óuv
EEN BRIEF VAN HENK
CAUSERIE
Manteltje
voor meisjes van 9 jaar
Verschillende Theemuts-overtrekken
Voor onze kinderen
DE GESCHIEDENIS VAN MANGELEMOT DEN FILMHELD
OP VERZOE
OVERNEMING UIT DEZE RUBRIEK VERBODEN
OVERNEMING UIT DEZE RUBRIEK VERBODEN
We geven hier een aantal theemutsen
met een zomer-idee. Het zijn bijna alle
bloemen-theemutsen, een vroolijk gezicht
op het theeblad, de ontbijttafel of 's zomers
buiten op de theetafel.
Ze zijn ook alle eenvoudig om zelf te
maken, de kleuren moeten het echter wel
zeer goed doen.
De eerste theemuts is uitgevoerd in bruin
met goudgeel. Het is goed alle vormen eerst
van papier te knippen om de goede ron
ding te krijgen. De buitenrand van de
theemuts is bruin en het middenvak goud
geel. Deze deelen worden aan elkaar ge
zet. We kunnen haar maken van linnen,
shantung, borduurstof, enz. Beide kanten
der theemuts worden hetzelfde. Er wordt
een lijn getrokken precies met den buiten
rand mee, en 3 c.M. erbinnen. Op deze lijn
worden cirkeltjes geteekend op korten af
stand van elkaar. U trekt deze cirkeltjes
met een passer, dit gaat heel goed, wan
neer het overtrek vlak ligt. Heeft u geen
passer, dan trekt u om een muntstuk. In
elk cirkeltje komt weer een kleiner cir
keltje. Zooals aangegeven, teekent u in het
gele middenvak ook rondjes op korten af
stand van elkaar. Het borduren gaat heel
eenvoudig. Van den omtrek van den buiten-
Wl^ J J\ JSjSgm Heel lang geleden en een heel eindje uier van-
fAQBEtA daan woonde een oude juffrouw in een klein oud
en vervallen huisje. Die juffrouw heette „vrouw
Babbel". Dat kwam natuurlijk omdat ze een echte
babbelaarster was. Als vrouw Babbel ergens op
B bezoek was, zat ze altijd leelijke dingen van
andere menschen te vertellen. Daarbij was vrouw
Babbel heel erg slim. Ze maakte vooral, dat an-
dere menschen over haar niets te babbelen had-
HK den. Ze deed natuurlijk ook wel leelijke dingen,
,iuar ze deed die altijd zóó stiekum, dat geen mensch het wist.
Wr Alleen het Maantje, dat 's avonds uit de hoogte dikwijls op het
huisje van vrouw Babbel scheen, wist dat het bij de oude juf
frouw ook niet pluis was. Het zag hoe gierig vrouw Babbel des
Hfc avonds haar opgespaard geld zat te tellen en dat ze arme men-
■B&fegHmHr schen, die haar een beetje hulp kwamen vragen, met een dikken
knuppel van de deur wegjoeg.
KU Het Maantje keek altijd uit de hoogte op vrouw Babbel neer,
nMHraBi want het vond haar niets geen aardig mensch.
En als de Maan 's avonds achter de wolken zat en niet be-
m hoefde te schijnen, bedacht ie hoe hij juffrouw Babbel voor al die leelijke
dingen eens flink kon plagen. De gelegenheid daartoe kwam eerder, dan
het Maantje gedacht had.
Op zekeren avond immers ging vrouw Babbel een eindje wandelen in het
donkere bosch, dat haar huisje omgaf.
De Maan scheen helder, maar toch keek ze angstig naar de lucht en nam haar
paraplu mee.
Een eindje verderop woonde een zekere juffrouw Bos.
„Nee maar, vrouw Babbel!" riep juffrouw Bos uit, toen ze de eenzame wan-
delaarster zag gaan, „neem jij op een avond als dezen je paraplu mee? Kijk eens
wat een heldere Maan."
„De Maan?" grinnikte vrouw Babbel spottend, „dat ding kun je immers nooit
vertrouwen. Als de Maan zoo mooi schijnt, moet je altijd oppassen!"
