LEEKEPREEKEN
f 3000.-
f 750.-
f250.-
f125.-
f50.-
f40.-
V oornaamste N ieuws
H
ZATERDAG 13 FEBRUARI 1932
f
wmmmm
DE COMMUNISTEN
IN SPANJE
„Ze tasten niet door"
DE ARBEIDS-
GESCHILLENWET
HET PAUSFEEST
TE ROME
Plechtigheid in St. Pieter
Brandstichters te Gran ada
NOORWEGEN BREEKT
MET MOSKOU
DE BAROMETER
BUREAUX NASSAULAAN 49
ADVERTENTIEN 35 ct. p. regel
DIT NUMMER BESTAAT UIT VIER BLADEN
EN HET GEÏLLUSTREERD ZONDAGSEI AD
VIER EN VIJFTIGSTE JAARGANG No. 1799S
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIEMAAL VIER EN TWINTIG UREN NA HET ONGEVAL
VERDRAG TUSSCHEN ITALIË
EN HEDSJAS
DE DUCF INI HFT V ATI CA AM
AUDIËNTIE
MONTEVIDEO ZONDER
KRANT
VOORSCHOTTEN TEGEN KERKELIJKE FONDSEN
HET COLLECTIEF ARBEIDERS
CONTRACT IN DE BOLLEN
STREEK
J. J. WEBER Si ZOON
OPTICIENS F ABKIjvANTEN
ONVOORZICHTIG
WIELRIJDER
Telefoon No. 138G6 (drie lijnen)
Postrekening No. 5970.
ABONNEMENTENvoor Haarlem en
Agentschappen: per week 25 ct.; per
kwartaal 3.25; per post, per kwartaal
3.58 by vooruitbetaling.
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT
VRAAG- EN AANBOD-ADVERTEN
TIES. 1—4 regels 60 cL p.' plaatsing;
elke regel meer 15 ct., bü vooruitbet.
Bij contract belangrijke korting.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
tusschen den tekst 60 ct. per regel.
AWe op dit Wad zijn ingevolge de verzekeringsvoorwaarden
ttijèeu ujn^ivaiieu verzekerd voor een der volgende uitKeeringen
Levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door
verlies van beide armen, beide beenen ot beide oogen
Dij een ongeval met
doodel ijken afloop
bij verlies van een hand
een voet ot een oog
bij parlies van een
duim ot wijsvinger
bij een breuk van
been ot arm
anderen vinger
mi verlies van 'n
BOETE EN SCHULD
Er is een tijd geweest, dat de katho
lieken door het niet-katholieke deel van
de wereld in deze weken van vasten en
onthouding als een zeldzame soort we
zens werden aangezien. Veertig dagen
vasten; slechts eens per dag je genoegen
eten; een lijst voorgeschreven krijgen
met allerlei verboden spijzen, dat vonden
velen barbaarsch en uit den tijd; ande
ren haalden er hun schouders voor op;
sommigen hadden een zekere bewonde
ring er voor zooals men voor diepzee
duikers en pooivaarders heeft.
Die tijd is voorbij. Wanneer iemand
thans er hoog van op zou geven, dat hij
slechts eenmaal per dag een vollen
maaitijd gebruikt of slechts eenmaal per
dag vleesch eet en op sommige dagen
alleen met visch volstaat, ^dan zijn er
dadelijk duizenden anderen, die hem toe
roepen: ontelbaar zijn de vrouwen, die
nooit haar genoegen eten, omdat de
slanke lijn dat verbiedt; er zijn duizen
den sportbeoefenaars, die zich allerlei
eten en drinken ontzeggen; er zijn vege
tariërs, die principieel nooit vleesch eten!
Er zijn tegenwoordig zeer veel menschen
die u zeggen, dat eten hun onverschillig
is, ja een last, waarvan zij maar liefst
bevrijd zouden worden. Daar komen dan
nog de hygiënisten bij, die u, wanneer
ge u op uw matigheid gedurende de zes
weken voor Paschen beroemt, zullen
zeggen: dit moet ge niet enkel 40 dagen,
maar 365 dagen in een jaar doen; leef
sober en eet vooral weinig vleesch, dan
bewaart ge u zelf voor jicht en zenuw
storingen.
