Mislukte verdediging
4
m
4
De sociale verzekering
Prikkeldraad
DE ROODE WEEGSCHAAL
V'
- - >-
Amsterd. Federatie der
Wat voor ons
liet zwaarst is, moet ook liet zwaarst wegen,
V eevervoer-belangen
Niet in dien hoek!
Wat 't zwaarst is
H
vi j'\
- W
Het marionettenspel
bloedige ernst!
'Sen
es
Veie t en-
i l°° Sr if 2^1°nen wijzen er op, dat dit niet
eaan» als men voor den aan-
ZE LEVEN NOG
IN DE 19e EEUW
Ja
i
"V.;
muit**
VAN HET BINNENHOF
De Tweede Kamer krijgt het
Bezuinigingsrapport-Weiter
ter inzage
Motie-Duys verworpen
Lichtvaardigheid ook ter
Rechterzijde
de overschotten in de
fondsen
De premiebetaling een
stuk loon
Door de Directie der Nederlandsche
Spoorwegen bedreigd
BIJ DE PLAAT
I*1 een bijeenkomst der Amsterdamsche
A. J C., heeft de voorzitter der S. D. A.
p -federatie in de hoofdstad, wethou-
fer De Miranda, gepoogd, de houding der
e(Jeratie, welke drie belangrijke manda-
arissen uit den Amsterdamschen raad
°e8. omdat dezen volgens de wet en vol
eis hun geweten tegen den zin der fe-
eratie in stemden voor zekere loons-
°;ting, te verdedigen.
v. e de wereld vooralsnog niet precies
l^henste-buiten gekeerd ziet, zal de po-
van den heer De Miranda als een deer-
mislukking beschouwen; deze mis-
kte verdediging maakt het geval eigen-
dog erger dan het reeds was.
mmers: om althans kans te krijgen,
k ziin verdedigingspoging te slagen, had
Miranda moeten beginnen met (te
v achten) aan te toonen, dat het standpunt
de federatie en van de Amsterdamsche
^ctiemeerderheid het juiste standpunt
Gftf in het algemeen belang, dat in deze
/handigheden niet tot loonsverlaging
^°cht (of behoefde te) worden besloten,
v dat voor de gemeente Amsterdam deze
^'a-ging niet noodig was, dat de ge-
Sc®etlte het geld voor de niet-korting be-
inbaar had en eventueele verdere con
gruenties van een afstemming der verla-
Ssvoorstellen zou kunnen dragen.
aarniets van dit alles.
2e*fs geen zwakke poging heeft De Mi
randa gewaagd om de houding van
v federatie en fractie-meerderheid in
J".algemeen belang goed te praten.
belang kwam bij hem blijkbaar op
^eede of op een nog latere plaats,
bj. °°rop stelde hij met een waarlijk ver-
beS.erende vrijmoedigheid het partij
dig, waar alles voor wyken moest.
Vet ?ed of niet goed, verstandig of niet
^oo ig' verantwoord of niet verant-
tje rd> het deed er allemaal niets toe:
Se^blieid in de party, in de fractie moest
abdhaafd biyven, zóó als de demagogie
Ood Öen belanghebbenden kiezer naar de
ziet en naar den mond praat het
te.
Seven hier enkele kenmerkende zin-
Uit De Miranda's rede:
zün voor de soc.-democraten in de-
moeilijken veelbewogen tijd vier groote
cj.<aagstukkenoorlog of vrede, dictatuur of
aiocratie, werkloosheid of arbeid, natio-
of internationale planmatige voorzie-
^8 in de levensbehoeften.
«„et is niet mogelijk, dat de sociaal-demo-
atie thans haar positie zoo kan bepalen,
ai 2ii onmiddellijk voor al die vier proble-
wii? de juiste oplossing zou kunnen aan-
Van Hoofdzaak is, dat men in deze ure
vormt8®Vaar een gesloten stuwende kracht
W» j.
^«Wil tie sociaal-democratie den strijd op
die gebieden krachtig voeren, wil zij
met spreken van den vijfden stand die
6(1 niet is dan moet zij haar eenheid
&aaf en ongeschonden weten te bewaren."
