ONTHULLING
ROODE PARTIJ-PERIKELEN
EN NATIONAAL BELANG
OVER HET DREYFUSPROCES
Documenten-diefstal
TWEEDE BLAD
VRIJDAG 26 FEBRUARI 1932
BLADZIJDE 1
STORMACHTIG BEZOEK!
HET ARMETIERIGE
KINDTE
OERWERELD IN HET OERWOUD
KAMER-CENTRALE HAARLEM
-
DE SPIONNEN
SPEELDEN HOOG SPEL
HANDEL EN NIJVERHEID
DE LEIPZIGER VOORJAARS-
MESSE
Herhaaldelijk hebben wij den laatsten
tijd de aandacht moeten vestigen op de
moeilijkheden, waarmede men in den
boezem der S.D.A.P. te kampen heeft.
De sociaal-democratische pers dwong
ons daartoe, doordat zij telkens weer op
weinig vriendelijke manier en met nog
minder vriendelijke bedoeling werkelijke
of vermeende tegenstellingen in onze
(gelukkig nog één en ongebroken) R.K.
Staatspartij voor haar lezers étaleerde,
liefst in heel valsch daglicht.
Ons was zoo dikwijls wij de sociaal
democratie ten onzent aan haar eigen
partijperikelen herinnerden alle leed
vermaak vreemd.
Het mocht al eens eenige bevrediging
van het rechtsgevoel schenken, zekere
leiders der S.D.A.P. te zien oogsten, wat
zij eenmaal zaaiden, met tè groote be
zorgdheid hebben wij de toestanden in
de S.D.A.P. zich zien ontwikkelen, dan
dat wij daarin ooit eenig vermaak
konden vinden.
De philosophische overweging, dat
naar het woord van den Duitschen den
ker de vloek der slechte daad juist
hieruit blijkt, dat zij voortdurend nieuw
kwaad moet voortbrengen, dat dus de
socialistische beweging, die groeide uit
ontevredenheid en zich baseerde op
strijd, voortdurend nieuwe ontevreden
heid en nieuwen strijd moet wekken en
daardoor telkens opnieuw moet uitéén-
vallen, deze philosophische overwe
ging heeft ons zelfs niet kunnen verzoe
nen met de feiten, laat staan, dat wij
daarin een zeker vermaak zouden schep
pen.
Van het begin af is het geval ern
stig gebleken: een botsing tusschen
links en rechts in de S.D.A.P. zou niet
kunnen uitblijven; de aanhangers van
„De Socialist" speelden reeds jaren ge
leden in de partij een rol, welke in een
partij, die haar eenheid en.... zichzelf
niet vernietigd wil zien, eigenlijk niet
geduld kon worden:
de linksehe groepen gaven een eigen
orgaan uit, zij hielden eigen congressen
(al noemden zij deze ook onschuldigj es
„weekends"), zij spaarden niets en nie
mand, wat herhaaldelijk veel ergernis
gaf.
De partijleiding deed in de resolutie
van Nijmegen 1929 eenige concessies aan
de linksehe elementen: deze zouden on
der zekere voorwaarden een eigen or
gaan mogen uitgeven, enz.
Het mocht echter niet baten; de link-
schen gedroegen zich steeds brutaler en
brachten steeds ernstiger de eenheid der
partij in gevaar.
De partijleiding trachtte in 1931 het
(Amhemsch) Paaschcongres te benutten
om hieraan paal en perk te stellen,
en zij kreeg (zoo scheen het toen) den
wind in de zeilen, doordat kort voor den
aanvang van dit congres bekend werd,
dat de „Socialist"-groep zich zoowaar
met buitenlandsche links-georiënteerde
groepen in verbinding had gesteld om
door middel van een eigen politieke or
ganisatie zéér-links-gelegen, ten deele
bolsjewistische doeleinden na te streven.
Het partijbestuur kwam in Arnhem
met een resolutie, waarin het optreden
van den linkervleugel „in strijd met de
resolutie van Nijmegen 1929" werd ge
noemd en waarin geëischt werd, dat het
partijbestuur bij eventueele nieuwe over
tredingen onmiddellijk de maatregelen
zou nemen, „in het belang van de een
heid en de strijdkrachten der partij noo-
dig".
