VloeiDaar goud in blik
E VIJANDEN VAN HET JB IJ ENDOEF
RADIO-PROGRAM
Het
Maatschappijen
Mannen
Millioenen
De Zeeslang!
m
MAANDAG 20 JUNI
n.
Vriend en vijand
Oorlog met Sovjet-Rusland
Altijd dezelfde
Om te troosten
Bakvisschen-wi jsheid
Dinsdag 21 Juni
Met weinig tevreden
VERHAAL VAN
DEN DAG
Apenterreur
I
I
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
FEUILLETON
Toen de oorlog uitbrak was Engeland goed
°°rbereid. En ook onder den druk van den oor-
9S vergat men niet dat er nog meer olie-vel-
noodig waren.
Als de geheime geschiedenis van den oorlog
beschreven zal worden zal aan het licht ko-
j h, dat het bij de operaties van Engeland in
rak grootendeels ging om de olie; het was de
be. die Engeland zoo bevreesd deed zijn, dat
y^sland met zijn uitgestrekte olie-velden een
•"zonderlijken wapenstilstand zou sluiten en bij
r^eelands activiteit in Roemenië was het even
ts om de olie te doen.
De groote oorlog kwam ten einde, maar de
?ue-oorlog bleef duren. Hij werd uitgevochten
b Rusland. Hiermede is ook verklaard waar-
°bi Engeland de Wit-Russen steunde toen het
,r haar uitzag, dat de nieuw-gevormde Sowjet
bet zou moeten opgeven en waarom Baku be-
Werd gehouden tot 1920.
p «ij werd ook uitgevochten in Mexico, waar
parson later Lord Cowdray langen tijd
~ah het bakkeleien geweest was met de Stan-
bard Oil of America. Voor den oorlog had de
*zees van Amerika, dat President Diaz te veel
b°E zou hebben voor de Engelsche belangen
bbar een groot aandeel in de revolutie die hem
zijn macht stiet.
werd voorts gestreden in Venezuela, waar
by een onafscheidelijk onderdeel was in den
"al en de opkomst van presidenten.
«ij werd gestreden in Columbia waar een
bbhtelijk mysterieuze Kolonel Yates, een agent
*an de Anglo Persian, die echter in het bezit
™as van de een diplomatieken pas, er bijna in
slaagde een concessie voor vijftig jaar te ver
jagen, maar die zich terug moest trekken na-
bat tusschen Washington en Londen eenige fik-
"She nota's waren gewisseld.
Maar hoofdzakelijk is de strijd sedert den oor-
°g gevoerd tusschen Deterding, Rusland en zijn
bude vijanden de Standard Oil-groep in Ame-
"ka, die nu door de anti-trust-wetten is ge
flitst, maar die toch nog op verschillende ma
rren krachtig met elkaar samenwerkt.
Nu Rockefeller te oud is geworden om nog
vechten heeft Walter C. Teagle, president
»ab de Standard Oil of New Jersey de leiding
"an de Standard Oil. Het is een Amerikaansche
fkenman van het moderne type, die den olie
handel van onderaf heeft leeren kennen daar
hij in een overall gekleed in een garage is be
gonnen.
Taegle heeft niets van het onbarmhartige dar.
«°ckefeller kenmerkte. Hij is de diplomaat van
06 olie. Hü heeft met Deterding menigen slag
Geleverd, maar het gevecht kon niet zoo bitter
SÜh dat het de persoonlijke vriendschap tus-
Sbhen deze twee kon verbreken. De strijd heeft
bbk niet verhinderd dat zij zoo nu en dan sa-
•ben een partijtje golf spelen, golf dat mis
skien meer met olie te doen heeft dan met het
behalen van een record.
Er is een wapenstilstand geweest in het Oos-
fb, waarbij Engeland er, ingevolge diploma
tieke stappen tusschen de regeeringen van de
«ereenigaë Staten en het Britsche Rijk, hoffe-
hjk in heeft toegestemd, dat Amerika een deei
*an de concessie, die lang geleden door d' Arcy
*aren verworven in handen kraeg.
't Was een knap stuk werk deze overeen
komst, waarin een nieuwe maatschappij werd
gevormd, de Irak Petroleum Co., waarin een
Pransche groep voor 23% pCt., een Amerikaan
sche groep, hoofdzakelijk bestaande uit de Stan
dard Oil voor 233/4 pCt., de heer C. S. Gulben-
kians, een geheimzinnige figuur uit de olie-di
plomatie van het Oosten voor 5 pCt., de Anglo
Persian voor 23 3^ pCt. en de Royal Dutch-
Shell-groep voor 233/4 pCt. is geintresseerd.
