Een roode predikatie
Alarm over Nederland!
W
Het conflict te IJ muiden
m
COMMISSIE VAN ZES
WIJZIGING ZIEKTEWET
ZATERDAG 7 JANUARI
WERKVERSCHAFFING
IN T GROOT
Hoe te financieren?
DE LEIPZIGER MESSE
IN NEDERLAND
Opheffing van 't kantoor
te Rotterdam
De burgemeester van
Velzen als bemiddelaar
Wetsontwerp ingediend
Weer arbeid en brood!
bedrieglijke bankbreuk
LEEKEPREEKEN
FELLE BRAND TE AMSTERDAM
M:
Gistermorgen heeft in de St. Anthoniebreestraat te Amster
dam een ontploffing plaats gehadtengevolge waarvan een
winkelpand geheel uitbrandde. Hierboven de strijd van de
brandweer tegen de vlammen
Staking doorgezet!
HOOGE ONDERSCHEIDING
Aan den vertrekkenden
Griekschen zaakgelastigde
PATER H. RAMAKERS f
Oud-rector te Hoensbroek
FRAUDULEUZE INVOER
De bedoeling is technische moei'
lijkheden weg te nemen en
aanvullingen aan te
brengen
Twee maanden geëischt
VERDUISTERING
Bij de Rott, Electr. Tram
Verdronken
Het I. C. V. vóór een kortere
werkweek
Ex-bankdtrecteur aangehouden
Planten- en bloementeelt
Door omstandigheden van persoonlijken
aard zijn wij gedurende ongeveer vier
maanden verhinderd geweest onze weke-
lijksche bijdrage in deze rubriek te leveren.
Wij meenen in den geest onzer lezers te han
delen, wanneer wij „Ad interim", die ons op
zulk een bekwame wijze verving, hier openlijk
dank zeggen voor zijn bereidwilligheid.
Wij behoeven niet lang te zoeken naar een
onderwerp voor deze hervatting van onze taak.
Er trilt voor ons nog in den aether na een
rede, die ons op Nieuwjaarsmorgen een uur lang
beeft vastgehouden en met ons vermoedelijk
vele duizenden landgenooten. Hoevelen zal het
gegaan zijn als ons, hebben wij ons afgevraagd?
Het radiotoestel stond met Oudejaarsavond op
den K.R.O. ingesteld. Op Nieuwjaarsmorgen
wordt de stroom opnieuw ingeschakeld: de
K.R.O. zal volgens program een Hoogmis uit
zenden. Men hoort een preek, een uitmunten
den predikant. Maar de taal klinkt wat vreemd.
Hoe knap schildert die pastoor de economische
crisis met haar gevolgen, niet enkel voor den
kleinen man, ook voor den middenstander, ook
voor de rijken van weleer, ook vooral voor de
intellectueelen, voor de hoofd-arbeiders. En hoe
fel gaat hij te keer tegen den mammon: hoe
geeselt hij de uitwassen van het kapitalisme!
Welk een vredesvriend blijkt hij te zijn in zijn
bestrijding van den oorlog, van het ruwe wapen
geweld, in zijn beroep op den Heiland, die den
avond vóór zijn dood nog bevel gaf het zwaard
in de scheede te houden; op het Christuskind
Van Bethlehem, dat den vrede kwam brengen.
Maar dan gaat het betoog in zijn opnieuw
Opvlammende bestrijding van het kapitalisme
toch de perken van een preek in een katho
lieke kerk te buiten. De hand grijpt naar het
programmaboek. Hoe heette die pastoor ook
Weer?.... Maar wat daar juist gezegd wordt,
klinkt zuiver socialistisch! Het oog dwaalt over
het programma heen om opeens de misvatting
te ontdekken: de golflengten zijn met X Januari
omgewisseld. Men is bezig te luisteren naar de
Nieuwjaarsrede van A. B. Kleerekoper. Onder-
tusschen, de redenaar heeft gepakt; hij houdt
vast en het is de moeite waard hem tot het
einde toe aan te hooren.
Wij hebben ons afgevraagd: hoeveel duizen
den zullen een gelijke vergissing op Nieuwjaars
morgen hebben begaan? Hoevelen zullen opzet
telijk, uit louter nieuwsgierigheid, hun toestel
zóó hebben ingeschakeld, dat zij den bekenden
sociali«tischen spreker en schrijver in zijn
Nieuwjaarsrede te hooren kregen? O, er is heel
veel lof op de radio te zingen. Maar het is toch
nog altijd de moeite der overweging waard of
diezelfde radio bij de wijze, waarop de vrijheid
van het woord in den aether in ons land wordt
toegepast, ook niet ontzaglijk veel kwaad doet.
