A
HET LEK
öe Zepp van twee eeuwen terug
DELANGSTEDAG!
DE VIJANDEN VAN HET BIJENDORP
RADIO-PROGRAM
Het
DINSDAG 21 JUNI
öe eerste ballonvaarder moest
voor hoon en spot der be
volking vluchten
Ook moedige dames!
Elisa Garner in
0
'L.
mam
en een Montgolfiere voor het
®ersf opsteeg. Zulks geschiedde
den 21 en November 1783 op het
slotplein la Muette te Parijs
Nog zoo dom niet
Hu
Woensdag 22 Juni
VERHAAL VAN
DEN DAG
Lift-cijfers
Een aangename
surprise
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
I
L
FEUILLETON
iiiiiiHiiiiiiinm
nuiwiiiimiiiu
Öet was in 1709, dat de eerste min of meer
plaagde poging werd ondernomen om met be-
ulp van een soort ballon van de aarde op te
/Ogen. De eer komt toe aan een Braziliaan Pa-
Bartholomaeus Lourenga de Gusmao, dat hij
®n eersten stoot gaf tot het bestuurbare lucht-
chip dat tot heden in de machtige Duitsche
tchtreus, de Graf Zeppelin zijn gTootste -ervol-
aiaking heeft gevonden.
Met welke allures de eenvoudige monnik was
ezield weten wij niet, maar na de tegenslagen
h verguizing, welke hij na zijn eerste pogen
5®eft ondervonden, zal hij zeker niet gedacht
ebben, dat ruim twee eeuwen late-, de bouw
/•h 'n luchtkasteel, als de Zepp is. het indirect
rülg zou zijn van zijn pionierswerk.
De demonstratie had plaats in tegenwoordig-
o^id van koning Johan V van Portugal en diens
Keheele hofhouding. Op de binnenplaats van
Indische Huis te Lissabon steeg Pater Bar-
"tolomaeus op. Hij kwam echter niet hooger
SM
het dak, botste toen tegen het gebouw aan
eb in een minimum van tijd lag hij alweer op
^'n beganen grond.
,Dlt was de eerste „stap'" in het luchtruim.
Twee eeuwen later reisde de Zerp over den
booten Oceaan, even gemakkelijk als de mo
derne zeekasteel»n.
Bartholomaeus' poging werd met spot en
"bon ontvangen en men maakte den armen
blonnik het leven zoo zuur, dat hij zelfs uit
^ortugal moest vluchten. In 1724 overleed hij
Toledo in Spanje, eenzaam en verlaten en
berooid van alles.
Zelfs zijn uitvinding
werd vergeten tot deze
kort geleden, door df
allerjongste geschied-
vorschingen aan de ver
getelheid werd ontrukt.
Eerst vijf-en-zeventig
jaar later werd de tweed'
stap gezet. De gebroeder;
Montgolfier construeer
den een ballon, waarvan
de opstijging met behulr
van verwarmde luclr
moest plaats vinden. Di
was dan ook een volko
men nieuwe uitvinding.
Josef Michel Montgolfier
was tot zijn uitvinding
gekomen, doordat 't hem
op een winteravond was opgevallen, dat zijn
hemd, dat bij den haard te drogen hing, bol
ging staat als gevolg van den warmen luicht-
stroom. Op 5 Juni 1783 verhief de eerste
„Montgolfière" zich te Annonay in het lucht
ruim.
Te Parijs zelf echter waren anderen hen voor.
De natuurkundige Charles en de gebroeders
Robert stegen namelijk al eerder van het
Champ de Mars te Parijs op met een
met waterstof gevulden ballon, een „Charlière".
Een enorme menigte zag met ontzetting, hoe de
ballon met de koene luchtvaarders voortdurend
hooger steeg en tenslotte in de wolken verdween.
Men begrijpt, dat de meest fantastische ver
halen de ronde deden. Men dacht aan heksen
en duivelswerk en er dreigde onder de bevol
king een paniek te ontstaan.
Nog erger werd de toestand in het dorp Ge-
nesse. De boerenbevolking, die op niets
was voorbereid zag den ballon plotseling uit
den hemel neervallen. Zij kwam midden in het
dorp terecht en waar men hier van dit spook-
ding niets wilde weten, werd het zonder vorm
van proces totaal vernield. Er bleef niets, maar
dan ook niets van over!
