i
%Uh wat
Onze marine in Nederiandsch-Indië
24.75
49.75
SCHAGCHELSTRAAT2
4 x 5 37.50
ZATERDAG 11 MAART
NATIONAAL BELANG
Oorzaken der jongste
gebeurtenissen
19.50 16.90 1*MHJ
GROOTE PARTIJEN IN ALLE MATEN.
Voordracht van kolonel A. Vos
voor het Indisch Genootschap
te 's Gravenhage
Een arbeidersbelang
De magere jaren
Vertrouwen
STADSNIEUWS
HET MOEDERHUIS DER
ST. JULIANACONGREGATIE
IN DE BIJENKORF
Corsetshow
GIOVANNI PAPIPNI
Een mooi geschenk
VAN ONZE RECHTBANK
Uitspraken
TENTOONSTELLING
ALBERT LOOTS
Muzikale avond
Prov. Staten van Zuid-Holland
Jubileum
VAN GELDER'S PAPIER
FABRIEKEN IN 1932
Ongunstige vooruitzichten
Verlies f 166.139
Aanbesteding
AXMINSTER KARPET 3x4
ENG. AXMINSTER KARPET
3x4
WILTON KARPET
3x4
GROOTE MAAT ZWAAR
WILTON KARPET 3l/2 x 41/*
AXMINSTER KARPET
TELEF. II491 HAARLEM.
TREKJES no. 791
De groote
zaal
Vrijdagavond heeft voor het Indisch Genoot
schap te 's-Gravenhage de kapitein ter zee b.d.
A. Vos, die van 1927 tot medio 1930 commandant
der marine te Soerabaja is geweest, „eenige be
schouwingen over onze marine in verband met
de jongste gebeurtenissen in Nederlandsch-In-
dië" gehouden.
Spr. ving aan met uiteen te zetten, dat het
bezit van een vloot in Indië urgent is. Een
vereenigd-blijven van Nederland en Indië is
in de eerste plaats een levensbelang voor Neder-
landsch-Indië zelf.
De kreet der links-georiënteerde groepen „In
dië los van Holland" wordt wel steeds luider,
maar de ware kenners van Indië, ook vóór-
aanstaande inheemschen, weten, dat de ver-,
wezenlijking van deze leuze tot gevolg zou heb
ben, dat Indië een anderen blanken of een
gelen meester zou krijgen.
Doch niet minder is het blijven van Neder-
landsch-Indië onder Nederlandsch gezag een
belang voor Nederland, voor den werkmans
stand in de eerste plaats. Dat Twente thans
ligt neergeslagen, komt, omdat Japan nu de
katoentjes goedkooper maakt dan wij. Dat wij
in 1932 132 millioen aan steun voor 400.000
werkloozen konden uitgeven, ware onmogelijk
geweest, indien Indië niet in de goede jaren
zooveel had bijgedragen aan ons nationaal ver
mogen en onzen welstand.
Uit dien hoofde en ook op grond van zijn
neutraliteitsplichten als lid van den Volken
bond is Nederland verplicht, een vloot naar zijn
draagkracht in dat uitgestrekte eilandenrijk te
onderhouden.
Spr. wijdde hier uitvoerige beschouwingen aan
de positie van de onderofficieren en het min
dere personeel op die vloot.
Het personeel, waar ook geplaatst, is ver
zekerd van een uitnemende behandeling van
zijn chefs, geniet uitmuntende en overvloedige
voeding en ook overigens een materieele ver
zorging, mede voor de toekomst, welke, voor
zoover spr. bekend is, door geen vreemde marine
wordt overtroffen.
Vervolgens werd besproken de wisselwerking
tusschen den geest onder het officierscorps en
den geest onder de manschappen.
In 1929 kwamen de magere jaren. Neder-
landsch-Indië zag in enkele jaren zijn staats
inkomsten van 500 tot 250 millioen verminderen,
welke inkomsten nu onvoldoende zijn om de
uitgaven van over de 300 millioen te dekken.
Iedere staatsdienaar, die nog een behoorlijk
betaalde betrekking vervult met 't vooruitzicht,
geborgen te zijn ook voor zijn verder leven,
speciaal de vrijwillig dienende militair, moet
beseffen, dat deze salariskorting moet worden
toegepast en manmoedig gedragen moet wor
den.