Een Christen, een Katholiek, moet al heel ver
afgedwaald zijn, wanneer hij socialistische of
communistische bladen als dagelijksche lectuur
in zijn huis haalt. Maar even aan het knopje
van zijn radiotoestel draaien en een socialistisch
propagandist in de kamer binnen laten, ach,
dat is zoo gauw gebeurd, en lijkt zoo onschul
dig. Kan men zelfs al niet door communistische
en fascistische sprekers uit Moskou en Rome
met sterke zenders in het Nederlandsch worden
bediend? Wordt er wel genoeg tegen het gevaar
van de radio in onze kringen gewaarschuwd,
hebben wü ons afgevraagd? Wij bemerken daar
zoo weinig van, terwijl omgekeerd iedereen, die
Wil, en de katholieke propagandisten hebben
rijke ervaring op dat punt, kan constateeren,
dat de roode propaganda door middel van de
radio een verderfelijken invloed in onze kringen
Uitoefent!
De Nieuwjaarsrede van een der knapste
mannen uit het Nederlandsche socialistische
kader heeft ons daarvan weer een treffend bewijs
gegeven. De heer Kleerekoper waarom zouden
Wü het verzwijgen heeft van nature zeer
groote talenten. Hij heeft de ziel van een
kunstenaar. Persoonlijkheden als hij zijn er maar
zeer weinig in de socialistische beweging; zijn
er maar weinig in ons heele land. Hij heeft de
gave van het woord, van het gesproken èn het
geschreven woord; een combinatie, die zeld
zaam is. Met zijn pen doet hij wonderen, hetzij
hij in hooggestemde lyriek de zegeningen van
het socialisme prijst, hetzij hij met bijtend
sarcasme in een tegenstander zóó plastisch de
aandacht op een zwakke plek vestigt, dat de
geheele figuur daardoor een meesterlijke kari
katuur wordt. Als redenaar heeft hij in zijn
besten tijd altijd de groote kunst verstaan van
te overtuigen door zijn woord alleen, zonder
uiterlijke hulpmiddelen of listige sprekers
trucjes. Hij greep zijn gehoor altijd in de ziel,
omdat hij die ziel zoo goed kende. Dikwijls,
vooral nu hij ouder wordt en wij hem na een
ziekte van enkele jaren in een diep ernstig
betoog op den Nieuwjaarsdag hoorden, herin
nerde hij ons aan den grooten anti-revolution-
nairen leider dr. Abraham Kuyper, die ook, èn
door het geschreven èn door het gesproken
woord zoo uitnemend de kunst verstond om de
consciënties van de kleine luyden te bespelen.
Beiden verstonden de kunst om het in hart en
nieren nog zoo christelijk, Nederlandsche volk,
door de onovertroffen bijbelteksten voor hun
meening te winnen. Ook Kuyper was daarbij
niet altijd kieskeurig. Wü herinneren ons een
groote rede van den anti-revolutionnairen
staatsman in het stampvolle Amsterdamsche
Concertgebouw, waarbij hij sprak over „de drie
ordinantiën Gods." Een van deze drie was
de tariefwet, waarmee hij de verkiezingen
inging en sneuvelde. Hoe ongelooflijk het ons
thans moge schijnen, een redenaar als Kuyper
verstond de kunst om uit den bijbel te bewijzen
dat protectie, dat bescherming van den handel
tegenover „liberalen" vrijhandel noodzakelijk
was.
Maar afgezien van zulk een enkele merkwaar
dige uitglijding, was het verklaarbaar en niet
te misduiden, dat de schepper van een christe
lijke politieke partij zijn volk in de hem zoo na
liggende tale Kanaans toesprak en meetrok.
Tenslotte was zijn strijd tegen het overheer
schende liberalisme van die dagen, zijn strijd
voor de vrije school, vóór de erkenning van Gods
gezag in het staatsbestuur, een heilige strijd en
kwam zijn beroep op Gods woord veelal te pas.
In ieder geval was zijn streven om door de ver
overing van de staatsmacht, door de hervorming
van bestaande en de invoering van nieuwe
wetten het openbare leven in overeenstemming
met de christelijke leer te brengen. Er was dus
geen tegenspraak tusschen bijbel en politiek.