Alles bijeen is er dus van verbazing of
bewondering voor de vastenwet der ka
tholieke Kerk in onzen tijd weinig over
gebleven. Ook onder ons katholieken zelf
hoort men tegenwoordig wel eens fluiste
ren: of die vastenwet nog wel van onzen
tijd is; of zij eigenlijk niet slechts for
meel, om der traditie wille, gehandhaafd
wordt, maar dat zij practisch weinig be-
teekenis meer heeft en ook door de Kerk
zelf niet meer zoo gewichtig wordt ge
acht. In vergelijking met vroeger toch is
er van een werkelijke boetepleging weinig
meer overgebleven en is er niet veel noo-
dig om van de vastenwet gedispenseerd
te worden. Wie eenmaal zulk een dispen
satie heeft, kan meermalen daags vleesch
eten. De meesten merken dus van het
zoogenaamde vasten niets!
Wat is er juist in deze bewering? Dit,
dat er inderdaad zeer veel verzacht is in
de vastenwet; dat de levensomstandig
heden, de leefregels in de maatschap
pij en de lichamelijke gesteldheid van
ons tegenwoordig geslacht zooveel afwij
ken van vroeger, dat de Kerk de bepa
lingen omtrent vasten en onthouding
aan dien veranderden toestand heeft
aangepast. Wie leest wat onze voorouders
in den ouden tijd en in de middeleeuwen
konden verorberen, die begrijpt de wijs
heid der Kerk, dat zij aan vroegere ge
slachten andere eischen stelde dan aan
ons. Het verschil is echter slechts gra
dueel: de vastenwet blijft; zij moge vroe
ger strenger geweest zijn en er moge
tegenwoordig meer dispensatie worden
gegeven, het beginsel is niet veranderd.
Ten eerste toch zijn er ook tegenwoordig
nog zeer velen, die de vastenwet stipt
onderhouden en voor menschen met een
gezonde maag en flinken eetlust is een
beperking tot één maaltijd per dag een
echte boetedoening. Deze allen houden
dus het beginsel hoog. Maar ook voor de
anderen is de vastenwet der Kerk niet
maar een formeele bepaling zonder meer.
De voorschriften der Kerk omtrent de
verplichting tot vasten en onthouding
zijn uit een diepe overtuiging voortge
komen. Christus heeft gezegd: „tenzij gij
boetvaardigheid doet, zult gij allen ge
lijkelijk omkomen." En heel de leer van
den Zaligmaker is doortrokken van de
vermaning, dat de mensch zichzelve moet
versterven, dat hij zijn vleesch moet
kruisigen om staande te blijven. Bidden,
vasten en aalmoezen geven zijn de drie
groote middelen, die Christus en de apos
telen voortdurend aanprezen als onmis
baar om niet van het rechte pad af te
dwalen.
Nu is er niets gevaarlijker om aan de
vrije verkiezing van den mensch over
te laten dan hem zelf zijn boete
doening te laten bepalen. Tot bidden
zal hij vrij gemakkelijk komen in de
verplichte godsdienstoefeningen en
doordat de christelijke opvoeding het ge
bed tot gewoonte maakt. Een aalmoes
zal hij licht geven, omdat de nood van
den naaste hem van alle kanten aan
grijpt; tot geven heeft hij overvloedig
gelegenheid. Maar verstervingen doen
is een zeer persoonlijke zaak. Heel de
menschelijke natuur komt daartegen in
verzet en het is zoo gemakkelijk zich er
aan te onttrekken. Vandaar dat de Kerk
kennende de zwakheid der menschelijke
natuur, vroeger de lichamelijke verster
ving onder bedreiging met zware straf
fen voorschreef. En eeuwen lang reeds
heeft de katholieke wereld op geregel
de tijden zware boetvaardigheid gedaan.
Wanneer de omstandigheden thans no
pen om die boetpleging te verzachten,
mag dit voor ons geen aanleiding zijn
om te denken: wij hebben dit alles niet
meer noodig; dat is niets meer voor
onzen tijd! Want Christus' woorden:
„tenzij ge boetvaardigheid doet"zijn
nog niet veranderd. Wij moeten ons in
tegendeel afvragen, of wij onder een
zeer verzachte vastenwet niet op andere
wijzen aan de blijvende verplichting var
versterving moeten voldoen.
