zandvoort wacht
een ander aspect van
DUSSELDORF
Tocht door de armenwijk
BLADZIJDE 1
TWEEDE BLAD
DONDERDAG 24 MAART 1932
PALACE BIOSCOOP
DER WEISSE RAUSCH
DE DOODWAKE DER ENGELEN BIJ HET LICHAAM DES HEEREN
Een zuivere badplaats om zee en strand
Ceen speciale attracties Mooi weer is alles
PERSONALIA
VERKEERSONGE VALLEN
Aart.
STADSNIEUWS
ONZE WINKELSTAND
JUBILEUMFONDS N.Z.H.
SCHEERZEEP - SCHEERCRÊME
SCHEERMESJE
R. K. METAALBEWERKERS-
BOND
mm* I II 111 I 'I I lil"»—
per geschilderd zijn.
Het schilderij is een meditatie en vrucht
van meditatie en heeft men de schoonheid
er eenmaal van geproefd, dan kan men er
niet meer van los komen.
Dit heeft degene ondervonden, die het
stuk hersteld heeft en in de volgende fijne
regels zijn gevoelens geuit heeft.
Als Engelen schreien by het lijk van hunnen
Heer,
Hoe past dan mij het weenen nog veel meer.
7.1?n zij aanbiddend en bewond'rend op Zijn
wonden.
Die wonden zijn Hem mee geslagen door
mijn zonden
Neen, niet slechts deernis houdt mijn blik
aan 't lijk geboeid,
Want Te weet, dat om mijn schuld Zijn bloed
eens heeft gevloeid;
Ach! dat Hij zelfs den dood heeft moeten
ondergaan,
Opdat ik eens door Hem verheerlijkt op zou
staan.
Leer mij voor zooveel liefde, o Heer, U dank
bewijzen
En door een leven TT gewijd, U prijzen.
In dankbare erkenning voor geestelijk
en kunstgenot, bij het herstellen van
dit schilderij.
Mogen allen zoo diep het lijden van den
Christus begrijpen en in dien geest in het
heilig triduum de doodwake houden by den
gestorven Verlosser,
steeds nieuw leven wekten. Zoo was ook de
Gesolèitentoonstelling in 19?C een machtige
roep raar het leven, die trilde van de
grootsche idee eener wederopbouwing dei
memchheid na den oorlog door middel van
wetenschap, techniek. De bezieling, die het
artistieke leven ontbeert, schijnt door de
zakelijke en wetenschappelijke tendenzen der
stad tot een genialiteit voor het organlsee-
ren van tentoonstellingen, te voeren, waar
van ook de „Industrie-, Gewerbe- und
Kunstausstellung" in het jaar 1902 een nog
onverzwakt voorbeeld is. En in de na-oor-
logsche jaren heeft Diisseldorf, ondanks de
Fransche terreur, moeizaam het duizend
jarig bestaan van het Rijnland gevierd met
een kleine expositie.
Een onafhankelijk kunstleven verstikt
echter in de gesluierde sfeer van elegance,
welke het dilettantisme sterk bevordert. Dat
evenwel de eigentijdsche kunst ondanks
de verwarde tegenspraak van techniek en
verbeelding en ondanks deze vertroebe
ling tot een autonome uitspraak kan ko
men, bewijzen wel de schilderijen van den
pas te Keulen overleden Thom Prikker, dis
ook *.n Diisseldorf een dankbaar arbeidsveld
vond. Welke zuivere beelden blijven ten
slotte over uit den mousseerenden geest
dezer stad? Wij hopen den lezers in de drie
feuilletons over het „onweerstaanbare Diis
seldorf", althans lets van haar weelderige
aspecten te hebben ontsloten, om thans cour
den glanzendén „Hofgarten" te wijken naar
de tooilooze kazernebuurten der fabrieks
arbeiders, waarover wij in ons vorig artikel
spraken.
