Prikkeldraad
Ongepast
De Hanze in 't Bisdom Haarlem
Van de Perstribune
St. Melania-werk
De Koningin in de
hoofdstad
DONDERDAG 8 SEPTEMBER
Dappere
ongehoorzaamheid
BONDSVOORZITTER
GEHULDIGD
Pauselijke onder
scheidingen
Achterlijke ouders
CRISISPACHTWET 1932
KONINKLIJK BEZOEK AAN DE HOOFDSTAD
H.M. de Koningin is Woensdagmorgen voor haar jaarlijksch
bezoek in de hoofdstad aangekomen. In verband met de tijds
omstandigheden droeg de ontvangst een eenvoudig karakter
Begroetingswoord Bisschop
Aanbieding feestgave
Een kwade post
T elegrammen
Als men in het nauw zit, doet men rare
sprongen, dat merkt men in deze dagen
aan de S.D.A.P. De leiding van deze
partij zet er alles op om haar plaats en haar
macht te behouden en deinst- daarbij zelfs
biet terug voor een actie, die in rustiger
atmosfeer zeker niet als behoorlijk zou zijn
aan te merken. Dagelijks verliest de S. D.
A- P. leden en neemt de afgescheiden lin
kervleugel, de O. S. P., in sterkte toe, niet
het minst in Twente, welke pogingen men
ook doet om in het uiterst linksche vaar
water te komen. Te Enschede en Arnhem
heeft de partij wat ze noemt een interna
tionale vredes-demonstratie gehouden, wat
echter niets anders was dan een nationale
demonstratie tegen de regeering en voor
directe nationale ontwapening en waarbij
Duitsche partij genooten te hulp geroepen
Werden.
Wij kunnen dit niet anders noemen dan
ongepast. Bij een actie tegen Ruys, tegen
het militarisme en het rapport-Weiter, die
hier, zooals getuigd werd, ineenvloeien, en
Welke zuiver zaken zijn van binnenlandsche
Politiek, roept men geen buitenlanders te
hulp en dan nog wel in de uniform van de
Rijksbanier. Uniformen waarvoor de roode
Pers, als het Nederlandsche zijn niets dan
spot en hoon overheeft; worden nu geroemd
°m hun eenvoud, want 't zijn immers socia
listen die ze dragen.. De militaire afdeelin-
&en, waarin opgemarcheerd werd in een
Vreemd land, gaven een beeld van vastbe
radenheid, van geloof in den strijd, en dat,
terwijl men demonstreerde voor den vrede.
In plaats van een dergelijk demonstreeren
al is het dan ook van partij genooten, af te
keuren en als ongepast tegenover de hier
genoten gastvrijheid aan te merken, wordt
het verheerlijkt. Het moet den eenvoudigen
s- D. A. P.-er, die over dit alles nadenkt,
toch niet duidelijk zijn, waarom dit nu wel
hiooi wordt gevonden, terwijl als Neder
landers het zouden doen, de roode pers
te weinig ruimte zou bieden om er op af
te geven.
Wij zouden het eens moeten probeeren in
een van de ons omringende landen, niet al
leen Duitschland, maar ook België, Frank-
rijk of Engeland aan een dergelijke demon
stratie deel te nemen; we werden er ter
stond uitgejaagd, of liever: we werden
et niet eens toegelaten. Het woord „inter
nationale vredesdemonstratie" is de groot
ste misleiding die denkbaar is, maar door
de roode volgelingen wordt dat alles ge
slikt.
Een dergelijke ontwapeningsactie van de
Duitsche socialisten is met geen mogelijk
heid te vergelijken met hetgeen hier te lan
de door de socialisten wordt voorgestaan.
2ij is er lijnrecht mee in strijd, want de
Duitsche socialisten willen niets anders,
dan wat hier de meerderheid van ons volk
Wil.
Men leze slechts de onverdachte verslagen
in de socialistische bladen over wat de Duit
sche woordvoerders op de demonstratie ge-
Zegd hebben. De Duitsche socialisten willen
gelijkberechtiging. Zij staan lijnrecht te
genover eenzijdige ontwapening, die aan
Ruitschland is opgelegd, zij willen alleen
gelijktijdige vermindering van bewapening
Van alle landen, precies wat hier te lande
door de rechtsche en de liberale partijen
Wordt voorgestaan en waarom zij door de
socialisten voor militaristen worden uitge
scholden.