Maar ziehier nu het gevaarlijke in een talent
vol schrijver en redenaar als de heer Kleere
koper, dat hij de christelijke massa's tot zijn
partij, tot het socialisme wil trekken met woor
den, die hun van jongsaf dierbaar en heilig zijn,
met Gods woord, waarmee zij zijn opgegroeid.
Is er beter bewijs, dat de speker het bij het
juiste einde heeft, dan wanneer hij onze heilig
ste gevoelens blijkt te deelen; wanneer hij een
beroep doet op den Christus, den onzelfzuch-
tigen lijder voor de menschheid, den geborene
in een armen stal, den geeselaar van de woe
keraars, van de uitzuigers en huichelachtige
farizeërs? Is het wonder, dat vele zwakken
gaan wankelen, wanneer hun op deze wijze wordt
voorgehouden, dat zij hun Christendom nergens
beter dan in het socialisme kunnen beleven?
Laten wij toch al die zwakkeren om ons heen,
tot wie de sirenezangen van het socialisme met
al de kunstmiddelen van onzen tijd zoo gemak
kelijk doordringen, er van overtuigen, dat, wie
drie zinnen uit een boekje leert, daarmee nog
geen vreemde taal spreekt; dat, met andere
woorden, een levensbeschouwing als het socia
lisme onoverbrugbaar tegenover de christelijke
blijft staan, ook al brandt men in het andere
kamp enkele wierookkorrels voor den Stichter
van het Christendom. Eerst wanneer het socia
lisme de geheele liefdeleer van den Christus
onderschrijft en naastenliefde in plaats van
klassenstrijd en klassenhaat wil stellen; wan
neer het Gods leiding en opperhoogheid ook in
het publieke leven wil erkennen; wanneer het
als einddoel van alle menschelijk streven niet
de aardsche verzadiging, maar een eeuwig leven
na dit tijdelijke wil erkennen, eerst dan kun
nen wij eens praten met knappe Nieuwjaars-
redenaars als de heer Kleerekoper en allen, die
minder talentvol met hem in koor meezingen.
Maar tegen zulk een gelouterd „socialisme"
hebben wij dan ook geen enkel bezwaar!
HOMO SAPIENS
erkverschaffing in t groot vragen, ja
eischen wij, uit naam van honderd
duizenden werkloozen, die in moreelen
en stoffelijken nood verkeeren, uit naam ook,
meenen wij te mogen zeggen, van allen, die in
werkverschaffing een zaak zien van nationaal
belang, van allen, die begrijpen, dat ons land
niet gedurende langen tijd jaarlijks meer dan
300 millioen (grootendeels of bijna geheel)
improductief kan besteden aan werkloozen en
armlastigen
Werkverschaffing in 't groot!
Zoo niet, dan zal de weerkracht van onze
natie snel afnemen, dan zullen wij steeds méér
duizenden aan de ellende der werkloosheid ten
offer laten vallen, dan zullen wij de financiën
van de overheid en daardoor ook van den
particulier uitputten, dan zullen wij steeds
sneller verarmen, tot er eenmaal het moment
zal aanbreken, waarop wü ten einde raad zullen
moeten erkennen, dat wij verkeerd geëkonomi-
seerd hebben, het moment waarop een
katastrof onvermijdelijk zal blijken.
Wanneer we nu werkverschaffing in t groot
eischen, dan neme men het begrip werkverschaf
fing niet in den traditioneelen engen zin van het
woord; neen, dan bedoelen wij daarmede ook
voor 'n goed deel: werkverruiming, werkver-
vroeging, en zulks mógen we bedoelen, omdat
wü in vorige artikelen ook principieel den eisch
stelden, dat de werkverschaffing zooveel mogelijk
productief zou zijn, dat de werken zooveel
mogelijk hun geld zouden opbrengen.
Nu nog een enkel woord omtrent den aard der
werken, welke wij voornamelijk uitgevoerd zou
den wenschen te zien.
In ons voorgaand artikel somden wij meerdere
werken op, welke allereerst voor uitvoering in
aanmerking dienden te komen, en wij sloten ons
volkomen aan bij het betoog van prof. N. J.
Polak in „Economisch-Statistische Berichten":
dat vooral gestreefd moest worden naar ver
betering van het verkeerswezen door aanleg van
wegen en bouw van bruggen; in dit verband
spraken wij van een nationaal werkver
schaffingsplan: een Nederland met een sterk
verbeterd verkeerswezen toch zou een nóg hech
tere, een nóg compactere nationale eenheid
vormen.
