ONZE VA CANTIEEGTG-WEBSTRIJB
Naar
aan
blijde da,
V
U
a
I# I t
V|
PRIJZEN
Ltd ROTTERDAM, Nrd- Blaak 87
ZATERDAG 13 AUGUSTUS
Tienduizend menschen schrijven
voor de film
De êêne seconde, welke het maken
van een foto duurt, moet uiterst
zorgvuldig benut worden
Ingezonden door Joh. LemAmsterdam
ZOVHET VANDAAG WEER REGENEN?
De örigioeele en
betrouwbare film
in het gele carton
Teneinde amateurfoto*
grafie meer populariteit
te geven, heeft Kodak
Limited besloten, ge
durende de vacantie-
maanden haar zes op
namen „Regular" film
in prijs te verlagen van
60 cent tot 45 cent in
het formaat 6x9 cm;
en van 7 5 tot 60 cent in
het formaat 6V2 x 11 cm.
Verkrijgbaar bij eiken „Kodak" handelaar.
Indien niet voorradig bij
w p _T| *B DEN HAAG, Noordeinde 10 en 10a
RA Ck 1/AMSTERDAM, Kalverstr. 126
AMa l ekuaiyl, rvaiverstr. ïzo
GROOTE MANNEN IN HUN VLEGELJAREN?
Ingezonden door JohJ. R. Sletering te Arnhem
ment: hoe Ingezonden door H. G. J. SchildUtrecht
Een moeilijke opgave
Fantasie genoeg
Zichzelf verraden
DE VEROVERING VAN EEN OUDE RUÏNE
Ingezonden door, Tonny ReuversAmsterdam
WIJ hebben altijd graag een herinnering.
Wij koesteren ons aan een herinnering
en zij is om zoo te zeggen onze gezellin
op het pad van den vooruitgang. Herinneringen
kunnen vroolijk zijn en sentimenteel. Vroolijke
herinneringen zijn ons altijd aangenaam
sentimenteele herinneringen zijn ons dikwijls
dierbaardermaar dan ook voor ons zelve
alleen, want andere menschen voelen in den
regel weinig voor die herinneringen, welke ons
hart slechts begrijpt. Maar de vroolijke en aan
gename herinneringen, daaraan willen ook
onze vrienden en kennissen deelnemen. Wanneer
wij op reis gaan, dan koopen wij souvenirs. Niet
dat wij van souvenirs practisch nut hebben, zelfs
niet wanneer zij den vorm hebben van een
inktkoker of naaidoosje. Souvenirs zetten wij
neer op een tafeltje of op den schoorsteen met
geen andere bedoeling dan om er zoo nu en
dan naar te kijken en dan herinnerd te worden
aanDat moet u dan zelf maar invullen,
want aan die souvenirs kleeft de herinnering
waar wij geweest zijn. Wanneer iemand dan
eens vertelt: we waren aan den Rijn.... dan
staan we meteen op en gaan naar het tafeltje
waar onze herinnering staat aan de reis van
toen wij er geweest waren. En dan gaan ook
wij vertellen van onze reis.
Maar weet u wat de beste herinneringen zijn
en de aangenaamste en meest blijvende en ook
voor de anderen de meest interessante? Dat
zijn de kiekjes!
Kiekjes zijn niets anders dan vastgelegde her
inneringen van plekjes waar wij geweest zijn.
van tochtjes welke wij gemaakt hebben en van
oogenblikken zooals wij ze doorleefd hebben. En
daarom dat vacantie-foto's een stukje worden
van ons leven. Zelfs wanneer wij ze jaren later
ter hand nemen, dan nog genieten wij van onze
vacantie-trip, ondernomen in het jaar zooveel
en zooveel vóór de dan ter plaatse zijnde jaar
telling. Wij wisselen graag af en gaan niet elk
jaar naar dezelfde badplaats, bezoeken niet elk
jaar dezelfde steden en als wij bergen be
klimmen dan zijn er voldoende bergen op de
we^ld om eens af te wisselen. Vandaar dat de
bergen in de wereld gelijkmatig opslijten, om
dat alle menschen er zoo over denken.
En nu op dit oogenblik, in deze maand, zijn
wij weer bezig vacantie-foto's te maken, goed
beschouwd te onzen pleziere, als de vacantie
afgeloopen is! De vergelijking is wel erg lande
lijk, doch niettemin juist: wij herkauwen onze
vacantie! En evenals een koe onder dergelijke
omstandigheden weet te genieten, zoo komt dan
ook op ons gelaat de glans van vreugde bij de
gedachte aan de ontspanning en de pret, welke
wij hebben beleefd.