>,Wy leven niet meer in een periode,
JVaarin ons de kans wordt gegeven, onze
beginselen te verwezenlijken. Nu meer dan
b°it moeten leider en party zoo dicht mo
gelijk bij elkaar blijven. Alles moet worden
hdergeschikt gemaakt aan de eenheid en
e solidariteit met de massa. De soms
°?ie individualiteit moet daarvoor wyken.
gev is de eerste taak van hen, die leiding
troen aan de arbeidersbeweging, het ver-
cra+iWen van de massa in de sociaal-demo-
Ue te behouden."
da'!^afc. bi de afgeloopen weken te Amster-
barn gebeurd, was een opstand in de
»ri[>hf Gedachtig aan het Engelsche woord
lijk wrong my party" (geiyk of onge-
Zij miin partij) hebben zy, die, ofschoon
meenden in de zaak geiyk te hebben,
en rtBezeSd: vóór alles de strydvaardigheid
ae eenheid in de party."
gatwfnneer een vertegenwoordigende ver-
Vraag t van de partygenooten in zulke
iw jukken eenstemmig is in haar mee-
teg®kan het niet anders dan dat de ver-
Zich ^°ordigers in de openbare lichamen
lang ondergeschikt maken aan het be-
Van de groote massa."
al deze citaatjes spreekt de onver-
Woordelijke mentaliteit:
e«ft n ons niet schelen, wie er gelijk
4 !ian ons niet schelen, of wy een
e1, °Wossing voor de moeilijkheid heb-
v*e1 erkennen zelfs, dat onze begin-
ver«, de huidige omstandigheden niet
tr vZenlijken ziin' maar van dat
V t)6 ons niets aan: onze party
ret'awans stemraen, zóó als de kiezer het
°Udt zóó dat de massa vertrouwen
i iJdva de sociaal-democratie, zóó dat de
m Vóö rdigheid en de eenheid in de par-
eehh6i(^ aUes behouden blijven; aan die
Sa bi0e, en aan de solidariteit met de mas-
geScbikf alles let wel: alles! onder-
't ïs Semaak't worden.
eekenend voor het verval in de
^óhn' Wellte sinds jaren in vele leiders
?ev°el .,n laad aan verantwoordelykheids-
^hgrjjii.dat een voorzitter van een zoo be
der6eliii? federatie als de Amsterdamsche
g e taal heeft durven spreken,
kep. den 't ook aldus kunnen uitdruk-
parfrgelÜke taal, gretig aanvaard door
en door de sociaal-de-
ahd he Pers, is de S.D.A.P in Neder-
^ihtig S zii hiermee instemt minstens
6eVaiien aren in haar geschiedenis terug-
tjet ig
X vraa gelukkig! echter zéér de
'n h' °f de Party in haar geheel en
°bveraritwaa'r Voornaamste leiders een zoo
garden ?ordeiyke taal zal believen te aan-
Kdd der 8 een evangelie, of men in het
f°adipg Wooden de onverantwoordeiyke
ractieQl Amsterdamsche
e» pers
federatie,
zal believen
vang van dit avontuur wellicht veronder
steld heeft:
de leider der S. D. A. P., de kamer
fractie-voorzitter Albarda, schreef reeds,
dat door het Amsterdamsche systeem
de afgevaardigden tot marionetten ver
laagd werden.
Dr. F. M. Wibaut schaarde zich achter
Van den Bergh c.s. door op te komen tegen
de neiging in de S. D. party om aan hare
fracties in de openbare lichamen, ten aan
zien van sommige vraagstukken, een be
paalde houding voor te schryven
„Wint die neiging veld," aldus de heer
Wibaut, „en leidt zy tot een bindend be
sluit, dan zal het aan mannen en vrouwen
van karakter onmogelyk worden gemaakt
een vertegenwoordigende functie te be-
kleeden."
Dr. Henri Polak, de bekende sociaal-de-
mokratische voorman verklaart in zyn
jongste kroniek in „Het Volk", dat hy van
het uitwerpen der drie verdiensteiyke
raadsleden met „ontsteltenis en droefheid"
heeft kennis genomen en motiveert als
volgt, waarom de houding der federatie te
genover de drie mannen hem verkeerd
voorkomt
„Waarom? Omdat de hier in het geding
zijnde drie partygenooten niet hebben ge
handeld in strijd met de beginselen der
Party, noch met haar algemeen verkie-
zings- of gemeente-program, noch met
eenigerlei congresbesluit. Ware dit wel het
geval geweest, dan nog zou misschien be
treuren en/of uitnoodigen om zich voor
herhaling te wachten, voldoende zyn ge
weest tegenover partij genooten van de be
kwaamheid en het verleden als deze drie.