Re Duitsche S. D. A. P. staat hiermede
Schter von Papen, von Schleicher en van
Reurath, die ook gelijkberechtiging eischen
en strijd voeren tegen eenzijdige nationale
°ntwapening. De Duitsche S.D.A.P., die voor
den pantserkruiser stemde, hier demon-
streerend voor de ontwapening van Neder
land, handelde erger dan ongepast.
Het eenige wat ons niet duidelijk is, en
V;at uitsluitend te verklaren zou zijn uit
Verblindheid van de massa, is dat de socia-
hsten, die optrokken achter de leiders, dit
Volksbedrog niet zagen. Dat kan zoo- niet
hlijven, want ook de arbeiders denken over
deze vraagstukken en dan kan het resul
taat enkel maar nadeelig zijn voor de partij
die een dergelijke politiek meent te moeten
voeren voor het behoud van haar macht.
gehoorzaamheid van de massa verwachten,
als de leider even te voren zijn hoorders op
zweepte om, als de overheid eenmaal na rijp
beraad besloten heeft het land te verdedi
gen, neen, honderdmaal neen, honderddui-
zendmaal neen te zeggen en een ander
woordvoerder de revolutionnaire daad ver
heerlijkte.
Dappere ongehoorzaamheid mag een
prachtig slagwoord zijn in den strijd, maar
ze voert tot wanorde en revolutie, ook al
tracht de leiding deze te vermijden. De ver
heerlijking van de Arnhemsche ongehoor
zaamheid in de roode pers is daarom ook
meer afkeurenswaardig dan het feit zelf
en de S. D. A. P. moge diep doordrongen
zijn van de verantwoordelijkheid, die zij
draagt, wanneer eventueel het gezag moet
ingrijpen.
Ook toepasselijk op tuinbouw
bedrijven?
Op de vragen van het Tweede Kamerlid
van de Bilt betreffende de toepasselijkheid der
Crisispachtwet 1932 op de tuinbouwbedrijven,
heeft minister Donner, minister van Justitie,
geantwoord, dat een der kantonrechters-plaats-
vervangers te Haarlem inderdaad op 28 Juli een
beschikking heeft gegeven, waarbij er van is
uitgegaan, dat de Crisispachtwet 1932 niet be
trekking zou hebben op den tuinbouw.
Toen de drie centrale land" anisaties
zich naar aanleiding van deze b, king tot
den ondergeteekende hadden gewend, heeft hij
gewezen op de mogelijkheid van een hoogere
voorziening. De zaak is thans aanhangig bij de
rechtbank te Haarlem. Reeds daarom ware het
minder juist, zoo de minister zijn meening over
het rechtspunt in het openbaar uitsprak, laat
staan zich tot de kantonrechters richtte.
Bedevaart naar Heiloo
De Bedevaart, die de beide Noord-Holland-
sche Propaganda-Commissies van Diocesaan
Kruisverbond en Mariavereeniging in het bis
dom Haarlem, dit jaar naar Heiloo organiseeren
op Zondag 18 September a.s., belooft een groot
succes te worden.
Het programma luidt als volgt: te 10.45 uur
in de bedevaartskerk Hoogmis, waaronder pre
dikatie door den zeereerw. pater J. Hillen, Mont-
fortaan, uit het klooster te Egmond aan Zee;
te half twee plechtige Kruisweg; vervolgens
plechtig Lof, waaronder Sacramentsprocessie.
De meditatie op den Kruisberg en de predikatie
tijdens het Lof zullen worden gehouden door
den zeereerw. pater Ernestus O.M.C., uit het
klooster te IJmuiden-Oost. De namiddagoefe
ningen zullen, als de weesgesteldheid zulks toe
laat, in de open lucht worden gehouden.
De Bedevaartcommissie vestigt er nog eens
speciaal de aandacht op, dat vanzelfsprekend
op de eerste plaats de georganiseerde katholieke
drankbes -ijders te Heiloo worden verwacht (dus
de leden van de Mariavereenigingen en Kruis-
verbonden), maar dat daarnaast alle belangstel
lenden van ganscher harte welkom zijn.
De hoop wordt uitgesproken, dat ook dit jaar
weer velen van hun liefde voor onze goede
Moeder zullen blijk geven door mee naar Heiloo
op te trekken.
Examen „B- W. O."
Voor de examens gehouden door de vereeni-
ging ter behartiging van de Belangen der R.K.