Een internationaal gezelschap, maar men
dient niet te vergeten, dat er tusschen de Ang
lo Persian en de Royal Dutch betrekkingen be
staan.
Thans is er vrede in het Oosten, maar over
de Russische olie is men het nog niet eens.
Want Rusland heeft alle berekeningen van Sir
Henry Deterding en de Standard Oil-groep in
de war gestuurd.
De Sovjets smeten onmetelijke hoeveelheden
olie op de wereldmarkten en dwongen zoodoende
de groote concerns den prijs te verlagen.
Dit is een bittere pil voor Sir Henry. Hij wed
de op het verkeerde paard. Hij geloofde niet, dat
de Sovjets het zouden bolwerken en kocht
voor een zacht prijsje de controle over een
groot aantal Russische olie-concerns. De Stan
dard Oil of New Jersey deed insgelijks.
Zij maakten van hun grooten invloed ge
bruik om te bewerken dat de Sovjet Regeering
nóch door Engeland, nóch door Amerika zou
worden erkend.
Maar dat was nog niet genoeg. Zij belegden
een conferentie in Den Haag en kwamen daar
overeen, dat de Russische olie zou worden ge
boycot. Een internationaal beschermingscomité
werd opgericht om toe te zien, dat de Russische
olie zou blijven geboycot totdat de rechten van
houders van Russische olie zouden zijn erkend
Deze overeenkomst was niet van langen duur
Sir Henry's rivaliteit jegeens de Standard Oil
deed hem van gedachten veranderen en in het
geheim sloot hij een contract om 70.000 ton
Russische olie te koopen met een optie op nog
100.000 ton.
Toen de Standaard Oil dat te weten kwam, had
je de poppen aan het dansen. Op haar beurt
sloeg zij haar slag, ook zij kocht Russische olie
en daarmee begon zij de Royal Dutch op de
markten in het Oosten te beconcurreeren.
Dat gevecht kostte een paar slordige millioen-
tjes en deze keer zat Deterding er naast. Even
als Rockefeller eertijds werd hij verslagen door
een vrijwel onbekend mannetje in den olie-han
del, Charles P. Meyer van de Standard Oil of
New York, die als belooning voor dezen zet tot
president van deze maatschappij werd gekozen.
Deterding i droop af als een geslagen hond, die
in een hoekje gaat zitten om zijn wonden te
likken en tot zijn oude taktiek terug te keeren
om zijn positie te versterken door een nieuwe
belangengemeenschap waardoor de belangen van
de Royal Dutch-Shell-groep, de Anglo Persian
en de Burma Oil Co., waarvan Sir Joh. Cai-
gill president is, nauwer werden verbonden.
Rusland, dat handig het eene concern tegen
het andere had uitgespeeld, begon zelf op de
detail-markt te opereeren.
En met R. O. P.-olie (Russische Olie Pro
ducten) verdreef zij de Royal Dutch-Shell en
de Anglo Persian uit haar eigen afzetgebied-
Engeland.
Het eenige dat Rusland noodig had, was geld
en in Mei 1929 was het zoover, dat het op het
punt stond dit te krijgen door een groot krediet
van de Midland Bank.
Op dat moment trok Deterding zijn spieren
tezamen en maakte zich gereed voor den sprong,
Wat hij precies gedaan heeft is niet zeker te
zeggen, maar waarschijnlijk is het wel, dat hij
zijn invloed heeft aangewend om te bewerken,
dat de handelsbetrekkingen tusschen Rusland
en Engeland werden verbroken.
Tijdelijk was de Engelsche olie-markt veilig
voor haar belagers, maar ook maar voor een
tijdje. Toen een nieuwe Labour Regeering aan
het bewind kwam werd er een nieuw handels
•niiiiuiiiiiiniiimiiiiiii
Gewoonlijk
Zijn wij
Dit serpent
In zomer -
Maanden
Hier gewend.
Dan steekt zij
Steeds haar
Leugenkop
Zoo tusschen
't Nieuws der
Kranten op!
Want 's zomers
Zijn de
Nieuwtjes schaarsch
En slechts te
Vinden
Met een kaars!
Dan maakt de
Zeeslang
Een begin,
En die niet
Oplet
Vliegt er in!
Zetterij!
Sterft ter
Zij leeft en
Ik hierbij:
Plaats zet
Maar ook de
In 't kwadraat!
Nonsens
Al is dit
Maar bestaat,
Leeft niet,
De zeeslang
Hebt gedacht!