Maar met verder gaan, zou de Federatie
niet buiten de geschreven en de ongeschre
ven wet zyn getreden. Deze drie partyge
nooten hebben echter volgens eigen opvat
ting en geweten gestemd in een bestuurs-
aangelegenheid, die met beginselen en pro
gram niets te maken heeft. Hoe hoog de
Ioonen der gemeentewerklieden moeten
zyn en of voor deze loonen een andere
maatstaf mag gelden dan voor de bezoldi
ging der gemeente-ambtenaren het zyn
vragen van gemeentebestuurs-techniek, met
welke beginselen en program onzer Party
niets hebben uit te staan."
En dr. Polak meent, dat de party als zoo
danig zich over het geval zal moeten uit
spreken.
Een nóg scherpere afkeuring van de
houding der federatie schynt echter gele
gen te zyn in het feit, dat een der emi-
nentste sociaal-demokratische raadsleden,
dr. J. van den Tempel naar inmiddels
gemeld wordt in het gebeurde aanleiding
gevonden moet hebben om voor het raads
lidmaatschap te bedanken.
„Het Volk" blykt intusschen ook in de
gaten gekregen te hebben, dat het Amster
damsche systeem door de party niet zóó
maar geslikt zal worden; het blad vangt
zyn hoofdartikel van gisterenavond ten
minste aan met de erkenning:
„Wy weten, dat, wat in Amsterdam ge
beurd is, het verzoek aan drie onzer ge
meenteraadsleden om af te treden, in het
land niet overal in de party goedgekeurd
wordt."
Zoo is er in de S. D. A. P. dus een sterke
beweging waar te nemen tegen wat de
S. D. A. P. te Amsterdam zich aangematigd
heeft.
Het is te wenschen, dat omtrent deze
belangryke aangelegenheid klaarheid
wordt verschaft.
Wil de S. D. A. P. in volle onverantwoor-
delykheid ook tegen alle redely ke
eischen van de realiteit in blyven agee-
ren, enkel en alleen, omdat de demagogie
alias het partybelang dit eischt?
Het is niet alleen een sociaal-demokra-
tisch, maar tevens ook een nationaal be
lang, dat men weet, welke beteekenis aan
de houding van De Miranda en de zynen
moet worden toegekend, of m.a.w. de S.
D. A. P. van haar afgevaardigden mario
nettenspel eischt als.... bloedigen ernst.
Een Dóitscher Richard Katz heeft ons
land bezocht en er aardig over geschreven.
Veel juists maar ook wel wat onjuists.
Ook aardig is wat de „Nieuwe Crt." er van
zegt:
„Het moge ontegenzeggelyk waar zyn, dat
veel van het door Richard Katz opgeschreve-
ne van zeer juiste waarneming getuigt, zoodat
de Nederlander het ietwat onpleizierige gevoel
krygt, dat wy toch heusch en inderdaad de
Chineezen van Europa zijn. Dat van de radio
....haast alle Nederlanders voelen stuk voor
stuk, dat 't gek is en byna (of heelemaal)
een schandaal. Maar we zyn te koppig om het
te veranderen. We nemen liever het lot op
ons van bewuste zonderlingen, dan dat wy
den stand van zaken wyzigen en niet langer
zouden kunnen prêcher pour les convaincus.
Want dóór komen die sectarische uitzendin
gen op neer. De Katholiek luistert niet naar
de N. C. R. V.; de socialist niet naar den
K. R. O. En als we in een Duitsche krant
lezen, dat onze radio een beetje raar is, zyn
we heimeiyk biy, dat de correspondent niets
wist van de A.-R. Geitenfokkers, de C. H. Ap
pelplukkers, den R. K. Machineschryfcursus,
enz."
Is dat niet aardig? „Haast alle Nederlan
ders" vinden het met de radio niet in orde!
Wel, wel.
