Weekmarkten in rusland
KAMER No. 11
«MB*
RADIO-PROGRAM
DE VIJANDEN VAN HET BIJENDORP
Schatten van Schoonheid
tl
ZATERDAG 25 JUNI
belden van ellende en
ontreddering
zorg der Sovjets
Zondag 26 Juni
Maandag 27 Juni
et
1 tfeze plaatsen komt het heim
wee naar een meer mensch-
waardig bestaan steeds
dreigender tot
uiting
'to
Kt
IMEK mrdr -MEEK
VERHAAL VAN
DEN DAG
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
FEUILLETON
(Van een specialen medewerker)
n Moskou slechts weinig plaatsen en
8ehheden waar men een diep inzicht krijgt
6 bestaande verhoudingen in het heden-
L °he Rusland, daar de Sovjets er zorgvuldig
waken dat het uiterlijk beeld steeds een
jl®°ed mogelijken indruk maakt. Maar de
^arkten in de verschillende steden zijn
Ij'te Sovjets steeds een voorwerp van aan-
nde zorg geweest. Want dat zijn juist de
l waar de begeerte en het heimwee naar
(Ter menschwaardig bestaan op een steeds
'jpider manier tot uiting komen.
Seveer in het centrum van de stad Moskou
J*eh „Sucharetoren" ligt tusschen hooge
Tzemes, afgesloten door een groot houten
ljeeö heele stad van kramen.
kJts, Kirgiesen, Kalmücken, Mongolen, Tar-
t uit alle streken van het groote onmete-
j. Russische rijk kan men daar vertegen-
,i óffers vinrïpn Tn siITp bopkpn fin kanten
is de beroemde Sucharewsky markt.
°rgens om 9 uur begint het drukke markt-
een leger van markt kooplui stormt door
&°0:
tt om de beste plaatsen te veroveren: Zi-
'Sers vinden. In alle hoeken en kanten
ze op den grond en drijven negotie in
Test onmogelijke handelsartikelen. Daar
Th door zwerven de „Bessprisorni" de ver-
'°osde Jeugdige vagebonden die als een
vodden op de markt liggen: men is ge-
Takt om heel voorzichtig te loopen en z'n
op z'n zakken te houden, anders loopt
lfó'evaar, om een pak slaag te krijgen of z'n
kwijt te raken.
Sucharewsky markt is in den waren zin
1 Tt woord een rommelmarkt, zooals alle
T en zij onderscheidt zich in niets van die
T iritpmfl.tinnfl.1i» voddenmarkten als hflt
internationale voddenmarkten als het
Plein in Boedapest of de Whitechapel in
T. Toch is er een groot verschil: hier is
ski-.
aat immers veel grooter dan het aanbod.
Toote gebrek aan alle mogelijke verbruiks-
Tn en kleedingstukken is oorzaak, dat deze
een der meest gewichtige plaatsen gewor-
l in de voorziening van de volksbehoeften.
^are Jacob, het goedkoopste adres, de om-
F;r enz. zijn hier onbekend. Over het geheel
®6n sfeer van geheimzinnigheid en stille
■Tond het middaguur staat het marktleven
T hoogtepunt. Langs de nauwe straatjes
°P het marktplein uitloopen, golft een
>3 van koopers en nieuwsgierigen, 't Is
hSt onmogelijk om zich aan die mee
st "de vloedgolf te onttrekken. Men moet
Ten stroom mee: langzaam schuifelt men
'tfoS Soms wordt men van den grond op-
®n zweeft men een oogenblik tusschen
ij en aarde. Langs de algemeene afdeeling
Tn betrekkelijk vlug passeeren. Oud ijzer,
van matrassen, verroeste spijkers en
bvallen vinden hier nog grage koopers. In
'Urgerlijke afdeeling" ondervindt men meer
'"«iUllllllll
vertraging. Het laatste restje armzalig bezit van
een voormaligen middenstaander wordt hier te
koop aangeboden en de troostelooze eigenaars
kunnen dan weer een week langer hun ellendig
bestaan rekken.
Gordijnen, kristal, koffers, zilveren kroonluch
ters, heiligenbeelden vormen bij dezen totalen
uitverkoop een triest stilleven. Dan volgt de af
deeling textiel. Stoffen, jassen, kousen en
schoenen zijn meest gesmokkelde artikelen en
worden tot fabelachtig hooge prijzen ten ver
koop aangeboden, waaruit tevens blijkt dat er
een schrille wanverhouding bestaat tusschen den
officieelen roebelkoers en de noteeringen die hier
opgeld doen.
De kwaliteit der koopwaar is ongemeen slecht,
maar desondanks blijven het begeerenswaardige
artikelen.
Dan komt men in eens op de afdeeling levens
middelen en dat is het middelpunt van heel de
marktdrukte. De meeste koopers zijn daarvoor
feitelijk alleen gekomen. De. afzonderlijke
kraampjes worden hier belegerd of staan leeg,
naar gelang de prijs en het aanbod. Hier kan
men alles krijgen wat in de bestoven uitstal
kasten der regeeringswinkels niet te vinden is.
