u
Duiken tot een ongekende diepte
RADIO-PROGRAM
GEHEIME ZENDER
Lord
DE VIJANDEN VAN
HET BIJENDORP
MET HET
m
VRIJDAG 5 AUGUSTUS
3000 METER
ONDER WATER
In voetgangerstempo
over den zeebodem
Gevaarlijke druk
Geen bedrijfsstoringen
Inrichting van het
toestel
min
lil
m
1
l
8
n
lil
tv»
„Fido heeft reusachtigen eetlust. Wat heb je hem tijdens mijn
afwezigheid gegeven?"
„Heel eenvoudig. Niets."
Zaterdag 6 Augustus
Leven of dood
Slim
De gewenschte
schaatsen
VERHAAL VAN
DEN DAG
Een Salomonsoordeel
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
FEUILLETON
0
Opp het gebied van het diepzeeduiken zijn
nog vele moeilijkheden van practische betee-
kenis op te lossen, om nog te zwijgen van de
wetenschappelijke beteekenis, die het eigenlijke
diepzee-onderzoek heeft. Een dergelijke weten
schappelijke beteekenis is wellicht toe te ken
nen aan het werk van William Boobe, die met
zijn toestel 400 M. onder den zeespiegel dook.
Zijn apparaat is echter niet van belang voor
de practijk, voor berging van gezonken ladin
gen, voorhulpverleeningen bij verongelukte on
derzeebooten. Een Duitsch uitvinder, Hans
Philipps, brengt nu een constructie, die naar
het schijnt zoowel de practische als weten
schappelijke moeilijkheden tot oplossing brengt
en die een revolutie beteekent op het gebied
van diepzeeduiken. Het duikvermogen van dit
apparaat, waarop reeds patent verleend is,
wordt berekend op 3000 M. en meer. De uitvin
der doet de volgende mededeelingen over zijne
proeven.
Zooals zoovele uitvindingen, dankt ook de
mijne haar ontstaan aan een toeval. Het ge
beurde voor vijf jaar op een stoomschip, waar
mee ik uit Portugeesch West-Afrika naar
Duitschland terugkeerde. Wij passeerden juist
de hoogten van Vigo en ik sprak met den ka
pitein over de millioenenschatten van de Spaan-
sche vloot, die daar op een diepte van 800 M.
onbereikbaar zijn, ook voor de modernste ber-
gingsmethoden.
Een plan kwam toen plotseling in mij op.
De catastrophe van de Engelsche onderzeeboot
M 1, waarbij ik de duik- en bergingspogingen
zoo tragisch zag mislukken, was mij een prik
kel te meer. Eenige jaren later had ik het
patent, dat de uitvoering van mijn plan op de
belangrijkste punten verzekerde. Mijn project
is op het oogenblik tot in de kleinste bijzon
derheden uitgewerkt en nieuwe patenten heb ik
reeds aangevraagd.
Het verrassende punt in mijn constructie
dat van alle andere duiktoestellen afwijkt
schuilt in de doorvoering van de volgende
grondgedachte:
De ontzettende, gevaarlijke druk van de wa
termassa, die bij toenemende diepte het duik-
apparaat steeds meer bedreigt, en het tot nu
toe onmogelijk maakte in de eigenlijke diepzee
door te dringen, wordt geneutraliseerd door een
tegendruk, die binnen in het duiktoestel
wordt teweeggebracht door de verdamping van
vloeibare lucht. Een speciale automatische re
gulatie zorgt er voor, dat de druk van binnen
steeds gelijk is aan dien van buiten. De om-
manteling behoeft dus in het geheel niet aan
bijzondere eischen van sterkte te voldoen.
Het toestel kan drijven, het wordt niet, zoo
als andere apparaten, aan kabels neergelaten
en omhoog getrokken, maar. door zijn eigen
motoren wordt het voortbewogen.
Alle handelingen, die de duiker bij de ber
ging heeft te verrichten, dus bijv. het vastma
ken aan het voorwerp, dat geborgen moet wor
den, het boren en snijden, het vastgrijpen en
opheffen van het voorwerp volbrengt hij met
behulp van electrische instrumenten, waardoor
natuurlijk veel meer gepresteerd kan worden
dan door zuiver lichamelijke inspanning. De
energie, noodig voor de voortbeweging, voor de
instrumenten en voor het verwarmen van de
vloeibare lucht, wordt aan het duiktoestel toe
gevoegd langs een gecombineerden sterk
stroom- en telephoonkabel van uit het bege
leidende schip. Vier boeien dragen den kabel,
zoodat die in het water volkomen zonder ge
wicht is.