We zitten gedrieën in het kleine ruim van
een taxi; de collega uit Diisseldorf, een Am-
sterdamsche persbroeder en ik. Voor ons de
hooge rug van een chauffeur. Misschien heet
hij Karl Lang en is hij dezelfde als in Ilja
Ehrenburg's: „Das Leben der Auto's", mis
schien is hij een zijner veie broers. Hij heeft
wat vreemd gekeken, toen wij om een tocht
door de armenwijk vroegen, maar een chauf
feur filosofeert niet, hij rijdt en doet zijn
plicht. Om twee redenen hadden wij Diissel
dorf lief gekregen; om den triesten zang der
kinderen op de Königsallee en om het ma
gische licht, dat ons heel den dag had be
dwelmd. Maar nu de S'hemering zakt over
die vale industriewijk tusschen dak en vloer l
van dit krakend karkas met het uitzicht j
links op de zwarte poorten van een fabriek 1
de camera is gewerkt en de montage V2n de
film is geschied. Prachtige beeldenreeksen
wisselen elkaar onophoudelijk af en nóch
het feit dat er van tijd tot tijd inzinkingen
vallen te constateeren, noch het bescheiden
acteeren der artisten vermogen atbreuk te
doen aan de schoonheid van het geheel.
Geen middel is blijkbaar onbeproefd gelaten
om de sensatie en het genoegen, welke het
ski-loopen verschaft, weer te geven en zoo
maakt de operateur zelf ook een maal met
zijn opname-toestel een reisje op dit zeer
bijzondere vervoermiddel.
Om te verhinderen dat de film aan eento
nigheid zou gaan lijden, wat gezien de be
trekkelijke beknoptheid van stof heusch niet
denkbeeldig is, zorgen een paar naïeve ge
zellen voor wat vroolijkheid. Bovendien geeft
het „spelletje" dat als middel dienst doet,
om de handelingen der ski-loopers te recht
vaardigen, alleszins voldoende afleiding. Dat
spel noemt men „Vossenjacht" en daarbij
doet Leni Riefenstahl met een partner als
„vos" dienst. Zy nemen een kwartier voor
sprong en dan krijgen de jagers permissie
hen te achtervolgen en moet men trachten
haar witte muts machtig te worden. Is het
hun echter gelukt op een bepaald punt aan
te komen mét de muts, dan hebben de jagers
tevergeefs gewerkt. Nu hebben we inmiddels
toch gezegd waar het om gaat, al was het
niet direct onze bedoeling.
In ieder geval weet men thans, dat de
film ook nog iets anders biedt dan natuur-
pracht en men dus niet gedwongen is zich
alleen daarmee te vermoeien. Dit neemt ech
ter niet weg, dat het zwaartepunt juist daarin
is gelegen en, niet in het minst, in het fris-
sche en sportieve karakter.
De blijheid, die zij uitstraalt, doet ons
haar daarom te gereeder een warme aanbe
veling meegeven.
L. V.
De heer J. M. A. van Seggelen te Over-
veen, slaagde gisteren voor het eerste
gedeelte van het artsexamen aan de uni
versiteit te Amsterdam.
De draal te groot
Woensdagmorgen ontstond een ongeval bij
den hoek Molenstraat—van den Endelaan
te Hillegom. De zoon van de wed. H. Spie-
rmgs reed met paard en melkbrik rechts van
den weg. van de Wilhelminalaan komende,
een luxe-auto nam vermoedelijk van de
Van den Endelaan komende den draal te
ruim met gevolg dat de portierknoppen het
paard in de borst drongen, waardoor twee
gapende wonden ontstonden. Ook de. wagen
bekwam avery, terwyl melk verloren ging.
De politie maakte van een en ander proces,
verbaal op.
Eenigc opnamen uit het sneeuwballen-ballet.
en rechts op een muur zonder einde met het
roode parool: „Nieder rr.it Hitier", steekt
ons de bittere wetenschap, dat Diisseldorf
hier dood bloedt in zijn werkzaamste deel.