Hoe zijn die levensmiddelen hier gekomen? De
boeren hebben tarwe achtergehouden, regeerings-
ambtenaren der distributie hebben gesmokkeld
en zwervende vagebonden hebben een aanval
gedaan op een levensmiddelentransport. De
autoriteiten zien hier veel door de vingers, want
deze vrije markt is voor talloos velen een ware
uitkomst in verband met de slechte levensmid-
delenvoorziening.
De laatste resten van de voormaalige burgerij
en al degenen die van de distributie van levens
middelen werden uitgesloten, zijn genoodzaakt
willen zij niet van honger omkomen om
hier tegen woekerprijzen de meest noodzakelijke
levensmiddelen te koopen. Maar ook de- com
munisten slaan hier hun slag, zoowel de gewone
proletariërs als de ambtenaren en klerken, die
maar weinig levensmiddelenkaarten krijgen,
terwijl de hoogere ambtenaren die beter betaald
worden alsmede partijbestuurderen, ingenieurs
en deskundigen liefst hun hooger loon hier be
steden.
De prijzen? Dat is een spel van vraag en aan
bod, een geregeld loven en bieden, schandalig
hoog in ieder geval. Hier komt duidelijk tot
uiting dat de roebel feitelijk geen innerlijke
waarde meer heeft. Om slechts enkele voorbeel
den te noemen: een Russisch pond boter (400
gram) kost 1012 roebel (d.i.: 12 tot 15 gulden)
en suiker 4 tot 6 roebel per pond.
Tot nu toe was de vrijhandel feitelijk officieel
verboden. Sinds 1928 immers, toen het tijdperk
van Stalin's socialisatie regiem werd ingeluid,
was alle handel staatsmonopolie. Toen werd
werkelijk alle particuliere handel lam gelegd met
als noodzakelijk gevolg, dat de levensmiddelen
voorziening hopeloos in de war liep en hongers
nood en ontevredenheid hun intrede deden. In
den beginne heeft men toen den smokkelhandel
weer oogluikend toegestaan, slechts voor korten
tijd naar men meende, maar deze toestand heeft
zich meer en meer geconsolideerd. De levens
middelenvoorziening, zooals die door de regeering
werd georganiseerd, is een volslagen mislukking
gebleken, ondanks de ver doorgevoerde sociali
satie van alle landbouwbedrijven. De verwach
tingen die men op de Sowchosen en Kolchosen
gevestigd had, werden deerlijk teleurgesteld en
men was weer opnieuw aangewezen op de ge
dwongen leveringen der vrije boeren. Maar de
boeren kwamen in verzet; zij dreigden zelfs, geen
koren meer uit te zaaien, ondanks de zware
straffen die hun te wachten stonden. Want de
vergoeding, die de boer ontving voor de land
bouwproducten, welke hij inleverde, bedroeg nog
niet de helft van de nominale waarde, terwijl
hij kleeren en andere gebruiksartikelen, noodig
voor zijn onderhoud, bij de sluikhandelaars
slechts tegen exorbitante prijzen kon betrekken.
Volgens de nieuwste bepalingen, welke onder
HUIZEN, 1875 M. N.C.R.V. 8.30 Morgenwij
ding door Ds. J. P. van Heest, K.R.O. 9.30 Gra-
mofoonmuziek, 10.30 K.R.O.-orkest onder lei
ding van Johan Gerritsen, 12.50 Godsdienst
onderricht voor ouderen door prof. D. Bont,
1.20 Eucharistisch Congres te Dublin, 2.35\Gra-
mofoonmuziek, 3.20 K.R.O.-sextet onder leiding
van Piet Lustenhouwer, 3.45 Inleiding op het
a.s. Nationaal Mariacongres „De Maria Op
dracht" door Mr. Ch. Hustinx, N.C.R.V. 5.
Het Chr. Radiokoor onder leiding van G. v. d.
Burg, 5.50 Kerkdienst uit de Ned. Herv. Kerk
te Nieuwerkerk, K.R.O. 7.45 prof. dr. Alph. Mul
ders: „De Missiepolitiek van de Kerk", 8.10
Voetbaluitslagen R. K. P., 8.15 K.R.O.-salon-
orkest onder leiding van Marinus van 't Woud;
10.40 Epiloog voor klein koor onder leiding van
Jos. H. Pickkers.
HILVERSUM, 296 M. V.A.RA. 8.15 Licha
melijke oefeningen onder leiding van G. Klee-
rekoper, 9.Postduivenberichten en voetbal-
mededeelingen, 9.05 Orgelspel door Johan Jong,
VJP.R.O. 10.30 Kerkdienst uit den N. P. B. te
Bloemendaal, A.V.R.O. 12.Tijdsein en „Tirol
en de Dolomieten" door Ivans, 12.30 Omroep
orkest onder leiding van Nico Treep, tusschen-
spel van gramofoonmuziek, 3.Het Residentie-
Orkest onder leiding van Ignaz Neumark, So
liste: Toos Schleyer, zang, 2.boekenhalfuur-
tje door Cornells Veth, „Jan Steen", 2.30 Om
roeporkest, 3.— Aansluiting met het Kurhaus
te Scheveningen, Het Residentie-Orkest onder
leiding van I. Neumark en Soliste; pauze: Gra
mofoonmuziek, 4.30 Gramofoonmuziek, V.A.R.A.