Hoezeer wü dan ook geen enkelen vorm van
werkverschaffing, door wélk overheidsorgaan ook
beoefend, uitgeschakeld zouden willen zien,
het is geen toeval, dat onze aandacht zich voor
namelijk concentreert op het geschikt maken
van groote wegen voor het moderne verkeer,
waaraan natuurlijk onafscheidelijk verbonden is
de bouw van een betrekkelijk groot aantal brug
gen, ten deele reeds genoemd in ons vorig artikel.
De groote, de allesbeheerschende vraag is nu:
hoe dit alles te financieren?
Prof. Polak heeft voorop gesteld, dat we rijk
zijn, veel geld bezitten, maar toch althans via
de overheidsorganen over geen geld beschik'
ken om zulke groote plannen te doen uitvoeren.
En inderdaad: Prof. Polak heeft gelijk: de
toestand van 's lands financiën is zorgelijk, even'
als die van de meeste gemeenten, en het ziet
er naar uit, dat die toestand in de nabije toekomst
nog veel zorgelijker zal worden.
Is er dan geen geld?
O zeker! Geld is er in overvloed, maar het
ligt onbenut, in vele gevallen zelfs volkomen
renteloos, daar het niet belegd kan worden, maar
het kan niet rentegevend worden aangewend.
H o e nu een deel van dit geld in de circulatie
te krijgen?
Prof. Polak stelt voor, vijf Jaren achtereen
20 millioen ten laste van het Wegenfonds te
leenen, waardoor men de jaarlijksche uitgave
voor werken van 20 millioen in die vijf jaar zou
kunnen opvoeren tot 40 millioen; met de rente
betalingen, in den loop van die vijf jaar te
doen, zou dit een leeningsbedrag van circa 110
millioen vereischen; volgens den Professor zou
den de inkomsten van het Wegenfonds de be'
talingen van rente en aflossing steeds toelaten,
vooral daar de inkomsten van het fonds door
de verbetering der verkeerswegen belangrijk
zouden stijgen, „mits de wegen- en rtjwielbe-
lastingen ten bate van het fonds worden ge
handhaafd, waartoe het Rijk zich bij het sluiten
der leening zou dienen te verbinden"; de Pro
fessor meent, dat onder de tegenwoordige om
standigheden zulk een leening zelfs tegen 3H
pCt. slagen zou.
Inderdaad kan Prof. Polak ook hierin gelijk
hebben.
toe tte juichen plannen zijn we nog niet, waar
we komen moeten: wat be teekent een- werkver
ruiming van 20 miUioen per jaar voor meer
dan 300.000 werkloozen.
Terwijl slechts een déél en lang niet het
grootste deel! van dit bedrag rechtstreeks
„veiloond" zal kunnen worden?
Neen, naar ons bezien van de zaak, zal men
het kwaad der werkloosheid met sterkere mid
delen moeten aangrijpen en méér productieve
arbeid moeten vinden, b.v. in ontginningen en
bouwrijpmaking van gronden, in woningbouw,
in verbetering van kanalen en vaarten, enz.,
óók door provinciën en gemeenten en polder
besturen.
Er worde ziedaar ons plan gesticht een
Rijkswerkverschaffingsfonds, gevoed door een
groote. geleidelijk op te nemen leening b.v.
tot een bedrag van ƒ300 millioen, uit welk
fonds het Ruk alles bekostigt en bekostigen
doet, wat aan werkverschaffing in zeer
ruimen zin genomen ten koste gelegd wordt,
wat dus méér wordt uitgegeven dan wat
thans voor openbare werken als „normaal''
wordt aanvaard.
Bij het opperen van een dergelijk leenings-
plan behoeft o.i. het denkbeeld van het uit
schrijven eener p r e m i e leening geenszins uit
geschakeld te worden.
Hier zullen onze beproefd-voorzichtige Neder
landsche financiers natuurlijk terstond de vraag
stellen, of een dergelijke leening ons crediet niet
in gevaar zal brengen, of het spook der inflatie
niet dreigend zal opdagen
Ons dunkt, dat dit te minder het geval zal
zijn, naarmate de uit te voeren werken op niet
al te langen termijn werkelijk productief zullen
blijken, en productiviteit is onze eerste en
laatste eisch.
Daarom zal men er niet voor mogen terug
schrikken, de weggebruikers (om ons tot dit
eene voorbeeld te bepalen) voor een zeer groot
deel de kosten van de verbetering der verkeers
wegen te doen dragen, in den vorm van nieuwe
of verhoogde wegenbelasting (liefst zooveel mo
gelijk ten laste van de werkelijke gebruikers),
in den vorm ook van we durven het woord
haast niet uitspreken! bruggenbelasting.