Weeshuizen en Opvoedingsinrichtingen in het
Bisdom Haarlem en harer verpleegden, geves
tigd te Amsterdam, zijn geslaagd: Moeder Ba-
vona te Den Haagi van de Zusters Ursulinen
v. h. Bisdam HaaMem, te Bergen; Zr. Alexan
dria en Zr. Olivia, te Den Haag, v. d. Kleine
Zusters v. d. H. Jozef, te Heerlen (Limburg),
Zr. Raphaèlla en Zr. Rictruda, te Den Haag
en Zr. Silvia en Zr. Ferdinandus en Zur. Jéröme
(met lof) te Amsterdam, v. d. Zrs. van Liefde
te Tilburg (N.-Br.); Br. Werenfried, te Den
Haag, Br. Rogatianus en Br. Perpetuüs, te
's Hertogenbosch, Br. Adolphe te Dongen (N.
Br.) v. d. Broeders van O. L. Vr. v. Lourdes
te Dongen; Br. Trudo en Br. Mattheus en Br.
Petrus (met lof) te Den Haag, van de Broeders
der Christelijke Scholen.
De examens worden de volgende week voort
gezet op 12 en 13 September.
Ook hier doen de tijdsomstandig
heden zich gevoelen
De beklemmende tijdsomstandigheden hebben
ook in 't Sint Melania-werk voor Java hun in
vloed doen gelden. Het ledental werd minder,
de inkomsten daalden, de propaganda-mogelijk-
heden werden uiterst beperkt, maar het
idealisme, dat aan een liefdewerk glans en
kracht geeft, bleef onaangetast.
De jaarverslagen der afdeelingen vermelden
bijna alle een nieuwe reeks kerken en kapellen,
die bij de gebedsactie aangesloten werden.
De Melania-scholen winnen steeds meer de
belangstelling van de Inlandsche bevolking.
Het Melania-Internaat biedt, onder leiding
van mejuffrouw M. Herbermann, aan eenige
Javaansche meisjes, voornamelijk Melania-
onderwijzeressen, een aangenaam en wel ver
zorgd tehuis.
De oprichting van de „Apostelenclub" draagt
er toe bij den missiegeest in de Katholieke meis
jes aan te kweeken. Mej. Herbermann weet in
het tehuis een katholieke sfeer te scheppen, die
voor de andersdenkenden nooit opdringerig
wordt.
Deze enkele grepen uit het interessante
„jaarverslag voor Java" bewijzen het beleid en
het juiste begrip, waarmede er in Indië gewerkt
is. Het overzicht van de bescheiden werkzaam
heden in Nederland moet daarnaast wel weinig
belangwekkend worden.
Het overlijden van mevr. J. van Arcken-
Couvreur heeft in het S. M. W. een leegte ach
tergelaten, die zich nog dagelijks doet gevoelen.
Het vereenigingsjaar 19311932 moge in
financieel opzicht niet gunstig geweest zijn voor
de Amsterdamsche afdeeling, de uitbreiding
van de gebedsactie wijst op een verdiepte be
langstelling in het S.M.W.
Het aantal leden is achteruit gegaan, de op
brengst der bus3es is verminderd, daarentegen
wordt er in verschillende kerken, waarin dit
tot nog toe niet gebeurde, een maandelijksch
Lof gehouden, voor de bekeering van Neder
lands Overzeesche geweesten en het welzijn der
Inlandsche Vrouw.
Pater Keller S.J. hield, belangeloos, in „De
Posthoorn" de jaarlijksche Melania-predikatie.
waardoor de afdeeling in staat gesteld werd een
belangrijke uitkeering te doen aan de school te
Madioen. De presidente, Mevrouw Steins Bis-
schop-Herekenrath, mocht een uitnoodiging
ontvangen voor de constitueerende vergadering
van het Ned. Med. Missie-comité en heeft deze
vergadering bijgewoond.
De welgeslaagde kindermatinée op 13 Januari
1.1. in de aula van het St. Ignatius-college werd
met een kleine toespraak tot de kinderen over
het doel van het S.M.W. door Mevr. Steins Bis
schop ingeleid.
De secretaresse herdenkt in het jaarverslag
met hartelijke waardeering den steun, dien de
afd. Amsterdam steeds van Mevr. J. van Arcken-
Couvreur mocht ondervinden.
Woensdagmorgen om 10 uur precies is H. M
de Koningin en klein gevolg met twee auto's
uit Soestdijk in het Koninklijk Paleis aangeko
men. De Dam bood het bekende beeld: vóór de
kleine steentjes een dichte haag Oranje-getrou-
wen. op het Midden-Damterrein troepjes com
munisten en vertegenwoordigers van aanver
wante politieke schakeeringen.