Nooit aan
Doch waar u
Haar verwacht
Waar men
Zij is niet
Met entree.
Kermis
Noch op de
Ih de zee,
Is niet
De zeeslang
Maar wonderlijk is bovendien
Geen mensch heeft ooit de slang gezien!
Doch het geheim wordt in den staart
Van dit gedicht geopenbaard:
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
verdrag gesloten en van dat oogenblik af begon
de oorlog weer met nieuwe heftigheid.
Thans heeft men weer eens een wapenstil
stand trachten te bewerken.
De concerns hebben groote sommen verloren
in hun pogingen om den prijs te drukken. Sir
Henry Deterding heeft herhaaldelijk omtrent
den toestand van zijn maatschappij verklarin
gen af moeten leggen, waarin bepaalde bewe
ringen werden geloochend. Rusland zit hard om
geld verlegen.
En zoo kwamen de opperhoofden van de olie
weer eens om het kampvuur tezamen. Er zou
een tijdelijke wapenstilstand komen, maar dan
ook werkelijk een tijdelijke. De rijkdom door
olie te verkrijgen en de macht ermee te ver
werven zijn zoo groot, dat een vrede niet lang
kan duren.
Vroeg of laat breekt de oorlog andermaal uit.
En zoolang die oorlog niet anders tot gevolg
heeft dan een goedkooper product voor de
verbruikers hebben we tegen zulk een oorlog
niet veel bezwaar.
Maar er zit, zooals hierboven staat beschre
ven, nog wel iets meer aan vast.
Hij: Maar Louise toch, nu je ziek bent zou
'k als 'k jou was maar niet den heelen dag
bekendengaan bezoeken.
Zij: Maar man 't moet toch tegen hen zeg
gen, dat de dokter mij verboden heeft veel
te spreken.
Mevrouw: è.tot dienstbode): Alweer een
schotel gebroken! Als je zoo dorgaat, dan heb
'k gauw geen héél stuk meer in huis.
Dienstbde: Mevrouw, maakt u maar niet
ongerst, zoo lang zal ik heusch niet meer by
u zyn.
„Juffrouw, kennt u Thorwaldsen?"
„Neen, mynheer, ik kan alleen gewoon
walsen, steppen en foxtrotten."
Terwijl al de wespen en hommels dus vol schrik rondUepen had
Jaap al weer Iets leuks bedacht. „Jongens," riep le uit. „we gaan
fijn glijden, allemaal achter elkaar aan." En toen Jaap de anderen
gewezen had hoe ze een aanloop moesten nemen en dan Ineens
hard vooruitschieten, begon het spelletje.
De wespen, die veel fUner van lichaamsbouw zijn dan ie bijen
gleden ook heel wat sneller dan Jaap en zijn dorpsgenooten. En zoc
durfden de wespen zich ln het bijendorp te vertoonen en gleder
vol pret tegen de korven aan. En nu ontdekten ze de glijbaan
die naar de sloot voerde.
llllllllllllllllIilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllfflllllllllllllllllllIllllllllllllllllM
HUIZEN, 1875 M. KRO. 8.00 Morgencon
cert 1000 Gramofoonmuziek 11.30 Gods
dienst-halfuurtje door Pastoor L. H. Perquin
0.P. 12.00 TydSein 12.01 Politieberichten
12.15 het KRO-trio o. 1. van Piet Lusten,
houwer 1.45 Verzorging zender 2.00 Vrou
wenuurtje 3.00 Modecursus door Mevr. H.
CuppensGeurs, laatste les 4.00 Gramo.
foonmuziek 5.00 het KRO-kunstensemble o.
1. van Piet Lustenhouwer 5.30 Gramofoon
muziek 5.45 KRO.-kunstensemble 7.00
Gramofoonmuziek 7.10 Dr. H. C. Canne
gieter: „Het intemationiaal schooljaar 1932
1933" 7.30 Politieberichten 7.45 Verbonds-
kwartiertje 8.00 KRO-orkest o. 1. van Johan
Gerritsen m. m. van H. Vermeulen, viool
9.00 Vaz Dias 9èl5 „De Stem", Hoorspel van
Hermann Bahr, vertaald door H. van Over-
beke, op te voeren door de Vereenigde Haag-
sche Spelers 10.00 Het KRO-orkest o. 1. van
Johan Gerritsen 11.00 Gramofoonmuziek
12.00 Sluiting.
HILVERSUM 296 M. A.V.R.O. 8.00 Gra
mofoonmuziek 10.00 Tüdsein 10.01 Mor-
genwyding 10.30 Solistenconcert 11.00
Kookpraatje 11.30 Voortzetting solistencon.
eert 12.00 Tüdsein 12.01 Lunchconcert
door Tuschinski's Select Salon-orkest o. 1. v.