Het in de „ondernemingen" gestoken geld
moet terugkomen.
Zij het dan ook ten deele.
Immers, indien de overheid op groote schaal
aan werkverschaffing gaat doen, zal zij millioe-
nen aan werkloozensteun uitsparen, en die
millioenen beteekenen rente en aflossing van een
zeer groot kapitaal!
Naast deze overheidswerkverschaffing ver
smade men ook niet het middel van concessies
aan particuliere vennootschappen tot het uit
voeren van openbare werken, welke de overheid
niet of voorloopig met ter hand wenscht
te nemen. Wij denken hier o.a. aan een verkeers-
brug over den Moerdijk en over het Noordzee
kanaal bij Velsen.
Zou er tot deze en dergelijke doeleinden geen
particulier kapitaal bij elkaar te krijgen zijn,
indien de Regeering concessie verleende, zóó,
dat de geïnteresseerden vrijwel wiskunstig-zeker
rente en aflossing gegarandeerd zagen?
In Amerika is dit systeem zoo goed mogelijk
gebleken, o.a. in het geval vande Holland
tunnel en van een brug over de Hudson-rivier.
Waarom ook in Nederland dit middel niet
beproefd in deze heel bijzondere tijden, nu
ondanks alle malaise het verkeer in ieder ge
val nog toont, een toekomst te hebbenl
Ging de Regeering ertoe over, door middel van
een Rijkswerkverschaffingsfonds op groote schaal
werkverruiming en -vervroeging mogelijk te
maken, en wilden particuliere vennootschappen
met regeeringsconcessie andere productieve
werken ter hand nemen, dan zou de werkloos
heid den eerst volgenden tijd tot aller heil!
voorzeker heel sterk bestreden worden, juist ook
omdat door de uitvoering der hier naar voren
gebrachte werken de vakarbeiders, die het ergst
met werkloosheid te kampen hebben, het meest
gebaat zouden zijn.
En zouden wij ons misschien, aldus doende,
wie weet! niet op gelukkige wijze door de
hééle krisis héén worstelen?
De nauwe economische betrekkingen tusschen
Nederland en Duitschland in het bijzonder ook
van Nederland met de Leipziger Messe waren
eenige jaren geleden aanleiding tot de stichting
van een secretariaat der Leipziger Messe te Rot
terdam naast de hoofdvertegenwoordiging te
Amsterdam.
We vernemen thans, dat met ingang van 1 Ja
nuari j.l. hierin een wijziging is gebracht in zoo
verre, dat wegens bezuiniging het secretariaat te
Rotterdam is opgeheven en dat in het vervolg
alle zaken betreffende de Leipziger Messe wor
den behandeld door den ehrenamtlichen verte
genwoordiger, den heer H. J. van der Borg, Sin
gel 98, Amsterdam.
De heer L. H. Braun, die tot dusver de leiding
had van het secretariaat te Rotterdam, zal als
literair-medewerker en correspondent met den
titel ehrenamtlicher secretaris voor de Leipziger
Messe in Nederland werkzaam blijven.
De burgemeester van Velzen mr. J. E. L. F.
Rambonnet heeft aan de bij het conflict in
het visscherijbedrijf te IJmuiden betrokken
partijen het volgende geschreven:
De voorvallen der beide laatste dagen doen
mij een ernstige verscherping van het conflict
vreezen. Is het eenerzijds begrijpelijk, dat aan
de zijde der reeders een sterke ontstemming
bestaat over het feit, dat de weigering van de
werknemers in het bedrijf om, in strijd met
de oorspronkelijk gegeven toezegging de la
dingen der vóór 1 Januari jl. uitgevaren traw
lers te lossen, hen in groot gevaar brengt
door bederf dier ladingen onberekenbare groote
schade te lijden, anderzijds is het verklaar
baar, dat een der werknemersorganisaties, vree-
zende in haar strijd te zullen worden bena
deeld door de tot stand gekomen overeenstem
ming tusschen de reedersvereenlging en
de christelijke organisatie tot den bo
venomschreven maatregel overging. En zoo
is thans een lawine van maatregelen en con
tra-maatregelen, van daden en tegenzetten, aan
het rollen gekomen, waarvan de consekwenties
niet meer te overzien zijn. Maar het ergste
daarin is, dat door dit tegen elkander inwer-
werken van menschen de geesten en de ver
houdingen hopeloos worden vertroebeld en dat,
hoewel begrijpelijk, wordt vergeten, dat aan
het einde toch weer allen, die zich nu mis
schien reeds als eikaars verbitterde vijanden
beschouwen, in hetzelfde bedrijf zullen moeten
samenwerken. Want dat de thans loopende sta
king werkelijk het einde voor het toch reeds
zoo zwaar beproefde visscherijbedrijf zou be-
teekenen, die hoop zal toch wel bij geen der
bij het conflict betrokken partijen bestaan.
