mum
Boterhammen meenemen
EEN AARDBEIENTOCHT
DE GELUKSVOGELS
/(Sï
/V
Een moderne spiegel van een oud stuk
spiegelglas
Manteltje voor meisjes van 15 jaar
Een bruiloft in Japan
HANDENARBEID
H/V\R.
OP DE WEI
KARRETJE
RAADSELS
Illtll
li® II
OP VERZOEK
r-v-c*c—
Ja.
DE B.L.N.S.
Vi lig.
z
OVERNEMING UIT DEZE RUBRIEK VERBODEN
Indien u nog een stuk spiegelglas heeft
van een ouderwetschen spiegel, gooi dit dan
niet weg, want met behulp van wat hout
maken we er een modernen spiegel van.
U zoekt er een gedeelte uit, dat nog niet
verweerd is en snijdt er met behulp van
een glassnijder een driehoek uit, zie fig.
Beter is, dit even bij den glashandelaar
te laten doen, men maakt zelf een mal
van dun karton en de glassnijder snijdt het
precies voor u na en men heeft dan weinig
kans op brokkelige kanten.
Bij alle modellen rust het hoekig gesne
den stukje spiegel in een houten railsje in
hoekvorm, zooals de teekening laat zien.
De entourage kan gemaakt worden van
dik triplex, doch mooier is het van dun
eikenhout; men heeft niet zooveel noodig
en het wordt dus niet kostbaar. Op fig. 1
ziet u een achterschild van eikenhout in
een lichte of donkere tint gebeitst, naar
eigen verkiezing. Het lijstje van den spiegel
kan in dezelfde kleur donkerder of oranje
gebeitst worden. Onderaan is een klein
plankje bevestigd (fig. 2) met een steuntje
als fig. 3. Er kan een vaasje of beeldje op
geplaatst worden en om te voorkomen, dat
het er af valt, komt er een klein opstaand
randje op het plankje.
Het» smalle railsje plaatst men zoo, dat
de spiegel even boven den achterwand uit
steekt.
Deze spiegel is geschikt voor slaapkamer
of hal.
Achter het spiegeltje in voorbeeld 4 komt
een bord van hout, zooals in 5 aangegeven;
in het midden komt de punt, waarin het
spiegelglas geschoven wordt, daarnaast
krijgen we aan beide kanten een paneel
tje, meeloopend met den vorm van het
achterschild en opgeschroefd. Het achter-
schild wordt donker gebeitst en de beide
smalle paneeltjes lichter. U kunt dit b.v.
bereiken door het achterpaneel een keer
meer te beitsen dan de opgelegde stukjes.
Schroef gaatjes worden natuurlijk eerst in
de kleur dicht gemaakt met was. Op de
paneeltjes komen haakjes, verchroomd of
vernikkeld, welke men speciaal hiervoor
kan koopen. U zult waarschijnlijk de bor
stels wel hebben, zijn ze van eikenhout,
dan zullen ze nog wel mooi genoeg zijn,
doch anders kunt u ze b.v. vuurrood, hard
geel of groen schilderen met emaille-verf.
Ook dit spiegeltje moet van boven uitste
ken.
Deze spiegel is alleen geschikt voor hal
of vestibule.
De volgende spiegel is zeer artistiek en
kan weer overal geplaatst worden, twee
paneelen worden op elkaar geplaatst, zoo
als de teekening laat zien. Ze worden in
verschillende kleuren gebeitst en op het
bovenste komt precies in de lijn het hoekje,
waarin het spiegelglas rust. Men bevestigt
dit zoo, dat het spiegelglas even veel hoo-
ger boven het tweede paneel komt als het
tweede boven het eerste. In het achterste
paneel wordt een gaatje geboord, waardoor
men een langen zijden kwast kan laten af
hangen.
Dezen kwast maken we van oranje zijde,
of in een kleur, passend bij de borstels.
