ouv
US
oor*. O
DE GESCHIEDEND VAN MANGELEMGT DE FILMHELD
KINDEREN EN GELD
SHOW VAN HET MODEHUIS
UIT HET DAGBOEK VAN EEN POES
ZONDAG 3 APRIL
14
OVERNEMING UIT DEZE RUBRIEK VERBODEN
Wij zyllen vandaag een praatje maken
den kinderstoel, wat hij voor nut kan
«ebben, daar mij telkens weer in de practijk
*?hjkt, dat zelfs op eenvoudige punten als
«eze belangrijke fouten worden gemaakt.
In de eerste plaats dan, wat voor stoel
Sullen wij nemen? Behoudens dan een aan
merking, die ik straks zal bespreken, ver
vaardigt onze Nederlandsche industrie be
hoorlijke kinderstoelen, welke aan alle
juschen, in de eerste plaats die van veilig
heid, voldoen. Practisch vind ik. den kinder
stoel, die hoog en laag gesteld kan worden,
öle dus aan tafel voor de maaltijden
gebruikt kan worden en ook het kind aan
gename speeloogenblikken kan geven.
De volgende vraag, die aan de orde komt,
ls: Wanneer mag het kind in den stoel? Het
antwoord hierop kan niet eensluidend zijn
eh hangt af van het kind. Volgens mijn
ervaring is men hier geneigd het eerder te
Vroeg dan te laat te doen. In ieder geval
zette men het kind niet in een stoel, al
vorens het flink "rechtop kan blijven zitten.
Men zij hiermee niet te vlug, daar het kind
uij moe worden in elkaar zakt en als een
zoutzak in den stoel hangt, hetgeen op den
duur het ontstaan van verkrommingen van
de wervelkolom zou kunnen bevorderen.
Wanneer men het kind in zijn bedje laat
zitten, bestaan deze bezwaren niet, omdat
het kind dan bij moe worden eenvoudig
achterover valt.
Als algemeene regel zet ik het kind niet
m een stoel, voordat het een jaar oud is. Er
zijn wel enkele vluggerds, waar het vroeger
Kan en ook enkele achterblijvers, speciaal
de kinderen waar Engelsche ziekte in aan-
hierkelijken graad bestaat en waar men dit
experiment beter enkele maanden uitstelt,
tot verbetering is ingetreden, maar over het
algemeen gaat de bovengenoemde grens van
een jaar wel op.
De Kinderstoel.
Ik moet thans nog iets zeggen over den
stoel zelf in verband met een andere practi-
sche vraag: het zindelijk maken.
Het is 'n groote fout, dat in bijna lederen
kinderstoel een inrichting is aangebracht
met de bedoeling, dat het kind, in den stoel
zittend, zijn natuurlijke behoefte zal doen.
Kernachtig en plat wordt de stoel er zelfs
wel naar genoemd. Opvoedkundig is dit
combinatieprincipe van den kinderstoel wel
zoo verkeerd, dat ik er op moet blijven aan
dringen, dat deze combinatie zoo spoedig
mogelijk verdwijne. Het ware te wenschen,
dat de industrie zelf hiertoe meewerkte en
deze verandering aanbracht.
Hoe wil men een kind bij het zindelijk
maken zijn wenschen duidelijk maken? Dit
dient zoo eenvoudig mogelijk te geschieden.
Ik raad altijd aan zich een afzonderlijk
stoeltje aan te schaffen. Zij zijn reeds in
den handel, hoewel de meest practische mo
dellen, welke ik zag, gemaakt waren volgens
aanwijzingen van de ouders.
Mijn indruk is, dat wij op het punt van
zindelijk maken nog achter zijn bij het bui
tenland. Wanneer wij met normale zuige
lingen te doen hebben lijkt het mij goed
zoo vroeg mogelijk te beginnen. Men behoeft
zelfs niet te wachten tot het kind een half
jaar is. Ik zag op dit punt menigmaal on
verwachte resultaten. In ieder geval doen
wij goed het ouderwetsche, afwachtende
standpunt te laten varen. Daar de moeders
op dit gebied meer ervaring hebben dan wij,
houd ik mij gaarne voor diverse mededee-
lingen aanbevolen.