De vloeibare lucht, welker eigenschappen im
mers reeds lang bekend zijn, zorgt niet alleen
voor een opheffing van den druk van buiten,
maar ook voor het opstijgen van het toestel,
niet alleen als dat op het programma stond,
maar ook bij iedere storing in de functionnee-
ring. Ja, wanneer de voorraad vloeibare lucht
bijna verbruikt is„ is de laatste voor het zoo
snel mogelijk omhoogstuwen van het duik-
apparaat. In zoo'n geval namelijk geeft een
drijver een alarmsignaal en verbreekt tevens
de verbinding met het ventiel, waaruit de
overbodige gasdruk wegstroomt. Het overbo
dige gas zoekt dan een uitweg in een tank,
waarin zich het ballastwater bevindt en drukt
dat door een speciaal ventiel naar buiten, waar
door het toestel opstijgt met een snelheid van
60 tot 80 cM. per seconde.
Het opstijgen geschiedt op dezelfde wijze,
wanneer het op het programma staat. Zelfs
het onderbreken van den stroomtoevoer in
het ergste geval een breuk van den electri-
schen toevoerkabel kan het apparaat niet
hinderen. Het duikventiel wordt gesloten en
de verdamping van een geringe hoeveelheid
vloeibare lucht is genoeg om het ballastwater
uit te drijven en het toestel te doen opstijgen.
Zonder bijzondere beschermingsmaatregelen
is het natuurlijk voor een mensch onmogelijk
te verblijven in het binnenste van zoo'n onder
hoogen druk staande ruimte. Daarom is er
voor den duiker in het midden van het toestel
een kogelvormige, z.g.n. hoogedruk-cel gemaakt
uit speciaal gelegeerd staal van 23 m.M. dikte,
dat een vijfvoudige zekerheidsfactor betekent.
Grootte en gewicht van de cel komen overeen
met het duikvermogen van het geheel. Gesteld
dat het toestel geheel bestemd is voor duikin
gen tot 1000 M., dan heeft de cel een middellijn
van 1450 K.G.
De cel bevat hellings- en dieptemeters, com-
pas en telephoon, een belsignaalontvanger, de
stuurinrichtingen; vooral het schakelbord, waar
mee de bewegingsmotoren, de ventiels en de
instrumenten worden bediend. De bergings
instrumenten zijn aan den voorkant van het
toestel gemonteerd op een grijper, die den arm
van den duiker vervangt, maar met veel groo-
ter kracht. Het oog van den duiker is hier een
venster van 25 c.M. dik, bestaande uit tien
over elkaar gelijmde zeer sterke ruiten. Boven
dien is er een schijnwerper.
De mantel, die het geheel omringt, laat rond
om de cel genoeg ruimte voor vloeibare lucht,
motoren, ballasttanks enz. Het toestel is in
verhouding tot zijn capaciteit buitengewoon
klein. In volkomen duikklaren toestand be
draagt zijn gewicht, inclusief de bemanning,
2633 K.G, De 1.5 K.W.-gelijkstroommotor, die
een propeller aandrijft, verleent het toestel een
snelheid van 3 tot 4 K.M. per uur. Juist door
dat het toestel zich zelf voortbeweegt, zijn de
gevaarlijkste gebreken van de vroegere toestel
len vermeden.
3
3=
i
i
3
HlÉzEN, 296 M. 8.00 Morgenwijding
10.000 Gramofoonmuziek 11.30 Godsdienstig
half uurtje door pastoor L. H. Perquin 12.00
Tijdsein 12.01 Politieberichten 12.15
K.R.O.-sextet o. 1. v. Piet Lustenhouwer 1.30
Kinderuurtje 3.00 Openingsvergadering van
het Nat. Maria-Congres te Nijmegen 4.00
Uitzending van de Ned. Ver. van Spiritisten
„Harmonia" 4.30 Uitzending uit de Theoso
fische vereeniging N. A., J. J. Poortman: „Wat
is Theosofie?" 5.00 K.R.O.-kunstemsemble o.
1. v. Piet Lustenhouwer 5.45 S. P. J. Bors
ten: Sportpraatje 6.00 K.R.O.-kunstensem-
ble 6.20 Journalistiek weekoverzicht door
Paul de Waart 6.40 K.R.O.-kunstensemble
o. 1. v. Piet Lustenhouwer 7.10 Drs. W.
