GEMENGD NIEUWS
HET
VAN DEN
VHETON
DE VBJAIN1D
VA
D@IR.PE
LANGS
DONK fcwE PADEN
t
-eÜ
Fietsen op 63-jarigen
leeftijd
SCHOENMAGAZIJN
UITGEBRAND
BERCOVTNG TE
HAZERSWOUDE
ERNSTIG ARBEIDSONGEVAL
MEISJE AANGERAND
ARMBEZOEKER
AANGEVALLEN
GOLFLENGTE-WISSELING
WAARSCHUWING
DIENSTBODE IN BRAND
LUCHTDIENST AMSTERDAM-
HAMBURG
DOOR EEN TREIN GEGREPEN
BRAND TE LEMMER
BEJAARDE VROUW TE WATER
HET KIND ONDER HET
DOOPKLEED
DIEFSTAL VAN ASPIRINE
RADIO-OMROEP
OUWE KEES
dertiende hoofdstuk
=5=
Donderdagnacht omstr. 3 uur werd brand
ontdekt in het schoenmagazijn der firma
R in de Haverstraat te Enschede. De brand,
welke in de keuken is ontstaan, breiddf
zich uit naar de bovenverdieping. Deze h,
evenals de achterzijde van het pand, geheel
uitgebrand. De winkel bekwam veel water
schade. De brandweer heeft het vuur met
vijf stralen op twee motorspuiten gehhscht.
De aangerichte schade is aanzienlijJc. Een
groote partij schoenen is door de water
schade waardeloos geworden. De schade
wordt door verzekering gedekt.
De gehuwde rijwielhersteller Zwienenberg,
had Donderdagmorgen, terwijl hij werk
zaam was op de boterfabriek van de firma
A. H. Brummelhuis, te Hengevelde. het
ongeluk van een filter te vallen.
13e ontboden geneesheeren constateerden,
dat een nekwervel was gescheurd. In zeer
sorgwekkenden toestand werd hij, voorzien
van de H. H. Sacramenten der Stervenden,
per ziekenauto naar het R. K. ziekenhuis
te Hengelo vervoerd.
De dader gearresteerd
B. te Heerlerhelde randde In de woning
van haar grootmoeder een minderjarig meis
je aan met oneerbare bedoelingen. Toen het
meisje zich krachtig verzette, trachtte hij
haar de keel dicht te knijpen. Het meisje
wist zich los te rukken, terwijl B. daarna
poogde zich van het leven te berooven. Dit
werd belet. Geneeskundige hulp werd inge
roepen. B. is naar de gevangenis te Maas
tricht overgebracht.
Woensdagmorgen ontmoette te Rotterdam
een 38-jarige man een armbezoeker van zijn
wijk, wi enhij, volgens de „Telegraaf", ver
weet, dat men zijn steun had ingetrokken'
Waarschijnlijk bedoelde de man, dat de
armbezoeker aan het licht had gebracht dat
hij aan Maatschappelijk Hulpbetoon een fou
tieve opgave van de verdiensten der overige
huisgenooten had gedaan en dat hij daar.
door van verdere steunverleening verstoken
bleef. Hoe het ook zij, hij begon eerst tegen
den armbezoeker te schelden en ging hem
daarna te lijf. Toen een agent van politie
de vechtenden wilde scheiden en den man
trachtte te kalmeeren, stormde deze op den
agent toe, wien hij eenige slagen toediende.
De politieman wist hem ten slotte te over.
meesteren en hem gebonden naar het bu
reau aan den Oppert over te brengen.
Wij herinneren den luisteraars eraaix
dat met ingang van heden Huizen naar da
lange golf (1875 M.) gaat.
Hooger beroep aaqgeteekend
De verdachten B. W., G. J. v. H. en J. W.
H. die terecht hebben gestaan wegens be-
rooving van een Belgischen schipper uit
Gent, gepleegd onder de gemeente Hazers-
woude en deswege door de Haagsche recht
bank zijn veroordeeld, W. tot 9 maanden
en de beide anderen ieder tot 6 maanden
gevangenisstraf, hebben tegen dit vonnis
hooger beroep aangeteekend.
Verdachte W., die bij de behandeling voor
de rechtbank geen raadsman had, zal thans
worden bijgestaan door Mr. Schaap, terwijl
als raadsman van de beide andere verdach
ten, evenals In eerste instantie, zal optreden
Mr. L. Weyl uit Leiden.
In het Alg. Politieblad waarschuwt de
burgemeester van Enkhuizen tegen het aan-
knoopen van relaties met Jacob Mulder,
lotenverkooper, wonende Morschkade 12a,
Leiden, die z.g. Hollandsche Grondcrediet-
loten te koop aanbiedt op afbetaling en
daarbij voorloopige koopbewijzen afgeeft.
Deze aanbieding geschiedt herhaaldelijk
onder bedrieglijke voorgevens.