Dat is de oude methode van het libera
lisme, dat alles naar zich toe rekent. Ter-
wyl minstens drie kwart der Nederlanders
niets willen hebben van de A. V. R. O.-me-
thode, bhjven de liberalen van meening,
dat hun haan koning moet blyven kraaien,
omdat immers héél Nederland....
En 't ergste is, zegt de „Residentiebode",
ze meenen het, ze weten niet beter. Ze
leven nog altyd in den roes van de liberale
victorie d.d. 19e eeuw
Daarvandaan ook die fyne en origineele
moppen van de A. R. geitenfokkers en R.K.
machineschryvers. Wat 'n grootheid van
geestl.
dJL o o 99
99
Als de motie-Duys, welke ontheffing van de
be aling van de premies der sociale verzekering
vroeg voor werkgevers, natuurlyke personen, met
een inkomen van minder dan 1500, eenig nut
heeft opgeleverd, dan is het dit, dat de debatten
in de Tweede Kamer over dit uit 's heeren Duys'
implusieven aard voortgesproten schriftelyk de
sideratum op de eerste plaats weer eens hebben
aangetoond, met welk een lichtvaai .igheid som
migen in de Kamer dergehjke zaken aanpakken,
en dat zy voorts aan Minister Verschuur weer
eens eene gelegenheid hebben gegeven, daarte
genover op de noodzakeiykheid van de meer
drastische zuinigheid te wyzer..
Misschien, dat het rapport van de bezuini
gingscommissie, dat naar Minister Verschuurs
mededeeling aan de Kamer ter inzage zal
worden gegeven, sommige leden op dit stuk be
keuren krn? Het is te hopen. Want de behan
deling van de motie-Duys en zes naar
aanleiding van haar bestaan nog ingediende
moties heeft wel weer overtuigend bewezen, dat
in sommige kringen nog steeds luchthartig
over financieele mogelykheden gedacht wordt.
We spreken nu niet van den heer Vuys, want
deze brengt zyn -aotie, terwijl hy tegelykertyd
te kennen geeft, d.at eigeniyk niemand zeggen
kan, wat het gevolg geven aan zijn wensch zal
kosten. De Minister intusschen taxeerde het be
drag op een dikke elf millioen. Dergelijk» licht
vaardigheid uit den rooden hoek, daaraan zyn
wy gewend. Maar ook ter rechterzyde waren
heden afgevaardigden, die naar onzen smaak
te gemakkelyk over sommige zaken dachten.
De Christelyk-Historische afgevaardigde Weit-
kamp byvoorbeeld ondervond warmen en hard-
nekkigen steun van zyn fractie-voorzitter
Snoeck Henkemans voor zyn in een motie beli
chaamde gedachte, om eventueel het nog res-
teerende overschot in de sociale fondsen te be
nutten voor tegemoetkoming aan noodlydende
boeren e" tuinders op het stuk van de premie
betaling der sociale verzekeringen. En dat ge
schiedde nog in tweede .nstantie, nadat Minis
ter Verschuur al in zyn antwoord te kennen
gegeven had, dat hy, indien werkelijk tot het
aanspreken van
zou moeten worden besloten wat hy niet uit
sloot, omdat alle nog aanwezige reserves nu
eenmaal zeer ernstig in aanme-king komen
voor het stoppen van lei-ken dat hy dan wel
twintig, dertig andere doeleinden wist, waar
voor die gelden eerder besteed konden worden.
De motie-Duys niet onaardig t"peerde de
president haar by deze veelheid van nakome
lingen als de „Moedermotie" is door den anti-
revolutionnair Schouten, later daarin gevolgd
door Minister Verschuur, zoo grondig mogelijk
onttakeld. Had dr. Vos Vrydag reeds gewezen
op het feit, dat een werkgever met meer dan
1500 inkomen heel wat zwaarder zuchten kan
onder de sociale premies dan de categorie, ten
wier behoeve mr. Duys de groep met meer dan
1500 nog eens extra wilde belasten, de heer
Schouten wees erop, dat de gedachte hoege
naamd niets was uitgewerkt. Een bezwaar, dat
de motie al zéér in hare potsierlykheid te kyk
stelde, was b.v., dat de voorsteller als criterium
stelde een bepaalden aanslag i de Rijksinkom-
stenbelasting. De „geholpene'! zou dus eerst ge-
wor moeten doorgaan met te zuchten onder
den premielast, om dan later als gebleken was,
dat hij de 1500 niet bereikt had, restitutie
te ontvangen. Bovendien was er geen enkele
reden, om alleen natuurlyke personen tegemoet
te komen en rechtspersonen buiten ie regeling
te laten. En zoo waren er meer bedenkingen,
die de voorsteller met zyn gewone lichtvaardig
heid totaal genegeerd had.
