TARDIEU'S COUP DE THEATRE
Yan Simon geen nieuws
i-
DERDE BLAD
WOENSDAG 10 FEBRUARI 1932
BLADZIJDE 1
TARIEVENDEBAT IN
LAGERHUIS
Door het Lagerhuis
goedgekeurd
MUSSOLINI EN
PIUS XI
Niet de eerste ontmoeting
IN ZIJN VADERLAND
NIET GEËERD
Spaansch Jezuïet lid van
Intern. Commissie
UIT SHANGHAI
Het lot der Universiteit
DE ONTVOERING
VAN MGR. OROZCO
Een trouw herder
ZES NAZI'S TOT J- JAAR
VEROORDEELD
NIEUW AMBASSADEUR DER
V. S. TE TOKIO
DE MIJNRAMP IN BELGIË
HERSTELCONFERENTIE
IN JUNI?
DE TRAINING VOOR „PANCAKE-DAY"
OM HET KRUISBEELD
IN DE SCHOOL
FRANSCHE
HANDELS-POLITIEK
6.041.000 WERKLOOZEN IN
DUITSCHLAND
ECUADOR ZONDER GOUDEN
STANDAARD
TWEEDE INTERNATIONALE
POOLJAAR
WALLACE ERNSTIG ZIEK
ELECTRICITEIT ALS
VERDOOVINGSMIDDEL
2 ITALIAANSCHE KRUISERS
OP STAPEL
Genève, 8 Februari.
Er is weinig zoo eenvoudig en zoo van
zelf sprekend, als het vermoedelijk verloop
der Ontwapenings-Conferentie Vrijdagmid
dag nog was. Zeker, de Ontwerp-Overeen-
komst het ongetwijfeld op vele punten
teleurstellende product van bijna zes jaren
arbeid der Voorbereidende Commissie,
telde er onder zijn zestig artikelen niet één
dat niet van een of andere zijde bestreden
werd. Duitschland, Rusland en Turkije
dreigden zelfs met tegenvoorstellen. Maar
het kon toch en zou ook naar alle waar
schijnlijkheid moéten dienen als basis voor
onderhandelingen welke met de hulp van
Engeland oorsprong van elk compromis,
en misschien van Amerika dat onge
straft naar alle kanten een grooten mond
kan opzetten, in elk geval tot eenig ein
de zouden leiden: welk? dat hing af van
den loop dien de conferentie nemen ging.
Toen kwam de coup de théatre! Aan het
einde der zitting van Vrijdagavond, een
zitting welke nu beslist niets om het lijf
had en welke door vele diplomaten zelfs
verzuimd werd; beklom de Fransche mi
nister Tardieu de tribune en deponeerde de
voorstellen zijner delegatie. Een vertrouwe
lijke mededeeling omtrent deze voorstellen
hadden de leiders der andere delegaties
nauwelijks een uur van te voren ontvangen.
In den avond werden tijdens een pers-con
ferentie de journalisten op de hoogte ge
steld.
Practisch is daarmee de Ontwerp-Over-
eenkomst minstens voorloopig van de baan.
Frankrijk heeft de leiding der debatten in
handen genomen. De conferentie staat voor
een voldongen feit: aannemen kan zij die
voorstellen niet om materieele redenen; ze
verwerpen is feitelijk onmogelijk uit moreel
oogpunt.
We zullen ons van eene uiteenzetting der
voorstellen van Tardieu onthouden, wijl die
u reeds langs telegrafischen weg bekend ge
worden zijn, en ons bepalen tot een resumé
ter ondersteuning van ons betoog. Frankrijk
stelt dus voor:
ten eerste, de internationalisatie der bur
gerlijke luchtvaart en 't ter beschikking stel
len van den Volkenbond der militaire
luchtvaart; slechts kleinere toestellen blij
ven aan de Staten;
ten tweede, het ter beschikking stellen
van den Volkenbond der zware artillerie,
der oorlogsschepen van meer dan 10.000 ton
en der grootere onderzeeërs;
ten derde, vorming van een internationaal
politie-leger en van een mobile brigade.
Het behoeft geen betoog dat er, in theo
rie, niets mooiers denkbaar is dan deze uto
pie. Er bestaat geen enkele pacifistische
strooming welke niet als hoogste einddoel
zoo een Volkenbondsleger ziet. Het zou de
verwezenlijking van een ideaal zijn. En de
Fransche pers zingt het reeds in alle toon
aarden: „Nu zal men zien wie de ware min
naars van den vrede zijn!" Inderdaad, er is
moed voor noodig om dit plan te ketsen.