Meerdere personen zijn hiervan reeds het
slachtoffer geworden.
Te Arnhem vatten de kleeren van een
dienstbode vlam, toen zij te dicht bij een
gascomfoor kwam. Het meisje liep de straat
op. Voorbijgangers slaagden er in de vlam
men met jassen enz. te dooven. Het slacht,
offer werd per ziekenauto naar het gemeen
telijk ziekenhuis vervoeUd. Haar toestand
is zeer ernstig.
Dezer dagen werd medegedeeld, dat de
luehtdienst van de K. L. M. Amsterdam
Hamburg en terug op 1 April wordt hervat,
en op deze luchtlijn een facultatieve
landing te Bremen is vastgesteld.
In afwijking van dit bericht wordt thans
medegedeeld, dat bedoelde facultatieve lan
ding te Bremen eerst met ingang van 2 Mei
ajs. zal plaats hebben.
Jongeman ernstig gewond
Op den on bewaakten overweg bij de zui
velfabriek te Doetinchem is de 17-jarige Ter
Braak, die per rijwiel passeerde, door den
trein naar Winterswijk gegrepen. De jongen
bekwam zware hoofdwonden, terwijl hem
ook eenige teenen werden afgereden.
Hij werd in het R. K. Ziekenhuis ter
verpleging opgenomen.
Kantoorgebouw uitgebrand
Woensdagmiddag omstreeks vijf uur ont
stond een felle brand in de magazijnen en
het kantoorgebouw van de firma A. M. Kuyt,
grossiers in glas, porcelein en aardewerk aan
het Kleinzand te Lemmer. De brand werd
het eerste ontdekt op een van de voorste
voorraadzolders.
De politie trachtte het vuur met snel-
bluschapparaten te stuiten, maar dit bleek
niet mogelijk. Het vuur, dat in groote hoe
veelheden stroo enz. woedde, greep zoo snel
cm zich heen, dat de inmiddels met alle ma
teriaal aangerukte brandweer niet kon ver
hinderen, dat het gebouw en de inventaris
geheel uitbrandde
Het gebouw en het bedrijf waren verzekerd.
De aangrenzende perceelen kregen belang
rijke waterschade.
Toen zij haar hondje uitliet
De alleenwonende 76-jarige weduwe C. A.
geb, de G. te Nieuwer Amstel geraakte, toen
zij haar hondje wilde uitlaten, door de duis
ternis misleid in een naast de woning ge
legen diepe sloot. Op haar hulpgeroep slaag
den buren er in de vrouw weer op het droge
te brengen. Op medisch advies moest zij
naar een ziekenhuis worden overgebracht.
En de vrouw in rouwkleeding
Men schrijft uit Dinxperlo aan de „Zutph"
Crt.":
Voor eenige dagen hielden de Duitsche
kommiezen aan de grens een vrouw aan, die
onder een doopkleed een kindje op haar
armen droeg, doch dat niet anders bleek te
zijn dan een pop met celiuloidkopje, terwijl
het lichaampje gevuld was met sigaretten.
Dezelfde vrouw beproefde deze week op
andere wijze haar geluk. Ze kwam nu in
diepen rouw aan de grens, een zware wedu-
wensluier golfde voor haar hoofd omlaag.
Het viel den kommiezen direct op, dat de
lichaamsomvang der dame niet in overeen
stemming was met haar stokkerige beenen.
Ze wekte al direct wantrouwen bij de kom.
miezen die haar vroegen over wien ze
rouwde en vroegen zelfs of het over haar
sigarettenkindje was en of ze soms smokkel
waar bi) zich had. De vrouw werd onrustig
en dit gaf den kommiezen aanleiding om
haar eens te visiteeren. Spoedig bleek, dat
ze na de visitatie heel vat slanker werd,
want 2000 sigaretten en een K G. fijne tabak
kwamen van onder haar kleeding voor den
dag.
De vrouw uit Homborn afkomstig werd
natuurlijk ingerekend.
Het Amsterdamsche Gerechtshof beves
tigde het vonnis van de rechtbank, waarbij
een werkster wegens diefstal werd veroor
deeld tot een gevangenisstraf van zes
maanden, waarvan vier maanden voor
waardelijk. Verd. was in dienst bij een
groothandel in pharmaceutische artikelen.
Binnen korten tijd had zij kans gezien voor
negenhonderd gulden aspirine buit te ma-
kea
4
4
IAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
47. In de buurt van het wespendorp hing een waarschuwing
en Mevrouw de Bie begon al stilletjes te rillen. Ze liet er
Jaap niets van merken, maar toen Jaap hoe langer hoe
harder begon te loopen kon ze hem niet meer bijhouden
en smeekte hem toch even op haar te wachten. Doch
Jaap zou haar nu wel eens laten zien hoe gevaarlijk
wespen kunnen zijn....
