750.-
f250.-
f 125.-
f50.
f40.
GELIJK RECHT VOOR ALLEN
OF VEILIGHEID
Ontwapeningsconferentie zoekt den
gulden middenweg
V oornaamste 11 ieu ws
DINSDAG 8 MAART 1932
MISLUKTE AANSLAG
IN DE KERK
Op den president van Peru
HET GEBROKEN
HARZBURGERFRONT
Tegen de agitatie der
Nazi's
DE BAROMETER
DE OPGRAVINGEN BIJ DE PYRAMIDEN VAN GIZEH
ADVERTENTIÈN 35 ct. p. regel
DIT NU Al MER BESTAAT UIT DRIE BI ADEN
VIER EN VIJFTIGSTE JAARGANG No. 18021
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIEMAAL VIER EN TWINTIG UREN NA HET ONGEVAL
&E TEGENSTANDERS TE SJANGHAI
DE TEGENSTANDERS VAN SJANGHAI
DE EIGEN WEG
Z. H. EXC. MGR. J. H. G. JANSEN
NAAR ROME
DE JEUGDIGE DADER
GEGREPEN
„GEEN STEM VOOR HITLER'
OTTO MAAKT HET BETER
DE DUITSCHE BISSCHOPPEN
EN HET NAT. SOCIALISME
BUREAUX NA8SAULAAN 49
Telefoon No. 13866 (drie lijnen)
Postrekening No. 5970.
ABONNEMENTENvoor Haarlem en
Agentschappen: per week 25 et.; per
kwartaal 3.25; per post, per kwartaal
3.58 by vooruitbetaling.
HAARLEMSCHE COURANT
VRAAG. EN AANBOD-ADVERTEN.
TIES, 1—4 regels 60 ct. p. plaatsing;
elke regel meer 15 et. bij vooruitbet.
Bij contract belangrijke korting.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
tusschen den tekst 60 cL per regel.
Alle Hhnnnc"' or dit blad ziin inaevolae de verzekerinasvoorwaurdenf
tegen ongevallen verzekerd voor een der volgende uiikeeringen I uUtlU.*
levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door
verlies van beide armen, beide beenen of heide oneen
bij een ongeval met
doodeliiken afloop
bij verlies van een hand
een voet ot een oog
bit verlies van een
duiro ot wiisvingei
bij een breuk van
been of arm
verf ie? van *B
anderen vinger
GENÈVE, 6 Maart, het Verdrag van Versailles, in samenvat-
Zonder te willen opwekken tot een op
timisme dat voorloopig nog niet gerecht
vaardigd lijkt, zeiden we in een voor-
Eaancs overzicht dat de dezer dagen ge-
emdigde algemeene beschouwingen der
Ontwapeningsconferentie niet beantwoord
hebben aan de verwachtingen van het
swarte pessimisme hetwelk den aanvang
dezer bijeenkomst overschaduwde.
Als enkele lichtpunten in de immer nog
Zeer duistere toekomst, wezen we er op
hoe Amerika tot vermindering zijner be
wapening bereid is; hoe Tardieu, zonder
2Ün befaamd plan terug te nemen, een be
perking van Prankrijks bewapening aan
vaardde; hoe Italië zich wat meer han
delbaar toonde in zijn eisch van gelijkheid
met Frankrijk; hoe daardoor misschien
een n# uwe vlcot-conferentie mogelijk
Wordt met nieuwe vermindering van de to
talen welke door het Verdrag van Londen
het vorig jaar werden vastgesteld; hoe
Litwinoff aan het einde van zijn propa
gandistische taak, stilzwijgend beloofde te
sullen afzien van de obstruct welke van
2Ün kant gevreesd werd; en hoe bovenal de
Gedelegeerden van een ondei breking der
Conferentie hadden afgezien en voldoen
de punten van overeenstemming aanwezig
achtten om hun werkzaamheden met
Vrucht voort te zetten.
Is het veel? Is het weinig? Het is in elk
Beval: iets! Waar niets verwacht werd,
heeft iets zijn onloochenbare beteekenis.
