Tusschen oerwoud en Hudson
„Zij" Crème
7
7
7
R obinson Schoenen
RADIO-PROGRAM
GEEN TIJD
VOOR GELUK
ROBINSON CRUSOE'S AVONTUREN
DE VROUW
MET HET
MASKER
De Beurs
DONDERDAG 15 SEPTEMBER
MODERNE TECHNIEK
Tot haar meesterwerken behoort
de z.g. Quebec-brugover
de St. Lawrence
Primitieve bruggen
bouw
De trouwe dienaar
Vrijdag 16 September
Hij maakt kans
VERHAAL VAN
DEN DAG
Komt altijd terecht
U bedoelt?
NafuurKylt Ioopi iedere HoIIandsclie jongen op
Berlijn-Buenos Aires in
5 dagen
AANGIFTE MOETOP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
TEÜILIETOH
Sinds de oudste tijden is de mensch inge
nieur geweest, d.w.z. hij heeft beproefd, uit het
materiaal dat te zijner beschikking stond, met
zijn oneindig primitieve gereedschappen iets
nieuws te scheppen. In de grijze oudheid reeds
had men bruggen en zelfs volksstammen, die
in het stadium van het steenen tijdperk zijn
blijven staan, waren meesters in het bouwen
van bruggen.
De natuurvolken hebben immers ook de
hoofdtypen der bruggen gevonden: de bewijzen
daarvoor hebben wij in Tibet, aan den Indus
in Nieuw Guinea, in Togo, aan den Congo, in
Midden Amerika en op vele andere plaatsen.
In priciep hebben latere tijden er niets aan
toegevoegd. De machtige, nieuwe Hudsonbrug,
die men in New York bouwt en de primitieve
bruggen van gevlochten takken in het oerwoud
van Togo zijn nauw aan elkaar verwant. Slechts
in bijzonderheden hebben natuurlijk geweldige
veranderingen plaats gehad.
De eerste bruggen heeft de natuur zelf ge
bouwd. Een gevallen boomstam, die zich dwars
over een stroom legde, vormde de eerste „hou
ten brug". Er zullen zich ook natuurlijk hang
bruggen gevormd hebben, doordat aan iederen
kant een boom stond, die zich naar elkaar
neigden, terwijl de takken boven een overgang
vormden, dien de mensch nog slechts wat be
hoefde te steunen om hem bruikbaar te maken.
Uit de 15e eeuw dateert een hangbrug in Ti
bet, die uit een vlechtwerk van touw bestaat,
dat aan twee stevige ijzeren kettingen opge
hangen is.
Beneden vormen eenige planken een zeer
primitieven weg. Deze brug slingert natuurlijk
geweldig en vooral bij wind eischt het sterke
zenuwen om er over te durven. Dieren kunnen
heelemaal niet over deze bruggen gedreven
worden, zij worden met vaartuigen over de ri
vier gezet
In het begin werd als materiaal voor het bou
wen van bruggen bijna uitsluitend hout gebruikt
en ook voor zeer groote bruggen, b.v. de 72 M.
lange brug over Elsch, die omstreeks 1370 ge
bouwd werd.
Het was ook een houten brug die omstreeks
1772 met een breedte van 119 M. over de Lun-
sinab geslagen werd. Wanneer zulke houten
bruggen in al te groote haast uitgevoerd wor
den, zooals dit bij de Pacific-baan het geval
was, dan waren instortingen bij het passeeren
van den trein geen zeldzaam verschijnsel.
Overigens werden ook reeds in den ouden
tijd steenen bruggen gebouwd, in de 19e eeuw
werden dan de ijzeren bruggen tamelijk alge
meen en in den laatsten tijd geldt gewapend
beton als het beste bruggenmateriaal.
Als een meesterwerk van bruggenkunst geldt
de Britannibrug over de 275 M. breede Menal-
sond. Deze brug werd omstreeks 1850 door Ro
bert Stephenson gebouwd, wordt tegenwoordig
nog gebruikt en zoo is het mogelijk, dat het
geheele spoorwegverkeer tusschen Engeland en
Ierland op die manier wordt gaande gehouden.
Stephenson heeft ook in andere landen tal
rijke bruggen gebouwd.
In Perzië vindt men een imponeerende boog
brug, die, naar beweerd wordt, door een gevan
gen Romeinschen keizer gebouwd werd. De sage
vertelt, dat de koning der Perzen Valerianuus,
die in het jaar 260 gevangen genomen werd,
zeer hoogmoedig en spottend behandelde, maar
dat hij het grootste respect voor de kennis van
den Romein had. Hij liet hem daarom de ont
werpen voor den bruggenbouw, waarmee de
Perzen niet klaar konden komen, voorleggen en
Valerianus voerde het werk naar aller tevreden
heid uit.