Het duurde niet lang of hier en daar ontmoette de familie
de Ble al wespen. Jaap vloog rakelings langs hen heen en
botste van tijd tot tijd eens tegen een wesp aan. Het duurde
niet lang of heel het dorp wist dat de ondeugende bij in
him nabijheid was en eigenlijk vond Jaap het wat leuk
zijn vrouw eens aan het verstand te brengen, dat hij haar
niet bedrogen had.
Hoe zij dit doet
„Ik heb groot vertrouwen in Kruschen,"
schrijft een 63-jarige vrouw.
„Gedurende de afgeloopen 3 jaar heb ik geen
enkele keer overgeslagen 's morgens bij het
ontbijt een klein beetje te nemen, de flesch
staat altijd op tafel. Ik weet zeker, dat ik
het aan Kruschen te danken heb, dat lk op
63-jarigen leeftijd nog zoo levendig en flink
ben, zoowel naar lichaam als geest. Ik fiets
en rijd veel auto en veel van mijn vrienden
vragen mij het recept, waardoor ik mijn
goede gezondheid en energie heb. Ik zeg
altijd: „Kruschen Salts en werk".
Mevr. J. H. W.
Kruschen is een combinatie van de zes
zouten, die het lichaam noodig heeft om
het gezond en flink te houden. Een klein
beetje iederen morgen in den eersten kop
thee of koffie spoort lever en nieren aan
tot krachtiger werking. Zóó ingenomen is
Kruschen smaakloos. U bemerkt geen enkel
verschil In den smaak van Uw thee, maar
na een paar keer bemerkt U wel een aan
merkelijke verbetering in Uw gezondheid.
Uw oogen wordén helderder, de kleur komt
op Uw wangen terug, elke functie van Uw
lichaam wordt krachtiger uitgevoerd en
hoofdpijnen en moeheid verdwijnen. Kru
schen Salts maakt U „fit" en houdt U „fit"
Kruschen Salts is uitsluitend verkrijgbaar
bij alle apothekers en drogisten a 0.90 en
1.60 per flacon.
(Adv.)
ZATERDAG 2 APRIL
HUIZEN, 1S75 M. Uitsl. K.R.O.-Uitzending.
8.00—9.15 Gramofoonpl. 10.00 K.R.O.-Trio.
11.30 Godsd. Halfuurtje. 12.15—1.45 K.R.O.-
sextet. 2.00 Gramofoonpl. 2.30 Kinderuur.
"4.00 H.I.R.O. 5.00 Gramofoonpl. 5.15 Sport-
praatje. 5.30 Gramofoonpl. 6.00 Journ. Week
overzicht. 6.20 Gramofoonpl. 6.40 Esperanto-
cursus. 7.10 Causerie over „Regeneratie-ver
mogen bij planten en dieren". 7.45 Gramo
foonpl. 8.00—11.00 Cabaret-programma m.
m. v. Louis Nolret, Willy Corsari en „The
Three Hawkcourts" (accordeonisten). 11.00
—12.00 Gramofoonpl.
HILVERSUM, 298 M. 6.45—7.00 en 7.30—
7.45 Gymnastiekles. 8.00 Cramofounpl. 9.00
Trio W. Drukker en Gramofoonpl. 12.00
1.45 VARA-septet o. 1. v. Is. Eyl en Gramo
foonpl. VARA-Klnderkoor „De Krekeltjes"
o. 1. v. L. Hiilscher. Pianobegeleiding:
J. Klckhefer. 3.15 Gramofoonpl. 4.30 Accor
deon-Ver. „Linker Maasoever" en Gramo
foonpl. 5.15 Beoefening der Huismuziek
o. 1. v. P. Tiggers. 7.00 „Russia", Russisch
Balalaïkaorkest o. I. v. Dr. Swerkoff en Koor
o. 1. v. Dr. Dubatoff. Solisten: M. Wisch-
newsky (tenor) en Kenty Litwinzeff (bala
laika). 11.00 Vaz Dias. 11.1512.00 Vervolg
bonte avond.
DAVENTRY, 1554 M. 10.35 Morgenwijding.
10.50 Tijdsein, Berichten. 11.05 Lezing. 12.20
Northern Studio-orkest o. 1. v. J. Bridge.
1.05 Orgelconcert Reg. New. 1.50—2.50 Com
modore Grand-orkest o. 1. v. Muscant. 3.50
Radio-Militair-orkest o. 1. v. B. Walton
O'DonneJl. W. Kirby (tenor). 5.05 Orgelcon
cert Reg. Foort. 5.35 Kinderuur. 6.206.45
Berichten 6.50 Intermezzo in Welsh Dia
lect. 7.10 en 7.25 Lezing. 7.50 Studenten
liederen. S. Robertson (bas) en Radio-
Mannenkoor o. 1. v. Robinson. 8.20 Variété-
Programma. 9.20 Berichten en lezing. 10.00
BBC-orkest o. 1. v. Lewis. O.a. Ouv. Lelchte
Cavallerie, Suppé en Sel. „Die schone He
lena", Offenbach. 11.00—12.20 Ambrose en
zijn Band.