Max Tak 1.30 Solistenconcert 2.15 Marie
Holtrop leest voor 2.45 Verzorging zender
3.00 Knipcursus voor beginners 4.00 Piano
recital door Betsy van Praag 4.30 Radio
kinderzang o.l.v. Jacob Hamel 5.00 „Hot
Jazz," Duke Ellington. Causerie geïllustreerd
door gramofoonplaten door Max Tak 5.30
Kovacs Lajos en zijn orkest, refreinzang Bob
Scholte m.m.v. Iren en Lucian („Singende Mu-
sik") 6.30 Radiovolksuniversiteit 700 Cy
clus Moderne Kamermuziek 7.30 Prof. Dr.
Cohen: „Een reis naar Griekenland" (3) 8.01
Het omroeporkest o.l.v. Nico Treep m.m.v. Het
Het „Friesch Vocaal Kwartet" 8.50 „Voor
den politierechter", schets door Kos Koen
9.20 Het omroeporkest 10.00 Vaz Dias
10.15 Het Omroeporkest o.l.v. Nico Treep; 11.00
Aansluiting met hotel „Palermo", Schevenin-
gen, Dansmuziek door „Palermo Minstrels"
12.00 Tijdsein en sluiting.
BRUSSEL, 509 M. 1.20 Gramofoonmuziek
gedeelten uit „Carmen" van Bizet 5.20 Con
cert door het Symphonie-orkest o. 1. van Jean
Kumps 8.20 Concert door het Radio.orkest
o. 1. van Franz André m. m. van Thelma
10.30 Gramofoonplatenconcert.
KALUNDBORG, 1x53 M. 12.20 Strijkorkest
o. 1. van Harald Andersen 8.20 Deensche
muziek door het Omroeporkest o. 1. van Emil
leesen 9.45 Hongaarsche volksliederen door
Olga Kalliwoda 11.20 Moderne dansmuziek
door orkest o. 1. van Kai Julian.
BERLIJN, 419 M. 7.30 Dansmuziek door
de Gerhard Hoffmann-kapel m. m. van Robert
Koppel, bariton 9.20 Operafragmenten. Di
rigent Ed. Künneke Regie Comelis Bronsgeest,
m. m. van Omroeporkest en koor.
HAMBURG 372. 4.50 Concert uit Leipzig; 6.15
Gevarieerd programma; 8.20 Vocaal concert.
Het Tonkunstler-Orchester van Braunschweig en
drie Koren; 10.50 Concert door het Norag-or-
kest o.l. v. Adolf Seeker, m.m. v. Bernhard
Jkschtat, zang.
KÖNIGWUSTERHAUSEN 1635. 12.20 Gra
mofoonmuziek; 2.20 Gramofoonmuziek. 8.45
Vocaal concert; 9.20 Programma van Breslau.
LANGENBERG 472. 7.26 Concert uit Bad Py-
mont door de Kurkapel o.l. v. Curt John; 12.20
Populair concert door de Horvath Sabor-kapel
12.20 Concert o.l. v. Wolff.
DAVENTRY 1554. 12.20 Orgelconcert dooi
Reginald Foort; 4.20 Concert door het Grosve-
nor orkest o.l. v. Joseph Meeus; 9.40 Concert
door „The Tudor Singers" o.l. v. Cuthberts Ba
tes; 10.40 Dansmuziek.
PARIJS (EIFFEL) 1446. 8.50 Pianorecital
door Marie Antoinette Pradier; 9.25 Het kwar
tet Fermin Touche speelt.
PARIJS (RADIO) 1725. 8.05 Gramofoonmu
ziek; 12.20 Gramofoonmuziek; 9,05 Gramo
foonmuziek.
ROME 441. 8.20 Gramofoonmuziek; 9.05 Con
cert m.m. v. „Quartet di Roma".
WEENEN, 517. 4.20 Schubertprogramma uit
het geboortehuis van den componist in Weenen
m.m. v. orkest, koor en solisten.
WARSCHAU 1412. 5.20 Concert door het
philharmonie-orkest o.l. v. Br. Wolfstal; 6.40
Populaire en dansmuziek; 8.20 Orkest o. 1. v.