Voor dit spiegeltje is het ook zeer mooi,
wanneer het schild licht en donkergrijs ge
beitst wordt. Roode borstels zullen er heel
goed op staan.
De onderste spiegel is weer speciaal voor
de hal en hoewel dit ontwerp nogal moei
lijk na te maken lijkt, valt dit toch mee.
Precies in den loop van het puntig gesne
den stuk spiegelglas, doch grooter, zagen
we het achterschild, dit wordt groen ge
beitst, dan maken we een teekening met
den passer van de drie in elkaar vloeiende
cirkels en zagen die na van hout.
Dit paneel wordt oranje gebeitst en de
kleinere met den cirkelvorm meeloopende
paneeltjes, die met den afgesneden" kant
met den spiegel meeloopen, worden weer
groen gebeitst, evenals het hoekje waar de
spiegel in rust. De borstels kunnen oranje
worden geschilderd. Het groen-oranje staat
aardig in de hal, doch wilt u liever neu
trale kleuren, dan kan dat ook heel goed.
ANEMOON.
Vacantietijd, tijd van fietsen en wande
len, van roeien en zeilen, van kampeeren
en picknicken.
„Boterhammen mee!" luidt de afspraak.
Immers, wanneer het ons te doen is om
het vrije buiten-zijn, dan vermijden we bij
voorkeur de gewoonlijk druk bezochte ca-
fé's en restaurants; dan nemen we „pro
viand" van huis meeeen maatregel,
die tegelijkertijd ook het voordeel brengt
van aanzienlijke kostenbesparing.
De veldflesch of de thermosflesch wordt
gevuld, de boterhammen worden ingepakt.
Stevige boterhammen zullen 't gewoon
lijk wel zijn, boterhammen, die het gemis
van den warmen maaltijd vergoeden en
waarop we het best een dag kunnen uit
houden.
Wat zullen we kiezen, om ze „aan te
kleeden" of te „meubileeren", zooals de ter
men luiden?
Waarschijnlijk liefst niet veel zoete be
legsels: die wekken den dorst maar op. Ook
om dezelfde reden geen bij uitstek
„hartige" toevoegsels. We houden ons dus
aan den gulden middenweg. Hard gekookte
eieren kunnen goede diensten bewijzen;
iets rauws, in den vorm b.v. van komkom
mer, tomaat of sla valt gewoonlijk ook in
den smaak en helpt door de frischheid den
dorst bestrijden; kaas vormt een derde mo
gelijkheid, die niet te versmaden is.
Laten we eens zien, wat met deze ver
schillende ingrediënten te bereiken valt.
FIJN GEWREVEN EIEREN
Kook het vereischte aantal eieren hard
of ook wel bijna hard (iets week van dooier
d«£S>; wrijf ze fijn en maak ze naar smaak
af öoor ze te vermengen met wat zout
(niet te veel!) en wat Maggi's Aroma.
Spreid het mengsel uit op de gesmeerde
boterhammen en bedek het met een tweede
geboterd sneetje brood.
KOMKOMMER
Snijd een komkommer in dunne plakjes,
beleg daarmee de gesmeerde sneden brood
en druppel er spaarzaam wat door elkaar
geklopt citroensap en Maggi's Aroma over
(geen zout, omdat dit het vocht uit de
komkommer trekt en de boterhammen dus
te nat zou maken). Bedek elke belegde snee
met een tweede gesmeerde boterham en
druk het geheel flink op elkaar.
TOMAAT
Kies vooral stevige (niet overrijpe)
vruchten; snijd ze met een scherp mes in
plakjes, bedek daarmee gesmeerde sneetjes
brood en druppel er (spaarzaam!) wat
Maggi's Aroma over. Bedek dan iedere be
legde boterham met een tweede geboterde
snee (voor tomaten wordt liever geen zout
gebruikt, omdat daardoor vocht aan de
vrucht wordt onttrokken).