De waaghalzen, die met een ballon opstegen,
vermeerderden en spoedig kwam er ook onder
het zwakke geslacht een intense belangstelling
voor deze nieuwe soort sport. Niet minder moe
dige dames verlangden er vurig naar, eens
een ballontocht mede te maken. Londen beleefde
in 1785 een enorme sensatie, doordat de Itali-
aansche kapitein don Vincente Lunardi en zijn
vriend Bigging. een Engelschman, zich bij hun
tochten door een dame, mevrouw Sage, lieten
vergezellen.
Merkwaardigerwijs maakte daarentegen juist
het revolutionnaire Frankrijk er bezwaar te
gen, dat een vrouw mee zou opstijgen. In 1798
namelijk gaf de toen reeds beroemde ballon
vaarder Gamerin het voornemen te kennen,
zich bij zijn eerstvolgenden tocht door de „bur
geres Henry" te doen vergezellen. Maar de po-
litie-autoriteiten staken een spaak in het wiel.
Een ballontocht van twee personen van ver
schillend geslacht achtten zij „onfatsoenlijk en
immoreel",
Maar Garnerin gaf den moed niet op en op
13 Juli 1798 mocht hij tenslotte toch in gezelschap
van de „citoyenne" Célestine Henry opstijgen.
De ballon bereikte een hoogte van 2920 Meter.
Célestine bleek den druk der lucht uitstekend
te hebben weestaan zelfs beter dan Gamerir
zelf, die onderweg duizelig was geworden en
druppeltjes had moeten innemen
Beroemd door haar talrijke geslaagde vluch
ten werd de vrouw van den ballonvaarder Blan-
chard, welke laatste tevens de parachute uit
vond. Een kwart eeuw lang had Blanchard
zich hartstochtelijk aan de jonge luchtvaart ge
wijd. Toen, in 1809, stortte hij tijdens een vlucht
boven Den Haag neer en kwam om het leven.
Maar zijn vrouw Sophie Blanchard was een
dappere vrouw en zij zette alleen het werk voort,
dat haar man was begonnen. Heel Europa trok
zij door, overal ballontochten ondernemend.
Vaak bracht zij tijdens zulk een tocht den
nacht slapend in den gondel door en daalde
dan pas weer den volgenden ochtend.
Heelemaal niet naar verwachting
Houdt de zomer zich wat koel.
En dit geeft ons nog tot heden
Niet dat zomersche gevoel.
Niemand praat er nog van hitte,
Open ramen en bezweet,
Maar wèl wordt de mensch verkouden
I Die zich al te luchtig kleedt!
1 En de zon, die wij verwijten,
Dat zij ons geen zomer gunt,
Klimt, als alpiniste, verder
1 Naar het allerhoogste punt!
I En op een en twintig Juni,
j Volgens het natuur-verdrag,
Geeft zij ons het zon-presentje
1 Van den allerlangsten dag!
Maar als altijd, na een climax
Komt een daling in het spel,
En de avond, die zoo laat viel,
Komt nu vroeger op appèl.
Doch met dalen komt ook stijgen
Als een analogisch feit,
En dat zijn de kilowatten
Van de electriciteit!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
"SiimnraiiniimiimiimiuumiiiBiinniiiiiiiriinimiimmiuiiiiimiiuuiiuiuuuuuiuimimiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiimiiir
Tien jaar na den dood van haar man ach
terhaalde echter ook haar het Noodlot. Op 6
Juli 1819 was zij weer eens opgestegen, waarbij
zij een parachute meenam, waaraan vuurwerk
was bevestigd, dat in de lucht door haar zou
worden ontstoken. Door een foutieve beweging
vloog echter haar ballon in brand. Men zag,
hoe zij wanhopige pogingen in het werk stelde,
om de hoog oplaaiende vlammen te blusschen en
toen, het nuttelooze ervan inziend, kalm in den
gondel ging zitten afwachten. Bij het neer
storten kwam de ballon op een dak terecht.
Mevrouw Blanchard werd uit den gondel ge
slingerd en sloeg op het plaveisel te pletter. In
totaal had zij niet minder dan 67 ballontoch
ten gemaakt.
Fortuinlijker dan zij was Elisa Garnerin, een
nicht van den beroemden ballonvaarder Gar
nerin. Zij was een ware luchtacrobate, die met
haar parachute ongehoorde kunststukken vol
voerde. Zooals gezegd, zij was heel wat fortuin
lijker dan Sophie Blanchard. Niet slechts stierf
zij een natuurlijken dood, doch met haar ballon-
tochten en luchtacrobatiek verwierf zij tevens
een groot vermogen.