Vlak voor onzen auto glijdt een man uit op
een rottenden appel, links steken dp grim
mige koppen van een groep werkloozen naar
dt smerige affiche van een „Ball-Lokal" op
vierhoog, waar vanavond het Carnavalsfeest
wordt ingezet, rechts spiedt een ineenge
drongen kat naar een onrustige kanarie in
een kool op een verveloos kozijn. Ik zou Jen
man willen kennen, die zijn honger bezwoer
met het teekenen dezer affiches en net
meisje, dat vanmorgen met zacht gebaar
wat voer in de kooi deed. Wij ryden door de
Bandelstrasse met een donkeren uitkijk op
den spoordijk langs de massale dreiging der
verlaten fabrieksgebouwen naar den Apoli-
narisp.'atz. Aan het raam van een kroeg
hangt tusschen reclames van een paar bios
copen, waar vanavond het vuil van Holly
wood voor 50 pfennig per persoon den kom
mer van een heele week moet verzachten,
een afbeelding van Thalman, den commu-
I nistischen candidaat. En in het cafétje daar
naast heeft de waard zoowaar vergeten, dat
voor zijn venster nog plakkaten roepen naar
een feestvoorstelling, die al een jaar geleden
heeft plaats gehad. Hitier komt hier mor
gen een spreekbeurt vervullen. De werk-
looze nazi's uit deze wijk hebben op den Les-
singplatz een groot bord getimmerd met de
woorden: „Heraus zum Hitler Empfang" Zii
beseffen blijkbaar met. dat bun verheerlijkte
leider hier op een besloten conferentie zijn.
program zal verloochenen om de toeschiete
lijke beurs der groot-industrieelen, tegen
wie zij toch in opstand kwamen.
Ons schommelend gevaarte dreunt verder
door de straten van dit „Elendviertel" langs
gescheurde vijf-verdiepingen-hooge prole-
tariërswoningen, die er uit zien als gevange
nissen, langs planken ramen, waar het geld
voor ruiten ontbrak en langs kapotte men-
schen. Langs een boterwinkeltje met uitge
slagen stukken kaas. waar veel margarine
verkocht wordt om den kop en schotel, dlo
men er in het geheim bij cadeau krijgt '>er
noodverordening werd het cadeaustelsel
1 Juli 1931 verboden) en waar de vrouwen
soms aarzelend stilstaan, om zich af te vra
gen, of het nog we 1 lijden kan. Langs de
vergaderlokalen, waar de communistische
heilstaat der toekomst voor de dweepende
oogen schemert cn waar des nachts de nazi's
het hackeiikreuz op teekenden.
Ik heb vanmorgen een lente zien vloeien
over de pralende straten der binnenstad,
waarom vind ik hier een winterdag, grauw
en onbarmhartig inden doodstillen trots rier
labriekschoorssteenen, waaruit geen rook
meer stijgt en smartelijk in de gelaten der
menschen, die niets beters vonden dan den
haat en een averechtsche leuze?
Iedere stad heeft wellicht zijn armenwijk,
en geen propaganda-voerende verkeersver-
eeniging zal zich genoopt voelen den nieuws
gierigen tourist ook hierop te wijzen. Maar
na de uitvoering in het „Kleines Haus",
welke wij bereids bespraken en waar Diissel
dorf alleen van zijn inderdaad schoone zijde
getoond werd, meenc.en wij ook dit vergeten
tafereel aan de werkelijkheid verschuldigd
te zijn. Temeer, omdat het de schrilst denk
bare tegenstelling is met 't beeld van Carna
val. zooals dat dien nacht Joor een uitge
laten massa in de protserige café's aan de
Königsallee werd gevierd.
Bet moderne Diisseldorf
ARTHUR VAGAVL
Een veelbewogen groei voerde Dtisseldorf
een veelzijdig leven, dat onvolwassen
wel diep moest reageeren op de schokken,
*He haar maatschappelijk en geestelijk ge
stel werden toegebracht. De machtige eco
nomische gewassen, die er met den tijd zijn
"Pgeschoten, spreiden hun wortels ver in het
®ergische industriegebied, waaruit zich in
Gedurige symbiose de andere bestaan: ver
takkingen, welke wij in een vroeger artikel
besproken, voeden.
