EENVOUDIGE JAPON
VOOR MOEDER
DE GESCHIEDENIS VAN MANGELEMOT DEN FILMHELD
De moderne zitkamer
Een verhaal van Henk over mos
/LummW/a n j
LEVENSWIJSHEID
OP VERZOEK
Bovenwijdte 104 c.M., lengte 130 c.M. Be- mouw onderaan werkt ge met een schuin
noodigd: 2.75 M. stof van 120 c.M. breedte, biesje aan den verkeerden kant af. Aan den
een peau de suède ceintuur, 1 M. gekleurd voorkant worden de plooien in den rok ge-
lint van 8 c.M. breedte. Ge teekent de pa- maakt. Het op de teekening gearceerde ge-
tronen op de aangegeven maten, waarna ge deelte valt dan weg. Hierna wordt onder-
ze op de vaste lijnen uitknipt en zóó op de aan langs het bovenstuk een inslag gere-
stof legt, dat ge eerst het voor- en rugpand, gen, waarna ge dit op den rok stikt. Voor-
daaronder het voorpand van den rok, daar- dat de zoom wordt ingemaakt, past ge de
onder het rugpand van den rok en daar- jurk even of ze goed gelijk hangt. Bij het
onder de beide mouwen kunt wegknippen, inzetten der mouwen neemt ge den mouw-
OVERNEMING UIT DEZE RUBRIEK VERBODEN
OVERNEMING UIT DEZE RUBRIEK VERBODEN
Soms heeft men zin een kamer
modern te meubileeren, doch vlug
stapt men er weer van af. Men
krijgt een idee van te hooge kos
ten. In werkelijkheid kan een ka- inr-
mer, in modernen stijl gemeubeld,
dikwijls voordeeliger zijn dan een I
compleet gekocht ameublement, j
zooals men overal ziet. Het is |P-
maar van welk idee men uitgaat.
Eenvoudige strengheid van lijn Vk
kan een speciale sfeer brengen in 1
een vertrek en doet vaak meer dan
de meest vakkundige samenstel- Og
ling van een overvloed van stijl-
meubelen.
Men moet een eigen idee hebben
om zoo'n kamer op de juiste ma-
nier te meubelen en noodig is het
eerst de kamer goed op te nemen, tol,
de mogelijkheden er van en dan pas
meubelen te bedenken. Sommige
dingen kunnen we laten maken en
enkele kant en klaar koopen.
Vergeet niet, dat zoo'n zitkamer behalve
strak modern ook vriendelijk moet aan
doen. Men moet er zich op zijn gemak ge
voelen.
De oude ontvangkamer, indien goed ge
meubileerd, was inderdaad een duur ver
trek door de meubels, vele versieringen en
stoelen, zware kasten, dikke ge
voerde gordijnen, enz. nam
Gelukkig voor ons is de meu- p™™
bileerkunst veranderd en de
woeligheid van ornamenten heeft
plaats moeten maken voor rusti-
gen eenvoud. De vloerbedekking
behoeft niet uiterst kostbaar te
zijn. "cp-TT
Een karpet in 't midden met nnjTT|7
rondom een strook, welke gebeitst f f l.
en gepolijst is, niet gelakt. Men üuöl/i
kan het nog goedkooper maken fr^
door een karpet te nemen van
Wilton, smalle deelen aan elkaar
gezet, van drie of vier reepen.
Doch een heel vloerkleed is ook
zoo duur niet meer en het gaat
natuurlijk langer mee dan de aan
elkaar gezette deelen. Is de grond
niet aantrekkelijk genoeg om (v\\
open te laten, dan geeft rondom
vilt een warm effect. C-t"
Een kleed, waarvan de hoofd-
kleuren en de rand tabaksbruin H
is, zal warm staan op beige vilt.
Verstandig is het de vloerbe- gafT
dekkingen gedekt van kleur te mf -
houden en tint aan te brengen g| -
door kussens en kleine afwerkin-
gen.