Daarom is het van belang, dat wij aan onze
vacantie-foto's ook zorg besteden. Het spreekt
van zelf, wanneer wij uit zijn, zijn wij noncha
lant en zorgeloos. Maar aangezien het nemen
van een kiekje hoogstens een seconde duurt, is
het toch wel de moeite waard die eene seconde
goed te benutten. Dan krijgen wij kiekjes die
klinken als een klok, al zal de klank er van de
kinderen niet uit den slaap houden!
Daar heeft u bijvoorbeeld dat kiekje, schijn
baar genomen op de puinhoopen van Pompeji.
maar volgens de toelichting een bouwval van
gegarandeerd Nederlandsch fabrikaat! Die
kleine krullekop lacht u zorgeloos tegemoet,
alsof hij zijn intrek ging nemen in een pas
voltooid flat-woninkje. Zijn broer naast hem
laat zien, dat oude kloostermuren nog hun nut
kunnen hebben, al was het alleen maar om er
gemakkelijk te kunnen zitten, vindt u het geen
snoezig kiekje? en is dit later voor die jongens
geen aangename herinnering?
Dat groepje bij die korenschooven heeft een
lange wandeling achter den rug, al ziet u hier
alleen maar de halmen! Maar zoo rustig en
gemakkelijk zitten alleen maar kinderen, wan
neer ze moe zijn! Maar zit in een van die
jongens een toekomstige ministerpresident, ot
een soort Mussolini? Je weet al zoo niet wat nog
gebeuren kan. En dan komt dit aardige kiekje
weer op de proppen en in de kranten, met een
pijltje er bij: hier zit nu de groote man toen
hij nog een knaap was en met zijn zusjes en
broertjes er op uit trok! Als u de kiekjes ziet
van Mussolini, in zijn roemruchtige vlegeljaren,
zijn ze niet anders!
Dat stelletje in badpakje is nog niet vermoeids
Ze genieten op het oogenblik van een zonne
bad en het zal wel niet lang duren of ze kiezen
zee. Maar voordat dit natte moment gekomen
is, heeft vader een droge momentopname van
ze gemaakt, dat droge niet te verstaan als
zouden zij zich bewust zijn van den ernst des
levens. Kijk maar eens hoe ze lachen en wat
een plezier dat ze hebben! Het is inderdaad een
zonnige opname.
Zonniger dan.... ja ziet u moeder met die
twee kleintjes naar buiten kijken? Grootmoeder
zou op bezoek komen als.... ja als.... het
droog weer zou zijn! Maar aan de gezichten
kunt u zien, dat het buiten niet droog is. De
regenwolken voorspellen, dat het bezoek is af
gelast. Een aardige en oprechte opname. Een
vacantie-foto, dit keer eens zonder zon, zonder
strand, zonder badpakjeDoch zulke foto's
moeten ook wel mogelijk zijn in een tijdperk als
dit, nu zon en regenwolken krijgertje spelen.
Maar behalve deze foto, waar u ze gedrieën
zoo verlangend naar de lucht ziet turen, of
schoon
Het is de moeite waard aan onzen vacan-
He-fotowedstrijd deel te nemen, want niet
alleen heeft u de voldoening, dat uw werk,
indien het de goedkeuring der jury kan
wegdragen, in uw lijfblad wordt gereprodu
ceerd, u heeft kans op een veel grootere
belooning, omdat wij voor dezen wedstrijd
een pracht-collectie prijzen beschikbaar
stellen. De kampioen van onzen wedstrijd,
de eerste prijswinnaar, komt in het bezit
van een schitterende Zak Kodak Speciaal
No. 1 ter waarde van honderdvijfentwintig
gulden. Het is een luxe model met Koda-
matiesluiter. Degene, die zich met den
tweeden prijs tevreden moet stellen, komt
in het bezit van de Supraphoonkoffergra-
mofoon, welke een waarde vertegenwoor
digt van vijfenveertig gulden. De derde
prijs is een elegant aantrekkelijk Kodak
toestel ter waarde van vijfentwintig gul
den, waarvan een afbeelding hierbij gaat.