5.Dilettanten-uurtje „Door Vereeniging
Saamgebraeht", Amsterdam, onder leiding van
Nico van der Linden, 6.V.A.R.A.-orkest on
der leiding van Hugo de Groot, 6.45 Literair
halfuurtje door A. M. de Jong, 7.15 V.A.R.A.-
Orkest, 8.Persberichten van het Persbureau
Vaz Dias, A.V.R.O. 8.15 Het Concertgebouw
orkest onder leiding van Dr. W. Mengelberg,
Beethovencyclus met medewerking van ver
scheidene solisten, 8.40 causerie door W. Vogt,
10.10 voordracht door Nico de Jong, 10.30 Ko-
vacs Lajos en zijn orkest, tusschenspel gramo
foonmuziek.
BRUSSEL, 509 M. 5.20 dansmuziek uit
Palais St. Sauveur te Brussel; 6.20 gramofoon
muziek; 7.20 idem; 8.20 concert door het Ra
dio-orkest o. 1. van Karei Walpot; 11.00 gra
mofoonmuziek.
KALUNDBORG, 1153 M. 12.20 Omroepor
kest o. 1. van Launy Gröndahl; 4.20 concert
door het Harmonie-orkest o. 1. van F. Hemme;
8.20 Omroeporkest o. 1. van Launy Gröndahl;
9.45 concert; 11.10 moderene dansmuziek.
BERLIJN, 418 M. 2.50 vocaal concert o.
1. vari Arnold Ebel; 4.10 militair orkest o. 1-
van Adolf Berdien; 8.20 „Surcouf", operette
van Planquette.
HAMBURG, 372 M. 12.30 concert door het
kleine Noragorkest o. 1. van Adolf Seeker; 10.50
dansmuziek uit „Boccaccio"; 11.30 dansmuziek
uit „Atlantic".
KÖNIGSWUSTERHAUSEN, 1635 M. 12.35
concert.
den druk van de groeiende ontevredenheid door
het centrale comité genomen werden, mag de
boer een gedeelte van z'n oogst op de vrije markt
te koop aanbieden.
Deze nieuwe maatregel is geenszins een pewijs
van de rekbaarheid van het nieuwe systeem
maar het is een overtuigend blijk, dat het staats
monopolie ook in dit opzicht absoluut schip
breuk heeft geleden.
(Nadruk verboden)
Toen kwam nog bet ergste met de gummi-schoenen. Zoodra er een
baar druppels regen vielen, hadden de schoenen hun dienst gedaan
en waren nog gevaarlijker dan de oude laarzen. Je kon de diertjes
biet gummi-schoenen aan de grappigste buitelingen zien maken en
be hommel, die ze verkocht had, zou spoedig boteten voor zijn bedrog.
Maar, terwijl de wespen en hommels zich druk maakten over hun
miskochte schoenen, bleef Jaap niet werkeloos. Zoo wandelde ie na
een voormiddag van Ijverig werken rustig ln het zonnetje en be
landde bij een uithangbord. „Meer vliegen met honing dan met
azijn," pruttelde Jaap verbaasd. „Dan ga lk dat eens met de wespen
probeeren," en hij spoedde zich blij naar huls.
LANGENBERG, 472 M. 1.20 concert o. 1.
van Wolf; 5.20 Vesperconcert; Bazuinmuziek en
Volksdansen; 11.05 dansmuziek door Dajos Bela
en zijn orkest.
DAVENTRY, 1554 M. 12.50 Cello-recital
door Hans Kindier; 4.35 Radio-Harmonieorkest
o. 1. van B. Walton O'Doneill; 5.50 zangvoor
dracht; 9.25 Kamermuziek; 10.50 epiloog.
PARIJS EIFFEL, 1446 M. 1.45 concert
door het Omroeporkest o. 1. van Ed. Flament;
3.50 gramofoonmuziek.
PARIJS RADIO, 1725 M. 8.05 gramofoon
muziek; 1.20 idem; 1.50 gramofoonmuziek; 6.05
idem; 7.05 concert; 8.50 gramofoonmuziek.
MILAAN, 331 M. 7.25 gramofoonmuziek;
8.50 „Rondine", opera in drie bedrijven van
Puccini.
ROME, 441 M. 9.05 „De Dochter van Ma
dame Angot", operette in drie acten.
WEENEN, 517 M. 10.05 Populair concert
door de Joseph Wolnerkapel.
WARSCHAU, 1411 M. 12.35 concert door
het Politie-orkest o. 1. van Al. Sielski; 5.20
concert door het Omroeporkest o. 1. van J.
Oziminski; 8.20 concert door het Philharmonie-
orkest van Warschau o. 1. v. J. Oziminski;
10.25 dansmuziek.
BEROMUNSTER, 460 M. 7.30 gramofoon
muziek; 8.20 Orgelconcert; 10.05 concert door
het Omroeporkest.