Politie handhaafde de afzetting, terwijl de
mariniers de wacht hadden betrokken.
Enkele minuten, nadat de Koningin was aan
gekomen, verscheen Hare Majesteit alleen op
het balcon, hartelijk toegejuicht door het pu
bliek. Schoolkinderen met vlaggen en oranje
zongen het Wilhelmus en „Oranje Boven",
waarmee het publiek instemde, zeer tot ver
driet der roode broeders, die niet beter wisten
dan de moedigsten onder hen „rood front" te
laten roepen. Een der orde-verstoorders werd
door de politie aangehouden en naar het post
huis Molsteeg overgebracht. De overigen gin
gen discussieeren.
Op Dam en omgeving zagen wij zeer veel
oranje dragen.
Wanneer bij demonstraties, zooals er
in den laatsten tijd maar al te veel
gehouden worden, rake klappen
ballen, dan wascht de S. D. A. P. haar han
den. in onschuld. Zij is daarvan de oorzaak
niet, de menschen hebben niets gedaan, de
leiders hebben het niet gewild.
Men is diep verontwaardigd over het op
treden van de politie, die het altijd, volgens
de roode interpellanten in gemeenteraad en
Ramer, heeft uitgelokt. Dat demonstreeren
Saat net zoo lang voort tot er eens een
Sroot aantal slachtoffers valt en we aar
zelen niet te verklaren, dat de leiders en
de organisatoren in dezen een groote ver-
antwoordelijkheid dragen.
Om dit aan te toonen willen we even de
Aandacht vestigen op een enkel zinnetje uit
Ret verslag in de socialistische bladen over
Re demonstratie te Arnhem.
«Spreekkoren klonken uit den stoet op. De
Politie had het wel verboden, maar wie doet
Je wat, als je met 20 duizend man demon
streert."
Hier waren het nu geen communisten oi
°hafhankelijke socialisten, maar rasechte
s°ciaal-democraten, die het gezag met voe
ten traden. De leider van de partij predikte
het vorige jaar de dappere ongehoorzaam
heid voor zijn volgelingen, maar hier was
Rët laffe ongehoorzaamheid, gegrond op
Ret „wie doet je wat als je met 20.000 man
Rent."
Trouwens, hoe kan men tenslotte orde en
Royementsactie en
broodroof
In Twente wordt op dit oogenblik een
heftige strijd gevoerd tusschen S. D. A. P.
en O. S. P. De eerste heeft, als zij van een
loonconflict een stuk klassenstrijd wilde
maken, de fabrikanten vaak beschuldigd
van broodroof: zij hoort thans hetzelfde
verwijt van haar malcontente oud-leden en
zelfs in de families zet zich de vijandschap
voort.
Wat toch is het geval? Om met een pam
flet van de O. S. P. te spreken: „de roye
mentswoede van de leiders der moderne
vakbeweging is overgeslagen naar Twente".
Dit beteekent, dat de leden der moderne
vakbonden, die zich voegen bij de O. S. P.
(en dus de S. D. A. P. den rug toekeeren)
geroyeerd worden.
En dit royement staat in vele gevallen
voor werklooze arbeiders gelijk met
broodroof. Immers, georganiseerden
hebben bij werkloosheid veel op ongeorga
niseerden voor, en een afvoeren van de
ledenlijst brengt dus den werklooze in
moeilijkheden.
Volgens het strooibiljet worden de O. S.
P.ers zonder eenigen vorm van proces ge
royeerd.
„Als de leiders zien, dat ze het op de ver
gaderingen verliezen, dan probeeren ze die
vergadering in de war te sturen, arbeiders
woedend te maken, relletjes uit te lokken,
teneinde het normaal werken der organi
satie te beletten.
En als dit schandelijk drijven nog niet
voldoende is om den wil van de leden te
breken, dan worden de woordvoerders der
oppositioneele meerderheid geroyeerd. De
revolutionnaire arbeiders van de O. S. P.
worden uit de organisatie gegooid.
Arbeiders, die de organisatie hebben op
gebouwd en versterkt, strijders die tiental
len jaren tegen de fabrikanten hebben ge
vochten en voor de organisatie hebben ge
leden, werkers en bestuurders, zij worden
er uitgegooid, zonder dat de leden van den
bond eenig recht van beslissing hebben!
Dat is de dictatuur van de minderheid."
Of het zoo toegaat, als hier verhaald
wordt, weten wij niet. Maar de feiten zelf
staan vast. Er is een royementsactie van dit
soort aan den gang.