En toch! Tot basis van zijn plan ver
klaarde Tardieu de eerbiediging der aan
gegane overeenkomsten. De bestaande toe
stand „er zijn thans twee soorten van
internationaal recht, één voor de overwin
naars en één voor de overwonnenen; dit
onderscheid maakt een duurzamen vrede
onmogelijk", verklaarde Lord Cecil giste
ren, helaas, op zijn eigen houtje en niet
als vertegenwoordiger der Engelsche regée-
ring; de bestaande toestand, zeggen we,
blijft dus onveranderd gehandhaafd. En niet
alleen bevat het Fransche voorstel geen
practische vermindering van ook maar één
man of van ook maar één cent, maar bo
vendien wil het met een nieuwe, plechtige
overeenkomst nog eens het harde, al te
harde vonnis van Versailles bezegelen.
De Fransche en Zwitsersche pers, alsook
de voornaamste organen van Frankrijks va
zalstaten Polen, België, Tsjecho-Slowakije,
Roemenië en Joego-Slavië, beweren dat,
wanneer het onderhavige voorstel eenmaal
aangenomen is, de ontwapening eigenlijk
volkomen mag worden genoemd. Geen land
immers zal meer een nationale bewapening
van eenige beteekenis of van de minste agres
sieve macht bezitten en men zal alleen 't mi
nimum van verdedigende krachten hebben,
noodig voor het beantwoorden van een mo
gelijken aanval, in afwachting van het te
hulp gezonden Volkenbonds-heir.
Het klinkt verleidelijk. De harde werke
lijkheid echter stelt verschillende wreede
TriFhèt juist dat Frankrijk, te samen met
zijn vazalstaten, over driekwart der bewape
ning van Europa's vasteland beschikt? Welk
is het supernationaal orgaan dat deze macht
leiden zal? Volgens welke regelen zou dit
moeten gebeuren? Als het een oplossing
mag worden genoemd dat men den scheids
rechter de wapenen overgeeft, kan dan de
rol van dien scheidsrechter worden toever
trouwd aan den Volkenbond welke, ten op
zichte van het ideaal dat zijn grondslag
vormt, voorloopig niet meer dan een
fictie is?
Tardieu heeft die moeilijkheid begrepen
en in het vijfde deel van zijn voorstel noemt
hij de volgende „voorwaarden ter organisatie
van den mede, onder andere", noodzakelijk:
de verplichting tot arbitrage; de definitie
van den aanvaller; garanties wat betreft de
snelle beslissing der macht die over de strijd
krachten beschikt; overeenstemming tus-
schen de actie dezer macht en de regelen
van een nog onvoldoende gedefinieerde,
internationale wet; een internationale con
trole op de reglementeering der bewape
ning".
En de belangstelling welke hedenmorgen
voor Tardieu's rede bestond, was dan ook
enonn. Sir John Simon die namens Enge
land de Algemeene Beschouwingen begon,
vermocht ondanks zijn breed gebaar en on
danks zijn mooie zegging, nauwelijks te
boeien.
Om kwart- over-elven precies betrad ein
delijk de Fransche Minister van Oorlog
onder doodsche stilte het podium.
Wat hij zeide, beantwoordde echter al heel
weinig aan de zoo hoog gespannen verwach
ting. Hij sprak over geruchten welke hem
van de straat bereikt hadden en welke van
een groot pessimisme blijk gaven omtrent de
resultaten der Conferentie. Hij sprak van
de crisis, van het wapengekletter in het
Oosten, en ten slotte van het verdrag het
welk deze Conferentie tot een plicht maakte:
„het verdragwaaruit het glanzende
ideaal der samenwerking straalt, ook al
moesten enkele zijner bepalingen zich in-
spireeren aan de noodzakelijkheden van het
oogenblik waarop het gesloten werd." Eene
beperking der bewapening noemde hij voorts
afhankelijk van vier voorwaarden: „veilig
heid, uitvoering der gemeenschappelijke
verplichtingen, geografische situaties en
bijzondere omstandigheden."
Ten overvloede toonde hij aan dat de
Volkenbond op wiens schouders hij een zoo
zware taak wil leggen, tot heden al heel
weinig voidoening heeft geschonken; noem
de hij de tallooze overeenkomsten en ver
dragen welke hun practisch nut nog altijd
aantoonen moeten en haalde hij ten slotte
de woorden aan van den Spanjaard Macia-
riaga: „Het Pact is langzaamaan inwendig
vernield, zonder dat iemand zich daartegen
verzet. Men heeft het zijn inhoud ontnomen
en de verplichtingen welke het oplegt, tos
niets teruggebracht."