Natuurlijk waren het uitsluitend vrije bal
lons, waarmee al deze pioniers zich in het
luchtruim waagden. Maar reeds Blanchard hield
zich intensief, zij het vergeefs, met het pro
bleem der bestuurbaarheid bezig. Opgelost wera
dit probleem echter pas door de uitvinding van
den motor.
(Nadruk verboden).
Een reiziger, die voor een aanzienlijk per
sonage wilde doorgaan, kwam in een klein
stadje in het eenige hotel om te overnachten.
Vóór hij naar zijn kamer ging, gaf hij uit
voerige bevelen om bijtijds gewekt te worden
voor den eersten trein. Hij zei tot den hotel
houder, dat er enorm veel van afhing of hij
met dien trein zou kunnen reizen.
Vroeg in den morgen werd hij in zijn rust
gestoord door een hevig geklop op de deur.
„Wat is er aan de hand", vroeg hij.
„Ik heb een telegram voor u", antwoordde
de bediende buiten de deur.
De gast was in een oogenblik op, deed de
deur open en ontving een groote enveloppe.
Hij scheurde die haastig open en vond daarin
een stuk papier, waarop met groote letters
stond: „Het is tijd om op te staan"
De wespen, die veel fijner van lichaamsbouw zijn dan le Dijen,
gleden ook heel wat sneller dan Jaap en zijn dorpsgenooten. En zoo
durfden de wespen zich ln het bijendorp te vertoonen en gleden
vol pret tegen de korven aan. En nu ontdekten ze de gnj^aan,
die naar de sloot voerde.
De wespen bedachten zich geen oogenblik en zetten hun woesten
tocht voort. Maar, daar hadden ze niet op gerekend... Te laat
zag de aanvoerder van de wespen, dat ze onherroepelijk in het
water terecht zouden komen en zoo kon Jaap de Bie genieten van
den angst zijner vijanden. Maar als le daar maar geen last van zou
krijgen
HUIZEN, 1875 M. N.C.R.V. 8.00 Schrift
lezing 8.15 Morgenconcert 10:00 Zang
door het N.C.R.V.-dameskoor 10.30 Korte
Ziekendienst door Ds. K. Prins 11.00 Har-
moniumbespelng door M. F. Jurjaanz 12.00
Politieberichten 12.15 Middagconcert door
Damestc/rzet o.Lv. Louise Lauenroth 2.00
Verzorging zender 2.30 Lezen van Chr. lec
tuur door mej. M. Wentink. „Gouden teugels"
door A. van HoogstratenSchoch 3.00 Con
cert 5.00 Kinderuurtje door mej. S. Groe-
neweg 6.00 Uurtje voor de landbouwers. L.
Biickmann: „De crisiszuivelwet en haar toe
passing" 7.00 Op last van den Minister van
Waterstaat afgestan 7.30 Politieberichten
7.45 Ned. Chr. Persbureu 8.00 Tijdsein en
concert door de Chr. Harmonie-vereeniging
„Hrpe Davids", Ridderkerk 8.45 Dr. H. J.
Honders. Ned. Herv. Predikant „Een Calvinis
tische patriarch der Grieksch-Katholieke Kerk"
9.15 Vervolgconcert 10.25 Persbureau Vaz
Dias 10.25 Gramofoonplaten.
HILVERSUM, 296 M. V.A.R.A. 6.45 Li
chaamsoefeningen o.l.v. G. KI eerekoper 7.30
Idem 8.00 Tijdsein en gramofoonmuziek
10.15 Uitzending voor de arbeiders in de con
tinubedrijven 12.00 Tijdsein en V.A.R.A.-
Septet o.l.v. Is. Eyl 1.45 Verzorging zender
2.15 „Onze keuken" door P J Kers Jr
5.30 V.A.R.A.-septet o.l.v Is. Eyl 7.00
H. Kunst: „De veiligheid bij het baden en
zwemmen 7.15 V.A.R.A. Mandoline-ensem
ble 8.00 Tijdsein 8.01 „De plek van de
Misdaad". Hoorspel door Bep Otten 8.45
V.A.R.A.-orkest o.l.v. Hugo de Groot 9.30
Uizending voor den Alg. Ned. Bond van Han
dels- en Kantoorbedienden. De wederwaardig
heden van Wakker en Tropenduit door het
V.A.R.A.-Tooneel 12.00 Tijdsein en sluiting.