De Maan was natuurlijk heel erg kwaad om die woorden. Hij blies zich zóó
danig op. dat hij nog voller werd dan anders.
Vrouw Bos was het intusschen heelemaal niet met juffrouw Babbel eens.
„Dat moet je niet zeggen," zei ze verontwaardigd. „Kijk eens
aan, de manestralen lijken vanavond wel zuiver zilver!"
„Zilver?!" grinnikte vrouw Babbel weer. „Ze mogen dat zilver
van me houden. Ik heb liever echt zilver in mijn portemonnaie." J
„Ziezoo," dacht de Maan, „daar zul je van lusten juffrouw JR
De Maan haalde de zilveren stralen naar binnen en begor JtBÈ
echt zilver te spuwen, echte zilverstukken, die met zoo'n m/Ut
vaartje naar beneden kwamen dat vrouw Babbel niet AWJÉÊj
meer wist waar ze kruipen zou. JWlaÊË
Ze stak haar groote paraplu omhoog, maar dat hielp f f XUI /flik
ook al niet. De zilverstukken gingen er dwars doorheen a/FWlg I| tomm
en weldra hing de heele paraplu aan flarden. i/Ê-V If
„Genade, lieve Maan," snikte vrouw Babbel, „ik SS> q As
zal nooit meer zulke domme wenschen doen." wr* j
„Ik ben heelemaal geen lieve Maan voor Jou," r
riep de Maan terug, „en ik vind jou een leelijk J
akelig mormel." /Qp
En de maan hield niet op voor vrouw Babbe. I (fl I
beloofd had alle zilverstukken aan de arme men-
schen te zullen geven. En gelukkig was V.
vrouw Babbel zoo verstandig in te zien,
dat de manestralen veel beter kunnen .X\ m
zijn zooals ze zijn, dan dat de maan echt 6
zilver naar beneden stuurde. f ~y I,
Later heeft ze haar leven gebeterd, en J/rl \aS,$> j '1 \\j)
ze heeft het zóóver gebracht, dat i i 1V/ A
alle menschen van haar gingen Vf\ v J /II <$- DH
houden. gj I 1
„eigenlijk niet", antwoordend: „Dan is het
nog véél te duur"! Koopen we met over
leg kleeren, eten en huishoudelijke dingen
en geven we er ons élken dag opnieuw re
kenschap van, dat op alles bezuinigd moet
worden? Ach neen, we vergeten het wel
eens, omdat het zoo vervelend en moeilijk
is, altijd te moeten rekenen en tóch: we
moeten ons in yredesnaam maar trainen,
ernstig en lang, maar niét met een lang
gezicht. We moeten probeeren de winkels,
waar we niets nóódig hebben, maar voor
bij te loopen, al lokken er nóg zulke lage
prijzen en trachten lederen morgen te re-
peteeren: „Ik moet zuinig zijn, overleg too-
nrn." Het geeft zoo'n voldoening, tóch uit
te komen enzoo'n rust, maar ook dat
moet men leeren en de huisvrouwen moe
ten mekaar maar helpen, op aardige
wijze, niét met de gedachte: „Wat ben Ik
toch knap; ik kan met veel minder toe
dan zij, heb veel meer overleg." Heerlijk
als men dat heeft en óók heerlijk daar
elkander mee te raden, want goede raad
is óók dikwijls duur.
Ihniinikr'
cirkel, tot den omtrek van den binnencirkel,
werken we den madeliefjessteek, het mid
dencirkeltje wordt opgevuld met een platten
steek, het hart oranje, op den buitensten
rand, den bruinen, werken we met geel voor
den madeliefjes-steek, hart weer oranje.
Tusschen elke bloem komen twee made-
liefjessteken voor blad.
De bloemenmand is ook heel aardig en
heel eenvoudig. We maken haar van bis-
cuitkleur of geel.
la. Laat zien hoe het model geknipt wordt.