Had de heer Schouten du„ financieele en
practische bezwaren, zijn principieel bezwaar
was niet geringer. Terecht. Want uitwerking
van het desideratum-Duys zou ernstig aantas
ten den grondslag onzer sociale verzekering, die
nu eenmaal in de premiebetaling door den
werkgever een stuk loon ziet. Waarom, zoo
vroeg ook de heer Loerakker, zou de Staat nu
precies voor dat gedeelte van het loon moeten
zorgen? En Minister Verschuur redeneerde op
mr. Duys' verzuchtingen over den looden last,
dien de premiebetaling op de door hem in be-
schermin- genomen pafroontjes legt, door met
erop te wyzen, dat die looden last precies 5.?
•pCt. van het door hem uitgekeerde loonbedrag
btdraagt, juist het percentage, waartegen de
S.D.A.P. de grootst mogelyke bezwaren heeft,
als het op de loonen gekort moet worden. Dan
is men opeens de benarde positie van den pa
troon glad vergeten!
Dat de premiebetaling een onderdeelen in
vele gevallen een onbeduidend onderdeel van
de bedryfsonkosten is, wordt überhaupt
voorbygezien. Hoe weinig het in verhouding tot
andere kosten is, rekende de heer Schouten uit
voor het platteland. Hy kwam op een bedrag
van 5 per H.A., terwyl b.v. de waterschaps-
en polderlasten reeds 20 per H.A. bedragen.
De heer Loerakker kreeg het een moment
hevig met mr. Duys aan den stok, toen hy wees
op het typische verschynsel, dat hi-, een so
ciaal-democraat werkgeversbelangen stond te
verdedigen. ~et moge waar zyn, dat mr. Duys
met zyn limiet van f 1500.alleen kleine zelf
standigen in het debat bracht, indirect raakte
zün pleidooi alle werkgevers, die de premies
niet kunnen opbrengen tengevolge van den nood
der tijden. Dat dit en niets anders het criterium
moest zyn voor eene beslissing over al of niet
ontheffing, had immers dr. Vos Vrydag reeds
overtuigend aangetoond.
Doch hoe het zij, mr. Duys toomde hevig
tegen den Katholieken democraat Loerakker en,
hoewel diens rede eigenlijk in 't licht wilde stel
len, dat men steeds maar in het algemeen over
de noodlydende boeren, die toch ook in betere
jaren reserves hebben kunnen kweeken, spreekt
en over de landarbeiders zwygt, kreeg hy van
zyn socialistischen opponent de insinueerdende
vraag te hooren, of hy zyn rede gehouden had
in opdracht van zyn fractiegenooten Korten-
horst en van Wynbergen, die in 's heeren Duys'
brein voor onverstandig conservatief doorgaan.
Over opdracht gesproken, repliceerde de Ka
tholieke afgevaardigde niet mis, met een ver-
wyzing naar zekere Amsterdamsche gebeurtenis.
D© heer Duys heeft deze onvriendelykheid
toch niet gezegd in opdracht van de Federa
tie Den Haag der S.D.A.P.?
Het eind van het lied was natuurlyk ver
werping. Alle vier de moties sneuvelden, die
van de heeren Duys en Weitkamp respectieve-
lyk met 55 tegen 26 en 64 tegen 16 stemmen,
terwyl de motie Braat en -Kersten slechts
drie voorstanders telden.
Ds. Kersten wilde, zooals vanzelf spreekt,
heel de sociale verzekering opdoeken, terwyl
staatsman Braat alle premies ten laste van den
Staat wenschte te brengen. Dat kost wel
ƒ90.000.000.maar daarvoor heeft de heer
Braat zyn bekend advies: bezuiniging op de
ambtenaarssalarissen!
Resteeren nu nog de moties-Vos en Wyn-
koop, die de geheele zaak op veel breeder basis
plaatsen en te ha-er tyd wel eens behandeld
worden.