HUIZEN. 1875 M. NCRV. 8 uur Tijdsein en
schriftlezing. 8.15 Morgenconcert. 10.30
Tijdsein. Korte ziekendienst. 11 uur Lezen
van chr. lectuur: „Een blanke vrouw onder de
kannibalen." 11.30 Gramofoonplaten. 12
uur Politieberichten. 12.30 Orgelconcert.
8 uur Gramofoonmuziek. 2.35 „Ridderspo
ren en andere mooie, nu bloeiende vaste plan
ten". 3.15 Cursus knippen en naaien.
3.30 Cursus stofversieren en hoedenmaken.
3.45 Verzorging zender. 4 uur Ziekenuurtje.
5 uur Concert. Harold Franken, viool.
6.30 Vragenuurtje. 7.30 Politieberichten.
7.45 Ned. Chr. Persbureau. 8 uur Propaganda-
woord D. Pereboom 8.15 Scholtens Chr. Gem.
Koor met onderafdeeling Schoten's Chr. Kin
derkoor „Zanglust". 10 uur J. Goote: „De
huidige industriëele positie van Eindhoven en
de daaruit voortvloeiende moeilijkheden.
10 uur Persbureau Vaz Dias. 1.30 Gramo.
foonplaten. Holl. programma.
HILVERSUM. 296 M. VARA. 6.45 Lichaams
oefeningen o. 1. v. G. Kleerekoper. 7.30 Idem.
8 uur Tijdsein en gramofoonmuziek. V.P.
R.O. 10 uur Morgenwijding. VARA. 10.15
Voordracht door Janny van Oogen: „Krassin
78", Albert Kuyle. 10.30 Mandoline-ensemble
o. 1. v. J. B. Kok. 10.50 Voordracht: „Het
Windei", J. G. Vermeulen. 11.05 Mandoline-
ensemble 11.20 Gramofoonmuziek. 11.30
Mandoline-ensemble. 11.45 Voordracht: „Zie
kenbezoek". 12 uur Tijdsein. Vara-septet
o. 1. v. Is. Eyl. 1.45 Onderbreking voor ver
zorging zender. 2.15 Nederlandsche schrij
vers en dichters voor de microfoon. 3 uur
Kamermuziek door Frieda Belinfante, cello,
Joh. Feitkamp, fluit, Piet Tiggers, piano.
3.30 Gramofoonmuziek. 2000 jaar muziek op
gramofoonplaten (I). 4.30 Na schooltijd. Kin
dervertellingen van Janny van Oogen. 5 uur
Spaansch gramofoonplatenprogramma. 6 uur
Vara-septet o. 1. v. Is. Eyl. 7 uur „De Lak
schoenen", schets. 7.30 Orgelspel door Joh.
Jong. 8 uur „Het verstaan van Poëzie.
8.20 Europeesch Concert. 10.50 Persbureau
Vaz Dias. 11 uur Gramofoonmuziek. 12
uur Tijdsein en sluiting.
BRUSSEL 509 M. 12.20 Concert door het Max
Alexys-Orkest. 1.30 Vervolg concert. 5.20 Con
cert door hef Symphonie-orkest. 6.50 Kamer
muziek. 9.20 Concert uit Cnocke.
KALUNDBORG 1153 M. 12.20 Uitzending uit
het restaurant „Wivex". 3.50 Concert door in
strumentaal ensemble. 8.20 Het omroeporkest.
9.50 Omroeporkest.
BERLIJN 419 M. 5.05 Piano-sonate. 5.30 Rus
sische liederen. 6.50 Populair concert. 7.30 Voort
zetting concert. 9.30 Dansmuziek.
BRESLAU 325 M. 9.30 Populair concert.
HAMBURG 372 M. 11.50 Concert uit Hanno
ver. 1.35 Gramofoonmuziek. 4.50 Concert om
roeporkest. 6.15 Gevarieerd programma. 8.20
Concert.
KÖNIGSWUSTERHAUSEN 1635 M. 2.20
Gramofoonmuziek. 4.50 Concert. 8.20 Concert.
DAVENTRY 1554 M. 12.20 Het „Ison-trio".
1.05 het Commodore Grand-orkest. 2.10 Gra
mofoonmuziek. 8.20 Het Commodore Grand-or-
kest. 11.00 Dansmuziek.
PARIJS (Eiffel) 1446 M. 8.50 Vroolfjk pro
gramma en radiotooneel. 9.55 Solistenconcert.
PARIJS (Radio) 1725 M. 12.20 Gramofoon
muziek. 9.05 Concert.
MILAAN 331 M. 8.20 Gramofoonmuziek. 8.50
Orkestconcert. 9.20 Concert.
ROME 441 M. 8.20 Gramofoonmuziek. 9.05
Gevarieerd programma m m. van Orkest en so
listen.
WEENEN 517 M. 7.45 Figaros-Hochzeit van
Mozart. 10.50 Dansmuziek.
WARSCHAU 1412 M. 5.20 Populair concert.
6.40 Dansmuziek. 8.20 Vara-uitzending. 11.15
Dansmuziek.
BEROMiiNSTER 460 M. 7.20 Gramofoonmuz.
8.20 Oude muziek. 10.05 Populair concert d. 't
omroep-orkest.