GROENE SLA
Kies hiervoor goed gewasschen kropsla
of spinazie, liefst vermengd met wat prei,
wat dragon of wat peterselie. Hak of snijd
al de, groente fijn, vermeng ze met wat
door elkaar geroerd citroensap en Maggi's
Aroma (vooral niet veel!) en leg dan de
„sla" tusschen twee gesmeerde sneden
brood.
Meng desverkiezende door de sla eenlge
fijngewreven hardgekookte eieren of een
paar fijngewreven koude aardappelen: het
mengsel zal daardoor het brood minder
vochtig maken.
Maten: bovenwijdte 90 c.M., lengte 100
c.M., mouwlengte 54 c.M.
Benoodigd: 2.60 M. stof van 130 c.M.
breedte, 50 c.M. stevig linnen, 5 groote
knoopen. Ge teekent het patroon op de
aangegeven maten, waarna ge het op de
vaste lijnen uitknipt. Het patroon wordt
op de stof gelegd en wel zóó, dat ge naast
de voorpanden de beide tegenbeleggen weg
knipt, naast het rugpand de beide mouwen
en de ceintuur, en daaronder den dubbelen
kraag. Alles wordt met 2 c.M. naad uitge-
stevig omrijgt en verder langs de lijn van
het tegenbeleg ook op den mantel. Hierna
stikt ge het figuurnaadje in, waarna ge
schouder- en zijnaden dicht kunt stikken
en onder aan den zoom op de vereischte
lengte inmaken. Ook de mouwnaden stikt
ge, waarna ge de mouwen inzet, waarvoor
ge den mouwnaad 4 c.M. meer naar voren
neemt dan den zijnaad. Past de mouw niet
precies in het armsgat, dan onderaan wat
uitknippen, nooit van de mouw wegknip
pen.
Wanneer ik u een Japansche bruiloft vol
gens de oude zeden beschrijf, moet u zich
niet voorstellen, dat daarginds nooit een
paartje in het huwelijksbootje stapt, zon
der dat deze ceremoniën plaats vinden.
Zelfs in ons klein land is een Drentsche
trouwpartij heel iets anders dan een Haag-
sche, nietwaar? Westersche gebruiken en
kleederdrachten hebben hier en daar de
oude gewoonten geheel of gedeeltelijk ver
drongen en zijn er op andere plaatsen mee
versmolten, zoodat men allerlei overgangs
verschijnselen te zien krijgt.
Huwelijken, die door de wederzijdsche
ouders in orde worden gemaakt, zonder dat
de betrokken jongelieden iets in de zaak
te zeggen hebben en zonder dat ze elkan
der vóór de bruiloft behoorlijk kunnen lee-
ren kennen, komen weinig meer voor. Ge
woonlijk doen de toekomstige echtelieden
een vrije keuze. Zijn zij het samen eens ge
worden en verzekerd van de instemming
hunner ouders, dan volgt spoedig de eerste
ceremonie, de „Miai", de officieele eerste
ontmoeting van bruidegom en bruid. In
den ouden tijd, toen de ouders alles nog
bedisselden, was dit inderdaad de eerste
maal, dat de jongelui elkaar te zien kre
gen.
Na deze „Miai" is het huwelijk eigenlijk
al half gesloten en het is niet behoorlijk,
zich daarna nog terug te trekken. Onmid
dellijk hierop volgt de keuze van de „be
middelaars", een echtpaar op jaren, waar
van de man dienst doet als tusschenper-
soon van den bruidegom en de vrouw als
gemachtigde van de bruid. De man gaat
plechtig vragen om de hand van de bruid,
en de vrouw stelt de ouders van het jonge
meisje hiervan in kennis en deelt, na hun
formeele toestemming verkregen te heb
ben, dit mede aan de andere partij.