De Chineezen waren reeds in oude tijden uit
stekende bruggenbouwers en de langste brug der
wereld bevindt zich dan ook in China, in de
nabijheid van Hangtjou. Het is een boogbrug
met een lengte van 150 K.M. die niet minder
dan 4000 bogen heeft.
Tegenwoordig weet men niet meer, waarvoor
men dit geweldig bouwwerk eigenlijk uitgevoerd
heeft, maar men vermoedt, dat zich ten tijde
van den bouw daar een moerasland bevonden
heeft.
Er bestaat een eigenaardige sage voor den
bouw van de brug over de Rhöne bij Avignon.
In de 12e eeuw kwam daar een 12-jarige
knaap, die verklaarde dat hij in een droom
opdracht gekregen had een brug over de Rhöne
te bouwen en de burgers moesten hem daarbij
helpen. Daar zij natuurlijk tegenover een jon
gen van 12 jaar wantrouwend waren, nam hij
een steen, die zoo groot was, dat 30 mannen
hem niet op hadden kunnen tillen en heel al
leen droeg hij hem naar de plaats waar de brug
gebouwd moest worden. Toen geloofden de bur
gers hem en de brug werd gebouwd.
Tot de meesterwerken van techniek behoort
de z.g. Quebec-brug, die met een lengte van
545 Meter over de St. Lawrence voert. In 1900
werd een begin gemaakt met den bouw. In het
jaar 1907 had een geweldige catastrophe plaats,
toen een ijzeren stang, die een gewicht van 7000
ton te dragen had, niet voldoende gecontro
leerd was en brak. De brug stortte in en 100
arbeiders vonden den dood. Maar kort daarop
werd het werk hervat en werd in de 10 volgende
jaren voltooid. De brug is 979 Meter lang en
26 Meter breed. Er bevindt zich op de brug
een dubbelspoor, een rijweg en twee wegen voor
voetgangers.
Ook de z.g. pontonbruggen had men reeds in
de oudste tijden. Zooals bekend, wilde de ko
ning Xerxes van Perzië de Hellespont met zijn
leger, met behulp van zoo'n pontonbrug, pas
seeren, maar een storm vernielde de brug. Xer
xes liet de bouwers der brug terechtstellen en
de zee geeselen en met gloeiende ijzers bran
den. De nieuwe bruggen hielden stand en in
7 dagen en 7 nachten marcheerde het mil-
lioenenleger er over heen. Na den verloren slag
bij Salamis kon Xerxes de bruggen nog voor
den terugtocht gebruiken, zoo goed hadden zij
gehouden.
Te Bagdad had kort geleden een proces
plaats, dat eenig in zijn soort mag worden ge
noemd, wanneer men de persoon van aanklager
en aangeklaagde in aanmerking neemt. Men
moet dan weten, dat hooggeplaatste personen in
Irak zoowel als in het buitenland een tijdlang
anonieme brieven ontvingen. De brieven han
delden niet over den geadresseerde, maar be
vatten uitsluitend mededeelingen omtrent ko
ning Faisal en den burgemeester van Bagdad.
Na vergeefsche pogingen van de politie om de
zaak tot klaarheid te brengen, werden twee be
roemde criminalisten van Scotland Yard te hulp
geroepen. Het resultaat was ongeloofelijk: de
briefschrijver was niemand minder dan Zijne
Excellentie Musahim beg il Badjadji.
Wie met de plaatselijke omstandigheden op
de hoogte is, zal zich ongetwijfeld een oogen-
blik verwonderen. Musahim toch, is een zeer
bekend en niet onbekwaam politicus. Door al
lerlei verwikkelingen verbruide hij het echter
èn bij de regeering èn bij de oppositie. Niemand
kon echter vermoeden, dat hij zelf zijn vijanden
het wapen in handen zou geven om hem ten
onder te brengen. In den tijd, dat hij'nog mi
nister was en het verdrag met de Turkish Oil
Company onderteekende, begon men al te mom
pelen dat deze handteekening hem geen wind
eieren zou hebben gelegd, maar de zaak raakte
weer in het vergeetboek.
Toen echter bleek, dat deze zelfde almachtige
Badjadji de schrijver der anonieme epistels
was, barstte de bom. Een bevel tot inhechtenis-
Vrouw- ,,Ik héb Jantje weer moeten straffen, omdat hij
zijn figuurzaag te hevig hanteerde."
Man: „Maar lieveling, je moet toch zijn natuurlijke instinc
ten niet te veel onderdrukken."
Vrouw: „Dezen keer bestonden zijn na tuurlijke instincten in
het uitzagen van je schrijfbureau."