Zoodra de vuren der Roerfabrieken wor-
den gedoofd en de economische energie geen
contacten meer vindt, zullen de industrie -Ie
complexen van Diisseldorf dreigend hun
®chaduw over de stad werpen. Gevaarlijker
d,an de andere Rijnsteden ligt Düsseldorf
^atis weerloos in den greep van deze crisis.
legendarisch lijkt bij deze overweging
"e milde herinnering aan den Sint Marti-
r'bsdag, waarop des avonds een blijde men
senstroom naar den Hindenburgwal trok
daar onder het dansende licht der
ampionnen onbevangen feest te vieren. Z-Xoe
yredig tieeft ook Napoleon er niet zyn in-
r°cht gehouden door den Ratinger Tor,
v'aarvan de dichter Heine zoo ontroerend
Getuigt m Zijn „Buch Le Grand". En toen
ater de gentleman-socialist Lavalle, met
r®h bloemrijke woordmacht, luisterrijk in
J-dsseldoif wetd verwelkomd door een idea-
«tlsche massa, vermoedde niemand nog,
"at later de muren der stad luide zouden
^Preken van een moordend-politieke span
ning.
ce wereldoorlog vernielde haar zelfvol-
waanhsid en voerde Düsseldorf ernstig tot
'ichzeif. Het bittere noodlot der overwonne-
dat vooral de grenslanden aangreep en
"et knechtend regime der Fransche bezet-
l G. die in Düsseldorf haar hoofdkwartier
"ad. zetten een haat vast. welke bij menigen
'inlander nog niet is gekeerd
de hall van het oude hotel „Zum Rö-
mlschen Kaizer" voerden w« een levendige
gedachtenwissellng met den heer H. Kart-
naus, een oud-coilega, die een vonkende
paraatheid van geest heeft overgehouden uit
zijn journalistieke werkzaamheid aan Rijn-
landsche bladen eu wiens politieke uiteen
zettingen altijd eindigden met de koppige
uitspraak, „dat een radicale omwenteiing
noodzakelijk is." In zijn krachtig gebaar dringt
telkens het verzet r.aar voren tegen de stel
selmatige vernederingen, welke Duitschland
Fontein in een der stadsparken
door en na het verdrag van Versailles onder
ging. En de eenige consequentie, waartoe de
door her: telbetalingen verhevigde noodtoe
stand van het Duitsche volk voert, is vol
gens onzen zegsman de onvoorwaardelijke
aanvaarding van Hitler's program, „omdat
al het overige den ondergang zou be-
teeker.en".
Wij stelden ons scherp, niet zoozeer tegen
een radicale omwenteling, als wel tegen de
funeste, irrationeele ideologie van het natio
naal socialisme. Dat de houding van
dr. Brüning niet gedecreteerd is door de
eischen der nazi's zooals ook onze ex-
collega opmerkte en zooals wü het in d.e
dagen voortdurend moesten hooren moge
achteraf zijn bewijs wel vinden in de held
haftige redevoering, welke de rykskanse-
lier tijdens de eerste verkiezingsperiode in
Düsseldorf uitsprak.