Onder de inwerking van de laatste soldij
korting zijn de gemoederen van een groot deel
van het Europeesche marinepersoneel verhit,
mede door verkeerde leiding van de Cambo-
bonden.
Spr. kwam tot de volgende conclusies:
Hoogst ernstige en diep beschamende gebeur
tenissen, zooals nooit te voren voorgevallen,
hebben zich in het officierskorps en in de korp
sen van onderofficieren en manschappen als
mede bij de Inlandsche schepelingen in Neder-
landsch-Indië voorgedaan.
Naast operatief ingrijpen, om de kanker
gezwellen voor altijd uit te snijden, naast be
straffing der schuldigen volgens de wet, die
geen onderscheid kent van rang of stand, en
verzwarende of verzachtende omstandigheden
in aanmerking doet nemen, zullen min of meer
ingrijpende, organisatorische maatregelen noo-
dig zijn om de marine voor herhaling van zulke
gebeurtenissen te behoeden.
Op bezielende wijze moeten de commandan
ten, deels persoonlijk, deels met behulp van
hun officieren, de opvoeding van hun onder
geschikten tot ware militairen ter hand ne
men, waarbij gebroken moet worden met de
oude, ondeugdelijke methoden. Ook nog op an
dere wijzen moet het contact tusschen officie
ren en hun ondergeschikten innerlijk worden
versterkt.
Nog merkte spr. op, dat de diepere oorzaken
van het verzet onder de Inlanders nog niet te
beoordeelen zijn wegens gebrek aan gegevens.
Dat zij alléén wegens de salarisquaestie aldus
zijn opgetreden, is haast ondenkbaar. Vermoe
delijk spelen nationalistische opzweeperijen een
rol. Men moet terugkeeren van den dwaalweg,
de Nederlandsche vloot met een zoo overwe
gend aantal Inheemschen te bemannen. Een
betere oplossing moet worden gevonden, doch
deze lag buiten het doel van spr.'s voordracht.
Spr. wees op het verheugend feit, dat de
Europeesche onderofficieren en militairen zich
alle achter het wettig gezag geplaatst hebben
en van de eventueele dwalingen huns weegs
terugkomen.,
Spr. eindigde met het vertrouwen uit te spre
ken, dat het Nederlandsche volk door zijn ver
tegenwoordiging den minister van defensie
krachtig zal blijven steunen in de veelomvat
tende taak, welke hem in deze ernstige tijden
is opgelegd.
Hoe staat het met het Moederhuis der Ju-
liaantjes heeft zich wellicht menigeen afge
vraagd. Wonen de Zusters daar al rustig en
onbezorgd?
Nu zoover is het, helaas, nog niet, maar wy
gaan toch in de goede richting. Het huis is, zoo
als de term luidt, glasdicht, men is druk bezig
met de afwerking, stukadooren, schilderen enz.
En hoe staat het met de financiën? Gelukkig
niet slecht, hoewel er nog zorg genoeg is, want
als het huis klaar is, komt er nog heel wat kij
ken voor de inrichting, om het bewoonbaar te
maken.
In mijn laatste berichtje van 27 September 1.1.
schreef ik, dat er nog ongeveer drie duizend ont
brak aan den oorspronkelijken opzet van vijftig
duizend gulden bouwkapitaal. Nu die 50 mille
zijn er. Maar nu hebben wij nog een 13 a 14
duizend noodig voor de inrichting. Iedereen die
even nadenkt, zal wel begrijpen, dat men daar
mede nog geen wonderen doet. Denk eens aan
de kapel, waar een altaar met al de benoodigd-
heden voor den ©eredienst, aan de verwarming
en verlichting, aan de watervoorziening, verder
de installatie voor de keuken enz., de meubilee-
ring en stoffeering. Hiervoor ben ik gelukkig al
in zooverre geholpen, dat er nog een goede tien
duizend gulden zal noodig zijn.
Ik maak van deze gelegenheid gebruik om den
Zeereerw. heer pastoor der St. Bavo, Haarlem-
Noord, hartelijk te danken, dat hij een collecte
in die kerk toestond, en niet minder de paro
chianen, die 164 samenbrachten.
Ik blijf mij nog dringend aanbevelen voor
kleine en groote giften.
Er moet natuurlijk ook een Monstrans zijn
voor de uitstelling van het Allerh. Sacrament.