HUIZEN, 296 M. N. C. R. V.: 8.00 Schrift
lezing; 8.15 Gramofoonmuziek; 10.30 Korte zie-
kendienst door ds. J. P. Meynen; 11.00 Concert;
12.00 Politieberichten; 12.15 Concert; 1.00 Ver
volg Concert; 2.00 Rustpoos voor het verzorgen
van den zender; 2.30 Concert; 4.30 Gramofoon
muziek; 5.00 Praatje voor jeugdige postzegelver
zamelaars door P. A. Kleekamp: „Het verval-
schen van postzegels"; 5.30 Halfuurtje voor
jeugdige amateurfotografen, door C. A. van
Deul: „Kleuren-fotografie"; 6.00 H. J. Stein-
voort: „Een portefeuille met schuif linten"; 6.30
Bezoek van den radiodokter; 7.00 Q. J. Herwig:
„Bloembollen in den tuin"; 7.30 Politieberich
ten; 7.45 Gramofoonmuziek; 8.00 De Haarlem-
sche Orkestvereeniging o. 1. v. Frits Schuurman;
9.00 Prof. Dr. H. B. Dorgelo: „De weg naar het
inwendige der atomen"; 9.30 Vervolg Concert;
10.00 Persberichten van het Persbureau Vaz
Dias; 10.30 Gramofoonmuziek.
HILVERSUM, 1875 M. 12,00 A. V. R. O.:
A. V. R. O.-tijdsein en Klein Orkest o. I. v.
Nico Treep; Tusschenspel van Gramofoonmu
ziek; 2.00 Gramofoonmuziek; 2.30 Aansluiting
met het „West-End"-theater te Den Haag; „The
famous Ramblers Orchestra" in een speciale
West-End Show, m. m. v. Dora Kassan en Nes-
ter; 3.00 Avro-Kamerorkest o. 1. v. Louis
Schmidt; V.A.R.A.: 4.00 Gramofoonmuziek; 4.30
Na schooltijd: Mevr. de Boer-Plomp, „Knutsel
werkjes voor kinderen"; 5.00 Vara-Orkest o. 1.
v. Hugo de Groot; 6.00 Onthouders Radio Comi
té: ds. N. J. C. Schermerhorn: „Naar blijder
wereld"; 6.15 Orgelspel door Johan Jong; 6.45
Voordracht door Janny van Oogen; 7.00 Vara-
Orkest; V. P. R. O.: 8.00 Weekuitzending; 10,00
Persberichten van het Persbureau Vaz Dias;
10.15 Cursus „Filmkunst", door Jan van Kas
teel; 10.45 Gramofoonmuziek; V. A. R. A.: 11.00
Gramofoonmuziek.
BRUSSEL 509 M. 5.20 Concert door het
Radio-Orkest o.l.v. Franz André. 6.20 Gra
mofoonmuziek. 6.50 Gramofoonmuziek.
8.20 Concert door het Omroepsymphonieorkest
o.l.v. Arthur Meulemans. 9.20 Vervolg Concert.
10.30 Gramofoonmuziek.
KALUNDBORG 1153 M. 3.20 Concert door
een Instrumentaal Ensemble. 8.30 Omroep
orkest o.l.v. Launy Gröndahl.
BERLIJN 419 M. 7.50 Concert door Om
roeporkest o.l.v. Bruno Seidler Winkler. 8.35
Vervolg Concert.
HAMBURG 372 M. 1.35 Gramofoonmuziek.
2.30 idem. 4.50 Concert. 7.40 Concert.
9.20 Wagnerconcert door het Noragorkest o.l.v.
José Eibenschutz. 10.55 Concert.
KöNIGSWUSTERHAUSEN, 1635 M. 2.20
Gramofoonmuziek.
LANGENBERG 472 M. 12.20 Populair Con
cert o.l.v. Klosz. 1.20 Concert o.l.v. Eysoldt.
5.20 Vesperconcert. 8.20 Concert o.l.v. Wolff.
11 Populaire en Dansmuziek.
DAVENTRY 1554 M. 12.20 Concert. 1.05
Orgelrecital. 4.50 Concert. 8.20 Concert.
10.35 Concert door het BBC-Orkest. 11.20
Ambrose's Blue Lyres in het Dorchester Hotel.
PARIJS (EIFFEL) 1446 M. 8.50 Concert
o.l.v. Ed. Flament. 9.40 Vervolg Concert.
PARIJS R. 1725 M. 2.50 Gramofoonmuziek.
1.20 Orgelrecital. 1.55 Gramofoonmuziek.
4.24 Concert 7.45 Gramofoonmuziek.
MILAAN 331 M. 9.05 Concert.