J. Ozimniski; 10.20 Dansmuziek.
BAROMUNSTER 460. 8.20 Dansmuziek; 10.05
Russische muziek m.m. v. een Balalakai orkest
m.m. v. Boris Baratoff bariton en Leo Vandelet,
piano.
t
VOOR NADERE BIJZONDERHEDEN VER
WIJZEN WIJ NAAR DEN KATHOLIEKEN
RADIOG1DS
Landiooper: Als ik eens rük was en altyd
geld by me had.
Vagebond: o, ik zou al tevreden zün als ik
vannacht eens 'n rijken meneer tegenkwam,
die geld by zich had.
Mistroostig keek Gladys Ronner haar gezellig
gemeubileerde suite rond. Zü was met zooveel
moed en geestdrift begonnen, twee jaar geleden,
toen ze van een tante een klein kapitaaltje had
geërfd. Eindeiyk zou haar lang gekoesterd
ideaal werkelükheid worden, zou ze zich ge
heel kunnen wijden aan het schrüven van een
werkeiyken roman. Dagen en nachten had ze
er aan opgeofferd en vol verwachting had ze
het manuscript naar een uitgever gezonden.
Maar reeds enkele dagen later ontving ze het
terug met een beleefd, doch weigerend schrü
ven.
Daarna had ze het nog by verschillende
andere uitgevers geprobeerd, maar geen van
hen scheen er veel in te zien, en het resultaat
was, dat twee jaar nadat ze was begonnen, haar
boek nog niet was uitgegeven. Het ergste was
echter, dat het beetje kapitaal leeiyk geslonken
was; als het zoo doorging, bedacht ze, zou de
bodem van haar geldkistje weldra te zien zün.
Dat zou dan het einde zün van haar hoogge
stemde illusies.
Toen zü met haar gedachten zoover gekomen
was, werd er gebeld. Gladys verwachtte geen
visite; eenigszins verwonderd deed ze daarom
open. Het bleek meneer Canvard te zün, een
keurige jonge zakenman, haar naaste buurman.
Ze hadden elkaar op straat vele malen gezien
en gegroet, maar tot een persoonlüke kennis
making was het nog niet gekomen. De jonge
man stelde zich vlot voor en onder mededee-
ling, dat zyn telefoon defect was, vroeg hü haar
beleefd, of hy even van haar toestel gebruik
mocht maken. Gladys stemde onmiddeliyk toe.
Terwül hü telefoneerde, had ze gelegenheid op
te merken, hoe knap en sympathiek zün uiter
lijk was. Na het gesprek legde hij den haak
energiek op het toestel. Glimlachend bedankte
hü haar. Ze had de telefoon misschien vaak
noodig, meende hü; hü hoopte daarom dat zün
toestel niet meer defect zou geraken.
Gladys antwoordde, dat ze maar weinig tele
foneerde, want, zei ze, ik ben niet in zaken,
zooals u.
Wat doet u dan? vroeg hü, nieuwsgierig.
Och, antwoordde het meisje, ik dacht eens
een bekend schryfster te zullen worden, maar
mün poging is mislukt. Ik heb een boek ge
schreven, maar niemand wil het uitgeven. Niet
erg bemoedigend, hè? eindigde ze met een treu
rig glimlachje.
Een boek? Hoe interessant, antwoordde
Canvard, mag ik het eens zien?
Ze overhandigde hem het manuscript. Als
u wilt, mag u het wel meenemen, als het u
tenminste interesseert, voegde ze er aan toe.
Graag, antwoordde de jonge man. Hebt u
er geen bezwaar tegen, dat ik het een paar
dagen houd? Ik heb het erg druk, riet u.
U kunt het zoo lang houden, als u zelf
wilt, antwoordde Gladys, het ligt hier toch nut
teloos.
Het duurde een week, alvorens hü weer terug
kwam. Aan zün vrooiyk gezicht zag ze, dat hü
iets büzonders te vertellen had.
Stel u voor, zei de jonge man, daar heb
ik nu toch warempel een uitgever voor uw
boek gevonden. HU was er onmiddeliyk enthou
siast over. Hier is de chèque. Hoe vindt u dat?
Gladys was een oogenblik sprakeloos. Ik
ben u erg dankbaar, zei ze. U is heel goed voor
me geweest.
Ze besloot den uitgever persooniyk te gaan
bedanken, maar deze was bü haar komst lici.
telük verwonderd. Hü vertelde haar, dat me
neer Canvard hem opdracht had gegeven, het
boek voor diens rekening te laten drukken en
uitgeven. De chèque was dan ook niet van hem,
maar van Canvard.