VOOR NADERE BIJZONDERHEDEN VER
WIJZEN WIJ NAAR DEN KATHOLIEKEN
RADIOGIDS
Het was een oud hótel in een dito provincie
stad. Het huis was groot en somber, het had
lange, tochtige gangen en donkere, holle ka
mers, die zelfs bij de helderste verlichting vol
donkere hoeken en schaduwen bleven. Jaren
geleden was het huis een patriciërswoning ge
weest. Sommigen beweerden zelfs, dat er zon
derlinge dingen in voorgevallen waren.
Toen de laatst aangekomen rfeiziger de ge
lagkamer binnen kwam, vond hij daar al eenig
gezelschap. Men sprak zacht met elkaar, gezeten
om de roodgloeiende kachel; verder heerschte
in de groote gelagkamer een droefgeestige stilte.
De pas aangekomene zag rond en ging toen
naar een man, die alleen in een hoek zat.
„Smits," zei hjj zachtjes.
„Wel, goede hemel Houtman; ik dacht dat
je ik weet niet waar zat!" riep de aangespro
kene, opstaande.
„Ik heb hier een paar kleine zaakjes." ant
woordde Houtman, „ik blijf maar voor één
nacht."
Ze namen bij de kachel plaats en begonnen
een gesprek over hunne aangelegenheden. De
andere logeergasten, vier of vijf handelsreizi
gers, dommelden op hun stoelen; men hoorde
niets dan het knappen van het vuur, het tik
ken der regendroppels tegen de vensters en in
de keuken -iet verwijderde gerammel van aar
dewerk.
„Een naargeestig huis," zei Smits eindelijk.
„Heel somber en onbehaaglijk. Ik zou liever in
een ander logement gegaan zijn, maar er is
er geen.
Houtman knikte.
„Wat voor kamer heb je?" vrceg hij.
„De kamer valt me nog al mee," zei Smits.
Ik was de eerste en kon dus een kamer kiezen.
Het is no. II.... Wat scheelt je?"
„Niets."
„Maar je luisterde toch en schrikte. Waarom
was dat? Is er iets met die kamer?"
„Wat zou het geven als ik je daarvan sprak?"
vroeg Houtman bedaard, „je zou me toch niet
gelooven, en me vermoedelijk nog uitlachen
bovendien."
„Ik denk er niet aan; kort en goedis er
iets met die kamer?"
„Het is de kamer waarin men zich den hals
afsnijdt," antwoordde Houtman langzaam.
De stilte in de gelagkamer was nog intenser
geworden. De andere reizigers staarden Hout
man aan, evenals Smits, wiens gezicht vertrok
in ontzetting.
„Lieve hemel!" fluisterde hij.
Houtman vouwde z'n handen om z'n knie en
knikte peinzend met het hoofd.
„Het betreft niet één geval," zei hij langzaam
het waren er drie,omgerekend nog dat ik zelf
heb gezienHeb jullie nooit gehoord hoe
het begon?"
Hij zag zwijgend den kring rond, op alle ge
zichten las hij niets dan ontkenning, schrik
en spanning.
„Tien jaar geleden was het, dat het begon."
hernam hij droomerig. „Ik was toevallig hier
in de buurt en hoorde het. Op kamer no. II
was een man gevonden met afgesneden keel.
Niemand kende hem, er ging een gerucht dat
hü een handelsreiziger was, die ongeluk in
zaken gehad had, maar de zaak werd nooit
opgelost. Maar ik herinner me goed het geheele
geval. Hij werd gevonden in z'n overhemd vóór
de waschtafel, waarop het scheerwater nog
stond, en hij hield het scheermes nog in z'n
hand.
Natuurlijk werd kamer no. 11 daarop geslo
ten en gedurende een paar jaar logeerde er
niemand. Toen kwam Jordan hier voor zaken
in de stad. Het was heel druk en alle kamers
waren bezet, ei) Jordan, die een sterke en dap
pere kerel was, nam kamer no. 11. Den volgen
den morgen werd hij gevonden.... op dezelfde
maneir als de andere, in z'n overhemd en met
het scheermes nog in de hand, maar zoo dood
als 'n steen.
Dat was de tweede. En de derde was Peters,
dien iemand misschien nog wel gekend heeft,
Van Jordan ging het gerucht, dat hij in den
laatsten tijd nog al tegenslag had gehad, en
zich daarom wel van kant kon hebben gemaakt.
Maar bij Peters was daar geen sprake van. Hü
was een jonge kerel, wien alles voor den wind
ging en pas verloofd. Hij lachte om de kwade
geruchten die over kamer no. 11 liepen en
stond er op, zelf in die kamer te gaan logeeren.
Om twaalf uur werd iedereen opgeschrikt door
een vreeselijk schellen uit die kamer, maar toen
een paar dappere lui naar boven gingen, von
den ze Peters daar zitten lachen en vroeg hü
om een glas punch. Dat glas werd den volgen
den morgen leeg op tafel gevonden."
„En de man zelf?'
„Die werd gevonden om zes uur 's morgens.
jfnvult nut op de Umy
sluimaren in Uw huid. Gelaatsmassage met
Purol wekt ze tot nieuw leven. Een handleiding
voor gelaatsmassage ontvangt U gratis bü
koop van Purol (doos 30 ct., tube 80 ct.j
Alleen bü Apoth. en Drogisten.