ROME 441 M. 9.05 Concert.
WEENEN 517 M. 7.45 „La Traviata", Opera
van Verdi.
WARSCHAU, 1411 M. 5.20 Populair Con
cert o. 1. v. Pewzner 6.40 Dansmuziek
9.30 Vervolg Concert 10.20 Dansmuziek.
VOOR NADERE BIJZONDERHEDEN VER
WIJZEN WIJ NAAR DEN KATHOLIEKEN
RADIOGIDS
nmmi
De groote Beurs, 't massief gebouw,
Dat iedereen weet staan,
Geeft doorgaans ook den waren stand
Der kleine beurzen aan!
En toen dan ook de moeder-Beurs
Door de malaise leed,
Toen baadde dra de kleine beurs
In angstig crisis-zweet.
En hoe of wat, men weet het niet,
De Beurs is als een sphinx,
Maar de noteering, diep gezakt,
Gedraagt zich niet meer links!
De koersen gaan weer wat vooruit
Al is het geen record,
Doch daarom draagt de Prijscourant
Ook niet het hoofdje Sport!
Men schept weer moed, nu dat het
kwik
Der speculatie rijst.
Het nulpunt is althans voorbij,
Zoodat de Beurs ont-ijst!
En als de Beurs zoo verder gaat,
Dan wordt weer goud wat blinkt,
En blijkt het, dat de crisis thans
Op crisispootjes hinkt!
MARTIN BERDEN.
(Nadruk verboden)
Uitgever: Voor het correspondentiehoekje van
dit blad hebben wij iemand, die alle vragen kan
beantwoorden en zich door niets en niemand in
verlegenheid laat brengen....
Sollicitant: Dan kunnen we zaken doen. Ik
heb namelijk zeven onmondige kinderen!
Hier Fritsje, leg dit pakje eens even voor me
in een tram!
In een tram? In welke dan wel?
Dat doet er niet toe; het is het er.en voor m'n
man en die werkt in het gevonden-voorwerpen-
bureau van de trammaatschappij!....
Wat kost dat schilderij?
Voor U maestro, de halve catalogusprijs!
Dat is goed, en wat kost de catalogus?....
Mab kwam neuriënd binnen bij haar broer,
kuste hem op zijn al grijzend haar en ging op
een puntje van de schrijftafel zitten. Hij keek
op, glimlachend, maar met een licht fronsen.
Ik heb geen tijd, Mab.
Jij hebt nóóit tijd! Den geheelen dag ben
je op kantoor en als je dan thuis komt zit je
wéér te werken!
Ze wipte van zijn bureau en liep zacht zin
gend door de kamer.
Gestoord in zijn werk merkte hij ongeduldig
op: Zing je liefdes-aria's ergens anders.
Wat ben je weer een brombeer! Jij moest
eens een beetje meer liefdesliedjes zingen, dat
zou je goed doen!
Harris Steel had een visioen van zichzelf,
liefdesliedjes zingend en grinnikte.
Schiet nu maar op naar je dierbaren Tom.
Ik heb geen tijd voor zulken onzin!
Geen tijd voor geluk? Ze stond op hem neer
te zien met ongewonen ernst in haar heldere
oogen. Harris, weet je dat je al grijs wordt?
Zul je dan nóóit trouwen
Vroeger liet - je me eens beloven, dat ik
alléén met jou zou trouwen, zei hij glim
lachend. Ze was het Benjaminnetje geweest,
verwend door broers en zusters, doch vooral
door hem. Aan hem was ze altijd zeer gehecht
gebleven, hoe groot ook het verschil tusschen
hen was, tusschen haar iheisjesvroolijkheid en
zijn ernst en zakelijkheid.
Heb je wel eens opgemerkt, vroeg ze lang
zaam, wat een mooie oogen juffrouw Bella
heeft?
Even later was ze weg. Hij zat een moment
in gedachten. Wat bedoelde ze daarmee? Wilde
ze hem zijn secretaresse Bella op den hals
schuiven? Hij lachte in zichzelf. Bella was net
als hij, eerzuchtig, vervuld van haar werk en
toekomst. Hij kon zich haar evenmin voorstel
len, liefdesliedjes neuriënd. Gelukkig maar!
Een paar dagen later bleef hij, met den
deurknop in de hand, stokstijf staan, toen hij
's morgens zijn particuliere kantoor wilde bin
nengaan. Iemand zong daarbinnen. Zachtjes.
Een bekend Engelsch liedje. Wie kon dat zijn?
Hij opende de deur, vaag denkend aan Mab.