PARIJS „RADIO-PARIS", 1725 M. 8.05 en
12.50 Gramofoonpl. 7.50 dito. 9.05 Literair-
muzikale Avond o. 1. v. Hugues Delome.
10.20 Ballet ,De Old", Massenet (Gramo
foonpl).
KALUNDBORG, 1153 M. 11.20-1.20 Con
cert vanuit Rest. „Wivex", 2.504.50 Radio-
orkest o. 1. v. Gröndahl. E. Nissen (viool) en
V. Fischer (piano). 7.20—10.20 Bonte Avond.
M. m. v. Omroep-orkest, solisten en vocaal
kwartet. O.a. Marschen van Sousa. 9.30—
10.20 Concert a 1. v. Emil Reesen. Q. a.
Ouv. „Jean de Paris", Boieldieu; Wals uit
„Rcsenkavalier", Strauss en Wals en Polo
naise uit „Eugen Onegin", Tschaikowsky.
10.20—11.35 Dansmuziek vanuit Rest. „Lod-
berg".
LANGENBERG, 473 M. 6.25—7.20 Gramo
foonpl. 10.40—12.10 Concert u. Berlijn. 12.20
1.50 Concert o. 1. v. Wolf. 1.552.45 Gra
mofoonpl. 4.20—5.20 Namiddagconcert. 7.20
„Musikalisches Durcheinander". M. m. v.
Werag-orkest, dito koor, solisten. Leiding:
Buschkötter, Ktihn, Eysoldt en Zimmermann.
Hierna tot 11.50 Dansmuziek. 11.50—12.20
Gramofoonpl. (Jazzmuziek).
BRUSSEL, 508 en 338 M. 508 M.: 12.35—
2.05 Gramofoonpl. 4.20 Dansmuziek uit Ho
tel Atlanta. 6 50 Gramofoonpl. 8.20 Concert,
o. 1. v. Kumps. Mevr. Ervan (sopraan). O.a.
Ouv. Tannhftuser, Wagner en 8ste symphonie
Beethoven. 338 M.: 12.35—2.05 Gramofoon-
platen. 5.20 en 6.50 Gramofoonpl. 8.20 Opera
„Die WalkUre" van R. Wagner.
ROME, 441 M. 125 Gramofoonpl. 8.05 Uit
zending van een opera.
ZEESEN, 1635 M. 6.55 Weensch Philhar-
monisch orkest o. 1. v. Clemens Krauss.
M. m. v. Pablo Casals (cello). 7.50 Vroolijke
Avond. 9.55 Berichten en hierna tot 11.50
Dansmuziek-
fTTT
Langdaam vatte ze den deurknop en haar
groote grijze oogen rustten nog een wijle op
den gestorven ouden man, die daar nu zoo
netjes lag in z'n wit doodshemd met de oogen
gesloten.
Den geheelen middag was ze er al aan
bezig geweest en nu kwam er een glimlach
van innige voldoening op haar oud'achtig
gelaat, als ze nog eens haar moeilijk vol
brachte taak overzag.
„Ziezoo", mompelde ze en streek over haar
glad lichtgrijs haar. „Dat 's gebeurd" en ze
deed de deur open om te gaan zeggen, dat
't klaar was.
't Was in een deftig gesticht en de zusters
hadden een kle'ne afdeeling bestemd' voor
arme oude luicijes.'
Kees van Ammeren was van morgen pas
gestorven, 't Was een oude, gebogen man,
diep in de tachtig, en in zijn geest was ver
warring ontstaan de laatste jaren, een scjrt
van kindschheid. Eenige weken te voren was
hij ziek geworden en had de laatste H. Sa
cramenten ontvangen. Maar langzamerhand
begon hij weer wat op te knappen en sukkel
de 's morgens weer op z'n lichtbruin stokje
leunend, naar de kerk. Van morgen ook
had hij den tocht ondernomen met den
ouden Jan. Onderweg was hij ineengezakt
en toen ze hem naar huis terug brachten,
was hij beter, zei hij, heelemaal. Vijf minu
ten later zat hij dood op zijn stoel, naast
Jan, die onbezorgd doorhapte in z'n dikke
boterham. Toen de zuster binnen kwam en
verschrkt naar den dooden man staarde en
uitriep: „Maar Jan! Kijk toch eens! Kees is
dood!" toen keek de oude even op en mom
pelde met volle mond: „Zoo, dood, dood,"
en hapte weer gretig in z'n brood.
Treurig kwamen ze binnen gesukkeld in de
doodskamer, de oudjes en hun slecht ziende
oogen zochten den gestorvene. „Daar ligt.ie
nou" en een oude boerin keerde zich om
naar dg anderen met een vreemde schitter
ring in haar donkere, eens mooie oogen.