Niets is onrustiger dan een
schreeuwend karpet of overheer-
schend zeil. In de eerste plaats
zal het uw stijleffect bederven, l| p*0*"*
doch ook bij ieder mogelijk sche- If 1
ma is het verkeerd.
Kiest u zeil, neem dan een f| \/fé
houtnerf of effen kleur
Ook de wanden moeten niet
druk zijn, men bereikt dan, dat ÜB
de kamer ruim blijft, de verlich
ting kan het karakter der kamer
verruimen of te niet doen. Een moderne
verlichting wordt verkregen door verdekt
licht van de hoeken der kamer of de wan
den rondom. Bovenlichten in het midden
der kamer, ook al zijn ze van het reflec-
teerende soort, zijn onvoldoende.
Ter afwisseling van de strakke strooken
licht, hier en daar aangebracht, kunnen
doorschijnende kappen in fijne tinten met
moderne patronen of spuitfiguren ge
plaatst worden.
Vooral de kappen met de gespoten stijl
herten brengen een moderne noot in uw
kamer.
Van den schoorsteen kunnen we een mo
dern geheel maken en wilt u iets zeer
aparts, dan kan men daarvoor een mooie
Indische houtsoort toepassen, welke een
ongewoon artistieke houtsoort heeft en zil
vergrijs van kleur is. Door in grijs gebeitst
triplex is iets dergelijks te bereiken, indien
u het goedkooper wenscht. U kan ook de
deur, welke in die kamer is, met platen in
die zelfde kleur bedekken om een modern
geheel te verkrijgen.
De zitkamer met een fraai diepbruin kar
pet kan ivoor-kleurige muren hebben of
zeemkleurig papier of waterverf, een nieuw
soort verf zouden wè daarvoor kunnen ge
bruiken met een ruw zandachtig oppervlak.
Bij het grijze houtwerk zal een combi
natie van blauw voor gordijnen en stoffee
ring goed zijn, het staat mooi en koel. Past
u geen grijs hout toe, dan is de abrikoos-
kleur voor gordijnen en bekleedsels warm
tegen ivoor- of sleutelbloemkleur.
U kunt lange gordijnen kiezen in de ge
noemde tint, met een taffetas aanzien, zon
der al te veel glans.
Donkere of al te gekleurde gordijnen
doen de meubelen te niet, overheerschen de
kamer.
De kussens in de kamer kunnen met stof
In dezelfde abrikoostint overtrokken zijn.
De bekleeding van de stoelen kan van ruw
peltje water. Het bleek een kleine mijt
(fig. 5) te zijn, een onschuldig diertje. Na
dat het bekeken was, werd het weer netjes
op het mos gezet. Toen begon Henk zijn
verhaal.
„Jullie weet, dat deze mossoorten alle uit
stengeltjes en blaadjes bestaan, het zijn
dan ook bladmossen. Behalve die bestaan
er ook levermossen, daar zullen we later
wel eens over praten. Dat mosstengeltje
draagt aan zijn top, waar geen -blaadjes
zitten, een stengelvoortzetting, waaraan
„Wie rusten wil in 't groene woud,
Wie rusten wil met lusten,
Hij kieze een plekje dicht in 't hout
En vlije zich ter rusten.
Een peluwtje van mollig mos,
Een kussentje van varen
En een gordijn van blaren,
Geeft zoeten middagslaap in t bosch.
Onder het zingen van dit bekende liedje
trok de B. L. N. S. de bosschen in, om aller
eerst „materiaal te verzamelen", zooals
Henk het noemde.
Dat liedje had Mientje uitgezocht als het
meest toepasselijk, omdat er iets over mos
in voorkwam. Ze waren anders niet van
plan te gaan rusten, zooals Kees opmerkte,
daarvoor was het een beetje te koud.
Natuurlijk had Kees de mondharmonica
niet vergeten.
Al gauw hadden ze de plaatsen, waar het
mos het overvloedigst groeide, bereikt.