Bleeker: De Shacleton-expeditie 7.45 Rec
tor C. J. J. Terwischa van Scheltinga: „So-
briëtasdag" 8.00 K.R.O.-salonorkest o. 1. v.
Marinus van 't Woud 8.45 Kampliedjes
9.00 K.R.O.-salonorkest 9.15 Jack Molenaar
accordeon 9.30 Vaz Dias 9.45 Kamplied
jes door de Kath. Verkenners 10.00 K.R.O.-
salonorkest 10.15 Jack Molenaar xylophoon
met orkestbegeleiding 10.30 K.R.O.-salonor
kest 11.00 Gramofoonmuziek 12.00 Slui
ting.
HILVERSUM 1875 M. 6.45 Lichaamsoefe
ningen o. 1. v. G. Kleerekoper 7.30 idem
8.00 Tijdsein 8.01 Gramofoonmuziek 9.00
Trio Drukker.
V.P.R.O. 10.00 Morgenwijding.
V.A.R.A. uitzending voor de arbeiders in de
continubedrijven m. m. v. het trio Willem
Drukker, Adolf Bouwmeester en het Vara-too-
neel o. 1. v. Willem van Cappelen, afgewisseld
door gramofoonmuziek 12.00 Tijdsein
12.01 Het Vara-Septet o. 1. v. Is. Eyl 1.45
Verzorging zender 2.15 Arbeiderssport Dr.
M. Peeters 2.30 Orgel, viool, cello door John
Brookhouse Mc. Carthy, Lou Cohen en Frieda
Feltkamp-Belinfante 3.10 J. H. Scheps:
„Kan een Christen socialist zijn?" 3.30 Or
gel viool cell 4.00 S.D.A.P. kwartiertje door
Jan Oudegeest 4.15 Orgel, viool cello
5.00 Voor de kinderen 5.45 Het Vara-septet
o. 1. v. Is Eyl 7.15 Toespraak door A. de
Vries 7.30 Gramofoonmuziek 8.00 Zater
dagavondprogramma m. m. v. het Vara-klein-
orkest o. 1. v. Jan van der Horst m. m. v.
Leo Fuld refreinzang, The 5 Melody-Singers,
John Brookhouse Mc. Carthy: piano en het
Vara-tooneel o. 1. v. Willem van Capellen.
Persbureau Vaz Dias 11.00 Gramofoonmu-
ziak 12.00 Tijdsein en Sluiting.
BRUSSEL 509 M. 1.30 Concert. 5.20 Concert
door het omroeporkest o. 1. van Jean Kumps.
6.50 Gramofoonmuzek. 9.20 Uit de Kurzaal te
Ostende: Concert o. 1. van Francois Rasse.
KALUNDBORG 1153 M. 3.20 Omroeporkest
o.l.v. Emil Reesen. 9.45 Cabaretliedjes door
Fritz Beger. 10.35 Mandoline-muziek door het
„Venetiaansche Trio" (mandoline, mandola en
guitaar).
BERLIJN 419 M. 7.30 Cica Lau sopraan zingt
10.20 Dansmuziek door de Hans Schindler-ka-
pel. Refreinzang Theo Luca.
HAMBURG 372 M. 1.35 Gramofoonmuziek.
4.50 Concert uit Bad Nonndorf door het Kur-
orkest o. 1. van Ernst August Bürger. 6.15 Ge
varieerd programma. 7.40 Concert door het
Norag-orkest van Hannover o. 1. v. Otto Ebel.
KÖNIGSWUSTERHAUSEN 1635 M. 6.20
Populair concert. 2-20 Gramofoonmuziek. 9.30
Populair concert o. 1. van Alfred Engel. 10.45
vervolg populair concert.
LANGENBERG 472 M. 10.05 Gramofoonmu
ziek. 5.20 Vesperconcert door het Volkskoor
„Sudbrack Bielefeld" o. 1. van Fritz Wester-
frölke. 12.20 Meister der Jasz (Gr-pl.)
DAVENTRY 1554 M. 12.20 Concert van North
Regional. 1.50 Concert door het Comm. Grand
Orkest o.l. van Joseph Muscant. 5.05 Orgelcon
cert o.l.v. Reginald Foort. 10.50 B.B.C. Dansor-
kest o. 1. van Hanry Hall.