Wie zou daar niet graag een offertje voor wil
len geven en velen zouden het kunnen doen,
zonder bijzondere uitgaven, n.l. door daarvoor te
bestemmen niet meer gebruikte gouden of zilve
ren voorwerpen, als kettingen, ringen, arm
banden, enz. Bij velen liggen dergelijke voor
werpen misschien al jaren te wachten op een
goede bestemming. Nu een betere bestemming
dan voor een Monstrans is er haast niet.
Laten de dames haar kastjes en laatjes eens
nazien. De Juliaantjes, Alexanderstraat 14, zul
len ze gaarne in ontvangst nemen en ze bij ge
legenheid wel aan mij afdragen. Daar het tijd
wordt om aan de bestelling van den Monstrans
te denken, zou ik dringend willen zeggen: Hoe
eerder, hoe liever, om bij de bestelling rekening
te kunnen houden met de ontvangen voorwer
pen.
Den Haag, 10 Maart 1932.
Da Costastraat 44 Giro 88072
J. JORNA, S.J., pastoor,
Bisschoppelijk Best. der Julianacongr.
Gisteren en heden hield de Bijenkorf te
Amsterdam een show van corsetten, waarbij
mevrouw Julia Cuypers, de bekende actrice,
een causerie hield.
'n Dertig, veertig jaar geleden, zoo zeide
mevrouw Cuypers, durfde men slechts fluis
terend over hét onderwerp: corset spreken, nu
geneert niemand zich meer om, wanneer het
noodig is, dit onderwerp te bespreken en wij
gelooven niet, dat, wanneer de wereld slechter
is geworden, het
daaraan ligt.
Vroeger ging
men met het
oude corset in
een pakje naar
den winkel en
vroeg weer juist
zoo'n model,
maar 'n maatje
grooter en voor
al niet te licht
kleur, want dan
werd het te gauw vuil
en met niet te veel kant,
want dat ging te gauw
stuk. Nu is dit gelukkig
veranderd: u koopt niet
„zoo maar" een corset. U
doet dit onder deskun
dige voorlichting. U gaat
b.v. naar de corsetten-
afdeeling en past daar
een model, dat zich ge
heel bjj uw figuur aan
past. Welke eigenaardig
heden uw figuur ook
mag bezitten, de Byen-
korf heeft daar een cor
set voor, zooals wy op
deze show zagen. De
mannequins toonden ons
deze niet alleen noodzakeiyke, maar toch altyd
min of meer prozaïsche onderdeden van ons
toilet, zij lieten zich ook bewonderen in beel
dige pyama's, peignoirs en nachttoiletten. Het
eenvoudige woord nachthemd is hier werkelijk
niet meer op zyn plaats.
De beeldige combinatie van chemise en
matiné is zoo -elegant- van lijn,-fijn van kleur
en precieus van uitvoering, dat we naast in zulk
een toiletje naar een bal kunnen gaan. Het
meest zagen we deze uitrustingen voor den nacht
van zacht rose tricot-zyde of tricot-satijn ver
sierd met ecrukleurige kant. De pyama's vorm
den hiermede een groote tegenstelling. We za
gen er van allerlei, o.a. een apachedracht van
ecrukleurige shantung, versierd met groote
figuren in zwart en rood en met een bypassenden
De Amsterdamsche meubelmaker Gerrit van
Oers verraste dezer dagen de vertaalster van
Papini's werken in Nederland, mevr. Ellen
Russe, met een mooi geschenk voor den Ita-
liaanschen schryver.
Het is een massieve inktkoker van mahonie
hout (40 x 20) met schrijf garnituur, twee ge
draaide pennehouders, en afwerking in coro-
mandel hout. Tusschen de twee kunstig inge
legde inktkokers prykt een kop, uit coroman-
öel hout gesneden, voorstellende aan de eene
zyde het gelaat van den Christus, aan de an
dere zijde het beeld van den Italiaanschen
schrijver. Op de verschillende kanten van het
mahoniehouten blok staan de ingelegde titels
van drie in het Nederlandsch vertaalde wer
ken, n.l. De Storia di Cristo (de Christus),
Un Uomo finito (Jeugdstorm) en Gog. Onder
het portret van den schrijver prykt zyn naam.