Radio Vervolg Woensdag 22 Juni - No. ELF
BRUSSEL, 509 M. 12.20 Concert door het Max
Alexysorkest 6.20 Concert. 5.50 Gramofoon-
platenconcert 8.20 Gala-concert door Groot
orkest van het N. I. R. 12.20 Uitzending uit
„Wivex" 3.20 Concert door het Omroep
orkest o. 1. v. Emil Ressen 5.20 Gramofoon
muziek 8.20 Edvard Krieg-concert door het
Omroeporkest o. 1. v. Launy Grönd&hl 10.20
Populair orkestconcert Concert door het
Omroep-symphonieorkest 7.30 Populair con
cert 10.20 Dansmuziek.
HAMBURG, 372 M. 1.35 Gramofoonmuziek
2.30 Idem 4.50 Concert uit Bad Pyrmont
6.15 Gevarieerd Programma 10.40 Dans
muziek.
KÖNIGSWUSTERHAUSEN, 1635 M. 3 20
Gramofoonmuziek 4.50 Concert Zie Ham
burg.
LANGENBERG, 472 M. 12.20 Concert door
het Omroeporkest van München 1.20 Con
cert o. 1. v. Wolf 8.20 Concert o. 1. v. Wolf
5.20 Vesperconcert o. 1. v. Wolf 8.20 Con
cert o. 1. v. Wolf 10.40 Concert uit het „Hote!
zu Post" Orgelconcert door Quientin Ma-
clean in het Trocadero 1.05 Gramofoonmu
ziek 4.20 Concert 5.05 Orgelconcert 8.20
Concert door het B. B. C.-Theaterorkest
10.55 Roy Fox en zijn band in „Monseigneur"
PARIJS (Eiffel), 1446 M. 8.50 Orgelconcert
door Alexandre Cellier 1725 M. 12.50 Gramo
foonmuziek 9.05 Cabaretliedjes.
Milaan 331 M. 8.2C Gramofoonmuziek
8.50 Operette-uitzending.
Rome 441 M. 8.20 Gramofoonmuziek 9.05
„El grillo del focolare. Opera van Zandonai.
Weenen 517 M. 8.05 Tanze aus drei Jahr-
hunderten Het Weensch Symphonieorkest
10.20 Dansmuziek door The Blue.
Warschau 1412 M. 5.20 Boys uit het Graben-
café. Het omroeporkest o.l.v. J. Oziminski
6.40 Dansmuziek 8.20 Vocaal concert 9.30
Pianorecital 10.20 Dansmuziek.
Beromünster 460 M. £.20 Concert door het
Omroeporkest 10.20 Populair concert door een
strijkkapel.
VOOR NADERE BIJZONDERHEDEN VER
WIJZEN WIJ NAAR DEN KATHOLIEKEN
RADIOGIDS
In New-York gaan dagelijks 12.000.000 per
sonen met de lift. Geen ander vervoermiddel
heeft zooveel passagiers. Het jaartotaal var,
213.500.000 is bijna het dubbele van de bevol
king der Ver. Staten. De 31.117 liften van
Manhattan zouden, naast elkaar gelegd, een
totaal van 91.500 mijlen beslaan. Als het 250.000
dollar-gebouw van Rockefeller in Manhattan
voltooid is, zullen er nog 100 liften zijn bij
gekomen. Voor den centralen toren van 70 ver
diepingen alleen zullen er 74 dienen, dus nog
6 meer dan de 68, welke de 108 verdiepingen
van Empire State Building bedienen. Dan is
men evenals in Chrysler Building in nog geen
minuut, hoe hoog ook, waar men zijn moet.
De Equitable aan Broadway bezit "slechts" 65 j
liften voor haar 42 verdiepingen; New York
Life Insurance 38 voor 34, New Central 27 voor
34, Graybar 37 en Woolworth, dat drie jaar
geleden nog de grootste wolkenkrabber was
33 voor 60 verdiepingen.
Voor de vijfde maal, nu middernacht, speel
den de torenklokken 't „Gij schitterende kleu
ren van Nederlands vlag", en voor de vijfde
maal ook, dien nacht, greep de stormwind de
klankenreeks beet en sloeg die boven de huizen
aan flarden.
Op dat zelfde oogenblik voelde Ik een hoogst
oneerbiedigen tik op m'n neus. Verstoord ik
rechtop zitten in m'n bed. Een tweede tik viel
in m'n nek en er waggelde iets kouds over m'n
rug. Buiten gutste de regen.
„Ik geloofzei ik tot m'n vrouw, „dat we zul
len moeten verhalen. Het lekt hier...." En ik
draaide het licht op.
Aan het plafond, recht boven onzen slaap-
bodem, glommen vriendelijk en vroolijk twee
dikke waterdruppels. Ze waggelden een oogen
blik. Floep! sprong er een naar beneden en be-
gioef zich in den rand van de wollen deken.