Maandagmiddag ji. heeft te Utrecht onder
presidium van den heer H. van Poelgeest, voor
zitter van het Uitvoerend Comité van de Com
missie A I, een byeenkomst plaats gehad van
het Uitvoerend Comité met de Contact-Com
missie, aangevuld met verschillende van de
grootste veevervoerders, terwyl evens aanwezig
waren voorzitter en secretaris van den Neder-
landschen Bond van Vee-expediteurs.
Deze vergadering, die met spoed was byeen-
geroepen, was belegd naar aanleiding van het
feit, dat de Directie der Nederlandsche Spoor
wegen voorstellen betreffende het veevervoer
heeft gedaan aan den Bond van Vee-expedi
teurs, om deze met hun leden te bespreken.
Deze voorstellen beoogen in hoofdzaak een ge
heel afzonderlyke afsluiting eener reductie
regeling, speciaal met den Bond van Vee
expediteurs.
Commissie A I, die reeds jaren als schakel
de onderhandelingen tusschen de Directie der
Spoorwegen en den handel heeft gevoerd, was
van den inhoud dezer voorstellen geheel on
kundig gehouden. De voorzitter wees er in zyn
openingswoord op, dat, wilde deze vergadering
eenige vrucht afwerpen, open kaart gespeeld
moest worden, zoowel van expediteurszyde over
de gedane voorstellen, als van de Commissie
A I over het ontvangen schryven van de Di
rectie der Nederlandsche Spoorwegen.
De expediteurs bleken hiertoe niet bereid.
Na daartoe Hit de vergadering gedaan ver
zoek verlieten de expediteurs de vergadering.
Uit de verdere confidentieele bespreking is
met algemeene stemmen de volgende motie
aangenomen:
„De ondergeteekenden, in vergadering bijeen
met het Uitvoerend Comité uit de Commissie
A X op heden 6 Juni 1932 te Utrecht in Hotel
„Terminus",
gehoord de besprekingen naar aanleiding van
de op die vergadering gedane mededeelingen,
door den voorzitter van het Uitvoerend Comité.
van meening zynde, dat de houding van de
Directie der Nederlandsche Spoorwegen in ver
band met de gedane voorstellen aan de leden
van den Nederlandschen Bond van Vee-expe
diteurs, ten zeerste in stryd is met de persoon-
lyke belangen van de groepen verzenders, die
onder geen beding met voornoemde vee-expe
diteurs op eenigerlei gebied te maken willen
hebben, ten zeerste waardeering hebbende voor
het goede werk van de Commissie A I, wier
samenwerking door hen op zeer hoogen prys
gesteld wordt, welke Commissie in het goede
belang van het vervoer functionneert,
geven u in ernstige overweging geen speciale
korting-contracten met voornoemde vee-expedi
teurs af te sluiten.
Mocht eventueel uw standpunt blijven ge-
In Amsterdam heeft het hof der roode
kiezers aan drie raadsleden opgedragen po
litieke harakiri te plegen, in Nijmegen
nam de R. K. Partijraad een motie aan,
waarin betreurd werd, dat mede door
toedoen van zes katholieke senatoren
de pachtwet werd verworpen.
Zoo zijn de feiten, en anders niet.
Het verschil in handelwijze van de
beide partij-instanties valt duidelijk op:
in Amsterdam: overweging van het
standpunt der partij inzake loonsverlaging
gezien het advies der federatie tegen
verlaging afkeuring van het standpunt
der drie gebod aan het adres der drie,
hun mandaten neer te leggen;
in Nijmegen: betreuring van het feit,
dat pachtwet verworpen werd, betreu
ring, dat ook zes katholieke senatoren tegen
stemden
Daarmee uit!
In Nijmegen: géén standpunt van de par
tij géén advies van de partij-instantie
géén afkeuring van het standpunt der zes
(slechts betreuring) géén commando:
vort!
Toch probeert men onzen Partijraad in
denzelfden hoek te duwen, als waarin de
Amsterdamsche federatie der S. D. A. P. is
komen te staan.
Van socialistischen kant begrijpelijk: een
misdadiger wil graag collega's hebben, hoe
meer en hoe érgere, des te liever; des te
minder loopt de misdadiger in de gaten.
