De gebeurtenissen te Beauraing
De veertig-urige arbeidsweek
Prikkeldraad
NIEUWE VERKLARINGEN
Mgr. Dr. Hensen
Het loonvraagstuk
Knipseltje
WOENSDAG
11 JANUARI
Getuigenissen van anderen, die nu
ook de verschijningen zouden
hebben gezien
Nog steeds vele belang
stellenden
DEKEN Dr. J. MAAS BEDIEND
R.K. Verbond van Technici
DE AUTOMATENKWESTIE
De heer Jamin voor de rechtbank
HET HEK DOOR DE DUINEN
Vragen aan Ged. Staten van
Noord-Holland •->
De Haarlemsche bijdragen in rouw
Kans op vriezend weer
BURGEMEESTER WASZINK
Een ongeval bij zijn wandeling
DE ZONDAGSSLUITING
Sigarenwinkeliers en automaten
Moet zeer gering worden geacht
DE VERLOREN DOCHTER
Weer naar huis teruggekeerd
NU GEEN KORTSLUITING
Opzettelijke brandstichting?
STAKING BEËINDIGD
ONGELUK VOORKOMEN
Boomen van bewaakten overweg
geopend
OFFERBLOK MEEGENOMEN
Jeugdige kerkdieven
Jongeman vermist
J. B„ achter welke initialen we den beken
den Vlaamschen publicist Jan Boonen meenen te
mogen herkennen is voor de katholieke Brus-
selsche Standaard naar Beauraing gegaan en
heeft alles opgeteekend, hetgeen hij zelf waar
nam of wat hij hoorde van anderen die hü dan
met naam en omschrijving opgeeft. „Wat hier
volgt zal ontdaan blijven van elke moedwillige
woordenwisseling en is niets dan de vrucht van
rustig bezoek te Beauraing.
Wat J. B. dan over al 't gebeurde meedeelt
komt geheel overeen met hetgeen onze lezers uit
onze eigen correspondentie reeds weten. Maar
over de allerlaatste dagen, nu ook andere per
sonen de verschijningen zouden gezien heb
ben, vermeldt hij nieuwe bijzonderheden.
Wij releveeren hier deze met de volgende in-
leid'ng van J. B.
De verschijningen aan personen uit de me
nigte echter, bieden zij geen grooter gevaar, is
hier collectieve begoocheling niet veel meer te
vreezen, vooral bij den schokkenden indruk.
Dinsdagavond gewekt door de nieuwe en lang
durige extase der kinderen? Want, zooals werd
vastgesteld, de stemmen der kinderen bidden
vreemd, onmenscheiyk, tijdens deze extase; en
dit kan niet anders dan het hart der menigte,
welke dit hoort, zeer diep ontstellen.
Te Beauraing werd mij trouwens gevraagd,
door katholieke personen, door katholieke ge-
neesheeren, dit nieuwe feit met verdubbelde om
zichtigheid te behandelen; als het kon: er zelfs
over zwijgen. En dit uit een gevoel van vertrou
wen, dat toch heerlijk genoeg zal blijken wat
tot de glorie van den Heer en van Zijne Heilige
Moeder te Beauraing is bedoeld.
Ik heb me echter, na twee dagen ondervra
gen, niet meer aan de mij verzochte „beschei
denheid" kunnen houden, wegens het al te
treffende der hardnekkige, vastberaden verkla
ringen welke ik hoorde.
Vooraf nog deze zeer beteekenisvolle aandui
ding:
.1 op geen enkelen anderen der 31 dagen
der „verschijning" heeft één enkele der dui
zenden pelgrims (er is ongetwijfeld reeds een
half millioen menschen te Beauraing geweest
tusschen 29 November en 6 December) ooit be
weerd, ook de verschijning te hebben gezien;
2. Dinsdagavond echter hebben, wellicht een
100-tal personen, in tranen, of in angst, of In
verrukking, op de knieën zakkend, luid geroe
pen, dat ze de Allerheiligste Maagd zagen;
3. alle verklaringen, die ik zelf hoorde en
opnam, en verschillende die ik mij op papier
deed neerschrijven, zijn benauwend overeen
stemmend wat betreft: het beeld der verschij
ning, de plaats in de denneboomen, het oogen-
blik der verschijning;
4. de meeste der personen, welke ik onder
vroeg zeggen „totterdood", „al moesten zij er voor
sterven", er zeker van te zijn, dat zij de ver
schijning zagen;
5. ik heb vérklaringen gehoord van perso
nen die volslagen ongeloovig, zelfs met Ironische
hij bedoelingen, bij de biddende menigte waren
gekomen, of uit hun venster naar de menigte
en de kinderen keken.
Ik overschrijd dus de mij gevraagde discretie
en bevestig, dat de hierna volgende personen,
staande in vensters van huizen tegenover kloos
tertuin en grot, of onder de menigte in de rue
de Rochefort, hardnekkig volhouden, dat zij
de verschijning hebben gezien.
Paul Bourlon, rue de Rochefort, 22, gepen-
sionneerd gendarm, nog wat timmerwerk ver
richtend, zegt dat hij de verschijning heeft ge
zien vlak vóór zijn huis in de dennen, terwijl de
menigte nog bad, vermoedelijk terwijl de kin
deren vóór de grot hun dankgebed zeiden,
want hunne stemmen werden nog gehoord. Het
was naast den kloostertuin, rechts, in een den-
neboom van het park Saint Omer.