Nu wisselen de beide families geschenken
om elkander geluk te wenschen. Die ca-
deaux bestaan gewoonlijk uit een bepaald
soort kleeden en uit etenswaren en dran
ken, die in het Oosten geluk en voorspoed
verzinnebeelden. Elk geschenk is in
sneeuwwit papier gewikkeld, op een afzon
derlijk tafeltje van wit hout geplaatst en
ieder der beide partijen biedt tegelijkertijd
\i
knipt, terwijl ge onder aan den mantel nog
6 c.M. extra voor zoom bijrekent, onder aan
de mouw 3 c.M. extra. Van het linnen, dat
ge vooraf flink nat hebt gemaakt en
daarna met een gloeienden bout droogge-
streken voor het krimpen, knipt ge den
kraag en de twee tegenbeleggen tot even
onder het eerste knoopsgat, geheel zonder
naad. Wanneer alles geknipt is, rijgt ge de
linnen tegenbeleggen op den verkeerden
kant stevig en niet te strak op. Vervolgens
kunt ge de tegenbeleggen van stof met de
goede zijde op den goeden kant van den
mantel rijgen, waarna ge ze aan den voor
kant en nog 12 c.M. voorbij het hoekpunt
stikt. Hierna haalt ga het tegenbeleg om,
naar den verkeerden kant; bij het 12 c.M
punt moet ge dan een knipje geven, waar
na ge het geheele tegenbeleg op den kant
Ook de mouw wordt onderaan op lengte
afgewerkt. Voor den kraag wordt de lin
nenkraag op den onderkraag geregen en
eenige malen doorgestikt. Hierna legt ge
de goede kanten van de kragen op elkaar,
bovenkraag iets ruimer, waarna ge dezen
weer langs stikt en omhaalt. Hierna stikt
ge den onderkraag op den mantel, waarna
ge met den bovenkraag overzoomt. Bij de
revers slaat ge kraag en revers tegen elkaar
in, zoodat ge den naad naar beide kanten
krijgt (en deze zoodoende platter is. De
knoopsgaten maakt ge in op 65 c.M. en 50
c.M. vanaf den onderkant op 3 c.M. vanaf
den kant. De mantel wordt op 2 c.M. vanaf
den kant langs kraag en revers doorgestikt.
De ceintuur maakt ge na afwerking 90 c.M.
lang en 5 c.M. breed.
DINY.
een lijst aan van alle leden der familie.
Daarna wordt ter eere der bemiddelaars
een feestmaal gegeven, bij welke gelegen
heid de lijst der geschenken luid op wordt
voorgelezen.
Vervolgens worden de persoonlijke bezit
tingen der bruid naar de woning van haar
toekomstigen echtgenoot gebracht. Van
deze goederen worden gewoonlijk drie, vijf
of zeven zendingen gemaakt en elke partij
wordt bedekt met een hei-groen kleed,
waarop het familiewapen in wit is aange
bracht. Op draagbaren worden ze dan door
eenige mannen naar de plaats van bestem
ming vervoerd. Een vroolijke, feestelijke
stemming kenmerkt deze processies. Ze
vormen alsi 't ware een publieke aankon
diging, dat er een plechtig huwelijksfeest
op handen is in het huis, dat de stoet zoo
juist verliet.
Dan komt ten slotte de groote dag. Strikt
genomen moet de ceremonie plaats vinden
in het huis van den bruidegom. Het ver
trek, dat er voor bestemd wordt, is op toe
passelijke wijze versierd met gekleurde
schermen, die geluks- en vruchtbaarheids
symbolen dragen. Alle voorwerpen, die bij
de plechtigheid noodig zijn, staan gereed;
meestal zijn het eeuwenoude familiestuk
ken, streng en klassiek van vorm.
De bruidegom, zijn ouders, bloedverwan
ten en vrienden zijn gekleed in de voorge
schreven feestgewaden. De bruid is intus-
schen sinds den vroegen morgen bezig ge
weest zich te tooien voor het groote evene
ment, dat slechts ééns in haar leven zal
plaats vinden.