De partijen in den Düsseldorfschen ge
meenteraad zijn tot op heden het Centrum,
de Sociaal-Democraten en de Communisten,
terwyl ook de Dultsch-Nationalen, de volks
partij en de „Wirtsehaftsbund" <een soort
neutrale middenstandspartii) er hun ver
tegenwoordigers hebben. Maar bij de vol
gende raadsverkiezingen, aldus de wel wat
voorbarig-optimistische heer Karthaus, be
reiken Je nationaal-socialisten ongetwyfeld
de absolute" meerderheid. Wij merken nog
op, dat de nieuwe messias Hitier zich niet
ais de ware Messias keert tegen het marn-
monisme, maar alle menschonteerende dan
sen voor het groot-kapitaüsme open laar,
welke beschouwingswijs door onzen oud-col-
'ega als „zeer overdreven" wordt beant
woordt. Wy stemden toe, dat de maat-
schappelyke ontreddering, zooals deze zich
thans ook in Düsseldorf openbaart, voor een
groot gedeelte te wijten is aan de finan-
cieele machtspolitiek in het bijzonder van
Frankrijk en aan den aanslag op de wel
vaartsbronnen van Duitschland door het
afgedwongen „vredes"-verdrag. Maar de
rampspoed, die thans in de diepste lagen
der gevolking is doorgebroken, wordt nog
ocgrijpeiyker in het destructieve teeken vsn
net liberale kapitalisme. Zal nu Düsseldorf
en met naar neel Fuitschland uit de doods-
1 valleien van het economisch individualisme
en lar.gs de kiippen der politieke verdwazing
den uitweg vinden naar een nieuwe ge-
meenscnap? Düsseldorf heeft de kans daar
toe, wijl onder een zeer gemengde bevolking
de goede kernen bewaard zyn gebleven, die
We zullen dezen keer eens het geschiede-
nisje, dat door deze film heenloopt, buiten
bespreking laten en ons alleen bepalen tot
„Der weisse Rausch" die zij te zien geeft.
Niet dat het verhaaltje minderwaardig is of
iets van dien aard, dat niet. doch het is in
verband met het majesteitelijke van de film
zelf practisch te onbelangrijk om er zich
verder in te verdiepen. Misschien zal men
eenigszins teleurgesteld zyn te vernemen, dat
„Der weisse Rausch" een sneeuw- en ski-film
is, opgenomen in een der prachtigste Zwit-
sersche streken. Men heeft reeds zoovele
Pool-, sneeuw- en dergelyk soort films ge
zien, dat men waarschijnlijk slechts met
moeite er toe zal kunnen besluiten om hier
van nota te gaan nemen. Toch is hier wer
kelijk iets vervaardigd, dat niet alleen de
moeite van het zien ten volle waard is, doch
dat bovendien een verkwikking is voor het
oog en den geest.
Een leger voortreffelijke ski-loopers heeft
eraan meegewerkt en zet zijn „beste beentje
voor" om een indruk te geven van de betee-
kenis der ski-sport en hoever men het daarin
wel brengen kan. Toch is het niet in hoofd
zaak aan hen, dan wel aan den regisseur
en operateur te danken, dat het phenome-
nale van de prestaties ook tot het publiek
Leni Riefenstahl op de Ski's,
doorkomt. Er is niet maar raak gefilmd,
doch met kennis van zaken en groote kundig
heid, zoodat zelfs oogenschijnhjk tamelijk
onbelangryke handelingen tot volle recht
komen.
De spanning, die teweeg wordt gebracht,
komt niet voornamelyk uit de handeling
voort, doch meer door de manier waarop met
V?e hunkeren naar zoel lentewser. Want
is de hemel strakblauw en al is de zon
Teeds zóó warm, dat ze by haar intrede in
b"is de kachel verdringt, hst blyft koud, het
geen voorjaar.
De winterjas is nog onontbeerlijk en het
Prooien dameshoedje, dat brutaal in vorm
guitig van constructie is, past niets bij
de oerkoude neuzen en kcu-tirlerde roond-
fc8' die uit een hoogopgezetten bantkiaag
Gluren.
En toch is het voorjaar!
Met een paar dagen kan het weer geheel
Veranderd zyn, al zal dan misschien een
bralsch dag-regentje ande e menschen weer
c"t temmen. Maar de natuur heeft regen
hocdig, broodnoodig. En ais daarna het zon
netje gaat schijnen, zal je eens wat zien.
Is tooh al meer dan eens voorgekomen
dat we in Mei reeds een hittegolf je kregen.