Flap! deed nummer twee en volgde. En onmid-
delijk vertoonden zich op de zoo juist verlaten
plaats twee andere druppels, keken even nieuws
gierig omlaag en waagden den sprong eveneens.
En nu volgden ze elkaar al sneller en sneller,
vertoonden zich op vier, vijf plaatsen tegelijk,
drongen zich hier en daar saam tot een
stroompje en dwongen ons daardoor met ons
ledikant eenige graden westelijk te koersen en
midden in de kamer voor anker te gaan.
De kameremmer, de waschkom, een zinken
teil en het hoogst nuttige instrument dat in
elk nachtkastje onmisbaar is, werden gerequi-
reerd om de jolige en losbandige waterdruppels
op te vangen. De regen kletterde tegen de
ruiten. De stormwind gromde en bromde. De
druppels in de kamer deden: pien, pan, tip,
tsjeng en de torenklokken tjingelden een me
nuet van Mozart. Het was alles zeer vroolijk
en we deden geen oog meer dicht.
Om negen uur belde ik in'n huisbaas op.
„Er is een lek op het dak," begon ik.
„Best meneer," zei een grocstem.
„Dat kan ik niet vinden," protesteerde ik.
,Ik zal u den loodgieter sturen," beloofde de
grocstem
Ik betuigde m'n tevredenheid met deze toe
zegging en hing den telefoonhaak op.
„De loodgieter komt vandaag.' berichtte ik
m'n vrouw, „dus laten we daarop rekenen".
We maakten eenig toilet; de kamers kregen
een extra-beurt; den geheelen dag leefden we
in hoopvolle verwachtingmaar de loodgie
ter verscheen niet. Den volgenden dag even
min. En intusschen huppelden in onze slaapka
mer de regendroppels genoegelijk in de wasch
kom, den kameremmer, de zinken teil en het
nuttige nachtkast-instrument. Nu en dan hup
pelde er ook wat kalk mee van het plafond.
Opnieuw belde ik .n'n hulsbaas op.
„U zou me eergisteren den loodgieter ge
stuurd hebben," begon ik.
„Dat heb ik ook gedaan zei de grocstem.
„Daar heb ik niets van bemerkt," antwoordde
ik .grommig, „er is geen loodgieter geweest."
„Dan zal ie toch vandaag we] komen," meen
de de grocstem.
„Dat hoop ik," bromde ik en wilde er nog
iets hartelijks aan toevoegen. Maar een lieve
damesstem mengde zich in ons telefoongesprek
en vroeg: „hebt u een lekker tongetje voor me?"
Ik hing dus onmiddellijk den haak op. M'n
vrouw stond achter me.
„En....?" vroeg ze in spanning.
„Hij zal vandaag komen," stelde ik haar ge
rust.
Dien middag werd er gebeld en de meid kwam
zeggen dat er iemand was van de firma Smit
enne nog wat.
„Laat binnen", zei m'n vrouw, „dat is van den
huiseigenaar."
Op den drempel verscheen een heerachtige
arbeider.
„Meneer en mevrouw" zei-die beleefd, „ik
kom van de firma Smit en
„Uitstekend, uitstekend, viel ik hem in de
rede en om hem maar dadelijk op z'n gemak te
zetten en hem wat vriendelijk te stemmen, voeg
de ik er aan toe: ,U hebt het zeker nog al druk.
niet waar?"
„Ik heb geen klagen," verzekerde hij. „In ons
vak zjjn altijd reparaties en karreweitjes, en
och. dan het naloopen van je contracten, niet
waar?"
„Natuurlijk, natuurlijk."
„Een kop thee?" vroeg m'n vrouw.
„Dat zal ik niet afslaan, mevrouw".
„Gaat u even zitten, 'n Sigaartje?"
„Nou meneer.ook daar zeg ik geen neen
tegen."
„Er is heel wat schade aangericht hè, door
dien storm de laatste dagen."
„Geweldig meneer, geweldig. Als u in het
Vondelpark ziet, zonde en jammer van die
mooie boomen."
„Ja, en bij ons op het dak schijnt het ook
niet erg pluis te zijn. Willen we maar eens gaan
kijken?"
Bevreemd keek de man ons aan; vroeg toen
wat schuchter: op het dak meneer?"
„Ja. Ten minste, ik denk, dat u het daar wel
zult moeten zoeken, niet waar?
„Wèt moeten zoeken, meneer? Ik begrijp U
niet."