Hij is zeer vastberaden in zijn beweringen.
Hij teekent den vorm uit: als een wolk die
open en toescheurt, ovaalvormig de H. Maagd
mét kroon, alles glanzend wit, echter met
blauwen gordel.
Zijn zoon Paul Emile, bijna 12 jaar oud, leer
ling in de 5e voorbereidende der middelbare
staatsschool, beweert evenals zijn vader de ver
schijning te hebben gezien en dit meerdere
malen achtereenvolgend als weesgegroeten.
Mevrouw Bourlon eveneens.
Het gezin Bourlon is geloovig.
De heer Albert Mouvet, een der socialistische
voormannen van Beauraing (men noemde hem
mij zelfs, vermoedelijk met eenige overdrijving,
als een „bolchevisant") rue de Rochefort 20.
werkzaam in de fabriek van Floymont. die
sedert 14-jarigen ouderdom geen voet meer in
een kerk had gezet, houdt op leven en dood
staande, dat hij de verschijning heeft gezien.
Hij is ontsteld begonnen te bidden. Driemaal!
heeft hü „duidelijk, onbetwistbaar, zeker" zegt
hü, de verschü'ning gezien. In de denneboomen,
nabij den. telefoonpaal, naast den kloostermuur,
in het park Saint Omer. Men hoorde nog de
kinderen bidden, zegt hü, naar hem leek bü de
grot (dus na den rozenkrans).
Geheel de fabriek heeft hem uitgelachen, zün
directeur heeft hem geroepen, hü zegt totter
dood te willen getuigen, dat hü de Heilige
Maagd heeft gezien, hü wil alles geven, om
Haar nog eenmaal te mogen zien. „Je crois et
je prie" (ik geloof en ik bid, zegt hü) en wil
voor allen, overal getuigen van de verschü'ning.
Hü wist niets van mün ondervraging van
Paul Bourlon, toen ik bü hem kwam, hü zeide
mü, dat O. L. Vrouw in een ovaal licht was
verschenen, dat zü wit was en een blauwen
gordel droeg, haar handen waren samenge
vouwen.
Zün dochtertje Nelly, in het 6e jaar der ge
meenteschool, verklaart eveneens de verschij
ning te hebben gezien. Zelfde tüdsopgave, zelf
de beschrijving. Het duurde vüf Weesgegroet
jes. Zü zag den gordel echter wit.
Bourlon's vrouw Antoinette, naaister, ging
sedert jaren niet meer naar de kerk, zag de
verschijning, gelooft, bidt, wil iedereen aanzet
ten te gelooven en te bidden. Er is geen twyfel
omtrent de verschüning, meent zü-
Verklaarden eveneens de verschüning te heb
ben gezien, toen het rozenkransgebed der kin
deren was geëindigd, in de dennen naast den
kloostertuin, twijfelen niet, aarzelen niet, wil
len alles geven om te bevestigen „dat zü zagen";
Een atheneumprofessor te Virton (geen ge-
loovige) die verzocht zün naam in de pers niet
te noemen, maar „getuigen" wil.
Fernande Havenne, zuster van den blinden
Havenne, jong naaister.
Weduwe Louise Toussaint-Monet.
Haar zoon Jean,, 14 jaar oud, leerling op de
middelbare staatsschool.
Mevrouw Paula Nicaise-Mouvet, Beauraing.
Personen uit Poperinge en personen uit Luik,
hebben verklaard eveneens de verschüning
Dinsdagavond te hebben gezien.
De heer Maurice Warzée, handelaar, Violet-
tenstraat te Brussel, verwoed ongeloovige, in
het openbaar werkzaam geweest tegen geloo-
vigen en geestelüken, heeft de verschijning ge
zien, is doodelyk ontsteld neergestort ten huize
van zijn vriend Albert Mouvet, rue de Roche
fort, 20, na de verschüning, en „wenscht zijn
leven te wijden om te getuigen, dat hü de Al
lerheiligste Maagd heeft gezien".
Ik verzwijg enkele meer vage getuigenissen,
en verklaar nogmaals, dit alles slechts open
baar mede te deelen met dit ééne doel, de
waarheid te dienen.
Tenslotte nog dit laatste feit:
Vrijdagmorgen was in voorzichtigen vorm in
ons blad mededeeling gedaan, dat personen uit
de menigte volhielden, dat de Allerheiligste
Maagd Dinsdagavond, na de verschijning aan
de kinderen, zich ook aan hen had vertoond.
Bü onzen terugkeer Vrijdagmorgen werd ons
door den heer Herman Deckers, bankbestuur-
der te Antwerpen, secretaris van „De Pelgrim",
telefonisch meegedeeld, dat zün vrouw en zün
doof zoontje (13 jaar oud) staande hielden de
verschüning te hebben gezien.