°°k dat niet geed? Het is toch moeilijk, het
Mlen menschen naar den zin te maken.
Als 't koud is, werken, loopen of hollen we
ons warm. Als het warm is zoeken we hst
Water op, trekken we naar zee cm door een
«eerlijke dolce far niente in den frisschen
bewind af te koelen, cm te plenzen en te
Plassen midden In de golven.
Zandvoort ligt ons Haarlemmers, evenals
den Amsterdammers, het dichtst aan het
Ik dan zomer in de veile: Nog een paar
maanden en wc gaan weer naar Zandvoort!
Het is dus voor ons van groot belang t?
Weten, welke geneugten orne badplaats ons
bet komende seizcen zal bieden. Derhalve
reden we naar den voorzitter van Zand-
voorts Vreemdelingen Verkeer, Ds. Fadt.
die ons in zijn knusse vi-la vlak aan zee
gastvrij ontving.
„Welke plannen zijn er voor dit jaar?" in
formeerden we. „Wy hebben geen plannen.
Als het weer maar goed geluimd is," wds
bet eenigszins eigenaardige antwoord! Ds
Padt zag ons ongeloovig kyken en verklaar Je
zich dus nader.
Verleden jaar heeft de V.V.V. zich bijzon
der verdienstelijk gemaakt, d:or grcolsche
Plannen uit te voeren. Er was een algemeen
Verlangen om Zar.dvcort wat hcogerop te
Voeren, om de Amsterdamsche badp'aats
dichter bij de Haagsche te brengen (figuur-
Hik althans), om meer te bieden aan den
Verwenden stedeling, die in de avonduren
zyn stads-gewconten niet kan miisan. Feite
lijk wilde men van Zandvoort een tweede
editie van Scheveningen maken.
Daardoor werd het werk van het bestuur
der V.V.V. niet vergemakkelijkt. Maar net
foog aan den arbeid en organiseerde o.a. een
serie H.O.V.-concert:n, liet toneelgezel
schappen komen, zangkoren en andere
kunstensembles. Vuurwerken standen op het
Programma, naast anderen lichten kest als
kinderspelen.
Hos heeft het publiek op dit alles ge-
Veageerd?
De H.O.V.-concerten werden door vyftig
of zestig menschen bezocht, waarvan er nog
verschillende een vrijkaart.'e hadden. Gevclg:
een dik tekort op dezs poging om Zand-
voorts beteekenis artistiek te verhsogen.
Voor de toor.eelvoorstelüngen en muziek
avonden van ar.d:re gezelschappen intires-
seerde men zich niet.
Het toppunt was ccht:r wel het volgende.
Zandvoort wordt in de zomermaanden druk
bevolkt door zonen van het Oude Volk. Dc-
V. V. V. liet op voorstel van den Israëlleti-
schen voorzanger het beroemde Joodsche
zangkoor komen. Daar verwachtte men veel
van en bereids was het maximum aantal
stoelen in de zaal geplaatst.
„Dertig menschenbromde Ds. Padt
mst eenige verbittering in zijn stem. „Meer
waren er niet."
En daarom hebben we besloten dergelijke
experimenten niet meer te wagen, cmclat de
gemeentegelden dan heel wat beter gebruiK'.
kunnen worden. Dit jaar doen we niets van
dit alles. Als we het wel deden, zou men
aan ons verstand gaan twijfelen. Zandvoorr
is geen plaats voor vreemdelingen. Vroeger
trokken vorstelijke personen, en menschen
van hoogen adel in het Hotel d Orange, wa
ren de hotels soms plaatsen waar Babyloni
sche spraakverv, arring heerschte. Nu is de
badplaats hoofdzakelijk aangewezen op bin-
nenlandsche gasten, voornamelijk op dag
je smenschen, die gepakt en gezakt cp nee
strand een paar vierkante meters op-
eischen en niets anders verlangen dan een
warm zonnetje en een koel zeeauchtje. Wij
hebben ons aan deze verandering aan te
passen en moeten er dus op de allereerste
plaats voor zorgen, dat den bazoikers be-
I hoorlijke gelegenheid wordt gegeven om te
I zwemmen, cm versnaperingen en verfris-
sc'ningen te koopen en verderhet weer.
j Ja, daar hebben we helaas niets over te
verteilen.