Toen de jonge zakenman haar 's avonds
kwam spreken, gooide het meisje hem veront
waardigd de chèque voor de voeten en verweet
hem, dat hü haar schandelük had bedrogen.
Driftig wees ze hem de deur.
Drie weken later ontving zü van den uit
gever een brief, waarin hü schreef, dat haar
boek een ongekend succes had verworven. Hü
vond het niet meer dan billük, dat zü in de
financieele voordeelen van het succes deelde
en zond haar ingesloten een chèque. Een
tweede boek van haar zou hü gaarne uitgeven.
Dienzelfden avond ontmoette zü Canvard in
het restaurant, waar zü gewoon was te dinee-
ren. Hü kwam naar haar toe, vertelde dat hü
van haar succes had gehoord en vroeg deemoe
dig vergiffenis voor zün begane fout. Gladys
voerde een korten, innerlüken strüd. Toen stak
ze hem haar hand toe.
Ik vergeef u, zei ze zacht, op één voor
waarde.
En die is? vroeg de jonge man gespannen.
Dat u de helft van mün cheque neemt;
want u bent mün promotor geweest.
HU hield nog steeds haar hand vast en zün
lachende oogen rustten op haar bekoorlük ge
zichtje.
Ik weet nog een betere oplossing, Gladys,
zei hü teeder; laten we alles samen deelen. Wil
je mün vrouw worden?
(Nadruk verboden).
In het Zuiden van de Kaap-provincie wordi
groote schade veroorzaakt door troepen uit
gehongerde apen, die alles wat eetbaar is van
de velden rooven, zoodat akkers waar de bavia
nen en hun soortgenooten zich te goed hebben
gedaan, volkomen kaal zün geworden. Ananas,
bananen, maïs en andere graansoorten, alles
moet aan hun vraatzucht ten offer vallen. In
de dichte woeste wouden, welke aan de kust
gelegen zijn, huizen talrijke bavianen-kudden.
Langzamerhand worden deze bosschen toegan-
kelük gemaakt. Er komen wegen door en stuk
ken worden verwyderd, met het gevolg, dat de
dieren steeds meer landinwaarts worden ge
dreven. De wilde gewassen, waarmede de dieren
zich vroeger voedden, worden vervangen door
bodemproducten, welke voor menscheiyke con
sumptie geschikt zün, doch hierop doen de
bavianen thans hun aanvallen. Een kweeker te
Amalina nabü East London heeft al zooveel
nadeel ondervonden van deze uitgehongerde
dieren, dat hü een aantal inheemsche jongens
heeft gehuurd om op te treden als apen-ver
jagers. Voor tien shilling per maand bewaken
deze jongens de akkers en als er apen naderen
bekogelen zü die met steenen. Deze methode
blijkt echter moeilükheden op te leveren van
wege het na-aap-talent, dat apen uit den aard
der zaak eigen is. De dieren volgen n.l. het voor
beeld der menschen engooien terug. Ver
scheiden malen raapten de dieren de door de
jongens geworpen steenen op en slingerden die
terug! In dat steenen-gooien schünen de apen
zooveel plezier te hebben, dat zü het ook doen
als zü niet worden aangevallen of verjaagd.
Automobilisten hebben verteld, dat zü bü het
voorbürüden van een weg, waarlangs heuvels
liggen, hebben gezien, hoe groepen bavianen in
maanlichte nachten op een heuveltop gingen
zitten en zich daar vermaakten door telkens als
een auto passeerde, groote steenen van de
heuvel te laten rollen!
„Waarom stoppen we zoo vaak?"
„De machinist mot effe 'n borrel pakken."
„Is het dokters voorschrift om daarvoor te stoppen?"
I
I
A 11- op dit blad zün Ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen 9/1/1/} bü levenslange geheele ongeschiktheid tot
"tic O. DO Tl Tl C S ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen OUUU»m verlies van beide armen, belde beenen of
werken door
belde oogen
f 7Cf! bu een ongeval met f O Cf)
f OUmm doodehjken afloop
bij verlies van een hand (IOC bü verlies van een (Cf) by een breuk van (Af) bü verlies van 'n
een voet ol een oog# I duim of wysvlnger i# IA "been of arm# tUm" anderen vinger
al dio kleingeestige pogingen, al die leu-
den waren toestand te verbergen, wer-
lt0 baar steeds meer en meer ondraaglük. Zü
<3e biet, evenals haar zusters, de vermoeienis,
t« Vrees voor morgen vergeten om genoegen
to bden in deze al te duur gekochte concer
to avondjes, recepties, waarbü alles zoo zui-
<Jat blogel ijk berekend was. Zü begreep niet,
tij, bien er zooveel voor over kon hebben. Ijve-
am ze haar deel van al het huiswerk, maar
van leven zonder nut of ernstig doel
le naar tegen de borst, en dit te meer, om
bier de oorzaak lag van het geweeklaag
dp Vp stiefmoeder, dc booze buien der meisjes,
2i) k'aarl°°zing van Josette.
besloot er tegen in te gaan
'tèvr ^aar moeder, zei ze op zekeren dag tot
dligbbw de Solliès, die n t tranen in de oogen
0 o ij fers op een stuk papier zat te krabbe.