„Wel, het lek natuurlijk."
„Het lek?vroeg de heerachtige arbeider
nu verbaasd. „Pardon, meneer. Ik kom vra
gen of mevrouw misschien een naaimachine
wil koopen. Ik kom van de firma 3mit en..."
„Dat had u dan wel dadelijk kunnen zeg
gen", stoof ik op. „We zien u voor den lood
gieter aan; denken dat u van onzen huiseige
naar komt; de firma Smit en
„Pardon meneer, dat is dan een misverstand."
Kregel gaven we hem z'n afscheid.
Een loodgieter verscheen ook dien dag niet.
's Nachts viel er een stuk plafond naar be
neden en sloeg een scherf uit het buiten het
nachtkastje staande nuttige voorwerp. Buiten
gutste de regen en binnen deden de druppels:
pan, pien, tip, tsjeng.
Het was hoogst genoeglijk.
Om acht uur 's morgens belde ik woedend
m'n huisbaas op.
„Die loodgieter die er gistermiddag is ge
weest, was geen loodgieter!" brulde ik.
..Ik verzeker u meneer, dat ie van middag
komt."
„Het heele plafond komt zoo langzamerhand
naar beneden."
„Ja, best, meneer; van middag komt ie."
En werkelijk.... eenige uren later verscheen
er een als werkman gekleed heer.
„Ik ben de loodgieter" zei de man met een
piepstemmetje.
Ik ging hem voor naar ons slaapvertrek, waar
ons ledikant nog steeds in het midden voor
anker lag. Hf] zette een hoogst ernstig gezicht
en keek geruimen tijd naar de wonden in het
plafond. Toen wees hij met z'n vinger om hoog
°n fluisterde schuchter: „het zit daar."
Zoudt u denken?" vroeg ik. niet mindei
-"•nstig fluisterend.
„Ja. Nu moet ik nog even op den zolder zien.'
Ik wees hem den weg. Vijf minuten later
daalde hij weer neer. „Ik heb het gezien", zei
hij.
„Goeden middag meneer."
„Jawel, maar wat nu?" vroeg Ik verbaasd.
,.lk zal m'n knecht sturen."
„Wanneer?"
Van middag nog."
De knecht kwam drie dagen later, nadat li
nog een keer den huiseigenaar had opgebela
Toen werd het lek gemaakt. Maar intusschen
was het plafond hoe langer hoe verder af
gebrokkeld. Stroo puilde uit de wonden. Het
was dringend noodig dat de stucadoor kwam
Ik wilde den huisbaas dus allereerst meedeelen
dat de loodgieter er nu eindelijk geweest wa-
en hem verzoeken nu den stucadoor te zenden
Ik belde hem dus nogmaal op.
„De loodgieterbegon ik.
„Mijnheer!" brulde ni.idig en driftig, de groc
stem aan den anderen kant, „ik bezweer u b!
alles wat me heilig is, dat ie van middag zor
der mankeeren komt
Vervelend jongmensch tot een zijner vrien
den:
„Zeg amice, ik ben morgen te eten ge
vraagd, waal-mee zou ik mijn gastvrouw eer
aangename surprise kunnen bereiden?"
„Bedank!"
T
*<*11 "VL.
„Juist, beweging is dè methode om corpulentie te besu <j
den. Ik zal iemand huren om me te wiegen."
A lis* y. op dlt blad zUn Ingevolge de verzekeringsvoorwaarden tegen f Oflftfl bij levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f t7Cfi bij een ongeval met Of/1 bij verlies van een hand 1 Of bij verlies van een Ctl bij een breuk van Atl bij verlies
**C€f Cl U Uil tlCf ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeeringen verlies van beide armen, beide beenen of beide oogen 4 tJl/»1" doodelijken afloop# een voet of een oog# 1 duim of wijsvinger# t#l/«"*been of arm# Tl/« anderen
van 'n
vinger
I
lo
haar eenvoud had Marie-Claire gemeend,
hit buiten zijn een tijdperk van rust zou
®ti0 ^ugen. Maar door de weinige ruimte, het
Phouhelijk samenzijn, de kwellende moeite
zelf voor al het onderhoud der kleederen
t>r ^rgen, kwam er van die rust niet veel.
het.Cj ens> deze gedwongen gem:enzaamheid
tij/ het verschil in karakter en levensopvat-
g hog meer uitkomen.
<}0 ^'ie-Claire betreurde haar zolderkamertje
®®h? haar zelf ingericht. Hier kende zij geen
^ijl behalve in de kerk, en zeer dik-
Ws zocht ze daar een schuilplaats, meer uit
aan stilte en rustigheid dan uit
hltjke godsvrucht.