In de kamer stond Bella voor het raam en
neuriede. Ze keerde zich om, toen hij binnen
kwam, werd heel rood hij zag het met toe
nemende verbazing aarzelde, kwam naar
hem toe en voordat hij de gewone begroetings
woorden die hij twee jaar lang eiken dag,
behalve Zondags, tegen haar gesproken had
over de lippen kon krijgen, sloeg ze haar armen
om zijn hals en zei: „Ja, Harris, lieveling, ik
heb je lief. Al zoo lang. Ik heb het altijd ver
borgen, omdat ik dacht dat jijo, ik ben
nu zoo gelukkig!"
neming werd uitgereikt en Musahim kon in de
gevangenis nadenken over zijn onhandige ma
chinaties. Tijdens de behandeling der straf
zaak is ons gebleken, dat onze staatsman tel
kens de brieven liet schrijven, wanneer hij mi
nister-president en vertrouweling des konings
was. Men begrijpt, dat hij de laatste was, op
wien de verdenking zou kunnen vallen.
Men vraagt zich natuurlijk af, wat dezen ook
in Europa bekenden diplomaat tot een derge
lijke bedriegerij mag hebben gedreven. Men
beweert, dat hij in verbinding zou hebben ge
staan met zekere communistische centra en den
val van het koninkrijk zou hebben voorbereid.
In de tweede plaats echter en dit schijnt het
belangrijkste te zijn was het er om begon
nen de plannen der concurreerende petroleum-
maatschappij te verhinderen. Er zou een pijp
leiding worden gelegd van Mossoel naar Haifa,
hetgeen niet in overeenstemming was met de
belangen van Rusland. Welk oordeel over den
niet zeer trouwen dienaar zal worden uitge
sproken, is van minder belang. Het voornaam
ste is, dat in de toekomst een dergelijk geval
van ongehoorde corruptie onmogelijk wordt ge
maakt. De mannen achter de schermen zullen
waarschijnlijk niet in het openbaar met namen
worden genoemd, want men steekt niet graag
de hand in een bijenkorf. Den grooten Beg
Musahim is het echter niet gelukt honing te
garen ten nadeele van een ander.
werkt als een late, warme herfstzon met haar
gouden kleurenpracht; zij toovert een onge
kend fraaie teint op Uw huid.
In prijzen van 203045 en 75 cent.
Eens op een morgen vroeg Freddy
Vrijdag aan Robbie en ïopsy, of zij
de palmen wilden zien, waar de
cocosnooten aan groeiden.
„O, ja, laten we er een paar gaan
plukken," riep Robbie verheugd uit.
„Moeten we ver loopen?" vroeg
Topsy.
„Dat is niet noodig, Edwin zal
ons er naar toe dragen."
Robbie en Topsy waren zeer ver
baasd, toen ze bemerkten, dat Ed
win de giraffe was. Spoedig zaten
zij op zijn rug en Ivy gaf den zee*
man een rol goed om hen te be
schermen, als het soms ging
regenen.
Toen zij nog niet ver weg waren,
begon het al te regenen. Freddy
Vrijdag maakte de rol open. Het
was een waterdicht tentzeil. Freddy
legde het over Edwin's rug en de
tent was gereed.
„Ga maar naar binnen," zei hij,
„voordat het nog erger begint te
regenen".
„Maar die arme Edwin, moet dan
in den regen blijven staan," zei
Topsy.
„Dat hindert niet," zei Freddy.
„Hij is er aan gewend. Ik weet
zeker, dat hij het zelfs heel prettig
zal vinden".
(Morgenavond vervolg.)
Harris streek zich over het voorhoofd, kneep
in zijn arm, viel toen op een stoel en stamelde:
Dat is.Ik heb u zeker verkeerd verstaan?
Zij verbleekte. Maar je brief....
Hij staarde naar het papier, dat zij hem
voorhield en las enkele getypte regels: Lieve
Bella, ik heb je allang lief, maar ik kwam
er nooit toe, het te uiten. Als je iets om me
geeft, zeg het me dan, voordat onze mooiste
jaren voorbij zijn gegaan. Je Harris.
Ik.... dat heb ik niet geschreven! bracht
hij uit. En hij kwam pas tot bezinning, toen
de deur zich reeds lang achter haar had ge
sloten.
Den volgenden morgen kwam een beleefd
briefje van Bella, waarin ze hem haar vertrek
aankondigde „om gezondheidsredenen" en te
vens ontslag vroeg. De dagen die volgden, wa
ren de ellendigste in zijn leven. In den aan
vang dacht hij, dat hij hoofdzakelijk zijn vlij
tige en intelligente medewerkster miste, de
ideale secretaresse, die zij voor hem was ge
weest. Maar binnen korten tijd kwam hij tot de
ontstellende conclusie, dat hij niet de secreta
resse betreurde, maar haarzelf.... haar oogen
ja, ze waren mooi haar stem, haar glim
lach, haar nabijheid....