Als vierden prijs stellen wij de Nieuwe
Kodak Juvier beschikbaar ter waarde van
negentien gulden en ten slotte nog vijftig
prijzen in den vorm van vijftig Hawk Eyes-
toestellen, ter waarde van vijf gulden per
stuk; EEN TOTAAL DUS VAN VIERHON
DERDZESTIG GULDEN AAN PRIJZEN.
NEEMT UW KANS NOG HEDEN WAAR en
stuurt uw beste en aardigste vacantie-
foto in onder het motto „Foto-vacantie-
wedstrijd".
deze week nog heel wat meer foto's binnen
gekomen. Trouwens wat wij gepubliceerd heb
ben is het neusje van den zalm en u weet dat
een zalm ook nog kop en staart en midden
mootjes heeft. Nu zijn er inzenders, die mee-
nen dat hun foto toch aardiger was. Wij ne
men hun die meening volstrekt niet kwalijk.
grootmoeder
niet had ge
schreven dat
ze per K. L.
M. zou ko
men, zijn er
Want ieder
iiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiniitiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiioiiinniiiiimiiiiiiiiiii
mensch be
oordeelt zijn
eigen foto's
met een
beetje sub
jectiviteit.
KODAK
FILM
Iedereen is zichzelven en zijn eigen kinderen 't
naast. Het zou werkelijk een wanverhouding
zijn als het niet zoo was. Wij echter beoordeelen
de zaak van een anderen kant. Wij voelen niet
de stem van het bloed. Voor ons zijn alle inge
zonden kinderen: kinderen! Bovendien hebben
wij ook nog met andere bijkomstigheden reke
ning te houden, waaraan een inzender niet zoo
direct zal denken. Wij hebben wel terdege
De prijsvraag van „Ufa" en „Tobis" in het
bekende tijdschrift „Die Woche" heeft een on
gedacht succes gehad. Bijna 10.000 inzendingen
stroomden bij de jury binnen die wel een moei
lijke, doch ook een zeer interessante taak had.
Door het groote aantal inzendingen is deze
prijsvraag geworden tot een grootsch experi-
reageert het
filmpubliek,
wanneer 't geen passieve toeschouwer meer is,
maar zich actief met de filmkunst gaat bezig
houden door voor de film te schrijven. In de
bioscoop ziet met op 't doek 'n imitatie van 't
leven, die velen zelfs voor het eigenlijke leven
houden.
Werkelijkheid en fantasie vermengen zich met
elkaar. De toeschouwer vergeet zijn eigen leven
en alles wat hem kwelt in dit land van droomen
en vervulde beloften. Alles wat in zijn leven
ontbreekt, vindt hij daar. Als een kind, te
vreden en zonder critiek kijkt hij toe. Waarom
zou in zijn leven onmogelijk zijn, wat hier op
het witte doek wèl kan? Dat was toch het ge
wone leven van menschen als hijzelf? En even
maakt zich van den vermoeiden toeschouwer
het besef meester, dat tenslotte alles mogelijk
is en elk levenslot nog wel een gunstige wen
ding kan nemen.
Doch nu moet hij zelf menschen en hun lot
beschrijven, inplaats van als een kind te ge
nieten van een sprookje. En hij is geen vakman
van de film, zelfs geen dichter, tooneelschrijver
of andere kunstenaar, hij heeft nooit bewust
nagedacht over het verband, dat er bestaat tus-
schen het werkelijke leven en de in een of
anderen kunstvorm uitgedrukte droom over het
leven. Zou het gewone filmpubliek eigenlijk wel
in staat zijn, een logische film te bedenken, een
probleem te vinden en op te lossen? Nu, animo
was er genoeg, maar hoe staat het blijkens deze
prijsvraag met de dichterlijke fantasie, met het
inzicht in de filmtechniek bij het groote pu
bliek? Die vraag is niet zoo gemakkelijk te be
antwoorden, want voor het schrijven van een
goed filmscenario zijn eigenlijk meerdere talen
ten noodig: behalve gewone fantasie en het
vinden van een goede intrige, wat door leeken
als het allervoornaamste wordt beschouwd, is
ook een goede opbouw van het stuk noodig
voor het succes en het eenigszins op de juiste
wijze „opbouwen" van een bepaalde handeling
is van groot belang voor de praktische bruik
baarheid. De individueele karakters der ver
schillende personen moeten goed uit elkaar ge
houden worden; zij mogen geen dingen doen of
zeggen, die met het hun toegedachte karakter
in strijd zijn en de oplossing van het stuk moet
logisch uit het voorafgaande voortvloeien. Nu,
van de tienduizend manuscripten waren er
slechts een dertigtal, die bij een zeer milde be
oordeeling bruikbaar waren te achten. 0.3 pCt.