Gelijke rechten voor alle
landen en volken
Resten de Dultsche elsch van gelijk recht
Voor allen en Prankrijks vooropstelling:
veiligheid voor allen. Aldus het slot onzer
Voorgaande beschouwing.
Re „Gleichberechtigung" van alle lan
den en van alle volken werd het allereerst
cpjeëischt door kanselier Brüning. Oos
tenrijk en Hongarije, Bulgarije en Turkije,
openbaarden hetzelfde verlangen. Italië
dat met zijn zwakke bondgenooten tegen-
°ver een overmachtige tegenpartij staat
en- de middelen mist om in zijn buiten-
kndsche politiek de gedragslijn te volgen
Welke het beneden de Alpen aanhoudt, on
dersteunt naar best vermogen het stand-
Punt van Berlijn dat door Nadolny aldus
Werd gedefinieerd:
De Dultsche Retreering kan slechts een
overeenkomst aanvaarden, waarvan de be
palingen voor Dultschland op gelijke wijze
Vap toepassing zün als voor de andere
«aten.
't Is duidelijk dat zoo een overeenkomst
aHeen denkbaar is. wanneer het voorwerp
®r van, de bewapening, minstens in groote
hjnen van staat tot staat niet noemens
waardig verschilt. En waar dit verschil
Net alleen bestaat, maar ook enorm groot
kon Duitschland zijn eisch niet stellen,
ponder tevens den weg aan te geven waar-
la
"s men tot een eenigszins gelijke basis
z°u kunnen geraken. De mogelijkheden om
zUlks te bereiken waren twee in getal: op-
bering der Duitsche bewapening tot het
bemiddelde niveau van de strijdmachten
her overige staten, en vermindering van
het niveau van de strijdmachten der an-
hsre staten tot dat der Duitsche bewape
ning.
De eerste methode kon niet gevolgd wor
sen, w"l zii op de eerste plaats een aan
slag
zou beteekenen op het gestelde doel
^er Ontwapenings-Conferentie, en wijl
Voorts art. 164 van het Verdrag van Ver-
gilles Duitschland alleen maar een uiterst
|eringen aanmaak van wapenen toestaat
2-tot i% welke niet ter vermeerdering,
h°ch alleen ter vervanging van verouderd
Materiaal aangewend kan worden. Duitsch-
Iahd zag dus af van de eerste methode en
Volgde de tweede: het vroeg de staten hun
Rationale bewapening te verminderen tot
het peil der Duitsche.
Dm de reikwijdte van dit voorstel aan te
beven, ls het misschien goed hier de voor
naamste bepalingen omtrent Duitschlands
bewapening, zooals die zijn neergelegd in
JaPansche onderofficier en reservist op een
^er vele wachtposten in het Tsj'apei-kwartier
(foto Walter Bosshard)
ting weer te geven.
Duitschland mag geen militaire lucht
vaart onderhouden, geen onderzeeërs be
zitten, geen versterkingen aan zijn gren
zen >"bben; Duitschland mag geen leger
bezitten, doch alleen een Reichswehr van
100.000 man die twaalf jaren achtereen in
functie moeten blijven, opdat door perio
dieke vervanging geen reserves gevormd
worden; Duitschland mag 6 linieschepen
van 10.000 ton waarvan er tot heden
twee gereed zijn en mag geen grootere
oorloar'schei-en bezitten, het mag geen
moederschepen voor vliegtuigen onderhou
den. slechts een beperkt aantal kleine
vaarinVèn voor kustverdediging hebben
en de bemanning dezer .oorlogsvloot" kan
alleen uit vrijwilligers gevormd worden.
Onderling vertrouwen of „veiligheid"?
Bepalen we ons nu tot Frankrijk waar
van, ofschoon verreweg niet de eenige, toch
in elk geval de sterkste oppositie tegen het
Duitsche plan verwacht moet worden, en
probeeren we eenigen indruk te geven van
de uitwerking welke Nadolny's voorstel op
de Fransche oorlogsmachine hebben kon.