Het feit, dat de Kerk de vastenwet
handhaaft en dat wij jaarlijks aan het
einde der dispensaties vermaand wor
den om op andere wijze aan te vullen,
wat door de aangebrachte verzachtin
gen aan onze boeteplegingen ontbreekt,
kans ons een vingerwijzing geven.
De bedoeling van de vastenwet is nooit
anders geweest dan om door uiterlijke
boetedoening den mensch tot innerlij-
ken deemoed te brengen. Iedereen is
zondig, dus schuldig tegenover God. Bij
schuld behoort boete, dat was het mo
tief van Christus' woorden: „tenzij ge
boetvaardigheid doet." Dat was en is de
grondgedachte van de vastenwet der
Kerk en deze gedachte te verlevendigen
is meer dan ooit noodig in onzen tijd.
De idee immers van persoonlijke schuld,
van zonde en van de daarbij behooren-
de straf en boete, wordt hoe langer zoo
meer vreemd aan ons geslacht.
De moderne rechtstheorie kent de
leer der vergelding niet meer. De mis
dadiger is altijd het slachtoffer van om
standigheden, waarop hij geen invloed
kan uitoefenen: overerving, een slecht
milieu, maatschappelijke verhoudingen,
een gespleten ziel; er is altijd iets an
ders, wat de schuld draagt; de vrije wil
heeft afgedaan. Die onchristelijke op
vatting wint hoe langer hoe meer veld;
heel de samenleving wordt er mee ge
ïnfecteerd en ook het christelijk erf
wordt er mee besmet. Het gevoel yoor de
zwaarte der zonde verzwakt en daarmee
verdwijnt de overtuiging, dat er boete
doening noodig is. Vandaar dat de Paus
dezer dagen den vastenpredikers van
Rome op het hart bond: predikt over
de zonde; overtuigt de menschen van
zonde, van het kwaad der zonde en
van de waarheid, dat de ellende in deze
wereld uit de zonde voortkomt. Wijze
woorden uit een wijzen mond, zoo geheel
passend voor onzen tijd!
Wanneer wij diep overtuigd zijn van
het kostbaar bezit van onzen vrijen wil,
die ons boven de redelooze wezens ver
heft; wanneer wij daarnaast onze zwak
heid en lafheid kennen, onzen hoog
moed en onze liefdeloosheid, onze zin
nelijkheid en onze afgunst en weten
hoe wij op deze en tallooze andere wij
zen tegenover God en onzen even-
mensch misdoen, dan is ons telkens
weer de vastenwet een aansporing om
te zoeken naar boete en versterving.
Dan vragen wij niet naar de letter
maar naar den geest van die wet; en
volgens den geest der vastenwet heeft
eenieder honderden gelegenheden tot
versterving. Hoe langer hoe dringender
wordt aan den hedendaagschen christen
de eisch gesteld, om zich toch van den
wereldling te onderscheiden, ook in
uiterlijke levensgewoonten. Welnu, de
versterving is een dier onderscheidings-
teekens. Evenals in Paulus' tijd, toen de
olympische spelers zich van veel ont
hielden en hun lichaam trainden voor
de wedstrijden, zoo zijn er in deze mo-
dern-heidensche wereld duizenden, die
uit modezucht, om sportieve opvattingen
of uit hygiënische overwegingen zichzelf
veel ontzeggen. En wat zei de apostel?
Zij strijden om een vergankelijke kroon,
ik echter om een onvergankelijke! Als
de eer en het lichaam reeds zooveel in
spanning en opoffering waard zijn, hoe
veel meer dan de ziel? En hoe gemak
kelijk kan de christen tot de voor hem
•geëigende versterving komen, wanneer
hij bedenkt, wat er voor hem op het
spel staat, wat de zonde beteekent en
welke de gevolgen daarvan zijn. Hierin
toch onderscheidt de christen zich al
heel bijzonder van den modernen
wereldling, dat hij deemoedig tegenover
zijn Schepper zijn schuld erkent en leeft
in de overtuiging, dat schuld en boete
twee onafscheidelijke begrippen zijn.
HOMO SAPIENS.
ROME, 12 Pebr. CReuter) Te Dzidda werd
'oor Emir Feisal en den Itaïiaanschen con
sul-generaal een vriendschaps-, kolonisatie-
en handelsverdrag onderteekend tusschen bet
koninkrijk Hedsjas en Italië.