Zij had hem liefgehad, al dien tijd? Het
drong eerst nu tot hem door, wat zij gezegd
had. En tegelijkertijd besefte hij, hoe onover
komelijk alles nu bedorven en verward was.
Terwijl hij op een morgen somber zat te
peinzen, stak Mab haar hoofdje om de deur.
Mag ik evenIs juffrouw Bella er niet?
Die heeft ontslag genomen, antwoordde
hij zuchtend.
Mab viel op een stoel. Haar ontsteltenis was
in verhouding tot het feit zóó overdreven, dat
hij plotseling woedend opsprong en uitriep:
„Dus jij haalde dien gemeenen streek uit!"
Mab begon te snikken als een kind.
Ik bedoelde het zoo goed.... ik had al
lang gemerkt dat ze dol op je was, maar jij
zat altijd in je werk begraven en was blind en
doof.... en.... ik dacht.... en nu komt alles
zoo anders....
Haar tranen stemden hem wat zachter. En
hij, berouwvol, vroeg om bij'zonderheden.
Zie je dat je van haar houdt! riep zij
toen in triomf. Het is een schat.... Waarom
heb jij toch nooit tijd voor geluk?
De woorden troffen hem. Ja, hij had nooit
tijd gehad en nu.... nu hij graag tijd zou wil
len maken....
Mab drukte zich tegen zijn arm. Ze lachte
alweer.
Harris, ik zal het weer goedmaken. Ik
zal.... laat mij maar.
Neen, in 's hemelsnaam, bemoei jij je er
niet mee! Maar ze was al weg.
Eenige uren later kwam ze terug, stralend.
Je moet opschieten, ze is aan het pakken,
vertelde ze buiten adem. Alles komt best in
orde, als jij maar wilt, want ik heb haar alles
verteld, dat ik gemerkt had hoe dol hij op haar
was, maar dat je niets durfde zeggen.... als
je nu gauw gaat
Toen keek hij op zijn horloge, hij verwachtte
een zakenbezoek.
Maar Mab's woorden klonken na in zijn ge
dachten: Waarom heb jij nooit tijd voor ge
luk?
Hij kreeg plotseling het gevoel, dat hij zich
moest haasten, dat het geluk hem voor altijd
onbekend zou blijven, als hij nu éérst het za
kenbezoek weer afwachtte.
Dus haastte hij zich.
(Ingezonden mededeeling)
Verleden jaar kon de Berlijnsche mail in 5
dagen over een afstand van 11000 K.M. te Ri°
de Janeiro worden bezorgd, dank zij de go-
slaagde vluchten van de „Graf Zeppelin" op
Zuid-Amerika. Thans is men er in geslaagd ih
eenzelfde tijdvak van 5 dagen nog verder te
komen en wei tot Buenos Aires, dat 2000 K.M-
verder ligt. Bovendien is het bij deze prestatie
van belang, dat het vervoer uitsluitend door
de lucht geschiedt. De route van het luchtschip
wordt in Europa aangevuld door de luchtlijnen
van de Lufthansa en in Zuid-Amerika door
haar dochtermaatschappij, het Condorsyndi
caat. Zoodra het luchtschip te Pemambuco
geland is, vervoeren zijn vliegtuigen de post
verder over Bahia,, Rio de Janeiro, Porto Ale-
gro, Rio Grande do Sul en Montevideo naar
Buenos Aires. In Rio de Janeiro bestaat een
aansluiting op de Boliviaansche, doch met
Duitsche vliegtuigen werkende Aero LloycTS.
die de post verder brengt naar Corumba, C°'
chabamba. La Paz en Arica, zoodat behalve
Brazilië, Uruguay en Argentinië ook Bolivi8
Chili, Paraguay en Peru binnen korten tijd be
reikt kunnen worden. De afstand Pemambuco-
Rio de Janeiro wordt op één dag in 14 vlieg
uren afgelegd. Den volgenden dag wordt Bue
nos Aires bereikt. De vliegtuigen van het Con
doresyndicaat dienen ook om personen, mail en
vrachtgoed aan te voeren voor de thuisreis van
de „Graf Zeppelin." Voor de mail moet va11
speciale brieven en briefkaarten worden ëe'
bruik gemaakt.