Men gebruike verder den kinderstoel niet
te lang achter elkaar. Zoodra het kind tee
kenen van moeheid gaat vertoonen, hoort
het weer in zijn bed of in zijn box. Op de
goede wijze gebruikt, is de kinderstoel dus
een nuttig instrument.
Öard gekookte en gepocheerde eieren met
verschillende sausen.
Het zou zonde zijn, als we, nu de eieren
Eoedkooper zijn, dan we in jaren hebben
meegemaakt, niet ten volle daarvan profi
teerden. Er is immers van eieren zooveel
te maken en als we er 'n weinig moeite
voor over hebben, kunnen we in onze
eiergerechten heel wat variatie brengen.
Alleen al gepocheerde of hard gekookte
eieren kunnen we op verschillende ma-
Meren voordienen, nu eens met de eene,
dan weer met de andere saus.
Gepocheerde eieren. Men moet
hiervoor zeer versche eieren nemen. Ruim
water brengt men ervoor aan de kook in
een wijde platte pan met 'n weinig zout
en 'n klein scheutje azijn erin. Als het
water flink kookt, breekt men de eieren
vlug bij de oppervlakte van het water en
slaat het wit, dat dadelijk stolt, netjes om
dooier heen. Men laat de eieren drie
minuten koken en haalt ze dan, met 'n
*~huimspaan, uit het water. Om de eieren
m^Jes op te dienen, snijdt men rondom de
ongelijke stukjes af en legt ze op 'n pas-
ea« sneetje geroosterd brood.
Heeft men hard gekookte eieren, dan
—SJ men die na het koken even in koud
n^i' waarna men ze gemakkelijk kan
su rf I dan worden ze overlangs doorge
leden en, evenals gepocheerde eieren,
"eUes op 'n schotel gerangschikt, waarna
men de een of andere saus ertusschen giet,
mwel men legt eerst de dikke saus op den
schotel en schikt de eieren daar boven op.
voor 'n dikke saus rekent men 40 gram
woem en 50 gram boter per halven liter
v?cht. Men laat boter en bloem op 'n klein
Plt;Je samensmelten en voegt er dan lang
zamerhand onder voortdurend roeren, het
,5^ bij, waarna men de saus 'n minuut oi
r" laat koken. De smaakverandering wordt
deze sausen natuurlijk aangebracht
door verschillende toevoegsels. 9
Mosterdsaus. Hiervoor gebruikt men
bouillon, die men van bouillonblokjes kan
maken. Als de saus op de hierboven om
schreven wijze is klaar gemaakt en 5 mi
nuten heeft gekookt, roert men er, van
het vuur, nog 'n paar kleine stukjes boter
door en V* eetlepel mosterd.
Kerrysaus. Men fruit 'n fijngesneden
uitje met 'n weinig kerry naar smaak. Is
de ui lichtbruin gebraden, dan voegt men
er de benoodigde boter en bloem bij en
maakt verder de saus klaar volgens het ge
wone recept. Men kan er bouillon of melk
voor nemen en giet ze ten slotte door een
zeef op den schotel.
Tomatensaus. Men laat in 'n hal
ven liter water met zout 1 ui trekken, 'n
paar laurierbladen en eenige peperkorrels;
dan wordt het vocht gezeefd, waarna men
er op de gewone wijze een saus van maakt.
Tot slot roert men daar eenige lepels toma-
tenpurée doorheen en 'n paar druppels ci
troensap.
Kaass.aus. Voor kaassaus maakt men
een dikke bloemkoolsaus van boter, bloem
en melk en roert er peper, zout en geraspte
kaas doorheen naar smaak. De saus moet
dan vrij scherp van smaak wezen.
Béchamel-saus. Men laat 'n stukje
foelie, 'n klein stukje Spaansche peper en
'n mespuntje thijm langzaam trekken in
Yï liter melk met 'n weinig zout. De melk
wordt dan gezeefd, waarna men er op de
gewone wijze met 40 gram bloem en 50 gram
boter in 10 minuten 'n dikke saus van
kookt.
Met al deze sausen kan men van hard
gekookte eieren 'n smakelijken feestelij-
ken schotel maken, niet alleen voor de
lunch, maar ook voor het middagmaal, ter
begeleiding van droog gekookte rijst.
Behalvq door de sausen kan men ook
zulk een schotel nog variëeren door de
eieren nu eens te halveeren, dan weer te
vierendeelen of in schijven te snijden, of
door achtste partjes ervan, drie aan drie,
met de punten tegen elkaar aan te leggen.
Peterselie vormt voor zulke schotels al
tijd 'n frissche garneering. Door peter
selie, als ze gewasschen is, flink uit te
drukken in een doek, wordt ze goed droog,
zoodat men ze gemakkelijker kan uit
strooien.
ADRIANA KNUIST-POLLEPEL.
Er zijn kringen, waar men het als van
zelfsprekend beschouwt, dat de kinderen
«akgeld krijgen en de oudere meisjes kleed
geld, terwijl in andere milieu's deze instel-
~Qg wordt betiteld als „geld weggooien", en
ae jeugd alles krijgt wat ze noodig heeft,
zonder zich met den aankoop van een en
arider nader te mogen bemoeien.
Ih onzen modernen tijd heeft de laatste
methode, indien er al ooit iets voor te zeg
gen is geweest, zeer zeker alles tegen. Het
Deetje moeite en kosten, dat de ouders zich
°P die manier besparen, weegt niet op tegen
net genot, dat ze hun kinderen ontzeggen,
?n de kansen op snellere ontwikkeling van
Ahn practischen zin, die ze hun onthouden,
ü°or ze tot twintig jaar of langer zonder
eenige warenkennis of idee van budget te
laten.
Want het is volstrekt niet noodig, dat zak-
|eld, zelfs aan jonge kinderen, uitsluitend
Begeven wordt als 'n extraatje om in lekkers
01 andere begeerde prulletjes om te zetten.
Het is zelfs veel beter, den aankoop van ver
schillende kleinigheden, die het kind anders
joch moet hebben, verplichtend te stellen,
jnaar het zakgeld dan zóó ruim te bereke-
*Jen, dat er, bij verstandig beheer, nog iets
overschiet om naar verkiezing te besteden,
trvl kleinigheden kunnen zijn: sommige
^iet-artikelen, schoenveters, postzegels,
entbriefkaarten, abonnement op kinder-
'Jdschrift enz., enz. Ongemerkt moeten we
''dan toezicht op houden, dat die dingen
°k inderdaad gekocht worden, en dat er
h behoorlijke kwaliteit gekozen wordt,
k hinderen kunnen niet vroeg genoeg de
huhSt van keuren en koopen leeren. Hangt
levp welstand gedurende hun heele later
da_t11 Piet af van hun systeem en overleg in
ziin inzicht? De Amerikaansche kinderen
en ai onze. wat dat betreft, héél wat vóór,
hePf, Wie wel eens Amerikaansche logeetjes
al ziiueehad' die met zeven, acht jaar soms
1ps ■ti- 6 pientere, snel-handelende mensch-
ziin id' zal zich voor de onbenulligheid van
ppfro«lgen kroost in dat opzicht eenigszins
w£6erd hebben,
nnt daar ondervinding van heeft, weet
hpVl'dat dit alles aan de kinderlijkheid niets
kimjp af te doen. Niemand zal van zijn
cphoTW11 onuitstaanbare wijsneusjes wen-
2 te maken, dia van alles precies weten
rfi t en zulkrluidkeels overal verkon-
aigen. Maar dat is ook heelemaal niet noo
dig. Het kind moet op zijn eigen terrein ge-
oouaen worden, en slechts langzamerhand
worden ingewijd in de groote-menschen-
boekhouding. Het moet leeren, dat er niet
onnoodig over prijzen en over geldzaken ge
sproken behoort te worden, maar daarom
mag 't er voor zichzelf gerust eenig inzicht
in hebben!
We bewijzen ons kind er volstrekt geen
dienst mee, wanneer we 't practisch in den
waan laten, dat levensmiddelen van zelf op
de gedekte tafel zweven, en dat jekkers,
hoeden en slobkousen door de vriendelijke
verkoopsters, bij wijze van attentie ter ge
legenheid van de seizoenwisselingen, gracie-
lijk ten geschenke worden geboden. Alwie op
deze wijze is grootgebracht, zal het vroeg of
laat oprecht betreuren. In eerste families
wordt 't veelal voor „burgerlijk" gehouden,
de kinderen al vroeg door 't bespreken van
prijzen uit dezen droom te helpen. Mais
e'est le ton qui fait la musique! Met wat
tact is die juiste toon, die onszelf in 't minst
„Wij zullen u geen sensationeele dingen
toonen, maar wij zullen u goede costuums
laten zien, die, zelfs al worden ze lang ge
dragen, chique zijn en chique blijven." Onder
dit motto leidde het modehuis Kruyseveldt
de Mare uit Amsterdam zijn zeer bijzon
dere collectie voorj aars- en zomertoiletten
in. Hetgeen wij vóór alles op deze show be
wonderden was de uiterste distinctie en de
precieuze verzorging van het détail, dat aan
elk costume het gedistingeerde cachet ver-
Noteeren we slechts,
dat de firma Kruys-
veldt alleen echte
kant verwerkt en
dat alle borduur en
a jourwerk met de
hand is gemaakt.
Zoo zagen we 'n
donkerblauw jonge-
meisjescostume van
wollen crêpe met
kleine mouwtjes
even over den
schouder. Van de
stof dezer mouwtjes was schering en inslag
om en om verwijderd, z.g. filtré werk, waar
door we een fijne ajourstof kregen, die is
geborduurd met kleine bloempjes.
Zoo zagen we ook een creatie van Lou-
vin, die den aardigen naam droeg: „Kiss
me". Natuurlijk verwacht u een andere
combinatie dan deze, van zwarte effen
stof met zwart-wit gestreept marocain,
waarbij van voren de ruimte is weg-
vervallen. Hierdoor verkregen we in 't mid
den 'n effen zwarten pas. Een kort mantel
tje was op dezelfde wijze met gestreepte stof
bewerkt. Opmerkelijk is, dat Lauvin ons dit
seizoen verrast met ruiten en strepen in
wit-zwart en wit-blauw.
Ook Kif-Kif was een creatie van Lauvin.
Het was een wandelpakje van zwarte wollen
stof met korte mouwen, waaruit de poffen
van de witte wollen jumper te zien kwamen.
Breede streepen van rood, zwart en wit ga
ven dit pakje iets sportiefs!
Dit was ook het geval bij het toiletje, dat
zich aandient onder den naam „Arosa",
eveneens bedoeld als middagtoilet. De ca-
saque is zwart-wit gestreept in horizontale
richting, soms schuin genomen ter versiering
van shawl en manchetten. Roode blokken,
hier en daar ingezet, verlevendigen het ge
heel. Heel gekleed en ook elegant is het ont
werp van Manibocher in zwart marocain
met een los jasje over een japon, waarvan
het bovenstuk en de mouwen bestonden uit
witte crêpe georgette a petits points.
De algemeene indruk dien wij op deze show
van de mode hebben gekregen, is deze: de
rokken blijven hun lengte van pl.m. 30 cM.
van den grond en ook hun even golvende
wijdte houden, de losse capes en shawls wor-
dèn meer dan ooit gedragen, de zomerjurken
hebben bijna alle een kleinen volent over
de schouders of een kort mouwtje.
Voor mantels worden grove losse stoffer
gebruikt. We zien
veel strepen, zoowel
voor sportpakjes
als voor wandeltoi
letten, shawls en
vesten. Gebloemde
voile wordt slechts
'n enkele maal ver
werkt. Effen wit,
aangevuld met hel
rood vormt echter
een geliefkoosde
combinatie.
En onze indruk van de snoezige hoedjes
;n hoeden, die door de firma Muller uit
Haarlem ter beschikking waren gesteld, is,
dat ze alle, hetzij klein of groot, plat of
hoog, zeer scheef op het hoofd gedragen
worden, dus zeer veel van ons coirrure laten
zien en, wat het voornaamste is, buitenge
woon flatteus zijn.
POLA.
Een kapstokkleed kan op verschillende
manieren worden gehaakt. Ik heb kort ge
leden een zeer aardig kleed gezien, in ge
wone vaste steken gehaakt, van allerlei
wolsoorten, in kleurige strepen, met nu en
dan een paar toeren beige er tusschen en
enkele toeren zwart. Het geheel maakte een
bijzonder mooi effect, omdat de kleuren
goed bij elkaar passend waren ingelascht.
Het kleed was gehaakt in heen en weer
gaande toeren, vaste steken om beide lussen
heen gewerkt, zoodat het werk aan beide
kanten eender was.
De eerste toer was zwart, waarop 3 toeren
beige volgden; daarna steenrood, groen, lila,
oranje, een enkele toer zwart; en na weer
verschillende bonte kleuren, 3 toeren beige,
enz., met tot slot weèr 3 toeren beige en 1
toer zwart.
Van onderen was het kleed afgewerkt met
franje in de kleuren van het haakwerk. Voor
de franje rolt men de wol om een karton
heen, waarna men ze aan één kant door
knipt; dit ter verkrijging van draden, die
alle even lang zijn. 3 of 4 van die draden
haalt men in het midden, met een beenen
haakpen, door den ondersten steek van het
haakwerk, haalt dan de draden door de al
dus verkregen lus en trekt de draden stevig
aan.
Men kan ook losse strepen haken in ver
schillende kleuren en deze later, door een
Op verzoek.
flaneelsteek, of in zig-zag haakwerk van 3
losse steken en 1 vaste, nu in de eene en ver
volgens in de andere streep, met elkaar ver
binden. Daarvoor neemt men dan zwarte
wol ter afwisseling van de verschillende
kleuren.
Ook kan men, inplaats van enkel vaste
strepen, stokjes haken, met 1 lossen steek er
tusschen. Men krijgt dan een netwerk, dat
men kan opfleuren met doorgeregen draden
van afstekende kleuren wol. Men rijgt die
draden ofwel door alle gaatjes, ofwel in
strepen op geregelde afstanden van elkaar.
Ter afwerking aan den onderkant rijgt men
daar nog eenige rijen draden dwars door
de andere heen.
Nog weer een andere manier voor het ha
ken van een kapstokkleed zijn verschillende
vierkanten, voor de helft in kleurige strepen
en voor de andere helft in één kleur ge
haakt met vaste steken. Men haakt die vier
kanten, waarvoor men 25 a 30 steken opzet,
alle apart en zet ze later, om en om, aan
elkaar. De buitenste effen blokken kunnen
dan nog met 'n kruissteekpatroontje in de
verschillende bonte kleuren der strepen
worden versierd.
Al zulk haakwerk is niet alleen geschikt
voor een kapstokkleed, maar ook voor reis-
óf auto-dekens.
DORA.
niet hoeft tegen te staan, heel goed te
treffen!
En ééns komt tóch de overgang, al zou
den de financieele omstandigheden der kin
deren levenslang even rooskleurig zijn! En
weet u, wat dan, bij 't zelfstandig-worden,
't onaangenaamst aandoet? Het proza van
zoovele, plotseling-opdoemende, noodzake
lijke uitgaven! De plicht, geld uit te geven
aan dingen als kolen, water, groenten,
schoorsteen-reinigingterwijl vroeger
alle persoonlijk-beschikbaar geld slechts
hoefde te dienen voor knusse, belangwek
kende uitgaven, en al die narigheden nooit
besproken werden en van zelf in orde kwa
men! De jonge huisvrouw, die pas na haar
huwelijk voor 't eerst soortgelijke posten te
verzorgen krijgt, heeft jaren noodig, eer ze
haar afkeer van dergelijke uitgaven kan
overwinnen, eer ze 't niet langer „zonde"
vindt, eer ze de poëzie ontdekt, die óók in
stipt-betaalde bakkers- en bleekers-reke-
ningen kan schuilen, en zonder een gevoel
van onlust een abonnement bij den glazen-
wasscher neemt!
Meen niet, dat 't iets helpt, de kinderen
boodschappen te laten doen voor uzelf! Bij
't inslaan van zulke half-begrepen groote-
menschen-benoodigdheden komt hün be
langstelling niet verder, het proza smelt niet
van de dingen af onder de koestering van
het eigen bezits-besef. 't Moeten hun eigen
zaakjes zijn, die ze aanschaffen en betalen.
Maar dan zullen we na een paar maanden
ook eens zien, wat een vorderingen ze ge
maakt hebben, hoeveel „menschelijker" ze
geworden zijn!
De volgende maal zullen we 't nog eens
hebben over 't kleedgeld der oudere meisjes
(en jongens s.v.p.!). Daar valt óók nog heel
wat over te keuvelen!
MACHTELD.
OVERNEMING UIT DEZE RUBRIEK VE RBODEN
't Was weer eens vergadering op het plat
an de fabriek. Er was in geen maand ver-
;adering geweest, omdat het vacantie was
geweest en zelfs een poes kan den invloed
ondervinden van een vacantie.
Maar nu waren de gewone leden haast
allemaal weer bij elkaar.
Fluweela, de dikke poes met haar lodder
oogjes, voerde het woord. Zij was de eenige
die niet een of ander soort vacantie had ge
had, want zij hoorde van Mevrouw Smit en
die ging nooit op vacantie, of een dag weg.
Eigenlijk wist ze dus heel weinig te vertel
len. Des te meer de anderen.
Om haar heen lagen of zaten, net al naar
het uitkwam, Muizer die lui uitgestrekt de
laatste restjes verorberde van een pas ge
vangen muis, die ze toevallig op den zolder
was tegen gekomen, en Angora, de lang
harige lieveling van Meneer Geel. Ze had
tamelijk veel verbeelding, omdat ze in de
kattenbuurt algemeen bekend stond als een
gevierde schoonheid. Verder nog Mautje, een
nerde me heel goed, dat zij het was, die me
twee weken daarvoor, toen we juist die uit
voering van ons koor hadden, een plas water
over mijn kop had gegooid. Ik ben daar nog
wel twee dagen ziek van geweest. Zij echter
scheen me heelemaal niet te herkennen.
Maar ze weet wel, dat ik bij Dekkers hoor.
Ze solde al meteen met me op een ergerlijke
wijze en overstelpte me met liefkoozingen.
Ik wou haar die familiariteit eens goed
betaald zetten. Maar ik was niet bij machte
Om haar heen lagen of zaten
jong lid, dat nog niet veel te vertellen had,
Miezepoes met haar twee oudste dochters,
Mizi en Wizi, en tot slot Poelepoel, de oude
wijze kat van den concierge van de fabriek.
Fluweela opende de vergadering met een
kort en krachtig poesenwoord, sprak den
leden een woord van welkom toe, knipte
even met haar lodderoogjes in de warme
zonnestralen en gaf toen het woord aan
Poelepoel, omdat deze de oudste was.
„Als jullie het goed vinden, waarde buurt-
genooten," begon Poelepoel, „dan zal ik jul
lie wat vertellen uit mijn vacantie-dagboek.
Ik heb heel veel beleefd dezen keer."
Dat vonden ze natuurlijk allemaal uitste
kend, want Poelepoel kon heerlijk vertellen,
dus begon ze:
„Ik had jullie toch verteld, dat mijn baas
van plan was in de zomervacantie met de
heele beweging een paar weken naar buiten
te gaan. Nou, dat kwam er dan ook van.
Wat was het een drukte, vreeselijk! Hoeveel
keer ik wel niet op mijn staart werd getrapt,
weet ik niet. Ze keken me gewoon over 't
hoofd. Natuurlijk probeerde ik zooveel moge
lijk de aandacht te trekken met kopjes
geven en aanhalen. Maar ik had weinig suc
ces. Ik hoopte maar, dat we gauw zouden
vertrekken, want het was-zóó geen leven!
Vanzelf sprak het, dat ik meeging en ik
rekende er dus vast op. Maar op een morgen
werd ik wakker op den zolder waar ik een
tijdelijk rustoord had gezocht. Ik hoorde in
het heele huis niets. Ik ging naar beneden
en kwam tot de vreeselijke ontdekking, d
dat ze waren vertrokken met man en macht
en mij hadden vergeten! Dóódgewóón ver
geten!! Want ze hadden zelfs geen tehuis
voor me opgezocht."
„Vreeselijk!" vond Miezepoes, „om iemand
uit je eigen gezin te vergeten!" en ze schud
de meewarig met haar witten kop.
„Maar dat was het ergste nog niet," ver
volgde Poelepoel, „want ik kwam tot de ont
dekking, dat er zelfs geen hapje eten voor
me was overgelaten en de muizen waren na
tuurlijk ook op vacantie."
„Ach toch!" kwam Muizert in innig mede
lijden, denkénde aan de heerlijke muizen
pastei, die ze veilig en wel in haar maag
wist.
„Ik vond het verschrikkelijk onmensche-
lijk van mijn baas, om me zoo iets aan te
doen. Dat heb je nou voor je goede werken.
Je ziet wel weer: „Ondank is 's werelds
loon!" Ik was natuurlijk genoodzaakt verder
mijn heil te zoeken en begon met uit het
dakraampje te klimmen. Ik liep hier over
dit plat, langs de goot va» de fabriek, toen
over het fietsen-afdak en verder de tuinen
in. Juist rustte ik even uit op de veranda
van juffrouw Haarloos, toen ik me ineens
voelde worden opgepakt en naar binnen ge
dragen en op den keukenstoel neergezet. Het
Plotseling deed ik mijn oogen eens goed
open
was de oude juffrouw zelf, die zich over mij
ontfermde. Nu ben ik heusch niet iemand
die goedhartigheid niet op prijs weet te stel
len. Maar ik vertel je, dat ik het mensch in
mijn binnenste verwenschte, want ik herin-
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
1. 't Was me anders geen kleinigheid
met dien grooten stier op het dek
van een schip. De matrozen en de
kapitein wisten geen raad. Stieren
vechten daar hadden ze nog nooit
aan gedaan en er was geen enkele
Spanjaard aan boord die dat zaakje
voor hen kon opknappen.
Toch waren er onder de matrozen
wel een paar echte durvers en om
de koe bij de horens te vatten pak
te er een den stier bij zijn staart.
Maar dat valt niet mee. Jullie hebt
natuurlijk nog nooit een stier bij
zijn staart gehad, maar dat valt
niet mee, hoor!
3. De officier van de wacht had al
lang in de gaten, dat hij, als dat-
zoo doorging, geen enkelen matroos
zou overhouden. Hij liet de smid
van de matrozen met een kanjer
van een hamer verschijnen en zei:
„Sla jij dien stier zijn kop eens
eventjes in. Ik zal hier wel blijven
kijken of het goed gaat".
Maar Mangelemot was er ook nog.
Die had al zoo'n hoop meegemaakt
dat dit er ook nog wel bij kon. Hij
ging naar den kapitein toe en zei:
„Meneer de kapitein, ik ben een
filmheld en ik kan alles. Mag ik
dat beestje z'n ooren eens was-
schen?" „Ga je gang", zei de kapi
tein, „als je je eigen begrafenis
maar betaalt".
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
om iets te doen, want ze draaide me in een
groote wollen deken.
„Arme puk", zei ze, terwijl ze me 'n dikken
zoen gaf op mijn pasgewasschen kop, Reb
ben ze jou nou zoo alleen gelaten, lief bees-
sie, kom jij dan maar bij tante Keetje logee-
ren hoor!" en ze gaf me een schoteltje met
iets van hutspot er op. Ik heb er niets van
aangeraakt. Het scheelde niet veel, of ze
had een lepel genomen en had het me ge
voerd. Maar gelukkig kwam het niet zoo ver,
want ze scheen een beetje haast te hebben.
Ze zette zóó'n hoed op haar hoofd en pakte
een groote tasch. Ik dacht wel, dat ze bood
schappen ging doen. Ik kon tenminste op
een beetje rust rekenen.
„Nou zoet zijn, hoor, tot tante weer terug
komt, dan krijgt het beessie een lekker
kluif fie van tante!" en toen ging ze weg.
Ik draaide
achtelfjk 1
kop om.
kluif fie! Ar
niet. Bij
baas kryg il
ken dag een
schoteltje vol
vleesch. Aan
beenderen heb je
niks.
Toen probeerde
ik, me uit dat
wollen ding
P
en terwijl de wollen deken achter me aan
sleepte
te bijten. Daar werd ik op 't laatst zoo moe
van, dat ik besloot maar eerst even een
beetje te dutten voordat ik verder ging. Ik
geloof, dat ik tamelijk gauw ben ingeslapen.
Of ik nou lang of kort heb gemaft, weet ik
niet. Ik werd wakker toen ik de deur hoorde
opengaan. „Dat is de juffrouw!" dacht ik en
begon heel voorzichtig mijn oogen te
openen."
„Wat toen?" vroeg Mautje, die in de groot
ste spanning het verhaal volgde. Ze had een
vermoeden, dat er iets vreeselijks zou volgen.
„Maar plotseling deed ik mijn oogen open.
Wat zag ik daar!!! Inplaats van dat oude
mensch kwam een monster van een hond
binnen, een tijger gewoonweg. Bruin, vet en
met zoo'n gevaarlijken snuit. Met zijn hon-
denoogen stond hij me woedend aan te
staren en zwaaide met zijn vetten staart.
Ik was zoo ontzettend geschrokken, dat ik
vergat, om vlug weg te sluipen. Trouwens,
hij hield me ook den heelen tijd in de gaten.
„Wat doe jij hier, ouwe kat!" blafte hij,
„je wilt me zeker van mijn plaats hier in
huis verdrijven. Leelijke insluipster dat je
bent! Wat heb je hier te maken?"
„Neem me niet kwalijk, mijnheer," begon
ik. „Maar die oude juffrouw heeft me hier
binnen gesmokkeld, zonder dat ik het wilde
en ik dacht dat.
„Wat," gromde het monster woedend, „dat
kan mij niets schelen. Het is hier in ieder
geval geen kattenbewaarplaats."
Hij was me intusschen heelemaal gena
derd en stak zijn neuspunt tegen de mijne
aan.
Dat werd me toch al te mal. Hoe bang ik
ook was, ik stak mijn poot uit en wilde hem
juist een gevoelige krats geven over zijn
hondenneus, toen de deur openvloog en met
een ijselijken gil de juffrouw binnenvieL
Het was mijn redding, want de leeuw
keerde even zijn kop om en vergat in mijn
staart te bijten."
„Jammer!" liet Angora zich ontvallen.
Iedereen wist, dat zij altijd hatelijk moest
zijn.
Maar Poelepoel deed of ze niets had ge
hoord en ging verder:
„Ik sprong van den stoel, terwijl de wollen
deken achter me aan sleepte, rende door de
openstaande deur in de gang, en sprong
toen door het raam in de voorkamer, dat ge
lukkig openstond.
Achter me aan rende de juffrouw met het
dier. Ze gilde nu onophoudelijk: „Totoke
hierrrrrrrü Weg ellendige kat, hlerrrrrrr
Totootje!"
Jullie hadden me hier niet meer terug
gezien, als Toto me nog verder gevolgd was.
Gelukkig gebeurde dat niet en...."
„Jammer!" liet Angora zich ten tweeden
male, per ongeluk, ontvallen.
En hierbij sluit ik de vergadering, en
hoop jullie volgenden keer nog meer van
dien merkwaardigen tijd te vertellen, maar
dan zonder de aanwezigheid van Angora."
BETSIE BROUWER.
i010B0i0iC310101010i01010I0i010I01010idii0i0i010l'0B0i0i0i0i010i0I0i0B09010i0i0i010i0B0,
ÖlOIOIOIOIOIOIOIOIOIOIOIOIOIOIOIOIOIOiOIOIOiavOIOIOIOIOIOIOIOIOIOIOIOIOIOIOIOIOIOIO