Aan fantasie in den eigenlijken zin van het
woord ontbreekt het den meesten niet. Doch zij
blijven slechts vasthouden aan één hoofdthema.
Zij bekommeren zich niet om kleinere motie
ven en hebben dus, hoe populair de filmkunst
ook is, nooit begrepen welk een groot aantai
kleine trekjes en bijkomstigheden in een film
worden verbruikt. Vele andere fouten werden
den scenarioschrijvers in het geheel niet aange
rekend, omdat ze bij eenige routine vanzelf
zouden verdwijnen. Het begrip voor rollentech-
niek is over het algemeen grooter dan het ver
mogen, om zich te verplaatsen in de gedachten
yan de filmspelers. Dit blijkt reeds daaruit, dat
vele inzen
ders hun rol
len verdeel
den, onder
bekende, met
name ge
noemde ar-
tisten, zonder
dat de in
houd en het
karakter van
die rollen ook
maar eenigs
zins overeen
kwamen met
de persoon
lijkheid der
filmsterren
of met de
rollen, die zij
gewoonlijk
speelden.
Sommigen schenen voorts te meenen, dat
de intrige van hun scenario vooral ori
gineel moest zijn. Dat is natuurlijk on
juist; elke denkbare intrige is reeds op
elke mogelijke wijze bewerkt, doch de stof be
hoeft niet absoluut nieuw te zijn, als zij maar
met de noodige variatie is behandeld. De
meesten hadden dit ook begrepen en er aardig
wat van terecht gebracht. Dikwijls namen zij
hun stof uit hun onmiddellijke omgeving een
zeer goed principe vooral bij de humoris
tische scenario's.
De prijsvraag was strikt anoniem, zoodat men
slechts uit de werken eenige conclusies kon
trekken omtrent den kring, waaruit de schrij
vers afkomstig waren. Zonder dat zij het wisten
of wilden, hebben zij n.l. zeer veel medegedeeld
omtrent hun eigen leven en hun omgeving. Dit
gold zoowel van hen, die werkelijk personen
en gebeurtenissen uit hun dagelij ksche leven
beschreven, als voor hen, die hun droomen en
verlangens uitdrukten. Nooit bevredigde wen-
schen kwamen tot uiting en bijna schrikwek
kend duidelijk bleek, hoeveel zich in hun leven
teleurgesteld gevoelden. De algemeene armoede
maakte geld tot iets dubbel begeerlijks, doch in
de eigenaardigste vormen treedt daarnaast toch
altijd ook de sterke behoefte aan romantiek en
fantasie op den voorgrond.
Er waren vele arbeiders onder de inzenders.
Zij beschreven in hun scenario's hun eigen
leven, zooals het volgens hun droomen had
kunnen worden, wanneer het geluk hun niet
voorbij was gegaan. Dit geluk is voor hen syno
niem met geld en het is typeerend, hoe in het
leven van hun hoofdpersonen dit geluk juist
op de meest onwaarschijnlijke manieren zijn
intrede doet. Het wordt nooit voorgesteld als
een belooning op hard werken, geduldig zijn
gaven ontwikkelen of iets dergelijks; het wordt
den hoofdpersoon altijd in den schoot gewor
pen. Er waren honderden manuscripten, waarin
de schrijvers er zich absoluut geen rekenschap
van hadden gegeven, dat men niet „zich op
werkt", zonder dat daar een zeer reeële basis
voor is in den vorm van bijzondere persoonlijke
kwaliteiten. Ze beschreven een persoon en die
persoon werd rijk en vervolgens verliefd. En het
„happy end" was gereed. Van logica was bij
dit alles geen sprake. In de film kan blijkbaar
alles en het wonderlijkste en onwaarschijn
lijkste is het mooiste.