PARIJS (Radio) 1725 M. 7.05 Gramofoonmu
ziek. 12.20 Gramofoonmuziek. 905 Gevarieerd
programma. 10.50 Gramofoonmuziek.
MILAAN 331 M. 7.50 Gramofoonplaten. 9.05
Gevarieerd grogramma. 1020 Dansmuziek uit 't
lunapark? „Lido" te Milaan.
ROME 441 M. 8.20 Gramofoonmuziek. 9.05
„Boris Goudonof" van Moessorgski.
WEENEN 517 M. 7.00 Concert door viool,
altviool en piano. 8 20 programma van Langen-
berg. 10.35 Populair concert door het Otto-
Römisch orkest.
WARSCHAU 1412 M. 5.20 Populair concert
door het kleine Omroeporkest o. 1. van Jean
Dworakowski. 7.35 Diversen. 8.35 Populair con
cert door het Philharmonieorkest van Warschau
o. 1. van St. Nawrot. 11.10 Dansmuziek.
BEROMUNSTER 9.05 Jazz-muziek o. 1. v. Ot
to Wallrodt. 10.05 C. Uhlmann speelt op het
nieuwe instrument „Tubus-Camponophon". 10.20
Dansmuzek door Edgar Adeler en zijn „Empire-
orkest.
VOOR NADERE BIJZONDERHEDEN VER
WIJZEN WIJ NAAR DEN KATHOLIEKEN
RADIOGIDS
Slechts de oorsprong geheimzinnig!
Daarmee is het dan ook uit,
Want een zender openbaart zich
Altijd door een forsch geluid!
En de aether neemt de golven
Op de lengte, die men wil,
I Want hij maakt niet voor verboden
1 Of vergunning een verschil!
Lucht is lucht en neemt het luchtig,
1 Daarom luistert zij ook niet
j Als de wet de luchtrefreinen
Door het aetherruim verbiedt.
En als Truusje gaat verjaren
Komt de aether niets tekort
Als er dan een luchtig fuifje
In de lucht gegeven wordt!
Maar de lucht-verkeer-politie
Houdt van orde in de lucht,
Ook den aether wil zij wennen
Aan gehoorzaamheid en tucht.
Daarom grijpt zij in het luchtruim,
Maar zij grijpt tot dusver mis,
Daar geheim juist het geheimpje
X Der geheimenissen is!
MARTIN BERDEN
i (Nadruk verboden)
Moos was verliefd geraakt op Saartje en in
formeerde naar haar familie, om zich te kun
nen declareeren.
„M'n moeder is een heel lieve vrouw," zei
Saar, „maar m'n vader is dood."
Moos vertelde z'n geluk aan zijn vrienden, tot
een van hen hem vertelde dat de vader van
Saartje niet dood was, maar in de gevangenis
zat.
Moos, verontwaardigd over het bedrog van
Saartje, kwam met opgestreken zeil naar
Saartje en zei:
„Wat hebbie me gezegd, als dat je vader dood
is, en hij zit in de gevangenis."
„Nou", antwoordde Saartje, „noem jij dat
dan maar 'n leven."
„Tien flesschen champagne voor hem, die de
stem van een dier nabootst," roept iemand in
het gezelschap van vroolijke broeders.
„Aangenomen," klinkt het van alle kanten
en men hoort hinniken, knorren, kraaien en
fluiten. Ten slotte komt iemand in den kring
en.... zwijgt Diepe stilte. Na eenige mi
nuten zegt de zwijger: „Zoo, dat was een visch."
Hij had den prijs gewonnen.
„Ik zou graag een paar schaatsen willen heb
ben voor een..., hm.... een jonge dame," zei
de jongeman.
„Asjeblieft mijnheer," antwoordde de hande
laar. „Dit is precies de schaats, die u dan heb
ben moet. Die gaat gegarandeerd iedere vijf
minuten los."
Een van de meest buitengewone gevallen,
die mijn vriend dective John Brown ooit
heeft behandeld, is wel de zaak Pembroke. Het
merkwaardige in deze zaak was eigenlijk al
leen de manier, waarop John Brown ze be
handelde en tot een sensationeele oplossing
bracht.
Op zekeren middag, toevalligerwijze was ik bij
Brown op bezoek, kondigde de huisknecht de
komst aan van Lord Pembroke, een der rijkste
en meest bekende vertegenwoordigers van den
adeL
Brown verzocht den bediende den Lord bin
nen te laten en wendde zich tot mij met de
woorden: Hij komt in verband met den
moord op Peter Barr.