^Oo Je denkt er toch niet over naar het
ïjj ,st®r te gaan, Marie-Claire? vroeg Jo:ette.
- eh iemand, wien dat geweldig zou spijten.
*rie-Claire glimlachte bitter.
^ocht het God behagen, dat ik deze roe
ping kreeg. Niemand, hoor je wel, niemand
ter wereld zou daarover bedroefd zijn.
Jawel! Mijnheer Auban!
Och kom, dwaasheid! En je zei laatst,
dat hij verliefd was op Edith!
Jawel, vroeger! En ze zou hem graag
getrouwd hebben, daar sta ik je borg voor!
Maar nu is 't kapitein d'Hautemare, wel
niet zoo rijk, maar hij draagt een naam en is
jong. Bovendien houden wij veel van officieren.
O, zonder dien kapitein, haar nieuwe flirt,
zou Edith je de oogen uitgekrabt hebben, ge
loof ik!
Foei, Josette! Hoe kun je zulke uitdruk
kingen gebruiken en je met zulke dingen be
moeien!
Ik ben vijftien jaar, Marie-Claire, zei
Josette lachend. Mijn korte rokken en hangend
haar doen je mijn leeftijd vergaten. Welnu,
ik zou ook mijnheer Auben kunnen liefhebben:
hij is zoo rijk!
't Is verschrikkelijk, op jouw leeftijd
zoo te denken!
Ik hoop, dat hij je zal vragen en dat je
ja zult zeggen. Wel weet ik niet, hoe mama
je een uitzet zal kunnen geven, want dit lieve
uitstapje zal wel de rest van je geld verslin
den. Maar alia! dan raak er ten minste één
van ons onder dak!
Sedert dien dag schonk Marie-Claire meer
aandacht aan de bezoeken van mijnheer Auban.
die telkens met zijn auto kwam aanrennen, de
familie naar 't woud geleidde en haar heer
lijke lunches aanbood, 't Was een klein, gezet
vantin naar Hn viiftie loopend, met dunne haren
en zwaren knevel, die naar Josette's opvatting,
miraculeus zwart bleef. Hij bezat goede manie
ren en werd overal ontvangen; doch Marie-
Claire vond hem onder alle opzichten onbetee-
kenend. Ook sprak hij, naar haar meening,
wat al te veel over zijn villa, kasteel, wijn
gaarden en auto's.
Veertien dagen na de aankomst te Arca-
chon, terwijl men reeds aanstalten maakte
voor de terugreis, riep mevrouw de Solliès op
een morgen haar stiefdochter bij zich.
Met lachend gelaat, waarop echter ook nog
iets anders te lezen stond, deelde ze Marie-
Claire mede. dat deze meer geluk had dan
haar zusters, daar ze reeds nu ten huwelijk
gevraagd werd.
Ondanks de praatjes van Josette voelde de
arme Marie-Claire haar hart kloppen, en er
welde een dwaze gedachte in haar op: had
Max haar gevraagd? Die illusie duurde kort,
en de teleurstelling daarover was nu juist niet in
't voordeel van mijnheer Auban.
Hij verzekert je bij contract honderd-
vijftig duizend franc en zal je drieduizend
franc speldegeld per jaar geven, terwijl hij
bovendien je toiletkosten op zich neemt zei
mevrouw met een zucht. Hij heeft goede re
laties, doet prachtige zaken en zijn villa moet
zeer mooi zijn, naar men zegtIk meende,
dat hij aan Edith dacht, (nog dieper zucht»,
maar zooals je ziet. heb jij zonder je eenige
moeite te geven de overwinning behaald.
Zonder mij eenige, moeite te geven? her
haalde het meisje gebelgd. Ik hoop mij nooit
moeite te geven om een echtgenoot te verove
ren. Het spijt me, dat ik mijnheer Auban
niet uit hetzelfde oogpunt bekijk als uzijn
vrijgevigheid laat me koud, en zijn woning is
me onverschillig. Hij zou mijn vader kunnen
zijn, en wat ik van zijn smaak en ideeën weet,
past zoo weinig bij de mijne, dat ik liever gou
vernante zou willen worden dan met hem te
trouwen.
Haar wangen kleurden van opwinding, doch
zij deed haar best kalm te blijven, om zich des
te beter op de discussie voor te bereiden, die
ze onvermijdelijk voelde.