Kinderfeesten zullen we dit seizoen wel
organisesren. Die zyn altijd bijzonder ge
waardeerd geworden en die kunnen we
gerust by een mooien zomer neg wat uit
breiden. Bij zulke werkzaam heilen be
merkt ons bestuur tenminste, waar laet voor
werkt. Het is een heirlijknaid, al die
i peuters aan het werk te zien, cm den eer
sten prijs met zandbeuwen te bemachtigen.
Vuurwerk zuilen we ook achterwege la .en
Daaraan zijn zocveel bezwaren en gevaren
i verbonden, dat de voordeden er by in het
niet zinken.
U ziet dus, ging de heer Padt voort, dal
Zandvoort een zuivere badplaats om zee en
strand zal blyven en dit jaar eer verder
van dan dichter bij Scheveningen zal ko-
i men. Maar dat is niet erg, wij weten, dat
wij het volk, dat in de benauwde stad
zwoegt en werkt, prettige uren en meer
gezondheid kunnen geven. Is dat niet een
heerlijke taak?
Nog even spraken wij over de verbinding
van de badplaats met het achterland. Daar
bij merkten wy op, dat de Zandvoortsche-
laan nog steeds geteisterd wordt door
rioleeringswerken.
Ds. Fadt verzekerde ens echter, dat do
straat met Faschen weer dicht zal zyn.
Wellicht is het dan nog te prefereeren
(hier zijn wij weer aan het wcord) cm
deze laan te schuwen en den Zeeweg te
rijden. De straat is n.l. In snel tempo
dicht „gegooid", waardoor de sterkste auto-
veeren nog in stervensgevaar zullen komen.
Na de feestdagen zal echter ten spoedigste
voor een goede rege'mat ge bestrating ge
zorgd worden, zoodat bij het begin van het
seizoen van de rioleeringswerken geen na-
dee'en meer zullen zijn overgebleven.
Van harte hopen wij, dat velen dit jaar
in staat zullen worden gesteld om van
Zandvoort als zuivere badplaats te genie-
ten.
Zonneschyn zal de attractie zyn en bly
ven!
Het dost ons genoegen daags voor Goeden
Vrijdag een afbeelding te kunnen geven van
een aanwinst van het Bisschoppelijk Mu.
seum, afkomstig uit de Parochiekerk van
Roeloiarendsveen.
Al is de voorstelling nog zqo klaar, toch is
de omschrijving moeilijk, omdat de schilder
niet een feit heeft willen voorstellen, maar
zijn diepste gevoelens heeft willen uiten over
den gestorven Godmensch.
Het lichaam van Christus rust op een stee.
nen plaat, waarover de lykwade is uitge
spreid en daaronder is neg een steen ge
plaatst om het hoofd te ondersteunen.
Terwijl alle sporen van lijden op het
lichaam zijn uitgewischt, druipen alleen de
vijf H.H. Wonden van het bloed.
Het hoofd is diep op de borst gezonken en
de rechterhand heeft de zegenende houding
met de twee uitgestrekte vingers. Drie enge
len zien weenend neer op het heilig Lichaam
van den gestorven Verlosser. Eén heeft een
gele kaars in de hand en op kandelaars
branden nog twee andere rouwkaarsen.
Het geheel is srchoudeii in sombere tinten
van grijs, paars en rood tegen een effen
bruinen aentergrend, waarop alleen het
lichaam van Christus lichtend uitkomt.
Hst zou voorbarig zyn dit schilderij nu
reeds aan een bepaalde school of aan een
Meester -met name toe te schrijven.