Het geheel is een fijn stukje werk, dat niet
alleen getuigenis aflegt van nen eerbied en de
liefde van dezen maker voor den genialen
schrijver, maar tevens een bewys is van zyn
artistiek kunnen. Niet minder dan een maand
heeft de heer van Oersen aan dit kunststukje
garbeid, hetwelk dezer dagen naar Italië ver
zonden wordt.
apachedoek, om den hals gestrikt, een leuk
sailorpakje van blauwe zijde met wit en blauw
gestreept bovenstuk, een Turksche combinatie:
zwarte pantalon en wit zijden blousje met veel
kleurig borduursel, wy kunnen niet alle model
len noemen, maar moeten volstaan met te ver
melden, dat de pryzen varieerden tusschen 2 en
30 gulden, dus dat iedere dame er iets naar haar
smaak kan vinden.
C. D.
A. V., chauffeur, wonende te Haarlemmer
meer, thans gedetineerd. „Diefstal" vyf maan
den gev.straf m. aftr. prev. hecht. o.v.
K. P., arbeider, wonende te Oude Wetering,
gem. Alkemade. „Oplichting" een maand gev.
straf o.v.
W. C. G. v. K., zonder beroep, zonder vaste
woonplaats, thans gedetineerd. „Oplichting"
acht maanden gev.straf m. aftr. prev. hecht,
o. v.
B. J. v. W., chauffeur, wonende te Beverwük.
„Appèl overtr. Motor en Rywielwet". Vonnis
Kantonrechter Haarlem met verbetering der
grond bevestigd.
J. K.., zonder beroep, wonende te Amster
dam. „Appèl overtr. Motor en Rijwielreglement"
ƒ25 boete subs. 2 dagen hecht. o.v.
A. G. M., handelaar, wonende te Beverwijk,
thans gedetineerd. „Oplichting" acht maanden
gev.straf m. aftr. prev. hecht. o.v.
Hj F. H. te B„ garagehouder,wonende te
Amsterdam. „Appèl overtr. Motor- en Rijwiel-
wet" 10 boete subs. 10 dagen hecht, en een
maand hechtenis met ontzegging van de be
voegdheid motorrytuigen te besturen voor den
tyd van een jaar o.v.
J. D., los werkman, wonende te IJmuiden,
thans gedetineerd. „Art. 249 W. v. St." een
jaar gev.straf m. aftr. prev. hecht. o.v.
J. C., chauffeur, wonende te Haarlem. „Ap
pèl overtr. Alg. Politieverordening van Haar
lem". Vf.jgesproken.
L. W. I., ingenieur, wonende te 's Graven
hage. „Veroorzaken van lich. letsel door schuld"
50 boete subs. 25 dagen hecht. o.v.
H. S., boekhandelaar, wonende te Haarlem.
„Appèl overtr. Motor- en Rijwielwet". 2 maal
2 boete subs. 2 maal 2 dagen hecht. o. v.
Woensdag 15 Maart des avonds 8 uur zal in
de R. K. Leeszaal aan de Nieuwe Gracht een
muzikale avond worden gegeven ter gelegen
heid van de sluiting der schilderyententoon-
stelling „Albert Loots".
Muzikale medewerking zal verleend worden
door mevrouw AndriessenAnschutz, pianiste,
mej. Annie Bonarius, zangeres, en door den
heer Baurich Felsky.
Leden van de Leeszaal hebben vryen toe
gang tot dien avond.
De Provinciale Staten van Zuid-Holland zijn
in buitengewone zitting byeengeroepen tegen
Dinsdag 14 Maart, des middags te 12 uur, in
de Ridderzaal op het Binnenhof te 's-Graven
hage o.a. ter verkiezing van een lid van Gede
puteerde Staten in de plaats van den heer H.
J. Borghols.
Dinsdag 14 Maart herdenkt de heer M. Zuid-
weg, stereotypeur, den dag waarop hü 40 jaar
geleden by de firma Joh. Enschedé en Zonen
N.V. in dienst trad op de afdeeling stereotypie.