„Daar ligt-ie nou" en haar beenige vinger
wees naar de ruw.houten lijkkist en ze
drongen allen naar voren tot om het lijk.
„Dat is nou Kees", en een mager klein
vrouwtje met rimpelig gelig gezichtje en
dunne grijze haren, waar hier en daar het
kale hoofd doorschemerde, schudde heftig
oud-vrouwtjesachtlg het hoofd. „Daar, ouwe
Kees dood! Ja, ja, zoo gaat het", en al maar
doorschuddend trok ze een moeilijk loopen
den, afgetobden man naar zich toe: „Zie j'm,
Jonas?"
Oud-beverig, 't grijze hoofd en de dunne
gerimpelde handen, die krampachtig een
dikken knoestigen stok omknelden, met
droge vale lippen, die trilden van ouderdom
als hij sprak, deed hij een stapje vooruit,
heel langzaam, en zacht zei hij met ietwat
gebroken stem:
„Dat had je vanmorgen niet gedacht
ouwe jongen, dat je 's avonds al in de kist
zou liggen. Nee vast niet." En hij strompel
de tot vlak bij het lijk en legde z'n hand
beverig op de saamgevouwen grove doode
handen. „Of ze nog leven", zei hij, „Voel
eens!"
En de anderen drukten en duwden en
voelden zachtjes. „Waarachtig, of ze nog
leven".
„En kijk eens, de blos ligt nog op z'n
wangen! Die kerel, hij zag ook altijd zoo
rood! Weet je wel?" En er kwam een klein
lachje op het groote ronde gezicht van een
dikke vrouw als ze dat zei.
t Was net of 't ie" en ze gooide d'r
breede hoofd achterover en bracht de hand
in een boog naar den mond. „Maar nog
nooit, dat zeg ik je, nog nooit, heb ik hem
dronken gezien, en vroeger
„Ook niet", onderbrak haar een stumpe
rig vrouwtje en ze streek over haar paars ge
bloesd jakje. „Vroeger vroeger", riep ze iet
wat luid, „daar kan ik over meepraten over
tegenspoed op tegenspoed. Ten laatste ver
brandde z'n hoeve en heeft hij armoe ge
leden. Ai-me Kees. Toen Is hij boefenarbei
der geworden en verdiende wat; maar hij
heeft gesukkeld, z'n leven lang, doch 't was
een brave kerel, altijd, in al z'n ellende, dat
Is waai-".
„Z'n laatste gang is ook naar de kerk ge
weest", bracht de boerin er tusschen in.
,Ach ja", praatte ouwe Maartje verder,
„die kerk. Toen ik pas bi] hem vandaan
was, wachtte hij daar des Zondags dikwijls
op me. Hij heeft me nog zoo gauw niet
laten gaan. Maar ik zag wel dat het zoo
niet ging. t Heeft me heel veel gekost,
maar ik heb het dorp verlaten. Toen lk
hem den laatsten Zondag daar bij de kerk
zag, toen heb ik zacht z'n vingers gedrukt
en gezegd: „Ik ga heen Kees; God zegen
je!" En toen wilde ik weggaan, heel gauw.
Ik kreeg 't zou benauwd, maar hij hield
me vast en toen ik hem aankeek, zag ik
tranen in z'n goedige oogen. Toen heb ik
zoo geleden", en ze boog het hoofd en zweeg
even. En de anderen staarden naar haar
in stilzwijgen. „Maar ik was moedig", ging
ze voort. „Den volgenden morgen heel vroeg
ging lk weg naar mijn nieuwen dienst in
do stad en ze zagen me op 't dorp niet eer
terug, dan toen Kees getrouwd was. Toen
was ik arm en hij had alles wat-ie-maar
hebben wilde, en nu op onzen ouden dag
was hij een arme, doodarme man, die uit
medelijden opgenomen is, en ik kan elke
week nog een paar centjes betalen".
„Toen ik pas hier was, heb ik veel met
hem gepraat over alles, maar de laatste ja
ren was-ie-heelemaal van de wijs!" En ze
zuchtte eens diep en deed een stapje
vooruit om haar knokkelige vingers te kun
nen leggen op z'n handen. „Wat zijn ze nog
levend, hé" en Teun, een stokoude, kind-
sche man kwam naast haar staan en als
was het een sprookje geweest wat ze verteld
had, fluisterde hij zachtjes in haar oor:
„Is 't echt gebeurd?"
Zij draaide zich om. „Wat denk jij...?'*
Maar ze hield zich in en goedig sprak za
terug: „Ja Teun, 't is waar gebeurd", en
de oude man schudde het kale hoofd heel
heftig en ineens begon hij hardop te lachen
en sloeg met de hand op z'n knie tot ze
hem aanstieten en wezen op het Hik.