„Ons doel is het te bouwen op de basis
van het Pact inplaats van een andere basis
te zoekenWij kunnen, wanneer wij sla
gen, een grooten stap naar den vrede ma
ken. Om dat te bereiken, moeten wij echter
ons doel niet voorbijloopen. Wij zijn er niet
mee belast om een nieuwe wereldkaart te
maken, noch om over een nieuw vredesver
drag te onderhandelen, noch om andere pro
blemen op te lossen dan die welke het Pact
ons heeft toevertrouwd. De voorbereidende
werkzaamheden hebben zich ontwikkeld in
den loop van jaren, in een kader dat door
het Pact werd bepaald en dat wij te eer
biedigen hebben. Niets meer; niets minder.
Minder doen zou beteekenen dat wij de we
reld een harde ontgoocheling opleggen;
meer doen zou beteekenen dat wij ons bloot
stellen aan de grootste wanordelijkheden.
Waar wij voorts trachten de garantie der
macht door de garantie der overeenkomst
te vervangen, zijn wij tevens noodzakelij
kerwijze gehouden onze trouw te bevesti
gen aan de gegeven handteekeningen, al
thans wanneer wij niet alle autoriteit ont
nemen willen aan onze beslissingen van
morgen."
„Ondanks de beperkingen, waartoe het
spontaan besloten heeft, is Frankrijk bereid
zich contractueel te verbinden zijn bewape
ning gedurende een bepaalden tijd te ver
minderen."
Dan eindelijk noemde Tardieu ook het
plan dat hij de Conferentie had voorgelegd.
Hij gaf een kort resumé, wees zonder een
poging tot weerlegging alle critiek afen
praatte toen verder over de dooden en de
gewonden in den wereldoorlog, over de ver
woestingen en over zijn land, dat drie malen
in een eeuw overweldigd werd.
Van de twaalf folio-vellen, welke Tardieu's
rede lang was, handelden er acht over hand
teekeningen die geëerbiedigd moeten worden,
waren er drie gewijd aan 'n oratio pro domo
en was er in twintig regels sprake van het
plan. Over de enorme problemen, welke door
het Fransche voorstel opgeworpen, maar nog
lang niet opgelost zijn, zeide Tardieu, on
danks een vage belofte welke hij Vrijdag in
die richting deed, geen woord.
Zal Bruening hem morgenochtend de vra
gen stellen, welke de vragen waren der ge-
heele Conferentie, die bijna vergat te ap-
plaudisseeren toen Tardieu het podium ver
liet?
Veel klaarder en veel positiever bovenal
was de rede van Sir John Simon, ook al be
vatte ze geen nieuws.
Na de gedwongen, tijdelijke afwezigheid
van Ramsay MacDonald betreurd te hebben,
begon hij met te zeggen, dat de zeer lange
voorbereiding der Conferentie noodzakelijk
was geweest. Wanneer men het probleem der
ontwapening slecht of heelemaal niet voor
bereid ter hand genomen had, zou dit nood
zakelijk tot een catastroof hebben geleid.
„More haste, less speed!" zeide Simon met
een overtuigingskracht, of hij ergens in Lon
den voor de rechtbank pleitte.
De paradox van het conflict tusschen Ja
pan en China en de gelijktijdig plaats vin
dende Ontwapenings-Conferentie maakte
voor hem de conferentie niet alleen niet nut
teloos, maar des te dringender noodig. En
ook om nog twee andere redenen achtte hij
het tijdstip om te onderhandelen over eene
vermindering der bewapening gunstig: ten
eerste, wijl de herinnering aan de jaren van
1914'18, zooal niet bij de naties, dan toch
bij de individuen haar scherpte verloren
heeft; ten tweede, wijl, nu sommige staten,
hetzij door vrijen wil, hetzij onder den
dwang van gesloten verdragen, hun bewa
pening zeer beperkt hebben, terwijl sommige
andere staten hun bewapening steeds hooger
opvoerden, een algemeene regeling niet lan
ger mag worden uitgesteld.
Van den gewapenden vrede verklaarde Si
mon zich voorts een overtuigd tegenstander.
„Ontwapening moet worden nagestreefd als
een waarachtig middel ter bevestiging van
den vrede en tot buitensluiting der risico van
een onverwachten en verwoestenden oorlog.
Op dat punt heeft het oordeel der wereld
een enorme verandering ondergaan. De
voorstelling als zou de vrede verzekerd wor
den door de voorbereiding van den oorlog,
wordt niet langer aangenomen. Door nie
mand. Een groote bewapening is geen onder
pand voor veiligheid."