Duitschland. op zoek naar de gelijkheid,
eischt de afschaffing van den militairen
dienstplicht welke in Frankrijk jaarlijks
een 170 000 man voor achttien maanden
onder de wapenen roept, een staand leger
vormt van rond een kwart mill'osn en de
afgerichte reserves tot vijf millioen man
heeft opgevoerd.
Duitschland met zijn weerlooze grenzen
vra^rt de cDheffmg der drie verdedigings
linies, waarmee Frankrijk zijn grenzen in
het Oosten beschermt, en de opruiming der
verdedigir "s-e-ken in de Alpen welke,
volgens Italiaansshe berekeningen, eiken
vierkanten meter van het gebergte dat
de Latijnsche zusjes scheidt, met tien kilo's
lood en staal per minuut zouden kunnen
Duitschland vraagt het verbod der
militaire luchtvaart, terwijl Frankrijk
twee-duizend gevechtstoestellen bezit.
Duitschland pleegt een wel zeer grootsch
opgezetten aanslag op de 450.000 ton der
Fransche oorlogsvloot door de afschaffing
te vragen der slagschepen, der moeder
schepen voor vliegtuigen en der onder
zeeërs, terwijl het de bemanning van het
overschot door vrijwilligers vervangen wil
zien.
Wat Frankrijk bij monde van zijn in
middels tot Minister-President verheven
vertegenwoordiger, André Tardieu, daar
tegenover heeft gesteld, is niet zoozeer een
rechtstreeksche weigering dan wel een zij-
delingsche, overigens zeer begrijpelijke on-
bereidwilligheid.
Frankrijk stelde voorop dat de staten zich
te Genève niet verzameld hebben om de
verdragen te herzien of om kwesties die
sinds jaar en dag definitief geregeld zijn,
nog eens in behandeling te nemen. Het
Duitsche voorstel echter ontwijkt eiken
aanval op de verdragen welke den toe
stand van na den oorlog regelden of min
stens de bedoeling hadden zuiks te doen,
en deze Fransche vooropstelling had dus
ge-m zin.
Frankrijk beriep zich voorts op de ver
dragen welke het tot eiken prijs onge
schonden wil bewaren, maar noch de arti
kelen die Duitschland een groote beperking
zijner bewapening «.pleggen, noch de bepa
lingen die Duitschland aan den wereld
oorlog schuldig verklaren, stellen Duitsch
lands inferioriteit ten opzichte der andere
staten voor het moment of voor de toe
komst vast. Daarentegen kan Duitschland
zich op het Verdrag van Versailles, op het
Volkenbondspact, op het Verdrag van
Locarno en op verschillende andere over
eenkomsten beroepen, wanneer het be
weert dat de Duitsche ontwapening het
eerste begin zou zijn van een ontwapening
der andere staten.
Stelde Frankrijk zich op die manier weinig
rechtstreeks tegenover het Duitsche voor
stel, een zeer krachtig bolwerk wierp het
er naast op: Veiligheid, ofschoon niet in
den heelemaal origineelen. dan toch in dsn
voor het oogenblik nieuwen vorm van inter
nationalisatie der nationale strijdmachtenen
overdraging daarvan aan den Volkenbond.
Dus geen vermindering van een man of
een cent. Geen vermindering of beperking
van de bewapening. Misschien gelijke plich
ten, maar vooral geen gelijke rechten, al
thans niet in dien zin der „Gleichbsrechti-
gung". En bovenal: handhaving van den be-
staanden toestand.
We staan op een tweesprong
Als de brij zoo heet gegeten werd, zoo
heet ge j eten kón worden als ze gekookt is,
hadden de sprekers die Nadolny nog op de
tribune volgen mossten, hun speeches beter
in kunnen slikken. Maar een ieder blaast
wel eens in zijn bord, al is dat ook heele
maal niet netjes.
Tardieu dus nam de ontwerp-overeenkomst
der Voorbereidende Commissie als basis der
beraadslagingen aan en verklaarde zich in
principe tot een vermindering der Fransche
bewapening bereid. Bovendien vroeg hij de
vorming eener Politieke Commissie welke zal
worden samengesteld door de leden der Al
gemeene Commissie en welke dus als kap
stok zal kunnen dienen voor al datgene
waaromtrent in de Algemeene Commissie
een overeenstemming onmogelijk blijkt.