Het haar van de bruid is in een bewerke
lijke maar smaakvolle wrong boven op het
hoofd opgemaakt; deze haardracht, de of
ficieelste, I die de Japansche kent, heet in
baar taal „boenkin takashimada". Er zijn
zilveren en schildpadden haarspelden in
verwerkt en kleine figuurtjes van rood en
wit, zilver- en goudpapier brengen kleu
rige noten in het glanzend gitzwart. Om
het voorhoofd is een zachtrose, dunne zij
den sluier gedrapeerd, waarvan de uitein
den in de wrong verdwijnen; dit is een der
typische onderdeelen van het bruids
kostuum, de „tsoeno kakoeshi". Dit klee-
dingstuk moet haar er aan herinneren, dat
zij in haar komend huwelijksleven nooit
mag toegeven aan opwellingen van jaloezie
of heerschzucht, doch steeds een gehoor
zame en inschikkelijke echtgenoote moet
blijven.
Het bruidscostuum zelf bestaat, behalve
uit een wit en een rood onderkleed, uit een
schitterend-geborduurd scharlaken feestge
waad met zwaren witzijden gordel en uit
den ivoor-kleurigen statiemantel, versierd
met geluk-aanbrengende symbolen, voor-
OVERNEMING UIT DEZE RUBRIEK VERBODEN
Ringel rij, ringel rij,
Vroolijh dansen w' op de wei,
Tusschen 't hooge groene gras,
Allen netjes in den pas,
En de vogels tjilpen luid
Met ons mee hun blijdschap uit!
Ringel rie, ringel rie,
Kijk, daar gaan we, een, twee, drie,
Nu eens huppelen, dan weer springen,
Straks gaan w' ook een liedje zingen.
Eén, twee, drie, blijf in de maat,
Dat je toch niet vallen gaat!
Ringel ron, ringel ron,
Lustig dansen w' in de zon,
Nu niet op de bloempjes trappen
Maar er netjes overstappen,
Want de bloemen in de wei
Staan er juist zoo fleurig bij!
Ringel rij. ringel rij,
Vroolijk dansen w' op de wei,
't Is zoo heerlijk hier te spelen,
Ons zal het niet vlug vervelen!
Heb je in ons spel plezier?
Wel, kom dan gerust maar hier!
R. F.
namelijk golven, die vrede verzinnebeelden
en kraanvogels en schildpadden, die rein
heid van hart en wijze bezadigdheid be
duiden.
Is de bruid geheel gekleed, dan volgt een
treffende ceremonie: haar afscheid van
het ouderlijk huis. Zij zegt eerst vaarwel
aan de geesten harer voorouders, dan aan
haar ouders, broeders, zusters en bloedver
wanten. Dit plechtig afscheid wordt beslo
ten met een familiemaaltijd.
Omstreeks dien tijd komen de officieele
afgezanten van den bruidegom aan en zij
verlaat het ouderlijk huis, vergezeld door
een gehuwde vriendin en dikwijls ook door
haar ouders. Met zich voert zij geschenken
voor de familie van haar bruidegom, een
dolk voor persoonlijke bescherming en
kleine persoonlijke bezittingen, die haar
zeer dierbaar zijn.
Voorafgegaan door de vriendin, die haar
vergezeld heeft en de beide bemiddelaars
betreedt dan de bruid..het vertrek, waar de
ceremonie zal gehouden worden. Nadat zij
zich heeft neergezet, nemen de bruidegom
en zijn bemiddelaar hun plaatsen in te
genover haar. Vóór bruid en bruidegom
zijn volgens den alouden ritus kopjes en
borden met voedsel neergezet en tusschen
hen in staat de karaf met wijn.
Het wisselen der koppen met wijn, dat
hen officieel tot man en vrouw maakt,
heeft onder plechtige stilte plaats. De kop
wrordt eerst aan de bruid aangeboden, dan
aan den bruidegom en deze ceremonie
wordt negen maal herhaald.