Volmaakt op dezelfde manier als de anderen
en in de zelfde houding. Hü was geheel ver-
stüfd, en moest al een paar uur dood zün ge
weest."
Er ging een huivering door het kleine ge
zelschap. Niemand zei iets. Houtman wreef
langzaam z'n handen voor het vuur. Na een
paar minuten trachtte Smits te lachen.
„Onzin," zei hü, „ik geloof het niet."
Er kwam een flauwe glimlach op het ge
laat van Houtman.
„Ik heb cok in kamer no. 11 gelogeerd," sprak
hij zachtjes.
Weer kwam er een benauwende stilte over
het kleine gezelschap en allen luisterden als
ademloos naar het kermen van den wind bui
ten.
„Het was kort na den dood van Peters," begon
Houtman weer; „het heele stadje was er nog
vol van en toen bekroop mü de lust, een krank
zinnige lust, om ook een nacht in die kamer
door te brengen. Het was volstrekt geen bewijs
van moed, want ik ben absoluut niet dapper.
Natuurlük zijn er pogingen genoeg gedaan, om
mü er van af te brengen. Ik spreek hier niet
over; de hoofdzaak is, dat ik er eindeUjk
kwam. Het was een avond, ongeveer zooals deze.
Het had den heelen dag geregend en gesneeuwd,
en tegen het donker stak de wind met dubbele
kracht op.
Mün eerste werk was natuurlük de kamer
goed te onderzoeken, maar ik vond niets bü-
zonders. Het was een goede kamer, gerieflük
gemeubileerd. De schoorsteen was normaal en
er stond een goede kachel. Er waren geen kas
ten in, behalve een kleine muurkast, die niets
opvallends had. Er stond een groot, houten
ledikant, zonder gordünen, en schuin daar
tegenover een waschtafel, met een grooten toi
letspiegel er boven. Als men vóór dien spiegel
stond kon men den geheelen hoek, waar het
ledikant stond, overzien.
Ik had gevraagd, mü om zes uur te wekken,
maar feitehjk was dit meer voor den vorm,
want ik had geen plan om te gaan slapen. Ik
liet het licht branden en legde m'n revolver
naast het bed. Maar terwül ik mü inspande
om wakker te blijven, vielen m'n oogen dicht,
m'n gedachten verwarden zich op wonderlüke
wijze, en eindeUjk sliep ik in.
Ik werd wakker door een zacht kloppen op de
deur en een dito stem, die riep: „Het is zes uur,
meneer! Hier staat warm scheerwater."
Dat was alles behalve romantisch of spook
achtig. En ik zag, dat de kamer nog precies
zoo was, als toen ik insliep; er was niets in
veranderd; het Ucht brandde nog, alleen de
kachel was uitgegaan. En toen dacht ik natuur
lijk alleen aan de zaken, die ik te doen had
en den trein, dien ik halen moest, en ik sprong
uit bed om mü aan te kleeden.
Maar toen ik de deur van de kamer opende,
stond er geen scheerwater. Het was midden in
den winter en dus aardig donker in de gang.
Ik stak achtereenvolgens een paar lucifers op
in de meening dat ik het niet vinden kon. Maar
het scheerwater was er niet.
Mopperend over de domheid van de meid,
die het waarschijnlijk weer meegenomen had,
ging ik ook weer naar binnen. Ik had wat tijd
verloren met het zoeken en begreep dat ik me
nu haasten moest. Ik kleedde mü snel gedeel-
telük aan, en toen schonk ik wat koud water
in om mij daarmee te scheren.
Ik heb al gezegd, dat, als men voor den toi
letspiegel stond, men het bed en den geheelen
hoek, waarin dit geplaatst was, kon overzien.
Ik schoor me nog al gehaast, en toen ik met
mün keel bezig was, toen zag ik....
ik zie het nog voor me. Er zat een man op
den rand van het bed, even half gekleed als ik,
met laarzen aan en in z'n overhemd, en op
zün gezicht lag een uitdrukking, zóó ontzettend,
als ik nooit had gezien. Hü had een scheermes
in de hand, en juist toen mün blik op
hem viel, sneed hij zich de keel afvan het
eene oor naar het andere.
Toen ik weer bükwam, was alles weg. Het
was geen zes uur, en niemand had mü geroe
pen, geen sterfelijk wezen ten minste. Toen ik
op m'n horloge zag, was het half drie.
Maar het was me nu volkomen duidehjk, hoe
Peters en de anderen aan hun eind gekomen
waren. Juist op het oogenblik, dat zü met hun
scheermes bezig waren, zagen zü het spook, dat
waarschijnUjk de man was, die zich daar inder
tijd van kant gemaakt had. In den plotselingen
schrik schoot het mes- uit en sneed hun den
hals af. En ik heb de overtuiging dat het ieder
een zoo zou gaan, die zonder waarschuwing op
kamer no. 11 zou logeeren"
Houtman zweeg, in de algemeene stilte. Smits
stond zwijgend op en ging de kamer uit. En
dadelyk, toen hü weer terug was, verdween
Houtman voor eenlge o ogenblikken.