Deze groote kans op een buitengewone ver
scherping van den strijd met alle daaraan ver
bonden ellende op allerlei gebied, brengt mij
ertoe èn als burgemeester uwer gemeen
te, èn als daartoe aangewezen bijzonder
bemiddelaar nog eens een oogenblik. nu
het misschien nog niet geheel te laat is, de
aandacht uwer organisaties te vragen met het
dringend verzoek mijn boodschap met koelen
hoofde te ontvangen en er uwe volle aandacht
aan te geven. Moge alleen in die sfeer uw
eincyoordeel over mijn voorstellen worden vast
gesteld. Ik meen toch, dat mijn waarschuwing
om op den thans door uwe organisaties inge
slagen weg niet verder te gaan, niet ernstig
genoeg kan luiden, en ik durf dat met temeer
Maar met uitvoering van zijn overigens zeer kracht zeggen, omdat het u wel voldoende be'
kend zal zijn, dat ik in dit conflict volkomen
neutraal ben, al zijn mij de verschillende stand
punten voldoende bekend. Ik weet echter ook,
dat dit conflict een u allen niet te berekenen
schade op stoffelijk en ideëel gebied veroor
zaakt en het is alleen deze beweegreden, en
het daaraan zoo nauwverbonden belang der
gemeenten Velzen, die mij noopt tot dit schrij
ven, waarin ik u met alle kracht die in mij
is toeroep: Laat uw strijd varen en betreedt
den weg der onderhandeling!
Overtuigd zijnde, dat een directe onderhan
deling in dezen op dit moment geen effect zou
hebben, stelt de burgemeester voor de beslech
ting van het bestaande conflict op te dragen
aan een commissie van vijf scheidsmannen, die
binnen zes weken na het aangaan van het
compromis-contract uitspraak zullen doen. De
partijen verbinden zich, zich te zullen neerleg
gen bij elke uitspraak der scheidsmannen en alle
onderdeelen dezer uitspraak te zullen opnemen
in een binnen acht weken na het sluiten van
het compromis-contract tusschen partijen te
sluiten collectieve arbeids-overeenkomst voor
den tijdsduur van 2 jaren.
Het bestuur der reedersvereeniging en dat
der Umuider-federatie, alsmede de hoofdbe
sturen van het Verbond van Werkgevers in
Nederland en van het N. V. V., zullen ieder een
lid benoemen, terwijl deze leden tezamen een
vijfde lid, tevens voorzitter kiezen. Tenslotte
wordt aan de commissie een zesde lid toege
voegd, dat slechts een adviseerende stem heeft,
en aangewezen wordt door het bestuur der
christelijke vakorganisaties te Umuiden. Alle
scheidsmannen zullen zijn niet-inwoners der
gemeente Velzen en niet-bestuurders of leden
eener vakorganisatie, welke dan ook.
Tenslotte stelt de burgemeester voor, dat ge
durende het onderzoek door het scheidsge
recht de strijd zal worden gestaakt, dat het
werk gedurende die periode zal worden hervat
op alle voorwaarden vervat in de collectieve
arbeidscontracten van 19321933, uitgezonderd
de door de reeders aan het fonds voor sociale
voorzieningen te verstrekken bijdragen en de
afstappersgelden.
Vrijdagavond werd te IJmuiden een vergade
ring gehouden door de Christelijk Georganiseer
de havenarbeiders, die, zooals men weet, tegen
het advies van het bestuur in het werk hadden
neergelegd. De meeste leden van het hoofdbe
stuur woonden de vergadering bij. De leden wer
den voor de keus gesteld, of het werk te her
vatten of te worden geroyeerd. De vergadering,
die een zeer rumoerig karakter droeg, besloot
niet aan het werk te gaan.
In een tegelijkertijd gehouden vergadering
van de vischknechts is met groote meerderheid
van stemmen besloten Zaterdagmorgen niet aan
het werk te gaan.