MADRID, 12 Febr. (Reuter). ,-EI Sol" pu
bliceert een manifest van hst ir.t\ar;nationaa!
oommunistiseh bureau, waarin den Spaan-
schen „Kameraden" verweten word t, dat zy
van de jongste periode van agitatie iiiet heb
ben weten te proflteeren.
Een ramo-io.o vau net Dezoen, uat lUituuau, aan Z. .eu ,.i ueei,. ue
ontvangst van den Duce door de autoriteiten op het Vaticaan
In het Voorloopig Verslag van de Eerste
Kamer op de begrooting van Arbeid vinden
we volgende door „enkele" leden gemaakte
opmerking:
„Thans worden wel, ten bewijze van de
zegenrijke werking der Arbeidsgeschillen«vet,
allerlei statistische gegevens aangevoerd,
doch deze leden ontzegden daaraan bewijs
kracht.
„Zij hadden den indruk, dat de bemoeienis
der Rijksbemiddelaars over het algemeen
loonstijging ten gevolge had gehad, omdat
bemiddeling gewoonlijk tot een althans ge
deeltelijk toegeven aan de arbeiderseischen
leidt, eene strekking, waaromtrent de sta
tistiek, die nooit kan uitmaken wat zou zijn
geschied bij ontstentenis van het optreden
der bemiddelaars, geen gegevens kan ver
schaffen. Deze leden waren derhalve van
oordeel, dat de Arbeidsgeschillenwet ten on
rechte den natuurlijken gang van zaken had
onderbroken."
Volgens de hier aan het woord zijnde Se-,
natoren is het dus een natuurlijke gang van
zaken, dat wanneer partijen, werkgevers en
werknemers, in strijd geraken, niemand zich
daarin mengt, geen bemiddeling wordt aan
geboden, geen vredesvoorstellen door een
derde, een neutrale, buiten partijen staande,
aan de hand worden gedaan en de strijd
wordt uitgestreden tot één, als overwonnene,
om genade smeekt.
Geen Katholiek, die ook maar iets van
den geest van Rerum Novarum en Quadra-
gesimo Anno in zich heeft opgenomen, zal
dergelijken harden, kouden, onsocialen ge-
dachtengang onderschrijven.
Wellicht is van het standpunt van vele
werkgevers niet allen gelukkig -- loonsver
laging de natuurlijke gang van zaken, het
rukken en plukken aan het levenspeil der
arbeiders de eenige normale weg; maar niet
het eenzijdige oordeel der direct-geïnteres-
seerden bepaalt in de meeste gevallen de
juistheid van het ingenomen standpunt;
aan het oordeel van den buitenstaander kan
eenige waarde stellig niet worden ontzegd.
Feit overigens is, dat niet slechts tot
ioonsverhooging, maar ook tot verlaging der
loonen de rijksbemiddelaars hun medewer
king hebben verleend. De praktijk der laat
ste maanden is er om zulks te bevestigen.
Ten slotte, wanneer de Arbeidsgeschillen-
wet niet anders had bereikt dan een voor
komen in vele gevallen van verbittering tus
schen werkgevers en werknemers, het be
waren en versterken van een goede ver
standhouding tusschen ondernemers en ar
beiders, dan alleen reeds zou de zooveel
aangevochten wet van 1923 vruchtbaar heb
ben gewerkt.
Trouwens, het feit alleen, dat de laatste
criticasters uit de laatste schans waarin ze
zijn teruggekropen, geen andere wapens
meer blijken te hebben, dan dat die wet den
natuurlijken lees „tegennatuurlijken"
gang van zaken belemmert, is voor de Ar
beidsgeschillenwet het beste pleidooi.
Z H. Exc. de Bisschop van Haarlem zal
de volgende week Maandag en Dinsdag geen
audiëntie verleenen.
O
ROME. 12 Febr. Toegejuicht door een ju
belende menigte van duizenden belangstel
lenden, heeft Z. H. Paus Pius XI Vrijdag
morgen zijn intocht gehouden in de St. Pie.
terskerk. om deel te nemen aan de H. Mis,
die ter gelegenheid van den tienden jaardag
van Zijn kroningsfeest werd gecelebreerd
door Kardinaal Locatelli, den eersten Kardi
naal, die door Pius XI gecreëerd werd.