Henk had een plantenbus meegenomen en
de eerste polletjes sterrenmos (fig. 1) von-
een doosje is bevestigd. Kijk maar (fig. 6).
In dat doosje, dat eerst door een dekseltje
is gesloten geweest, zitten de sporen. Ko
men de sporen op den grond, dan groeit er
niet dadelijk een nieuw mosplantje aan,
maar eerst een zoogenaamde voorkiem
(fig. 6). Die voorkiem is net een draadje.
Uit een knop van dat draadje komt de
eigenlijke mosplant te voorschijn. Die
eigenlijke mosplant is het, die weer nieuwe
sporen vormt. Als je nu eens een blaadje
van het mos bekijkt, dan zie je, dat er nog
geen eigenlijke nerven in te vinden zijn.
Een beetje anders ziet het veenmos er uit
(fig. 4). Daar vind je boven op de plant
bolletjes, waar de sporen in gevormd zijn."
„Wou je probeeren de sporen te kwee
ken?" vroeg Bram belangstellend.
„Ja, ik wil eens kijken of het lukt. Ik
zal op twee manieren ze probeeren te kwee
ken: op een oud bord tusschen of liever op
stukken vochtige insektenturf of tus
schen de stukjes mos zelf. Dat laatste zal
misschien het beste lukken, vooral als het
bord in de kas mag staan bij Jan, maar het
zal erg moeilijk zijn om dan de voorkiem
te vinden."
Natuurlijk mag je bij ons alles neerzet
ten," viel Jan in „en veel succes met de
kweek."
„Dank je," antwoordde Henk. „Maar ik
geloof, dat het tijd is om op te breken.
Mijn maag begint raar te doen."
't Was zoo, het horloge van Tilly, dat al
tijd even betrouwbaar was, wees al half zes
aan. Met de belofte de volgende week, als
het mooi weer was, weer er op uit te trek
ken om wat moois mee te brengen, ging de
club uiteen.
A. L.
den een plaatsje in de bus. Spoedig werden
ze gevolgd door een andere mossoort, het
gaffelmos of gaffeltand (fig. 2). Een klein
polletje slaapmos vond ook een plaatsje
(fig. 3), evenals een paar stammetjes haar-
mog (fig. 3). Ten slotte vond Henk aan den
kant van het water nog veenmos fig. 4).
Vooral dat laatste
mochten ze wel eens V
goed bekijken, want het
veenmos is een van de V
belangrijkste planten bij P n
de vorming van het y
hoogveen. Toen alles
netjes opgeborgen was,
werd met vluggen pas de
terugtocht begonnen,
want allen verheugden
er zich op weer iets door Wj\
het microscoop te zien -^--95
te krijgen. y
Thuis gekomen werd
de buit eerst op een
schaal uitgespreid en
met een gewone loupe bekeken. Er krie
belde iets tusschen de mosstengeltjes, iets
roods. Voorzichtig peuterde Henk het met
een stokje er uit en legde het in een drop-
alles met een naad, terwijl ge onder aan naad 4 c.M. meer naar voren dan den zij
den rok nog een ,6 c.M. breeden zoom bij- naad. Wanneer de hals niet wijd genoeg is
knipt. Hierna begint ge aan den voorkant om over het hoofd te worden aangetrokken,
de figuurnaadjes in te maken, welke ge in maakt ge er een klein split je in; dit wordt
den schouder 2 c.M. breed neemt en over later onder den strik verborgen. Den kraag
een lengte van 20 c.M. op niets laat uitloo- knipt ge 66 c.M. lang en 18 c.M. breed,
pen. Hierna kunt ge schouder-, zij-, rok- en waarna ge aan weerskanten een 7 c.M.
langen mouwnaad dichtstikken; ook den lange punt afstikt. Hierna wordt de kraag
korten mouwnaad tot op 7 c.M. vanaf den opgestikt en' overgezoomd. Het kapje voor
onderkant. Deze 7 c.M. zijn voor het splitje, de manchet is na afwerking in het midden
waarvoor ge aan den 8. c.M. breeden kant 6 c.M. breed, bij den naad 4 c.M. en 20 c.M.
een stukje aanzet (voor onderslagje), dat lang. Aan elk splitje zet ge voor sluiting 2
na afwerking VA c.M. breed moet zijn. De drukknoopjes.
En de strandwandeling naar IJmuiden,
naar de groote sluizen waardoor honderden
zeeschepen komen en gaan, is de moeite
waard. En hoe aardig is in Wijk aan Zee de
Tuinberg, waar men bovenop kan klimmen
en zoo'n prachtig uitzicht heeft, waar de
paarden van JaCoba van Beieren begraven
liggen, waarvan de hoefijzers nog vertoond
v/orden en waar men als grapje vertelt, dat
de ijzeren ring, die er'te zien is, een kou
senband was van Jacoba, wat men op zoo'n
idyllisch, historisch plekje gul aanvaardt.
En als men dan weer beneden komt, het
mooie weggetje tusschen de duinen door
naar het strand loopt, dan denkt men on
willekeurig aan die oude dingen, dien ver
ren tijd en dwaalt lang over het stille
strand, waar een enkele schelpenkar zoo
decoratief aandoet; waar men niets ziet
dan zee en lucht en strand en zoo intens
kan genieten van het verblijf in een stil
badplaatsje, waar het nog niet druk en
mondain is en waaromheen ook alleen
maar van die kleine stille plaatsjes zijn,
v/aar een stadsmensch zoo graag wat rond
dwaalt, om eens even weg te zijn van dat
drukke stadsleven, te genieten van de na
tuur en die machtige zee, waarheen men
„de wijk" heeft genomen. K. H.
De zomer kondigt zich alweer bescheiden
aan en in de Hollandsche badplaatsen gaan
de luiken van de hotel- en pensionramen
open; de villa's worden gereed gemaakt
voor de ontvangst der bewoners en de
winterslaap is voorbij.
Ook het stille Wijk aan Zee is ontwaakt;
men hoopt elk jaar weer op een mooien
zomer met veel gasten, veel vertier in het
kleine badplaatsje, dat daar grootendeels
van moet bestaan en allen doen hun best
het een vroolijk aanzien te geven. Er wordt
schoongemaakt en geverfd, behangen en
opgeknapt en zoo tegen Pinksteren is het
een wedijver onder de verhurenden, want
dan meestal komen de stadsmenschen, die
iets willen huren voor den zomer. Men-
schen met véél kinderen of zij, die van een
stille badplaats houden, niet voelen voor
Scheveningen en Noordwijk en het al mon
dainer wordende Bergen aan Zee; die ook
zelfs Katwijk en Oostvoorne al te 'vol vin
den, Domburg en Hoek van Holland ook en
dus kiezen een stil, klein plaatsje, zooals
Wijk aan Zee nog steeds is. Zoo rustig en
lief ligt het in de duinen; zoo mooi is het
breede strand en zoo aardig de wandeling
naar Beverwijk door den mooien Breesaap,
waarvan weinigen de schoonheid kennen.
canvas zijn, of van één der ribstoffen in
overgaande neutrale kleuren of met de be
wonderenswaardige haringgraat-tweedstof
in beige-bruin.
Bewonderenswaardig, niet alleen door
het moderne effect, doch tevens door de
bijzondere geschiktheid voor bekleeding,
door enorme sterkte. Moderne gemakkelijke
stoelen kunnen we in overvloed kiezen.
De moderne sofa moet comfortabel zijn
door vele rechte kussens, een divanbed zou
een geschikten ondergrond kunnen vormen.
Twee armstoelen kunnen ruim en gemak
kelijk zijn, een derde kan kleiner uitge
zocht worden, en geschikt zijn om in ieder
hoekje te plaatsen. Een lange lage stoel is
prettig voor het haardvuur of voor open
tuindeuren met daarbij een paar gemakke
lijke tafeltjes, die men in verschillende uit
voeringen kan koopen.
Lage meubelen, zooals rechthoekige boe
kenkastjes, buffetkastjes, gebouwd in een
hoek, geven 'n modern aspect. Bedenkt wel,
een moderne kamer moet bij den eersten
aanblik een idee van ruimte geven.
U bereikt dit niet alleen door een groote
kamer te kiezen, doch door meubelen te
nemen met rechte eenvoudige lijn, passend
■rondom in de kamer, niet te groote, een
voudige stoelen, lichte wanden, geen groo
te patronen voor wanden of bekleedselen,
door bepaalde kleuren van zachtblauw en
zachtgroen, door niet te donker houtwerk,
door verlichting vanaf de wanden. Zoo kan
een kleine kamer grooter lijken of beter
nog gezegd is juist een kleine kamer ge
schikt om op de moderne manier gemeubi
leerd te worden door de ruimte winnende
meubelen.
ANEMOON.
Zijn kin steunend op twee handen, lag
Paultje in het gras van zijn tuintje en
dacht na. Morgen zou mammie jarig zijn
en nou wou hij haar zoo graag iets ge
veniets heelemaal van Paultje zelf.
Iets, dat je niet kon koopen. Maar dat was
wel moeilijk om uit te denken!
Eigenlijk wist hij wel wat hij mammie
zou willen geven. Hij had zoo goed voor zijn
tuintje gezorgd en nu bloeiden er een hee-
leboel bloemen in, die allemaal van hem
alleen waren en waar hij mee mocht doen
wat hij wou. Moeder hield zooveel van
bloemen en ze mocht all^s van Paultje
hebben. Maar, dacht Paultje, als hij zijn
bloemen afplukte, dan waren ze nog maar
een paar dagen mooi. En dan gingen ze
heelemaal dood. Nee, dat zou mammie vast
ook niet willen. Heel ernstig dacht hij
weer verder na.
Als mammie nu eens heelemaal tusschen
de bloemen kon loopen en wonen! Hè, wat
zou dat fijn zijn. Maar dan moest mammie
ook net zoo groot zijn als zijn bloemen. En
dan een heel klein huisje midden tusschen
het bloemenbosch. Daarin moesten moeder
en Paultje dan heelemaal alleen met zijn
tweetjes wonen. Paultje dacht echt, dat er
een kaboutermannetje naar hem toe kwam
en hem heel klein maakte. Nou zou ie een
huisje bouwen voor moeder. Met zand en
aarde begon Paultje te bouwen. Er moes
ten een heeleboel venstertjes in zijn, want
dan was het huisje heelemaal vol zon en
dan kon mammie uit elk venstertje bloe
men zien. Een venstertje was vlak bij de
madeliefjes, die staken hun witte bloem-
kroontjes haast binnen in het huisje en
zoo kon je heelemaal bij ze komen.
Als mammie uit het andere raampje
keek, zag ze al die mooie blauwe vergeet-
mij-nietjes. Daar zou ze eiken avond aan
Paultje mooie sprookjes vertellen. Dan zou
Paultje heelemaal op de vensterbank klim
men en mammie vertelde dan van de bloe
men en van de kaboutertjes en elfjes, die
in de bloemen wonen en die met elkaar
praten en ook met mammie.
Hè, misschien zag ie
dan echt wel zoo'n leuk
mannetje zooals dat ka-
Knip den zwaan van stevig wit papier en
kleur den snavel oranje. Neem dan een
schijfje kurk en prik in het midden een
klein stukje lucifer, dat bovenin gespleten
is. Hiertusschen kleur je dan den zwaan
en laat hem zwemmen tusschen de water
lelies. Deze maak je als volgt. Knip de
bloem driemaal en het blad éénmaal. Neem
nu een aangepunten lucifer en steek dien
eerst door de drie bloemen en dan door het
blad en ten laatste door een schijfje kurk,
dat niet buiten de randen van het blad
mag uitsteken. Als je het blad van donker
groen papier kunt knippen, staat het
mooier. Je kunt het ook kleuren, maar dan
met olieverf.
boutertje, dat de zuster vanmorgen had
laten zien op die plaat midden in een groot
bosch.
Door dat andere venstertje kon mammie
met de viooltjes praten. Paultje zou het
willen maken vlak bij dat eene paarse, met
geel en rood. Die vond moeder altijd de
mooiste v*in allemaal. En als het dan nacht
werd en alles heel stil was en de gewone
menschen sliepen, dan zou Paultje bij
mammie op schoot klimmen. Dan zou hij
door de madeliefjes en viooltjes heen hee
lemaal naar de sterren kunnen kijken en
naar de maan in de donkere lucht. Dan
kon hij ajjes fijn veel beter zien dan wan
neer hij luis op zijn kamertje achter het
raam naar de sterren keek. Misschien
kwam er dan wel eens een ster van den
hemel vallen. In hun huisje. Dan was er
een heeleboel Rcht. Natuurlijk kwamen dan
alle kaboutertjes en elfjes uit het bloemen
bosch naar dat mooie licht kijken. En als
Paultje dan heel zoet was, mocht hij mis
schien wel eens mee op die ster, heelemaal
hoog in de lucht. Maar dan moest mammie
mee. Want anders kon hij zich niet vast
houden. Als hij toch eens van de ster af
viel, naar beneden.... dan was ie dood.
Dan moest mammie heelemaal alleen blij
ven in het bloemenhuisje. Dan huilde ze
natuurlijk altijd, omdat haar Paultje er
niet meer was. Eigenlijk ging hij maar lie
ver niet mee. Dan bleef hij maar het liefst
met mammie beneden.
Er moest ook nog een deurtje in het
huisje zijn. Want mammie moest ook een
heeleboel kunnen wandelen. Tusschen de
bloemen door liep een paadje recht naar
het deurtje van hun huisje toe. Aan den
eenen kant stonden de vergeet-mij-nietjes.
Ze zouden heelemaal daar tusschen door
loopen en een heeleboel vragen en met ze
praten. Dan zou dat kleine vergeet-mij-
nietje ook wel vertellen waarom het eerst
toch maar heelemaal niet wilde groeien en
zoo klein bleef. Tusschen de bloemen door
zag je dan mammie's huisje. Je hoefde
nooit bang te zijn, dat je verdwaalde, want
je kon mammie altijd roepen en altijd hoo-
ren.
Stilletjes werkte Paultje door aan zijn
droompaleisje, waarin mammie morgen zou
komen wonen.
BETSIE BROUWER.
Niets overkomt een mensch, dat hij naar
z'n natuur niet vermag te dragen.
De ware liberaliteit is waardeering.
K. H.
Voorjaarshoedje van stroo en vilt
met mephlstoveer
En nu zag Mangelemot een heel oude
Syrische bibliotheek, waar vele onbeken
de boeken lagen opgestapeld. Ieder boek
bestond uit wel vijftig gebakken klei-
plaatjes, die hoog opeengestapeld la
gen. In ieder kleiplaatje was een hoofd
stuk gebakken.
Met een klein vierkant karretje reden
ze langs de galerijen, net zoolang tot het
wagentje vanzelf stilstond. „Hier moet u
zijn," riep de bediende uit en opende een
breede deur.
De geleerde, die een soort van koning
bleek te zijn, riep een bediende en beval
dezen om Mangelemot en meneer Hen
driks in den toren te brengen.
De Syrische geleerde bracht ons twee
tal naar een soort paleis, van waaruit ze
een heuvel konden zien, die bekroond
werd door een hoogen toren. „Dat is nu
de geheimzinnige boeken-toren," zei
de geleerde.
Wat drie menschen weten, weet het
heele volk.
Iedereen streeft meer naar heerschen
dan naar dienen.
De mensch moet werken, want arbeid is
tevens het geluk der menschen.