De Minister van Buitenlandsche Zaken heeft
hedenmiddag den Griekschen zaakgelastigde,
den heer Coutzalexys, in afscheidsgehoor ont
vangen. De Minister deelde den heer Cout
zalexys mede, dat H.M. de Koningin hem be
noemd had tot Groot-Officier in de Orde van
Oranje Nassau.
De opvolger van den heer Coutzalexys wordt
een dezer dagen in Den Haag verwacht.
Donderdagnamiddag is plotseling overleden
de in de mijnstreek welbekende Pater H. Ra
makers, Montfortaan.
De overledene werd geboren te Munsterge-
leen in Mei 1872 hij was dus 60 jaar. In
1899 priester gewijd werd zijn eerste stand
plaats La grande Chartreuse Brétagne Frank
rijk, waar hij twee jaar tot 1901 werkte.
In 1915 kwam hij voor goed terug naar de
Hollandsche provincie der Paters Montforta-
nen en bleef tot 1918 in Meerssen door zijn
oversten belast met het stichten eener kloos
terparochie.
In 1918 begon hy na rijp overleg daarmee te
Hoensbroek in de stationsbuurt en werd met
Pater Meussen de grondlegger van het thans
zoo bloeiende rectoraat O. L. Vrouw Bood
schap. Tot 1925 bleef hy rector en bouwde
in dien tyd de groote mooie kerk en het by -
liggende klooster. Wegens ziekte moest hy in
1925 zyn plaats als rector inruimen, maar toch
bleef hij voor de parochianen bekend als „de
oude Rector."
Bfl de Tweede Kamer is ingediend een wets
ontwerp tot wijziging van de Ziektewet.
In de Memorie van Toelichting zegt de minis
ter van Economische Zaken en Landbouw:
„Het ontwerp heeft ten doel om in genoem
de wet eenige wijizingen en aanvullingen aan te
brengen; waarvan de practijk van de uitvoering
der wet de wenschelijkheid héfeft aangetoond."
Ingrijpende wüzigingen zijn dan ook niet aan
gebracht. De bedoeling is slechts technische
onvolkomenheden der Ziektewet weg te nemen,
en te beslissen in die gevallen, waar de wet tot
nog toe onzekerheden liet bestaan.
Een der voornaamste wijzigingen is die van
art. 4 der wet, waar thans de mogeiykheid wordt
geschapen om voor seizoenarbeiders de uitkee-
ring verschillend te doen zijn naarmate de
loonderving wegens ziekte valt in het drukke
seizoen of' in de periode van slapte. Behalve
artikelsgewijze veranderingen wordt nog voor
gesteld Hoofdstuk VI van de Tweede Afdeeling
der Ziektewet door een geheel nieuw hoofdstuk
te vervangen, waardoor de gelegenheid wordt
geboden de regeling der vrijwillige verzekering
in haar geheel aan een herziening te onderwer
pen. De nieuw voorgestelde regeling zal gelden
zoowel voor de Raden van Arbeid als voor de
erkende bedrijfsvereenigingen.
Bü de ontworpen regeling is uitgegaan van
de gedachte, dat van de gelegenheid tot vrijwil
lige verzekering alleen mag worden gebruik ge
maakt door personen die op eenige wijze met
het bedrijfsleven verband blijven houden.
Voor de Arrondissementsrechtbank te Win
schoten stond Vrudagmorgen terecht de 47-
jarige reiziger Freerk E. wegens het uitlokken
tot het misdryf van het opzetteiyk in Neder'
land invoeren van ongeveer 800 mantels, waar'
van de invoer krachtens het bepaalde in art, 2
der crisis invoerwet 1931 is verboden.
Het OJM. eischte een gevangenisstraf van
twee maanden.
De centrale recherche te Rotterdam heeft ge
arresteerd den negen-en-veertig-jarigen kan
toorbediende P. A. N., in dienst by de Rotter-
damsche Electrische Tram. Deze wordt verdacht
in het afgeloopen halfjaar een bedrag van dut
zend gulden te hebben verduisterd. De verdachte
is opgesloten in het hoofdbureau van politie.
De 37-jarige gehuwde stuurman H. Koster,
te Veenhuizen, is biykens telegrafisch bericht
uit Antwerpen, daar van het stoomschip „Hef-
tena" over boord geslagen en verdrom
ken.
Het ïyk is gevonden.
De bestuursraad van het Internationaal Chris
telijk Vakverbond, waarin naast de aangesloten
nationale vakverbonden ook de christelijke vak-
intemationales vertegenwoordigd zyn, vergader
de op 3 en 4 Januari te Königswinter a. Rh„
onder voorzitterschap van den heer B. Otte
uit Beriyn.