'b uit te rekenen, door welke nieuwe be
zuinigingen zü het einde van het kwartaal zou
kunnen halen; als u nu eens van dit diner
afzag, zou u veel minder zorg hebben.
Drie uitroepen onderbraken haar.
Niet terugvragen, terwül we overal ont
vangen worden?
Eén avondje zou immers voldoende zün.
Dat kost veel minder en we zün met ons drieën
wel zoo handig, dat we
Een avondje is niet voldoende, daar we reeds
zooveel diners aangenomen hebben. En die
rüke bankiers, die uit eigen beweging bü ons
gekomen zijn! En de bruiloft, waar we gisteren
geweest zün! Dat maakt een diner onvermijde-
lük, zeg ik je. Anders konden we evengoed op
houden in de wereld te verschünen.
En zou u daardoor zooveel ongelukkiger
zün? Edith heeft tot 's nachts één uur aan
haar blouse zitten naaien, en Germaine liep
laatst een ernstige verkoudheid op, omdat het
op zekeren avond geen rütuig lüden kon.
Maar lieve kind! riep mevrouw geheel van
haar stuk, ik begrüp niet, dat de gedachte om
je zusters de genoegens van haar leeftüd te
ontnemen zelfs maar bü je kon opkomen!
Marie-Claire, zei Edith bitter, heeft te
Parys ruimschoots haar deel gehad en ver
smaadt nu kleinsteedsche genoegens zoowel
voor haar zelf als voor anderen.
Welk een idee! riep Marie-Claire op haar
beurt; vooreerst kun je Bordeaux toch waarlijk
niet kleinsteedsch noemen, en ik zou me er heel
goed kunnen vermaken, als het niet met zoo
veel zorgen gepaard ging. Ik vraag me eenvou
dig af, of een avondpretje zooveel kwelling
waard is.
Wanneer we niet meer in de wereld ver
schünen, riep Germaine woedend, dan is het
met onze situatie gedaan!
Marie-Claire wist heel goed, dat alle redenee
ring ophield, zoodra dit groote woord gespro
ken was. Toch waagde zü het vol te houden.
Ik vind veeleer onze tegenwoordige situa
tie zoo moeilijk. Wü zün niet alleen bekommerd
over den dag van morgen, maar ook over onze
toekomst. Wat moet er van ons allen worden?
Arme meisjes trouwen zelden.
Als daartoe één kans bestaat, zei mevrouw
levendig, dan is het luist in het bewaren van
onzen maatschappelüken stand.
Maar nog eens, hield Marie-Claire aan,
die kans is klein, en ik begrijp nu maar niet,
dat onze stand, die voortspruit uit oorsprong,
familie, naam en opvoeding, door een oprechte,
eenvoudige erkenning van onze armoede ver
laagd zou worden. Als het van mü afhing, zou
ik een bescheiden woning nemen en met ons
allen een cursus oprichten. Ik - ben zeker, dat
die onderneming slagen zou, en dan waren we
van heel wat zorgen verlost.
Ontsteld richtten aller oogen zich op haar;
moeder en dochters keken elkander aan en
schenen zich af te vragen, of zü niet plotse
ling het verstand verloren had.
De Solliès? Een school? Dat ware het eind
an alles. Maar je gekscheert toch zeker?
Waarom? Welopgevoede kinderen onder-
w ij zen, een intelligenten arbeid opvatten en
voor het brood van den ouden dag zorgen, is
dat ons minderwaardig dan in het geheim den
vloer te vegen en te koken met neergelaten
gordünen. Ik zeg dit echter niet, omdat ik deze
werkzaamheden onteerend vind.
't Dient tot niets je daarop te antwoor
den, zei mevrouw diep beleedigd, terwül Edith
en Germaine toornig de schouders ophaalden,
't Is voor mij wel treurig, door een mü'ner
dochters aldus berispt en miskend te worden.