Nadat Z. H. de Paus in de kapel van den
H. Sebastlaan de paramenten had omgedaan
en de tiara op het hoofd had geplaatst, be
steeg Hij den draagstoel en verscheen de
Pauselijke stoet door de Capella di Piëta in
de basiliek. Op hetzelfde oogenblik schalden
de zilveren bazuinen de hymne van den Va-
ticaanschen Staat, en barstte de menigte
in een duizendvoudig „Evviva" los.
Voor de kapel hield de stoet een oogenbiik
halt en spras de Paus van Zijn draagbaren
troon af eenige woorden, waarna Hij zich
naar de voorkapel begaf, om neer te knielen
voor het H. Sacrament. Na deze handelin
gen stelde de stoet zich opnieuw op en werd
de H. Vader langs een afzetting van de
Pauselijke Oarde naar het altaar van de
Catedra gedragen, waar Hij, op Zijn troon
gezeten, de H. Mis bijwoonde.
Na de H. Mis begaf de Paus zich. omge.
ven door den plechtigen stoet, tot achter
het confessie.altaar. Hier hield de Paus een
korte toespraak.
Omgeven door Zijn kardinalen, wekte Hij
de geloovigen van de gehee'.e wereld op om
zich te vereenigen met de gebeden, die Hij
tot den Almachtige zou richten met het oog
op de gevaren en moeilijkheden, waaraan
alle naties en de geheele menschheid waren
blootgesteld. Ook zou Hij bidden voor den
algemeenen vrede.
Hierna sprak de Paus eenige liturgische
gebeden uit en gaf tenslotte de menigte Zijn
Pauselijken zegen.
Wederom door duizenden toegejuicht, be
gaf de H. Vader zich weer naar Zijn eigen
vertrekken in het Vaticaan.
Een incident
deed zich voor, toen de Pauselijke stoet om
10.40 uur naar de Sint Pietsr trok. Een
onbekende wierp een aan den Paus ge
richte enveloppe tegelijkertijd roepend: „Ik
wensch een gunst". De man werd terstond
door de Vaticaansche gendarmes meegeno
men.
's Pausen toespraak
ROME, 12 Febr. (Reuter). In de toespraak,
welke de H. Vader heden h eld, wees hij er
vooreerst op, dat de Godde ijke Voorzienig
heid het zoo geschikt heeft, dat het feest
van zijn 10-jarig pontificaat valt in een tijd
van algemeenen nood wegens het ernstige
lijden voor de groote massa der volken en
de zware zorgen van haar leiiers. Velen nu
uit de groote katholieke familie, ja u t de
familie der geheele memchhsid, ve largden
uit de verte over de aotkergolf, zooals de
aanwezigen van nabij van den plaatsbekle
der van Christus een woord van l.cht en
versterking.
Daarom noodigde de H. Vader allen, die
dichtbij en verre waren, uit om zich in ge
bed tot God te richten, in den geest van
boete onze zonden te overwegen en ze te
beweenen en van God den vrede en de mid-
ds'en om hem te verzekeren af te smeeken.
Vervolgens gaf de H. Vader den Pauselijken
zegen.
MONTEVIDEO, 12 Febr. (Reuter). De sta
king is slechts gedeeltelijk. De publieke
diensten worden gewoon volbracht, trams en
omnibussen rijden, doch de dagbladen ver
schijnen niet.
AARIME
BAIMK
I GRANADA 12 Febr. (Reuter). E\enden
stakers trachten tevergeefs een schouw'hurg
en twee bioscopen in brand te steken. In
een der bioscopen ont .tond een paniek, ó'och
ongelukken hadden nirt plaats.
Een brand, die gesticht was in een sp in-
nery, werd door de brandweer geblus< ht.
Ook een brand in de St. José-kerk waren do
spuitgasten weldra mse ter. Ernslirer en vim
grooter omvang was een brand in htv.t
klooster „Incarnation."
Dorpsonlusten,.
VILLAGARCIA DE AROSA, 12 Febr.
(Reuter). Een bende manifestanten trachtte
zich meester te maken van een ceramlek-
fabriek. Een andere groep heesch een roode 1
vlag op de kerk. De aanvallers werden ge- f
arresteerd, de vlag omlaag gehaald.