Dit is een merkwaardig verschijnsel,
waarbij ook wij onze aandacht behooren te
bepalen, schrijft de Chr. „Rotterdammer".
Immers, S. D. A. P. en N. V. V. maken hier
een groote fout. Zij werpen iemand, van
wege zijn politieke opvatting, uit een socia
le organisatie. Zij smelten politieke en so
ciale actie derhalve door elkaar en niet ten
onrechte heeft een hunner wetenschappe
lijke leiders nog onlangs op de gevaren,
welke hierin schuilen, gewezen.
Het staat dan ook vast, dat de publieke
opinie deze royementsactie afkeurt en dit
komt aan de O. S. P. ten goede. Ook de een
voudige Twentsche arbeider weet, hoe de
moderne vakbeweging altijd gelokt heeft
met het argument: wat ook uw politieke of
godsdienstige richting moge zijn, gij kunt
bij ons terecht. En thans werpt men uit,
wie politiek slechts een geringe afwij
king vertoont.
Het wordt tijd om de tweede letter uit
het viertal initialen S. D. A. P., van welke
de derde reeds vele jaren non-actief is, te
schrappen.
Dr. Polak's waardeering
In zijn jongste Kroniek toont het socia
listische Eerste Kamerlid Henri Polak den
moed in afwijking van wat in socialisti
sche kringen gebeurt éérlijk te oordeelen
v
Aanbieding van de feestgave. Har
telijke toespraak van Z. H.
Exc. Mgr. Aengenent
Woensdag werd te Haarlem de viering van het
zilveren jubileum van de Hanze in het Bisdom
Haarlem voortgezet.
Te middên van palmen was het portret van
Chris Jansen z.g. geplaatst, getooid met paars
lint. Zichtbaar teeken, dat de vergadering mede
belegd was ter huldiging van zijn nagedach
tenis.
Alvorens de heer Struijcken de herdenkings
rede hield, kwam Z. H. Exc. Mgr. J. D. J.
Aengenent, Bisschop van Haarlem, ter vergade
ring.
Nadat Mgr. op het podium had plaats geno
men, sprak de heer Van Tetering de begroe
tingsrede uit.
Hij riep Mgr. een eerbieding welkom toe en
getuigde van de trouw, aanhankelijkheid en
liefde jegens den Bisschop en het diocees. De
middenstand wil tevens, aan Mgr. dank zeggen
voor de groote belangstelling, door Mgr. voort
durend voor den middenstand en zijn organi
satie aan den dag gelegd, en waaruit de liefde
en appreciatie op dubbelzinnige wijze spreken.
Spr. herinnerde aan het vorige lustrum, toen
Mgr., nog professor, optrad als feestredenaar.
Thans verschijnt Mgr. als Bisschop en spr. moet
den feestredenaar van dezen middag de illusie
van dit perspectief ontnemen, want de midden
standers zullen God bidden, dat Hij Mgr. nog
tientallen van jaren voor het diocees moge
sparen
Spreker ging vervolgens de symboliek in het
Hanze-wapen na en zag daarin een teeken, dat
in de toekomst nog veel en vruchtbaar werk te
verrichten valt. Spr. legde ten slotte de belofte
af, dat de Roomsche Middenstand zich steeds
zal beijveren, de wapenspreuk van den Bisschop:
„Justitia et Pax", Rechtvaardigheid en Vrede,
in praktijk te doen brengen.
Nadat de heer Struijcken zijn herdenkingsrede
uitgesproken had, sprak de heer Van Tetering
hem toe.
Dan was eindelijk het woord aan den weleerw.
heer W. M. Bosch, kapelaan aan de parochie
kerk van den H. Willebrordus buiten de Veste
over de personen en de daden van den
heengeganen directeur-generaal van den
Arbeid, den heer Zaalberg, en van de leden
der commissie-Weiter:
„De heer Zaalberg heeft in den jongsten
tijd van dezen kant heel wat moeten hoo-
ren, dat weinig vriendelijk was, vooral we
gens zijn bekende artikel, waarin hij de
noodzakelijkheid van loonsverlaging be
pleitte, alsmede wegens zijn medewerking
aan het rapport-Weiter. Mijns inziens ten
onrechte. Als de heer Zaalberg tot de over
tuiging is geraakt, dat loonsverlaging noo-
dig en onvermijdelijk is, dan is dit in zijne
algemeenheid niet mijn standpunt, doch ik
ben er zeker van, dat bij de overwegingen,
die hem tot zijn uitspraak hebben geleid,
het belang der arbeiders, zooals hij dit ziet,
een voorname plaats heeft ingenomen. De
verwijten, dat hij dit belang uit het oog zou
hebben verloren, zijn mijns inziens geheel
ongegrond. Zijn geheele ambtelijke en per
soonlijke verleden is een waarborg, dat
zijne bedoelingen volmaakt zuiver waren,
dat hij in loonsverlaging een voornaam
middel zag, om zoo al niet de crisis te doen
verdwijnen, dan toch de kwaadaardigheid
harer gevolgen te beteugelen een ziens
wijze, die niet weinigen van de knapste
onzer partij genooten deelen."