Ook Nadolny nam de ontwerp-overeen
komst aan en stemde in de vorming der Po
litiek Commies!" toe. In Duitschland kostte
hem dat natuurlijk een goed deel van zijn
prestige en er zijn heel wat stemmen opge
gaan om hem terug te roepen en een an
der men noemt vooral minister Gröner
in zjjn plaats aan de werkzaamheden der
Conferentie te doen deelnemen. Waartoe dit
Soldaten van het befaamde Chineesche 18e leger, gewapend met handgranaten, voorzien
van het oud-Chineesche swastika-teeken (foto Walter Bosshard)
leiden zal valt natuurlijk nog niet te zeggen.
Het lijkt overigens vrij onwaarschijnlijk dat
Nadolny op eigen houtje en zonder Brtining
te raadplegen, een zoo ernstige beslissing ge
nomen heeft.
Voorloopig echter kan men met reden be
weren dat, zo" 11-g beetje toegevendheid van
Tardieu en van Nadolny nog steeds geen
lichtpuntje beteekent in de toekomst der
Ontwapenings-Conferentie, de mislukking
welke een oogenblik rcheen vast te staan,
minstens een vraagteeken geworden is.
„We staan on een tweesprong en moeten
kiezen." reide Tardieu. en men zou wel wil
len dat hij deze overtuiging consequent wist
door te voeren. Want Europa staat inder
daad op een tweesprong.
Europa staat op een tweesprong, zooals
voor anderhalve eeuw de eerste staten van
Noord-Amerika op een tweesprong stonden,
Ze kozen de eenheid in den vorm eener unie
waarvan zij gelijkwaardige leden waren zon
der de mogelijkheid tot eenige onderlinge
overheersching. Het resultaat behoeft geen
nadere illustratie.
En nu zegge men niet dat in Noord-Ame^
rika een eenheid van ras bestond welke de
samenwerking mogelijk maakt. Dat die ras-
iipflr invi-o-i geld""! liet. valt moei
lijk tegen te spreken. Maar dat die ras
eenheid niet voldoende was om de bereikte
resultaten geheel te verklaren, bewijzen wel
de hopelooze chaos en de oneindige verwik
kelingen der staten van Zuid-Amerika wier
bevolking even zuiver Latijnsch is als die
der Vereenigde Str ten Angel-Saksisch.
En zegt het niets dat in Zwitserland drie
heel verschillende volken in volmaakten vre
de te zamen wonen? Zegt het niets dat in
België twee volken een eindeloozen strijd
voeren, waar één dier twee de rechten van
den ander probeert te vertrappen?
Wat onderling vertrouwen en wederzyd
sche loyaliteit vermogen, werd ons wel heel
duidelijk gezegd door den vertegenwoordiger
van Canada. Ondanks alle concurrentie, on
danks allen wedijver, is er aan de grens wel
ke duizenden kilometers lang is en welke de
Vereenigde Staten en Canada gemeen heb
ben, niet één militaire versterking of de voor
bereiding daartoe; men vindt er aan beide
kanten geen andere uniformen dan die der
grenspolitie.
Wat de Conferentie ontbreekt.
Nog altijd is de indruk levendig der korte,
kloeke rede van Mevr. SteenbergheEnge-
ring: Een gebed tot God, een herinnering
aar. de naastenliefde als de hoogste inter
nationale wet, de vredeswil van 25 millioen
vrouwen en moeders uit 54 landen.
Vrijwel geen afgevaardigde heeft vergeten
in zijn rede dit feit in herinnering te bren
gen. Geen beschouwing kan men over de
Ontwapeningsconf. lezen, of er wordt aan
herinnerd. Een maand na datum spreekt men
er nog altijd over in de „Salie de Conversa
tion": de beurs der conferentie waar diplo
maten en journalisten alle resultaten, alle
verwachtingen, alle mogelijkheden met de
grootste nauwkeurigheid noteeren.