Ook onder de meer ontwikkelden waren er
velen, die geen werkelijkheid beschreven, doch
hun eigen droomen. Doch deze waren al zoo
ver, dat zij beseften dat geld slechts een schijn
geluk kon geven. Zij beschreven hun idealen,
want zij zagen, wat er ontbreekt aan de wereld,
zooals zij nu is. Maar wat zij schreven waren
utopieën. Sommige bleven vaag en onevenwich
tig en waren blijkbaar meer het resultaat van
wat de schrijvers gelezen, dan van wat zij zelf
doordacht hadden; andere beschreven een zoo
volkomen verandering van de geheele levens
wijze en alle verhoudingen, dat slechts de
schrijvers zelfs er iets in konden zien. Een van
deze schrijvers was econoom, een ander inge
nieur. Him werk was onbruikbaar voor de film,
want er bestonden voor hen geen grenzen. Er
waren manuscripten bij, die zich uitstrekten
over een tijdvak van duizenden jaren. Vele
technici hielden zich voorts bezig met gifgas
sen en andere verdelgingsmiddelen van heden
en toekomst. In hun verhalen komt altijd een
spion voor, die een technisch geheim tracht te
verraden; zij beschrijven den strijd tegen dien
spion en in dien strijd komt altijd een vrouw
voor.
Sommige manuscripten grensden zelfs aan
het waanzinnige. Zoo slap als het met de mo
raal was gesteld, zoo slap stond het ook met
hun gevoel. Zij waren even naief en wreed als
kinderen. Zoo liet er een zijn vrouw door in
brekers driekwart doodschieten, maar hij be
kommerde zich geen seconde om haar en ging
slechts kijken, of het geld er nog was. Naast al
deze ruwheid en ongevoeligheid was er slechts
één warmer gevoel te bekennen: de vaderlands
liefde, die uit vele manuscripten sprak. Werke
lijk bevredigend uit moreel en gevoelsoogpunt
waren eigenlijk alleen de humoristische ma
nuscripten. Soms was er slechts één humoris
tische figuur in het scenario verwerkt, doch het
geheel werd daardoor op een ander plan ge
bracht. Wat ook prettig aandeed was, dat vele
dezer inzendingen zoo nauw aansloten bij de
werkelijkheid en daarvan slechts een groteske
gaven, een overdrijving van het lachwekkende
dat er reeds is. Dat is de beste opvatting van
het blijspel en het feit, dat deze opvatting nog
bij zoovelen uit alle standen wordt aangetroffen,
is het meest bevredigende resultaat van deze
groot opgezette prijsvraag. Er blijkt ook uit, dat
de mensch van dezen tijd behoefte heeft aan
humor. Hij wil lachen. En dat is misschien de
reden, dat in de moderne films het humoristi
sche element zoo'n groote plaats inneemt.
(Nadruk verboden).
rekening te houden met de reproductie. Er zijn
inderdaad heel aardige foto's, welke wij zeker
zouden genomen hebben als.ze wat scherper
waren afgedrukt. En vooral bij kleine foto's,
welke wij vergrooten moeten, dient rekening
gehouden te worden of de cliché-afdruk niet te
wazig wordt. Dus.... wij bekijken de foto's met
technische oogen.
Dan is er nog de kwestie van de correspon
dentie. Wij hebben reeds medegedeeld, dat wij
over de inzendingen geen correspondentie
kunnen voeren. Dat hebben wij niet gezegd om
de porti uit te sparen, maar omdat wij op dit
gebied rjjkelijk ondervinding hebben opgedaan.
Het schrijven op zich zelf gaat ons best af.
Daarvan getuigen de ochtend- en avond
edities. Wanneer u de krant gedrukt voor u
ziet zult u er misschien niet zoo bij denken
maar de geheele inhoud is geschreven of ge
typt naar de zetterij gegaan. Vervolgens hebben
wij uit den aard der zaak al een drukke corres
pondentie. Wanneer wij nu bij bijzondere ru
brieken, zooals de vacantiefoto-wedstrijd er een
is, met zijn honderden en honderden inzendin
gen, met de inzenders briefwisseling moesten
gaan houden, dan zou de zaak gewoon niet
meer uit elkaar te houden zijn. Wij geven on
zen abonné's gaarne raad. Schrijven hun gaarne
een briefje, wanneer de noodzaak dit vereischt
maar om zoo maar eens een paar honderd
brieven extra te gaan beantwoorden is werke
lijk een heidensch werk. Er zijn inzenders die
meenen, dat zij de eenigste zijn aan wie wij
een briefje kunnen kwijtraken. Maar ook dezen
zouden hun hand rouwmoedig in eigen boe
zem steken als zij den dagelijkschen postzak met
brieven ons bureau zien verlaten. Misschien dat
wij mettertijd een bod doen op het Rijksmu
seum om daar een aanloop-bureau te vesti
gen voor onze abonné's, maar zoolang wij dit
nog niet hebben, laat ons rustig aan den ar
beid, opdat wij het in die richting kunnen heen
stuwen.