Op deze by eenkomst werd door den secre
taris van het L C. V„ den heer P. J. B. Ser-
rarens uit Utrecht, een verslag uitgebracht over
het werk van het L C. V„ waarin o.m. ook
de huidige stand van de internationale samen
werking der Staten en de uitzichten voor de
Internationale Economische Conferentie behan
deld werden.
De bestuursraad droeg aan het bestuur op.
een commissie van deskundigen samen te stel
len, welke tot taak zal hebben, de huidige
actueele economische vraagstukken te bestudee-
ren en daaromtrent met het oog op de Inter
nationale Economische Conferentie voorstellen
uit te werken.
De heeren H. Pauwels uit Brussel en H. Ame-
link uit Utrecht hielden inleidingen over het
vraagstuk van de verkorting van den arbeids
tijd.
Het standpunt van het L C. V. werd in de
volgende resolutie vastgelegd.
De bestuursraad van het L C. V. betreurt
te moeten constateeren, dat de economische
crisis voortduurt en de door de werkloosheid
veroorzaakte ellende toeneemt, zonder dat de
Staten besluiten tot de internationale samen
werking, die algemeen als noodzakelijk wordt
erkend.
Ongetwyfeld is door het schrappen der her
stelverplichtingen en de principieele erkenning
der geiyke rechten van Duitschland tusschen
de Europeesche Staten een zekere ontspanning
ingetreden.
Maar wil het vertrouwen terugkeeren, dan is
het noodzakeiyk, dat men inzake de. ontwape
ning tot overeenstemming komt en aat de in
ternationale politieke schulden eveneens ge
schrapt worden.
Verder moet een stabiliseering der geldwaar
den volgen. Aan de politiek van stygende in
voerrechten, contingenteeringen en andere han
delsbelemmeringen, die geen rekening houdt met
de economische verbondenheid der landen, moet
een einde gemaakt worden.
Verder eischt de bestuursraad dat energieke
maatregelen genomen worden, tot bestrijding der
werkloosheid, zooals de uitvoering van natio
nale en internationale openbare werken.
Een groote beteekenis heeft in dit verband
ook de verkorting van den arbeidstijd.
De bestuursraad van het I. C. V. eischt, det
door de algemeene invoering van een kortere
werkweek een belangrijk deel der werkloozen
weer arbeid en brood wordt verschaft.
Deze verkorting van den arbeidsduur, die mede
ook met het oog op de te snelle rationalisee
ring der laatste jaren gewettigd is en waar
van de invoering het levenspeil der werkne
mers niet mag aantasten, moet internationaal
worden verwezenlijkt en daarom in een inter
nationale conventie worden neergelegd, die
waarborgen geeft, dat groote aantallen werk
loozen weer werk zullen vinden.
De Bestuursraad verzoekt de Internationale
Organisatie van den Arbeid, binnen het kader
van een algemeene regeling der verkorting van
den arbeidsduur en in samenwerking met de
internationale organisaties van werkgevers en
werknemers der belangrijkste bedrijven bijzon
dere overeenkomsten voor te bereiden, die, voor
zooverre dat noodig en uitvoerbaar is. inter
nationaal voeren tot een verdere verkorting van
den arbeidsduur, die zich by den toestand van
de verschillende bedrijven aanpast.
Naar wy vernemen, is Vrijdag de 52-jarige
D. B., een der vroegere directeuren der Frie-
sche Veecredietbank te Leeuwarden, thans wo
nende te Amersfoort, in laatstgenoemde plaats
gearresteerd en gevankelük naar Leeuwarden
overgebracht. Te Leeuwarden is D. B. in het
Huis van Bewaring opgesloten. De gearresteer
de wordt verdacht van bedriegeiyke bankbreuk
en het onttrekken yan goederen aan zyn fail
lissement in Maart 1931.
De rechtbank heeft voorts de gevangenhou
ding van den zoon van D. B„ zekeren J B„
eveneens aangehouden wegens bedriegeiyke
bankbreuk, met dertig dagen verlengd.
Van de fa. A. Zwaan Jr. N.V. Zaadteelt en
Zaadhandel te Enkhuizen ontvingen we de
nieuwe, goedverzorgde prijscourant over 1933.
Tevens werd ons toegezonden een handleiding
„Cactussen", die door penteekeningen en foto's
zoo aantrekkelijk mogelijk is gemaakt. Dit
boekje werd geschreven voor den amateur-
kweeker.