Maar wij passen ervoor om ons met de
roode partij-instantie in eenzelfden hoek te
gaan staan schamen.
Wij aanvaarden niet de verwrongen voor
stellingen in „Het Volk" en elders, als zou
er in Nijmegen 'n soort revolutie uitgevoch
ten zijn op de hoofden der zes; wij aan
vaarden ook niet het betoog van prof. van
der Grinten in „De Tijd", als zou de Party-
raad de stemmen-tegen der zes zelfs
niet hebben mogen betreuren.
Wij laten ons niet in den hoek dringen,
waarin de roode federatie staat.
Het verschil tusschen Nijmegen en Am
sterdam is tè groot, dan dat daartoe ook
maar de minste reden zou bestaan.
De motie, welke deze week door de Am
sterdamsche partijfederatie der S.D.A.P. met
algemeene stemmen werd aangenomen
naar aanleiding waarvan drie leidende fi
guren in de Amsterdamsche roode raads
fractie hun mandaat hebben neergelegd
is in de partij-politieke geschiedenis van
Nederland van grooter belang dan velen
op 't eerste gezicht misschien veronder
stellen zouden.
Deze aldus aangenomen motie beteekent
niet minder dan dat de S.D.A.P. althans
in haar bolwerk te Amsterdam van haar
afgevaardigden cadaver-gehoorzaamheid
eischt; dat de S.D.A.P. over haar manda
tarissen wenscht te beschikken als over
marionnetten, als over zetbazen.
Ook wanneer de afgevaardigden in een
bepaald geval de meening der kiezers niet
deelen, moeten zij volgens den wil der kie
zers stemmen, en anderseruit!
De drie soc.-dem. raadsleden, die den
moed gehad hebben tegen het onverant
woordelijk drijven der partijfederatie in
de stem van hun eerlijke overtuiging te
volgen, hebben de kwestie in hun ontslag
brief heel zuiver gesteld:
„Daar wij door het raadslidmaatschap te
blijven bekleeden voor de keuze zouden zijn
geplaatst van een conflict, hetzij met onze
Amsterdamsche partijfederatie, hetzij met
ons geweten en onze, bij de toelating tot
het raadslidmaatschap gedane beloften,
zien wij ons genoodzaakt ontslag te nemen
als lid van den raad."
Aan den eenen kant een conflict met de
federatie, welke het partijbelang voorop
stelt, aan den. anderen kant een conflict
met de wet en met het geweten.
De drie S.D.A.P.'ers kozen de eervolste
partij, en gingen heen:
Als hun gecommandeerd wordt tegen de
wet en tegen hun geweten te handelen om
het partijbelang te dienen, dan bedanken
zij voor de vertegenwoordiging der S.D.A.P.
Weinig eervol staat daarnaast de Am
sterdamsche partijfederatie, die bij het af
wegen van partijbelang eenerzijds en wet,
eer en geweten anderzijds, de schaal ten
gunste van het partijbelang doet dóórslaan.
Prima vertegenwoordigers, die prijs stel
den op wet, eer en geweten, moesten lichter
wegen dan wat de federatie als partijbelang
beschouwde.
De federatie heeft 't zoo uitgemaakt:
wat voor ons het zwaarst is, moet ook
het zwaarst wegen!
handhaafd, dan zullen zy zich genoodzaakt zien
alle medewerking betreffende het veevervoer in
welken vorm ook, op te zeggen, wat ten gevolge
heeft dat door alle groepen en bonden op ver
gaderingen en in de pers propaganda zal wor
den gemaakt voor andere vervoermiddelen bui
ten de Nederlandsche Spoorwegen om. Teneinde
het spoorwegvervoer te bevorderen, waartoe zy
zeer wel genegen zyn, hetwelk zy in het afge
loopen jaar getoond hebben, verlangen zy voor
iederen verzender geiyke rechten ongeacht de
vraag of deze verzender al of net expediteur is."
Het eigenaardige in de houding der Directie
van de Nederlandsche Spoorwegen is, dat zy
immer op het standpunt heeft gestaan met geen
bond onderhandelingen te willen voeren van
daar de instelling van de Commissie AI
en nu met voorbygang van genoemde Com
missie onderhandelingen aanknoopt met, zelfs
voorstellen doet, wél aan een Bond.