Verder komt de heer Polak op tegen de
bewering, als zou vijandschap jegens de ar
beiders degenen, die er voor verantwoorde
lijk zijn, er toe gebracht hebben, vele maat
regelen voor te stellen, die in stoffelijk en
cultureel opzicht ongunstig zijn.
,.Er is geen reden om aan te nemen,
dat de leden der Commissie-Weiter het
doel hadden de arbeidersklasse te deuken
misschien één lid uitgezonderd, wiens
naam echter niet Zaalberg is. Zij be
schouwden ongetwijfeld aanzienlijke bezui
niging der staatsuitgaven in de tegenwoor
dige omstandigheden voor het welzijn van
land en volk noodig en zij bevolen een aan
tal maatregelen aan, strekkende om deze te
bereiken. Ik voor mij acht een zóó ver
gaande bezuiniging thans nog niet noodig;
bovendien acht ik de meeste der voorge
stelde maatregelen verderfelijk en ik ben
de meening toegedaan, dat geheel andere
bezuinigingen mogelijk en wenschelijk, en
dat nieuwe bronnen van inkomsten gemak
te Amsterdam, die de feestrede zou houden.
Dezen redenaar, zwager van Chris Jansen z.g.,
had men gevraagd, toen pastoor Jansen, broer
van Chris, verhinderd bleek en men toch een
familielid wilde laten spreken, omdat de fees
telijke herdenking van het 25-jarig bestaan te
vens een herdenking zou zijn van den strijdba
ren, onvermoeiden Chris Jansen.
De heer A. Vlaar, penningmeester der jubi
leum-commissie bood dan de feestgave aan.
Ondanks de slechte tijden mag een feestgave
niet achterwege blijven, vooral wanneer deze is
voor het stichten van voorschot-hulpbanken in
dit bisdom. De kleine middenstander heeft hier
aan een bijzonder grooten steun.
In totaal is binnen gekomen ƒ2150, voorwaar
een mooi bedrag. Spreker gaf het hoofdbestuur
in overweging de inschrijving nog niet stop te
zetten.
De bondsvoorzitter aanvaardde de gift gaarne,
meer middelen zal het hoofdbestuur natuurlijk
trachten te verkrijgen. In dit verband wees
spreker op de heilzame werking van het Santos
fonds.
Vervolgens werden gelukwenschen aange
boden namen den Bosschen en den Limburg-
schen Bond en de Federatie. De voorzitter van
den Limburgschen Bond bood een bedrag aan
voor het opgerichte fonds.
Rede van den Bisschop
Z. H. Exc. Mgr. J. D. J. Aengenent noemde
het een indrukwekkend schouwspel toen al die
honderden leden geknield lagen voor het H.
Hart-altaar en thans nu de zaal met eenige
duizenden Hanze-leden gevuld is.
Gij leeft mede met uw bond, gij hebt er
enthousiasme voor. Wij bezitten in het bisdom
Haarlem een R.K. Middenstandsbond, die er
zijn mag en wij hebben met dezen bond voor
de toekomst niets te vreezen.
Mgr. herdacht zijn Doorluchtigen voorganger,
Mgr. Callier, die den stoot heeft gegeven tot
oprichting van den bond. Openlijk bracht Mgr.
aan zijn nagedachtenis eerbiedige hulde.
Dan bracht spreker hulde aan het bestuur,
dat met een heilige toewijding en een groot
doorzettingsvermogen voor de Roomsche zaak
gearbeid heeft.
Twee Pauselijke
onderscheidingen
Twee personen wil Mgr. speciaal onderschei
den, de heeren Stumpel uit Hoorn en Peters
uit Amsterdam.
Onder daverend applaus spelde Mgr. deze twee
heeren het Pauselijk eerekruis „Pro Ecclesia
et Pontifice" op den borst.