Sprekende voorts over de taak der Confe
rentie, zeide Simon;
„Wij zijn het er over eens, dat het doel
goed is; wij zijn het er over eens dat de
nood hoog is; wij zijn besloten alle moei
lijkheden als practische menschen onder de
oogen te zien en te trachten ze in een prac-
tischen geest te overwinnen. Als practische
menschen moeten wij erkennen, dat de be
perking der bewapening door een interna
tionale overeenkomst alleen kan geschieden
op één van deze twee manieren: de eerste
is een aantal maximum-afmetingen vast te
stellen welke wij ons verbinden niet te zul
len overschrijden; de tweede is het door een
internationale overeenkomst buitensluiten
van het gebruik in oorlogstijd van sommige
instrumenten of methoden: voor beide ma
nieren vragen wij als verder onderpand een
internationale autoriteit welke de zekerheid
biedt, dat deze beperkingen niet overschre
den worden, door overtredingen vast te stel
len en bekend te maken met het doel alge-
meenen dwang op den overtreder uit te
oefenen."
Engeland wil aan de toepassing van deze
twee manieren zijn volle medewerking ge
ven. Wat echter het vaststellen der maxima
betreft waaraan de Voorbereidende Commis
sie zooveel aandacht heeft geschonken: deze
moeten niet op allerlei theorieën en fanta
sieën berusten, maar op de werkelijkheid.
Er moet een vermindering worden vastge
steld, bijvoorbeeld van 25 pCt. Het bepalen
van maxima voor de toekomst welke mo
menteel op een vermeerdering der bewape
ning neerkomen, zijn nutteloos.
De concrete voorstellen welke Simon deed,
waren de afschaffing van het gebruik van
bommen, gassen, bacteriën en onderzeeërs.
Den onderzeeër noemde hij een zeer wreed
wapen, terwijl hij bestreed dat de afschaf
fing ervan speciaal aan Engeland ten goede
zou komen. Zooals bekend mag worden
verondersteld, achten de andere mogend
heden de onderzeeboot het eenige wapen
dat in staat is Engelands „splendid isola
tion" te bedreigen.
Namens zijn regeering aanvaardde Simon
de Ontwerp-Overeenkomst der Voorberei
dende Commissie, hoopte hij de vlootver-
dragen van Washington en Londen verder
te kunnen uitbouwen en verklaarde hij zich,
zooal niet voor de afschaffing, dan toch
voor de beperking van den dienstplicht.
In zijn peroratie sprak hij deze woorden
uit:
„Menige Vredes-Conferentie is voor deze
mislukt en de gevolgen dezer mislukking
staan met bloedige woorden geschreven in
de gee ;)er ertld!"
JAN HOEK.
LONDEN, 9 Febr. (Reuter). In het Lager
huis werden de debatten over de tarieven-
kwestie weer aangesneden door minister
Runciman. Hij onderstreepte de noodzake
lijkheid, om den binnenlandschen financi-
eelen toestand te consolideeren.
„De crisis is nog niet voorbij. De afvloeiing
van kapitaal naar het buitenland veroor
zaakt hen, die onze financiën moeten be
hartigen, groote bezorgdheid.
Wanneer het pond sterling teekenen van
zwakheid vertoont, zullen de Italiaausche
en Fransche „terugnemingen" voortduren.
Wij kunnen de situatie slechts het hoofd
bieden door den ongunstigen handelsbalans
te wijzigen. Het invoerrecht van 10 procent
zal het land 30 millioen binnenbrengen, zon
der het te schaden.
Runciman zeide verder, dat de voorstel
len het beschermen van het pond sterling
beoogen. Andere landen doen hetzelfde.
Holland heeft een algemeen tarief van tien
procent en de Hollanders zijn verstandige
financiers. Naar de meening van de landen
op het vasteland blijft Holland met een ta
rief van tien procent in de rijen van de vrij-
handelsstaten.
De tariefvoorstellen zullen het vertrouwen
der wereld vermeerderen in onze vastberaden
wil, onze munt te handhaven. Laten wij ons
aansluiten bij de landen die niet-hooge ta
rieven heffen. De voorstellen zullen onder
handelingen tot verlaging der tarieven ge
makkelijk maken. Wij zijn voornemens deze
onderhandelingen te beproeven."
De oppositie werd gevoerd door de leden
der arbeiderspartij en eenige liberalen o.w.
de zoon van Lloyd George.
Het Lagerhuis heeft ten slotte de resolu
tie, waarin de uitvoering van een tarief
van tien procent op 1 Maart werd voor
gesteld, met 452 tegen 76 stemmen aange.
nomen.
Drie ministers in oppositie.
De tweede resolutie, waarbij de voorge
stelde tariefcommissie gemachtigd wordt
aanvullende tarieven op te leggen, werd met
430 tegen 73 stemmen aangenomen.