Ik vroeg dadelük aan den heer Herman
Deckers mü met zoo juist mogelüke woorden
te zeggen, hoe beiden de verschüning beschre
ven. Ik had nog aan niemand mededeeling kun
nen doen van de beschrüving mij gegeven door
de heeren Bourlon, Mouvet, e.a. te Beauraing.
en die mij waren gedaan Donderdagmiddag en
Donderdagavond (te 5.45 uur).
De beschrüving der verschijning aan mevr
en zoontje Deckers, en de aanduiding van de
plaats en tüd, zooals ik die vernam, waren
treffend in overeenstemming met die. welke
mij te Beauraing waren gedaan en die men
hierboven heeft gelezen.
Intusschen hebben mevrouw Carmen Deckers
Lintzen-Wiegand en de heer Herman Deckers
mü de hiernavolgende verklaring, in eer en ge
weten en met alle christelüke voorzichtigheid,
geschreven en toegezonden:
„Ik ondergeteekende Herman Deckers, wo
nende te Boechout bij Lier, „Angelus", 32.
Frans Segersstraat, verklaar, dat Dinsdag 3
Januari müne echtgenoote, Carmen Lintzen
Wiegand, met vier onzer kinderen, naar Beau
raing geweest is. Bij hen waren nog de geleider
der auto. een priester en nog eene dame.
Terug te Boechout om 3 uur 's nachts ver
klaarde mevrouw Deckers onmiddellijk:
Verschillende honderden personen, waaron
der ik en Ignace (Ignace is mijn dertienjarig
zoontje die in 1927 als gevolg van eene menin-
gite, totaal doof geworden is) hebben Onze
Lieve Vrouw gezien.
Mevrouw Deckers gaf de volgende beschrij
ving: Zü verscheen in een ovalen nimbus,
rechts van het kapelleken van O. L. Vr. van
Smarten, boven de boomen. Uit de nimbus gin
gen gouden stralen uit. Zü stond in den nim
bus in een diepte van licht. Ik kon het gelaat,
door de intensiteit van licht, of door mijn
tranen, niet goed onderscheiden, ook niet de
houding der handen. Het kleed was wit, ver
rukkelijk wit; de gordel rond de lenden gebon
den en opzij vallende uit een knoop, blauw.
Ik heb Haar tweemaal gezien. De tweede
maal heb ik de samengevoegde handen gezien.
In het midden van het lichaam was de gordel
overdekt door het overhangende kleed.
Mijn zoontje Ignace (die doof zijnde, geen
beschrüving van anderen heeft kunnen hooren)
gaf de volgende beschrüving onmiddellijk
daarop:
Ik heb Onze Lieve Vrouw gezien. Zij was in
een witte Hostie, niet rond, maar langwerpig.
Daarvan gingen gouden naalden uit. Zü stond
in een diepte in de hostie, zooals in een Kapel
leken. Zij glimlachte, Hare handen kon ik niet
goed zien. Het kleed was spierwit. Het ceintuur
blauw met een knoop opzü.
Agnes (een ander mijner kinderen) die zelf
niets gezien heeft, verklaarde van eene vreem
de dame uit de menigte een gelijkluidende be
schrüving gehoord te hebben.
Het was Ignace, die eerst riep „Mama ik zie
O. L. Vr. Ziet gij ze niet?" Het kind beefde als
een riet. Mevrouw Deckers zag toen reeds
eenigen tijd de verschijning."
Aldus de mededeelingen van J. B. in „De
Standaard", die we thans nog releveeren, omdat
we ook een andere zienswü ze in het volgend
nummer wi'len overnemen, waarvoor men deze
mededeelingen moet kennen.
hebben zich in 1932 laten inschrijven.
Het aantal directe aanvragen door werk
gevers is achteruitgegaan.
Geplaatst werden door bemiddeling van het
Plaatsingbureau: 10 R.K. technici, tegen in
1931: 23 technici.
Een vast bureau van het Plaatsingbureau is
tot stand gekomen, terwül de uitgezonden va
cature-lijsten grondige verbetering hebben on
dergaan.
Het bureau is gevestigd: Caumertnolenweg
No. 25 te Heerlen.
Uit goede bron vernemen wü, dat aan den
Hoogeerw. heer kanunnik dr. Jos. Maas, d:ken
van Eindhoven, hedenmorgen de laatste H.H.
Sacramenten zün toegediend.
Zijn toestand is zeer zorgehjk.
Verschenen is het jaarverslag van het Plaat
singsbureau van het R.K. Verbond van Tech
nici in Nederland.
De Arbeidsbeurs voor de R. K. Technici, wat
betreft de werkzoekenden, is met grocte cüfers
gestegen. 278 georganiseerde R.K. technici
Dinsdagmiddag is door de Rechtbank te
Rotterdam behandeld het hooger beroep van
den heer P. H- L. Jamin, tegen het vonnis
van den kantonrechter aldaar. waarbij hü
was veroordeeld tot 50 cent boste, subs, één
dag hechtenis, wegens overtreding der Win
kelsluitingswet.
De vraag was of het glazen kastje, dat in
een van de winkels der firma Jamin in ge
bruik was geweest en thans in de rechtzaal
als stuk van overtuiging aanwezig was, als
automaat aangemerkt kon worden.
Dit technisch kunstwerk werd het eerst
door den heer Jamin zelf gedemonstreert. Het
dubbeltje viel door de gleuf in een daaronder
aangebrachten jampot, 't deurtje sprong open
en men kon er uit nemen, wat men wenschte.
Doordat het heel kastje wat achterover helde
viel de deur daarna vanzelf weer dicht.
De president merkt op, dat deze autcmaat
toch toezicht behosfde, omdat anders de eerst?
kooper het heele toestel kan leeg rooven.
Verdachte gaf deze mogelijkheid toe, doch was
overtuigd, dat geen züner koopers tot zu.k een
boosheid in staat was.
Het apparaat werd nog meerdere malen be
proefd en werkte onberispclük, totdat de in
specteur Takke met triomfantelijk gebaar liet
zien, hoe met zün dubbeltje het toestel open
was blijven staan.
„Er kan in den tüd, dat het kastje hier is
geweest, wel aan gemorreld zün," verklaarde de
technicus, die het toestel had uitgevonden.
Het O. M„ waargenomen door mr. J. S.
Loke, kon zich vereenigen met het go?dë ver
trouwen, dat de heer Jamin in zijn ciëntèle
had. Maar de vraag was, of het kastje wel
automatisch sloot. Was dit niet het geval, dan
was er toezicht noodig en geen sprake van een
automaat. Of het zoo was, dat meest de recht
bank uitmaken. In dat geval eischte spr. be-
vesting van het vonnis van den kantonrech
ter.
De verdediger mr. L. E. Roes, zeide, dat het
al of niet automatisch sluiten geen toetssteen
was voor een automaat. Ook al sloot het kastje
niet vanzelf, dan was het nog een automaat,
omdat er slechts toezicht en geen bediening
noodig was.
Uitspraak over veertien dagen.
De heer H. F. van Nuland, lid der Provinciale
Staten van Noord-Holland, heeft de volgende
vragen tot Ged. Staten gericht: Kunnen Gede
puteerde Staten mededeelen wat de totale kost
prijs is van het om de eigendommen van het
P. W. N. in de duinen van Bergen geplaatste
hek?
Ken uw College mededeeling doen, welke post
en in welk dienstjaar bovenbedoeld bedrag aan
de Provinciale Staten is aangevraagd en door
dit College is goedgekeurd?
Willen Gedeputeerde Staten bevorderen, dat
de beantwoording van bovenstaande vragen
vóór de vergadering van 17 Januari 1933 van
Provinciale Staten, kan worden tegemoet ge
zien?
Had de redactie met haar vorige aflevering
opgewekt haar vü'ftigste deel op touw ge
zet, de heden verschenen tweede aflevering
rouwt om een der redacteuren, die den 4 De
cember 1.1. aan haar kring ontviel: om
Mgr. Dr. Hensen. De Nestor der redactie, de
tachtigjarige eere-kanunnik, pastoor L. Stolk,
opent het nummer met een gevoelig I n m e-
m o r i a m, waaraan wü het volgende ontlee-
nen:
„Dr. Hensen was een echte geschiedenisman,
een geboren historicus. Reeds als student op
het Seminarie Hageveld was hü bekend om zün
geschiedkundige belezenheid, zün aanleg en
liefde voor de historie. En het is waarlijk een
zegen des hemels geweest, dat hij later als op
volger van Professor J. W. L. Smit aan het
Groot-Seminarie te Warmond en daarna als Di
recteur van het Ned. Historisch Instituut te
Rome, als wachter dus aan de bronnen, zoo
ruimschoots gelegenheid vond zün aanleg en
liefde voor de geschiedenis te ontwikkelen en te
vermeerderen.
De Büdragen hebben overvloedig genoten van
de door hem vergaarde kennis omtrent verschil
lende kerkelüke gebeurtenissen in het Bisdom
van Haarlem en menig geschiedkundig onder
werp is in züne geschriften door hem behan
deld. Ja, het opnoemen van de verschillende
bouwstoffen, die hü voor de Geschiedenis van
het Bisdom van Haarlem geleverd heeft, zou ze
ker eenige bladzijden dezer Büdragen vorderen.
Blijkbaar zün alle onderwerpen, die hü in dit
tüdschrift behandeld heeft, gaven van zijn over
vloed, giften van den grooten schat van histo
rische kennis, dien hü van jongs af tot aan zün
hoogen ouderdom had vergaderd. Dit kwam
vooral uit, wanneer men het voorrecht had met
hem over geschiedkundige gebeurtenissen te mo
gen spreken."
De aflevering besluit met de lükrede op Mgr.
Hensen, uitgesproken door Deken Dr. G. C.
van Noort, een rede die een zielkundig beeld
schetst van Hensen's büzondere en innemende
persoonhjkheid.
bewezen, dat schromehjke misbruiken van het
gebruik der automaten ontstaan zün.
De Bond verzoekt met klem te bevorderen
dat wettelüke voorziening hiertegen tot stand
kome en geeft den Minister in overweging vast
te stellen: a. dat automaten alleen buiten de
winkels mogen geplaatst worden en alleen die
artikelen er zich in mogen bevinden, die als
regel door den betreffenden winkelier plegen
te worden verkocht; b. geen automaten mogen
worden bügevuld gedurende de sluitingsuren der
winkels; c. de bepalingen a en b ook van toe
passing te doen zün op ale openbare gelegen
heden, als café's, cabarets en dergelijke inrich
tingen.
De burgemeester van Roermond, oud-minister
mr. M. A. M. Waszink, kwam Dinsdagavond,
toen h met zün echtgenoote uitging voor een
wandeling, op korten afstand van zün woning
bü een misstap van het trottoir zoo ernstig te
vallen dat hü zün linker bovenknie brak.
Hü werd naar het St. Laurentius-ziekenhuis
overgebracht.
Het hoofdbestuur van den Nat. Hanzebond
van Sigarenwinkeliers heeft een tweetal adres
sen gezonden aan den Minister van Arbeid en
Economische Zaken.
Aan het eerste adres ontleenen wü:
„dat de Bond om principieele redenen voor
Zondagssluiting is en zich indertijd vóór tot
standkoming van de Winkelsluitingswet heeft
uitgesproken.
De praktük der wet heeft echter geleerd, dat
zeer veel sigarenwinkeliers een belangrijke scha
de van de sluiting op Zondag ondervinden, om
redenen, nader omschreven in een adres van
September 1932 aan Z.Exc. den Minister van
Financiën.
Mocht onverhoopt op dit adres aan Züne Ex
cellentie den Minister van Financiën geen gun
stige beslissing komen, dan ziet de Bond zich
gedrongen den Minister te verzoeken, fiat de
sigarenwinkeliers gelegenheid krügen hun za
ken des Zondags eenige uren geopend te heb
ben, gelük de banketbakkers."
In het tweede adres lezen wü, dat op het
oogenblik geen enkel verbod omtrent het ge
bruik van automaten gedurende sluitingstüd der
winkels bestaat en de praktük ruimschoots heeft
Een paar dagen geleden is door den radio
berichtendienst in Engeland de mededeeling
verspreid, dat van Vrüdag. op Zaterdag de
laagste temperatuur van dezen winter in En
geland was voorgekomen. Het moet hier en
daar zelfs vrij hard hebben gevroren. Te Kent
werd op den grond een temperatuur van 28 gr.
Fahrenheit waargenomen. Te South Famborough
wees de thermometer 14 graden vorst. Verschil
lende kranten in ons land hebben dit bericht
opgenomen en het is' geen wonder, dat het oen
indruk heeft gewekt, alsof de winter in En
geland in aantocht is.
Het is echter wel wenschelük de waarde van
deze mededeeling in het juiste licht te stellen.
De juistheid behoeft niet in twijfel te worden
getrokken, daar het van den officieelen meteo-
rologischen dienst afkomstig was. Een zoo ster
ke vorst als 14 gr. F., gelük staande met een
thermometerstand van ongeveer 8 gr. C„ is
wel geschikt om de aandacht te trekken. Niet
temin is deze van geen beteekenis voor
de verdere vooruitzichten, want men had een
voudig te doen met een plaatselijke sterke af
koeling tengevolge van warmte-uitstraling ge
durende een helderen nacht, waarschü'nlijk on
dersteund door de toevloeiing van koude lucht
uit het Zuid-Oosten. Zaterdagmorgen lag bo
ven Engeland een klein centrum van (agere
temperaturen dan in de omgeving. Daarna heeft
echter de warme Zuid-Westelijke luchtstroo-
ming, die over West-Europa vloeit, weer de
overhand gekregen en heeft de temperatuur
overal doen stijgen. Ook het Duitsche middel
gebergte kwam onder den invloed van den
warmen luchtstroom, zoodat van vorstkansen
stellig geen sprake meer kan zün, althans voor
de eerstvolgende dagen. Wel zal tüdehjk de
afkoeling, die Dinsdag onder invloed van een
winddraaiing naar N. W. in West-Europa tot
stand kwam, voor een of twee dagen den in
druk kunnen geven, dat het met het zachte
weer gedaan is, maar hoogstwaarschijnlijk is
deze afkoeling slechts van korten duin en zal
zü weer worden afgelost door zacht weer.
Tot nog toe komen nergens in Europa aan
duidingen voor dat spoedig vriezend weer te
verwachten is. Integendeel, het is overal zoo
zacht, dat er veel meer aanleiding is te gaan
denken, dat de geheele winter voorbü zal gaan
zonder sneeuw en üs- Zonder zeer groote ver
anderingen in den algemeenen weerstoestand
blüft de kans op vriezend weer zeer gering.
(Nadruk verboden)
De minderjarige dochter van T. uit Helkat
onder Hooge Zwaluwe, die met Nieuwjaarsdag
de ouderlijke woning had verlaten, is door de
politie van Terheyden opgespoord en wederom
ter beschikking van de ouders gesteld.
Hiermee raken wij het moeilijkste
punt van het geheele vraagstuk van
de 40-urige arbeidsweek.
Immers uit onze voorafgaande beschou
wingen is wel gebleken, dat inderdaad ver
korting van arbeidsduur een middel kan
zijn tot vermindering van werkloosheid
Alleen moesten wij er eerlijkheidshalve
voor waarschuwen, dat men zich hier te
hoeden heeft voor al te hoog gespannen
verwachtingen. Immers: lo. zijn er al tal
van ondernemingen, die al 40 of minder
uren per week in bedrijf zijn: daar zal dus
geen enkel resultaat bereikt worden, tenzij
misschien, wanneer er een kentering komt
in de conjunctuur, waardoor men weer
langer dan 40 uren per week zou kunnen
laten werken; 2o. zijn er verschillende
bedrijven, waarin de verkorting van de
werkweek tot 40 uren door de techniek van
't bedrijf onuitvoerbaar moet worden ge
acht; 3o. is deze maatregel practisch alleen
van belang in het middel- en grootbedrijf.
Hieruit volgt, dat het aantal onderne
mingen, waarin de 40-uren-week tot ver
mindering van werkloosheid kan leiden
niet zoo heel groot is. Hierbij komt dan
nog deze moeilijkheid, dat juist in de on
dernemingen, waarin thans nog 48 uur per
week gewerkt wordt, er groote kans is, dat
men bij verkorting tot 40 uur geen voldoend
aantal vakbekwame arbeiders zal kunnen
vinden.
Maar hoe dit alles ook zij, eenige ver
mindering van de werkloosheid zou onge
twijfeld door de invoering van de 40-uren -
week kunnen worden verkregen.
Mits het loonvraagstuk opgelost kan
worden.
Nu is dit punt in het buitenland nóg
moeilijker op te lossen dan bij ons. In 't
algemeen toch kan men wel aannemen, dat
in 't buitenland de loondaling reeds veel
algemeener en veel dieper is doorgevoerd
dan bij ons. En het is begrijpelijk, dat daar
dan een verdere daling van het weekloon
nóg meer bezwaar zal ondervinden dan bij
ons.
In 't buitenland wordt dan ook de eisch
van de 40-uren-week vrijwel steeds gesteld
met de bijvoeging: met behoud van het
bestaande weekloon.
Een arbeider, die 50 ets. per uur verdient,
ontvangt thans per week 24.Maar wan
neer de 40-uren-week wordt ingevoerd,
daalt zijn weekloon van 24.tot 20.—.
Hetzelfde verschijnsel doet zich ook voor
bij arbeiders, die op stukloon of in tarief
werken. Bij 8 uur minder werken zal zijn
werk-productie verminderen, en dus zijn
weekloon evenredig dalen. Wel is al reeds
gebleken, dat althans in sommige onder
nemingen bij invoering van de 40-uren-
week de productie per uur toenam: klaar
blijkelijk trachten dus daar de arbeiders
door harder te werken de weekloon-daling
zooveel mogelijk te voorkomen. Maar dan
mist de maatregel ook zijn effect ten aan
zien van de vermindering der werkloosheid!
Stellen de arbeiders den eisch, dat in
elk geval het weekloon niet verminderd
mag worden, dan beteekent dit dus feite
lijk een verhooging van het uurloon met
20 pet. M.a.w. beteekent dit een verhooging
van de productie-kosten. Leidt dit tot ver
hooging van de prijzen, dan is daarvan
hoogstwaarschijnlijk het gevolg verminde
ring van den afzet, dus inkrimping der
productie. Ook daardoor wordt dan het
beoogde doel: vermindering der werkloos
heid, gemist.
Het stelt dan ook wel zeer te leur, dat
in het Rapport, door het Intern. Arbeids
bureau uitgegeven ter voorbereiding van
de op 10 Jan. aanvangende Arbeids-
conferentie te Genève, dit hoogst belang
rijke, immers goeddeels beslissende, punt
zelfs niet wordt aangeroerd.
Maar het is wel begrijpelijk. Immers in
April 1932 nam de Intern. Arbeidsconfe-
rentie een motie aan ten gunste van de
40-uren-week met behoud van het bestaan
de weekloon. Een wonderlijke beslissing,
omdat bijv. de Duitsche Regeeringsgede-
legeerden ervóór stemden, hoewel ze ver
klaarden met het onveranderd laten der
weekloonen niet te kunnen instemmen.
Stonden Frankrijk, België, Oostenrijk.
Italië, enz. óók op dit standpunt? Men
weet het niet. Engeland en Nederland
stemden om dezelfde reden tegen deze
motie. Het was dus een volkomen onzuivere
stemming. Maar formeel was de motie-
Jouhaux aangenomen, en daarin was de
clausule opgenomen: behoud van het be
staande weekloon.
Tegenover deze beslissing staande, kon
het Intern. Arbeidsbureau daar moeilijk
stelling tegen nemen. Het liet het dus aan
de komende conferentie over, omtrent dit
punt meer klaarheid te verschaffen, en
het zweeg daarom in zijn Rapport over het
penibele loonvraagstuk.
De vraag is toch: hoe staan de arbeiders
tegenover de 40-uren-week, als door haar
invoering hun weekloon met 17.5 pet. zal
dalen?
Zeker, men kan nu wel zeggen, dat de
arbeiders, die altijd nog werk hadden, uit
solidariteit dit offer moeten willen brengen,
om hun werklooze collega's aan werk te
helpen. Maar wanneer in het buitenland
de loonen vaak al met 20, ja zelfs 30 pet.
verminderd zijn, zal men begrijpen, dat er
in arbeiderskringen ernstig verzet opkomt
tegen een verlaging van dit reeds sterk
verlaagde weekloon met nog eens 17.5 pet.
In zijn belangrijk artikel „La réduction
internationale de la durée du travail"
(Revue Internationale du travail, Dec. 1932;
behandelt de Directeur van het Duitsche
Ministerie van Arbeid, de bekende en zeer
bekwame Dr. Fritz Sitzler, dit punt dan
ook uitvoerig.
Hij noemt daarin den eisch: behoud van
het weekloon van 48 uur, ook na invoering
van de 40-uren-week, volkomen begrijpe
lijk, maar practisch onuitvoerbaar. Immers
op 't oogenblik bemoeit noch de nationale,
noch de internationale arbeidswetgeving
zich met de vaststelling van een bepaald
loonniveau. De loonen worden vastgesteld
bij individueel of collectief arbeidscontract.
Nu kan men geen vaste, bepaalde loons-
verhooging eischen op een systeem van
vrije en beweeglijke loonen. Wat zou een
procentsgewijze verhooging baten, als de
grondslag der berekening elk oogenblik
kan gewijzigd worden? Welke reden is er.
om het loon, zooals dit op een toevallig
oogenblik betaald wordt, te verstijven?
Geen verstandig man zal dit mogelijk, noch
zelfs wenschelijk, achten.
Maar zelfs als men het deed, en in de
Conventie zou bepalen, dat de weekloonen
bij 48 uur arbeid niet mogen verminderd
worden, als de 40-uren-week wordt inge
voerd, dan zou dit tot de grootste onrecht
vaardigheden leiden. Immers de loonen
voor gelijken arbeid zijn in de verschil
lende landen, vaak zelfs in de verschil
lende ondernemingen in eenzelfde land.
verschillend: dit alles hangt samen met
het gebruikelijk loon-niveau, den graad van
rationalisatie en den arbeidsduur.
De ongelijkheid der loonen in de ver
schillende landen van Europa, en nog
meer in de buiten-Europeesche landen, is
welbekend. Wanneer men nu overal de uur-
loonen met 20 pet. zou verhoogen, zouden
de landen met de hoogste loonen daardoor
het zwaarst getroffen worden. Verdient
een arbeider hier 1.per uur, in Duitsch-
land 0.70, in België 0.50, in Japan 0.20.
dan worden dezë uurloonen, verhoogd met
20 pet.: bij ons 1-20, in Duitschland 0.84.
in België 0.60, in Japan 0.24, m.a.w. bij
ons wordt het uurloon verhoogd met 20 ets.,
in Duitschland met 14 ets., in België met
10 ets. en in Japan met 4 cents.
Men ziet aanstonds het gevolg hiervan
op de wereldmarkt, als men bedenkt, dat
het uurloon-verschil tusschen ons en
Duitschland was 30 ets. en nu wordt 36 ets.
Het verschil met België was 50 ets. en wordt
nu 60 ets.;- dat met Japan was 80 ets. en
wordt nu 96 ets.
M.a.w. het gevolg hiervan zou zijn, dat
de industrie, die de laagste loonen betaalt,
een nog weer grooteren voorsprong krijgt
tegenover de industrieën met hooge loonen
Gevolg: grooter aandrang, ja noodzaak,
bij deze, om nog straffer te rationalisee-
ren, wat leiden zou tot ontslag van arbei
ders, dus tot uitbreiding van de werkloos
heid. En het beoogde doel is juist, haar te
doen afnemen!
Dr. Sitzler ziet er dan ook weinig heil in,
in de op te stellen conventie iets over het
loon te bepalen. Hij wenscht dit aan de
afzonderlijke Regeeringen vrij te laten. In
elk geval zal men dan, bij invoering van
de 40-uren-week, wel op een serie loon-
conflicten kunnen rekenen. Juist daar.
waar de loonen nog het hoogst en de ar
beiders het sterkst georganiseerd zijn, zul
len de weekloonen 't minst verlaagd wor
den, en omgekeerd: de laagste loonen zul
len 't eerst voor verlaging in aanmerking
komen.
Maar hieruit ziet men wel, van hoeveel
belang het loonvraagstuk is, wanneer men
den eisch van de 40-urige-werkweek wil
stellen.
Een deur slaat open; het tocht en plotse
ling warrelt er een papiertje ergens van
daan, dat neerstrijkt op het schrijfbureau.
Het blijkt een krantenknipseltje, dat, wie weet
hoelang begraven in vergetelheid, thans aan
het daglicht is gekomen. Een bron van her
komst vermeldt het niet. Het handelt over de
politiek, de veel en dikwijls terecht gesmade
politiek. Dit knipseltje is echter een gloeiende
apologie daarvoor. Gloeiend niet alleen; ook
overtuigend.
En nu dit jaar de politiek zoo'n belangrijk
deel der publieke belangstelling vraagt, hjkt
het ons gewenscht, het onbekende knipseltje
even te laten spreken.
„Hoe zouden wü in Nederland zonder de poli
tiek aan de vrijheid en gelijkstelling van het
bijzonder onderwijs zijn gekomen? Hoe waren
de sociale misstanden, welke Paus Leo XIII
zijn wereldschokkende encycliek Rerum Nova
rum ingaven, zonder de politiek uit den weg
geruimd? Hoe zou zonder de politiek in moei-
lüke omstandigheden kunnen worden tegemoet
gekomen aan den nood van zoovelen? De poli
tiek is niet sleecht en de politiek is onmisbaar.
Er zijn andere vormen denkbaar, maar zonder
politiek zal men het nooit kunnen stellen. En
daarom is het verkeerd, bü de groote massa
afkeer van de politiek als het ware stelselmatig
aan te kweeken en haar diels te maken, dat
wijs doet, wie de politiek mijdt en zich daar
van afwendt. Wie zich van de politiek afwendt,
verhindert daarmee de politiek niet haar in
vloed uit te oefenen, laat aan anderen het veld
vrij en is schuld, dat door de politiek dingen
tot stand komen of ongedaan blijven, welke
men anders had gewenscht of gedaan had wil
len zien. Wü willen goede politiek; welnu, in
deze richting moeten wij onzen invloed aan
wenden. Dan kunnen en zullen wij iets berei
ken; niet door van de politiek kwaad te spre
ken en generaliseerend te zeggen, dat de poli
tici eerzuchtig, onbetrouwbaar en onbereken
baar zijn. De politiek zal tenslotte zün, zooals
wij ze zelf maken."
Wijze woorden, welke dit nietige knipseltje
spreekt.
Wijze woorden, vooral voor ons katholieken
van zoo'n voornaam belang!
Was het Louis Veuillot niet, die het den
Franschen katholieken voortdurend in de ooren
schreeuwde: „Als gü niet aan politiek doet, zal
de politiek aan u doen"?
De Fransche katholieken hebben niet geluis
terd en deden slechts aan politieke tweespalt.
Zij zün religieus en maatschappelük onder de
voet geloopen. In Italië, Spanje, Portugal en
de Latijnsche landen van Zuid-Amerika, dito,
dito. Laten wij wijzer zün. Wél aan politiek
doen en daarbij één lijn trekken en één kant
uit!
Knipseltje, we kunnen je dankbaar zün, dat
je te voorschijn wilde waaien!
De politie uit Dedemsvaaxt heeft gevankelijk
naar Zwolle overgebracht den 19-jarigen H. S.
en den 24-jarigen J. A. S„ die verdacht worden
van brandstichting in de woning van de Wed.
J. Steenhuis, winkelierster te Dedemsvaart, bü
wie zij inwonen, de eerste als zoon, de tweede
als broeder.
Vorige week is in genoemde woning een
brand uitgebroken, die door spoedig toegescho
ten hulp van buren betrekkelük vlug kon wor
den gebluscht. Bü het onderzoek naar de oor
zaak van dezen brand kwamen feiten aan het
licht, die op moedwillige brandstichting wezen.
In verband hiermede werden J. A. S. en
H. S. gearresteerd.
Hedenmorgen hebben de typografen van de
firma Hoonen en Van Pelt te Rotterdam, die
sedert den tweeden Januari in staking waren,
het werk hervat. De firma is weer lid geworden
van de organisatie van werkgevers en heeft ver
klaard zich verder aan het collectief contract
te zullen houden.
Zondagmiddag naderde de personentrein, die
om 17 uur 16 uit Venlo in de richting Straelen
(D.) vertrekt, den bewaakten overweg op den
Herungerweg te Venlo, toen de machinist be
merkte dat de afsluitboomen niet waren neer
gelaten. Door onmiddellijk uit alle macht te
remmen slaagde hü er in den trein juist vóór
den overweg tot stilstand te brengen.
Ook van een ongeveer 40 M. verder liggenden
overweg, die door denzelfden wachter wordt
bediend, waren de boomen open. De machinist
heeft de stoomfluit van zijn machine in werking
gesteld en is zeer langzaam over de beide over
wegen gereden. Een motorrüder bemerkte hier
door het gevaar en wist bütüds te stoppen.
De baanwachter, in de meening verkeerende
dat er vóór 19 uur geen trein meer te wachten
was, had zich naar zün woning begeven, die
een kwartier van de wachtpost verwijderd ligt.
De man, die reeds 29 jaren in dienst der spoor
wegen is, ontstelde hevig toen hij het gebeurde
vernam. Tegen hem is proces-verbaal opge
maakt.
Op klaarlichten dag hebben een paar jon
gens, wonende aan den Terheijdenschen weg
bü Breda, in de kerk van Christus Koning al
daar. een offerblok losgemaakt. Ze waren on
beschaamd genoeg met het blok bü zich de
kerk door den hoofdingang te verlaten. Maar
daar liepen ze tegen een surveilleerenden agent.
Niet in het minst van streek gebracht, wilden
ze hem wüsmaken, dat ze het offerblok op den
weg gevonden hadden. Maar deze wilde geen
geloof slaan aan het verhaaltje van de knapen
en nam ze kort en goed mede naar het politie
bureau, waar proces-verbaal werd opgemaakt.
Sinds Zondag wordt te Veghel vermist de 21-
jarige Joh. de Bie, die Zondagmorgen de ouder -
lüke woning heeft verlaten en sindsdien niet
is teruggekeerd.