De tweede ceremonie is vroolijker en
minder plechtig; de opgewekte feeststem
ming breekt hierbij dan ook gewoonlijk
door. Het wisselen der koppen wordt weer
negen maal herhaald, met dit onderscheid,
dat nu den bruidegom de eerste wordt
aangeboden. Vervolgens kondigen bruid en
bruidegom met luider stemme af, welke
geschenken zij elkander hebben toege
dacht. En daarna bewijzen zij gezamenlijk
voor de eerste maal de verschuldigde eer
aan de geesten der voorouders van den
bruidegom, hetgeen gevolgd wordt door de
formeele voorstelling van het jonge paar
aan diens ouders en bloedverwanten.
De huwelijksceremonie is hiermede afge-
loopen. Ze is in het bovenstaande beschre
ven in haar volle klassieke formaliteit. In
de praktijk wordt de heele zaak meestal
gewijzigd volgens persoonlijke omstandig
heden en voorkeur: de bruid rijdt naar het
huis van haar bruidegom in een auto of de
bruidegom neemt aan de plechtigheid deel
in correct Europeesch costuum. Huwelijks
plechtigheden volgens christelijk gebruik
nemen meer en meer toe in Japan.
MACHTELD.
Lusten jullie ook zoo graag wilde aard
beien? B" den Bond van Levende Natuur
studie waren ze het er over eens, dat er
geen lekkerder vruchten op de wereld wa
ren. En vooral als je ze zelf géplukt hebt,
dan smaken ze dubbel lekker en dan moe
ten ze in de volle zon staan. Alleen merkte
Ad- op, dat wilde frambozen eigenlijk nog
lekkerder waren. Daar warende anderen
het wel mee eens, maar je vindt nu een
maal meer wilde aardbeien dan frambozen
en daar kon ook Ada niets tegen in bren
gen.
't Spreekt dus wel vanzelf, dat, zoodra de
tijd voor wilde aardbeien aangebroken we
een tocht naar de van vorige jaren bekende
plekjes op het programma stond. Om die
plekjes te bereiken, was het noodig het
bosch dwars door te trekken, wat het beste
ging langs de brandgangen. Brandgangen,
daar moest Bram meer van weten.
Jan gaf uitleg.
„Wanneer het erg droog is geweest een
paar dagen lang, dan is de bodem van het
bosch bedekt met een dikke laag denne-
naalden, die als het ware een turflaag
vormt. Een weggeworpen lucifer of eindje
sigaar of sigaret kan alles in lichtelaaie
zetten, vooral over den grond zet zich de
brand voort en zoo komt het, dat er na
boschbranden boomen te vinden zijn, die
nog groene bladeren hebben, maar waar
van de wortels en de onderkant van den
stam geheel verkoold zijn. Om nu te voor
komen, dat het heele bosch een prooi der
vlammen wordt, zijn op geregelde afstan
den tusschen de boomen brandgangen ge
maakt, waar men probeert het vuur! te
stuiten. Dat gebeurt door gaten en slooten
te graven en ook wel eens door een tegen
vuur te ontsteken, dat het oorspronkelijke
vuur moet verstikken. Zal zoo 'n brand
gang goed zijn, dan moet de grond natuur
lijk zoo mul mogelijk zijn en vrij van
brandbare stoffen."
„Nou," zuchtte Toos, die dit gedeelte van
het gesprek hoorde, „mul is het hier wel,
foei, foei, ik geloof, dat we er nooit komen."
„Moed houden," verklaarde Jan. „Daar
zie je het einde van het bosch al."
„En weet je wel, dat haast alle bosch
branden veroorzaakt worden door de be
zoekers, die onvoorzichtig met vuur om
gaan?" ging Jan voort tegen Bram. „De
7t 'S
Jongens, laten we gaan roeien. Het Hé, hé! Je riemen niet zoo diep
is er prachtig weer voor. Dik en ik, die in het water steken. Je lijkt wel een
vaak geroeid hebben, zullen elkaar af- diepzeevisscher. Zoo schommelt de boot
lossen. °P een reuze manier.
Kijk, Piet! Je moet de riemen bijna
horizontaal houden, dat ze net even
door het water gaan.