En toch.... zal het genoeg zijn? Misschien
waren de woorden van onze landgenoote op
het oogenblik dat ze uitgesproken werden,
een tastbare werkelijkheid. Spoedig moesten
ze een abstractie worden. Thans zijn ze zeker
niet meer dan de herinnering aan een stér
ken indruk. Wat zal de waarde daarvan zijn,
wanneer de deskundigen hun onverbiddelijke
cijfers aan de Conferentie voorleggen?
Wat te Genève ontbreekt is de vertegen
woordiger van een groote, zedelijke macht
zonder eenig eigenbelang. Een bemiddelaar
tusschen de partijen die een onomstreden
recht van spreken heeft en de waardigheid
welke de kleine staten al te veel missen.
Tevergeefs zoeken we tusschen al die def
tige zwarte jassen het hoopvolle rood van
een Prelaat, afgezant van den Paus, souve-
rein der Stad van het Vaticaan. waarvoor
elke bewapeningsbeperking aannemelijk is.
Zeker, de beslissing van Z. H. Paus Pius
XI, uitgeproken op den vooravond van
Kerstmis voor de verzamelde Kardinalen, is
te begrijpen. Al had de H. Vader over geen
ander argument beschikt dan het geknoei
met Benedictus' Vredesnota van 1 Augustus
1917, dan nog ware het te begrijpen geweest.
Maar meer dan te begrijpen, is het te
betreuren.
JAN HOEK.
Het textielconflict schijnt naar zijn
einde te loopen. De door den burgemees
ter van Enschedé, den heer Edo Bergsma,
geleide bemiddelingspogingen blijken
ten slotte dit resultaat te hebben gehad,
dat de katholieke en de christelijke or
ganisaties op de basis van de daarbij ter
sprake gekomen voorstellen verdei wil
len onderhandelen, terwijl de moderne
bond zulks heeft afgewezen.
Hier schuilt altijd de groote moeilijk
heid van acties, welke door de werkne
mersorganisaties gezamenlijk worden
gevoerd. Er is vaak een moment, waarop
ze uit elkaar gaan, een moment, waarbij
de een hetzij om principieele, hetzij om
tactische redenen, het voortduren der
actie in haar scherpsten vorm niet meer
verantwoord acht.
De katholieke en de christelijke orga
nisaties gaan haar eigen weg. Ze laten
zich van dien weg niet afdringen, niet
tegenstaande zij de moeilijkheden be
seffen, welke daarvan het gevolg zijn, de
insinuaties, welke haar van de andere
bonden té wachten staan. Ze bepalen
zelfstandig haar standpunt op overwe
gingen, die voor haar doorslaggevend
zijn.
Dat is niet slechts haar recht, maar
haar plicht. Zij gaan uit van andere be
ginselen, dan degenen, die zich in socia
listische bonden hebben georganiseerd.
Lieten zij die beginselen varen, dan ver
loren ze tegelijkertijd haar bestaans
grond.
Juist in het feit, dat zij zich niet op
sleeptouw laten nemen door anderen,
dat zij zelfstandig bepalen, welke rich
ting zij hebben uit te gaan, ligt de basis
van het vertrouwen, dat de besturen
zich hebben verworven, dat honderd
duizenden zich achter hun vanen deed
scharen; dat ook is het, waardoor den
socialistischen organisaties het recht, om
het te doen voorkomen alsof zij de ar
beiders zouden vertegenwoordigen, ont
nomen werd.
Men kan het betreuren, dat in Twente
weer gebleken is, dat de arbeidersorga
nisaties niet een zelfde lijn wisten te
handhaven. Dat de katholieke en de
christelijke bond hun eigen weg gaan,
valt slechts toe te juichen. Zij doen
daarmee niet anders dan hun plicht.
Z. H. Exc. Mgr. J. H. G Jansen, Aartsbis
schop van Utrecht zal kort na Paschen naar
Rome gaan om het traditioneele bezoek „ad i
limina" bij Z. H. den Paus af te leggen.