Met 421 tegen 63 stemmen werd ten slotte
de derde resolutie goedgekeurd, waarbij d'e
regeering gemachtigd wordt rechten tot 100
procent ad valorem te heffen op goederen
uit landen, die bijzondere rechten heffen
op Britsche producten.
Drie kabinetsleden stemden tegen.
BERLIJN, 9 Febr. (V. D.). De uit
spraak in het Kurfürstendamm-proces, dat
sedert 17 December in behandeling is, luidt:
Van de 41 verdachten werden 20 natio
naal socialisten vrijgesproken. Zeventien
Nazi's werden ieder tot 6 maanden gevan
genisstraf veroordeeld, een verdachte tot
tien maanden gevangenisstraf, terwijl de
leider der Jong Stahlhelmers Brandt tot 4
maanden gevangenisstraf werd veroordeeld.
WASHINGTON, 9 Febr. (V. D.). In de
plaats van den afgetreden ambassadeur der
Vereenigde Staten te Tokio, Forbes, heeft
president Hoover Joseph C. Grew, thans
gezant te Ankara, benoemd tot ambassa
deur te Tokio.
CHARLEROI, 9 Febr. (V.D.) Een der ge
wonde mijnwerkers van de ramp te Mar-
chienne is hedenavond in het ziekenhuis
overleden .De ter aarde bestelling van de
slachtoffers zal Woensdag plaats hebben.
2 Duitsche mijnwerkers bedolven
FRANKFURT a. d .ODER, 9 Febr. Door
instortende zandmassa's zijn in een kolen
mijn twee mijnwerkers bedolven. Hun lijken
zijn nog niet geborgen.
GENEVE, 9 Febr. (V. D.). Van welin
gelichte Britsche zijde wordt medegedeeld,
dat de besprekingen van Dr. Brüning met
Simon, Tardieu en Grandi, welke Maandag
hebben plaats gehad, de kwestie van de bij
eenroeping der herstelconferentie per medio
of ultimo Juni betroffen.
Er zou principieele overeenstemming zijn
bereikt nopens dezen datum. Voorts is
overwogen, dat tijdens de aanwezigheid van
MacDonald te Genève (binnen enkele we
ken) een voorbespreking zal plaats hebben
ter voorbereiding der conferentie. Aan deze
bespreking zullen behalve Brüning en Mac
Donald, mogelijk ook Laval en Grandi deel
nemen. Tijdens het onderhoud is eenstem
mig de wensch naar voren gebracht in een
voorbespreking der vier in hoofdzaak bij het
herstelvraagstuk belanghebbende landen in
alle in aanmerking komende aangelegenhe
den den weg te effenen.
De Britsche mededeeling wordt overigens
ook van Fransche zijde bevestigd.
Volgens een oud-Engelseh gebruik wordt eens per jaar voor de matrozen een groote
koek gebakken, waarom door de Jantjes gevochten wordt, wie het grootste stuk
machtig kan worden. De training aan boord van de Stork".
ROME, 9 Febr. Op den derden jaardag van
de onü'erteekening van het Lateraanverdrag
en het concordaat zal, naar wij reeds meld
den, Mussolini plechtig een bezoek brengen
aan Z. H. den Paus, bij welke gelegenheid
de Duce den Paus dank wil zeggen voor de
waardigheid van ridder van het Gouden
Spoor, welke hem kort geleden is verleend.
Dit zal echter niet de eerste maal zijn, dat
Mussolini den Paus ontmoet. Toen deze
laatste nog kardinaal-aartsbisschop van
Milaan was, onder den naam van Mgr. Ratti,
hebben beiden reeds kennis met elkaar ge
maakt. Men is d'an ook algemeen van opinie,
dat de Paus en Mussolini elkander, ondanks
de verschillende controversen, die voor en na
de onderteekening van de Lateraansche ver
dragen tusschen de Kerk en den Staat heb
ben geheerscht, een groote wederzijdsche be
wondering en veel respect hebben toegedra
gen. In Italië is de meening zeer verbreid,
dat beiden vele karaktertrekken gemeen
hebben. De Paus heeft eens, sprekende over
Mussolini, gezegd, dat hij een providentieel
man was, terwijl Mussolini in een onlangs
gehouden redevoering naar voren bracht, dat
de Lateraanverdragen tot stand waren geko
men omdat „Wij gelukkig een paus hadden,
die tevens een goed Italiaan was".