„i1n tn„eml™ de verzekerinesvoorwaarden tegen 9/1/}/) bij levenslange geheele ongeschiktheid tot werkendoor f 7Cil bij een ongeval met f OCf) bij verlies van een hand f 1 O C Dij verlies van een f Cf) bij een breuk van f Af) bij verlies van
i4//e aé0/ZnetfoSg1vaulnverzekSdlloreeT der vofgl^e uitkeerinlen/Jl/t/C/.-verlies van beide armen, beide beenen of beide oogen/ t OU.- doodelijken afloop T 6 DU.- een voet of een oog 1 &D. duim of wijsvinger T O V. been of arm/ ttU.- anderen vinger
41
De man dook onder zijn hand utt, met een
plotselinge achterwaartse he beweging en tracht
te zich uit de voeten te maken, doch Maurice
was op zijn hoede.
U bent gek, siste de man, terwijl zijn kleine,
kraalachtige oogen glinsterden als vuur, en zijn
dikke, roode lippen vaneen waren, zoodat zijn
leelijke tanden te zien kwamen. Het is al
leen geld, wat ik van haar wil hebben. Ik hoef
haar naam maar even te fluisteren, en een
zeker adres in een bepaald gedeelte van Pa
rijs, en er zouden anderen komen, om haar het
leven te ontnemen Laat me gaan
Toen bemerkte Maurice een bekende ge
daante, die de straat overstak, en in hun rich
ting kwam. Hij had hem tersluiks uit het huis
zien komen, dat zij hadden gadegeslagen, en
had hem terstond herkend. Het was Charles
Bell. Maurice bleef den ander bij zijn schouder
vasthouden en ving den jongen Bell op.
Bell, zeide hij, ik zou je willen spreken.
Bell ontstelde en zijn gelaat werd donker
van toorn, toen hij zag, wie het was, die hem
aangesproken had. Maurice ging haastig voort.
Kijk eens hier, zeide hij, dit ben ik je
in ieder geval verschuldigd. Ik heb juist dezen
vriend hier gesnapt, toen hij dit huis in het
oog hield. Heb je hem ooit eerder gezim?
Bell keek in het gezicht van den man, die
zich, met een boosaardig schouderophalen,
voor het oogenblik althans geschikt had in
het onvermijdelijke.
Nooit, antwoordde hij. Ik kan ook
niet zeggen, dat ik er bijzonder op gesteld ben,
om hem nóg eens te zien.... Misschien iemand,
dien u op den goeden weg gebracht hebt?
vroeg hij, met een grijns.
Het is de man, die bij uw vader was, den
avond van zijn dood, zei Maurice.
Charles Bell stond als versteend. Dan greep
hij den ander opgewonden bij den arm.
Is dat waar? vroeg hij.
De man gluurde hem aan.
Dat moet u bewijzen, zeide hij. Ik geef
niets toe.
U kunt hem aan mij overlaten, zei Char
les Bell, zich tot Maurice wendend.
Maurice knikte, en maakte aanstalten, om
heen te gaan.
DéArachter, links, is een politiepost,
merkte hij op.
Bell nam er geen notitie van. Hij had oen
ander vast bij den arm genomen.
Ik heb naar u gezocht, zei hij met warmte.
We moeten samer eens praten. We zullen
deze taxi nemen, voegde hij erbij, er een aan
roepend.
De man deed een pas achteruit.
Gaat u me naar den politie-post brengen?
vroeg hij.
Naar den politie-post? Neen! anwoordde
Bell op ruwen toon. Wat zou ik daaraan
hebben? Stap in. Café Monico, chauffeur.
XXX
Holderness leunde achterover in zijn versleten
leeren stoel, en brulde van het lachen. Hfj bleef
volmaakt onverschillig voor Maurice's gezicht,
dat bleek zag van toorn.
Elwyn, riep hij uit, kijk me toch niet
aan, alsof je me mijn hoofd wou inslaan. Op
je knieën, man, en vraag om een beetje gevoel
voor humor! Humor, dat is zooveel als het zout,
waar je niet buiten kunt, in het leven.
Dat is allemaal heel goed, antwoordde
Maurice, maar ik kan niet precies inzien....
Dat komt, omdat je defect bent, brulde
Holderness, terwijl hij zich de tranen uit zijn
oogen veegde. Ik heb in geen eeuwen zoo
gelachen. Daar kom je van het East-End naar
het West-End, terwijl de tragedie van de heele
wereld, om zoo te zeggen, je hart dichtknijpt,
en in stroomen over je lippen komt een
geeselaar en een hater van de menschen, tot
wie je spreekt. Je zoekt ze alleen te treffen en
t'e kwetsen en ze accepteeren je als een
nieuwe sensatie! Ze ontblooten hun rug voor
je zweep! Ze hebben je in de mode gebracht.
O, die grappige, grappige wereld van ons!
Maurice glimlachte grimmig.