„Maar er is één ding, dat me niet duidelük
is," zei Smits, toen ze weer voor de kachel zaten.
„Hoe kwam het, dat jou mes niet uitgleed, toen
je het spopk zag?"
Houtman bukte bliksemsnel naar z'n tasch,
die naast hem op den grond stond.
„Dat komt, mijne heeren, omdat ik mü nooit
scheer zonder den voortreffelüken scheermes-
beschermer, dien ik nu al twintgi jaar met het
grootste succes verkoop, een uitvinding van onze
firma, het Pipifax-apparaat müne heeren...."
Een schaterend en ontspannend lachsalvo
dreunde door de kamer. Maar Smits stond
driftig op en greep Houtman bü z'n jas.
„Wat had je met den kellner te bespreken
daar straks, juist toen ik hem gevraagd had
mün goed van kamer no. 11 af te halen?"
vroeg hü.
„Ik heb hem het müne er heen laten bren
gen," antwoordde Houtman; „No. 11 is de eenige
goede kamer hier in huis."
4/1 op dit blad zfjn Ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen f bü levenslange geheele ongeschiktheid tot werkendoor f 7C/1 bij een ongeval met f OC/t bü verlies van een hand f 1 Of bij verlies van een f Cf) bij
l'C aDOnne S ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeeringen fOUUv*m verlies van beide armen, beide beenen of beide oogen doodelü ken afloop ZtOx/»" een voet of een oog# duim of wijsvinger be
een breuk van f A f) bü verlies van 'n
T *U.m anc
been of arm i
anderen vinger
ll^elnu, besloot mevrouw eindelük onge-
Wat ben je van plan te doen, Marie-
WT u het toestaat, zal ik gaan, zei het
j, zachtjes.
vind alles goed, wat je aangenaam
j. h- Trouwens, ik denk dat ze Je niet
,V?bden zal! uiterlük in het voorjaar ben
rs terug.
*t)sfWerd zonder veel overtuiging gezegd.
zwegen en Marie-Claire beloofde
t in >t geheel niet terug te zullen
V d het reisgeld? opperde Josette, die
S handje van had op ales een straaltje
M ater te richten.
V?erd het inderdaad dodstil, en Marie-
.e8on een onbepaald uitstel te duchten,
'rouw d'Albrègue had wel zoo vriende-
tien zün je een spoorkaartje aan te
®ei mevrouw.
Maar, moeder!....
Edith echter had haast münheer Aubran te
zix wederkeeren.
Komaan, moeder, zei ze, u moet Marie-
Claire niet teleurstellen, nu ze brandt van
verlangen ons te verlaten. Laten we het
parütje, dat we meenden te geven, nog wat
uitstellen. Ook kon ze wel derde klas reizeü,
e." zal niemand van onze kennissen zün, wed ik.
O ja, ik zal derde klas nemen. En ik
dacht zooik kan daar niet zonder een
cent op zak aankomener zün bedienden
ik dacht (ze draalde even)als lk
dien armband van tante te gelde maakte
hü is zoo zwaar!
Ja, dat kan best, en je behoeft er niet
over te treuren, want hü is geheel en al uit
de mode. Als we naar een buurt gaan, waar
men ons niet kent, zou dat zaakje heel stil
letjes zün beslag kunnen krügen.
Mevrouw nam zelf de moeite aan juffrouw
d'Albrègue te schrüven, dat zü deze haar
dochter toevertrouwde, evenwel met het ver
zoek haar niet te lang bij zich te houden.
Ook verkocht zü den armband bü een meer
bescheiden jood, met wien ze almeer dergelüke
zaakjes gedaan had, en legde vóór haar oud
ste dochter zeven goudstukken op tafel, waar
van ze maar moellük scheen te kunnen schei
den.
Een oogenblik stond Marie-Claire in verzoe
king haar een deel der som over te laten,
doch zü begreep niet geheel ontbloot op Roze-
Kasteel te kunnen aankomen. Ook dacht zü
nog bütüds aan de twee duizend vijf honderd
franc, waar nooit meer over gesproken werd,
en de juweelen aan haar zusters geschonken;
al vond ze zich zelf hard en ongevoelig, toch
verdween het goud in haar portemonnaie.
Op den dag van het vertrek brachten allen
haar naar het station. Was Marie-Claire eerst
blü met dit bewüs van belangstelling, weldra
werd haar hart saamgeknepen bü het zien der
ongevoelige, büna blüde aangezichten. Alleen
Josette vergoot enkele traantjes, die echter
spoedig gedroogd zouden zün.
Bü den wagon riepen zij haar een zeker niet
gemeend „tot weerzien" toe, en toch, toen de
trein in beweging kwam, liep Marie Claire een
koude rilling over de leden; zü stond nu alleen
op de wereld, waar ze geheel alleen haar weg
zou moeten zoeken.
XV.
Sedert enkele minuten voert het kleine rü-
tuig Marie-Claire door een haar geheel on
bekende natuur naar het huis, dat in haar
gedachten als 'n lichtstraal schittert. Was ze
teleurgesteld of verlegen bü de koele verwel
koming van juffrouw d'Albrègue? In elk ge
val wil ze niet treuren om deze uiterhjke stüf-
heid, waaronder innige wellevendheid schuil
gaat; daarvan is ze overtuigd. Ze geniet dus
van het inzicht, dat haar eerst verrast en
daarna ln vervoering brengt.