Over het ceremonieel van het bezoek van
Donderdag a.s. verluidt, dat, ofschoon dit
een privaat en Ietwat formeel krakter draagt,
het bezoek met veel statie en plechtigheid
zal plaats vinden, en dat een gedeelte van
het protocol, dat alleen van toepassing is bij
koninklijke bezoeken, ook voor Mussolini van
toepassing zal zijn. Dit gedeelte van het pro
tocol houdt in de verwelkoming bij het be
treden van de pauselijke appartementen,
door den goeverneur van dienst in de Vati-
caansche Stad en door Markies Pacelli, d'en
algemeen raadsheer van de Vaticaansche
Stad.
In Vaticaansche kringen wordt verklaard,
dat deze eer aan Mussolini gebracht wordt,
aangezien hij een der voornaamste opbou
wers is geweest van de Lateraansche ver
dragen.
Omtrent het verder verloop van het be.
zoek verluidt nog, dat het onderhoud tus
schen den Paus en Mussolini waarschijnlijk
zal plaats hebben in de bibliotheek en on
geveer een half uur zal duren. Wanneer
Mussolini het vertrek binnenkomt, zal de
Paus vermoedelijk bij zijn bureau staan. De
Duce zal dan het gebaar maken van te knie
len, om den Pauselijken ring te kussen, welk
gebaar door den Paus zal worden afgeleid
in den gewonen handdruk, eveneens een eer.
bewijs, dat tegenover koninklijke bezoekers
gebruikelijk is. Mussolini zal dan weer ver
trekken langs de Braschi.trap, die gereser
veerd is voor koninklijke bezoekers.
Met het oog op de beteekenis van dit be.
zoek en de in verband daarmede te ver
wachten groote belangstelling, wordt een
speciale dienst georganiseerd voor het hand.
haven van de orde. Algemeen heerscht de
opinie, dat dit bezoek, tijdens hetwelk waar
schijnlijk vriendelijkheden zullen worden uit
gewisseld over de gunstige uitwerking van
de Lateraansche verdragen, die een eind heb.
ben gemaakt aan het zestig jaar lang tus
schen Kerk en Staat bestaand hebbend con
flict, beschouwd moet worden als een defi.
nitleve regeling en opheffing van de laatste
wrijvingen, die tusschen Kerk en Staat
mochten hebben bestaan.
PAMPELUNA, 8 Febr. (Reuter). Op
grond van regeeringsverordeningen heeft
men te Ostala de kruisbeelden uit de scho
len verwijderd.
De verontwaardigde bevolking bestormde
daarop het huis van den burgemeester.
Een afdeeling guardia civil is ter assisten
tie gezonden.
>s
De Secretaris Generaal van de „Union
Internationale d'Astronomie" deelt ons
mede dat met ingang van 1 Februari j.l.
benoemd werd tot lid van de internationale
Commissie tot onderzoek van het verbond
tusschen de verschijnselen op de zon en op
de aarde, Dr. P. Rodès S.J.
Deze commissie die werd ingesteld in 1925
door het uitvoerend comité van de Conseil
International d'Investigations ScientifL
ques (Internationaal Bureau voor Weten,
schappelijk onderzoek) bestaat thans uit 12
leden van verschillende nationaliteit.
Pater Rodès S.J. ontving de tijding van
deze benoeming op denzelfden dag dat een
deputatie van de Spaansche regeering het
observatorium van Tortasa (waaraan Dr.
Rodès verbonden was) in beslag kwam ne
men.
Nieuwe koers voorgesteld
PARIJS, 9 Febr. (Reuter). Bij den Senaat
is heden een initiatief-voorstel binnengeko
men van Senator David c.s., dat de Fran
sche handelspolitiek in een nieuwe richting
wil stuwen. Allereerst wordt verlangd, dat de
regeering de noodige maatregelen zal tref
fen, om Frankrijk weer in staat te stellen,
vrij over zijn toltarief te beschikken. Aan
de landen, die naar Frankrijk exporteeren,
zal dan worden voorgesteld, een overeen
komstig kwantum Fransche producten af te
nemen. De pan-Europa-conferentie moet
verder de industrieele en bodem-productie
der Europeesche staten aan die van den
vóóroorlogstijd toetsen en vaststellen.
BERLIJN, 9 Febr. (V. D.). Het aantal
werkloozen in het Duitsche Rijk bedroeg per
31 Januari 6.041.000, d. 1. 75.000 meer dan
per 15 Januari jj.
NEW YORK, 9 Febr. (Reuter) Naar uit
Guayaquil wordt gemeld heeft de republiek
Ecuador den gouden standaard verlaten.
MOSKOU, 9 Febr. (V.D.). Men is er thans
te Leningrad toe overgegaan voorbereidin
gen te treffen voor het Tweede Internatio
nale Pooljaar. Zoo is besloten in den loop
van 13 maanden, te beginnen den eersten
Augustus 1932, meteorologische waarnemin
gen te doen in de Noordpoolgebieden en
vanaf den eersten Januari 1933 in de Zuid-
Poolgebieden. Men rekent op deelneming van
40 staten aan de werkzaamheden van het
tweede internationale pooljaar.