Aan het jaarverslag over 1932 der N. V. Ver-
eenigde Koninklijke Papierfabrieken der firma
Van Gelder Zonen ontleenen wy het volgende:
Het afgeloopen jaar is voor het bedrijf der
vennootschap een moeiiyk jaar geweest. De
concurrentie, vooral van Scandinavië en Fin
land, is nog feller geworden. Als gevolg van
deze hevige concurrentie daalden de papier-
prijzen dermate, dat zij onder het prijsniveau
van 1914 zijn gekomen. De belemmeringen by
den export der producten door contingenteering
en verhoogde invoerrechten namen voortdurend
toe. Bovendien werden de exportzaken bemoei-
ïykt docr de koersschommelingen van het pond
sterling en de daarmede samenhangende de
viezen. Evenals in 1931 was de directie in den
loop van het jaar wegens gebrek aan orders
herhaaldeiyk genoodzaakt in een of meer ha-
rer fabrieken den werktyd te verkorten. De
productie bedroeg in het vorig jaar 117.000 ton.
Aan uitbreidingen en verbeteringen is in het
afgeloopen jaar 276.815 besteed.
De winst- en verliesrekening wyst, na een
totaal-afschryving van f 1.577.315 (vorig jaar
f 1.592.074) op terreinen, gebouwen, machines,
woningen, vervoermiddelen enz., een nadeelig
saldo aan van f 166,139 (v. j. f 37.857).
Voorgesteld wordt: lo. het verliessaldo ad
f 166.139 ten laste van het reservefonds te bren
gen; 2o. op de cum. pref. aandeelen 6 pCt. (als
vorig jaar) uit te keeren en het hiervoor be-
noodigde bedrag, incl. dividendbelasting, even
eens van het reservefonds af te schrijven.
Het reservefonds werd door toevoeging van
5pCt. rente of 172.922 verhoogd tot 3.631.372.
Indien deze voorstellen worden aangenomen,
zal het reservefonds na aftrek van het ver
liessaldo ad 166.139, de uitkeering aan hou
ders van cum. pref. aandeelen ad 405.000 en
de dividend-belasting ad 36.652 pro resto
3.023.581 bedragen.
De vooruitzichten geven weinig aanleiding
tot optimisme. De papierpryzen zijn thans zoo
laag, dat niettegenstaande een aanzienlijke da
ling der grondstoffenpryzen en een in het
laatst van 1932 ingevoerde verlaging van sala
rissen en loonen niet verwacht kan worden, dat
de winst- en verliesrekening over 1933 met een
batig saldo zal sluiten.
Vrydagmorgen werd vanwege den hoofdin
genieur directeur van den Rijkswaterstaat te
Haarlem aanbesteed:
Het onderhoud der werken van het Noord-
Hollandsch Kanaal, gedurende de jaren 1933,
1934 en 1935, in drie perceelen. Raming per
jaar: 1. 32.000, 2. 23.000, 3. 14.000.
Ingekomen waren voor perceel I 27 biljetten.
Laagste inschrijver was J. de Groot, Purmer-
end, voor 23.600.—.
Voor perceel II waren 8 biljetten ingeko
men.
Laagste inschryfster was de N. V. P. Daal
ders Aannemingsbedryf, te Alkmaar, voor
18.536.—
Voor perceel III waren 11 biljetten ingekomen.
Laags,te inschrijver was Krijn van Wijngaarden
te Den Oever, voor 10.374.
Voor perceel I en II waren 3 biljetten inge
komen.
Laagste inschryfster was de firma J. v. d.
Heerik, J. A. van Rijs,bergen en T. Ippel, te
Sliedrecht en Wieringen, voor 31990.
Voor perceel I, II en III was ingekomen één
biljet.
Laagste inschrijfster was de N. V. T. Smeulers
Aannemingsbedrijf, te Rotterdam, voor 61200.
Nieuwe HaarL Cour
KARPETÏE
J. OOSTWALD ZOON
*V-
Nou nog wind tegen óók.... juist nou
ze zoo laat was.
Zou je altyd zien.... als je uit moest en
je je tyd zoo noodig had.
Hevig benijdigde ze de trappers, schold op 'n
hond, die haar plotseling vanuit 'n portiek aan-
kefte, schold op haar chef, die op 't laatste nip
pertje nog met 'n haast-werkje was aangeko
men, dat beslist nog af moestzoo'n mis
puntof ie 't expres dêe.... of ie gevoeld
had, dat ze vanavond naar 'n bal moest....
gunde je nooit wat, die klier.
Ze hygde als 'k weet niet wat, toen ze van
d 'r fiets sprong en 'n ruk aan de bel gaf
stond al haast te trappelen, toen er niet direct
werd opengedaan.