Ik keek den detective vragend aan, deze gaf
mij lachend een krant in de hand, waarin met
blauw potlood omhaald, het volgende bericht
stond:
PARTICULIER SECRETARIS VERMOORD?
„Naar wij vernemen, is lord Pembroke, die in
Londen vertoefde, een dezer dagen met spoed
afgereisd naar zijn bezittingen in Schotland,
waar zijn secretaris, de heer Osselton, ver
moord zou zijn. Nadere bijzonderheden zijn nog
niet bekend."
Juist had ik het berichtje gelezen, toen lord
Pembroke binnentrad. Regelrecht stapte hij
naar Brown, gaf hem de hand en nam daarna
plaats.
Ik kom juist terug uit Schotland, deelde
hij mede, waar ik de begrafenis bijgewoond heb
van Osselton. Die arme kerel!U hebt er
reeds een en ander van gehoord?
Brown knikte.
Ik wilde u verzoeken deze zaak in handen
te nemen. Ik acht de dorpspolitie niet capabel
om licht hierin te brengen.
4 De detective dacht een oogenblik na en stond
toen op, om terug te keeren met een spoor
boekje.
Ik vertrek vanavond nog naar Schotland,
om een onderzoek in te stellen, zeide hij, in
het spoorboekje bladerend, waarschijnlijk om te
zien hoe laat de trein ging.
U komt niet dikwijls op uw Schotsche
goederen? vroeg hij, het spoorboekje dicht
slaand.
Neen, antwoordde lord Pembroke, het is
me daar veel te eenzaam. Het kasteel ligt me
veel t verlaten. Ik houd meer van drukte en
gezelligheid.
Zeg Jim, wendde de detective zich eens
klaps tot mij, weet je dat lord Pembroke ook
een tijd in Indië is geweest? Als ik me niet
vergis, was u, evenals mijn vriend, in Delhi.
Inderdaad, zei de lord.
Mooie stad, prees Brown. Ik ben er
wel nooit geweest, maar mijn vriend hier heeft
me er dikwijls van verteld. Vooral de Angkor-
Vat-tempel moet bijzonder mooi zijn.
Juist wilde ik Brown er opmerkzaam op ma
ken, dat hij zich vergiste, immers de Angkor.
Vat-tempel is niet in Delhi, doch in Cambodja,
toen lord Pembroke tot mijn groote verbazing
antwoordde: Ja, dat is wel een der mooiste
bezienswaardigeden van Delhi.
Hij stond op en reikte Brown ten afscheid
de hand.
Ja, zei de detective, de hand stevig schud
dend en u bent een der grootste schurken,
dien ik ooit ontmoet heb. Bliksemsnel trok hij
een revolver en richtte die op lord Pembroke.
Wat moet dat beduidenvroeg de lord
met heesche stem.
Gaat u zitten, antwoordde de detecive
minzaam. Uw spel is uit, dat zult u wel
begrepen hebben.
Ik begrijp nietsik
Dan zal ik het u uitleggen. U bent lord
Pembroke niet en u bent nooit in Delhi ge
weest.
Begrijpt u
De Angkor.Vat vind ik al bewijs genoeg
op het oogenblik, lachte Brown. Maar ik zal
nog meer zeggen. Barr is niet vermoord, want
die goede man zit hier voor me. Waar lord
Pembroke is, weet ik op het oogenblik nog niet.
U weet dat echter heel goed en ongetwijfeld
zult u wel zoo vriendelijk willen zijn mij dit
straks mede te deelenWat ziet u mij on.
geloovig aan! Het is toch zoo eenvoudig. Toen
u hier kwam, vertelde u, dat u juist uit Schot
land kwam. Nu, in het spoorboekje staat, dat
vanavond om kwart voor twaalf pas de trein
uit Schotland aankomt. U loog dus. In de
krant stond het bericht van den moord en het
vertrek van lord Pembroke, dochScotland
Yard wist nergens iets van. Zoodat het bericht
onjuist was. Immers, bij moordzaken krijgt men
daar onmiddellijk bericht.
Toen u mij dus hier, als lord Pembroke,
u lijkt veel op hem een verhaal kwam ver
tellen, waarvan ik wist, dat het gelogen was,
was, kreeg ik achterdocht. Ik herinnerde me,
eens gehoord te hebben dat lord Pembroke een
secretaris had, die veel op hem geleek. En dan,
u had och nog iets vergeten. U draagt een
overjas, waarin het monogram ,P. B." gebor
duurd staat.