Van de 20 hulpposten, die zullen moeten
worden ingericht, zullen er 13 gelegen zijn
in de Noordpoolgebieden, die onder Sovjet-
Russische souvereiniteit vallen. Men stelt
zich o.a. voor een post in te richten op het
drijf ijs, teneinde waarnemingen te kunnen
doen in het centrale gedeelte van de Noord-
poolzee.
HOLLYWOOD, 9 Febr. (Reuter) De be
kende Engelsche romanschrijver Edgar Wal
lace ligt ernstig ziek. Hij is lijdende aan
longontsteking.
'jflet Zwaluwen-elftal, dat gisteren met 63 won van de Roode Duivels te Brussel
si.-ande van 1. n. r. v. d. Broek, Strijbosch, v. d. Griendt, Pelikaan, Vente, Meynders,
Ophorst. Knielend; Simons, De fiqei^ Oilijk, Van Stokken».
NEW YORK, (K.W.P.) Onder leiding van
Pater Dr. Castor Ordonex C.M., professor
in de biologie aan de „Del Paul"-univer-
siteit van Chicago wordt een serie proefne
mingen gedaan om den invloed van elec-
trische stroomen van hooge spanning op
het menschelijk lichaam te onderzoeken.
Het is hierbij gebleken, dat eene zorg
vuldig afgemeten dosis electnciteit gebruikt
kan worden als verdoovingsmlddel.
Bij de proefnemingen worden speciale
instrumenten gebruikt waarmede een nauw
keurig afgemeten hoeveelheid electriciteit
door het lichaam van den patiënt kan wor.
den gevoerd.
Volgens Pater Ordonex heeft het passee-
ren van een electrische lading door het
menschelijk lichaam den dood door verstik
king tot gevolg, doordat de keelspieren wor
den samengetrokken en verlamd. De tem
peratuur van het lichaam stijgt daarbij
eenige graden. De dood op „aen electrischen
stoel" is pijnloos, alleen de contactplaatsen
zijn een oogenblik pijnlijk door de brand
wonden. die daar ontstaan.
Opwindende gebeurtenissen werden ver
teld door de Duitsche geleerden van de
Tungschi-Universiteit, toen wij hedenmid
dag te Shanghai aankwamen.
Professor Othmer, de directeur van de
Universiteit, die reeds 25 jaren lang in
China leeft, zeide in een interview dat de
onrust Woensdag was begonnen. Daar de
Universiteit vijf kilometer van de verster
kingen afligt, hield men een ontruiming
niet voor noodzakelijk. De Japansche con
sul had de verklaring afgelegd, dat de
Universiteit niet zou worden gebombar
deerd. De Duitschers bouwden loopgraven,
om zich te beveiligen tegen de kogels, maar
de slag raasde nog op grooten afstand. De
professoren hielden er aan vast, dat de
waardevolle instrum enten beschermd en de
Universiteit voor vernietiging bewaard zou
blijven. De Universiteit bevat n.l. kostbare
apparaten, die zij gekregen heeft van Duit
sche instrumenten-firma's en industrie-
ondernemingen. Donderdag werd het bom
bardement met schrapnels voortgezet. Twee
niet ontplofte schrapnels vielen op het uni
versiteitsgebouw. De vliegtuigen begonnen
kleine dorpen op het land te bombardeeren.
Zondag was de ergste dag dat de kogels
van alle zijden op de huizen vielen. Een
bom uit een vliegtuig viel op het electrische
laboratorium en vernielde het volkomen.
Niettegenstaande de verzekering, dat de
neutraliteit der Universiteit zou worden
geëerbiedigd, sloeg een Chineesche divisie
commandeur zijn hoofdkwartier in een huis
der Universiteit op. De soldaten verboden
professor Requard zijn huis te verlaten. Zij
lieten hem pas vrij toen professor Othmer
tusschenbeide kwam. Na een gevaarlijken
dag in de loopgraven en onderaardsche ver
blijven, besloot professor Othmer de Uni
versiteit te ontruimen en een minder le
vensgevaarlijke plaats op te zoeken. De Chi
neesche commandeur had een auto beloofd.
Maar men wachtte tevergeefs. Pas vanoch
tend te 6.30 konden de vrouwen en de kin
deren de plaats verlaten. De mannen moes
ten loopen en kwamen allen hedenmiddag in
goeden welstand in Shanghai aan. Zij wer
den in de Duitsche school ondergebracht.