Sedert den dood van je vader heb ik mün leven
gewijd aan deze ééne taak, die ik als heilig be
schouw: onze maatschappelüke positie te be
waren en alles te doen om mün kinderen een
ongeschonden situatie na te laten.
Ik geloof, moeder, antwoordde Marie-
Claire rustig, dat er in onze dagen een evolutie
plaats grüpt, waarvan u niets vermoedt; de ge
beurtenissen doen heel wat standen verschui
ven zonder ze juist te verlagen, en vrouwen
arbeid dringt meer en meer in onze zeden door.
Als je feministe bent, riep Edith rood van
woede, dan verzoek ik je, dat niet aan onze
vrienden te zeggen. En ie bent beleedigend, on
beschoft zelfs, daar je schünt te beweren, dat
ons leven een leugen is
Dat woord heb ik niet gebruikt; maar
hóe noem je dan je antwoord' aan kapitein
d'Hautemare, toen hij je dezen morgen kaar.
tjes voor het concert kwam brengen? Lachend
heb je hem gezegd, dat het kamermeisje en de
keukenmeid toevallig afwezig waren, en je hebt
je geëxcuseerd zelf te moeten opendoen.
En wat zou dat? vroeg mevrouw op zuren
toon. Bereidt Mariette ftiet ons diner, en ver
vult Emma niet eiken Donderdag de rol van
kamermeisje?
Toen gaf Marie Claire het op. Worstelen lag
niet in haar natuur, en ze voelde met diep
leedwezen, dat ze alweer iets van de sympathie
verloren had, die haar in den beginne getoond
was, en ook, dat de klove, die haar van de fa
milie scheidde, eiken dag grooter werd.
Drie maanden waren verloopen, en nu moest
ze wel aan het wereldsche leven harer zusters
deelnemen; maar spoedig bespeurde zü, hoe in
het gemoed dezer meisjes een nieuwe üverzucht
ontstond. De ontvangst die haar ten deel vier
haar jeudige bekooriykheid, de Parü'sche ele
gance van haar manieren, alles stelde Edith
en Germaine in de schaduw, en mevrouw de
Solliès liet maar al te duidelijk doorschemeren,
hoe ongerust ze was, Marie-Claire vóór haar
eigen dochters getrouwd te zullen zien.
Marie-Claire kon dus van al deze ontspan
ningen weinig genieten, vooreerst om de steeds
toenemende jaloezie, en ten andere daar al die
schünvertooning en ook de vermoeienis haar
alles bedierven. Trouwens dit dubbel-leven had
niet voor haar, geiyk voor haar zusters, een
nevendoel: de toekomst. Edith en Germaine za
gen steeds naar den horizon van haar kleine
wereld, altijd op zoek naar een huwelükscan-
didaat, en meer dan een mislukte flirt veroor
zaakte bittere teleurstelling. Doch telkens vat
ten ze opnieuw moed, terwül Marie-Claire nog
te zeer onder den indruk van haar verloren
verwachtingen verkeerde om zich met zulke
droombeelden bezig te houden. Aanvankelyk hat
ze zich nog vastgeklampt aan een hoop, waar
van haar verstand de ongegrondheid aantoonde
zij had haar best gedaan aan de oprechtheid
van Max te gelooven, en afgewacht. Weken na
weken verliepen echter, de dwaze inbeelding
verdween en liet haar slechts mismoedigd ach
ter, een wantrouwen in het leven. Terwijl dus
haar zusters in vuur raakten, wanneer een
zelfde man twee of drie keer op haar bal
boekje voorkwam, bleef zü tegenover de be
wondering, waarvan zü het voorwerp was, koel
en ongeloovig. Ook nam zü zich voor, wanneer
er ooit sprake van een huwelijk mocht komen
nimmer de offers te brengen, waartoe haar
zusters bereid waren, alleen maar om mevrouw
genoemd te worden.
X.
De zomer kwam, en de noodzakelühkied om
te doen gelijk iedereen, verplichtte de familie
de Solliès om haar lief, klein huisje te ver
laten en twee kamers te Arcachon te betrek
ken. De prijs dezer kamers in een hotel a la
mode was even hoog als de geriefelükheid er
van bescheiden. Hoewel mevrouw heel wat inkt
vermorst had, om met verschillende hotelhou
ders te kibbelen en te knibbelen, kostten deze
veertien dagen toch veel geld, en moesten ge
boet worden met een vervelend verbiyf op een
vergeten plaats, waarvan zü opzettelijk het
adres niet genoemd hadden.
Wordt vervolgd