De voorgestelde resolutie gaf ten con-
gresse aanleiding tot felle betoogen; de
beschuldigden traden als aanklagers op,
en mocht men tot op zeker moment al
dit georeer nog beschouwd hebben als de
meeningsuiting van enkele hardnekkige
heethoofden, die de massa niet achter
zich hadden, bij de stemming deed
zich het verbluffende feit voor, dat de
resolutie van het partijbestuur weliswaar
werd aangenomen, maar met een stem
menverhouding van 838 tegen 493,
terwijl 204 stemmen blanco werden uit
gebracht, wellicht meerendeels uit reve
rentie voor de partijleiding; dit aan
tal blanco-stemmen halveerend (wat
het geval voor de partijleiding nog vrij
gunstig voorstelt) kon men toen bijna
spreken van een verhouding 9 6.
Twee vijfden van de te Arnhem
aanwezigen verklaarden zich in 1931 dus
reeds solidair met de linksehe groepen!
Het was voor velen een openbaring,
hoe machtig de linksehe groep in de
S.D.A.P. toen reeds bleek te zijn, ook al
hield men er rekening mee, dat in de
S.D.A.P. over het algemeen niet de be
zadigdste elementen naar congressen,
e.d. worden afgevaardigd.
Dat de linksehe heeren zich na dit
congres-resultaat opeens heel tam zou
den gaan gedragen, was niet te ver
wachten en de zaak is dan ook heel
anders uitgepakt.
Niets, letterlijk niets heeft de linker
vleugel nagelaten, waardoor de partij
leiding kon worden bestreden en be
stookt.
Aanvankelijk werd een compromis ge
troffen: „De Socialist" zou verdwijnen
en vervangen worden door „De Sociaal-
demokraat", waarin onder hoofdredactie
van den partijbestuursgetrouwen heer
Boekman zoowel links als rechts zijn
meening zou kunnen uiten.
't Liep echter spoedig spaak: de link
sehe heeren maakten 't zóó bont, dat
de hoofdredactie tot weigering van copie
overging; geschilpunten vormden vooral
de houding der officieele S.D.A.P. in het
textielconflict in Twente en de zitting
neming van sociaal-democraten in het
door Prinses Juliana opgerichte Natio
naal Crisis-Comité; veel kwaad bloed
zette het ook, dat de leiding van de
V.A.R.A. weigerde, den links-socialist
Schmidt voor de microfoon te laten ver
tellen, wat hij vertellen wilde.
Door de linksehe heeren werd nu een
resolutie tegen het partijbestuur aange
nomen, in verband waarmede de oppo
sitieleider Schmidt als partijbestuurder
bedankte.
Intusschen was tevens alle instem
ming van links met de werking van
„De Sociaal-Democraat" verdwenen, en
ging de oppositie ertoe over, een nieuw
eigen orgaan, n.l. „De Fakkel" te stich
ten (om de algemeene verwarring nog
te vergrooten, was ook het oorspronke
lijk weekblad „De Socialist" blijven
voortbestaan!)
In „De Fakkel" namen de linkervleu
gelmannen nog minder dan ooit te vo
ren een blad voor den mond, herhaal
delijk werd daarin de partijleiding op
't grofst beleedigd.
Toen besloot het partijbestuur krach
tig in te grijpen en het stelde voor het
met Paschen te Haarlem te houden con
gres een resolutie samen, waarin o.a.
van alle leden der partij wordt geëischt,
„dat zij zich zullen onthouden van de
vorming en de instandhouding van bij
zondere groepeeringen, alsmede van an
dere handelingen, die de eenheid der
partij in gevaar brengen en haar strijd
kracht schaden",
waarin voorts wordt geëischt,
„dat de bladen „De Socialist" en
„De Fakkel" zullen worden opgehe
ven en dat een einde zal komen
aan alle bijeenkomsten van groepen
partij genooten, die ten doel hebben de
tactiek der partij te behandelen en be
legd zijn door andere dan de daartoe
door de partij bevoegd verklaarde instan
ties",
en waarin tenslotte aan het partijbe
stuur wordt opgedragen,
„voor de naleving van deze eischen
met gestrengheid te zorgen, voorzoover
de afdeelingen daartoe geen gebruik ma
ken van haar statutaire bevoegdheid",
en waarin het partijbestuur wordt ge
machtigd om zoo noodig „hen, die tegen
dit congresbesluit handelen, den partij
raad gehoord, als lid der partij te roy-
eeren".