„Laten we een Onze Vader bidden voor
z'n zielerust", zei de dikke vrouw en ze
knielden allemaal neer om de kist en met
stemmen zwakker werden en hun ouwe, af-
t x>r de kamer: „Onze Vader, die in den
Lemel zijt", en ze baden lang, tot hun
stemmen zwakker werden en hun owe, af
gewerkte beenen pijn deden van het knie
len. Toen stonden ze op en keken nog eens
naar hem, zij zelf al half verwelkt, al vlak
bij het graf en ze bleven kijken en zwijgen
en door hun moeilijk denkende hoofden
speelden klanken van hemelmuziek die ze
straks misschien zouden hooren.
zijn vroeger leven", en dan wat zachter:
„Arme Kees! Dat had ie toen niet gedacht!"
„Dat ie dood zou gaan?" vroeg er een,
„nou".
„Neen, dat wist hij wel, maar hi) wist
niet, dat hij op zijn ouden dag heelemaal
genadebrood zou eten, dat hij ais een arme,
doodarme man zou sterven. Daar had-ie
toen nooit aan gedacht!"
Even, heel even was 't stil ln de dooden-
kamer en allen staarden ze met groote
vraag-oogen ouwe Maartje aan, die zoo be
den gestorvene, en hun zwijgende lippen
kend was met dat lange, lange verleden van
schenen te vragen: „Waarom niet?"
Dan zette het vrouwtje de eene hand op
de uitstekende heup en met de andere op
den rand van de kist boog ze even het
hoofd, heel even, en over 't ouwe gezicht
glansde een zachte schemering van vreugde
en droefheid door elkaar gemengd, dan hief
ze 't weder op en d'r doffe oogen staarden
in stil gepeins naar het lijk van ouden Kees.
Dan sloot zü ze en nog zag ze het beeld van
den gestorven man voor zich, maar opeens
verduisterde het, er kwam een waas voor
haar oogen en langzaam en zachtjes werd
het lichter en lichter en zag hem, Kees, als
jongeling.
,,'t Is lang, lang geleden," zei ze en hief
een wijle het gebogen hoofd op, terwijl haar
hand over d'r voorhoofd streek, in lang
voorbije herinnering. „Wel zeventig jaar,
want 'k was een meisje van een jaar of
achttien. Laat eens kijken, achttien, ja, met
December geweest en toen in 't voorjaar was
't. Mijn vader was een man, die hard moest
werken om ons te eten te geven. We waren
toen met z'n tienen kinderen en moeder en
een ouwe nicht, die geen thuis meer had,
maakte dertien. En royaal was het dus niet
bij ons, maar we waren gelukkig en dat was
de hoofdzaak. Schuins tegenover ons huis
stond de boerderij van zijn vader, 't Was
een drukke boel. Toen ik een jaar of zeven
tien was, werd ik daar melkmeisje; ik
moest ook mee verdienen. Ik was dus den
heelen dag daar over den vloer, zooals Je dat
noemt. Hij," ze wees met baar oogen naar
het lijk „hij bleef natuurlijk bij zijn
vader thuis, hij was de eenige zoon en 'k zag
hem dag aan dag". Ze hield even stil
en staarde, staarde naar den ouden Kees,
naar z'n halfgesloten oogen; heel, heel
eventjes droomde er een lachje om haar
lippen en ze ging een beetje zachter voort;
„We hielden van elkaar; we waren zoo ge
lukkig in onze liefde en maakten zulks
heerlijke plannen! Als ik de emmers ge
schuurd had, kwam hij ze altijd halen. Dan
praatten we een poosje en o, dat waren
zulke gelukkige ©ogenblikkenDat was een
paar maanden zoo gegaan, toen merkte z'n
vader het. Hè, dat was toch zoo'n slag voor
ons. Ik werd weggejaagd van de hoeve: lk
was te arm. Hij moest een vrouw hebben
met geld en hij heeft haar gekregen, maar
gelukkig is hij niet geweest. Toen hij na
den dood van zijn vader eigenaar was van
het erf, had hij, ondanks al het geld, te-
N&ax het Engelscb door J, Scheepens
71
Ze wenachte voor Peter, dat hij overwinnen
zou, en toch, zij wist het. de gevolgen voor
hen allen zouden verschrikkelijk zijn. Of
schoon zij zeker was van Jim's liefde, geloof
de zij toch, dat Peters bekeering een oogen-
blikkelijke breuk tusschen hen zou veroor
zaken. Hij zou haar zeker laken
Ze had een gevoel, alsof ze werd geplaatst
voor een wreede en langzame marteling. Toen
zij dien morgen voor St. Pieters Confessie
neerknielde, ontsprongen warme tranen haar
oogen. Sombere wateren dreigden haar en
Jim te overweldigen en te scheiden, als twee
geliefden, die door den sterken stroom ge
noodzaakt worden, elkander los te laten.