De Bisschop schetste de verdiensten van beide
Hanze-leden, die een grooten staat van dienst
hebben.
De twee redenen, waarom Mgr. zoo sympathi
seert met den Bond zijn: de Bond heeft het
godsdienstig leven versterkt en den Katholieken
kelijk te vinden zijn. Maar dit verschil van
inzicht tusschen de Commissie-Weiter en
mij is zuiver zakelijk en mag niet leiden tot
critiek op de personen harer leden, aller
minst op den heer Zaalberg, aan wien de
arbeidersklasse zeer veel te danken heeft en
die als Directeur-Generaal van den Arbeid
den arbeider nimmer op de laatste plaats
heeft gesteld."
Een eerlijk oordeel!
Wanneer zal de roode pers zich eens tot
zooveel eerlijkheid kunnen en willen en
durven opwerken?
Het verslag van den dienst der Rijks
postspaarbank over 1931 verhaalt, naar de
meening van de a.-r. „Standaard", van
wonderlijke dingen.
Van schitterenden schijn-rijkdom, die in
wezen achteruitgang en verval is.
Over het jaar 1930 werd voor ruim 15
millioen gulden meer ingelegd dan te
rugbetaald op de Rijkspostspaarbank.
Ongekend hoog was dit bedrag.
Immers over 1929 bedroeg liet saldo
slechts 2.1 millioen en over 1928 2.9 mil
lioen gulden.
Ongezond was de stijging in 1930 tot
15 millioen.
Maar nog veel ongezonder is hetgeen
zich over 1931 afspeelde: toen werd voor
bijna 54, zegge vier-en-vijftig millioen gul
den meer ingelegd dan terugbetaald.
Nog nimmer werd een dergelijk hoog
saldo bereikt.
Oppervlakkig beschouwd, schijnt die
geldruimte en sterke besparing op econo
mische welvaart te wijzen.
In waarheid is het een aanwijzing voor
de ontreddering van ons bedrijfsleven.
Het verslag laat dan ook niet na er de
aandacht op te vestigen, dat het toene
mend saldo in het nauwste verband staat
met het prijsgeven van den gouden stand
aard in Engeland in het bijzonder en de
verscherping van de wereldcrisis in het
algemeen.
Doordien het ondernemingsleven doode-
lijk ingezonken was, werd het geld terug
gehouden en naar de spaarbank ge-
bracht."
Er zijn 't is ongelooflijk en onduldbaar,
dat geven we toe er zijn nog ouders, die
over hun kinderen méér te zeggen willen
hebben dan dezelver opvoeders tot alle
sportieve deugden.
Onlangs werden er te Noordwijk interna
tionale tenniskampioenschapswedstrijden
georganiseerd; een der dames, waarop ge
rekend was, liet weten, dat haar ouders te
gen deelneming van hun dochter bezwaren
hadden en dat zij dus niet komen kon.
Wat 'n aanmatiging van die ouders, niet
waar?
Welnu: in de „Nieuwe Rott." volgde dan
ook prompt de afstraffing; de tennismede-
werker van dit blad maakte naar aanleiding
van deze ouderlijke weigering de schampere
opmerking:
„Pa en ma vinden het beter van niet.
Ziezoo! Die zat!
Nóg zoo'n geval:
Onder de Nederlandsche deelneemsters
aan de Olympische Spelen bevond zich ook
een piepjong, 'n 14-jarig meisje, genaamd
Willy den Ouden; dit meisje kan heel
hard zwemmen en in Los Angeles heeft ze
dan ook zóóveel succes gehad, dat ze in de
finale als nummer twéé uitkwam.
Nu waren er echter, die dit mooie kinder-
succes voor eigen sensatie en reclame wilden
uitbuiten; de A. V. R. O. n.l. haar Tele-
graafsche sensatie- en reclame-zucht nim
mer verloochenend wenschte het kind in
een der groote café's aan den Coolsingel te
Rotterdam voor de mikrophoon te laten
„optreden", maar wéér kwam er zoo'n ake
lig overschot uit een voorbije, duf-burger-
lijke periode, n.l. de vader, die de baas
over zijn kind wilde zijn, een stokje voor
steken: de vader verbood het „optreden"
van zijn dochtertje.
Weshalve hij door den sportprofessor van
de A. V. R. O., den heer Hollander, in een
„sporf'-praatje per mikrophoon op een
keurige collectie grofheden werd getrac-
teerd.
Wel ja! Wat verbeeldt zoo'n vader zich
ook wel?