Hst is een zosr bijzonder stuk, waarover
het moeilijk is by anderen punten van ver
gelijking te vinden. Misschien is het ook niet
zoo bijzonder hoog aan te slaan als uiting
van technische bekwaamheid, maar het is
een stuk dat bijzonder diep doorvoeld is en
daarom hoager staat dan andere die knap.
Kunsthandel Leo H. de Nie
De ongeveer negen jaar in de Zylstraat 87
gevestigd geweest zijnde kunsthandel en
edelsmederij van Leo H. de Ni is verplaatst
naar Kruisstraat 43.
Met deze verandering is voor de zaak een
groote verbetering geschapen, vooral omdat
het nieuwe winkelpand zich beter voor een
kunsthandel leent dan het vroegere.
Vooreerst zyn de etalages beter geschikt
voor het tentoonstellen van kunstvoorwer
pen, doordat zij kleiner en intiemer zijn dan
de groote etalage in den winkel aan de Zyl.
straat.
Ook de stand waarop de winkel gevestigd
is, is aanmerkelijk beter.
Het interieur is volkomen in overeenstem
ming met de artikelen, welke hier vrkrijg-
baar zijn; en artistiek ingedeeld en toch
warm aandoend.
De kunstartikelen zijn zoo geplaatst, dat
zij voor het publiek zeer goed kunnen wor
den bewonderd.
Achter den winkel bevindt zich de werk
plaats, waar met kunstige hand gouden, zil
veren, tlnr.en en andere metalen voorwer.
pen worden vervaardigd.
Bij deze verplaatsing mocht de eigenaar
talrijke bloemstukken van zakenrelaties
ontvangen.
Van voren naar achter,
van achter naar voren.
Hoe wij 't bekijken,
de man moet geschoren.
GIBBS maakt dezen plicht tot
een genoegen.
Het jubileumfonds van het N.Z.H.-perso-
nsel vergadert 1 April in het gebouw „Cae-
cilia" in de Jansstraat 31 Maart wordt een
vergadering te Leiden gehouden. Een 10-tal
punten prykt op de agonda. De meest be
langrijke zijn de verkiezing van periodiek af
tredende bestuursleden (P. Bottelier, J. C.
Mooyekind. D. M. v. d. Vyver en J. IJsen-
dijk) en de begrooting voor 1932. Van 1931
is een overschot groot 851.05.
Aan ontvangsten en uitgaven wordt ge
raamd in totaal 2917. Geraamd wordt een
overschot van ƒ2487. De balans per 31 Dec.
1931 sluit in debet en credit met een bedrag
van 729.73.
De afd. Haarlem van den R. K- Metaal-
bewerkerzbond hield Woensdagavond een
vergadering, welke zeer goed bezocht was.
Om ruim 8 uur ooende de voorzitter, de
heer De Bie, met den Christclyken groet,
en heette allen welkom.
Hierna volgde een mededeeling van het
hoofdbestuur, betreffende de uitkeeringen
aan gedeelteiyke werkloozen. De vergadering
kon zich hier niet mede vereenigen en be
sloot te trachten de oude regeling gehand
haafd te houden.
Hierna werd door den heer Korthove, iiü
van de controle-commissie, verslag uitge
bracht omtrent de boeken van den penning
meester. Hij verklaarde de boeken en be
scheiden in de beste orde te hebben bevon-
den.
Vervolgens werd overgegaan tot behan
deling van de beschrijvingsbrief voor de a.s.
bondsvergadering, welke gehouden wordt 21
en 22 Mei te Utrecht. Alvorens tot de be
handeling over te gaan, werden twee afge
vaardigden gekozen. Het bestuur stelde voor
de heeren Meewenoord en Bos.. Na gehouden
stemming werden deze heeren gekozen. Als
plaatsvervangers werden de heeren Donker-
lo en Korthove gekozen.
Na heftige discussie werd de geheele be
schrijvingsbrief aanvaard.
Na de rondvraag werd de vergadering ge
sloten.