Ze zag Jim thans vanuit een anderen ge
zichtshoek: als iemand, die in staat was, haar
doodelijk te treffen. Haar liefde voor hem, zoo
zwak en onbeteekenend in den beginne, had
langzamerhand geheel haar wezen door
stroomd. En het waa juist die liefde, die zulk
een scherp wapen in zijn hand was geworden.
Juist omdat zij hem zoo liefhad, kon hij haar
doodelijk treffen.
De kleine, fatale zaadjes van rampen en
w -
tegenspoed worden meestal bü het begin van
het leven of een daad gestrooid. En nu zij de
dingen achteraf bezag, scheen het haar toe,
dat zü feitelijk reeds toen zij Jim trouwde
geweten had, dat een schipbreuk, als er ooit
een kwam, komen zou door Peter.
Toch wachtte zij de gebeurtenissen der vol
gende dagen af met die serene kalmte, welke
zij in het vooruitzicht van storm aan den dag
kon leggen. En eiken dag opnieuw, wanneer
zij Peter de kerk van Sant' Andrea voor de
vroegmis zag binnenkomen, begreep zij, dat
er slechts één uitkomst mogelijk was. Hij deed
nimmer blijken, dat hij haar gezien had:
soms zelfs wilde het haar voorkomen, dat hy
vermeed, haar blik te ontmoeten. Hij knielde,
steeds vóór haar uit, in een diep devote hou
ding. Als ze hem dan zitten zag, was het
haar, alsof de donderwolk steeds dreigender
en somberder werd en langzaam pader
schoof, al de gezichtseinders van haar leven
verduisterend, ®n zelfs de toekomst donker
makend, waarbij nergens Jim's gelaat meer
was te bespeuren. Dan greep zij in gedachten
naar de oude, bekende gestalte, maar deze
ontglipte haar m de duisternis, en speelde
met haar ellendige verlatenheid.,.,
Den volgenden Zondagmorgen, na
week van drukke bezoeken aan tal van be
zienswaardigheden, en een aantal uitstapjes
naar kleine, in de onmiddellijke nabijheid
van Rome gelegen bergstadjes, keerde cari
na iets later dan gewoonlijk uit de kerk te
rug. en vond Jim in het hotel, terwijl hij al
leen zijn ontbijt gebruikte. Ze had Peter
niet in de kerk gezien dien ochtend en er
uit besloten, dat hi) zich misschien versla
pen had. Na haar echtgenoot begroet te
hebben, zette zü zich aan tafel neer, en
dacht niet meer over het uitblijven van
den jongeman. Ze waren er geen van bel
den ongerust over, en het ontlokte Jim
slechts een korte, scherpe opmerking over
het groeiende gebrek aan stiptheid bij zijn
zoon.
Slechts toen het naar elf uur liep en
de Jongeman nog steeds op zich liet wach
ten, begon Jim, die gereed was, om zich
ter kerke te begeven, ongeduldig te wor
den.
Zich het incident van den vorigen Zondag
herinnerend, had Jim reeds besloten, dat hij
Peter niet zou ontslaan van de verplichting,
hem naar de Engelsche kerk te vergezellen.
Hij was er zelfs op voorbereid, denzelfden
tegenstand te ontmoeten als de vorige week,
een herhaling van 'sjongemans mokkend
zwijgen, van verstrooidheid en geestelijke af
wezigheid in de kerk van verzwegen antipa
thie.
Jim was alleen, want Carir^i had zich we
derom naar den dienst in de St. Pieter be
geven en hij had haar naar de tram gebracht
en haar zien vertrekken. Daarom was hi)
overtuigd, dat Peter zijn stiefmoeder niet
heimelijk naar die kerk had kunnen verge
zellen. Ze was er alleen heengegaan, e«n
zonnige, verrukkelijke verschijning, op dien
konden, doch 8 tralenden wintermorgen, 111
haar praohtigen pelsmantel en met 't kleine'
aardige hoedje, dat haar korte haren geheel
insloot. Z® had hem vanuit den tramwa
gen nog toegewuifd. en daarna was hij lang
zaam naar het hotel teruggewandeld, aan
haar denkend, en bijna wenschend, dat hü
met haar mee ware gegaan. Maar dat zou "n
slecht voorbeeld zijn geweest voor Peter, en
opnieuw zijn eigen zwakheid hebben bewe
zen..,.
Het sloeg elf uur en er was nog geen
teeken van leven van Peter. In zijn kamer
was hij niet, en op zijn vraag daarnaar ver
telde men Mallory, dat Peter nog niet ont
beten had. Eerst werd Mallory ongeduldig,
daarna angstig, en ten slotte ongerust. Er zou
hem toch niets overkomen zijn? Men ver
zekerde hem, dat men den jongeman te ze
ven uur het hotel had zien verlaten. Hij had
er frisch en °Pgewekt uitgezien, vertelde de
nachtportier. Doch hij had niets gezegd en
ook geen bericht achtergelaten.