PÜnen en cypressen, kale bergen met stre
pen donker groen, die haar telkens een blik
op de blauwe zee gunnen, dat alles brengt
haar onbestemde herinneringen uit haar prille
jeugd te binnen, en de heerlijke zon, de zui
vere lucht, wekken haar geestkracht op. De
wereld immers ligt voor haar, en mocht ze
ook in dit huis overtollig blüken, dan zal ze
het spoedig genoeg voelen
juffrouw d'Albrègue wüst haar op den weg
en het landschap; sedert lang niet meer ge
wend aan jeugd en geestdrift, vermaakt ze
zich met de uitroepen, die het meisje slaakt
bij bet zien van velden vol viooltjes, narcis
sen en hyacinthen, door een wonderlüke zon
negloed overstraald.
Verderop zün de huizen door uitgestrekte
tuinen omringd, groote olüven-aanplantingen,
die in den frisschen morgenwind als van zil
ver sprankelen. Daar aan de rechterzijde opent
zich een afgrond van groen: de vallei van
Darenne. Haar geleidster strekt wüzend den
arm uit.
Daar, Marie-Claire, daar midden op de
Met begeerigen blik kükt het meisje over
de pijnen en olüven heen. Daar, tegen het
donkere hemel teekent zich een groot gebouw
af; muren van diepe roze kleur, waarop het
weer hier en daar meer bleeke plekken heeft
achtegelaten. Twee niet diepe vleugels, een
stoep, een balcon, groene blinden. En deze
roze muren, die niets vreemds hebben in een
land, waar men van levendige kleuren houdt,
gaan wonderwel samen met de vermenging van
pijnen, cypressen en olüven, die met allerlei
uancen van groen prüken.
Natuurlük had Marie-Claire zich de woning
geheel anders voorgesteld: iets ideaals, iets
fantastisch. Toch voelde zü zich niet teleur
gesteld; het is alleen maar iets anders, dan
ze gedacht had. Het huis is ruim en ziet er
gastvrü uit met zün beide vleugels als uit
gestrekte armen, lachend in zün rijken lüst
van groen. Het is oud, en daarom is de roze-
kleur zoo opvallend: het lijkt wel een oude
vryster, die zich de wangen geverfd heeft om
haar ouderdom te doen vergeten. En de ber
gen schijnen de woning te beschermen, die zelf
van verre als een lichtpunt in deze omgeving
blinkt.
Al deze indrukken las juffrouw d'Albrègue
op Marie-Claire's beweeglijk gelaat.
Maak me geen compliment over mün
huis, zei ze. Het is oud, maar ik zie, dat u
het zult liefhebben en begrijpenDe wo
ningen hebben een geest
Het rütuig rolde intusschen voort, nam nu
een der vele smalle wegen, die elkander kruis
ten, en bleef eindelük bü een rotsachtig voet
pad staan.
Laten we hier uitstappen, zei juffrouw
d'Albègue. Wü zün vlakbü, maar de toegang
tot mijn woning is een beetje lastig, vooral
voor eü rütuig.
Zü bestegen het nauwe, steenachtige pad.
Techts en links waren lanen, tuinen, olüfaan-
plantingen, afgewisseld met velden vol narcis
sen, anemonen en kleurrijke hyacinthen. Het
padzelf was gezoomd mét vlolieren en mimisa.
Marie-Claire uitte kreten van bewondering.
U houdt dus van bloemen, zei juffrouw
d'Albrègue met voldoening. Dat is goed, want
u zult er hier midden in moet leven. Ik kweek
ze in groote hoeveelheid, dant dat is een aan
zienlijk deel van mün bedrüf.
En een hek openend, voegde ze erbü:
Ik leid een zeer werkzaam leven.
Bij een draai van het laantje stonden ze
opeens vóór het kasteel. Een breede stoep
vol blauw-aarden vazen, gevuld met bloemen,
leidde naar een terras, vanwaar men een heer-
iük uitzicht had op de stad, geheel in het wit,
op de reede, blauw als een Italiaansch meer
door bergen omgord.
Laten we nu eerst koffie gaan drinken,
zei de gastvrouw büna glimlachend. U ziet
zoo bleek, en om dit landschap met zün on
eindige variaties te bewonderen, o, daartoe zult
u nog tüd genoeg hebben.
O neen, antwoordde Mai-ie-Claire. Ik ge.
loof veeleer, dat het enkel de verrassing is.
Hoe zou men vermoeidheid gevoelen in zulk
een heerlüke lucht!
Juffrouw d'Albrègue bracht haar nu in de
eetzaal, die evenals al de kamers, gelükvloers
op het terras uitkwam.
Een oude vrouw met donkere oogen en zil
veren haren, zette een en ander op de tafel
gered.
Virginie, zei de gastvrouw, dit is de doch
ter van Gaston de Solliès.
En, als om de voorstelling te verduldelü-
ken. voegde ze erbij
Wordt vervolgd.