De lijn van de mand is met een stippellijn
aangegeven. De bloemen worden opgetee-
kend, eenvoudige cirkels met in 't midden
Weer een cirkel. De twee helften der thee
muts worden op elkaar geknipt, zoodat de
bloemen en blaadjes precies op elkaar ko-
Hoe kort is een maand, als je met va-
cantie ergens zalig je dagen verluiert,
tochten maakt en geniet van je vrijheid.
Maarhoe lang is een maand als je
huisvrouw bent en ziet hoeveel studie het
vordert om de eindjes aan mekaar te pas
sen, nu bijna elk haar huishoudgeld ziet
verminderen en het een ontstellend, be
droevend feit blijft, dat elke maand dertig
of een-en-dertig dagen telt; die ééne,
Vriendelijke Februarimaand uitgezonderd.
De huisvrouw, die alles moet betalen van
haar week- of maandgeld, zal eerst zuch
tend een bedrag afzonderen voor: belas
ting, huishuur, eventueele hulp, naaister,
schoenmaker, gas, licht, wasch, schoolgeld,
boeken en schoolbenoodigdheden, dokter,
apotheker en tandarts, levensverzekering
en tramgelden zal schrikken van het to
taal, terwijl ze beklemd bedenkt, dat er
hog niéts voor kleeren is uitgetrokken,
eventueele fietsen-stalling of reparaties,
Voor ontspanning en allerlei onvoorziene
Uitgaven, die nu eenmaal in elk huishou
den voorkomen. En van het restant moet
dan óók nog het eten betaald worden, der
tig dagen lang, soms nog een dag meer.
Waar op kan nog bezuinigd en hoé moet
de huisvrouw doen, die beduidend minder
ontvangt dan vroeger? Tien vette vraag-
teekens hooren daar eigenlijk achter en
het antwoord kost minstens twee slapelooze
dachten!
Wie IETS minder huishoudgeld heeft, is
er niet beklagenswaardig aan toe, want de
Prijzen der levensmiddelen en kleeren zijn
gedaald, dus dan komt men overeen uit,
blaar wie een behoorlijk bedrag moet „der
ven" zal meer rimpels dan vroeger in haar
Voorhoofd trekken, meer grijze haren krij
gen en ernstiger dan ooit naar dien ge
zichtseinder turen: het eind der maand,
Zoo onbereikbaar bijna. Ze zal mismoe
dige oogenblikken beleven, als er van die
onverv.achte verrassingen komen: rekenin
gen, waar ze niet meer om gedacht heeft,
of die hooger zijn dan ze becijferde;
Ineens een abonnement op een krant of
tijdschrift, dat ze toch niet missen wil of
®en malheur van een der huisgenooten met
kleeren, waardoor er ongedacht iets nieuws
gekocht moet. Als er plotseling ziekte
komt en ze moet een hooge apothekers
tekening voldoen en allerlei extraatjes ko
ken, kost dat ook weer extra gepieker en,
al lijkt het klein en overbodig, je om al
die aardsche dingen zorgen te maken,
Joch is het een onplezierige noodzakelijk
heid en elke huisvrouw kent de bezwaren.
W maar zeker is het, dat ik niet
graag met de kaken en de
groote zuignappen van zoo'n
dier zou willen te maken hebben (Fig. 5).
Voor de sepia, die vroeger in plaats van
Oost-Indische inkt gebruikt werd, worden
ze niet meer speciaal gevangen naar het
schijnt. Wél zijn er landen, waar inktvis-
schen als „zeekatten" gegeten worden, o.a,
in Italië. Nu, ik gun den Italianen dat lek
kere gerecht, maar bedank er zelf voor
Mijn tijd om te schrijven is weer voorbij,
ik ga nog enkele proeven uitwerken. Ik
wensch jullie gezellige dagen toe en als
jullie wandelen gaat, houd ik me aanbe
volen voor een beschrijving van alles wat
jullie ziet en beleeft.
Heel veel groeten en tot ziens,
HENK.
De ontploffing was zóó erg, dat alle
laaien uit de heele buurt de vlucht na
men en mijnheer Hendriks en Mangele-
mot er geeneen meer tegen kwamen.