OSLO, 12 Febr. (V.D.) De handelsbe
trekkingen tusschen Noorwegen en de Sovjet
Unie zijn verbroken omdat de Sovjeu-regee-
ringen vasthoudt aan haar eisch dat de
leden der Sovjet-Russische handelsdelegatie
te Oslo met voorbijgaan v<tn d3 Noorsche
wetgeving het recht verkrijgen me-, iedereen
in Noorwegen zaken te doen. Dit standpunt
wordt door Moskou gemotiveerd met de op
merking dat de leden der Russische handels
vertegenwoordiging evenals de gezanten ex
territoriaal zijn en dienovereenkomstig niet
onderworpen zijn aan de Noorsche wetten.
Deze interpretatie is evenwel onaanvaard
baar voor de Noorsche regeering.
Een dreigend conflict
Vrijdag vergaderden te Lisse de besturen
der dne patroon^ vere-en1 ginrren met de dr'e
arbeidersorganisaties in de bollenstreek om
trent een eventueele vernieuwing van net
collectief arbeidscontract, dat op 1 Maart
a.s. eindigt.
De besturen der patroonsvereenigingen
waren bereid, hun organisaties te adviseeren
tot het aangaan van een nieuw collectief
contract met een gemiddeld weekloon van
20.—.
Terwijl de besturen der R.K. en Christelijke
arbeidersorganisaties zich bereid verklaarden
een locn van 22.— in hun organisaties te
verdedigen, bleef het bestuur van den Mo
dernen Bond zich op het standpunt stellen
van een loonsverlaging van lOpCt., hetgeen
neerkomt op een gemiddeld weekloon van
f 23.40.
Na zeer langdurige onderhandelingen deel
den de besturen der ratroonsvreenigimren
mede dat zij als uiterste grens aan hun leden
wilden adviseeren, te gaan tot ƒ21.— per
week.
Omtrent de overige bepalingen was geen
verschil van meening.
De besturen der arbeidersorganisaties zul
len hun leden in kennis stellen van de ge
melde bereidverklaring.
In het hoofdkwartier van generaal Wong
den verdediger der Woesungforten.
Ontwerp overeenkomst tusschen Frankrijk
en Engeland inzake herstelkwestie.
De Fransche Kamer besluit de herstem
mingen op de Kamerverkiezingen af te
schaffen en aanvaardt het dubbel vrouwen
kiesrecht. Radicalen en socialisten onder
Herriot verlaten demonstratief de Kamer.
De Tweede Kamer heeft Vrijdagmiddag het
Wetsontwerp tot het aangaan van een of
meer gcïdleeningen ten laste van het Rijk
z. h. st. aangenomen.
Gasverstikking te Amsterdam.
Amsterdamsch advocaat voor de Rechtbank.
Behandeling van het Zuiderzcefonds en de
Zuiderzeesteunwet in de Tweede Kamer.
Het ijs buiten de gecontroleerde banen nog
weinig betrouwbaar.
Het arbeidscontract in de Bloembollen
streek.
De Nazi's dreigen H'tler candidaat te
stellen voor het pres'denfschap, tenzij
Hindenburg Brüning verloochent.
De voetbalwedstrijd HollandBelgië.
Tal van sportwedstrijden voor Zondag afge-
last
m
Barometerstand 9 uur vjn.: 7.72 stilstand.
Groote Houtstraat 166 Haarlem
Lich t »P De lantaarns moeten morgen
worden, opgestoken om: 5.37 en overmorgen
5.39.
Hedenmorgen heeft het 8 graden ge
vroren.
Ernstige: aanrijding te Naarden
De heer R.architect uit Amsterdam reed
Vrijdagavond omstreeks zeven uur met zijn
auto op den lV4jksweg onder Naarden, toen
uit de Remt randtlaan een wielrijder den
straatweg over.t,talc. De wielrijder werd ge
grepen en over1 den weg geslingerd, waar
door hij een groote hoofdwonde en een
lichte hersensch adding opliep. De automobi
list heeft den c Wielrijder, den 25-jarigen B.
uit Bussum naai: een geneesheer vervoerd,
waarna het slachtoffer op eigen verzoek per
rijwielbrancard van den Militairen Genees
kundigen Dienst van Naarden naar zijn wo
ning te Bussum i*s vervoerd. Den heer R.
treft geen schuld, daar het ongeval te wij
ten is aan de onvoorzichtigheid van den
wielrijder.
m
Pe voorbereiding voor de bloemententoonstelling v;ui „St. Der. Dedit" te Bennellsrneli
I Het stilleven, als de werklieden (schafttijd hebben.
i