Ja, houd maar op met je vlak over
t water. Je spat den heelen boel nat.
Wist jij, dat roeien zoo moeilijk
was? Ik niet! Ik dacht, dat je dat zoo
wel kon. Het lijkt zoo gemakkelijk.
boschwachters en andere menschen, die ge
regeld in de bosschen moeten wezen, pas
sen wel uit zichzelf op."
„Nu, van ons zullen ze geen last hebben,"
lachte Bram, „want wij rooken geen van
allen." Bram zei dat niet zonder reden,
want toen hij pas bij de club kwam, rookte
hij nog wel eens een sigaret. Maar toen
Henk hem er eens over gesproken had, had
hij het gelaten. Ze waren nu op een t'er-
reintje gekomen, waar de heele bodem met
aardbei planten bedekt was (fig. 1). Bram
keek zijn oogen uit. „Maar die zien nog
heelemaal wit," merkte hij op.
„Proef maar en oordeel dan," lachte Kees
en stopte hem een aardbei in zijn mond.
Bram moest erkennen nooit lekkerder
vruchten geproefd te hebben. ,3ehalve in
Indië," voegde hij er voorzichtig aan toe.
Van de wilde aardbeien werd een voor
raad mee naar huis genomen in de daar
voor meegenpmen trommeltjes.
Kees was, onrustig als altijd, in de strui
ken aan het snuffelen gegaan. En daar
ontdekte hij struiken frambozen, wilde
frambozen! Als Kees een andere jongen
was geweest, had hij de ontdekking voor
zich alleen gehouden. Maar daarvoor was
hij een veel te goede kameraad en hij riep
dus de anderen er bij. Dat gaf een gejuich.
Het waren te weinig vruchten om mee te
nemen, maar wel genoeg om allemaal te
proeven. En ze waren het met Ada eens,
dat de frambozen Jiet van de aardbeien
wonnen (fig. 2).
De tijd was weer verstreken, maar voor
ze weg gingen, hadden ze une een aardige
Fig 3
Gewone
Pad
ontmoeting met een groote, dikke pad (fig.
3). Het dier keek hen met zijn prachtige
gouden oogen aan, alsof zij zeggen wou: „Ik
weet wel, dat jullie mij geen kwaad zult
doen." Nu, daar had het wel gelijk aan,
want al zouden de meisjes niet graag het
dier in de hand genomen hebben, ze wisten
allen wel, dat de pad een van de nuttigste
dieren is in den strijd van den mensch te
gen vliegen en muggen.
Nadat het dier uit het gezicht verdwenen
was, werd met vluggen pas de terugtocht
aanvaard. A. L.
Neem een stukje stevig teekenpapier en
calqueer de figuur daarop over. Knip haar
dan uit en knip ook de figuren A B en C D
in. Kleur het karretje mooi en vouw ver
volgens alle stippellijnen om. Plak de recht
41
0
3
c
A
hoeken 1 en 2 op rechthoek 3. Knip nu
eerst de wielen en kleur ze. Daarna lijm je
vier stukjes kurk op de plaats, waar de wiel
tjes moeten komen en prik dan de wielen
met een speld waaraan eerst een stukje
karton is gestoken in het kurk. Maak een
koordje aan het wagentje en je kunt gaan
rijden.
Ik ben een zelfstandigheid zonder
medeklinkers. Wat ben ik?
Ik besta uit 2 lettergrepen en ben een
huishoudelijk voorwerp. Maakt men mijn
staart tot kop, dan ben ik, van achter naar
voren gelezen, hetzelfde.
Ik heb tien nagels aan iedere hand
vijf en twintig aan handen en voeten. Hoe
kan dat?
OPLOSSING RAADSELS
Ui of ei.
Emmer.
Wanneer de komma's geplaatst zijn,
kan dit ook. Dan staat er: Ik heb
tien nagels, aan iedere hand vijf,
en twintig aan handen en voeten.