Sinds zij Linfoid verlaten hadden, had Pe
ter geen neiging meer vertoond om lang af
wezig to blijven, zijn vader te ontloopen, zich
op geheimzinnige zwerftochten te begeven.
Maar nu..., was het opnieuw begonnen.
Spoedig had Jim zich woedend gemaakt.
Het mocht niet gebeuren, dat zijn zoon een
tweede maal den huiselijken vrede ging ver
storen. Als hij terugkwam, zou hij Peter weer
eens aan eenige regels van het huis Mallory
herinneren. Jammer, dat hi) al te oud was
voor een fiksche afstraffing met karwats of
rijzweep.
Dien morgen ging Jim niet naar de Engel
sche kerk. Hij overtuigde zichzelf, dat hij
daar veel te opgewonden voor was. Zijn jon
gen maakte hem woedend. Hij maakte zich
aan een of ander kwaad schuldig, want waar
toe diende anders die geheimzinnige terug
houdendheid? Ditmaal moest en zou hij het
achterhalen. Uit eerbied voor Carina had hiJ
tot nu toe een definitieve scène met z|Jn
zóón vermeden. Ja, doch dat was
juist de noodlottige, onveranderlijke reden
van zijn aarzeling, zijn gebrek aan beslist
heid....
Op een gegeven oogenblik dacht hü er zelfs
ernstig over, zich naar de St. Pieter te be
geven, om Carina te ontmoeten en met haar
mee naar het hotel te wandelen. Maar zij zou
zeker uiterst verwonderd zijn, indien zij hem
alleen zag komen. Neen, hij wilde liever hier
op Peter wachten, hem aanspreken, zoodra
hij binnen kwam en aandringen op een open
hartige verklaring van diens gedrag....
Hij rookte een onnoemelijk aantal sigaret
ten en wierp nogmaals een blik in de Engel
sche dagbladen. Het Angelus luidde van ver
schillende kerktorens in de nabijheid. Carina
kon spoedig terug zijn. En nog steeds geen
PeterTen slotte stond Jim ongeduldig op
en begaf zich in de hall van het hotel.
Een rijtuig hield stil voor de deur en twee
personen stapten uit: zijn vrouw en Peter.
Ze waren dus toch samen uit geweest. Welk
hun geheim ook was, Carina hielp blijkbaar
zijn zoon in diens ongehoorzaamheid.
Jim stapte op hen toe.
Peter, ik heb je een en ander te zeggen.
Kom mee naar m'n kamer, onmiddellijk.
Zijn stem klonk hard en stug.
Peter zag eenigszins verbaasd op.
Goed, vader, sprak hij op rustigen, bij
na luchigen toon.
Allen stapten samen in de lift. Carina keek
koel en zenuwachtig tegelijk; ze was zeer
bleek en was bijna ziek van vrees. De uitbar
sting was ongetwijfeld niet vet meer af. Jim's
uitdrukking en optreden wa.ren maar al te
duidelijke aanwijzingen daarvoor.
In de lift sprak Mallory g«en woord Bij de
aankomst was Carina de eertite, die naar bul
ten trad. Een oogenblik aarzelde zij, doch
Jim, die zulks bemerkte, sprak: Neen Carina.
Ik wil Peter alleen spreken. Ik heb hem iets
te vertellen, dat ge niet behoeft te hooren.
Hij beheerschte zich buitengewoon., doch
zijn oogen waren met bloed beloopen van ln
gehouden woede, en de aderen waren als
koorden gezwollen op zijn voorhoofd.
Jim! Het was een smeekende roep tot
hem.
Doch hij scheen haar niet te hooren, want
hij begaf zich regelrecht naar zijn kamer, de
laatste van de door hem gehuurde suite, met
eigen ingang: hiertusschen bevond zich da
slaapkamer van Peter.
Carina begaf zich naar hare kamer. Jack
son, de kindermeid, was juist met Tony te
ruggekeerd van haar wandeling op den
Pincio, en het kleine wicht sliep rustig ln
zijn bedje. De meid trok zich langzaam te
rug en Carina zette zich voor een der breede
vensterbanken neer en staarde naar de
drukte op de straat beneden. Ze zag de
donkerroode tramwagens en het drukke ge
wemel van luidruchtig babbelende voorbij
gangers. In een tuin tegenover het hotel
scheen de zon fel op de groene palmen.
Doch ln haar geest waarden als "n zwerm
onheilspellende vogels de angstige gedachten
rond, waaraan zü zelf geen vorm durfde ge
ven.
Het was waar, dat zl) haar stiefzoon van
morgen in den St. Pieter had ontmoet. HU
was er reeds vroeg heengekomen, zoo had hl)
haar verteld, om den dienst in de Engelsche
Kerk te ontloopen en hij had een kop koffie
gedronken in een restaurant op de piazz».
(Wordt vervolgd).