O, gelukkig, d'r brood stond al klaaren
d'r moeder maakte direct de melk warm
die had al zien aankomen, dat 't weer 'n gejacht
van je welste zou worden.
„Toe, Tilly, kind, schrok nou niet zoo! Je
kauwt je brood weer niet half," kwam ze be
zorgd met 'n glas binnen. „Dat is geen
eten 't zal er toch op vyf minuutjes niet
aankomen, wel?"
„Om zeven uur komt
Dick me halen" zei
Tilly met volle mond
„en 'k heb nog van
alles te doenHeb
U nou me schoentjes iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiinï
al gewreven en die
zoom in me japon gemaakt?"
„Nee, da's waar ook.... dat moet 'k nog
even
Maar de dochter was al driftig opgesprongen,
liet de grootste helft van d'r eten staan, mepte
de hangkast open, greep 't japonnetje, graaide
woest in de naaidoos en ging met 'n kwaje kop
zelf nog aan 't werk.
De moeder wou 't haar aarzelend uit de han
den nemen.... maar Tilly draaide haar den
rug toe.... griende, speelde op, bleef koppig
verdere hulp weigeren, ook toen haar moeder
uitlegde, waarom ze er nog geen gelegenheid
voor had kunnen vinden
Er kwam 'n bittere trek om de mond van de
moeder
Het was niet voor 't eerst, dat ze door haar
verwend „eenigst kindje" op deze wyze werd
behandeld.
En in zulke momenten kwam er iets op haar
af, dat ze tevergeefs trachtte te ontwijken
Ruim zeven uur was Dick er met 'n taxi.
Tilly was nog bovenhy hoorde haar ze
nuwachtige stapjes en keek onrustig op z'n hor
loge. Ze moesten niet zoo laat komen, anders
waren de gezelligste zitjes in de balzaal bezet.
Meer dan tien minuten zat ie op heete ko
lentoen kwam ze benedenen hij vond
dat ze 'r schitterend uitzag. De moeder schrok
even van 't costuumpjedorst niets te zeg
gen.... vooral nu niet....
En Tilly reed met haar galant naar 't bal in
de groote zaal van 't Concertgebouw.
Ze konden zich nog aansluiten by 'n vrooiyk
troepje van hun eigen club, waar met 'n beetje
goeie wil twee plaatsen werden vry gemaakt.
Gelukkig waren ze nog niet te laat en konden
er nog even hun gemak van nemen en es rond-
kijken wie er alzoo waren.
Honderd verschillende costuumpjes vlinder
den voorbij in de groote zaal vol licht en lach
en toen de muziek de promenade voorbereid
de, schalde er één lange juichkreet langs de
hooga muren.
Tilly glimlachte om die naïeve uitbundigheid
van „jongeluitjes, die niks gewend waren." Wat
voor velen 't eerste of tweede bal was van deze
winter, was voor Tilly en Dick al minstens
't zevendemet Tilly's derde of vierde ja
ponnetje.
Ze sloegen weinig over die twee..... 't uit
gaan was 'n gewoonte geworden, 'n behoefte,
die telkens weer nieuwe emoties moest zoeken,
om aan een avond of nacht iets nieuws te ge
ven
Ze kenden elke dans op 'n prikje, hoe jong
of ingewikkeld die ook wasen lieten zich
zelfgenoegzaam bewonderen en bekyken door de
velen, die nog niet zoo ver waren gevorderd.
Dat was dan ook op zoo'n bal hun voornaamste
plezier.
Maar vanavond troffen ze 't, dat byna de
heele club bij elkaar was.... en 't werd 'n vroo-
ïyke boel daar in die hoek aan de lange ta
fel, waar onophoudeiyk de kwinkslagen heen
en weer vlogen en lach-uitbarstingen, óp-scha
terden, die de heele groote balzaal bestreken.
Goed op de helft van 't programma danste
„de club" al haast niet meer.... 't was 'n com
plete fuif-partij geworden daar, die nu en dan
uitsloeg tot wilde uitgelatenheid.
En eerst tegen vijf uur in de morgen hoste
de heele troep door de nog slapende stad....
en telkens als er 'n paar afscheid namen by 'n
straathoek, werd er een dolle ronde-dans om
de vertrekkenden gemaakt.
Drie of vier keer ging dat goed.