Voorts nam ik de vrijheid, u dit papiertje te
ontfutselen. Kijken Brown haalde een vel.
letje papier te voorschijn. Een cheque van vijf
duizend pond, betaalbaar aan toonder. Zon.
derling, dat lord Pembroke aan zichzelf che.
ques aan toonder uitschrijft.
En nu, mijn waarde heer Barr, zal ik u eens
vertellen, hoe ik denk wat er gebeurde. U lokte
met een telegram lord Pembroke naar Schot,
land, waar u zich van hem meester maakte,
hem vermoedelijk opsloot en dwong een cheque
te teekenen. Daarna vertrok u zoo spoedig
mogelijk naar Londen, waar u gisteravond
reeds aankwam. U kon de cheque niet meer
verzilveren en u zou haar vandaag innen. In-
tusschen zit lord Pembroke gevangen op zijn
kasteel, zonder voedsel. U wilde geen moord
op uw geweten hebben, daar de mogelijkheid
zou bestaan dat hij zou verhongeren. Daarom
kwam u hier, in het vertrouwen dat ik naar
Schotland zou afreizen en den lord zou vin.
den. In dien tijd zou u de cheque hebben ge.
ind en het land verlaten hebben. Is het niet
zoo?
Barr bekende volledig. Alles had zich toege.
dragen, zooals mijn vriend gezegd had.
Lord Pembroke werd nog dienzelfden avond
bevrijd. Brown telefoneerde naar het dorp,
waarbij het kasteel gelegen was en gaf aan
wijzingen betreffende zijn verblijfplaats.
Twee oude dames hadden in den coupé
hooggaande woorden.
De een wilde het raam open, de ander het
raam dicht hebben.
Als het raam open blijft, zei de een, dan
zal ik een kou vatten en zeker sterven.
Als het raam dicht blijft, argumenteerde
de ander, dan zal ik zeker stikken.
Wat denkt u er van? vroegen ze eindelijk
aan een stilzwijgenden man.
Wel, zei deze, laten we eerst het venster
open houden, dat sterft een van u, en dan
zullen we het venster sluiten, dan stikt mis
schien de andere. En zoo zal dan een oude
man als ik in vrede verder kunnen reizen.
llllllllllllllllllllllllllllll
Thuisgekomen zette de hommel het ingemaakte Pietje op tafel. „Dat
is die bengel van de Bie," zei meneer Hommel tegen zijn vrouw
„Hij heeft me daar straks verschrikkelijk laten schrikken, maar de
eerste veertien dagen zal ie niet uit dien pot komen," en hiermede
werd Pietje alleen in de kamer gelaten»
Pietje had nu volop gelegenheid eens een hommelhuls te bezien.
Bbbbrrr.... het was daar onder in den grond niet half zoo leuk
als bij hem thuis. „Ik moet ontvluchten", dacht Pietje en hij begon
zoo heftig in den bloempot heen en weer te schudden, dat deze
van het tafeltje viel en in stukken vloog. Meneer en mevrouw Hom-
mei kwamen dadelijk kijken wat er gebeurde.
lllllllllllllIIIMIlllll
t j w F op dit blad zijn ingevolge de verzekeringsvoorwaarden tegen f Of)f)f) bij levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door 7Cf) bij een ongeval met f O Cf) bij verlies vafi een hand {IOC bij verlies van een Cf) bij een breuk van f Af) bij verlies van *n
Al l€ Q O OTITIC S ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeeringen OUl/lf»" verlies van beide armen, beide beenen of beide oogen tel/.'" doodelijken afloop# een voet of een oog# A £tO»~ duim of wijsvinger t#l/. "been of arm 1 Tri/»" anderen vinger
Doch wèt had deze jongeman dan, dat hij zulk
een intensen indruk van kracht maakte? Er was
iets aan hem, dat indruk maakte. Daar waren zij
zich allen van bewust en wel het meest van
allen de vrouw, die hem met zulk een bestu
deerde onvriendelijkheid bejegende. De ande
ren lazen op haar knap gelaat slechts een
soort loome geprikkeldheid. Anstey evenwel
meende, dat hij méér zag dat er onder het
masker, dat zij zoo goed wist te dragen, spo
ren te zien waren van een diepere ontroering.