Weigeren? En dat zelfs zonder de moeite
te nemen er over na te denken. En dat een
partij, die de meeste meisjes onder onze ken
nissen begeerlijk zou voorkomen? Maar dat is
zotternij, of misschien onvergeeflijke hoog
moed. Denk je misschien beter te zullen vin
den?
O, neen! Ik denk in het geheel niets te
zullen vinden.
Weet je wel, dat hij eenige millioenen be
zit. hernam mevrouw, met moeite haar toon
bedwingende, en dat je met een beetje handig
heid je positie nog veel beter kunt maken? We
zouden bovendien over de betrekkelijk kleine
som bij het contract bepaald, nog wel eens
kunnen praten, en....
Moeder!
Waarlijk, vervolgde mevrouw ietwat hef
tiger, je besluit is niet alleen onzinnig, maar ook
vreeselijk zelfzuchtig. Heb je niet begrepen, dat
een fortuin, gelijk je wordt aangeboden, om je
heen zou schitteren? Want je zou je zusters
kunnen helpen!
Van ganscher harte zou ik ze van dienst
willen zijn, maar niet tot dien prijs. Een huwe
lijk, zoo geheel en al van sympathie ontbloot,
komt me schandelijk voor.
Treurig voegde mevrouw de handen samen.
Waarom heeft hij ook Juist u gevraagd?
riep ze, in tranen uitbarstend. Eerst dacht hij
aan Edith, en die zou hem niet geweigerd heb
ben. Zoo'n eenige kans voor ons allen! Maar jij
hebt zijn aandacht getrokken, terwijl hij nog
weifelde. Wat zijn de jonge meisjes onzer dagen
toch romanesk en vooral zelfzuchtig; ze denken
slechts aan zich zelf, en de moeilijkheden van
anderen laten haar koud.
Waarlijk, moeder, zei Marie-Claire met
vochtige oogen, ik geloof mij niet schuldig, en
ook niet zelfzuchtig, wanneer ik niet verkies mi)
voor een man op te offeren, die mij mishaagt,
dien ik niet gelukkig kan maken. Als mijn va
der nog leefde, o, die rechtschapen man zou me
luide toeroepen mijn leven niet te verpanden,
wanneer mijn hart er zich ten volle tegen ver
zet.
Mevrouw liet haar tranen den vrijen loop en
klaagde steen en been: zij gaf zich zooveel
moeite! Slapelooze nachten, berekeningen zon
der end! En wat moest er van haar dochters
worden, als met moeders dood het weduwe
pensioen ophield? Wat zouden ze met het wei-
nigje, dat overbleef, doen? Want, nu mevrouw
Soyer niet voor Marie-Claire gezorgd had, zou
den ze met haar vieren moeten deelen.
Was het meisje anders licht bewogen, thans
kwam heel haar gemoed tegen deze onbillijke
verwijten in opstand.
Ik kan niet gelooven, zei ze, dat u Edith
en Germaine aldus pressen zou, indien er
voor haar sprake van een onsympathiek huwe
lijk was. Als ik te zwaar op uw budget weeg,
moeder, ben ik ten volle bereid uw zorgen te
verlichten en zelf den kost te gaan verdienen.
Op eens waren mevrouws tranen gedroogd en
verontwaardigd keek ze haar dochter aan.
Je brood gaan verdienen? Naar beneden
tuimelen? De positie van je zusters nog moei
lijker maken? Neen, Marie-Claire, nooit zal ik je
dat permitteeren! Wees maar tevreden, ik zal je
van een aanzoek verlossen, dat je eigenliefde
had moeten streelen, dat je toekomst verze
kerd zou hebben.
En statig verliet mevrouw de kamer.
Over mijnheer Auban hoorde Marie-Clain
niet meer spreken. Twee of drie dagen lang ver
wachtte ze met angstig hart de verwijten hare:
zusters, doch behalve enkele speldeprikken lie
men haar met rust. Toch durfde ze niet vra
gen, wat haar moeder hem geantwoord had.
Na lange overpeinzing had mevrouw de Sol
liès een uitweg gevonden om den rijken huwe-
lijkscandidaat niet voor goed uit haar huis te
jagen en tegelijk voor Marie-Claire niet alle
andere aanvragen onmogelijk te maken. Daar
om sprak ze van „oudere plannen". Doch on
danks al haar kunstmiddeltjes ontstond nu het
fabeltje, dat Marie-Claire reeds verloofd was,
en mijnheer Auban deed zijn best dit te beves
tigen en te verspreiden, om aldus zijn eigen
figuur eenigszins te redden.
Wordt vervolgd.