LIMA, 7 Maart (V.D Tijdens de H. Mis
in de Mirafloreskerk te Lima, die werd bij
gewoond door den president der republiek
Sanchez Cerro met zijn vrouw en kinderen
en tal van hooge dignitarissen der republiek,
heeft gisteren een jongeman een aanslag op
hem gepleegd. Tijdens den dienst trok de
dader plotseling een revolver en loste een
schot, waardoor de president in den linker
schouder werd getroffen Er ontstond in het
kerkgebouw een paniek. Toen de dader zijn
revolver voor de tweede maal op den pre
sident. richtte, sprong plotseling de chef van
het Militaire Huis van den president, kolonel
Antonio Rodriguez tusschen den dader en
den president, zoodat hij het tweede schot
opving en ernstig gewond neerviel. Inmid
dels had Sanchez Cerro zijn revolver ge
trokken, riorh zag geen kans te schieten
zonder gevaar, zijn eigen vrouw of een van
zijn kinderen te raken. Zijn adjudant, lui
tenant So'.ari, die eveneens zijn revolver had
getrokken loste een schot, waardoor de da
der in den nek Werd getroffen. Terwijl hij
met de eene hand naar zijn wond greep,
loste h(j in het wilde weg nog vier schoten
in de richting van den president, waardoor
een aantal kerkbezoekers, grootendeels da
mes, gewond werd. Toen was zijn revolver
leeg en werd hij door de woedende menigte
overmeesterd. Met groote moeite kon de
politie hem tegen het woedende publiek be
schermen en hem gevankelijk wegleiden.
Het bleek te zijn een lid van de Aprista
Partij, genaamd José Melgar. De Aprista
Partij heeft herhaaldelijk de leiding gehad
van revolutionnaire bewegingen, die echter
steeds door Sanchez Cerro onderdrukt kon
den worden. Ook thans wordt medegedeeld,
dat het geheele land rustig is en dat er geen
gevaar voor nieuwe opstanden der Aprista
party bestaat.
President Sanchez Cerro begaf zich na
den kerkdienst naar zyn auto, waarmee hy
zich naar een ziekenhuis liet rüden om zijn
schoudeiwond te laten verbinden. Geduren
de zyn loopbaan was hy reeds zestien maal
gewond, waarvan de meeste keeren ernstiger
dan thans, zoodat men verwacht, dat hy
binnen eenige dagen weer geheel hersteld
zal zün.
HET OVERLIJDEN VAN BRIAND.
De hoofdpunten van het Fransche plan tot
vorming van een economische Donan-unie.
In de contactcommissie voor het mijnbedrijf
werd geen overeenstemming bereikt inzake
de voorgestelde loonsverlaging.
Nog geen vrede te Sjanghai. Tsjang Kal
Sjek zon naar het front gaan.
Geen contingenteering v„n geslagen emaüle-
waren.
Tusschen de wapenbr<>eders van Harzburg
is een wilde strijd uitgebrokt-n. De Hugen
bergianen raken dagelijks feller slaags met
de Hitier-benden. De voormalige rechtsch-
radicale bondgenooten, die het niet eens kon
den worden over een gemeenschappelijken
candidaat voor de a.s. presidentsverkiezing,
schelden elkander thans uit met een weinig
verheffende hartstochtelijkheid.
In een officieel nati maal-socialistisch
schotschrift uit Magdeburg—Anhalt wordt
de vraag gesteld: „Wie kiest Duesterberg?'
Zooals men weet, is Duesterberg de candi
daat van S'ahlhe.m en Duitsch-nationalen.