Zou u zich misschien nader willen ver
klaren? vroeg Ernestine eindelijk. Die opmer
king van u klinkt wel wat buitengewoon.
Een paar maanden geleden, zeide hij,
kwam ik geregeld op een van de politie-recht-
banken in Londen. Dag aan dag kwam ik daar
in aanraking met afgedwaalde menschen, die
ten laatste terecht gekomen waren op den
grooten vuilnishoop. Zoo trof ik o.a. een meis
je Martha Gullimore was haar naam
wier register voor haar leeftijd zoo zwart was,
als verschillende vergrijpen het maar maken
konden. Haar vader is, geloof ik, de smid hier.
Ik sprak hem gisteren over zijn dochter, en
hij verwenschte me.
U bedoelt Samuel Gullimore, den hoef
smid? vroeg ze-
Juist, antwoordde hij.
Hebt u nog meer van die voorbeelden?
Meer dan een, moet ik tot mijn spijt zeg
gen, antwoordde hij. Er zijn twee jongelui, die
nog maar een jaar geleden hier vandaan zijn
gegaan. De een is de zoon van uw tuinman,
en de ander werd door zijn oom grootgebracht,
in de portierswoning. Ik was het gelukkig
erktuig, een paar maanden geleden, om hen
uit de gevangenis te houden. Den een hebben
we passage verschaft naar Canada, de ander
mot ik tot mijn spijt zeggen is tot zijn
vroeger leven teruggekeerd. We hebben ge
daan, wat we konden, maar verder dan een
zeker punt kunnen we niet gaan.
Zy steunde het hoofd een oogenblik op de
tengere, blanke vingers van haar rechterhand,
waaraan zij geen enkelen ring droeg, behalve
één grooten smaragd, welks glans een oogen
blik bijna onheilspellend flikkerde. Haar gelaat
had een ietwat hardere uitdrukking gekregen,
en haar toon was byna beleedigend.
U zou me dus willen doen gelooven, zei ze,
dat mün vreedzaam doip een waar hol van
ongerechtigheid is?
Zeker niet, antwoordde hy heftig. Ik
zou alleen willen, dat u inzag, dat rozen en
kamperfoelie en een geregeld loon allemaal
teekenen van stoffelijke welvaart op slot
van rekening dingen van weinig beteekenis zyn.
De menschen hier hooren het lied van de we
reld in hun vrije oogenblikken, en vooral de
jongelui zün niet sterker dan hun kameraden
elders, als het er op aan komt.
Anstey leunde opeens voorover in zyn stoel-
Hü voelde, dat zijn tusschenkomst een drama
tische scène zou storen hy was zich daar
van terdege bewust maar hy kon niet langer
zwijgen.
Om uw stelling eens logisch door te den
ken, mynheer, zeide hij, waarom zoekt u het
niet hooger nog? U wilt beweren, nietwaar, dat
de kiem van alle kwaad in onverschilligheid
ligt dat voorspoed zelfs de verbreiding van
het kwaad in de hand zou kunnen werken.
Waarom richt u dan niet uw energie op de
mannen en vrouwen in de hoogere kringen?
Daar hebt u terrein genoeg voor uw werk
zaamheden.
De jongeman wendde zich thans tot hem. De
lijnen om zijn mond hadden zich nu geplooid
tot een toegeeflijken glimlach.
Voor de klasse, die u daar noemt, heb ik
geen sympathie, mynheer, antwoordde hy.
Op een zinkend schip hoort men altyd roepen:
„Vrouwen en kinderen eerst!" Het zijn de min
der rijk met aardsche goederen bedeelden, die
de „vrouwen en kinderen" van de schipbreuk
lijdende maatschappy vertegenwoordigen. Het
is om d i e op te heffen, dat wij werken.
Anstey slaakte een lichten zucht.
Hoe jammer! zeide hij. Ik ben er van
overtuigd, dat er een prachtige kans voor uw
sociale werk bestaat onder de klasse van aristo
cratische nietsdoeners.
Daar twyfel ik niet aan, gaf de jongeman
dadelyk toe. De kwestie is alleen maar, of
het sop de kool waard is.
Anstey gaf geen antwoord. Lady May lachte
zachtjes in zichzelf.
Ik heb alles gehoord, wat u te zeggen hebt,
mr. Maurice, zei Ernestine thans bedaard en
ik kan alleen herhalen, dat ik uw aanwezi-
heid hier als sociaal prediker hoogst onftoodig
vind. Ik beschouw die feitelijk als een....
