naar
huis te vervoeren, is geen gevolg gegeven.
Hij is naar het Binnengasthuis gebracht ter
observatie, omdat hij zich later minder wel
gevoelde.
,x-
Juffrouw te Castricum door de tram over
reden en gedood.
(blz. 1, 1ste blad)
Spoorwegongeval bij Sloterdijk. Vier ge
wonden.
(blz. 1, 1ste blad)
Het disconto der Duitsche Rijksbank tot 15
pet. verhoogd.
(blz. 1, 1ste blad)
Geïnstalleerd is de commissie, belast met
het instellen van een onderzoek naar den
toestand in het treilvisscherijbedrijf te
IJmuiden.
(blz. 3, 2de blad)
Het rapport der Engelsche Bezuinigings
commissie is verschenen.
(blz, 1, 3de blad)
Lloyd George buiten gevaar.
(blz. 1, 3de blad)
De strijd in China.
(blz. 1, 3de blad)
Overstroomingen in Britsch-Indië.
(blz. 1, 3de blad)
Geen omvangrijke handel in gebruikte be
lastingbanderollen vi ji sigaretten.
(blz. 1, 3de blad)
Handelsverdrag tusschen de Unie van
Zuid-Afrika en Nederland.
(blz. 1, 3de blad)
Doodelijk ongeluk in de Staatsmijn „Hen
drik".
(blz. 2, 3de blad)
Philips sluit de fabriek te Leuven.
(blz. 2, 3de blad)
Berger's Bank te Venlo in moeilijkheden.
(blz. 2, 3de blad)
Barometerstand 9 uur v.m.: 7.63, stilstand.
Licht op De lantaarns moeten morgen
worden opgestoken om: 9.20, overmorgen
9.18.
Hoogste barometerstand 762.8 te Wisby.
Laagste barometerstand 753.3 te Aquerary.
Verwachting: Meest; zwafeke wind uit Oos
telijke richtingen, licht tot half bewolkt, wei
nig of geen regen. Iets warmer.
Vanaf heden
Laczi und Ader
Reuter seint uit Hackensack:
Anthony H. G. Fokker, vliegtuigbouwer, zal
zijn definitieve verzoek voor naturalisatie tot
Amerikaansch staatsburger thans indienen,
Hij woont sedert April 1926 te Alpine (Ber
gen County).
De heer Fokker is 6 April 1890 te Kediri ir.
Ned.-Indië geboren.
Hedenmorgen omstreeks half zes zijn bij Sloterdijk twee montagewagens ontspoord,
tengevolge waarvan vier arbeiders gewond at de wagens ernstig beschadigd warden.
Onze foto geeft een beeld van van een der vernielde treinen
Dr. Bendien naar Engeland
Voor een proefneming op groote schaal
Dr. Bendien uit Zeist, wiens opmerkelijk
succes met het vaststellen van kanker door
bloedonderzoek thans de aandacht van heel
de wereld op zijn persoon heeft gevestigd,
is Donderdagavond in Hoek van Holland
scheep gegaan, om te Londen met Engelsche
medici besprekingen te voeren over een nieu
we, officieele proef, die genomen zou wor
den door het Cancer Hospital te Londen.
Voor deze proef op groote schaal hebben zich
een honderdtal doctoren en verpleegsters be
schikbaar gesteld, terwijl tal van kankerpa
tiënten zich hebben aangeboden om hun bloed
te laten onderzoeken.
In een onderhoud, dat dr. Bendien voor
zijn vertrek telefonisch met de Daily Express
heeft gehad, zeide hij o.a.
„Sinds de resultaten van de proef, door het
British Empire Cancer Campaign ten aanzien
van myn methode van diagnostiseeren ge
nomen, bekend zyn geworden, is mijn post
overweldigend. De brieven komen van overal
van lieden, die mij vragen hen te behandelen.
De telefoon staat niet stil in mijn studeer
kamer. Ik heb nergens tijd voor. Ik voe! mij
ongelooflyk moe. Velen komen uit Engeland
en andere Europeesche landen mijn hulp in
roepen. Myn werk stapelt zich meer op. Bij
al dit bijzondere werk komt nog myn gewone
dokterspraktyk. Mijn bezoek aan Engeland
kan niet van langen duur zijn."