Het antwoord op deze vraag geven c.e Nazi's
als volgt:
„Geen enkele der daadkrachtige volksge-
nooten. geen enkele der Frontsoldaten! Geen
enkele landman, die de sociale vrijheid lief
heeft! Waarom niet? Omdat het front Dues
terberg— Hugenberg bestaaat uit slippendra-
gers va,n het liberalistische kapitalisme. Om
dat de Duitsche frontsoldaten niet in het
trommelvuur hebben gestaan den den opbouw
van een monarchistisch Duitschland, waarin
de slavernij der arbeidersmassa's onder het
juk der ondernemers weer mogeiyk wordt,
omdat geen boer meer overgeleverd wenscht
te worden aan een groot-kapitalistische so
ciale reactie en een heerschappij van „Duit
sche" Joden....
zy schreeuwen om „eensgezindheid" en
verlangen, dat het machtige nationaal-so-
cialisme aan hen, de kleinen, die zoo graag
gevat zouden willen zyn, den voorrang zal
geven wat een aanmatiging, wat een ge
blaseerdheid. wat een inbeelding! Aangezien
zy met hun tel-candidaat Duesterberg toch
geen succes kunnen behalen, beteekent hun
zelfstandig optreden „verraad aan de heilige
nationale zaak." Arbeiders! Boeren' Front
soldaten! Geeft den slippendragers van het
monarchistische imperialisme, dei. slippen-
dragers van het Joodsch-liberalistische kapi-
lisme het passende antwoord!"
Tegen dit pamflet gaat het Duitsch-natio-
nale blad de „Tag" heftig te keer en verwüt
den Nazi's grove ondankbaarheid tegenover
Hugenberg, die de yverigste bevorderaar van
het nationalisme heet. Het bondsorgaan van
den „Stahlhelm" zegt het nog wat krasser en
noemt de nationaal-socialistische agitatie;
„onfatsoeniyke propaganda en achterbuurt-
laster." Het verklaart den Nazi's en hun
candidaat Hitier kort en goed den oorlog met
net besluit: „Gpen stam voor een party, die
met zulke middelen werkt! Geen stem voor
Hitier!"
Stahlhelm heeft volkomen geiyk met dit
laatste wachtwoord. Alleen dient er aan toe
gevoegd: .Maar ook geen stem voor Duester-
Barometerstand 9 uur v.m.; 7.78 achteruit.
J. J. WEBER ZOON
OPTICIENS - FABRIKANTEN
Groote Houtstraat 166 Haarlem
LICHT OP. De lantaarns moeten morgen
worden opgestoken om: 6.23.
berg!" De stryd, die In de zgn. nationale op
positie ontbrand is, en deze inneriyk reeds
totaal heeft ve'woest, bewyst, wat men van
deze oppositie heeft te wachten. Niets anders
dan verdeeldheid en ruzie. Zy heeft zonne
klaar getoond niet tot een positieven en ge
meenschappelijken arbeid in staat te zyn.
Dit front is het front van absoluut party-
egoïsme en moest zoodoende wel ten grond»
gaan.
Moge het Duitsche volk uit deze leerzame
oneenigheld tusschen Nazi's en Duitsch-na
tionalen de eenig tuiste conclusie trekken,
n.l.: „Geen stem voor Hitier! Geen stem voor
Duesterberg! Maar alle stemmen voor Hin
denburg!"
BRUSSEL, 7 Maart (Reuter) De toestand
van aartshertog Otto van Oostenryk is be
vredigend.
Hy heeft sedert eenige dagen geen koorts
meer, hoewel hy nog het bed moet houden
tengevolge van zyn blindedarmont_t.king.
Volgens een bericht van de „Kölnische
Volkszeitung" is een kerkelijke conferentie
van het Diocees Aken van bevoegde zijde ge
machtigd te verklaren, dat de Bisschoppen
him standpunt ten aanzien van het natio-
naal-sociaLsme niet hebbel gewijzigd.
Ditzelfde wordt ojk van bevoegde zyde
door de Bisschopsconferentie te Fulda beves
tigd. De oorzaak van de veroordeeling ligt op
religieus gebied. De sociaal -democratie, het
communisme en het nationaal-socialisme
vormen voor de christeiyke religie en in het
byzonder voor de katholieke Kerk ernst ge
gevaren. Daarom is ieder Katholiek geeste-
lyke verplicht, het aanhangen van een van
deze richtingen als streng verboden te be
handelen.
Prof. Selini Hassan Is na zUn terugkomst uit Lelden In Augustus 1931 wederom aange
vangen met het blootleggen van een nieuwe wijk In Gizeh (Egypte). Een kykje van den
ingang van één der pyramiden