Professor Othmer denkt dat zijn biblio
theek, zijn levenswerk, verloren is. Daar de
Universiteit zeker door bommen werd ver
nietigd, komt de professor tot de conclusie
dat de Chineezen heldhaftigen tegenstand
tegen de Japanners hebben geboden. Zijn
indruk is, dat het negentiende leger den
goeden naam van het geheele Chineesche
leger weer zal herstellen, welke goede naam
door de Mandsjoerijsche armee niet hoog
was gehouden. Hij zegt, dat de uitrusting
der infanterie zeer modem is. De bevel
hebber Wongchanhuhn is een zeer energiek
men, moet men nog op harden strijd reke-
Japanners de forten zouden willen inne
men, met men nog op harden strijd reke
nen. Ondercommandeur Changfahwe zal
met de ijzeren divisie aankomen, die wegens
haar bijzonderen moed bekend is. In 'n ver
klaring, die adm. Nomura aan de buiten-
landsche journalisten heeft gegeven, staat:
Het doel der aanwezigheid der Japansche
vloot in Shanghai is, de rechten en de vei
ligheid der Japanners in Shanghai te be
schermen. Ik zal al het mogelijke doen om
onrust te vermijden en de aangelegenheid
zoo sriel mogelijk bij te leggen. Ik zal met
de vertegenwoordigers der andere groote
mogendheden samenwerken.
WALTER BOSSHARD.
(Copyright).
Zooals wij reeds eerder hebben gemeld, is
Mgr. Orozco, aartsbisschop van Guadalajara,
gewelddadig per vliegmachine ontvoerd.
Omtrent deze ontvoering vernemen wij
thans nog de volgende bijzonderheden.
Mgr. Orozco verliet des avonds zijn resi
dentie te Guadalajara. Op weg naar de kerk
werd hij aangehouden door twee geheime
agenten der regeering, die den Kerkvorst
meevoerden naar het vliegterrein even bui
ten de stad.
Op het vliegveld stond een peleton sol
daten te wachten. Mgr. Orozco, die niet an
ders dacht dan dat hij terechtgesteld zou
worden, vroeg toen aan den commandant
dat zijn executie eenige oogenblikken zou
worden uitgesteld, opdat hij zich op den
dood zou kunnen voorbereiden. De bevel
voerende officier gaf toen te kennen dat hij
opdracht had gekregen om den Aartsbis
schop wegens revolutionnaire propaganda
over de grens te zetten. Mgr. Orozco ver
klaarde liever duizendmaal te willen sterven
dan in ballingschap te gaan. Den volgenden
dag verplichtte men den Bisschop plaats te
nemen io een vliegmachine, die met on
bekende bestemming is vertrokken.
In aansluiting met dit bericht meldt onze
correspondent nog dat dit incident een
groote opwinding heeft veroorzaakt onder
de Katholieken in Mexico, die toch reeds
op gespannen voet leven met de regeering
vanwege de nieuwe wetsbepalingen waar
door het aantal priesters in de Federale
Districten beperkt is tot een bedienaar van
den godsdienst per 50.000 inwoners.
Ten tijde van de godsdienstvervolging on
der Calles heeft Mgr. Orozco zijn aposto
lische werkzaamheden onafgebroken voort
gezet ondanks het levensgevaar dat hem
voortdurend van alle kanten bedreigde. Hij
was weliswaar genoodzaakt om zijn aarts
bisschoppelijk paleis te verlaten, maar van
uit de onherbergzame rotsspelonken van het
Jalisco-gebergte bleef deze trouwe herder
de hem toevertrouwde geloovigen besturen.
Er werd een leger van 25000 man uitgezon
den om den aartsbischop dood of levend ge
vangen te nemen, hetgeen echter niet mocht
gelukken.
Toen ten slotte een overeenkomst werd
gesloten tusschen de kerkelijke autoriteiten
en de Mexicaansche regeering werd als eer
ste eisch gesteld, dat Mgr. Orozco in bal
lingschap zou gaan. Later kreeg hij even
wel toestemming om naar Mexico ierug te
keeren.
De regeering, die thans wederom plotseling
zonder eenige aanleiding den oorlog aan de
kerk heeft verklaard, wil blijkbaar Mgr.
Orozco uit het land verwijderen om hem te
beletten als vroeger zijn geloovigen bij te
staan in den strijd die hen wacht.
ROME, 9 Febr. (Reuter). De minister van
Marine heeft bevolen, dat twee kruisers van
het type „Ottendolo" op stapel zullen wor
den gezet.
Dit type meet plm. 6500 ton, terwijl de
bewapening ongeveer gelijk is aan die van
de „Condottieri".