Ik gun je het humoristische van de situa
tie, zeide hij, maar je kunt toch nauwelijks
verwachten, dat ik dat waardeer, is het wel?
Ik ben hier niet gekomen, om voor kwakzalver
te spelen om dezen vermoeiden poppen van de
„groote wereld" een nieuwe sensatie te ver
schaffen. Dick, wie zou de oogén van die
menschen kunnen openen?
Holderness schudde het hoofd.
Ik weet het niet, zeide hij. Het zijn
moeilijke lui. Zie je, ze hebben durf, en een
soort fantastische wijsheid, die ze al bij hun
opvoeding krijgen. Ze zijn niet gemakkelijk
uit hun gewone doen te brengen.
Maurice dacht aan de woorden van zijn
vriend later op den middag, toen hij op het
lichtelijk verhoogde podium van de keurig in
gerichte zaal stond, waar zijn lezingen gegeven
werden. Geen stoel was onbezet.
Toen hij binnen kwam, keek Maurice lang
en starend naar die rijen van vermoeide, voor
naam uitziende gezichten, en voelde in de
atmosfeer den fijnen, geurigen stroom van par
fum die uit hun kleeren opsteeg. Daar zaten
zij, correct gekleed, lijdend aan doodelijke ver
veling, zonder uitdrukking doch dit laatste
meer gewild, dan als gevolg van te weinig in
tellect. Maurice zelf, opzettelijk slordig ge
kleed, zijn fraaie figuur in een slechtzittend
costuum, met ongepoetste schoenen aan, en zijn
haar in wanorde, voelde gaandeweg zijn toorn
ontwaken, toen hij de beroering opmerkte, die
zijn komst teweegbracht. Dat hij de mode-pop
van zulk een bede moest zijn! Het was om dal
te worden.
....Enkele dagen geleden, zeide hij,
werd mij gevraagd door een ondernemend
journalist, wat mij er toe had doert besluiten,
om hier te komen, en deze lezingen voor u te
houden. Ik heb het hem niet gezegd. Maar de
reden is, dat ik wilde spreken tot de meest
onwetende klasse van de maatschappij. Die
klasse bent u. Als u verstand hebt', dan maakt
u het dienstbaar aan uw luimen. Als u ver
beeldingskracht hebt, dan gebruikt u die, om
den kring van uw ondeugden uit te breiden.
U bent erger dan de struisvogel, die zijn kop
in het zand verbergt u geeft er de voorkeur
aan, om heelemaal onder den grond te gaan
Zooals u hier zit, sterft daarginds, bij iede
ren tik van uw kostbaar horloge, in die we
reld, waarvan u in uw heerlijke zelfzucht
niets weet, een kind komt een ander in de
verleiding, wordt het hart van wéér een ander
gebroken. Wat geeft u daarom? Wat weet u af
van die helsche en altijddurende tragedie van
misdaad en lijden, die zich om u heen af
speelt?
Waarom zou u er om geven? Uw leven is
afgestemd op de meest heidensche opvatting,
die al die eeuwen van zelfzucht hebben voort
gebracht. U bent zoo laag gezonken, dat u er
wel heel tevreden mee bent, om te zitten luis*
teren naar het verhaal van uw eigen schande.
Wat voor betoovering was het, die hen
hun plaats deed blijven zitten? Holderness, dl®
op de achterste rij zat, had beslist verwacht
dat ze zouden opstaan, en zich in massa's roe
den verwijderen. Maurice zelf zou daar n*
verbaasd over zijn geweest. Zijn stem had ge®
bijzondere bekoring; zijn woorden waren nl®
meer dan scheldwoorden; hij trachtte niet na*
rhet'orische krullen, of andere kunstjes, die
redenaars zoo gewild zijn. Hij stond daar als
geërgerd schoolmeester, die een weerbarstige e»
achterlijke klas de les leest. Holderness g7n'
nikte in zichzelf, toen hij zag, dat niemab
opstond. Maurice, voelend, dat de kracht bew
ontbrak, om op deze wijze door te gaan, vel'
anderde van toon.
Bewust of onbewust, zoo zeide hij
trachtte iedereen, die niet beter wist, zijn leve*
in te richten naar een of andere vage °pva
ting, of onverwezenlijkt ideaal, zelfs het zeb
zuchtig meedrijven op den stroom van tfdfL
genoegens, dat voor de meesten van hen b
„leven" uitmaakte, was niets anders dan
passief aanvaarden, in hun bewustzijn, van
oude nietsdoeners-opvatting van „laat
gaan". Hadden zij eenig idee van den be
lijken prikkel, die werken is, ook voor het
ste bestaan? Alleen om wille van hun gez°n
(Wordt vervolgd)-