Het schijnt met dien vader intusschen
een hopeloos geval van achterlijkheid te
zijn; tegenover een verslaggever van de
„Voorwaarts" verklaarde hij tenminste o.a.:
„Ik denk er nu eenmaal niet over om met
mijn dochter reclame te laten maken. Ik
heb daar het vorige jaar na de Europee-
sche kampioenschappen al genoeg mee ge
leerd. Toen heeft men haar ook langs aller
lei café's gesleept en ik heb toen al tegen
mijn vrouw gezegd: „Dat gebeurt niet
meer!" En voor dat zij naar Los Angeles
ging hebben mijn vrouw en ik afgesproken,
dat Willy bij haar terugkeer onmiddellijk
met me naar huis zou gaan. En nu zou
men haar zonder mijn voorkennis in een
café voor de microfoon willen laten optre
den! Iedereen, die deze zaak nuchter be
kijkt, en die het er niet om te doen is wat
aan Willy te verdienen, of reclame met haar
te maken, zal mij daarin gelijk geven en
nu kunnen de heeren van de A.V.R.O. net
zoo hard schelden en schimpen als ze wil
len, ik haal daar mijn schouders voor op,
maar mijn kind krijgen ze niet."
Hier wordt dus evenals in het vorige
geval in alle achterlijkheid het ouderlijk
gezag hooger gesteld dan het commando
van een sport-leiding, voor wat het laatste
geval betreft, zelfs ondanks de bemoeiingen
der sterk paedagogisch aangelegde A.V.R.O.
't Is ellendig!
Zou er tegen zóóveel ouderlijke achterlijk
heid niet krachtiger opgetreden kunnen
worden?
godsdienstzin uitgedragen, een bewijs daarvoor
is het Hanze-altaar in de Kathedraal. Het was
Mgr. een voldoening des morgens Gods zegen
aan dat altaar voor de leden te vragen en over
hun zaken af te smeeken.
Ten tweede is door den Bond aangekweekt
de christelijke solidariteits-gedachte, het samen-
hoorigheidsgevoel.
In den Roomschen middenstand leeft zoo de
gedachte van de bedrijfsraden, dit juichte Mgr.
ten zeerste toe. Alle vakbonden moesten van het
nut overtuigd zijn!
Tenslotte wenschte de Bisschop den Bond
geluk met het jubileum. In stad en land hebt
gij steun van overheid, dat hebt gij toch ook
bereikt in de 25 jaren. Moge uw getal leden
groeien en bloeien en moge uw volgens lustrum
gevierd worden met duizenden nieuwe leden!
Mgr. riep den zegen van God over de ver
gadering af en sprak de hoop uit, dat Hij den
leden zou instorten een geweldig Godsvertrou
wen. In deze zware tijden, zouden sommigen
dit vertrouwen kunnen verliezen. Mege u in
zien, dat voor den mensch, die God werkelijk
lief heeft, alles ten goede wendt, zooals Paulus
gezegd heeft. Moge de Hanze groeien en bloeien
tot heil van Kerk en maatschappij (langdurig
applaus).
De voorzitter dankte Mgr. voor zijn rede en
staande zong de vergadering „Roomsche Blijd
schap".
De Bisschop gaf daarna den Bisschoppelijken
zegen.
Na de vergadering werd door het hoofdbe
stuur in restaurant Brinkmann gerecipieerd,
waarna de feestdag besloten werd met een ge-
meenschappelijken maaltijd.
Van minister Verschuur werd het volgende
telegram ontvangen:
„Kan tot mijn spijt uw feest niet bijwonen,
doch beveel mij reeds aan voor uw gouden feest,
inmiddels groei en bloei toegewenscht."
De volgende telegrammen werden verzonden,
resp. aan Z. H. den Paus en H. M. de Koningin:
De R.K. Middenstandsbond van het Bisdom
Haarlem, te Haarlem vereenigd voor de viering
van zijn 25-jarig bestaansfeest, biedt aan Uwe
Heiligheid aan de betuiging van rotsvast geloof
en kinderlijke liefde en smeekt om Uwen zegen
voor den Bond, zijne leden en hunne gezinnen.
De R.K. Middenstandsbond van het Bisdom
Haarlem, te Haarlem bijeen voor de plechtige
viering van zijn 25-jarig bestaan, betuigt Uwe
Majesteit en Haar Huis zijn gevoelens van on
wankelbare trouw en warme aanhankelijkheid.
C. J. G. STRUIJCKEN,
yoorzitter.