Toen gebeurde er 'n ongeluk.
'n Snerpende schreeuw.... 'n paar gillen....
't geknars van remmen en schurende autoban
den'n bons'n schokgekletter van
brekend glasheel even 'n vreesehjke stilte..
toen gekerm en gejammer.... en 't radeloos
heen en weer geloop van de nog juist aan de
aanryding ontsnapten
Dat waren de eerste seconden....
Toen Tilly tot bewustzyn kwam, lag ze met
groote, vreemde oogen te staren.... voelde ste
kende pijn op verschillende plaatsenwilde
overeind, doch had er geen kracht voor.
Ze keek naar rechtszag 'n ledikant met
'n slapende vrouw er in.
Toen bemerkte ze pas, dat ze zelf ook in 'n
bed lag.
Ze keek naar links.
Daar lag 'n meisje van 'n jaar of zestien dacht
zeen die lag naar haar te kyken
knikte glimlachend by wyze van eerste kennis
making
Tilly begreep er niets vanen vroeg: „Waar
ben ik?"
„In de groote zaal" zei 't meisje.
Tilly keek verbaasddacht aan de groote
zaal van 't concertgebouwen aan 't bal....
hoe lang was dat wel geleden..., en waarom
stonden er nu bedden in de groote zaal? Ze
zweefde tusschen waken en angstig droomen.
sloot haar oogen, ook omdat ze zoo moe werd.
Later schokte ze weer wakkerzag 'n zus
ter naast haar bed, die 'n paar vriendelijke
woordjes zei'n lichte, lieve stem was 't..
zoo iets als zilver vond ze
„Is dit nou echt de groote zaal van....''
„Van 't Veronica-ziekenhuis, ja" zei de
zuster.
„Van 't....?"
„Jau is hier vanmorgen vroeg gebracht..
weet u dat niet?"
En zoo voorzichtig aan vertelde ze, wat er
gebeurd was.
Tilly vroeg inlichting over haar toestand....
wilde precies weten welk letsel ze had bekomen
en wat er nu verder gebeuren ging met 'r. Maar
daar kreeg ze geen antwoord opZe moest
zich maar rustig houdenwellicht zou alles
nog goed komen.
Toen ging de zuster verder-op.
Rustig houdenals ze niets wist? 't Was
of 'n stikkende angst over heel haar lichaam
sloopZe voelde weer die pyn in d'r been
en in d'r heup en haar hoofd ging gloeien in
opkomende, hevige koorts, die haar gedachten
van de eene verwarring in de andere smeet.
Ze praatte, zonder te weten wat ze zei.
Zoo vond de moeder haar.
Tilly voelde nauwelijks haar aanwezigheid..
Wel hoorde ze haar moeder snikken nu en
dankeek haar dan even afwezig aan.
Dat duurde zoo'n paar dagen en nachten
maar voor Tilly was de tijd veel, veel langer.
Machteloos en zonder veel besef liet ze met
zich doen wat er gebeuren moest.zag vreem
de gezichten, die haar oplettend bekeken
En op 'n keer werd ze op 'n plat wagentje
gelegden gereden naar 'n andere zaal met
veel groote flesschen en stolpen en glazen kast
jes't was er warm en 't rook naar scherpe
dingen als in 'n apotheekDe zusters maak
ten haar goed losen dokters in witte jassen
knepen en trokken en duwden overalze
gilde en kreunde en dacht dat ze werd dood-
gepynigd.
Ze vroeg bang wat 't toch allemaal met 'r
wasen toen zei een van de heeren, dat ze
van geluk mocht sprekenen als alles mee
liep, dat ze dan met 'n week of vier vyf wel
weer thuis zou zyn.... Ze werd opnieuw ver
bonden en weer naar de zaal gereden.
En daar lag zemet minder pynmin
der koorts.... en kon rustiger denken nu.
Haar moeder kwam twee, driemaal die dag.,
vertelde nu hoe 't gegaan was met 't ongeluk
en dat Dick al driemaal aan haar bed was
geweest, doch 't telkens getroffen had dat ze
hem niet herkende.... en dat nu 't grootste
gevaar voorby was en ze nu alleen nog maar
op 't gewone bezoekuur mochten komen.
De vrouw van rechts had 't aan de maag, ver
telde ze.... en lag er al 'n half jaar zoo.