Deze resolutie is allerminst in staat
gebleken, de linksehe heeren tam te
maken; integendeel, nog feller dan te
voren zijn zij sinds de publicatie daar
van tegen de partijleiding te keer ge
gaan.
Onder leiding van Edo Fimmen werd
te Amersfoort vergaderd door 318 perso
nen, vertegenwoordigende de „werkers-
groepen" voor „De Fakkel" in 53 plaat-
sen van het land; de heeren verklaarden
in een met algemeene stemmen aange
nomen resolutie, dat de „crisis-resolu
tie" van het partijbestuur voor den lin
kervleugel volstrekt onaanvaardbaar
was en dat daardoor slechts was beves
tigd geworden, dat dit partijbestuur
niet in staat is in deze beslissende tijden
leiding te geven aan de socialistische
beweging in Nederland; de heeren
protesteerden met den grootsten na
druk tegen „de scheuringspolitiek van
het partijbestuur, zooals deze tot uiting
komt zoowel in de partijbestuursresolu
tie als in het feit, dat het partijbestuur
alle bemiddelingspogingen zonder meer
afwijst"; zij verklaarden ten slotte
niet meer en niet minder dan „dat voor
de links-socialisten elke beslissing van
het congres, welke hun niet de volko
men vrijheid van het woord en vrijheid
van onderling overleg waarborgt, onaan
vaardbaar is."
Het partijbestuur van zijn kant zond
aan alle leden der S.D.A.P. een geschrift
toe ter toelichting van zijn op het Haar-
lemsch congres te behandelen resolutie,
maar deze toelichting is door de redactie
van „De Fakkel" beantwoord met een
brochure, die om met „Het Volk" te
spreken „onze toch reeds niet gun
stige verwachtingen omtrent den afloop
van dat congres nog aanmerkelijk on
gunstiger heeft doen worden".
Sindsdien is het gescheld niet van de
lucht, maar ondanks dit alles trachten
oud-gedienden in de S.D.A.P. als de heer
Vliegen en de heer en mevrouw Wibaut
de eenheid nog te redden; mevrouw Wi
baut stelde in „Amsterdam XI" om des
vredes wille zelfs vóór, door de par-
t ij een weekblad te laten uitgeven, gere
digeerd door linkschen van de
„FakkeP'-groep, dat als bijvoegsel van
de S.D.A.P.-sche dagbladen zou verschij
nen en waarvan het congres de redac
tie zou benoemen.
Als men met zulk een onmogelijk
voorstel komt aandragen, moet de zaak
er toch wel hopeloos vóór staan!
Inderdaad!
Het zal wellicht een hopeloos streven
blijken, de eenheid zij het dan ook
een eenheid tusschen aanhalingsteekens
te bewaren, en het komende Haar-
lemsche congres zal waarschijnlijk dan
ook voor de S.D.A.P. van een treurige
belangrijkheid worden.
Zooals de partijen thans tegenover el
kander staan (wij hebben de wederzijd-
sche verhouding hierboven slechts heel
onvolledig geschilderd), schijnt er niet
veel kans op éénige verzoening.
Het zal waarschijnlijk „buigen of bar
sten" worden.
De liberale „Vrijheid" juicht dit toe;
het blad hoopt, dat men niet een op
lossing zal trachten te zoeken in een
schijn-eenheid: „De S.D.A.P. is aan een
tweesprong gekomen en zal moeten kie
zen of deelen".
Het ziet er wel naar uit, ja!
Maar, in tegenstelling met „De Vrij
heid", kunnen wij ons daarover niet bij
voorbaat voldaan gevoelen.
Het is voor ons van nationaal belang,
of de S.D.A.P. een zekere eenheid blijft
onder min of meer bezadigde leiding, óf
uiteenvalt in links en rechts.
Heeft zich de afscheiding van links
eenmaal voltrokken, dan zal de S.D.A.P.
zeer verzwakt blijken; maar daarover
juiche men niet te vroeg, want dit zal
beteekenen, dat het bezadigde roode ele
ment aanmerkelijk aan invloed verliest,
terwijl daarnaast een partij zich for
meert, welke de communistische zéér
nabij komt.
Haarlem kon wel eens een tweede De
venter worden.
Het ware in het nationaal belang ech
ter te hopen, dat zulks nog voorkomen
kon worden.
Want.... Haarlem zou érger worden
dan Deventer, vreezen wij.
Rembrandt Theater
Sinds half December mogen we ook in ons
land bogen op een spruit van den stevig
gewassen Hitlerstronk, een Nationaal-Socia-
listische Arbeiderspartij.
De party vestigde haar zetel in een kas.
teel in de onmiddeliyke nabyheid der Re
sidentie, als om te laten uitkomen, hoezeer
haar ontstaan alleen reeds een bedreiging
van de Regeering beteekende. Van dit kas.
teel uit zouden de kopstukken, Adalbert
Smit, die onzen Hitier voorstelt, en dr. E.
Ridder van Rappard, die den titel van eer
sten schriftvoerder draagt, hun propaganda-,
liever hun zegetocht over het land beginnen.
Eilacie, het bouwvallige „kasteel", dat der
met zooveel fanfaronnades aangekondigde
party tot hoofdkwartier verstrekte, biykt al
reeds het stryd'tooneel te zijn geweest, waar
de fiere ridders tegen elkander in het har
nas getreden zijn en het zwaard hebben aan
gegord. En er zijn slachtoffers gevallen ook.
Zooveel zelfs, dat we op het oogenblik niet
weten of er nog wel een Nationaal Socia.
listische Nederlandsche Arbeiderspartij be
staat.
Op een dezer dagen gehouden vergade.
ring namelijk heeft de heer Adalbert Smit,
optredend als leider, den eersten schriftvoer
der Van Rappard en diens geestverwanten,
als leden van de partij geroyeerd. Daarop
heeft de leider van de afdeeling Amsterdam
besloten den heer Smit niet meer als leider
te erkennen, het royement van den secretaris
Van Rappard cum suis als niet geldig te
beschouwen en zich tot taak te stellen de
party zonder den heer Smit te reconstruee-
ren.
„Een armetierig kindje" noemden we en
kele weken geleden onze Nationaal Socialis
tische Nederlandsche Arbeidersparty. Zoo
was het. Zonder zelfs van groeistuipjes last
te hebben gehad, lükt het in zün eerste in
carnatie al reeds ter ziele.
Als ondertitel draagt deze Zondagmor
genfilm: Het dierenleven in de wildernissen
van het Amazonedal, en we herinneren ons
deze film reeds eenige jaren terug te heb
ben gezien en bewonderd. Practise!) kan
men haar echter meermalen zien, want zy
bevat niet alleen zeer veel leerryks, wat
ook in niet geringe mate te danken is aan
de voortreffeiyke *teksten van den heer
van deze Bladsnijdertjes, allen gewapend
met een netjes uitgesneden bladcirkeltje,
zich naar de stapelplaats begeven, daar
hun vrachtje afleveren en vervolgens weer
den terugtocht aanvaarden, om weer op
nieuw een schijfje te gaan snijden.
Een ander klein diertje, dat even vraat
zuchtig is als het Bladsnüdertje werklustig,
is de Pirai. Dit zijn kleine vischjes, die op
Bladsnijdertjes aan den arbeid. Men ziet, hoe een voorganger reeds een keurig rond
stuk uit het blad gesneden heeft.
De R. K. Kamer-Centrale „Haarlem"
houdt Zaterdag 16 April des namiddags 3
uur in gebouw „St. Bavo" te Haarlem een
vergadering.
De agenda is als volgt:
1. Opening, notulen, mededeelingen; 2. Be
handeling „Wyziging Kiesreglement" en de
hierop ingezonden amendementen: 3. Rond
vraag en sluiting.
Portielje, den inspecteur van de levende
have van Artis te Amsterdam, doch ook
zeer veel interessante en hoogst merkwaar
dige opnamen in de dierenwereld. Men
heeft er geen begrip van, welke wonder
lijke levens er in dat oerwoud huizen en
welke wreede tafereelen zich daar ieder
uur van den dag afspelen. Tallooze geva
ren bedreigen den onbezonnen reiziger, die
het zou wagen zich klakkeloos in dat oer
woud te begeven. Daarentegen biedt dat
zelfde oerwoud voor den deskundigen en
scherpen opmerker zooveel schoonheid en
eigenaardige byzonderheden, dat men niet
anders dan in diepe bewondering het hoofd
kan buigen voor het machtige, indrukwek
kende en bovenmenscheiyk-mooie in de
schepping.
Nemen we b.v. de zeer kleine diertjes,
die met den naam van Bladsnijders worden
aangeduid en die in yver en arbeidslust
menig verstandig mensch verre overtreffen.
Deze diertjes snyden uit boombladen keu
rig ronde halve cirkels en nemen deze halve
schyfjes, die ongeveer vier a zesmaal zoo
groot zy'n als zyzelf, op hun rug, marchee-
ren daarmede heele afstanden en werpen
deze ten slotte op een hoop by elkaar. Dan
komt een hunner soortgenooten, die echter
aanmerkeiyk grooter is van postuur en
maalt deze bladschijfjes tot een papje
te zamen en deze pap, vermengd met andere
ingrediënten, wordt in het hol bewaard en
beschouwd als voorraad. Nauwkeurig volgt
de film deze diertjes in hun bewegingen
w Si
Een met de lasso gevangen kaaiman wordt aan 5and gebracht.
Gistermorgen is op den Hollanderweg te Wijk aan Duin een vrachtauto tegen een huis
tmden, nadat eerst een paal van het electrisch net en een lantaarnpaal als slacht
offers waren gevallen. Het voertuig bleef in de voordeur steken.
De Quotidien heeft de documenten uit het
archief van het Fransche Departement van
Oorlog gepubliceerd, welke nieuw licht wer
pen op den achtergrond van het Dreyfus-
proces. Van deze acten geeft het „Vad." in
aaneengeschakeld verband het volgende
relaas:
Beschrijvingen van vestingplannen en van
geschut, die tot de geheimen van den Fran-
schen generalen staf behoorden, waren den
Russischen militairen attaché, baron Frede-
riks, in handen gevallen. Hy nam er kennis
van en maakte ze gereed voor verzending
naar St. Petersburg. Ze waren al tot een
pakket samengebonden, dat wegens de ze
kerheid aan Tsaar Alexander III zelf ge
adresseerd was, toen de Fransche generale
staf door een vertrouwensman van de spion-
nage-afdeeling hoorde wat er gaande was.
Daar bizondere snelheid geboden was, be
val de minister van Oorlog, generaal Mer-
cier, den chef der spionnage-afdeeling, luit.-
kolonel Henry, tot eiken prijs zich in het
bezit der verzonden documenten te stellen
eer ze naar St. Petersburg werden verstuurd.
Aangezien de koerier, gelijk men wist, den
volgenden dag zou vertrekken, zette de spi
onnage-afdeeling alles op haren en snaren
om toch den volgenden ochtend 't pakket In
handen te hebben. Des nachts nog werd ln
het geheime kabinet het briefpakket, zonder
dat de zegels beschadigd werden, geopend
en de generale staf kon zich met eigen oogen
overtuigen, dat inderdaad stukken verraden
waren, welke slechts aan een zeer kleinen
kring van personen in de hoogere legerlei
ding bekend waren geweest. Het betrof spe
ciaal 't nieuwe kanon model 75 en de daar
mede in het Fort Valérien gehouden schiet
proeven Daarby lagen de uiteenzettingen
van den technischen en financieelen inhoud,
welke de attaché baron Frederiks zeer zaak
kundig had opgesteld. Het waren dezelfde
geheimen van welker verraad toen Dreyfus
werd beschuldigd.
De minister van Oorlog en luit.-kolonel
Henry waren onthutst, niet alleen omdat ze
het resultaat van een arbeid van etteiyke
jaren door verraad in gevaar gebracht zagen,
doch ook omdat de kring der verdachten
zeer eng was. Het verraad van de geschuts-
constructie beteekende ook materieel een
groot verlies voor den staat en de industrie.
In alle haast werd het geheele pakket, in
het byzonder de commentaar van baron
Frederiks gefotografeerd en het pakket
vroeg in den ochtend op dezelfde wüze in
het Russische gezantschap teruggebracht als
't er uit verkregen was. Te ontheimelijken
had de generale staf niets meer, aangezien
de Russische militaire attaché natuurlyk af
schriften van zijn zending had gemaakt.
Nauweiyks was echter order gegeven om
het weer gesloten pakket terug te brengen,
of er verscheen een koerier by generaal
Mercier en meldde, dat baron Frederiks een
onmiddeliyke audiëntie verzocht. Zonder
zelfs maar eenig antwoord af te wachten
verscheen enkele oogenblikken later baron
Frederiks zelf al. Zijn komst op dit uur en
op deze wyze was in strijd met alle diplo
matieke usances en bewees, dat 't een zaak
van uiterste urgentie en groot belang gold.
Baron Frederiks deelde zonder veel pour
parlers mede: Excellentie, ik bezit het on
weerlegbaar bewys van een diefstal van
acten, welke vannacht in de particuliere
woning van den Russischen gezant is ge
pleegd. We weten, waar de geroofde papieren
zich bevinden. Als de verdwenen ziending
niet in den loop van dezen dag in onze
handen terugkeert, zal de Russische gezant
onverwyid de Fransche hoofdstad verlaten
en ik zelf ben genoopt, hem te vergezellen.
Generaal Mercier verried met geen wenk
brauwfrons zijn nervositeit. Onmiddeliyk
had hij de geweldige beteekenis van de si
tuatie doorzien. Van zijn antwoord zou de
Russisch-Fransche vriendschap en daarmee
wellicht de vrede in Europa afhangen. Den
onwetende te spelen was, gezien de preciese
mededeelingen van baron Frederiks, niet
mogeiyk. Hy zou de kans loopen, dat als hy
trachtte te loochenen, de attaché hem de
feiten voor de voeten zou werpen en den
dader noemen. Dat wilde de minister tot el-
ken prys verhinderen, aangezien de kloof
tusschen de beide bevriende generale staven
niet verwijd mocht worden door de openiyke
beschuldiging van wederzydsche spionnage.
Generaal Mercier antwoordde: Meneer de
attaché, ik was juist van plan u voor deze
zaak te verzoeken me een bezoek te brengen.
De papieren zyn gisteren in onze handen
gekomen. Onze afdeeling zyn door een der
de de documenten te koop aangeboden.
Maar toen wy ze doorkeken, bleek, dat ze
't adres van uw souverein droegen. U kunt
u denken, dat we het niet over ons konden
verkrijgen, iets anders met het pakket te
doen dan te trachten het zoo vlug mogelijk
terug te sturen vanwaar het gekomen was,
naar 't Russisch gezantschap. Wbarschyn-
lijk is onze bode al bij- u en zyn de papie
ren al weer in uw bezit.
De baron begreep onmiddeliyk, dat hü
doorzien was en dat de generaal hem met
zün eigen wapen geslagen had. Hü wist, dat
de Fransche minister van Oorlog het bewys
in handen bad gehad van zün spionnage-
v/erk, maar. van zyn wetenschap geen ge
bruik kon maken om zich niet zelf eveneens
te beschuldigen. Hij nam afscheid met het
bewustzijn, dat hy niet alleen in Parijs on-
mogeiyk was geworden, doordat hy by zyn
werk gesnapt was, maar ook by zyn eigen
regeering, omdat hij het gezantschap ge-
compromiteerd had. Werkelük werd hy na
den gebruikeiyken eerbiedstermyn terug
geroepen.
De „Quotidien" is van meening, dat deze
loop van zaken aangeeft, waarom Henry in
het Dreyfus-proces niet de waarheid mocht
zeggen. Hij mocht geen breuk tusschen
Frankrijk en Rusland veroorzaken.
En in het tragische conflict tusschen
plicht en geweten is luit.-kolonel Henr" toen
in den docd gevlucht.
en het is grappig te zien, hoe een heirleger
den bodem van de Amazone-wateren leven,
zy hebben echter vlijmscherpe kaken (in
de binnenlanden worden de tanden van dit
vischje zelfs als scheermesjes gebruikt) en
daarmede verslinden zij in ongeloofiyk kor
ten tyd hun prooi. Hier is het de een
dracht, die machtig maakt, want het enorme
aantal, dat eensklaps op een prooi los
schiet, is in staat om in enkele minuten
tijds een dood wild varken, dat even over
den rand van het scheepje gehouden werd,
volmaakt van alle vleesch te ontdoen. Zou
een mensch dus het ongeluk hebben in een
dergeiyken stroom te vallen, het zou een
der verschrikkelykste dooden zyn, die men
zich denken kan.
Ook aan enkele grootere dieren heeft
men aandacht gewijd, zooals b.v. aan de
zwarte kaaimannen, de grootste vijanden
van de vaquero's, daar zij het aan hun
hoede toevertrouwde vee rooven. Men laat
een blik slaan in den z.g. Hellepoel, waar
duizenden van deze gevaarlijke dieren door
elkaar krioelen. Onvervaard wordt echter
de jacht ondernomen en voor een dag ver
streken is heeft men reeds ontelbare van
deze dieren onschadelyk gemaakt.
Het is uit den aard der zaak slechts een
greep uit al het wetenswaardige, dat deze
film biedt, doch men kan er van overtuigd
zijn, dat deze film een der merkwaardigste
en misschien wel belangrijkste filmreporta
ges van een zeker gedeelte van het dieren
leven is. L. Vu
De werkzaamheden tot voorbereiding van
de op 6 Maart beginnende Leipziger Messe
zyn in vollen gang. Volgens de tot heden
beschikbare gegevens zullen ongeveer 8000
exposanten aan deze voorjaarsbeurs deelne
men, waarvan ongeveer 6500 tot de verschil
lende algemeene afdeelingen en de overi
gen tot de groep voor techniek en bouwbe
drijf behooren. Bovenstaande getallen zijn,
de zeer ongunstige tijdsomstandigheden ln
aanmerking genomen, zeker hooger dan men
had mogen verwachten.
De Voorjaars-Messen trekken steeds ook
de bijzondere belangstelling van het buiten
land. Een jaar geleden waren op een totaal
van 147.492 bezoekers 27.486 vreemdelingen
tydens de Messe in Leipzig aanwezig.
Bovendien heeft het buitenland begrepen,
dat koopen en verkoopen beide met succes
op de Messe kunnen geschieden. Naast vraag
dus aanbod, het laatste door tal van afzon-
deriyke en collectieve inzendingen. Oosten-
ryk, Tsjecho-Slowakije en Rusland komen
als van ouds in hun eigen gebouwen.
Denemarken, Engelsch-Indië, Frankryk,
Italië, Japan en Spanje herhalen hun ten
toonstellingen en vormen een internationale
groep in het „Ring-Messhaus", waar voor
het eerst tevens Canada en Turkye aanwe
zig zullen zijn. Verder nemen de Engelsche
regeering en de in Beriyn gevestigde Ame-
rikaansche Kamer van Koophandel elk met
een inlichtingendienst aan de Leipziger Mes
se deel. Nederland exposeert in verschillende
gebouwen en hallen, naar gelang van de
tentoongestelde producten.
Heeft de Messe in hoofdtrekken geregeld
eenzelfde karakter, in onderdeden is er tel
kens iets nieuws. Zoo zal de reclame-afdee-
ling in het reeds genoemde „Ring-Messhaus"
een speciale groep hebben onder het devies
„Durch Packung schützen dem Kunden
nützen". Voor verschillende branches zullen
daar moderne, goedkoope en doelmatige em
ballage-artikelen te zien zyn. In hetzelfde
gebouw heeft voor het eerst een collectieve
tentoonstelling van de Wurtembergsche meu
belindustrie plaats. Op de Textielmesse wor
den een groot aantal nouveauté's uitge teld,
gepaard gaande met een kunstzyde-tentoon-
stelling en modeshows.
De afdeeling voor kantoorbehoeften zal in
het „Messhaus Jagerhof" genormalis:erde
papierformaten laten zien en koos daarvoor
tot titel „Normlormate helfen verkaufen".
MHen zal de theorie kunnen toetsen aan de
practyk, o.a. door een belangwekkende serie
modellen, die by autoriteiten, verbonden en
firma's in gebruik zijn.
De Technische en Bouwvak-Messe geeft
een ruim overzicht van machines, materialen,
technische verbeteringen en nieuwe vindin
gen, waardoor de leiders van bedryven in
staat worden gesteld, op de hoogte te biyven
van de ontwikkeling der techniek en ook de
handel belangrijke ervaringen kan opdoen.
Er is voorts een tentoonstelling van drijfwer
ken, een model-wagenmakerij, een groep voor
„Verkehr und Bader" en een expositie op het
gebied van watersport.
Bovendien worden verschillende congressen
georganiseerd, o.a. voor de wagenmaksry en
carrosseriebouw, voor bsdrijfstechr.iek, voor
economische kracht- en warmte-productie,
voor den woningbouw en de stichting van
tuindorpen. Tydens deze congressen zuilen
de meest bevoegde deskundigen voordrachten
over gemelde onderwerpen houden.
Voor Nederlandsche bezoekers van de Leip
ziger jaarbeurs ryden drie extratreinen op
Zaterdag 5 Maart en behalve dit kunnen ook
afzonderiyke reizigers aanspraak maken op
vervoer tegen verlaagden prys, indien zy
vooraf een bewys van toegang tot de Messe
nemen.