Zy aarzelde. Met een plotselinge flikkering
van humor in zyn diep-liggende oogen vulde
hy den zin aan.
Als een brutaliteit, misschien!
Het woord is niet van my, antwoordde zij,
maar ik neemt het graag over. Ik kan niet
terugkomen op mr. Bell's beslissing, wat die
schuur betreft.
Dat spijt me, zei hy langzaam. Dan
moet ik myn lezingen in de open lucht houden.
Dat is het eenige, wat er op zit.
Haar mooie oogen fonkelden vervaarlyk.
Er is geen vry terrein in den heelen om
trek, zei ze, en u zult natuurlyk wel begrypen,
dat ik u als een overtreder zal beschouwen,
wanneer u op myn bezitting wordt aangetroffen.
Hy maakte een lichte buiging.
Ik ben hier, om voor uw menschen te
spreken, zeide hij, en dat zal ik doen, al zou
ik in deze lanen moeten blyven staan, en de
menschen één voor één moeten aanspreken. U
wilt het my wel vergeven, juffrouw, als ik u
er aan herinner, dat de dagen van het leen
stelsel voorby zijn.
Ernestine schudde zorgvuldig het pak kaarten,
dat zy zoo juist had opgenomen.
We zullen ons partijtje uitspelen, May, zei
ze. Mr. Anstey, mag ik u misschien ver
zoeken, om te bellen?
De jongeman was evenwel reeds aan het an
dere eind van de kamer, vóór Anstey kon
opstaan.
U wilt me wel toestaan, zeide hy, met een
verrukkelijk geestig lachje, dat ik het u wat
gemakkelijker maak, door me zelf uit te laten.
Ik zal stellig wel uw bediende in de gang vinden.
Het zij me vergund, u allen goeden middag te
wenschen.
Zy beantwoordden allemaal zijn groet, behalve
Ernestine, die begonnen was met deelen. Zy
scheen vast besloten, om zich zijn bestaan niet
meer te herinneren. Maar op den drempel, met
den knop van de deur in zijn hand, keerde Mr.
Maurice zich om. Hij zeide niets, maar zyn oogen
waren op haar gericht. Anstey leunde voorover
in zijn stoel, ontzaglijk nieuwsgierig. Zachtjes
kwamen de kaarten neer, waar zy ze legde.
Aan niets in haar gelaat was te zien, dat zy
zich eenigermate de tegenwoordigheid van dien
ander bewust was. Anstey alleen wist, dat zy
streed. Hy hoorde, hoe haar adem sneller ging,
en zag, dat de vingers, die de kaarten aanraak
ten, beefden. Langzaam, doch met klaarblyke-
lijken tegenzin, wendde zy het hoofd om, en zag
recht in de oogen van den man, die nog draalde.
Goeden middag, miss Atherton, zei hy be
leefd. Het spijt me, dat ik u heb lastig ge
vallen.
Haar lippen bewogen, maar ze zei niets. Ze
knikte halverwege met het hoofd. Dan werd de
deur zachtjes gesloten.
Nooit was een jongeman meer in zyn schik
geweest met zichzelf, dan Charles Bell, dek
avond, dat hij op Rulery dineerde. Hy had zich
den heelen dag goed geamuseerd op de jacht,
en de overige leden van het gezelschap hadden
hem met de meeste hartelijkheid ontvangen.
Tijdens het diner zat hij links van zyn gast
vrouw. Links van hem zat een nogal oud-uit
ziende dame, die in de heele streek bekend
was om haar verlangen, ergens een echtgenoot
op te doen. Hij zag zelf in, dat hy afgezien
nog van de persoonlijke zijde van de zaak
nauwelyks kon verwachten, dat hy haar eenig
belang kon inboezemen. Het nieuwe van de
situatie, miss Atherton's opmerkingen nu en
dan, en een diner als hy nog nooit tevoren ge
proefd had, waren alleszins voldoende, om zyn
aandacht geboeid te houden. Voor de rest stelde
hy zich tevreden met aan zyn knevel te
draaien waarop hy buitengewoon trotsch
was en in zyn stoel achterover te leunen, in
het behaaglyk besef, dat hy de eerste van zyn
familie was, dien men in allen vorm als gast
op Rulery ontvangen had.
Wordt vervolgd).