Het meisje van links wist zelf niet wat ze
had.... de dokter draaide er maar zoowat om
heen.... Al vier maanden was ze hier en nie
mand zei haar hoe lang 't nog duren kon.
„Vind je dat niet vreeselijk?" vroeg Tilly.
„Ik berust er intenminste, ik doe er el
ke dag zm'n best voorOnze Lieve Heer
zal wel weten wat goed voor me is
Tilly keek haar aan met oogen van verbazing
en ontzagen lag lang te denken.
Ieder uur van de kruipende dagen zag ze vele
dingen, die zoo heelemaal anders waren dan
bij haar zelfen ze hoorde hoe gemoedelyk,
troostend en opbeurend de rector praatte met
de ziekenhoe hij met 'n grapje en 'n vrien-
delyk woordje van 't eene bed naar 't andere
gingen er dan 'n rust, 'n stilte in de groote
zaal was, die haar weemoedig maakte.
Ook by haar bed was de rector wel eens ko
men pratendat vond ze prettigMaar
als ie weg was, dan kwam ze tot vergelykingen,
die haar verdrietig maakten.
Dan lag ze te denken.... te denken.... en
vond alles leeg en opgeschroefd, wat er in haar
nog zoo jong leven was voorbijgegaanen
uren lag ze dan te prakkizeeren over uitlatin
gen van haar moeder, van ooms en tantes
woorden, waaraan ze vroeger weinig of geen
aandacht had geschonken, maar die haar da-
gelyks tot pijnlyke vermoeienis brachten.
Ze kon 't niet helpen, maar 't „deed" haar
niets meer als moeder en Dick haar bezoch
ten en als die dan vroegen waarom ze zoo
stil was, zoo afgetrokken.... dan schokte Tilly
even met 'r schouders.... en staarde maar
weer.
Op 'n keer, dat Tilly's moeder er was, had
het meisje van links 'n rozenkrans in haar han
denen haar lippen gingen in vurig gebed..
Tilly keek van 't blanke gelaat naar de rozen
kransen van de rozenkrans naar haar moe
deren dat aankyken was zoo doordringend,
dat de moeder er spierwit van werd en de oogen
moest neerslaanen allerlei gedachten en
herinneringen stormden weer op Tilly af....
Ze greep haar moeder by de hand en vroeg
wat haar scheelde
t>e vraag klonk als 'n verhoor....
De moeder zweegmaar even later zat ze
stil te snikken....
„Moederwaarom bidt dat meisje? Waar
om bidden die anderenen waarom bid ik
niet?"
De moeder zweeg weer.
„Moeder," drong Tilly in scherpe fluiste
ring „Heb ik 't goed? Had 't.met my....
óók zoo kunnen zyn?"
De moeder boog het hoofd in beschamende
bekentenis
„En waaróm is dat zoo gegaan, moeder?
Waaróm? Heb ik 't goed begrepenwas t..
omdat ik geen broertjes of zusjes
De moeder kreundeen 't hoofd ging nog
dieper.
'n Paar weken daarna was Tilly veel opge
wekter dan anders
En toen Dick haar kwam bezoeken, zei
heel rustig, dat ie maar niet meer moest ko
men.
Geslagen zat ie haar aan te kyken.... en
ze legde hem uit, dat ze hier gevonden had
wat lang geleden buiten haar schuld was ver
loren gegaan
Dick begreep er niets van....
Dat zou later wel komen, zei Tillyen als
ie es rustig met moeder sprak, zou die hem
wel vertellen, dat 't niet anders kon
„We zijn nog jong, Dick" nam ze z'n hand.
toen ie huilen ging „wie weetwie weet..
ik zal zoo lang mogelijk wachtenom jou..
maar nu moet 't zoo't doet me erg veel
pyn, dat ik je moet wegsturen met deze bood
schapen toch ben ik gelukkigvroeger
was ik dat niet
Toen de zuster kwam voor 't avondgebed,
bad Tilly hardop mee.zoo goed en zoo kwaad
als 't ging
De vrouw van rechts keek naar linksen
veegde langs haar oogen met 'n punt van t la
ken.
't Meisje van links keek naar rechts.... en
er kwam 'n gloed op haar wangen, die er nog
niet geweest was.
Ook anderen keken tenslotte die kant uit
En 't avondgefcc
T
a
G. i-:
